Έρωτας - γάμος - ρουτίνα

[Μάριλυ]

Ανέκαθεν με απασχολούσε ένα θέμα στον τομέα σχέσεις και τώρα τελευταία πιάνω τον εαυτό μου να το σκέφτεται πιο συχνά. Το πεπερασμένο του έρωτα μου δημιουργεί μια...πίκρα. Είναι κοινός τόπος πως ο έρωτας μετά από μερικά χρόνια περνά....ή μήπως όχι? Και είναι πολύ λογικό αυτό, αφού ο έρωτας, όσο υπέροχος και επιθυμητός κι αν είναι, σαν έντονο συναίσθημα κουράζει σε βάθος χρόνου. Βέβαια,δίνει τη θέση του σε άλλα, πιο βαθιά και ουσιαστικά συναισθήματα αλλά εμένα αυτό γιατί με παρηγορεί ελάχιστα? Μπορεί ο έρωτας να κρατήσει σε μακροχρονίες σχέσεις ή έστω να υπάρχουν κάποιες αναλαμπές του?

Και στο γάμο τι γίνεται? Μπορεί να επιβιώσει ο έρωτας μέσα στην τριβή της καθημερινότητας? Προσωπικά η ρουτίνα που δημιουργεί η συμβίωση και οι ευθύνες, το γεγονός ότι βλέπεις τον άλλο σε /όλες/ τις φάσεις, το overdose, η συνήθεια και ένα σωρό άλλα πράγματα όπως το να κοιμάσαι με τον καλό σου κάθε βράδυ και όχι όταν το θέλεις, γιατί εγώ ας πούμε δεν το θέλω κάθε βράδυ και ας είμαι πολύ ερωτευμένη, το να γίνονται δηλαδή κάποια ξεχωριστά πράγματα συνήθεια και να χάνουν μ'αυτό τον τρόπο την αξία τους, όλα αυτά μου φαίνονται η ταφόπλακα του έρωτα. Και η σκέψη που ακολουθεί είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν στο γάμο, οπότε αυτόματα στο μυαλό μου γίνεται ο γάμος η ταφόπλακα του έρωτα.

Η λύση που μου έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό είναι το να μένει το ζευγάρι σε πολύ κοντινά σπίτια, πάνω-κάτω ας πούμε, ώστε να μπορεί να χαίρεται τα καλά του μαζί αλλά και του χώρια. Νομίζω πως οι περισσότεροι θα πιστεύετε πως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο και ίσως έχετε δίκιο.

Η αμέσως επόμενη σκέψη μου είναι ότι αν δεχτούμε πως ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα τότε δεν είναι επόμενο ο καθένας να τον αναζητήσει εκτός γάμου? Θέλω να πω πως ο έρωτας είναι ένα ανώτερο συναίσθημα, και ίσως ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο, και είναι κρίμα, για να μην πω αφυσικό, να το παραμερίσει για το μεγαλύτερο μέρος της ζωή του. Γιατί όλοι όταν ακούμε για εξωσυζυγικές σχέσεις σπεύδουμε να το χαρακτηρίσουμε ως κάτι χυδαίο αντί να το κατανοήσουμε ως την φυσική ανάγκη για έρωτα? Γιατί έχουμε ταυτίσει τον γάμο με το παραμύθι του άντρα και της γυναίκας που ζούνε μαζί μια ζωή χωρίς να κοιτάξουν αλλού? Μήπως τα πράγματα θα ήταν πιο απλά αν ο γάμος ήταν μια συμφωνία μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας που θέλουν να κάνουν οικογένεια και αγαπάνε και σέβονται ο ένας τον άλλο, μεταξύ ας πούμε δυο καλών φίλων, χωρίς την ύπαρξη του ερωτικού στοιχείου? Μια ένωση των ζωών δυο ανθρώπων με αγάπη και με σκοπό να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους. Όντας ελεύθεροι να αναζητήσουν τον έρωτα, όταν και όπου θέλουν.

