Εσυ. Γιαυτο ανεφερα καποια στιγμη "ο καλος γονιος"...Εγώ που θέλω το παιδί μου παράδειγμα να σπουδάσει, δεν το θέλω για να φανώ εγώ στις φιλενάδες μου ότι έχω μορφωμένο παιδί... γιατί εγώ το παιδί μου θα το αγαπάω ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ακόμα κι αν καταλήξει πρεζάκιας στη φυλακή
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ναι. Αλλα θα σημαινει οτι δεν αγαπουσες χωρις να περιμενεις (εστω υποσυνειδητα) και κατι να παρειςOύτε εγώ θα έμενα, αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα έπαυα να τον αγαπάω
Γενικα αυτο το "αγαπαω χωρις να περιμενω κατι να παρω" μη το λετε και τοσο ευκολα και μην ειστε και τοσο σιγουροι. Δεν μιλαμε να περιμενεις συνηδειτα κατι να παρεις, αλλά υποσυνειδητα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το προβλημα εγειται στον ορο ανιδιοτελεια. Και στο οτι ποτε δε μπορεις να εισαι σιγουρος οτι κατι που εκανες, δεν εγινε επειδη υποσυνειδητα θα ωφελησει τελικα κι εσενα. Δε θα ξερεις δλδ αν το εκανες κυριως για να ωφεληθει ο αλλος και εσυ ωφελεισαι εκ παραδρομής, ή αναποδα.Τότε λοιπον ΔΕΝ το κάνεις για να χαρείς εσύ, αλλά για να χαρεί ο άλλος. Τι κι αν αυτό σου φέρνει και σένα ευτυχία; Φυσικό είναι. Δείγμα αγάπης είναι : χαίρομαι με τη χαρά του άλλου. Αυτό μου το συναίσθημα θα έπρεπε να το κάνει λιγότερο ανιδιοτελές όταν δεν ήταν αυτός ο σκοπός;
Αυτο μπορει να περιγραφει και ως καλοσυνη. Οχι απαραιτητα ανιδιοτελεια. Η ιδια η λεξη εχει το συνθετικά "ιδιο" και "τελος". Που σημαινει οτι πρεπει να μην εχεις καποιο προσωπικο ωφελος για να πεις οτι δρας ανιδιοτελως.Αν η ανιδιοτέλεια δεν έχει μέσα της χαρά εξ ορισμού τότε είναι μαζοχισμός....
Σαν κανει να λεμε οτι δεν υπαρχει ανιδιοτελης αγαπη, δεν υπαρχει ανιδιοτελης ανθρωπος, αλλά υπάρχει ανιδιοτελης πραξη / στιγμη ;
Μια και σε μια πραξη που κανουμε καλο σε καποιον, τελικά κάνουμε και στον εαυτο μας, θα προτεινω ην εκφραση, "ελαχιστης ιδιοτελειας αγαπη/πραξη"...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το εξελαβα σαν εκφραση που ειχε θετικη εννοια, λαθος μου. Αρα ηταν ανιδιοτελης αλλα οχι αμφιδρομη ;Πρόσεξε τη διαφορά: "Ακόμη και αν η μεταξύ μας αγάπη δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ανιδιοτελής, όσο διατηρούσαμε ερωτική σχέση" έγραψα, όπως λέμε στα μαθηματικά "έστω μια ευθεία κάθετη...κλπ". Δεν ήταν θετική δήλωση όπως την παρουσιάζεις.
