DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
02-03-09
12:35
Ας δούμε πως τον χαντάκωσες τον άνθρωπο.
Τον θέλεις μονογαμικό. δηλαδή;πιστό και αφοσιωμένο άνθρωπο που τα δίνει όλα σε μία σχέση.
Έχει την ικανότητα της επιβίωσης και της επίλυσης προβλημάτων.Αρα κερδίζει το δικαίωμα της ανεξαρτησίας του.
Και μετά με τον εκβιασμό ότι θα μείνει μόνος(λες και θα είναι ο μόνος ),γιατί τον θέλεις να έχει απαξιωθεί από κάποιους στο παρελθόν (ε και;επιμένω λέγοντας απλά ότι αυτοί δεν του ταιριάζαν αλλά ούτε του άξιζαν),τον τοποθετείς σε μία σχέση που δεν τού ταιριάζει και του ζητάς να κάνει αλλαγές που ίσως δεν είναι διατεθειμένος να κάνει.
Ε λοιπόν δεν είναι δικτάτορας αυτός.
Είναι φασιστικό το να του το επιβάλουμε.
Και γιά να ξεκαθαρίσω την θέση μου φυσικά και καταδικάζω την συμπεριφορά του μ@λ@κα στό νυχτερινό περιστατικό που περιγράφεις στο μήνυμα #5.
Mα δεν τον θέλω μονογαμικό τον άνθρωπο. Είναι μονογαμικός, και ενώ δίνει στη σχέση, δίνει μόνο με το σκεπτικό μετά να πάρει, και πράγματα που δεν δικαιούται κανείς να πάρει, όπως η πνευματική ελευθερία, η επιλογή διατύπωσης ενστάσεων πάνω στο παραμικρό θέμα και άλλα πολλά. Ο κάθε επιτυχημένος δικτάτορας δίνει πράγματα, αλλά το κάνει με συγκεκριμένο σκεπτικό, όχι επειδή νοιώθει ότι αγαπάει. Ξέρεις πόσα δημόσια έργα έφερε εις πέρας ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι, και για να πάω και στα δικά μας επαρχιώτικα δεδομένα, ακόμα και ο Πατακός ; Ποιός τον εκβίασε ; Δεν είναι απειλή ή εκβιασμός, είναι η διαπίστωση ότι οι δικτάτορες μένουν μόνοι. Ιστορικός νόμος. Κάτι τρέχει όταν απωθείς διαρκώς τον κόσμο γύρω σου και μπορείς να συνυπάρξεις μόνο με "υπηκόους". Κι από πότε αυτονομία σημαίνει μόνο να βγάζεις τα προς το ζην ; Αυτονομία κυρίως είναι εσωτερικό χάρισμα. Αυτονομία και ελευθερία θα πει να μην καταπιέζεις έναν άνθρωπο και θες να τον φτιάξεις στα μέτρα σου. Αυτονομία θα πει να μην είσαι εξαρτημένος από τον άλλον, να τον αγαπάς χωρίς εξαρτήσεις, τα υπόλοιπα όλα είναι φόβος και ανασφάλεια, γνωρίσματα δικτάτορα. 'Αμα αγαπάς, αγαπάς τον άλλον όπως είναι, δεν καταφεύγεις σε ρόλο σωτήρα, ειδικά όταν ο άλλος δεν στο ζήτησε. Την αγκαλιά σου θέλει, όχι να πνιγεί. Για μένα οι δικτάτορες δεν μπορούν να αγαπήσουν. Η αγάπη είναι ελευθερία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
02-03-09
03:58
Άγριες ώρες, σπάνια είμαι ξύπνιος τέτοιες ώρες. Αφουγκράζομαι με στωικότητα γύρω μου τα πάντα. Περιμένω σημάδια ως συνήθως δίνω μεγάλη σημασία σ'αυτά γιατί δεν πιστεύω στην τυχαιότητα. Μένω σε μια ήσυχη γειτονιά, όχι στο κέντρο της Αθήνας. Ξαφνικά ακούω βρισιές απ'το δρόμο και μια γυναίκα να φωνάζει μη μη ! μη με χτυπήσεις σε παρακαλώ ! Πουτάνα, θα σου δείξω εγώ..και πέφτει το πρώτο χαστούκι. Δεν σεβάστηκες τίποτα, με έκανες ρεζίλι μπροστά στη μάνα σου, θα πάμε σπίτι και θα σου δείξω εγώ, περπάτα ! Κι άλλο χαστούκι. Βγαίνω να δω τι συμβαίνει από το μπαλκόνι και δεν ξέρω τι να κάνω, μου'ρχεται να φωνάξω αλλά κάτι με πνίγει. Την λυπάμαι πραγματικά. Λυπάμαι αυτόν περισσότερο. Ξάφνου την μισώ. Τους μισώ και τους δυο. Γίνομαι σκοτεινός. Τέρμα η συμπόνοια. Λέω από μέσα μου "σκύλα ! μαλάκα ! Είστε αξιοθρήνητοι κι οι δυο!".