Ξέρω, ότι αυτό που προτείνω είναι επίσης ανέφικτο καθώς και άνοστο σαν ανάλατο φαϊ αλλά εκεί οδηγούμαι όταν προσπαθώ να βρω μια λύση στο πρόβλημα γάμος-έρωτας. Παρακαλώ να μη σταθείτε ιδιαίτερα στις σοφές λύσεις μου αλλά να συζητήσουμε το θέμα πιο σφαιρικά. Οι απόψεις μου δεν είναι απόλυτες και θα χαρώ πολύ να μου τις ανατρέψετε. Αν και πιστεύω ότι η πραγματικότητα για άλλη μια φορά θα με προσγειώσει, ευχάριστα ή δυσάρεστα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[viki_thess]

καλη μου...αυτος που ειπε οτι ο γαμος σκοτωνει τον ερωτα ειναι σοφος
ειδικα μετα απο κπ χρονια...τπτ δεν ειναι το ιδιο οπως στην αρχη.
για να μην επελθει σε μεγαλο βαθμο η ρουτινα πρεπει να προσπαθουν και οι δυο να κανουν πραγματα που θα τους ανανεωνουν συνεχως οπως θα κανανε αν ειχανε σχεση.
βεβαια η καθημερινοτητα και το "παραγνωριστηκαμε" φερνει τη σχεση σε ενα αλλο σταδιο ειτε το θελουμε ειτε οχι...απλα προσπαθεις να μη πιασεις τελμα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Γεια σας και καλώς σας βρήκα! Αυτό είναι το πρώτο μου post και επέλεξα να απαντήσω στο συγκεκριμένο θέμα διότι με έχει προβληματίσει κι εμένα αρκετές φορές, αν και είμαι μόλις 18 ετών... Γενικά στη ζωή μου μου αρέσει να υπάρχει μία ανακατωσούρα, να μη μένουν τα πράγματα ως έχουν αλλά να αλλάζουν διαρκώς, κρατώντας με έτσι σε εγγρήγορση. Ταυτόχρονα όμως μου αρέσει να ξέρω ότι υπάρχουν κάποια πράγματα στανταρ- ότι δηλαδή το βράδυ πριν κοιμηθώ θα μιλήσω με τον φίλο μου , ότι το Σαββατοκύριακο θα τον συναντήσω κ.ο.κ. Θα έλεγα λοιπόν ότι μάλλον μου αρέσει να με εκπλήσσει η ζωή... Οι μικρές στιγμές που διαρκούν λίγο είναι αυτές που μας κάνουν περισσότερο ευτυχισμένους και όταν έρχονται οι μέρες που δεν είμαστε και στα καλύτερά μας, σκεφτόμαστε αυτές και παίρνουμε δύναμη να συνεχίσουμε.

Η καθημερινότητα είναι φυσικό να φθείρει τη σχέση, ειδικά όταν το ζευγάρι μένει μαζί και βλέπουν ο ένας τον άλλο περισσότερες ώρες. Φαντάζομαι ότι έτσι θα πολλαπλασιάζονται και οι καυγάδες π.χ. "πού στο καλό έβαλες το πουκάμισο το άσπρο με τις ρίγες" (στη ντουλάπα κοίταξες καλέ μου; ) Αν αυτό δεν φθείρει τον έρωτα, τότε τι;... Από την άλλη πλευρά, σκέφτομαι ότι δεν μπορείς να είσαι 24 ώρες το 24ωρο ερωτευμένη... Ούτε να είσαι συνέχεια μες στις γλύκες και την τρελή χαρά. Όλοι έχουμε στιγμές που θέλουμε να μείνουμε μόνοι μας, να αφιερώσουμε χρόνο στον εαυτό μας, να μη μιλάμε σε κανέναν... Το ότι είμαστε με κάποιον δε μας αφαιρεί αυτόματα αυτό το δικαίωμα.

