07-01-09
14:48
Πρεπει να γνωριζεις τους λογους για να καταληξεις σε αυτο.
Ναι, ειναι απιστευτα δυσκολο να χωρισεις ενω εισαι ερωτευμενος, δε διαφωνω καθολου σε αυτο.
Αλλα το να μπορεσει καποιος να παρει μια τετοια αποφαση εχει να κανει με πολλα πραγματα. Με τη φαση στην οποια βρισκεται, συνυφασμενο πολλες φορες και με την ηλικια, το ποσο δυνατος ειναι σα χαρακτηρας και ποσο καλα γνωριζει τον εαυτο του και τι πραγματικα θεωρει οτι ειναι καλυτερο να γινει, ωστε να βαλει τη λογικη πανω απο αυτο που αισθανεται.
Και που βέβαια ακόμα και όταν βάλει τη λογική πάνω από αυτό που αισθάνεται, πάλι πονάει ....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
07-01-09
14:21
Το ίδιο είναι βασικά, απλά όταν χωρίζεις εσύ τον άλλο, έχεις και μια γεύση πικρής νίκης στα χείλη σου. Γιατί; Γιατί άμα είσαι ερωτευμένος και χωρίσεις εσύ τον άλλο, σημαίνει ότι πέρα από τον έρωτα, σου έχει σπάσει και τα νεύρα για Χ Υ λόγους, οπότε με το χωρισμό νιώθεις ότι τον τιμωρείς, ότι απελευθερώνεσαι από την τυρρανία του.
Δεν είναι απαραίτητο να σου έχει σπάσει ο άλλος τα νεύρα ή να έχεις κάποιο πρόβλημα μαζί του .... μπορεί να συντρέχουν λόγοι για τους οποίους δεν μπορείς να είσαι μαζί του, όσο κι αν το θες .... κι εκεί είναι τα δύσκολα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
07-01-09
13:52
Ερωτευμένος που παίρνει την απόφαση να χωρίσει;
Λοιπόν .... πόνος, πόνος, πόνος και ξανά πόνος .... στην αρχή ανελέητος, νύχτες ολόκληρες που δεν κλείνεις μάτι, λίτρα δακρύων, ατέλειωτες αναλύσεις με φίλους και φίλες, η γνώμη του καθενός στ' αυτιά σου, αλλά καμιά γνώμη δεν σε παρηγορεί, ο ένας να σου λέει ότι έτσι έπρεπε, ο άλλος ότι σε νοιώθει ...εσένα τίποτα δεν σε κάνει καλύτερα... και ξανά πόνος, σφίξιμο στο διάφραγμα, τσιμπήματα στην καρδιά, κόμπος στο λαιμό, αγωνία για ένα μήνυμα ή ένα τηλέφωνο, αμφιβολία για το αν πρέπει να πάρεις τηλέφωνο, θες να ουρλιάξεις, δεν θες να πεις τίποτα, μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, τσιγάρα το ένα πίσω από το άλλο, αίσθηση κενού, δεν σε χωράει ο τόπος .... γενικά μια κατάσταση που δεν θα ήθελε κανείς να ζήσει.
Είναι πολύ χειρότερο να χωρίσεις εσύ κάποιον και να είσαι ερωτευμένος από το να σε χωρίσουν και να είσαι ερωτευμένος.
Όμως κι αυτό περνάει .... μετά από λίγο καιρό περνάει. Κι εκεί που είναι και η πραγματική ώρα της κρίσης, βλέπεις ότι μπορεί να πόνεσες, αλλά πήρες μια σωστή απόφαση. Και τότε σου μένει ένα γλυκό συναίσθημα ή δε σου μένει τίποτα, αυτό όμως εξαρτάται από τον άλλο.
Λοιπόν .... πόνος, πόνος, πόνος και ξανά πόνος .... στην αρχή ανελέητος, νύχτες ολόκληρες που δεν κλείνεις μάτι, λίτρα δακρύων, ατέλειωτες αναλύσεις με φίλους και φίλες, η γνώμη του καθενός στ' αυτιά σου, αλλά καμιά γνώμη δεν σε παρηγορεί, ο ένας να σου λέει ότι έτσι έπρεπε, ο άλλος ότι σε νοιώθει ...εσένα τίποτα δεν σε κάνει καλύτερα... και ξανά πόνος, σφίξιμο στο διάφραγμα, τσιμπήματα στην καρδιά, κόμπος στο λαιμό, αγωνία για ένα μήνυμα ή ένα τηλέφωνο, αμφιβολία για το αν πρέπει να πάρεις τηλέφωνο, θες να ουρλιάξεις, δεν θες να πεις τίποτα, μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, τσιγάρα το ένα πίσω από το άλλο, αίσθηση κενού, δεν σε χωράει ο τόπος .... γενικά μια κατάσταση που δεν θα ήθελε κανείς να ζήσει.
Είναι πολύ χειρότερο να χωρίσεις εσύ κάποιον και να είσαι ερωτευμένος από το να σε χωρίσουν και να είσαι ερωτευμένος.
Όμως κι αυτό περνάει .... μετά από λίγο καιρό περνάει. Κι εκεί που είναι και η πραγματική ώρα της κρίσης, βλέπεις ότι μπορεί να πόνεσες, αλλά πήρες μια σωστή απόφαση. Και τότε σου μένει ένα γλυκό συναίσθημα ή δε σου μένει τίποτα, αυτό όμως εξαρτάται από τον άλλο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.