Έρωτας - γάμος - ρουτίνα

[Great Chaos]

μπορεί ο έρωτας και το πάθος κάποια στιγμή να μην υπάρχουν όπως τον πρώτο καιρό όμως υπάρχουν άλλα αισθήματα που τα υπερκαλύπτουν και δεν νιώθεις ούτε στιγμή ελειπής...
όταν έρχεται η αγάπη για τον άνθρωπο σου, η βαθιά και αληθινή αγάπη, πραγματικά δεν σκέφτεσαι ότι το πάθος σας δεν είναι στο ζενίθ του όπως όταν ξεκίνησε η σχέση...
Τον αγαπάς τον άλλον τόσο πολύ... είναι τόσο πολύ κομμάτι του εαυτού σου... που απλά όλα τα άλλα αν νιώσεις ότι κάτι σου λείπει, τα παλεύεις και τα επαναφέρεις...

απλά κλαίω απο ευτυχία
ΑΥΤΟ είναι ο γάμος για μένα... αυτό!

Ανέκαθεν με απασχολούσε ένα θέμα στον τομέα σχέσεις και τώρα τελευταία πιάνω τον εαυτό μου να το σκέφτεται πιο συχνά. Το πεπερασμένο του έρωτα μου δημιουργεί μια...πίκρα. Είναι κοινός τόπος πως ο έρωτας μετά από μερικά χρόνια περνά....ή μήπως όχι? Και είναι πολύ λογικό αυτό, αφού ο έρωτας, όσο υπέροχος και επιθυμητός κι αν είναι, σαν έντονο συναίσθημα κουράζει σε βάθος χρόνου. Βέβαια,δίνει τη θέση του σε άλλα, πιο βαθιά και ουσιαστικά συναισθήματα αλλά εμένα αυτό γιατί με παρηγορεί ελάχιστα? Μπορεί ο έρωτας να κρατήσει σε μακροχρονίες σχέσεις ή έστω να υπάρχουν κάποιες αναλαμπές του?

Δυστυχώς, κι εμένα αυτά όλα τα ωραία με παρηγορούν ελάχιστα. Το έζησα αυτό. Κάποια μέρα, μετά από πολλά χρόνια σχέσης-γάμου, ξύπνησα το πρωί κι ένιωσα μέσα μου νεκρός. Ήταν σαν να έτρωγες καθημερινά το αγαπημένο σου πρωινό και ξαφνικά να μην κατέβαινε μπουκιά. Τα "ανώτερα" συναισθήματα ακόμη υπάρχουν αλλά η σχέση έχει τελειώσει προ πολλού. Δεν μου πρόσφεραν λοιπόν την παραμικρή παρηγοριά, μέσα στα τρία χρόνια που βασανιζόμουν γνωρίζοντας ότι πια δεν έχω έρωτα γι' αυτήν. Όμως κατόπιν πήρα ένα μάθημα. Ανακάλυψα πως για τη λήξη του έρωτα υπήρχαν συγκεκριμένοι λόγοι, λόγοι που θα μπορούσαν να είχαν αποφευκτεί, αν υπήρχε θέληση κι απ' τους δυο. Είχαμε αλλάξει σαν άνθρωποι, είχαμε διαφορετικές προτεραιότητες, ενδιαφέροντα, θέλω, οράματα κλπ. Η διάσπαση ήταν αναπόφευκτη. Το ότι τελείωσε ο έρωτας λοιπόν, σήμαινε, σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία, ότι υπήρχαν πια σημαντικά πράγματα που μας χώριζαν ως ανθρώπους. Τα υπόλοιπα υψηλά συναισθήματα απεικόνιζαν απλά τη δέσμευση στη συνήθεια, την ανασφάλεια του αγνώστου, την προσήλωση στις "επενδύσεις" μιας ολόκληρης ζωής, την αγάπη προς το παιδί, που ήξερα πως θα μου έλειπε φρικτά, αν έφευγα, πράγμα που επαληθεύτηκε. Ο έρωτας απεικονίζεται απ' τους αρχαίους ως ένα παιδί με φτερά. Μόνο όταν αφήσεις το παιδί να ζει μέσα σου, μπορείς να συνεχίσεις να τον νιώθεις.