Δε με καταλαβες. Το κατ'ανάγκη το εννοω οχι ως προς το τι αισθανόσασταν, αλλά οσον αφορα το οτι δεν εχετε πλεον να κερδισει τιποτα ο ενας απο τον αλλον. (επισης υπογραμισα 2 φρασεις περι επιλογης οπου με μπερδεψαν. τελικα ηταν επιλογη ή οχι ; )Ως προς το ουσιαστικό τμήμα του επιχειρήματός σου, δηλαδή ότι αυτό αποτελεί κατ' ανάγκη συνθήκη κι όχι επιλογή, θα διαφωνήσω. Είχαμε την επιλογή να μισούμαστε, ή ακόμη να έχουμε ξεχάσει ο ένας την άλλη. Θα μπορούσε η ενθύμηση του ατόμου με το οποίο είχαμε δεσμό, να μας αφήνει παγερά αδιάφορους, ή να ξεσηκώνει μέσα μας έναν καταρράκτη παραπόνων, ότι δεν μας κατάλαβε, δεν μας σεβάστηκε, μας καταπίεσε, μας κεράτωσε και όλα αυτά τα ωραία που λένε πολλοί/ές για τους/τις πρώην τους. Επίσης, σίγουρα δεν πρόκειται για επιλογή. Η καρδιά μας δεν μας ρώτησε για το τι αισθάνεται...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μεχρι να πεις αυτο και να προσβάλλεις όσους δεν συμφωνησαν 100% μαζι σου, καλα τα πηγαινες . Και χωρις κανενας μαλιστα να εχει καν υπονοησει οτι κακως πρεπει να οδευουμε προς αυτα τα ιδανικα. Το μονο που ειπωθηκε ειναι οτι δεν ειναι ευκολο να ειμαστε ουτε αρκετα ειλικρινεις με τον εαυτο μας σε ενα τοσο λεπτο ζητημα, ουτε να κατεχουμε ολες τις απαραιτητες γνωσεις για να απαντησουμε στο ερωτημα με απολυτη βεβαιοτητα. Δεν το εχει κανει η επιστημη ακομα. Αν καποιος είναι τοσο σιγουρος οτι το εχει απαντησει και το κανει, πάσο. Δεν αποκλειεται κιολας...Ωστοσο καλο θα ηταν να μελεταμε και τις επιστημονικες εξηγησεις που εχουμε ως σημερα για το θεμα (που ανεφερα παραπανω). Καποιοι εκατσαν και σκεφτηκαν πριν απο εμας για εμας. Ισως κατι ξερουν παραπανω.Γιατί ξαφνικά έχουμε γίνει κριτές των πάντων. "Αφού δε μπορώ να το κάνω εγώ, δε μπορεί κανείς" μας λένε οι φίλοι συνομιλητές και εμείς οι υπερφίαλοι που τολμάμε να μιλάμε για ιδανικά προς τα οποία τολμάμε να οδεύουμε, μέσα σε μια κοινωνία που παραδέχεται μόνο ό,τι μπορεί ν' αγγίξει, γινόμαστε αυτομάτως υποκριτές.
Μισο λεπτο γιατι απώλεσα το τοπι. Αυτο που διαβαζω εδω, αν το διαβαζω καλα, δε μου κανει σε ανιδιοτελη αγαπη οπως την εννουσαμε πριν. Δλδ το οτι δεν εχετε τωρα τιποτα να κερδισει ο ενας απο τον αλλο, αποτελει κατ αναγκη συνθηκη, και οχι επιλογη. Το οτι οταν εισασταν μαζι ηταν ιδιοτελης, ενω καιρο μετα το χωρισμο εγινε ανιδιοτελης, δε μου ακουγεται καλα.Υπήρξαν γυναίκες που τις αγάπησα και με αγάπησαν. Κάποια στιγμή οι δρόμοι μας χώρισαν, για διάφορους λόγους. Συνεχίζω να τις αγαπώ, όπως ξέρω πως κι αυτές με αγαπούν ακόμη (έχω στοιχεία επ' αυτού). Ακόμη λοιπόν κι αν η μεταξύ μας αγάπη δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ανιδιοτελής, όσο διατηρούσαμε ερωτική σχέση, το ότι συνεχίζουμε ν' αγαπούμε ο ένας την άλλη, ακόμη και μετά την παρέλευση άνω των 20 ετών από το χωρισμό μας, είναι ο ορισμός της ανιδιοτελούς αγάπης, αφού πλέον δεν έχουμε τίποτε απολύτως να κερδίσουμε ο καθένας απ' τον άλλο, ούτε καν την ανταπόδοση της αγάπης.