Εν κατακλείδει, δεν ξέρω αν ο έρωτας ''τελειώνει κάποια στιγμή, αλλά πιστεύω ότι αν δεν θέλουμε να τελειώσει, δε θα τελειώσει. Και ίσως να μου πείτε ότι λόγω ηλικίας τα βλέπω λίγο ρομαντικά τα πράγματα, αλλά αυτή τη στιγμή ζω ίσως τον πρώτο μου έρωτα και δε θέλω να τελειώσει!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Η συμβίωση φθείρει τον έρωτα και όχι ο γάμος. Ο γάμος σαν διαδικασία μάλλον τον ανανεώνει. Αλλά η μίζερη καθημερινότητα, όλες οι δουλειές που πρέπει να γίνουν, οι λογαριασμοί που πρέπει να πληρωθούν, όλες οι κοινωνικές υποχρεώσεις που πρέπει να καλυφθούν, όλα αυτά σκοτώνουν τον έρωτα. Παγιδεύεσαι στη μέρα της μαρμότας και κάθε μέρα ζεις άλλη μια μέρα από τα ίδια, με πολύ μικρές αποκλίσσεις και σπάνιες βασικές αλλαγές (ίσως κάποιο σ/κ). Στην πορεία κουράζεσαι να προσπαθείς να ανανεώσεις και εσένα και την σχέση σου, βαραίνεις και παραδίνεσαι σ' αυτή την δίχως τέλος προσπάθεια να τα προλάβεις όλα. Τα βλέπεις όλα πολύ σοβαρά, ξεχνάς το "γκομενικό" της σχέσης σου και τελικά ξυπνάς μια μέρα και αναρωτιέσαι τι σκατά συνέβη και αυτός που έχεις δίπλα σου είναι πια σαν αδερφός σου..

Εμ, θέλει πότισμα ο έρωτας κι η αγάπη. Δεν ζουν μόνα τους. Και πρέπει εξαρχής ο καρπός να είναι πολύ δυνατός - να μιλάμε για τρελή αγάπη, παλαβό έρωτα, για πράγματα που δεν ελέγχεις. Μόνο αυτά είναι ικανά να διατηρηθούν σε βάθος χρόνου και να ξανανάψουν ολόκληρη φωτιά από μια τόση δα φλογίτσα.. και πρέπει και οι δύο να έχουν την διάθεση να προσπαθούν συνέχεια για να παραμείνει η φλόγα ζωντανή - αλλιώς πεθαίνει πριν συνειδητοποιήσεις πως βρέθηκες να συζείς!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Εμ, θέλει πότισμα ο έρωτας κι η αγάπη.

και πρέπει και οι δύο να έχουν την διάθεση να προσπαθούν συνέχεια για να παραμείνει η φλόγα ζωντανή

Θα κρατησω αυτα τα δυο...ειναι ολη η ουσια....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[princess]

Κι εμένα με έχει προβληματίσει αυτό το θέμα, δηλαδή του έρωτα , του γάμου και της ρουτίνας , αλλά δεν έχω καταλήξει κάπου. Είναι λογικές πάντως όλες οι ανησυχίες που εκφράστηκαν παραπάνω.
Φαντάζομαι ότι η συμβίωση με τον άλλο είναι όντως αρκετά δύσκολη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Μάριλυ]

Πωπω, είναι γενική η απαισιοδοξία βλέπω. Κανένας άντρας να μας πει τη γνώμη του?