Παρά την αρνητική μου εμπειρία, ή ίσως εξαιτίας της, συνεχίζω να πιστεύω στο αδύνατο: Στον έρωτα που συνεχίζει να ζει μετά το γάμο, ίσως και μετά το θάνατο. Είναι εφικτός, αν οι άνθρωποι συνεχίζουν να θυμούνται τους λόγους που τους έφεραν μαζί και επιμένουν να τους διατηρούν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Πιστεύω ότι η υπογραφή της η Μισέλ τα λέει ολα. Τις τρείς πρώτες μέρες σου λείπει γιατι ο έρωτας είναι ναρκωτικό, πάθος και σε κτυπάει αμέσως μόλις το κόψεις. Μετά όμως απο τρεις μέρες αποτοξινώνεσαι. Αντίθετα η αγάπη σου λείπει της τελευταίες τρεις γιατι τότε αδημονείς περισσοτερο με την προσμονή να βρεθείς πάλι μαζί της/του, ενώ τις πρώτες μέρες το αντέχεις επειδη ακριβώς είσαι σιγουρος για τα αισθήματα της και τα δικά σου.

Πώς να κρατήσει ο έρωτας πάνω από μηνες; Πάλι καλά πόυ δεν κρατάει, θα είχαμε διαλυθεί όλοι. Η αγάπή είναι αυτό που κρατάει και ειναι κάτι τελειως διαφορετικό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Κοίτα που τώρα τελευταία αρχίζω να συμφωνώ και μαζί σου.
Εστω και κατά προσέγγιση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Κοίτα που τώρα τελευταία αρχίζω να συμφωνώ και μαζί σου.
Εστω και κατά προσέγγιση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Πώς να κρατήσει ο έρωτας πάνω από μηνες;

Είναι κάτι που εάν δεν το ζήσεις και το νοιώσεις, δεν πρόκειται να το καταλάβεις.......
Δε συμβαίνει συχνά, ίσως και μόνο μία φορά στη ζωή σου....
Και δεν ισχυρίζομαι ότι κρατάει για πάντα, αλλά ότι μπορεί να κρατήσει σίγουρα για πολύ-πολύ περισσότερο απο κάτι μήνες....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Τι μπορείς να απαντήσεις σε κάποιον που θεωρεί οτι η ρουτίνα έχει και τα καλά της;
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι πόσο πολύ μπορεί να απέχουν οι απόψεις δύο ατόμων...

Σημείωση: το μήνυμα, αυτό, προήλθε από το θέμα "Είχατε/θα κάνατε ποτέ μια σχέση μόνο για το σεξ;"και πιθανών να μην εμπίπτει ακριβώς στην ροή της συζήτησης.

Κατ'αρχήν έγραψα γιατί με ενόχλησε η λέξη υποταγή. Αλλά θα'θελα να μοιραστώ και κάτι για την "ρουτίνα". Την στιγμή που το έγραψα σκεφτόμουν μια μέρα που κυλάει όχι χωρίς επιπλέον "καλά" αλλά χωρίς επιπλέον "ξινά". Είναι μια περίοδος που μια εργαζόμενη με 3 παιδιά και 4 παππούδες λαχταρά ώστε να πιεί τον καφέ με τον καλό της, να κοιμηθεί στο ίδιο κρεββάτι μαζί του (γιατί η φυσική παρουσία είναι προαπαιτούμενο......), να δει μια ταινία μαζί του, ή να βγάλουν τα σωψυχά τους με ένα τσιπουράκι.
Εμένα η σχέση μου δεν άλλαξε με τον γάμο, δεν ένοιωσα "παντρεμένη", κι αυτό βέβαια δεν το έκανα μόνη μου, το κάναμε μαζί. Τι διαφορά έχει μια μακροχρόνια σχέση από την άποψη του έρωτα από έναν γάμο. Το ΟΚ της κοινωνίας; Οι ισορροπίες αλλάζουν όταν έρχονται τα παιδιά.
Από την άλλη στην τρέλλα που ζούμε δεν με στηρίζει τίποτα πιο πολύ από το βλέμμα του που λέει ότι τις λίγες πια "δικές μας" στιγμές τις περιμένουμε με την ίδια χαρά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

..... στην τρέλλα που ζούμε δεν με στηρίζει τίποτα πιο πολύ από το βλέμμα του που λέει ότι τις λίγες πια "δικές μας" στιγμές τις περιμένουμε με την ίδια χαρά.

