potmos
Νεοφερμένος
Ο Λουκᾶς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 44 ετών και επαγγέλεται Τεχνικός. Έχει γράψει 38 μηνύματα.
04-09-08
11:47
Κάτι λέτε για Σύνοδο κ ότι δεν κάνει ποτέ λάθος.
Όχι γενικά και αόριστα.
Αυθεντική έκφραση της παράδοσης της κοινότητας γίνεται μόνο από Σύνοδο που κρίνεται ως Οικουμενική, ή ακόμα και από τοπική που όμως επικυρώνεται από μιαν Οικουμενική.
Τώρα το αν μια Σύνοδος κρίνεται Οικουμενική ή όχι, εξαρτάται αποκλειστικά από το consensus της κοινότητας. Δεμπα νά 'χει και 450.000 επισκόπους, άμα η κοινότητα δεν την αναγνωρίσει ως Οικουμενική, δεν είναι. Αυτοκράτορες προσπάθησαν να "φτιάξουν" Οικουμενικές Συνόδους και δεν τα κατάφεραν.
Πολύ δε περισσότερο δεν μπορεί να αξιοί αλάθητο μια τοπική σύνοδος που λειτουργεί με τους όρους του εκάστοτε κράτους, το οποίο χρησιμοποιεί το φαίνεσθαι της Εκκλησίας για να ντύσει μια κρατική υπηρεσία διαχείρισης θρησκευτικού συναισθήματος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
potmos
Νεοφερμένος
Ο Λουκᾶς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 44 ετών και επαγγέλεται Τεχνικός. Έχει γράψει 38 μηνύματα.
19-04-06
12:58
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Αντιθέτως... Την Χριστουγεννιάτικη λειτουργία του έτους 400 στο ναό του Ιωάννη του Βαπτιστή της Κωνσταντινόπολης, θα την παρακολουθούσε χωρίς το μεταφραστή του, ο Πάπας Αναστάσιος ο Α'. Αυτό δε θα το κατάφερνε ο Γρηγόριος ο Ι' το 1274, γι' αυτό απέστειλε τον (ελληνικά ομιλούντα) Βέκκα.
Το 400 ο Πάπας ήταν Ρωμαίος. Επομένως ήξερε ελληνικά. Το 1274 ο Πάπας ήταν Φράγκος, και ήδη είχε επέλθει το σχίσμα, άρα θα μου έκανε έκπληξη αν γνώριζε έστω και μία λέξη ελληνικά.
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Αν η αλλαγή της επίσημης γλώσσας δεν αρκεί... Η αλλαγή του τυπικού ίσως;
Εκτός αν "ορθόδοξο" λογείται αυτό που -στη γνώμη μας- είναι σωστό...
Και οι Ρώσσοι κάνουν τις ακολουθίες τους στα Ρωσσικά, οι Άραβες στα Αραβικά και οι Αμερικανοί στα Αγγλικά. Ποιό είναι ακριβώς το πρόβλημα; Αλλάζει η πίστη με την αλλαγή γλώσσας; (Αφήνω στην άκρη τα λειτουργικά κείμενα της Οξυρρύγχου που αποδεικνύουν ότι εξ αρχής χρησιμοποιούσαν ελληνικά)
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Επίσης... Το έκτρωμα που λέγεται "Διαρκής Ιερά Σύνοδος", υπήρχε 2 χιλιετίες;
Οπωσδήποτε όχι. Εδώ έχεις 100% δίκιο. Αλλά το αντικανονικό δεν σημαίνει απαραιτήτως και απόκλιση πίστης.
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Παρ' όλα αυτά, έχεις σε μεγάλο βαθμό δίκιο. Παλιότερα, ο Βησσαρίων θα είχε κηρυχθεί πανηγυρικά αγιότατος, και θα είχε ...τεμαχιστεί σε λείψανα.
Έχεις κόλλημα με τον Βησσαρίωνα, ε;
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Εκτός αν τα ιστορικά βιβλία δεν αναφέρουν πόσες Κεφαλές του Προδρόμου υπήρχαν στην επικράτεια... Και αρκετό τίμιο ξύλο, για να χτιστούν χίλιοι σταυροί...
