Άγχος χωρίς λόγο τελικά

[Demelene]

Δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς τι εννοώ για αυτό το thread συνεπώς ελπίζω το παράδειγμά μου να βοηθήσει.

Όλοι έχουμε κάποιες καταστάσεις που μας αγχώνουν συστηματικά για λίγο και τελικά χωρίς λόγο. Γιαυτές τις καταστάσεις λέω να γράψουμε.

Εγώ για παράδειγμα βάζω πάντα το κλειδιά στο μικρό τσεπάκι του τζιν δεξιά πάνω κάτω από την ζώνη ακριβώς ή αν δεν φοράω τζιν σε μια συγκεκριμένη θέση στο τσαντάκι. Πάντα όμως.

Φτάνοντας λοιπόν στο σπίτι και έχοντας βγάλει το κλειδί από την τσέπη κατά την είσοδο στην πολυκατοικία, και κρατώντας το στο αριστερό χέρι μαζί πχ με ένα κινητό ή άλλα πράγματα φτάνω στην εξώπορτα και ψάχνω το κλειδί στο συγκεκριμένο μέρος.

Δεν το βρίσκω αγχώνομαι και σκέφτομαι ότι έφυγα χωρίς κλειδί μέχρι απλά να συνηδητοποιήσω ότι το κρατάω ήδη στο αριστερό χέρι πχ.

Ανησυχία χωρίς λόγω και άγχος χωρίς λόγω για καταστάσεις που μερικές φορές φτάνουν στο κωμικοτραγικό. Για τέτοιες καταστάσεις λεώ να γράψουμε.

Κάπως μέσα μου πιστεύω ότι αυτές οι καταστάσεις λένε και κάποια πράγματα για τον χαρακτήρα μας αλλά είναι μια πεποίθηση μέσα αόριστη και φυσικά χωρίς συμπεράσματα. Τι άποψη έχεται και γιαυτό?????

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Όλοι έχουμε τέτοια, μερικοί και σε μεγαλύτερο βαθμό (ας πούμε ψυχαναγκασμούς).

Εγώ έχω πάντα άγχος πριν από ταξίδι, τσεκάρω συνέχεια τα πράγματά μου και πάντα φεύγω πολύ ώρα νωρίτερα για να μην χάσω την πτήση, το λεωφορείο, το τραίνο. Ή και πριν βγω από το σπίτι τσεκάρω πολλάκις να έχω πάρει όλα όσα χρειάζομαι κι αν βγω με δικό μου άνθρωπο όλο λέω "πήρες αυτό; Θυμήθηκες το άλλο; Κλείδωσες"; Είμαι λίγο σπ@σ@ρχ***.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Αγχώνομαι υπερβολικά και συνήθως χωρίς λόγο όταν πρέπει να δείξω προσχέδιο για δουλειά είτε σε πελάτη είτε σε γραφείο ως εξωτερικός συνεργάτης (ειδκά στη δεύτερη περίπτωση αγχώνομαι ακόμη περισσότερο).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[crazyhelen]

Κατά 99% με το που φτάνω στην είσοδο του σπιτιού μου αρχίζω να αναρωτιέμαι και να αγχώνομαι για το αν κλείδωσα το αυτοκίνητο, οπότε σαν χαζή, ξαναπηγαίνω να τσεκάρω όπου φυσικά το βρίσκω πάντα κλειδωμένο!

(Ανοιχτό το βρίσκω τις φορές που είμαι 100% σίγουρη ότι κλείδωσα!)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Demelene]

Κατά 99% με το που φτάνω στην είσοδο του σπιτιού μου αρχίζω να αναρωτιέμαι και να αγχώνομαι για το αν κλείδωσα το αυτοκίνητο, οπότε σαν χαζή, ξαναπηγαίνω να τσεκάρω όπου φυσικά το βρίσκω πάντα κλειδωμένο!

(Ανοιχτό το βρίσκω τις φορές που είμαι 100% σίγουρη ότι κλείδωσα!)

