Ιδιωτικοποιήσεις και Ελεύθερη αγορά: Θα μας σώσει;

Στη σημερινή εποχή το μοντέλο του νεοφιλελεθερισμού προτάσσει τι οικονομικό μοντέλο της ελεύθερης αγοράς (ιδιωτικοποιήσεις και η κοινωνία θα λειτουργεί σωστά χωρίς την ισχυρή παρουσία του κράτους). Ποια είναι η γνώμη σας και οι απόψεις σας; Τελικά, αυτό βοηθά τη κοινωνία στην ολότητα της ή κάποιες συγκεκριμένες μειοψηφίες; Θεωρείτε σωστή τη πολιτική που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια με τις πολλές ιδιωτικοποιήσεις; Πιστεύετε ότι μακροχρόνια θα ωφεληθούμε όλοι μας ή μόνο οι ελίτ της χώρας;

Αρχική Δημοσίευση από Exposed_Bone

Ο Ανταγωνισμός, ενώ είναι σκληρός, δημιουργεί πανέμορφα αποτελέσματα.

Αυτό το ΄΄πανέμορφα αποτελέσματα΄΄ μου ΄χει κάτσει στο λαιμό αλήθεια.

Απλά μου ήρθαν στο μυαλό αυτόματα οι περιπτώσεις των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας (που πληρώνουμε τις υπηρεσίες τους μακράν πιό ακριβά από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους), αλλά και το καρτέλ των εταιρειών με τα γαλακτοκομικά είδη (που κρατάνε τις τιμές των προϊόντων τους σε ψηλά επίπεδα εις βάρος των καταναλωτών.

Αρχική Δημοσίευση από Michelle

Η παιδεία θα μπορούσε να είναι και ιδιωτική και δωρεάν.
Πως; Με τον ίδιο τρόπο που είναι δωρεάν η τηλεόραση, τα free-press περιοδικά και τα περισσότερα sites στο internet: Με διαφημίσεις.
Οι οποίες διαφημίσεις, δεδομένου ότι θα απευθύνονταν σε παιδιά, θα μπορούσαν να υπόκεινται σε κάποιους περιορισμούς.
Δεν λέω ότι αυτή η πρόταση είναι και η καλύτερη, απλά μια γρήγορη ιδέα για να υποστηρίξει την πρώτη πρόταση (Η παιδεία θα μπορούσε να είναι και ιδιωτική και δωρεάν.) Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες λύσεις.

Για τη παιδεία πιστεύω ότι πρέπει να παραμείνει άβατο. Αν δημιουργηθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια το βλέπω πολύ απίθανο να μείνουν καλοί καθηγητές στα δημόσια πανεπιστήμια (στα οποία υπάρχουν αρκετοί). Η χώρα μας δεν είναι καμία μητρόπολη με αρκετό διδακτικό προσωπικό όπως μητροπόλεις εκπαίδευσης (Λονδίνο, Παρίσι αμερ. πανεπιστήμια κ.α.). Μοιραία μιας και η πανεπιστημιακή μόρφωση διαφέρει εντελώς από την βασική εκπαίδευση (αφού απαιτεί ειδίκευση και μεγάλη επένδυση σε κόπο και χρόνο) τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα εξελιχθούν σε ανώτερα ιδρύματα σε σχέση με τα δημόσια. Όποτε με την "ελεύθερη αγορά" σε ευαίσθητους για τη κοινωνία κλάδους το πιο πιθανό είναι να δημιουργηθούν φοιτητές 2 κατηγοριών: αυτοί που τα έχουν και αυτοί που δε τα έχουν. Και φυσικά ο εργοδότης θα προτιμήσει πτυχιούχους από τα ανώτερα ιδρύματα. Ουσιαστικά η ανισότητα θεσμοθετείται...

Αρχική Δημοσίευση από Exposed_Bone

Οι ιδιωτικοποιήσεις μακροχρόνια μόνο θετικά αποτελέσματα θα δώσουν. Τρανταχτό παράδειγμα οι τηλεπικοινωνίες, ποίος π.χ. θα φαντάζονταν ότι θα μπορούσε να καλεί Αμερική δωρεάν;

Ο Ανταγωνισμός, ενώ είναι σκληρός, δημιουργεί πανέμορφα αποτελέσματα.