Το ότι ορισμένοι ήσαν πάντοτε χριστέμποροι δεν αλλάζει τίποτε. Είπαμε: στους δώδεκα ένας, στους χίλιους πόσοι;
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Το "μπαξίσι" στο παπά είναι πιο σίγουρο και από το φακελλάκι στο γιατρό.
Και σε ...εκκλησιαστικό δικαστήριο να πας, κόρακας κοράκου μάτι δε θα βγάλει.
Φώναξε έναν ιερέα να διαβάσει πχ μια λιτανεία στο σπίτι σου - μια κλασσική κατά προτίμηση, εκείνη που βοηθά τις γυναίκες να συλλάβουν αγόρια. Και πες μου αν δε περιμένει εκείνος το "δωράκι" του.
Και στις δύο περιπτώσεις έχεις έναν επίορκο λειτουργό. Φταίει η Ιατρική που ο γιατρός ζητάει φακελλάκι; Αν όχι τότε γιατί φταίμε εμείς (η Εκκλησία) αν ο οποιοσδήποτε επίορκος κληρικός ζητάει «μπαξίσι»; Εδώ να σημειώσω ότι έχω ακούσει για τέτοια περίπτωση, κανείς όμως από τους κληρικούς που γνώρισα ως τώρα δεν εφαρμόζει τέτοια πρακτική.
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Ο Κωνσταντίνος παρουσιάστηκε στη Σύνοδο, για να δώσει ένα οριστικό τέλος στις ανούσιες και ανόητες θεολογικές έριδες, που όπλιζαν τους φανατικούς εκατέρωθεν, και προκαλούσαν αναταραχή στην Ανατολή. Ο Άρειος και ο Αθανάσιος είναι δυο γνωστά μπουμπούκια, συγνώμη, Άγιοι, που οδήγησαν σε σύγκρουση τους ακολούθους τους...
Ακόμα και αν δεν τον ενδιέφερε, ή δεν είχε τις γνώσεις ή την διάθεση να ασχοληθεί με το ποιά άποψη από τις δύο έστεκε, οπωσδήποτε δεν παρενέβη στις θεολογικές συζητήσεις της συνόδου. Απλώς εφήρμοσε την απόφαση.
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Εκτός αν ειλικρινά πιστεύεις, πως αυτός ο αδίστακτος τυχοδιώκτης, είχε ειλικρινό ενδιαφέρον για το αν ο Υιός πορεύεται εκ του Πατρός, και αν και οι δύο τους πορεύονται από το Άγιο Πνεύμα...
Προφανώς αγνοείς ολωσδιόλου το περιεχόμενο της διδασκαλίας του Αρείου. Απλώς για την συζήτηση, υπενθυμίζω ότι ο Άρειος υποστήριζε πως ο Χριστός δεν είναι ο Θεός ενσαρκωμένος, αλλά απλώς ένα τέλειο δημιούργημα του Θεού.
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Τέλος πάντων. Είναι και Άγιος... Αμήν.)
Τουλάχιστον δέξου ότι για χ,ψ,ω λόγους κάποιοι του αναγνωρίζουν το δικαίωμα στην μετάνοια που εσύ του αρνείσαι.
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Τα ταπεινά ελληνικά των Ευαγγελίων, ήταν η γλώσσα κάποιων -μάλλον φτωχών- μαζών της ανατολής.
Σίγουρα όχι τα εξεζητημένα ελληνικά του Λουκά.
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Αλλά η Παναγία δηλαδή έκανε τόσο λάθος, που δεν θυμόταν ότι καταγόταν απο τον ...Μωυσή;
Αυτό δεν το έπιασα ακριβώς.
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Ναι, το έχω αυτό το κακό, όταν κάποιος σκοτώνει στο όνομα του Χριστού, δε στέκομαι να τον ρωτήσω αν είναι Καθολικός (φτού, μίασμα, δολοφόνε) ή Ορθόδοξος (ε κάτι θα του 'κανε το θύμα, δεν εξηγείται αλλιώς).
