Έφηβοι και ακαταστασία

[Isiliel]

Λένε πως όσο ακατάστατος είναι ο νους ενός ανθρώπου, άλλο τόσο είναι και ο χώρος του.
Μπορεί να ξέρετε ή να θυμάστε από τον εαυτό σας, ή να μεγαλώνετε παιδιά και να έχετε δει πολλές φορές το "θέαμα του ανατιναγμένου δωματίου".
Πιστεύετε πως είναι ένα απαραίτητο στάδιο της ωρίμανσης του ατόμου ή πρόκειται για αδιαφορία και ζαμανφουτισμό;
Αφορά κάτι βαθύτερο που συνδέεται με την ψυχολογία και την εσωτερική ισορροπία του εφήβου ή έχει να κάνει απλά με τη διαπαιδαγώγηση;
Με ποιον τρόπο θα επιλέγατε ή έχετε επιλέξει να διαπαιδαγωγήσετε τα παιδιά σας στην τάξη και πόσο απαραίτητη είναι αυτή;

Το θέμα απευθύνεται σε εφήβους, σε άτομα που συγκατοικούν με εφήβους ή τους μεγαλώνουν και ...σε όσους παραμένουν κατά βάθος έφηβοι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rina45]

εμένα το δωμάτιο μου είναι ακατάστατο!χαχα βέβαια στα μάτια μου φαίνεται μια χαρα ,άλλο αν η μανα μου λέει συνέχεια οτι είναι σαν να το έχουν βομβαρδίσει!Πιστεύω οτι είναι στον χαρακτήρα του ανθρώπου!γιατι η κολλητ'η μου το δωματιο της το έχει στην εντέλεια!!πάντα κα8αρό παντα τακτοποιημένο!Εντάξει εμένα δεν μου αρέσεινα ναι και τοοοσο τακτοποιημένο!!Ειναι λιγο ψυχρο!και δε με εκφράζει!Αν δεν εχεις κανα παππούτσι πεταμένο στο πάτωμα δεν λέει!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[*natalia5555*]

εμενα παλι παντα θυμαμαι τακτοποιημενα τα παντα στο δωματιο μου,και οχι μονο...βοηθουσα τη μαμα να σκουπισει ,να ξεσκονισει κτλ 5-6- χρονων κοριτσακι...η μητερα μου μου λεει οτι πολλες φορες και οταν πηγαινα σε σπιτια συγγενων τους βοηθουσα να απλωσουν το τραπεζι,να καθαρισουν καποια λαχανικα...χαχαχα...και τωρα ετσι ειμαι,αλλα δεν ειμαι μανιακη με τη καθαριοτητα...υπαρχουν μερες που δεν γουσταρω να κανω τιποτα κι το μονο που θελω ειναι να καθομαι στον καναπε....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tsarachaf]

Ας ξεκινησουμε απο τα πολυ βασικα...
Το φαινομενο του ανατιναγμενου δωματιου ισχυει μονο για τον εξωτερικο παρατηρητη... Αυτο που θελω δηλαδη να πω ειναι, οτι παρολο που στην μητερα κυριως το δωματιο φαινεται λες κι εχει σκασει μια μικρου μεγεθους ατομικη βομβα στην πραγματικοτητα υπαρχει μια κωδικοποιημενη ταξη... Φυσικα μονο αυτος που "τακτοποιησε" το μερος μπορει να βγαλει ακρη...

Και ναι φυσικα μιλαω εκ πειρας... Μονιμως στο δωματιο μου γινοταν πανικος, χαος για οποιονδηποτε αλλον εκτος απο μενα... Αλλα μονο ετσι μπορουσα να λειτουργησω και να βρισκω ακριβως οτι χρειαζομουν...
Τωρα παλι στο δικο μου σπιτι περναω φασεις θα ελεγα... Παρολο που γενικα προσεχω το σπιτι(Ειδικα με το θεμα των σουβερ τρωω απειρο δουλεμα), υπαρχει καιρος που δεν μπορω να κανω τιποτα μες το σπιτι γιατι βαριεμαι πολυ και γινονται χαλια και αλλες φορες με πιανει και το εχω στην εντελεια... Γενικως ομως πιστευω οτι φταιει και λιγο οτι το σπιτι μου ειναι το κεντρο διερχομενων της παρεας οποτε μου την δινει να το φτιαχνω την μια στιγμη και να γινεται χαλια την επομενη...
Αλλα κι οταν γυρναω στην "πατριδα" παλι δεν μαζευω τιποτα εδω... Ισως να φταιει κι οτι εχουμε καποιον να τρεχει και να συμμαζευει γενικα πισω μας... Περιεργα πραγματα γενικα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fanclubsandwich]