Προσεξε ομως : δε λεω να αγαπησουμε και να μη μας αγαπησουν απλα. Λεω να αγαπησουμε και εξ αρχης να μην περιμενουμε να μας αγαπησουν. Γιατι και μενα μου τυχε, αλλά μια χαρα ειχα προσδοκιες να αγαπηθω κι εγω (εστω σε μικροτερο βαθμο).Μου έτυχε κι αυτό. Ν' αγαπήσω χωρίς ν' αγαπηθώ. Συνεχίζω να την αγαπώ, άσχετα αν δεν ξέρω πια πού βρίσκεται. Ήταν όμορφο και δυνατό που την αγάπησα, άσχετα αν εκείνη δεν μπορούσε να μ' αγαπήσει.
Ναι. Αρα ;.....μπορουμε να λεμε οτι δεν υπαρχει ανιδιοτελής αγαπη. Και οι στιγμες ανιδιοτελους αγαπης που αναφερθηκαν, ειναι οταν.."κραταμε την αναπνοη μας".Αλλά από την άλλη, όταν το λέμε αυτό, είναι σαν να λέμε ότι είναι ανιδιοτελής μόνο εκείνος που δεν χρειάζεται ν' αναπνέει οξυγόνο για να ζήσει. Λίγο ακραίο δεν είναι αυτό;
Πιασε μια σαγανακι στο 4 !Το μόνο άτομο που δεν μπορώ να πω ότι το αγαπώ ανιδιοτελώς, είναι η κόρη μου. Κανείς δεν αγαπάει τα παιδιά ΤΟΥ ανιδιοτελώς, εξ ορισμού. Εξήγηση θα δοθεί, εάν ζητηθεί...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Και τελικά το θεμα (για το οποιο δεν εχει δωσει απαντηση ακομα η επιστημη), ειναι αν υπαρχει η ανιδιοτελεια και ο αλτρουισμός ή αν ειναι απλά μια ιδεατή κατασταση.
Διοτι στα ωφελη απο μια πραξη μας, δεν μπορουμε να συμπεριλαβουμε μονο τα υλικά. Υπάρχουν και τα ψυχολογικά. Και αυτά είναι 3 ειδών : 1) ανταμοιβή/αναγνωριση, 2)αποφυγη ποινης 3)αρση ψυχολογικου στρες.
Για τα πρωτα 2 δε χρειαζονται εξηγησεις. Το 3ο βασιζεται στη θεωρια πως ειμαστε ετσι φτιαγμενοι, ωστε οταν μια κατασταση μας προκαλεί καποιου ειδους ψυχολογικη θλιψη-στρες-πονο-στεναχωρια-εγνοια, να εχουμε την ταση να δρασουμε ωστε να παψει να υφισταται. Ετσι, δρουμε εκ 1ης οψεως αλτρουιστικά, αλλά ο σκοπός ειναι να νιωσουμε καλυτερα και να ερθουμε σε μια ισορροπια και παλι.
Υπαρχουν μελετες οτι μπορει ο ανθρωπος να δρασει πραγματικα αλτρουιστικά, αλλά φαινονται να σχετιζονται και με τη βιολογία και την εξελιξη περισσοτερο. Δεν εχω ψαξει πολυ το θεμα να δω που εχουν καταληξει.