Ανάφερέ μου μία φορά που η Ορθόδοξη Εκκλησία κύρηξε επισήμως τον πόλεμο εναντίον άλλης θρησκείας. Για να σε διευκολύνω, σου υπενθυμίζω ότι μόνη επίσημη φωνή της Εκκλησίας είναι οι Συνοδοι.
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Η Ελευθερία Βούλησης, είναι ένα βολικό παραμυθάκι, που το βολεύουμε στα δεδομένα της εποχής μας.
Αντίστοιχο ερώτημα είναι το "έχει θειάφι και καζάνια η κόλαση";
Και στα δυο, η απάντηση που θα λάβεις, εξαρτάται από τη μόρφωση των μαζών.
Όπως και οι απαντήσεις που έδινε ο Χριστός εξηρτώντο από το επίπεδο του ακροατηρίου του. Στον απλό κόσμο με ιστοριούλες, στον μορφωμένο Νικόδημο όμως με τόση σαφήνεια που δύσκολα μπορούσε να τον παρακολουθήσει.
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Εκτός αν πιστεύεις, πως οι ορθόδοξοι δεν σκότωσαν ποτέ ορθόδοξους στο όνομα του Χριστού.
Οι άνθρωποι πάντα σκοτώνουν άλλους ανθρώπους σε κάποιο όνομα. Αυτό δεν καθιστά αυτό το όνομα υπεύθυνο για τα εγκλήματά τους.
Φιλικά,
Λουκάς
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
potmos
Νεοφερμένος
Ο Λουκᾶς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 44 ετών και επαγγέλεται Τεχνικός. Έχει γράψει 38 μηνύματα.
19-04-06
12:30
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:"Eπιλογή", όπως έλεγαν οι αρχαίοι υμών.
«ημών» = δικοί μας =/= «υμών» = δικοί σας. Τί απ' τα δύο εννοείς;
Όπως και πολλές άλλες λέξεις, έτσι και αυτή έχει διάφορες έννοιες ανάλογα με τα συμφραζόμενα.
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Γι΄ αυτό πάει αγιασμός και πενηντάευρο, τρίχα από το κεφάλι του Βησσαρίωνα και κατοσταεύρο.... Η σωτηρία της ψυχής κοστίζει.
Στους δώδεκα ένας... στους χίλιους πόσοι; Απλή μέθοδος των τριών.
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Οι Ορθόδοξοι, πχ.
Έχεις κάτι συγκεκριμένο κατά νουν; Ή απλώς φήμες;
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Στη σύνοδο της Νίκαιας, πρωτίστως, κάποιοι αποφάσισαν τι θα εισαχθεί στον κανόνα (αχ... αυτός ο ηδύς ορθόδοξος απόηχος) - παρότι κάποιοι επέμεναν μέχρι τότε, πως και αυτά περιείχαν αλήθειες. Αν δεν ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος, υπό-δειγμα αγιότητας, να υποστηρίξει κάποιες από τις απόψεις, ίσως δεν υπήρχε κανόνας σήμερα
Και οι εκκλ. συγγραφείς του δευτέρου και τρίτου αιώνος που αναφέρουν πάλι τον ίδιο κατάλογο - πάνω κάτω· η Αποκάλυψη ήταν το πλέον αμφισβητούμενο και τούτο από την Δύση κυρίως - κανονικών βιβλίων; Δεν πιάνονται αυτοί, ε;
Όπως έλεγε ο καθηγητής μου ο Χριστινάκης όταν μιλάγαμε για τον κανόνα, από ορθόδοξης άποψης, ο κανόνας της Καινής Διαθήκης είναι τυπικώς - αν και πιθανότατα όχι πρακτικώς - ανοικτός. Εάν π.χ. βρεθεί ένα κείμενο, αποδεδειγμένα προερχόμενο από τους Αποστόλους και μαρτυρείται και από άλλους συγχρόνους ως τέτοιο, αυτομάτως προστίθεται στον κανόνα της Καινής Διαθήκης.
Δεν καθορίζουν τα περιεχόμενα της Κ.Δ. την πίστη της κοινότητας των πιστών (=Εκκλησίας), αλλά η ζωή της κοινότητας τα περιεχόμενα της ΚΔ. Τα βιβλία απλώς καταγράφουν αυτό που βιώνουμε εμείς ως ζωντανή παράδοση.