Εμένα πάντως αυτό μου άρεσε:

Και πρέπει εξαρχής ο καρπός να είναι πολύ δυνατός - να μιλάμε για τρελή αγάπη, παλαβό έρωτα, για πράγματα που δεν ελέγχεις. Μόνο αυτά είναι ικανά να διατηρηθούν σε βάθος χρόνου και να ξανανάψουν ολόκληρη φωτιά από μια τόση δα φλογίτσα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

έχοντας δύο γάμους στο ενεργητικό μου, είμαι σαφώς πολύ πιο αισιόδοξη απ όλες σας

δεν ξέρω για ποιο λόγο αλλά ποτέ μου δεν ανησύχησα τόσο πολύ για αυτό το θέμα...
και η ζωή μου κυλάει πάντα όμορφα και αρμονικά
και ναι, οκ μπορεί τελικά να χώρισα απ τον πρώτο μου γάμο αλλά η ρουτίνα δεν ήταν ποτέ ο λόγος... άλλα ήταν τα προβλήματα


κορίτσια μπορεί ο έρωτας και το πάθος κάποια στιγμή να μην υπάρχουν όπως τον πρώτο καιρό όμως υπάρχουν άλλα αισθήματα που τα υπερκαλύπτουν και δεν νιώθεις ούτε στιγμή ελειπής...
όταν έρχεται η αγάπη για τον άνθρωπο σου, η βαθιά και αληθινή αγάπη, πραγματικά δεν σκέφτεσαι ότι το πάθος σας δεν είναι στο ζενίθ του όπως όταν ξεκίνησε η σχέση...
Τον αγαπάς τον άλλον τόσο πολύ... είναι τόσο πολύ κομμάτι του εαυτού σου... που απλά όλα τα άλλα αν νιώσεις ότι κάτι σου λείπει, τα παλεύεις και τα επαναφέρεις...

Τώρα τελευταία λόγω του μωρού, είμαι συχνά αυτή που κοιμάται τελευταία στο σπίτι...
Πάω ξαπλώνω δίπλα στον άντρα μου και κάποιες φορές έχω βουρκώσει απο ευτυχία κι απο ανακούφιση απο ασφάλεια και από την αγάπη που ξεχυλίζει μέσα μου...
Γυρίζω το κεφάλι μου απ την άλλη μεριά και βλέπω το παιδί μου που κοιμάται ήρεμα...
ΑΥΤΟ... δεν το αλλάζω για τίποτα στον κόσμο και είμαι ευγνόμων που έχω την σοφία να το πω? (ίσως βαριά έκφραση) να τα βλέπω, να τα αναγνωρίζω, να τα ζω και να είμαι ικανοποιημένη...

Ναι μπορεί το πάθος να έχει καταλαγιάσει σε σχέση με τον πρώτο καιρό... ναι μπορεί κάθε μέρα να κάνουμε πάνω κάτω τα ίδια πράγματα με εξαίρεση το σαββατοκύριακο που θα πάμε και στο σούπερ μάρκετ (lol almost pathetic) αλλά όπως είπα και πριν... την ώρα που ξαπλώνω και το χέρι του με αγκαλιάζει... απλά κλαίω απο ευτυχία
ΑΥΤΟ είναι ο γάμος για μένα... αυτό!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Μακάρι να νιώθεις πάντα έτσι Κουεδίνι μου
(άντε με συγκίνησες βραδιάτικο!)

Πάντως ξέρω για τι αγάπη μιλάς, νομίζω την έχω νιώσει κι εγώ. Αλλά εμένα δεν μου έφτασε δυστυχώς..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Τώρα τελευταία λόγω του μωρού, είμαι συχνά αυτή που κοιμάται τελευταία στο σπίτι...
Πάω ξαπλώνω δίπλα στον άντρα μου και κάποιες φορές έχω βουρκώσει απο ευτυχία κι απο ανακούφιση απο ασφάλεια και από την αγάπη που ξεχυλίζει μέσα μου...
Γυρίζω το κεφάλι μου απ την άλλη μεριά και βλέπω το παιδί μου που κοιμάται ήρεμα...
ΑΥΤΟ... δεν το αλλάζω για τίποτα στον κόσμο και είμαι ευγνόμων που έχω την σοφία να το πω? (ίσως βαριά έκφραση) να τα βλέπω, να τα αναγνωρίζω, να τα ζω και να είμαι ικανοποιημένη...