Τι όμορφο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Κατ'αρχήν έγραψα γιατί με ενόχλησε η λέξη υποταγή. Αλλά θα'θελα να μοιραστώ και κάτι για την "ρουτίνα". Την στιγμή που το έγραψα σκεφτόμουν μια μέρα που κυλάει όχι χωρίς επιπλέον "καλά" αλλά χωρίς επιπλέον "ξινά". Είναι μια περίοδος που μια εργαζόμενη με 3 παιδιά και 4 παππούδες λαχταρά ώστε να πιεί τον καφέ με τον καλό της, να κοιμηθεί στο ίδιο κρεββάτι μαζί του (γιατί η φυσική παρουσία είναι προαπαιτούμενο......), να δει μια ταινία μαζί του, ή να βγάλουν τα σωψυχά τους με ένα τσιπουράκι.
Εμένα η σχέση μου δεν άλλαξε με τον γάμο, δεν ένοιωσα "παντρεμένη", κι αυτό βέβαια δεν το έκανα μόνη μου, το κάναμε μαζί. Τι διαφορά έχει μια μακροχρόνια σχέση από την άποψη του έρωτα από έναν γάμο. Το ΟΚ της κοινωνίας; Οι ισορροπίες αλλάζουν όταν έρχονται τα παιδιά.
Από την άλλη στην τρέλλα που ζούμε δεν με στηρίζει τίποτα πιο πολύ από το βλέμμα του που λέει ότι τις λίγες πια "δικές μας" στιγμές τις περιμένουμε με την ίδια χαρά.

Αυτό ακριβώς ήθελα να τονίσω κι εγώ γράφοντας οτι στον καθένα μας αρέσουν διαφορετικά πράγματα. Αυτό που εσύ περιγράφεις ως ευτυχισμένη ζωή, για μένα δεν έχει ούτε στάλα ευτυχία μέσα του. Συμφωνώ όμως οτι ο γάμος δεν έχει καμιά διαφορά από τη μακροχρόνια σχέση, τα ίδια μειονεκτήματα έχουν.
Αλλά πως είναι δυνατόν να θεωρείς μια μέρα που απλά δεν έχει "ξινά", ευτυχισμένη;
Πολύ μέτριο ακούγεται αυτό. Είναι δυνατόν να είσαι ευχαριστημένη με αυτό μόνο; Ισως.
Εμένα πάντως δεν μου αρκεί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Αλλά πως είναι δυνατόν να θεωρείς μια μέρα που απλά δεν έχει "ξινά", ευτυχισμένη;
Πολύ μέτριο ακούγεται αυτό. Είναι δυνατόν να είσαι ευχαριστημένη με αυτό μόνο; Ισως.
Εμένα πάντως δεν μου αρκεί.

Γιατι ετσι ειναι η ζωη..Και ισχυει για την πλειοψηφια...
Εσυ που το αντιλαμβανεσαι ως μετριο και δεν μπορεις να το καταλαβεις, ειναι γιατι δεν το εχεις ζησει..
Και τελικα αυτο που εχει σημασια ειναι να ειναι ευχαριστημενος με το πως ειναι η καθημερηνοτητα του...Και αφου εχεις καταφερει Ντεντ να εισαι ευτυχισμενος με τον δικο σου τροπο, αυτο ειναι καλο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Την καθημερινότητα τη φέρνει ο καθένας στα μέτρα του προκειμένου να ζήσει ευτυχισμένος μέσα σε αυτή.
Την πλάθει, τη δημιουργεί.
Δεν είναι δυνατόν η καθημερινότητα να ορίζει εμάς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Την καθημερινότητα τη φέρνει ο καθένας στα μέτρα του προκειμένου να ζήσει ευτυχισμένος μέσα σε αυτή.
Την πλάθει, τη δημιουργεί.
Δεν είναι δυνατόν η καθημερινότητα να ορίζει εμάς.

Το να σου αρκει το οτι απλα θα κατσεις να ξεκουραστεις μπροστα στην τιβι με τον ανθρωπο σου(π.χ μια βραδια χωρις ξινα ή κατι ιδιαιτερο), δε σημαινει οτι σε οριζει η καθημερηνοτητα...ειναι θεμα του τι σε ευχαριστει και τι οχι...
Απλα δε μας ευχαριστουν ολους τα ιδια πραγματα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Οκ, αν κάποιος αρέσκεται σε τέτοιες ασχολίες, πάω πάσο....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[teacher_40]

Ο έρωτας με την έννοια του πάθους και της λαχτάρας της σεξουαλικής ίσως περνά ή ηρεμεί με τον καιρό και τα προβλήματα. Τότε όμως γίνεται ώριμη αγάπη που είναι επίσης κάτι πολύ πολύ όμορφο