Τότε βεβαιώνομαι για την απάντηση στο ερώτημα αν ο δικτάτορας μπορεί να αγαπήσει , μόνο που κάποιες μορφές δικτατορίας δεν είναι τόσο βάρβαρες όσο αυτές του "δρόμου". 'Ενας καλός και επιτυχημένος δικτάτορας μπορεί να είναι ένας θαυμάσιος κύριος με καλούς τρόπους, ευγενής, συμβατικός και καθώς πρέπει. Δεν χρησιμοποιεί ποτέ λεξιλόγιο όπως του κυρίου στο δρόμο, ούτε ξέρει να απλώνει χέρι σε άλλον, παρέχει μάλιστα στους υπηκόους του αρκετά, ακόμα και την αγάπη του που πείθει τον εαυτό του ότι νοιώθει για κείνους, για να μπορεί να τους κρατάει πολύ καιρό μαζί του. Κατά βάθος άλλες οι βουλές του, και πάντα χαρακτηρίζεται από το εξής, σκέφτεται και λογαριάζει τα πάντα σε υπερβολικό βαθμό γιατί τον απασχολεί πολύ η αιωνιότητα. Αυτό από μόνο του τον καθιστά χαζούλη. Πώς θα κερδίσεις την αιωνιότητα βρε χαζούλη αν δεν ζήσεις το σήμερα απελευθερωμένος ; Ούτε μια μεγαλειώδη πτώση δεν έχεις το χάρισμα να ζήσεις, όταν βλέπεις ότι η χάρτινη αυτοκρατορία σου καταρέει ! Βαφτίζεις κάθε τι εκστασιακό και διονυσιακό "δαιμονικό" και αποτρόπαιο, ανήθικο και διαστρεβλωτικό. Υπάρχουν λοιπόν, κι ας μην το ξεχνάτε ποτέ, δικτατορίες και δικτατορίες. 'Οπως υπάρχουν επαναστάσεις και επαναστάσεις. 'Οπως η βελούδινη επανάσταση, υποθέτω ότι υπάρχουν και οι "βελούδινοι δικτάτορες". Υπάρχουν και οι φωτεινοί δικτάτορες οι θεοσεβούμενοι που κάνουν το σταυρό τους όταν ακούν καμπάνες να χτυπάνε, εκείνοι που θεωρούν τους αντιφρονούντες, αποστάτες της κόλασης, και που θεωρούν ό,τι το αντισυμβατικό και φιλελεύθερο, κακό και σατανικό, ό,τι το υψηλότερο και πνευματικότερο ανταγωνιστικό. Ο δικτάτορας δεν έχει χρόνο να ζήσει, είναι χειριστικός και μισεί την ζωή (ή την φοβάται).
