Τhe curious case of Benjamin Button (2008)

Benjamin Button vs Slumdog Millinore

Πως κανετε ετσι ρε παιδια; Εξαλλου οι ταινιες δεν εχουν καμια σχεση. Ευτυχως ειναι καλες και οι δυο. Και νομιζω οτι η ποιο ευστοχη παρατηρηση που μπορουμε να κανουμε γι'αυτες τις ταινιες ειναι οτι:

,το Benjamin Button ειναι μια πρωτοτυπη ιστορια αλλα με "κλισε" προσσεγγιση
και το Slumdog Millionaire ειναι μια "κλισε" ιστορια με πρωτοτυπη προσσεγγιση.

Νομιζω οτι και οι δυο ταινιες ειναι το ιδιο δυνατες αλλα και το ιδιο ελλειπεις. Δεν χρειαζεται να βγαζουμε απ'τη μυγα ξυγκι... Δεν ειναι παντα τοσο ευστοχο το αποτελεσμα για την καλλιτεχνικη ομαδα που απαρτιζει μια ταινια και προσπαθει για το καλυτερο.

Το μονο σιγουρο ειναι οτι ο Boyle μαζι με τον Fincher μας εχουν συνιθισει σε ποιο αρτιες και σιγουρες δουλειες που πατανε καλυτερα στα ποδια τους (βλεπε τα προσφατα Sunshine, Zodiac).

Οσον αφορα τη διαφημιση που επεσε για το Button, ειναι ολοιδια περιπτωση με εκεινη του Matrix (1999). Τοτε ολες οι φυλλαδες γραφανε για ανθρωπους που μπορουν να πεταξουν και η σκηνη με τον τυπα που αποφευγει τις σφαιρες ακουγωταν παντου απο στομα σε στομα.
Τωρα βαλε και λιγο ιντερνετ παραπανω.
"Ειναι ενας ανθρωπος που γεννιεται γερος και οσο περναει ο καιρος... μπλα, μπλα, μπλα".
Το στορυ συζητιοταν πολυ καιρο πριν βγει η ταινια και αυτο λογω στορυ και οχι στοχευμενης διαφημισης απ'την παραγωγη (ειναι σιγουρα βολικη αυτη η κατασταση για την παραγωγη της ταινιας, δεν το συζητω). Βλεπω διφημιστικα ομως ταινιων που παιζουνε καιρο πριν αρχισουν οι προβολες αλλα παιρνανε εντελως στο ντουκου οσον αφορα κινηματογραφικες συζητησεις.

Και αφου μιλαμε για κλισε, νομιζω οτι περισσοτερο κλισε σ'ολη αυτην την ιστορια ειναι η απαξιοτικη και προκατειλημενη σταση που κρατανε καποια ατομα σε χολιγουντινες ταινιες ή σε ταινιες που αποδεχονται μαζικης αποδοχης. Μου θυμιζουν την σταση που κραταει ενας φιλος μου που λεει οτι, "Ταινια που μου εχουν πολλα ατομα να τη δω, δεν τη βλεπω" . Δεν μπορω να καταλαβω ακριβως τι εννοει μ'αυτο αλλα, anyway (ετσι εγινε και με το Fight club μεχρι που καποια στιγμη το πετυχε καταλαθος στην τηλεορασση και μετα γυρισε και μας ειπε οτι ηταν πολυ γαματη ταινια). Γιατι δεν γινεται να κατακρινεις το Button(-χολιγουντιανο) και να εξυμνηεις το Slumdog(-οχι χολιγουντιανο) που ειναι η αμερικανιλα η ιδια ομως αλλα με ινδους ηθοποιους (που μιλανε αγγλικα στην τελικη). Γιατι η αληθεια ειναι οτι και 'γω ειχα περισσοτερες προσδοκιες απ'την ταινια του Boyle γιατι ειχε ξεσπασει ηδη θετικη φημολογια γυρω γι'αυτην αλλα στο τελος σκονταψα στο απλοϊκο της σεναριο.

Tespa..., καμια αλλη καλη ταινια ειδατε;

Αρχική Δημοσίευση από rascal_gd:

Οσον αφορα τη διαφημιση που επεσε για το Button, ειναι ολοιδια περιπτωση με εκεινη του Matrix (1999). Τοτε ολες οι φυλλαδες γραφανε για ανθρωπους που μπορουν να πεταξουν και η σκηνη με τον τυπα που αποφευγει τις σφαιρες ακουγωταν παντου απο στομα σε στομα.

Click για ανάπτυξη...

Με την σημαντικότατη διαφορά, ότι το Matrix ήταν αντάξιο και καλύτερο των προσδοκιών οποιασδήποτε διαφήμισης.