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Αν ήταν έτσι, θα τα είχαν γράψει στα λατινικά, και θα τα είχαν αφιερώσει σε συγκεκριμένους αποδέκτες -- αν και για το τελευταίο δεν είμαι σίγουρος, τα ελληνικά των συγγραφέων είναι τόσο φτωχά, που φαίνεται η ελάχιστη συνάφειά τους με τα λογοτεχνικά κείμενα της εποχής.
Οι ίδιοι οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τα ελληνικά ακόμα και μεταξύ τους, όπως π.χ. έκαναν οι συνωμότες κατά την δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα.
Εξάλλου τα κείμενα του Λουκά που είχαν συγκεκριμένα αυτόν τον σκοπό είναι αφιερωμένα στον Θεόφιλο, διοικητή της Αχαΐας
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Θα μπορούσαν τουλάχιστον να φροντίσουν, να μην εμφανίζονται τότε αντινομίες στις αναμνήσεις τους
Αν δεν υπήρχε καμμία διαφορά, θα έλεγαν / λέγατε (οι κατήγοροί τους, εννοώ) ότι ήταν συνεννοημένοι.
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Δηλαδή, αν ο Θεός ξέρει, και εσύ έχεις ήδη αποφασίσει, τότε ποιό το νόημα να γεννηθείς;
Ποιός είπε ότι εγώ έχω ήδη αποφασίσει;
Ο Θεός είναι μια οντότητα υπεράνω χώρου και χρόνου. Ό,τι εγώ αποφασίσω αυτήν την στιγμή καθορίζεται από ένα σύνολο παραγόντων που λαμβάνω υπ' όψιν συνειδητά και ασυνείδητα και έτσι οδηγούμαι σε μιαν απόφαση. Το ότι ο Θεός γνωρίζει ό,τι έχει συμβεί, συμβαίνει και θα συμβεί, δεν σημαίνει ότι το καθορίζει απαραιτήτως αυτός, ούτε ότι εγώ έχω προαποφασίσει.
Τα περί Νεο-κάτι τα αντιπαρέρχομαι διότι δεν λέω τίποτε νέο ούτε ξαναπροτείνω κάτι. Αυτό ήταν και είναι το πιστεύω μας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
potmos
Νεοφερμένος
Ο Λουκᾶς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 44 ετών και επαγγέλεται Τεχνικός. Έχει γράψει 38 μηνύματα.
18-04-06
16:20
Χαιρετώ την παρέα ως νέο μέλος.
Πιθανότατα η απάντησή μου θα δεχτεί πολλές ανταπαντήσεις (μιας και φαίνεται πως ανήκω στην μειοψηφία - είμαι Χριστιανός και θα καταθέσω τα πιστεύω της κοινότητος στην οποία ανήκω). Παρ' όλον τούτο όμως ελπίζω να διατηρηθεί η συζήτηση σε ένα κόσμιο επίπεδο.
Η έννοια της λέξης «αίρεση» έχει παρεξηγηθεί. Έχει φορτιστεί με ποιοτικούς συνειρμούς (αιρετικός = κακός). Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητο.
«Αίρεση» είναι μια ομάδα/μονάδα η οποία «αίρεται», δηλ. χωρίζεται, αποσπάται από ένα σύνολο. Υπ' αυτήν την έννοια ο Ιούδας ήταν μια κάποια αίρεση: ίσως όχι θρησκευτική (πιθανότατα πίστευε στον Ιησού ως Μεσσία, δεν περίμενε ότι θα πάθαινε κάτι, όπως λένε και τα κανονικά Ευαγγέλια) αλλά σίγουρα συμπεριφοράς.
Έχουμε λοιπόν μια κοινότητα, 11 μαθητές (αργότερα εκλέγουν ένα ακόμα για να συμπληρωθεί ο αριθμός). Αυτή όμως η κοινότητα δεν είναι τόσο μικρή όσο δείχνει. Υπάρχουν κατ' αρχήν οι γυναίκες - η μητέρα του Ιησού, οι δύο αδελφές του Λαζάρου, η Μαρία η Μαγδαληνή (η οποία δεν έχει καμμία σχέση και κακώς συγχέεται με την πόρνη της Μ. Τετάρτης) και άλλες οι οποίες ακολουθούσαν τον Ιησού και τους μαθητές του. Πέραν αυτών όμως υπάρχει και άλλος ένας κύκλος μαθητών, περίπου 70. εκτός αυτών υπάρχουν και άλλοι που πιστεύουν μεν στον Ιησού, δεν το εκδηλώνουν ωστόσο δημόσια, όπως ο Νικόδημος.