Τότε βεβαιώνομαι για την απάντηση στο ερώτημα αν ο δικτάτορας μπορεί να αγαπήσει , μόνο που κάποιες μορφές δικτατορίας δεν είναι τόσο βάρβαρες όσο αυτές του "δρόμου". 'Ενας καλός και επιτυχημένος δικτάτορας μπορεί να είναι ένας θαυμάσιος κύριος με καλούς τρόπους, ευγενής, συμβατικός και καθώς πρέπει. Δεν χρησιμοποιεί ποτέ λεξιλόγιο όπως του κυρίου στο δρόμο, ούτε ξέρει να απλώνει χέρι σε άλλον, παρέχει μάλιστα στους υπηκόους του αρκετά, ακόμα και την αγάπη του που πείθει τον εαυτό του ότι νοιώθει για κείνους, για να μπορεί να τους κρατάει πολύ καιρό μαζί του. Κατά βάθος άλλες οι βουλές του, και πάντα χαρακτηρίζεται από το εξής, σκέφτεται και λογαριάζει τα πάντα σε υπερβολικό βαθμό γιατί τον απασχολεί πολύ η αιωνιότητα. Αυτό από μόνο του τον καθιστά χαζούλη. Πώς θα κερδίσεις την αιωνιότητα βρε χαζούλη αν δεν ζήσεις το σήμερα απελευθερωμένος ; Ούτε μια μεγαλειώδη πτώση δεν έχεις το χάρισμα να ζήσεις, όταν βλέπεις ότι η χάρτινη αυτοκρατορία σου καταρέει ! Βαφτίζεις κάθε τι εκστασιακό και διονυσιακό "δαιμονικό" και αποτρόπαιο, ανήθικο και διαστρεβλωτικό. Υπάρχουν λοιπόν, κι ας μην το ξεχνάτε ποτέ, δικτατορίες και δικτατορίες. 'Οπως υπάρχουν επαναστάσεις και επαναστάσεις. 'Οπως η βελούδινη επανάσταση, υποθέτω ότι υπάρχουν και οι "βελούδινοι δικτάτορες". Υπάρχουν και οι φωτεινοί δικτάτορες οι θεοσεβούμενοι που κάνουν το σταυρό τους όταν ακούν καμπάνες να χτυπάνε, εκείνοι που θεωρούν τους αντιφρονούντες, αποστάτες της κόλασης, και που θεωρούν ό,τι το αντισυμβατικό και φιλελεύθερο, κακό και σατανικό, ό,τι το υψηλότερο και πνευματικότερο ανταγωνιστικό. Ο δικτάτορας δεν έχει χρόνο να ζήσει, είναι χειριστικός και μισεί την ζωή (ή την φοβάται).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
02-03-09
02:16
Δεν κατάλαβα τον σκοπό του θέματος και τις διαθέσεις σου.
Προφανώς γνωρίζεις και σε έχει εξοργίσει ένα τέτοιο άτομο αλλά τι προτείνεις;
Να το στολίσουμε κι εμείς με διάφορα κοσμητικά επίθετα;
Να τον ρίξουμε στην πυρά;
Η να βρούμε έναν τρόπο όλοι μαζί να τόν βοηθήσουμε να καταλάβει τα λάθη του;
Τεσπα πίσω από έναν ερωτευμένο μπορεί να κρύβεται(δικαιολογημένα) και ο εγωισμός,και η ανοησία αλλα και αυτοκαταστροφική διάθεση ή υπέρμετρη αυτοπεποίθηση μιάς και η λογική έχει πάει περίπατο.
Και απ'την άλλη αν είναι τόσο σίγουρο ότι στην τελική θα μείνει μόνος/η τι αλλαγές θα τού/της
πρότεινες εσύ και πως είσαι τόσο σίγουρος ότι δεν θα βρεί έναν άνθρωπο που να το θέλει όπως ακριβώς είναι.Γιατί το φτύσιμο που έχει φάει εμένα δεν μου λέει τίποτα.
Και τέλος μήπως οι αλλαγές που απαιτούνται γιά να σωθεί η σχέση του υπερβαίνουν τα όρια της αξιοπρέπειας του;
Πολύ αόριστα θέτεις το θέμα οπότε μπορούμε να υποθέσουμε οτιδήποτε.
Eμένα το κατ'εξακολούθησην φτύσιμο μου λέει πολλά πάντως για έναν άνθρωπο. Το ύφος σου κάπως με παραξενεύει, δεν είπα να ρίξουμε κανέναν στην πυρά, ούτε καταλαβαίνω για ποιό λόγο θες να γίνω πιο συγκεκριμένος. Για gossip ενδιαφέρεσαι ; Δεν μιλάω για μένα, ακαδημαικά όμως το θέμα τελευταία με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, ειδικότερα το θέμα των δικτατορίσκων, και σε διαβεβαιώ δεν είμαι καθόλου εξοργισμένος, μια ψιλομελαγχολία την έχω όμως. Το ερώτημα ουσιαστικά είναι αν μπορεί να αγαπήσει πραγματικά ένας δικτάτορας. Εγώ πιθανολογώ ότι και οι δικτάτορες έχουν δικαίωμα στον έρωτα, αλλά όσο κι αν το παλεύω στο μυαλό μου, εξακολουθώ να πιστεύω αυτό που πίστευα πάντα, ότι η δικτατορία με την αγάπη δεν δένουν. Επίσης πιστεύω ότι η δικτατορία είναι αχώριστη από την ανοησία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.