Μπορεί να ξέρετε ή να θυμάστε από τον εαυτό σας, ή να μεγαλώνετε παιδιά και να έχετε δει πολλές φορές το "θέαμα του ανατιναγμένου δωματίου".
Πιστεύετε πως είναι ένα απαραίτητο στάδιο της ωρίμανσης του ατόμου ή πρόκειται για αδιαφορία και ζαμανφουτισμό;

πιστεύω ότι η αδιαφορία και ο ζαμανφουτισμός είναι απαραίτητο στάδιο της ωρίμανσης του ατόμου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Πιστεύετε πως είναι ένα απαραίτητο στάδιο της ωρίμανσης του ατόμου ή πρόκειται για αδιαφορία και ζαμανφουτισμό;
Αφορά κάτι βαθύτερο που συνδέεται με την ψυχολογία και την εσωτερική ισορροπία του εφήβου ή έχει να κάνει απλά με τη διαπαιδαγώγηση;

Μολις ανατυναξες το μυαλο μου εκτος απο τα εφηβικα δωματια!
Δεν ειχα σκευτει ποτε τοσο βαθια για το θεμα... Απλος ητανε παντα μια πραγματικοτιτα στην ζωη μου...

Βασικα, απο τα 12 μου, που δεν ειχα την μανα μου να με κυνηγαει να τακτοποιησω το δωματιο μου, μεχρι και προσφατα που εφυγα απο το πολυαγαπητο μου δωματιο η ακαταστασια ητανε δεδομενη... Απο μια φορα τον χρονο εως 2 το πολυ με επιανε μια κριση και συγιριζα, και την επομενη μερα παλι ολα οπως πρωτα. Ωστωσω μεσα σε αυτην την ακαταστασια παντα μπορουσα να βρω αυτο που ηθελα, και ωσες φορες καπιος επενεβει και μου εβαζε τα πραγματα σε μια ταξη δεν μπορουσα να βρω τιποτα.

Αυτην την στιγμη που μιλαμε δεν εχω τον εντελος προσωπικο μου χωρο, πραγμα που με εχει κανει να εχω τα πραγματα μου σε πολυ οργανομενη ταξη. Ωστωσο πιστευω οτι μολις βρεθω παλι σε δικο μου χορο η ακαταστασια θα ειναι απλα δεδομενη και παλι...! Αν και ισως να την εχω περιοριση λιγο σε σχεση με τα εφηβικα χρονια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Σελήνη]

Πάντως εδώ η ακαταστασία καλά κρατεί. Αλλά μιλάμε για ακαταστασία όνομα και πράγμα, όχι κωδικοποιημένες τάξεις και λοιπά.
Μόνο τα βιβλία και οι πηλοί μου είναι (σχεδόν) πάντα τακτοποιημένα.
Και κάποια στιγμή πρέπει να το αλλάξω αυτό... Όχι τα βιβλία και τους πηλούς, ε, την υπόλοιπη ακαταστασία.
Και ψηφίζω το απαραίτητο στάδιο της ωρίμανσης του ατόμου, γιατί με συμφέρει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tsarachaf]

Δηλαδη μεσα στον χωρο σου δεν ξερεις που βρισκεται το καθε τι??

Γιατι ειλικρινα μ' οσο κοσμο το εχω συζητησει πραγματικα ισχυει... Δεν ειναι μονο δικο μου βιωμα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MissKit]

Εγώ είμαι μάλλον παράξενο φαινόμενο.

Όταν πηγαίνω στο σπίτι μου, επειδή τις περισσότερες ώρες τις περνάω στο σαλόνι, δεν ασχολούμαι καθόλου με το δωμάτιό μου και φυσικά επικρατεί ένα χάος. Το τραγικότερο όλων είναι ότι βαριέμαι να αδειάσω τη βαλίτσα μου. Βγάζω μόνο τα απαραίτητα και ό,τι υπάρχει περίπτωση να τσαλακωθεί. Τα υπόλοιπα, αν μου χρειαστούν θα τα ψάξω εκεί μέσα.

Και φτάνουμε στο σπίτι μου εδώ όπου ό,τι δεν είναι στη θέση του με εκνευρίζει. Μπορεί να σηκωθώ στις 3 το πρωί να πάω να μαζέψω ένα ποτήρι που θυμήθηκα ότι άφησα στο σαλόνι. Έχω όμως κι ένα δωμάτιο που βρίσκεται σε εμπόλεμη ζώνη. Είναι αυτό που έχω τις ντουλάπες, ρούχα, απλώστρα, σιδερώστρα. Ε, υπάρχει κίνηση και βαριέμαι να το τακτοποιώ. Το φτιάχνω αν πρόκειται να φιλοξενήσω κάποιον, για να μην κοιμάται αγκαλιά με τη σιδερώστρα ο άνθρωπος.