Όσο αφορά την ελεύθερη αγορά πάλι μόνο οφέλη έχουμε. Ακόμη για τους υπαλλήλους. Περισσότερες εταιρίες που παρέχουν ένα προϊόν, περισσότερες θέσεις εργασίας. Και αλλά πολλά οφέλη.

Δεν μπορώ επίσης να καταλάβω πως η ελεύθερη αγορά θα ευνοήσει περισσότερο μόνο μια συγκεκριμένη μερίδα, αφού σε αντίθετη περίπτωση η μερίδα που θα μπορούσε να συμβάλει θα ήταν ακόμη μικρότερη

Η τηλεπικοινωνίες ναι μεν είναι ένα καλό παράδειγμα αλλά η δυναμική είναι ιδιωτικοποιήσεις παντού. Ποιος μπορεί να είναι σίγουρος ότι η ιδιωτικοποίηση σε λίγα χρόνια δε θα επεκταθεί στο συνταξιοδοτικό π.χ. με αποτέλεσμα ιδιωτικές εταιρίες να μπαίνουν μέσα σε κρατικές δουλειές. Το άορατο χέρι του Smith τι θα κάνει αν αυτές οι εταιρίες καταρρεύσουν; Το κράτος μπορεί να υπολειτουργεί αρκετά αλλά παρέχει κάποια ασφάλεια στο πολίτη. Δε σου λέω ότι είναι κακή η ιδιωτικοποίηση. Απλώς νομίζω ότι με τις συνεχείς ιδιωτικοποιήσεις ο πολίτες θα πέσουν θύματα του ίδιου του ανταγωνισμού. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με την ασφάλιση και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Θεωρείς σωστό να υπάρχουν μόνο ιδιωτικές κλινικές;

Κατακρίνω κυρίως τη δυναμική αφού βλέπω ότι αντί να γίνεται κουβέντα για την εξυγίανση του δημόσιου τομέα προβάλλεται σαν εύκολη λύση η εξαφάνιση του.

Αρχική Δημοσίευση από Exposed_Bone

Οι ιδιωτικοποιήσεις μακροχρόνια μόνο θετικά αποτελέσματα θα δώσουν. Τρανταχτό παράδειγμα οι τηλεπικοινωνίες, ποίος π.χ. θα φαντάζονταν ότι θα μπορούσε να καλεί Αμερική δωρεάν;

Ο Ανταγωνισμός, ενώ είναι σκληρός, δημιουργεί πανέμορφα αποτελέσματα.

Όσο αφορά την ελεύθερη αγορά πάλι μόνο οφέλη έχουμε. Ακόμη για τους υπαλλήλους. Περισσότερες εταιρίες που παρέχουν ένα προϊόν, περισσότερες θέσεις εργασίας. Και αλλά πολλά οφέλη.

Δεν μπορώ επίσης να καταλάβω πως η ελεύθερη αγορά θα ευνοήσει περισσότερο μόνο μια συγκεκριμένη μερίδα, αφού σε αντίθετη περίπτωση η μερίδα που θα μπορούσε να συμβάλει θα ήταν ακόμη μικρότερη

Γιατί όμως αυτό στην πράξη δεν έχει καμία εφαρμογή.
Αν εξαιρέσεις τις νέες τεχνολογίες (ίντερνετ, τηλεφωνία κλπ) όπου οι μειώσεις τιμών οφείλονται απλά και μόνο στην εξέλιξη και ανάπτυξη, σε ποια άλλα είδη παρατηρήθηκε το ίδιο;

Αρχική Δημοσίευση από Michelle

Η παιδεία θα μπορούσε να είναι και ιδιωτική και δωρεάν.
Πως; Με τον ίδιο τρόπο που είναι δωρεάν η τηλεόραση, τα free-press περιοδικά και τα περισσότερα sites στο internet: Με διαφημίσεις.
Οι οποίες διαφημίσεις, δεδομένου ότι θα απευθύνονταν σε παιδιά, θα μπορούσαν να υπόκεινται σε κάποιους περιορισμούς.
Δεν λέω ότι αυτή η πρόταση είναι και η καλύτερη, απλά μια γρήγορη ιδέα για να υποστηρίξει την πρώτη πρόταση (Η παιδεία θα μπορούσε να είναι και ιδιωτική και δωρεάν.) Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες λύσεις.