Ναι μπορεί το πάθος να έχει καταλαγιάσει σε σχέση με τον πρώτο καιρό... ναι μπορεί κάθε μέρα να κάνουμε πάνω κάτω τα ίδια πράγματα με εξαίρεση το σαββατοκύριακο που θα πάμε και στο σούπερ μάρκετ (lol almost pathetic) αλλά όπως είπα και πριν... την ώρα που ξαπλώνω και το χέρι του με αγκαλιάζει... απλά κλαίω απο ευτυχία
ΑΥΤΟ είναι ο γάμος για μένα... αυτό!

Αυτό είναι η απόλυτη ευτυχία... Να τον αγαπάς τον άλλο τόσο βαθιά και ουσιαστικά, που ακόμα και οι μικρές στιγμές μαζί του να σε κάνουν να θες να βάλεις τα κλάματα! Νομίζω κι εγώ το έχω πάθει αυτό τώρα- αλλά δεν το πολυδείχνω... Ήδη μου λέει ότι ώρες ώρες κάνω σαν μικρό παιδί και με νευριάζει! Το καταλαβαίνει πάντως... Μάλλον είναι κάτι που δεν κρύβεται...

P.S. Το έχω ακούσει από πολλά παντρεμένα ζευγάρια ότι τους αρέσει να πηγαίνουν μαζί στο σουπερ μαρκετ. Γιατί pathetic; Ίσα ίσα! Το να κάνεις πράγματα με τον άνθρωπό σου είναι ό,τι καλύτερο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Αχ κι εγώ συγκινήθηκααα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Μάριλυ]

έχοντας δύο γάμους στο ενεργητικό μου, είμαι σαφώς πολύ πιο αισιόδοξη απ όλες σας

δεν ξέρω για ποιο λόγο αλλά ποτέ μου δεν ανησύχησα τόσο πολύ για αυτό το θέμα...
και η ζωή μου κυλάει πάντα όμορφα και αρμονικά
και ναι, οκ μπορεί τελικά να χώρισα απ τον πρώτο μου γάμο αλλά η ρουτίνα δεν ήταν ποτέ ο λόγος... άλλα ήταν τα προβλήματα


κορίτσια μπορεί ο έρωτας και το πάθος κάποια στιγμή να μην υπάρχουν όπως τον πρώτο καιρό όμως υπάρχουν άλλα αισθήματα που τα υπερκαλύπτουν και δεν νιώθεις ούτε στιγμή ελειπής...
όταν έρχεται η αγάπη για τον άνθρωπο σου, η βαθιά και αληθινή αγάπη, πραγματικά δεν σκέφτεσαι ότι το πάθος σας δεν είναι στο ζενίθ του όπως όταν ξεκίνησε η σχέση...
Τον αγαπάς τον άλλον τόσο πολύ... είναι τόσο πολύ κομμάτι του εαυτού σου... που απλά όλα τα άλλα αν νιώσεις ότι κάτι σου λείπει, τα παλεύεις και τα επαναφέρεις...

Τώρα τελευταία λόγω του μωρού, είμαι συχνά αυτή που κοιμάται τελευταία στο σπίτι...
Πάω ξαπλώνω δίπλα στον άντρα μου και κάποιες φορές έχω βουρκώσει απο ευτυχία κι απο ανακούφιση απο ασφάλεια και από την αγάπη που ξεχυλίζει μέσα μου...
Γυρίζω το κεφάλι μου απ την άλλη μεριά και βλέπω το παιδί μου που κοιμάται ήρεμα...
ΑΥΤΟ... δεν το αλλάζω για τίποτα στον κόσμο και είμαι ευγνόμων που έχω την σοφία να το πω? (ίσως βαριά έκφραση) να τα βλέπω, να τα αναγνωρίζω, να τα ζω και να είμαι ικανοποιημένη...