Και εγώ έχω τέτοιο κόλημα αλλά λίγο διαφορετικό.Σπανίως σκέφτομαι αν κλείδωσα γιατί μετά τον καθρέπτη κλειδώνω πάντα (νομίζω δλδ). Απλά πολλές φορές το βρίσκω ξεκλείδωτο και μερικές φορές πραγματικά πιστεύω ότι το αμάξι έχει άποψη και ξεκλειδώνει μόνο του.

Έχει λίγο άποψη γιατί αν το ξεκλειδώσεις και σε 30' δεν ανοίξει πόρτα ξανακλειδώνει μόνο του.

Αυτό με το να γυρίσω σπίτι συμβαίνει με τα μάτια της κουζίνας που δεν έχω βρει ποτέ ανοιχτά αλλά το τζογάρεις? Αν είναι θερμοσίφωνας ούτε που ασχολούμαι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

παιδιά εγω απο άγχος στην καθημερινότητα μου δεν γνωρίζω με την έννοια που το λέτε εσεις....

εχω καταφέρει κι έχω περιορίσει κατα πολύ το άγχος μου και αναφέρεται μόνο στα εξής τρία σημεία....


1) αγχος όταν ο καλός μου οδηγεί τη μηχανή, μέχρι να είμαι σίγουρη ότι έφτασε στον προορισμό του ασφαλής και γενικώς όταν κάποιος δικος μου άνθρωπος είναι στους δρόμους με μηχανή
2) άγχος αν τηλεφωνήσω επανηλημένα σε δικο μου άνθρωπο και δεν απαντήσει σε ευλογο χρονικο διάστημα, μήπως κάτι κακό έχει συμβεί
3) σε επαγγελματικό επίπεδο όταν έχω να προλάβω dead lines παρουσίασης εργασίας


τώρα... αν είναι με λόγο η χωρίς δεν το γνωρίζω....
αυτο είναι εντελώς υποκειμενικό....
κάποιος άλλος δεν θα αγχωνόταν ούτε με αυτά που αγχώνομαι εγώ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[maik85]

Παλιότερα είχα και εγώ αυτό το άγχος με το αν κλείδωσα ή όχι.
Στο σπίτι όταν μένω μόνος μου τα καλοκαίρια, τύχαινε ενώ όσο κατέβαινα να σκέφτομαι αν κλείδωσα ή όχι, και όταν έφτανα στην είσοδο να παίρνω τότε την απόφαση να ξανανέβω πάνω να δω αν κλείδωσα (μένω στον 4ο όροφο χωρίς ασανσέρ ). Ευτυχώς τώρα πρέπει να μου πέρασε.
Το ίδιο και με το αμάξι. Ειδικά όταν είμαι με άλλους κάνω την κλασική ερώτηση, αφού έχουμε φύγει κάμποσα μέτρα, "κλείδωσα???". Τον τελευταίο καιρό είμαι σίγουρος πως πάντα κλειδώνω.
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Demelene]

ΚΟΥΕ δεν είμαι σίγουρος αν το κατάλαβες. Δεν μιλάω για άγχη καθημερινότητας. Μιλάω για καταστάσης που χωρίς λόγω βας βάζουν σε κατάσταση ανυσηχίας. Λές και κάνει replay ο εγκέφαλος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

ναι το κατάλαβα κι εγώ ότι τελικώς ήμουν ...


τι να πω....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Demelene]

ΟΚ απλά δεν ήμουν σίγουρος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Το άγχως για μένα είναι κάτι που δεν ξέρω σε πόσο άρρωστο βαθμο το έχω φτάσει, μπορεί να είμαι στην τσίτα για κάτι και για το ίδιο την επόμενη μέρα να μην μου κέγετε καρφί, δεν ξέρω γιατί άλλα νοιώθω ότι κάθε μέρα ξυπνάει ένα άγχως που άυριο θα κοιμηθεί βαθιά, δεν έχω ψύχωση με κάτι, άν κάτι π.χ. ξεχάσω σε ένα ταξίδι θα το πάρω απο το μέρος που πάω, αφήνω αντικλείδι στην μάνα μου του σπιτιού χωρίς να το ξέρει που το έκριψα και άν με ποιάσει φρίκ μόνο τότε της λέω που το έχω για να τσεκάρει αλλιώς δεν θέλω να πατάει άνθρωπός στο σπίτι όταν λείπω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.