Η τηλεόραση δεν είναι δωρεάν. Την πληρώνουμε κάθε φορά με το λογαριασμό της ΔΕΗ. Για να μην οω για την ιδιωτική τηλεόραση.
Ποιος ιδιώτης θα μπορούσε να ιδρύσει εκπαιδευτικά ιδρύματα δωρεάν προς το λαό;
Ποιος θα κάλυπτε τα έξοδά του;
Δεν έχει τα ίδια έξοδα ένα πανεπιστήμιο με ένα free press περιοδικό, ούτε και την ίδια προβολή ώστε να προσελκύσει επιχειρήσεις για διαφήμιση.

Οφείλω εξαρχής να δηλώσω …δεινόσαυρος. Ενδεχομένως να ακουστώ και λίγο γραφικός. Αλλά με μια ανάσα θα σας πω: Ναι, είμαι ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και την λεγόμενη "ελεύθερη αγορά". Επίσης ναι, είμαι οπαδός του "κράτους".

Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω επιγραμματικά με τρεις θέσεις.

Πρώτον, είμαι βαθιά υπέρ μιας πολιτείας-κράτους ΟΛΩΝ τον μελών της κοινωνίας. Χωρίς κανένας να περισσεύει. Και ναι, ένα τέτοιο κράτος θα έχει ρόλο πρωταρχικό μέσα στην κοινωνία. Στο όνομα όμως των συμφερόντων ΟΛΗΣ της κοινωνίας και όχι κάποιων κυρίαρχων ομάδων της.

Δεύτερον, προσβλέπω σε μια κοινωνία πολύ πιο ομογενοποιημένη (σε σχέση με σήμερα) στο επίπεδο της οικονομίας και στο επίπεδο της πρόσβασης στα υλικά αγαθά, και ακόμα στις πραγματικές ευκαιρίες που θα έχει ο ΚΑΘΕ πολίτης από την γέννηση του να φθάσει στην αυτοπραγμάτωση του.

Αλλά απ' την άλλη μιας κοινωνίας ανοιχτής σε άπειρη "ανομοιογένεια" σε ότι αφορά στην πρωτοβουλία, στην δημιουργικότητα, στον πολιτισμό, στην γνώση, στις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα του κάθε ξεχωριστού μέλους της.

Τρίτον, πιστεύω πως ο όρος «ελεύθερη αγορά» χρησιμοποιήθηκε από τους θεωρητικούς του νεοφιλελευθερισμού ακριβώς γιατί είναι διφορούμενος και συγκεχυμένος. Δημιουργεί σύγχυση ταυτίζοντας έμμεσα το δικαίωμα στην ατομικότητα, στην αυτοδιάθεση, στην προσωπική διάκριση και δημιουργικότητα με την αγιοποίηση και πρωτοκαθεδρία του ατομικού συμφέροντος πάνω στο κοινωνικό.

…Είπα να πω λίγα ουσιώδη και επιγραμματικά. Ίσως απέτυχα και στα δύο. Ωστόσο (και χωρίς να είμαι ο καταλληλότερος γι' αυτό) θα προσπαθήσω να υποστηρίξω τις παραπάνω ιδέες στην κουβέντα που ίσως γίνει παρακάτω.

Κατανοώ ότι τα παραπάνω έτσι όπως διατυπώθηκαν συμπυκνωμένα θα ακούγονται θεωρητικά, γενικόλογα, ακόμα και ουτοπικά. Σε κάθε περίπτωση είναι ιδέες που σήμερα μένουν παράμερα μπρος στην νικηφόρα νεοφιλελεύθερη ιδεολογία που μοιάζει "αυτονόητη". Αύριο όμως;

Σε όσους και όσες ίσως κούρασα, απολογούμαι εκ των προτέρων.