Ναι μπορεί το πάθος να έχει καταλαγιάσει σε σχέση με τον πρώτο καιρό... ναι μπορεί κάθε μέρα να κάνουμε πάνω κάτω τα ίδια πράγματα με εξαίρεση το σαββατοκύριακο που θα πάμε και στο σούπερ μάρκετ (lol almost pathetic) αλλά όπως είπα και πριν... την ώρα που ξαπλώνω και το χέρι του με αγκαλιάζει... απλά κλαίω απο ευτυχία
ΑΥΤΟ είναι ο γάμος για μένα... αυτό!

Την περίμενα την απάντησή σου και είχα και μια ελπίδα ότι θα είναι παρηγορητική. Και όντως... Πολύ όμορφα αυτά που έγραψες. Αν μη τι άλλο αν είναι να φύγει ο έρωτας θα ήταν το ιδάνικο να μείνει αυτό που περιγράφεις εσύ. Εύχομαι να το ζεις για πάντα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Δεν έχω πολλά χρόνια γαμου, 4μιση είναι και χωρίς παιδιά, απο την πρώτη μέρα που τον γνώρησα μέχρι τώρα που είμαι παντρεμένη πέρασαν χρόνια απο το 1999.

Μπορώ να πώ ότι ο γάμος ναι σκουριάζει αλλα δεν φτέει ο γάμος σαν ένοια αλλα εμείς, που λέμε την φράση τώρα παντρέυτηκα και σοβαρέυτηκα, ή παντρέυομαι άρα γερνάω, αλλάζω λούκ, είμαι πιά κυρία, για μένα αυτά είναι βλακείες...

Ο γάμος είναι ανανέωση και για αυτή την ανανέωση εναι η γυναίκα ποιό πολλύ που πρέπει να παλέψει, το έχω πεί και σε 'αλλα μου πόστ, ο γάμος είναι πόλεμος, όσες μάχες και όσες προσπάθειες κάνεις,όσες μάχες κερδίσεις τόσο περισσότερο ευτυχείς


Πρέπει να πέρνεις ανάσες, να μην σε πνήγει η καθημερηνότητα, όλοι κάνουν το ίδιο ακόμα και σε σχέσεις, περνάει καιρός και ξεχνάνε τι τους έφερε κοντά, ξεχνάνε το πάθος και τον έρωτα και απλά επικεντρόνοντε στην αγάπη, λάθος μεγάλο λάθος, η αγάπη είναι υπέροχα αλλα ο έρωτας πρέπει να υπάρχει όπως και η αγονία μήπως χάσεις αυτόν που αγαπάς.

ΟΧΙ δεν κρατάς τον άντρα με τον γάμο ΟΧΙ δεν μπορείς να πείς τώρα είναι δικός μου δεν είναι κανένας κανενώς, μετά τον γάμο ανθίζεις, πάς βόλτες σε ηλιοβασιλέματα, λές τα πάντα, σχολάς και πάς σε ένα ταβερνάκι για ουζάκι, ας είναι περίεργα ωραρια, οφήλεις να είσαι σε συνεχή κίνηση, τότε και μόνο τότε θα δείς ότι ο άλλος δεν ξέρει ότι είναι σε γάμο, ακόμα και τώρα ρωτάνε για την γυναίκα του του άντρα μου και λέει ποιά γυναίκα μου; ά την Μαρίνα; δεν έχει καταλάβει ακόμα ότι είναι παντρεμένος.