Εκεινο που παρατηρουμε στην καθημερινοτητα παντως, ειναι περισσοτερο ιδιοτελες, παρα αλτρουιστικό. Αλλά φταιει και το πανεμορφο περιβαλλον μας..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δε χρειαζεται να μιλησουμε για αυτισμο και διαταραχες. Απλα θα λεμε οτι δεν υπαρχει ανιδιοτελης αγαπη Ή θα οριζουμε το "ανιδιοτελης" οπως το ειπες πριν. Δδλ που δε περιμενει τιποτα, εκτος απο αγαπη,εκτιμηση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μα δεν ειναι να απαντησω εγω σε κατι, αλλά εσυ. Και δε μου απαντας ευθεως. Θα εδινες ενα σημαντικο οργανό σου (ματι,νεφρο,πνευμονα), σε καποιον αγνωστο ; χωρις να ξερεις καν αν θα βοηθηθεί οντως καποιος ;δε ήταν υπεκφυγή ....μου απάντησες εξάλλουκοίταξε να στο πω απλά....αγαπώ όλους τους ανθρώπους και ποτε then θα επέτρεπα να ειπράξει δημοπρασία για τα ματια μου(αν και έχω ματάρες )(just kidding)...Φυσικά λοιπόν θα έδινα τα ματάκια μου αυτόν που είναι ppppppppppppio κοντά μου και κατανοώ καλύτερα το ποσο τα έχει ανάγκη ..στη εκάστοτε κοπέλα μου.όχι μονο στην πρώην αλλα και στη νυν θα θεωρούσα πιο εύκολο να τα δώσω γιατί από τα ματια που αγαπώ θα έβλεπα τον κόσμου που θα ήθελα να αγαπω
Εμ αυτο ομως ειναι "κατι που παιρνουμε πισω" ! Γιατι να αποκλειουμε το συναισθημα ; Το οτι θα νιωσουμε ομορφα με τον εαυτο μας ειναι νια μορφη ανταλλαγματος. Για να μιλησουμε για ανιδιοτελη αγαπη πρεπει να μην περιμενουμε ουτε αυτο (κι ας αποτελει την κινητηρια δυναμη για να συνεχιζουμε να αγαπαμε).Αγαπάω θα πει άρα αγαπάω χωρίς να περιμένω την παραμικρή είσπραξη σε οποιοδήποτε επίπεδο, αποκλείοντας από τα προσβλεπόμενα κέρδη μου δηλαδή οποιοδήποτε συναίσθημα μου προκαλεί ηδονή, εκτός από αυτό της καθαρής αγάπης του άλλου.]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γιατι να το αντιστρεψεις ; Νομιζω ειναι πιο ευθυ να το απαντησειςειναι αυτο που λενε και οι παλιοι ....χαρα που δε τη μοιραζεσαι χαρα δεν ειναι...θα σου αντιστρεψω το ερωτημα,εσυ για αυτους που αγαπας δινεις τα ματακια σου???
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δε λεω αν εισαι. Λεω αν εχεις ηδη δωσει οργανο. Εχεις δωσει ; Ετσι απο αγαπη, οχι απο αναγκη δικου σου ανθρωπου ομως.σου ειπε καποιος πως δεν ειμαι και εν ζωη??
To πιο ανωδυνο και με τη λιγοτερη θυσια διαλεξες ! Νεφρό ή πνεύμονα θα δινες ; Είσαι έτοιμος αύριο να δώσεις; Έτσι προσφορά.Eάν έδινα μυελό των οστών στην πρώην μου έως δείγμα ελάχιστης εκτίμησης για τα χρόνια που περάσαμε μαζί ,για να ζήσει, και να μεγαλώσει το παιδάκι της χωρίς εγώ να έχω κανένα απολύτως όφελος και να περάσω μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ "επώδυνη" διαδικασία θα με έκανε ιδιοτελή? Εάν εγώ προσωπικά ένιωθα καλά με αυτό και με έκανε να δακρύζω από χαρά που κάποιος ζει και εγώ έκανα κάτι για αυτό θα με έκανε ιδιοτελή... εάν όλα αυτά τα έκανα ας πούμε όταν είχα χωρίσει και μόνος μου έκανα εξετάσεις "πληρώνοντας" από την τσέπη μου, θα με έκανε ιδιοτελή??
Τότε μόνο μπορείς να ισχυριστείς τα προηγούμενα που είπες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ωραια. Γινε δωρητης εν ζωη και σου βγαζω το καπελο.