Συμφωνώ ως επί το πλείστον. Και νομίζω ότι όλος αυτός ο ντόρος με τις ιδιωτικοποιήσεις είναι αποτέλεσμα της συνεχούς επίθεσης εναντίον του κράτους. Ουσιαστικά, προβάλλεται ένα κράτος-διάβολος υπαίτιος για όλα τα δεινά σήμερα και μια ελεύθερη αγορά η οποία παρέχει μια πανάκεια για όλα τα προβλήματα. Η λύση δεν αναζητάται σε μια προσπάθεια βελτίωσης των κρατικών λειτουργιών (μιας και θεωρείται αδύνατο) αλλά στην απορρύθμιση του κρατικού φορέα αφού πάντα το ιδιωτικό είναι και πιο αποτελεσματικό (sic). Οπότε θα ιδιωτικοποιήσουμε τα πάντα για να λειτουργήσουν όλα καλύτερα.

fantasmenos, συμφωνώ!

Έτσι το κράτος γίνεται αποκλειστικά και μονοσήμαντα "εχθρός", "βαρίδι", "δυνάστης", "διεφθαρμένο" και ως τέτοιο πρέπει να περιοριστεί αν όχι και να εκλείψει. Μόνο που το "κράτος" δεν είναι μια μονολιθική έννοια. Υπάρχει κράτος απεχθές, διεφθαρμένο, απολίτιστο, αποπνικτικό, αυταρχικό, μοναρχικό, φασιστικό. Όμως μπορεί να υπάρξει (διόλου απλά και εύκολα αλλά μπορεί!) και κράτος / επιμελητεία που δεν θα στέκει πάνω από την κοινωνία αλλά θα είναι πέρα για πέρα υποταγμένο σ' αυτήν.

Και ειδικά στην Ελλάδα με θλίβει, το παραδέχομαι, όταν βλέπω λαμπρά μυαλά και ανθρώπους με προτάσεις πραγματικά ρηξικέλευθες για την ελληνική πραγματικότητα στο επίπεδο των πολιτικών ελευθεριών και της απελευθέρωσης από τα ποικίλα δόγματα, να υιοθετούν αβρόχοις ποσί την εντελώς απλοϊκή ταύτιση του εκ γενετής "στραβοχυμένου" και εν γένει sui generis ελληνικού κράτους, με το κράτος γενικά τόσο ως πράξη όσο και ως θεωρία.

Και τέλος με κάπως πειρακτική διάθεση: είναι λίγο χαριτωμένο όταν σκεφτεί κανείς πως για τον περιορισμό, τον μαρασμό και ει δυνατόν την εξαφάνιση του κράτους μίλησαν οι μαρξιστές/κομμουνιστές, η αναρχικοί και τώρα οι νεοφιλελεύθεροι. Είναι μήπως όλοι αυτοί ομοϊδεάτες και δεν το ξέρουν; :-)

Πηγή για αυτό (τουλάχιστον στην Ελλάδα) είναι νομίζω και ο ίδιος χαρακτήρας που έχουν προσδώσει οι Έλληνες στον εαυτό τους. Δε ξέρω αν το έχεις παρατηρήσει αλλά το ελληνικό κράτος είναι αποτυχημένο γιατί για κάποιο απροσδιόριστο μεταφυσικό λόγο οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι είναι πάντα βολεμένοι και τεμπέληδες. Όταν διαβάζω για άλλες χώρες τους λόγους για τους οποίους γίνονται ιδιωτικοποιήσεις δεν αναφέρονται με τόσο υποτιμητικό λόγο στο κράτος. Αντίθετα, εδώ θα ήθελαν να εξαφανιστεί αυτός ο βραχνάς που "μας κρατάει πίσω" μιας και οι άνθρωποι (κρατικοί υπάλληλοι) είναι εκ φύσεως ανίκανοι.