Καταλήγουμε στο άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Δε θα έλεγα πως είναι στάδιο ωρίμανσης ωστόσο. Δεν έχω διαβάσει κάπου κάτι τέτοιο και ξέρω ανθρώπους που είναι ακατάστατοι κι ας έχουν φτάσει σε μια Ψ ηλικία. Δεν ωρίμασαν ποτέ θα μου πείτε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

Μπορεί να ξέρετε ή να θυμάστε από τον εαυτό σας, ή να μεγαλώνετε παιδιά και να έχετε δει πολλές φορές το "θέαμα του ανατιναγμένου δωματίου".

έτσι φαινονται και οι ευφυΐες συχνα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Σελήνη]

Δηλαδη μεσα στον χωρο σου δεν ξερεις που βρισκεται το καθε τι??

Γιατι ειλικρινα μ' οσο κοσμο το εχω συζητησει πραγματικα ισχυει... Δεν ειναι μονο δικο μου βιωμα...

Εεεεμ... Σε γενικές γραμμές, ας πούμε πως ναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tsarachaf]

Εεεεμ... Σε γενικές γραμμές, ας πούμε πως ναι.

Πολυ ενδιαφερον....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[stellamak]

Λένε πως όσο ακατάστατος είναι ο νους ενός ανθρώπου, άλλο τόσο είναι και ο χώρος του.
Μπορεί να ξέρετε ή να θυμάστε από τον εαυτό σας, ή να μεγαλώνετε παιδιά και να έχετε δει πολλές φορές το "θέαμα του ανατιναγμένου δωματίου".
Πιστεύετε πως είναι ένα απαραίτητο στάδιο της ωρίμανσης του ατόμου ή πρόκειται για αδιαφορία και ζαμανφουτισμό;
Αφορά κάτι βαθύτερο που συνδέεται με την ψυχολογία και την εσωτερική ισορροπία του εφήβου ή έχει να κάνει απλά με τη διαπαιδαγώγηση;
Με ποιον τρόπο θα επιλέγατε ή έχετε επιλέξει να διαπαιδαγωγήσετε τα παιδιά σας στην τάξη και πόσο απαραίτητη είναι αυτή;

Το θέμα απευθύνεται σε εφήβους, σε άτομα που συγκατοικούν με εφήβους ή τους μεγαλώνουν και ...σε όσους παραμένουν κατά βάθος έφηβοι.

Εγώ πιστεύω ο,τι ισχύει το αντίθετο,καποιος που είναι τακτοποιημένος και εχει ισοροπία δε έχει τη ανάγκη να οργανώσει το χώρο του και να ταέχει όλα σε τάξη για να νιώσει καλά.Ετσι δε πρέπει να μας ανησυχεί ιδιαίτερα η ακαταστασία στούς εφήβους θα λεγα ότι ειναι θέμα ενδιαφέροντος και υπευθυνότητας που καθορίζεται από το περιβάλλον του

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 986132]

Εγώ πράττω ανάλογα τα κέφια μου...
Υπάρχουν φορές που δεν έχω όρεξη να κάνω απολύτως τί-πο-τα και τα αφήνω ως έχουν και
άλλες που με πιάνει μανία και τακτοποιώ τα πάντα, ώστε να είναι στην εντέλεια!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fanclubsandwich]