Κάποιοι λένε ότι είναι αρχή ακόμα, αλλα βλέπω ανθρώπους να ίναι στην μυζέρια απο τον πρώτο χρόνο, δεν λέω ότι είμαι ο δασκαλος και εσείς άσχετοι, αλλα ότι είμαι ευτυχισμένη, αγαπώ τον άντρα μου, είμαι ερωτευμένη μαζί του και περνάμε λές και είμαστε σε σχέση και όχι σε γάμο, τώρα ανα αυτό φένετε παράλογο για κάποιους όσα λέω παραπάνω κάντε το πράξη και θα δείτε ότι η ζωή είναι κάτι τελείως διαφορετικό απο ότι λένε τα βιβλία και οι κακές εμπειρίες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Συγγνώμη αλλά η ισότητα "κάθε σχέση είναι υποταγή" δεν μου βγαίνει. Αφήνει έξω από την κουβέντα τις έννοιες μοιράζομαι, δωρίζω, κοινωνώ.
Δεν νομίζω ότι μια σχέση πρέπει απαραίτητα να είναι ρουτίνα (άσε που και η ρουτίνα έχει και τα καλά της, μια ξεκούραση ας πούμε) εκτός αν εννοούμε ότι ο ανθρωπος παύει να εξελίσσεται. Αλλοιώς δυό άνθρωποι εξελίσσονται μαζί καθώς μεγαλώνουν και φέρνουν στην σχέση τους καινούργια στοιχεία.
Δεν είναι ανάγκη το "νέο" να είναι ένα "νέο πρόσωπο".

Σημείωση: το μήνυμα, αυτό, προήλθε από το θέμα "Είχατε/θα κάνατε ποτέ μια σχέση μόνο για το σεξ;"και πιθανών να μην εμπίπτει ακριβώς στην ροή της συζήτησης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chimera]

Συγγνώμη αλλά η ισότητα "κάθε σχέση είναι υποταγή" δεν μου βγαίνει. Αφήνει έξω από την κουβέντα τις έννοιες μοιράζομαι, δωρίζω, κοινωνώ.
Δεν νομίζω ότι μια σχέση πρέπει απαραίτητα να είναι ρουτίνα (άσε που και η ρουτίνα έχει και τα καλά της, μια ξεκούραση ας πούμε) εκτός αν εννοούμε ότι ο ανθρωπος παύει να εξελίσσεται. Αλλοιώς δυό άνθρωποι εξελίσσονται μαζί καθώς μεγαλώνουν και φέρνουν στην σχέση τους καινούργια στοιχεία.
Δεν είναι ανάγκη το "νέο" να είναι ένα "νέο πρόσωπο".

Αν και είναι κάπως οφτόπικ το μνμα τα λες πολύ όμορφα .


Σημείωση: το μήνυμα, αυτό, προήλθε από το θέμα "Είχατε/θα κάνατε ποτέ μια σχέση μόνο για το σεξ;"και πιθανών να μην εμπίπτει ακριβώς στην ροή της συζήτησης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Ωραία τα λέει αγαπητή μου ο συνομιλητής, όμως δυστυχώς συνήθως είναι μόνο λόγια. Η Πανδαμάτωρ Εντροπία φθείρει ανθρώπους, σχέσεις, ιδέες και όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε όλο και πιότερο αυτό που σιχαινόμαστε. Μετά ψάχνουμε για δικαιολογίες, όχι δεν έγινε έτσι, όχι είμαι καλά, λίγη ρουτίνα καλή είναι, I feel alright...Ούτε η πολυγαμία είναι λύση, ούτε η μονογαμία συνήθως εφικτή. Τι γίνεται αν η καρδιά ποθεί να ερωτευτεί ξανά; Λοιπόν πράγματι είμαστε εκτός θέματος, σταματώ εδώ...

Σημείωση: το μήνυμα, αυτό, προήλθε από το θέμα "Είχατε/θα κάνατε ποτέ μια σχέση μόνο για το σεξ;"και πιθανών να μην εμπίπτει ακριβώς στην ροή της συζήτησης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[giamen]