Αυτή η κοινότητα, απετέλεσε την πρώτη Εκκλησία. Πολλοί λένε Εκκλησία και ο νους τους πάει σε Πάπες, Χριστόδουλους, Καλλίνικους, κλπ. Σύμφωνα με όσα πιστεύουμε εδώ και 2000 χρόνια οι Ορθόδοξοι, οι Επίσκοποι, οι Ιερείς και οι Διάκονοι δεν είναι τίποτε άλλο από μέλη της Εκκλησίας (όπως εγώ και πολλοί άλλοι απλοί άνθρωποι) επιφορτισμένα με ένα πολύ βαρύ φορτίο: να διαδεχτούν τους Αποστόλους στο να υπηρετούν την διάδοση του μηνύματος της σωτηρίας του κόσμου από τον Θεό που έγινε Άνθρωπος.
Η Εκκλησία είμαστε όλοι όσοι πιστεύουμε στον Ιησού όπως ακριβώς πίστευαν οι Απόστολοι. Εκκλησία είναι όσοι πιστοί συμμετέχουν στην αδιάκοπη επανάληψη του Μυστικού Δείπνου (Ευχαριστία) του Πάθους και της Ανάστασης (Βάπτισμα) και της Πεντηκοστής (Χρίσμα).
Διάφορες ομάδες ή και άτομα κατά καιρούς προσάρμοσαν την πίστη των Αποστόλων σε κάτι που είτε τους βόλευε περισσότερο είτε τους φαινόταν πιό λογικό. Είτε ακόμα προσάρμοσαν στοιχεία από το κήρυγμα των Αποστόλων σε άλλα θρησκευτικά συστήματα. Εδώ υπεισέρχεται το ζήτημα των Γνωστικιστών ( ή Γνωστικών).
Ο Γνωστικισμός ήταν ένα σύστημα θρησκευτικών πεποιθήσεων, δηλαδή πολλές διαφορετικές ομάδες, με διαφορετικά πιστεύω που απλώς είχαν κοινά κάποια στοιχεία στα συστήματα πίστης τους. Ως εκ τούτου υπήρχαν Ζωροαστριανοί Γνωστικιστές, Χριστιανοί Γνωστικιστές, Έλληνες Γνωστικιστές, κ.ο.κ. Ο Γνωστικισμός ξεκίνησε ως φιλοσοφικό σύστημα και κατέληξε θρησκευτικό. Κεντρική ιδέα σε ένα γνωστικιστικό θρησκευτικό σύστημα είναι ότι η Γνώση (όχι η επιστημονική, η αποκρυφιστική) σώζει, γιατί οδηγεί στην ένωση με τον Νου, το υπέρτατο ον που βρίσκεται στην κορυφή μιας μακράς γενεαλογίας ανώτερων και κατώτερων θεοτήτων. Στα περισσότερα Γνωστικιστικά συστήματα υφίσταται ένας κοσμικός δυαλισμός: Ο θεός-δημιουργός και ο κόσμος του (κακός θεός = κακός κόσμος) και ο θεός-σωτήρας και ο αγώνας για τον δικό του κόσμο (καλός θεός που προσπαθεί να σώσει τους ανθρώπους και τον κόσμο από τον κακό δημιουργό). Και οι δύο όμως αυτοί θεοί είναι μεταγενέστερες «απορροές» του Νου (για να γίνει κατανοητή η έννοια της απορροής φανταστείτε τον τρόπο με τον οποίον αναπαράγονται οι ύδρες. Μια κατώτερου επιπέδου οντότητα «γεννιέται» από την ουσία μιας ανώτερης, χωρίς όμως να διατηρεί τις ίδιες ιδιότητες με τον «πατέρα» της.