Γιατι απαξ και ψοφησουμε, ευχαριστω. Κι εγω δωρητης θα γινω. Τι να τα κανω τα οργανα μου εκει που παω. Ποιος θα με ανταμειψει αν ειμαι νεκρος ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Α οκ. Δε σε αποπαιρνω, απλα δε καταλαβα, γιατι μου φανηκε πως δε λεει ακριβως το ιδιο ο Οσκαρ εκει. Τεσπα, η ουσια ειναι οτι εσυ ηθελες να πεις το ιδιο, οπότε , κουλ.Τίποτα πέραν της απόλυτης συμφωνίας μου (και αυτής του Όσκαρ Ουάιλντ) με τα όσα έγραψες! Οι δύο φράσεις έχουν σχεδόν το ίδιο νόημα.
Άντε, αμέσως να με αποπάρεις
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ολα αυτα ακουγονται υπερβολικά ιδανικα και ρομαντικα, ιδιαιτερα απο καποιον που υποστηριζει την πολυγαμία, διαχωρίζει το σεξ από τις σχεσεις, και θα υποστηριζε και την απιστια ακομα και σε παντρεμενα ατομα.Θέλω να πάω πάνω απ' τον τάφο της μάνας μου και για πρώτη φορά να τη μαλώσω, να της θυμώσω, να την κατακρίνω. Που εκείνη έτσι μ' αγαπούσε κι έτσι μ' έμαθε κι εμένα ν' αγαπώ. Χωρίς να ζητήσει τίποτε, δίνοντας χωρίς να της το ζητήσουν. Έτσι, ή καθόλου.
Γιατί αν δεν υπάρχει ανιδιοτελής και άδολη αγάπη, μάνα χαζορομαντική παρωχημένη, τότε πίσω από κάθε αγάπη, υπάρχει ιδιοτέλεια και δόλος, πίσω από κάθε έρωτα υπολογισμός και πίσω από κάθε σχέση συναλλαγή (τυχερέ Μαρκήσιε, τόσους θαυμαστές ούτε καν εσύ τους περίμενες).
...βλέπω μοναχά σκοτάδι. Το σκοτάδι των ψυχών, που δεν έχουν άλλο πια ιδανικά και βαπτίζουν υπερφίαλο, υποκριτή και αλλαζόνα όποιον αρνείται να προσκυνήσει τον κυνισμό της "αλήθειας" τους. Κάψτε επιτέλους το φεγγάρι, βομβαρδίστε τ' αστέρια ώσπου να σβήσουν, για πάντα. Να πάψουν πια να υπάρχουν σεληνιασμένοι, αλαφροΐσκιωτοι, ρομαντικοί κι ιδεολόγοι, που εκτός από ηλίθιοι, είναι κι αντιπαραγωγικοί.
Βαζεις απο Τριανταφυλλιδη, αλλά δε βαζεις εκεινα που πρεπει. Το 1ο οπως ξερεις περισσοτερο περιγραφει το "ιδεατος". Λεξη που υπαρχει στην παριγραφη αμεσως μετα απο τη φραση που παρεθεσες. Γιατι την αφησες απεξω ;Αφού βάλαμε τον ορισμό της Αγάπης, ας βάλουμε κι αυτόν του ιδανικού, ίσως τελικά συνενοηθούμε...
ιδανικός -ή -ό [iδanikós] E1 : 1α. για κτ. που υπάρχει μόνο ως ιδέα, που το αντιλαμβανόμαστε μόνο με το νου και όχι με τις αισθήσεις·
ιδανικό το [iδanikó] O38 : ο υψηλός και τελικός στόχος στον οποίο αποβλέπουν και τείνουν οι ελπίδες και οι ενέργειες ενός ατόμου ή συνόλου: H ειρήνη είναι το ~ όλης της ανθρωπότητας.