Το θεμα εχει εξαντληθει σχεδον στο θεμα "Ποια ειναι η τελαιυτεα ταινια που ειδατε;"
D.Fincher (usual suspects,memento). Καλα πως σου ηρθε;

Σίγουρα σε όλους φάνηκε μεγάλη σε διάρκεια, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο κομμάτι το οποίο θα αφαιρούσα.

Ένα από τα μεγαλύτερα έργα της μαγείας, σύμφωνα με τον Κάρλος Καστανέντα και το σαμάνο διδάσκαλό του Δον Χουάν, είναι αυτό της «Ανασκόπησης». Οι παλιοί σαμάνοι ονόμαζαν αυτή τη διαδικασία «εξιστόρηση των γεγονότων της ζωής σου». Πρόκειται για μια διαδικασία που ένας μάγος είναι υποχρεωμένος να κάνει πριν φτάσει το τέλος του, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να διασώσει τη ζωτική του δύναμη από την απορρόφησή της, απʼ τη «Σκοτεινή Θάλασσα της Αντίληψης». Αυτή είναι μια «πολεμική» ενέργεια, αφού το να διηγηθείς τις ιστορίες της ζωής σου που θα έχουν γενικότερο ενδιαφέρον, όχι μόνο ως αφήγηση του Εγώ σου, απαιτεί την αναδόμηση του ίδιου σου του εαυτού.

Κάτω απʼ αυτό το πρίσμα, πρέπει να ειδωθεί η ταινία περί του Benjamin Button. Ο τρόπος που εκτυλίσσεται η πλοκή, αποτελεί μια αλληγορική απεικόνιση αυτής της πολεμικής διαδικασίας ενός μάγου που διαισθάνεται πως δεν έχει πια και πολύ χρόνο. Ένας γέρος, σʼ έναν οίκο ευγηρίας, αναπολεί τα γεγονότα της ζωής του που τον έφτασαν μέχρις εκεί, ενώ συμφιλιώνεται με το θάνατο που βλέπει συνεχώς γύρω του. Η παιδική του ηλικία είναι πια πολύ μακριά, αισθάνεται σαν να γεννήθηκε μέσα στο γηροκομείο. Η συγκεχυμένη εικόνα της μητέρας, ο πατέρας που δεν γνώρισε, ο πρώτος παιδικός του έρωτας, είναι τα ελάχιστα σημεία αναφοράς που έχει από εκείνη την περίοδο. Οι εφηβικές του όμως αναμνήσεις, το πρώτο του ποτό, η πρώτη του μπουρδελότσαρκα, η πρώτη του δουλειά, έρχονται με κατακλυσμιαία δύναμη και η ιστορία αρχίζει να εξελίσσεται πραγματικά από εκείνο το σημείο κι ύστερα.

Το παράδοξο ενός εφήβου που κατοικεί μέσα στο σώμα ενός γέροντα, απεικονίζει αλληγορικά το αντίστοιχο παράδοξο του να βλέπεις τις πράξεις σου της νεανικής ηλικίας, μέσα απʼ τα μάτια ενός ηλικιωμένου, που υποτίθεται πως είσαι εσύ ο ίδιος. Πόσο παράξενα, αστεία, έως και ντροπιαστικά σου φαίνονται τα γεγονότα της ζωής σου, ιδωμένα αντίστροφα, κάτω από το πρίσμα της εμπειρίας που έχεις με τα χρόνια συσσωρεύσει. «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε».

Με τη βοήθεια της διακριτικής, όσο και υποβλητικής σκηνοθεσίας του David Fintcher, με την υπέροχη φωτογραφία και τη θαυμάσια μουσική επένδυση, ο θεατής παρασύρεται κι αφήνεται συνεπαρμένος να βυθιστεί στο ρεύμα μιας ζωής, που θα μπορούσε να είναι και η δική του. Τα διδάγματα του Benjamin Button δεν είναι αποτέλεσμα παραχωρήσεων κι ενδοτικότητας απέναντι στον Εαυτό, ούτε αυτοοικτιρμού, αλλά το έργο ενός ταξιδιώτη-πολεμιστή, που δημιουργεί από την αρχή τον εαυτό του. Η ερμηνεία του Brad Pitt υπηρετεί αξιόπιστα ετούτη την αφήγηση. Εξαιρετικός ο Brad σε όλες τις ηλικίες που υποδύεται. Όσο για την Kate Blanchett, γεμίζει την οθόνη με την ιδιαίτερη παρουσία της, που δεν χρειάζεται να υποπέσει σε υπερβολές για να πείσει και να κερδίσει το θεατή.