Οι «Χριστιανοί» Γνωστικιστές ήταν απλώς ομάδες Γνωστικιστών που υιοθετούσαν κάποια πρόσωπα ή γεγονότα από το Χριστιανικό κήρυγμα. Από μια τέτοια ομάδα προέρχεται και το Ευαγγέλιο του Ιούδα. Είναι ένα κείμενο που εκφράζει τα Γνωστικιστικά πιστεύω. Απλώς δανείζεται τα πρόσωπα του Ιησού και των Μαθητών, καθώς και τον ρόλο του Ιησού ως «σωτήρα» (με εντελώς διαφορετική έννοια βέβαια).
Έχοντας αυτά υπ' όψιν δεν καταλαβαίνω καθόλου σε τί επηρεάζει τις γνώσεις μας για το τί συνέβη μεταξύ Ιησού και Ιούδα. Τα κανονικά Ευαγγέλια είναι κανονικά για πολλούς λόγους, και όχι επειδή κάποιος αποφάσισε ότι είναι κανονικά. Πρώτον, κανείς από την πρώτη κοινότητα των Χριστιανών δεν θα δεχόταν ως κείμενο που εκφράζει την παράδοσή του ένα κείμενο που περιέχει, μυθοπλασίες, χοντρές ανακρίβειες ή ανούσιες πληροφορίες, π.χ. ότι ο Ιούδας και ο Ιησούς έπαιζαν στην ίδια γειτονιά και ο Ιησούς έφτιαχνε πήλινα περιστέρια που τα έκανε να πετάνε κιόλας. Όσα περιείχαν τέτοιες απορρίφθηκαν.
Δεύτερον, τα ευαγγέλια υιοθετήθηκαν από εκείνη την πρώτη χριστιανική κοινότητα ως δείγματα αντιπροσωπευτικά του τί πίστευαν. Με τα κείμενα αυτά απευθύνονταν σε Ρωμαίους πολιτικούς για να τους αποδείξουν ότι δεν ήταν απλώς μια ιουδαϊκή αίρεση και ότι δεν θα έπρεπε να τους φυλακίζουν απλώς και μόνον επειδή οι ραββίνοι της ιουδαϊκής κοινότητας μιας πόλης το ζητούσαν.
Τρίτον, με αυτά τα κείμενα, οι Μαθητές, οι ίδιοι Μαθητές που έζησαν τα γεγονότα εκείνα, κατέγραψαν τις αναμνήσεις τους, είτε οι ίδιοι (Ματθαίος, Ιωάννης) είτε με την βοήθεια μαθητών τους, (Μάρκος - γράφει εκ μέρους του Πέτρου, Λουκάς - εκ μέρους της μητέρας του Ιησού και του Παύλου).
Τώρα, όσον αφορά στο θέμα των προκαθορισμένων γεγονότων. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν πιστεύει ότι υπάρχει απόλυτος προορισμός, ούτε ο Θεός καθορίζει τις αποφάσεις των ανθρώπων. Το γεγονός ότι ο Θεός προγινώσκει το τί θα αποφασίσω εγώ τελικά, δεν σημαίνει ότι ο Θεός το προκαθόρισε. Εγώ το απεφάσισα. Ο Θεός απλώς το προγνώριζε. Μοίρες και ριζικά δεν υπάρχουν για τους Χριστιανούς.
Πιθανότατα η απάντησή μου θα δεχτεί πολλές ανταπαντήσεις (μιας και φαίνεται πως ανήκω στην μειοψηφία - είμαι Χριστιανός και θα καταθέσω τα πιστεύω της κοινότητος στην οποία ανήκω). Παρ' όλον τούτο όμως ελπίζω να διατηρηθεί η συζήτηση σε ένα κόσμιο επίπεδο.
Η έννοια της λέξης «αίρεση» έχει παρεξηγηθεί. Έχει φορτιστεί με ποιοτικούς συνειρμούς (αιρετικός = κακός). Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητο.