Και θετω το ερωτημα...:εσυ καταφερνεις(μετα απο καιρο)και ξεκαθαριζεις τι θες σε αυτη σου τι φαση απτον καθε ανθρωπο.και βλεπεις τον Χ και θες "ελευθερη" σχεση.και αυτος δειχνει οτι γενικα σε αυτη τη φαση της ζωης του κατι τετοιο ψαχνει, μονο που δεν το βλεπει σε σενα. και εννοω οχι οτι δεν σε "βλεπει" αλλα οτι σε "βλεπει" λαθος. δηλ π.χ. νομιζει οτι εσυ θες κτ παραπανω π.χ. σχεση.. οποτε το αποτελεσμα = τιποτα. ενω στην ουσια και οι 2 θελετε το ιδιο. τοτε?στελνεις εσυ λαθος μηνυματα ή αυτος δεν μπορει να τα λαβει?πως του δινεις να καταλαβει οτι ζητατε το ιδιο? lol

(γενικα μιλωντας, και δεν ξερω μηπως ξεφευγω και απτο τοπικ, απλα μουχε συμβει παλιοτερα και ειπα να εκφραστω αποψε)

Σημείωση: το μήνυμα, αυτό, προήλθε από το θέμα "Είχατε/θα κάνατε ποτέ μια σχέση μόνο για το σεξ;"και πιθανών να μην εμπίπτει ακριβώς στην ροή της συζήτησης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Κάποτε ίσως πρέπει να μάθουμε να λέμε στα ίσια αυτό που σκεφτόμαστε, ίσως να λυθούν πολλές παρανοήσεις έτσι. Τα πολλά υπονοούμενα και τα μασημένα λόγια συνήθως καταλήγουν σε παρεξηγήσεις επιπέδου φαρσοκωμωδίας...

Σημείωση: το μήνυμα, αυτό, προήλθε από το θέμα "Είχατε/θα κάνατε ποτέ μια σχέση μόνο για το σεξ;"και πιθανών να μην εμπίπτει ακριβώς στην ροή της συζήτησης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[giamen]

οπως το ειπες φαρσοκωμωδια...και το αποτελεσμα ολων αυτων ειναι να μην "συναντιομαστε" πουθενα..αν ο καθενας ελεγε τι ζητα απτον αλλο και τη νιωθει νομιζω θαταν καλυτερα τα πραματα.απτην αλλη στις μερες μας η αληθεια πολλες φορες "παρεξηγειται" και σε αυτον τον τομεα μπορει να θεωρηθει "χυμα" "προστυχη" ... οποτε παγιδευομαστε ενω δεν θα πρεπε...και αντε να "ξεπαγιδευτεις".

Σημείωση: το μήνυμα, αυτό, προήλθε από το θέμα "Είχατε/θα κάνατε ποτέ μια σχέση μόνο για το σεξ;"και πιθανών να μην εμπίπτει ακριβώς στην ροή της συζήτησης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Συγγνώμη αλλά η ισότητα "κάθε σχέση είναι υποταγή" δεν μου βγαίνει. Αφήνει έξω από την κουβέντα τις έννοιες μοιράζομαι, δωρίζω, κοινωνώ.
Δεν νομίζω ότι μια σχέση πρέπει απαραίτητα να είναι ρουτίνα (άσε που και η ρουτίνα έχει και τα καλά της, μια ξεκούραση ας πούμε) εκτός αν εννοούμε ότι ο ανθρωπος παύει να εξελίσσεται. Αλλοιώς δυό άνθρωποι εξελίσσονται μαζί καθώς μεγαλώνουν και φέρνουν στην σχέση τους καινούργια στοιχεία.
Δεν είναι ανάγκη το "νέο" να είναι ένα "νέο πρόσωπο".

Τι μπορείς να απαντήσεις σε κάποιον που θεωρεί οτι η ρουτίνα έχει και τα καλά της;
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι πόσο πολύ μπορεί να απέχουν οι απόψεις δύο ατόμων...

Σημείωση: το μήνυμα, αυτό, προήλθε από το θέμα "Είχατε/θα κάνατε ποτέ μια σχέση μόνο για το σεξ;"και πιθανών να μην εμπίπτει ακριβώς στην ροή της συζήτησης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.