εγώ δεν την παλεύω να φτιάχνω δωμάτιο και τέτοια - έχουμε τσακωθεί πολύ με το φάδερ γι αυτό . Η μάνα μου ντάξει με καταλαβαίνει πιο πολύ , και όταν δεν με καταλαβαίνει , βάζω αυτό τέρμα να πούμε , και στανιάρω .
έχω συνηθίσει μάλιστα με πολλά φαινομενικά ακατάστατα πράματα και το να πέσει συμμάζεμα , θα με έβγαζε από το πρόγραμμα μου πι.χι. το κουτί πίτσας στην παπουτσοθήκη βολεύει αφάνταστα όταν θέλεις να τσιμπήσεις κάτι καθώς ντύνεσαι ή τα είδη γραφείου στο κρεβάτι αποτελούν απρόσμενα σεξουαλικά βοηθήματα όταν φέρνω την μπέμπα σπίτι .
τώρα βέβαια που σας γράφω , έχω φρικάρει και έτσι , γιατί ψάχνω τα εισητήρια για την πανάθα και δεν ξέρω πού στον κόρακα είναι (άλλη έκφραση ήθελα να πω , αλλά είναι στο δωμάτιο η γιαγιά μου και σέβομαι την ηλικία της και κυρίως την σύνταξη της - ώρα είναι να κόψει και αυτή το χαρτζιλίκι)
τέσπα , θα πέσει συμμάζεμα τώρα γιατί λέω να συμμετέχω στο κάτι ψήνεται στην επόμενη εκπομπή - καλά που το θυμήθηκα , πάω να αγοράσω φουά γκρα και ζελέ (στα μαλλιά θα το βάλω , όχι στα καναπεδάκια) - απλά όσοι είστε γονείς θα ήθελα να σας πω να μην πιέζετε τα παιδιά σας , πρώτον δεν λέει , δεύτερον , δεν παλεύεται και τρίτον άλλα πράγματα είναι πιο σημαντικά για την διαμόρφωση του ψυχικού μας κόσμου και της εσωτερικής μας γαλήνης από το συμμαζεμένο δωμάτιο , πι.χι τι θα κάνει σήμερα η πανάθα

τσάγια ε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prinCess.]

Spoiler

Ρε δεν υπάρχεις ^

Λοιπόν εγώ θα σας πω τι γίνεται!
3 είναι οι λόγοι που ένα δωμάτιο δεν είναι τακτοποιημένο(-ένα άτομο δεν τακτοποιεί γενικά):

1. Έλλειψη χρόνου.
2. Η μαμά τα έκανε όλα πάντα, οπότε το παιδί έχει κακομάθει, και τα περιμένει όλα από τη μαμά.
3. Βαρεμάρα.

Στη περίπτωσή μου παίζει το 1. Ενώ δε μπορώ καθόλου να είμαι σε ακατάστατο δωμάτιο πολλές φορές είναι ένα αχούρι επειδή πολύ απλά δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ.Ρούχα από δω, βιβλία από κει, φωτοτυπίες, τα πάντα όλα. Ακόμα και το κρεβάτι μου το απόγευμα/βράδυ το φτιάχνω(και μετά ξαναχαλάει επειδή πάω για ύπνο), και γενικά βάζω κάνα ρούχο στη θέση του, γιατί δε μπορώ να διαβάσω σε ακατάστατο χώρο.
Όταν έχω χρόνο, εκτός από το δωμάτιό μου καθαρίζω και συγυρίζω και το υπόλοιπο σπίτι.
Όλα αυτά βέβαια με μέτρο, δεν είμαι καμία που μετράει τα μικρόβια.

Επίσης, ήθελα να πω ότι υπάρχουν παιδιά, που επειδή έχουν συνηθίσει να τα έχουν όλα έτοιμα από τη μαμάκα, δεν κάνουν τίποτα γιατί σου λέει θα τα κάνει η μαμά, και φτάνουν τα 30 ξέρω γω και δεν μπορούν ούτε μια κάλτσα να βάλουν στο πλυντήριο. Γι' αυτό κατά ένα ποσοστό φταίνε και οι γονείς. Πρέπει από μικρά με διάφορους τρόπους να τους λένε και να τα μαθαίνουν να κρατάνε σε μια τάξη τα πράγματά τους και να μην είναι κακομαθημένα.

Εκτός αυτού, έχω ακούσει ότι όταν ο χώρος, στον οποίο ζεις, είναι σε τάξη τότε και η ψυχολογία, και η σχέση σου με τα άτομα της οικογένειας είναι καλύτερη. Τώρα, κατά πόσο ισχύει δε ξέρω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[αδαμαντια52071]

εδω το γραφειο μου το φτιαχνω αργα το βραδυ οταν τελειωνω τα μαθηματα μου εκτος και αν ειναι πολυ κυρασμενη ...δηκαδη κατα τις 10:30-11