«Αίρεση» είναι μια ομάδα/μονάδα η οποία «αίρεται», δηλ. χωρίζεται, αποσπάται από ένα σύνολο. Υπ' αυτήν την έννοια ο Ιούδας ήταν μια κάποια αίρεση: ίσως όχι θρησκευτική (πιθανότατα πίστευε στον Ιησού ως Μεσσία, δεν περίμενε ότι θα πάθαινε κάτι, όπως λένε και τα κανονικά Ευαγγέλια) αλλά σίγουρα συμπεριφοράς.
Έχουμε λοιπόν μια κοινότητα, 11 μαθητές (αργότερα εκλέγουν ένα ακόμα για να συμπληρωθεί ο αριθμός). Αυτή όμως η κοινότητα δεν είναι τόσο μικρή όσο δείχνει. Υπάρχουν κατ' αρχήν οι γυναίκες - η μητέρα του Ιησού, οι δύο αδελφές του Λαζάρου, η Μαρία η Μαγδαληνή (η οποία δεν έχει καμμία σχέση και κακώς συγχέεται με την πόρνη της Μ. Τετάρτης) και άλλες οι οποίες ακολουθούσαν τον Ιησού και τους μαθητές του. Πέραν αυτών όμως υπάρχει και άλλος ένας κύκλος μαθητών, περίπου 70. εκτός αυτών υπάρχουν και άλλοι που πιστεύουν μεν στον Ιησού, δεν το εκδηλώνουν ωστόσο δημόσια, όπως ο Νικόδημος.
Αυτή η κοινότητα, απετέλεσε την πρώτη Εκκλησία. Πολλοί λένε Εκκλησία και ο νους τους πάει σε Πάπες, Χριστόδουλους, Καλλίνικους, κλπ. Σύμφωνα με όσα πιστεύουμε εδώ και 2000 χρόνια οι Ορθόδοξοι, οι Επίσκοποι, οι Ιερείς και οι Διάκονοι δεν είναι τίποτε άλλο από μέλη της Εκκλησίας (όπως εγώ και πολλοί άλλοι απλοί άνθρωποι) επιφορτισμένα με ένα πολύ βαρύ φορτίο: να διαδεχτούν τους Αποστόλους στο να υπηρετούν την διάδοση του μηνύματος της σωτηρίας του κόσμου από τον Θεό που έγινε Άνθρωπος.
Η Εκκλησία είμαστε όλοι όσοι πιστεύουμε στον Ιησού όπως ακριβώς πίστευαν οι Απόστολοι. Εκκλησία είναι όσοι πιστοί συμμετέχουν στην αδιάκοπη επανάληψη του Μυστικού Δείπνου (Ευχαριστία) του Πάθους και της Ανάστασης (Βάπτισμα) και της Πεντηκοστής (Χρίσμα).
Διάφορες ομάδες ή και άτομα κατά καιρούς προσάρμοσαν την πίστη των Αποστόλων σε κάτι που είτε τους βόλευε περισσότερο είτε τους φαινόταν πιό λογικό. Είτε ακόμα προσάρμοσαν στοιχεία από το κήρυγμα των Αποστόλων σε άλλα θρησκευτικά συστήματα. Εδώ υπεισέρχεται το ζήτημα των Γνωστικιστών ( ή Γνωστικών).
Ο Γνωστικισμός ήταν ένα σύστημα θρησκευτικών πεποιθήσεων, δηλαδή πολλές διαφορετικές ομάδες, με διαφορετικά πιστεύω που απλώς είχαν κοινά κάποια στοιχεία στα συστήματα πίστης τους. Ως εκ τούτου υπήρχαν Ζωροαστριανοί Γνωστικιστές, Χριστιανοί Γνωστικιστές, Έλληνες Γνωστικιστές, κ.ο.κ. Ο Γνωστικισμός ξεκίνησε ως φιλοσοφικό σύστημα και κατέληξε θρησκευτικό. Κεντρική ιδέα σε ένα γνωστικιστικό θρησκευτικό σύστημα είναι ότι η Γνώση (όχι η επιστημονική, η αποκρυφιστική) σώζει, γιατί οδηγεί στην ένωση με τον Νου, το υπέρτατο ον που βρίσκεται στην κορυφή μιας μακράς γενεαλογίας ανώτερων και κατώτερων θεοτήτων. Στα περισσότερα Γνωστικιστικά συστήματα υφίσταται ένας κοσμικός δυαλισμός: Ο θεός-δημιουργός και ο κόσμος του (κακός θεός = κακός κόσμος) και ο θεός-σωτήρας και ο αγώνας για τον δικό του κόσμο (καλός θεός που προσπαθεί να σώσει τους ανθρώπους και τον κόσμο από τον κακό δημιουργό). Και οι δύο όμως αυτοί θεοί είναι μεταγενέστερες «απορροές» του Νου (για να γίνει κατανοητή η έννοια της απορροής φανταστείτε τον τρόπο με τον οποίον αναπαράγονται οι ύδρες. Μια κατώτερου επιπέδου οντότητα «γεννιέται» από την ουσία μιας ανώτερης, χωρίς όμως να διατηρεί τις ίδιες ιδιότητες με τον «πατέρα» της.