Όσο για τους κομμουνιστές, αναρχικούς και νεοφιλελεύθερους το σύστημα της Δύσης τα τελευταία 50 χρόνια έχει σαν άξονα το κράτος. Οι παραπάνω θεωρίες απλώς προσπαθούν να κερδίσουν το χώρο τους και επιτίθενται στο κράτος αφού ο περιορισμός του είναι και το βασικό μέσο για να υλοποιηθούν τα συμφέροντα τους (εξουσία του προλεταριάτου, αναρχία, αποτελεσματικότητα οικονομίας)...

@ fantasmenos

#
Το θέμα "χαρακτήρας των Ελλήνων" αλλά ως ένα βαθμό και το "δημόσιοι υπάλληλοι" θα το εντάξω χάριν συντομίας, στην ευρύτερη έννοια "λαός" όπου θα μπορούσαμε να πούμε πολλά. Προσωπικά πιστεύω ότι έτσι κι αλλιώς είναι μια έννοια που οι πολιτικές θεωρίες θα αναγκαστούν από τα πράγματα αρκετά σύντομα να επαναδιαπραγματευθούν (και ίσως να επαναδιατυπώσουν συθέμελα)

#
Με την παρακάτω θέση σας όμως θα διαφωνήσω:

"Οι παραπάνω θεωρίες απλώς προσπαθούν να κερδίσουν το χώρο τους και επιτίθενται στο κράτος αφού ο περιορισμός του είναι και το βασικό μέσο για να υλοποιηθούν τα συμφέροντα τους..."

Θα έλεγα ότι είναι μια θέση πολύ απλή και κινδυνεύει να συσκοτίσει τα πράγματα. Υποθέτω ότι την διατυπώσατε έτσι χάριν συντομίας και λακωνικότητας.

Παίρνοντας την πάντως ως αφορμή, θέλω να πω κι εδώ αυτό που έθεσα και σε άλλη παράλληλη συζήτηση στο στέκι: Θεωρίες σαν αυτές που συζητάμε νομίζω ότι αξίζουν να τις προσεγγίζουμε με σεβασμό. Και ο μαρξισμός, και ο αναρχισμός αλλά και ο νεοφιλελευθερισμός (ίσως και άλλες)

Και αυτό ανεξάρτητα από την ανελέητη έως και καταλυτική κριτική στην οποία μπορούμε και πρέπει να τις υποβάλουμε. Πρόκειται για μακρόχρονες συμπυκνώσεις της επίπονης προσπάθειας του ανθρώπινου νου να συλλάβει καθαρότερα το είναι και τον εαυτό του. Και όλες κρύβουν μέσα τους λαμπρές και πολύτιμες ιδέες. Το να τις ισοπεδώσουμε απλά, θα ήταν σαν να πετάμε το πολύτιμο μωρό μαζί με τα λερωμένα νερά του μπάνιου του. :-)

Με τη φράση μου δεν ήθελα να υποστηρίξω μια άποψη η οποία να εναντιώνεται στις θεωρίες. Απλώς υποστηρίζω ότι οι θεωρίες αυτές έχουν σα κεντρικό άξονα αμφισβήτησης το κράτος είτε στην ολότητα του είτε στα μέρη του. Φυσικά και αξίζουν σεβασμό. Αυτές εξάλλου αποτελούν και το λόγο της εξέλιξης του ίδιου του συστήματος στο οποίο ζούμε αφού με την αμφισβήτηση τους οδήγησαν στην εξαφάνιση αρκετών από τα προβλήματα του. Και για να συγκεκριμενοποιήσω τη σκέψη μου μιας και το topic αναφέρεται κυρίως στο νεοφιλελευθερισμό η απειλή της ιδιωτικοποιήσης των κρατικών επιχειρήσεων ίσως αποτελέσει την αφετηρία της εξέλιξης του κρατικού μηχανισμού ο οποίος θα είναι υποταγμένος στη κοινωνία όπως ανέφερες πριν. Πιστεύω ότι εκτός από τα προβλήματα που θα δημιουργήσει αυτός ο τρόπος σκέψης (με το αόρατο χέρι να κυβερνά) θα οδηγηθούμε σε μια επανεξέταση των αρμοδιοτήτων του κράτους και σε μια εκτίμηση του ρόλου που συντελεί.