το κραβατι μου συνηθως το βρισκω στρωμενο μολις γυρισω απ το σχολειο....αλλιως το κανω μετα το μεσημεριανο...και μπορω να πω πως δεν ειναι και πολυ βρωμικο.....αυτα κανω.....και κανα σαββατοκυριακο κανω καποια σκουπα...οταν μου το πει η μανα μου 5-6 φορες...ποτε πιο νωρις.....ειμαι τεμπελα ρε παιδια....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Εσείς οι λίγοι () που είπατε πως προτιμάτε το χώρο σας τακτοποιημένο, πώς πιστεύετε ότι αποκτήσατε αυτή την ανάγκη; Είναι θέμα διαπαιδαγώγησης ή γονικής πίεσης, ή κάτι βαθύτερο;
Ρωτώ διότι κι εγώ ως έφηβη είχε μια μικρή Χιροσίμα στο δωμάτιό μου, με ειδική κρυπτογράφηση για το πού βρίσκεται κάθε πράγμα. Μπορούσα να εντοπίσω με άνεση τα κλειδιά μου κάτω από μια στοίβα ρούχα και παπούτσια, ή ένα σκουλαρίκι μέσα στο παπούτσι μου... (οκ, υπερβάλλω )
Τώρα όμως που μένω σε δικό μου σπίτι και έχω να φροντίζω οικογένεια, θέλω το χώρο να είναι τακτοποιημένος και καθαρός. Η ακαταστασία με κουράζει. Τη νιώθω σαν κακή μουσική υπόκρουση, αν με εννοείτε... και ψάχνω να βρω σε τι οφείλεται η αλλαγή. Η αλήθεια είναι πάντως, πως μπορώ με ευκολία να κάνω κλικ το διακόπτη και να κάνω πως δεν βλέπω τα άπλυτα πιάτα ή το στραβό ριχτάρι του καναπέ, όταν βαριέμαι να τα πιάσω...
Τη θεωρώ όμως χρήσιμη ικανότητα, αφού η μανιακή ανάγκη για καθαριότητα στερεί ποιοτικό χρόνο από άλλες ενασχολήσεις μου.

Το φαινομενο του ανατιναγμενου δωματιου ισχυει μονο για τον εξωτερικο παρατηρητη... Αυτο που θελω δηλαδη να πω ειναι, οτι παρολο που στην μητερα κυριως το δωματιο φαινεται λες κι εχει σκασει μια μικρου μεγεθους ατομικη βομβα στην πραγματικοτητα υπαρχει μια κωδικοποιημενη ταξη... Φυσικα μονο αυτος που "τακτοποιησε" το μερος μπορει να βγαλει ακρη...

Μιλώντας ως μητέρα, τακτοποιημένο δωμάτιο σημαίνει "Mπορώ να φτάσω μέχρι την άλλη άκρη του δωματίου και να ανοίξω το παράθυρο, μπορώ να βάλω σκούπα, μπορώ να ξεσκονίσω".
Εάν διαταράξω την ευαίσθητη ισορροπία του πατώματος σηκώνοντας ρούχα, βιβλία και άλλα σαχλαμαρίδια, είναι γιατί πρέπει με κάποιο τρόπο να αφαιρέσω τη σκόνη!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fockos]

Γιατί πρέπει να στρώσεις ένα κρεβάτι που θα ξεστρωθεί αύριο

Εντάξει τα σεντόνια τα αλλάζω κάθε βδομάδα..... λόγω υγιεινής. Το κρεβάτι το στρώνω όταν έρχονται επισκέψεις για να κάνω το καθαρό παιδί

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Hakuna Matata]

Το παιδικο/εφηβικο μου δωματιο ηταν παντα ενα χαος οπου οπως ειπαν και οι αλλοι μπορουσα να εντοπισω το οτιδηποτε.
ΟΤΑΝ ομως το εφτιαχνα, το εφτιαχνα στην εντελεια - δεν υπηρχαν μεσες λυσεις.
Οταν εμενα μονη μου ηταν μια ενδιαμεση κατασταση, γιατι επειδη το συγυριζα παντα οταν περιμενα κοσμο, δεν προλαβαινε να ξαναγινει χαλια ποτε.
Τωρα που μενω με το αμορε δε μου αρεσει να δημιουργω ακαταστασια γιατι ειναι και δικος του χωρος, οπως δε μου αρεσει να το κανει κι εκεινος. Συνηθως δηλαδη ειναι σε μια καλη κατασταση - σπανια ειναι στην εντελεια γιατι ειμαστε και οι δυο ψιλοχυμα.
Νομιζω πως η ακαταστασια εχει να κανει κυριως με αδιαφορια. Εφοσον βρισκεις τα πραγματα σου δε σου δημιουργειται η αναγκη να τα βαλεις στη θεση τους. Οταν αρχισεις να τα χανεις, τοτε καταλαβαινεις σιγα σιγα, οπως επισης κι οταν αρχισεις να δεχεσαι επισκεψεις.
Παντως οι ανθρωποι που εχουν μανια με την ταξη, περα απο το οτι με εκνευριζουν απιστευτα, θεωρω οτι εχουν καποιο προβλημα. Δεν γινεται να βιαζεσαι και να ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να φυγεις απ'το σπιτι αν δεν εχεις βαλει το ποτηρι σου στο πλυντηριο. Καποιος ψυχαναγκασμος παιζει εκει....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.