Και εν τέλει το αν μια κατασταση μπορει να υπαρξει ή οχι , δεν εξαρταται απο τη λεξη που θα χρησημοποιηθει. Βγαλτε το "ιδανικο" και βαλτε "τελειο". Αλλα μετα θα λεμε "δεν υπαρχει η τελειοτητα" οπότε οπως καταλαβαινετε το "ιδανικο" αναφερθηκε για να μην καθομαστε να γραφουμε "πολυ πολυ πολυ πολυ πολυ πολυ καλο"
Και τι θελεις να πεις για τα σχολια μου με αυτο ακριβως, δε καταλαβα.Είμαστε όλοι στο βούρκο, όμως κάποιοι από μας κοιτάζουν τ'άστρα.
Oscar Wilde
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αυτό που περιγραφεις ειναι το ζητουμενο , το ιδανικο, αυτο που ολοι ψαχνουμε. Δεν το συναντας οσο συχνα οσο ισως φαινεται ομως, και εχε υπ'οψιν σου οτι ειναι καπως νωρις στη ζωη σου ακομα για να εισαι τοσο απολυτη. Ακομα και για το τι κανεις εσυ η ιδια. Φιλικα στο λεω (100 "ανιδιοτελη" ευρω ομως θα τα ζητησω )Και ναι από τους ανθρώπους που αγαπώ και αγαπώ αληθινά, θα μπορούσα να συγχωρήσω το οτιδήποτε, οποιουδήποτε είδους σχέση κι αν έχω δημιουργήσει μαζί τους.
Αυτό δε μου ακουγεται ως ενα παραδειγμα αληθινης αμφιδρομης αγαπης, οπότε δε ξερω τι ακριβως μας λεει. Χελπ.Κάποτε αγαπούσα μια γυναίκα. Πολύ!!
Ύστερα έγιναν διάφορα, συσσωρεύτηκαν πάθη, πικρίες, λάθη, κακίες, εξουσίες. Δεν ζούμε πια μαζί. Την έχω συγχωρέσει για όλα. Η σχέση διαλύθηκε. Η αγάπη θα μείνει για πάντα...
Μεγαλη κουβεντα. Αφενός θα πρεπει να προκειται για φιλο που εχει δοκιμαστει στο χρονο, σταθει και θυσιαστει για εμας...ωστε να παρει τον τιτλο του αληθινου φιλου...αλλά από την άλλη.....πως γινεται να ειναι αληθινος φιλος και να μας βλαπτει ; Ακομα και αθελα του να το κανει και να μη το βλεπει, του το λες/δειχνεις.Μια φορά φίλος, για πάντα φίλος. Άσχετα αν δεν κάνω πια παρέα μαζί του. Φίλος ε, όχι "γνωστός" ή "κολλητός".
Συμφωνω. Το προβλημα εμφανιζεται στο κατα ποσο μπορουμε να ειμαστε σιγουροι οτι οντως δε περιμενουμε κατι, και οντως δεν υπολογιζουμε ποσο και πότε. Δεν ειναι ολοι ικανοι ουτε να το αντιληφθούν, αλλά ουτε και να το παραδεχτουν στον εαυτο τους.Ανιδιοτελής λέγεται η αγάπη που δίνεται χωρίς να υπολογίζει πόσα θα πάρει και πότε. Χωρίς να περιμένει ανταπόδοση. Αυτή που λέει "Σ' αγαπώ" όταν ο άλλος ντρέπεται να το προφέρει, μη τυχόν και φανεί ευάλωτος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Εγω την θετικη την εβαλα γιαυτο παντως....Και δε συμφωνω στη συγκριση μεταξυ της ερωτικης αγαπης και καποιου αλλου ειδους, γιατι η καθε μια τιθεται σε διαφορετικη βαση...
Ισως ιδανικά μονο υπο προυποθεσεις, η αληθινη αγαπη η ερωτικη θα μπορουσε να ναι τετοια, αλλά ποοοολλυυυ σπανιο ή και αδυνατο. Παντως αυτο δε σημαινει οτι μπορουμε να κανουμε την συγκεκριμενη συγκριση.
Αλλά ξεφευγουμε απο το τοπικ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.