Η Ανασκόπηση είναι επιτυχημένη. Ο Benjamin Button είναι ένα ον, που όπως όλοι οι μάγοι, έχει την πλήρη επίγνωση ότι οδεύει προς το θάνατό του και δεν επιτρέπει στον εαυτό του να παρεκκλίνει από τούτη τη γνώση. Το να αποσπάσει κανείς αυτή τη γνώση ως απόλυτη βεβαιότητα απαιτεί το να καταβληθεί τεράστια προσπάθεια. Πράγματι, ο Button το συνειδητοποιεί στην ωριμότητά του, όταν ρωτάει τη Daisy: «Εσύ θα μʼ αγαπάς όταν θα έχω σπυράκια; Όταν θα φοβάμαι να κοιτάξω κάτω απʼ το κρεβάτι, ή όταν θα καταλήξω να το βρέχω;». Όπως λέει και ο Δον Χουάν: «Οι νίκες μας είναι παροδικές. Οι μάγοι ωστόσο βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση. Ως όντα που οδεύουν προς το θάνατό τους, έχουν κάποιον να τους ψιθυρίζει στʼ αφτί πως όλα είναι εφήμερα. Κι είναι ο θάνατος αυτός που τους το ψιθυρίζει, ο αλάνθαστος σύμβουλος, ο μόνος που δεν θα σου πει ποτέ ψέματα». Η βασική διδασκαλία του μάγου που αναδομεί τον εαυτό του συνοψίζεται στο παρακάτω απόσπασμα:

«For what it's worth: it's never too late or, in my case, too early to be whoever you want to be. There's no time limit, stop whenever you want. You can change or stay the same, there are no rules to this thing. We can make the best or the worst of it. I hope you make the best of it. And I hope you see things that startle you. I hope you feel things you never felt before. I hope you meet people with a different point of view. I hope you live a life you're proud of. If you find that you're not, I hope you have the strength to start all over again. »

Η ταινία είναι μυητική και μαγική, γιατί αποτελεί το Μεγάλο Έργο ενός αλχημιστή ή ενός μάγου. Ο Button κατακτά με την Ανασκόπησή του το υπέρτατο έπαθλο, την αθωότητα του παιδιού ή του Τρελού της Αρκάνας και πεθαίνει ήσυχα στην αγκαλιά εκείνης που πάντοτε αγαπούσε. Είναι βέβαιο πως τελικά ξεγέλασε το θάνατο και προφύλαξε τη ζωτική του ενέργεια από τη Σκοτεινή Θάλασσα της Επίγνωσης, αφού «(Η Ανασκόπηση) είναι η τελευταία σου πράξη πριν σε καταπιεί το άπειρο. Για την ακρίβεια, μόνο αν ο πολεμιστής-ταξιδιώτης βρεθεί στην ευγενέστερη κατάσταση της ύπαρξής του, το άπειρο θα τον απαλλάξει από κάθε άλλη προσπάθεια.» Άλλωστε, «το άγγιγμα του πολεμιστή-ταξιδιώτη είναι απαλό. Οι πολεμιστές-ταξιδιώτες δεν αφήνουν σημάδια, δεν αφήνουν χνάρια. Να ποια είναι η πραγματική πρόκληση γιʼ αυτούς». Ο Benjamin Button πέρασε απʼ αυτόν τον κόσμο χωρίς νʼ αφήσει χνάρια, παρά μόνο ένα απαλό άγγιγμα που συγκίνησε τις ψυχές μας.

Βαθμολογία: 8.5/10 Πολύ καλή.

Αρχική Δημοσίευση από Ηρώ:

How Benjamin Button got his face

Click για ανάπτυξη...

Όταν αυτό το τόπικ ήταν στο φόρτε του η καλή μας Ηρούκα, έβαλε link για μια ομιλία του TED σχετικά με τη δημιουργία του προσώπου του Benjamin Button. Πλέον έχουμε τη δυνατότητα να παραθέσουμε εδώ το video αυτής της ενδιαφέρουσας ομιλίας και μάλιστα μεταφρασμένη στα Ελληνικά από τον εθελοντή μεταφραστή του TED, κ. Βασίλη Ακοινόγλου.
(Το βίντεο αυτό στάθηκε η αιτία της γνωριμίας μου με το TED και γι' αυτό σ' ευχαριστώ πολύ Ηρώ! )


O Ed Ulbrich, ο ομιλητής που θα παρακολουθήσετε στο βίντεο, είναι διοικητικό στέλεχος της εταιρίας γραφικών Digital Domain, υπεύθυνης για τα ειδικά εφέ ταινιών όπως: Titanic, What Dreams May Come, Fight Club, Zodiac, Adaptation κ.α, καθώς και μουσικά βίντεο και πάνω από 500 διαφημιστικά σποτάκια. Το 2007 ήταν στη λίστα Creativity 50, των καλύτερων νεωτεριστών στο χώρο της διαφήμισης και του Design.