Οι «Χριστιανοί» Γνωστικιστές ήταν απλώς ομάδες Γνωστικιστών που υιοθετούσαν κάποια πρόσωπα ή γεγονότα από το Χριστιανικό κήρυγμα. Από μια τέτοια ομάδα προέρχεται και το Ευαγγέλιο του Ιούδα. Είναι ένα κείμενο που εκφράζει τα Γνωστικιστικά πιστεύω. Απλώς δανείζεται τα πρόσωπα του Ιησού και των Μαθητών, καθώς και τον ρόλο του Ιησού ως «σωτήρα» (με εντελώς διαφορετική έννοια βέβαια).
Έχοντας αυτά υπ' όψιν δεν καταλαβαίνω καθόλου σε τί επηρεάζει τις γνώσεις μας για το τί συνέβη μεταξύ Ιησού και Ιούδα. Τα κανονικά Ευαγγέλια είναι κανονικά για πολλούς λόγους, και όχι επειδή κάποιος αποφάσισε ότι είναι κανονικά. Πρώτον, κανείς από την πρώτη κοινότητα των Χριστιανών δεν θα δεχόταν ως κείμενο που εκφράζει την παράδοσή του ένα κείμενο που περιέχει, μυθοπλασίες, χοντρές ανακρίβειες ή ανούσιες πληροφορίες, π.χ. ότι ο Ιούδας και ο Ιησούς έπαιζαν στην ίδια γειτονιά και ο Ιησούς έφτιαχνε πήλινα περιστέρια που τα έκανε να πετάνε κιόλας. Όσα περιείχαν τέτοιες απορρίφθηκαν.
Δεύτερον, τα ευαγγέλια υιοθετήθηκαν από εκείνη την πρώτη χριστιανική κοινότητα ως δείγματα αντιπροσωπευτικά του τί πίστευαν. Με τα κείμενα αυτά απευθύνονταν σε Ρωμαίους πολιτικούς για να τους αποδείξουν ότι δεν ήταν απλώς μια ιουδαϊκή αίρεση και ότι δεν θα έπρεπε να τους φυλακίζουν απλώς και μόνον επειδή οι ραββίνοι της ιουδαϊκής κοινότητας μιας πόλης το ζητούσαν.
Τρίτον, με αυτά τα κείμενα, οι Μαθητές, οι ίδιοι Μαθητές που έζησαν τα γεγονότα εκείνα, κατέγραψαν τις αναμνήσεις τους, είτε οι ίδιοι (Ματθαίος, Ιωάννης) είτε με την βοήθεια μαθητών τους, (Μάρκος - γράφει εκ μέρους του Πέτρου, Λουκάς - εκ μέρους της μητέρας του Ιησού και του Παύλου).
Τώρα, όσον αφορά στο θέμα των προκαθορισμένων γεγονότων. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν πιστεύει ότι υπάρχει απόλυτος προορισμός, ούτε ο Θεός καθορίζει τις αποφάσεις των ανθρώπων. Το γεγονός ότι ο Θεός προγινώσκει το τί θα αποφασίσω εγώ τελικά, δεν σημαίνει ότι ο Θεός το προκαθόρισε. Εγώ το απεφάσισα. Ο Θεός απλώς το προγνώριζε. Μοίρες και ριζικά δεν υπάρχουν για τους Χριστιανούς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.