Έχετε δει τους γονείς σας...

[tinkerbell]

Άκομψες εκφράσεις δεν υπήρξαν κι ούτε θα υπάρξουν στο σπίτι μας. Τσακωμοί; Ομηρικοί!
Αλλά και πολύ αγάπη και στοργή. Ναι, νιώθω εξαιρετικά τυχερή κι ευλογημένη που μεγάλωσα με δυο γονείς που αγαπούσαν πολύ ο ένας τον άλλον. Τόσο ώστε να λατρέψουν και τα παιδιά τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[<<ΝΙΚΟΛ>>]

μαλλον ειμαι η μονη π εχω ζησει ακρεες καταστασεις απο τους γονεις μ.......η μπορει αλλοι ν μν θελουν ν τ πουν..........!!!
δεν πειραζει βγαζω εγω πρωτη τα τραυματα μ....
εχω δει τον πατερα μ ν ειναι βιαιος απεναντι στην μανα μ..... ημουνα μικρη βεβαια αλλα βασικα δεν νμζ ν τ ξεχασω και να το ξεπερασω ποτε...........
ευτυχως για ολους μας χωρισανε....
συγνωμη αν σε καποιον φανει οτι βγαζω κατι πολυ προσωπικο...αλλα αισθανθηκα την αναγκη να το πω...μια κ δν τ εχω πει ποτε σ κανεναν αλλον εκτος απο τ αγορι μ......

αυτα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tinkerbell]

Τι μ' έπιασε βραδιάτικα να ξεθάψω αυτό το θέμα δεν ξέρω, ωστόσο διαβάζοντάς το από την αρχή, βλέπω πως παραθέσαμε τις εμπειρίες μας, μα όχι τις εξηγήσεις μας για το γιατί συμβαίνουν τα πράγματα όπως συμβαίνουν.

Γιατί η αγάπη είναι ταμπού λοιπόν, και το ξύλο όχι, μέσα σε μια οικογένεια;

Διαβάζοντας και τα προηγούμενα, είδα πως κάποιοι/ες απάντησαν πως νιώθουν έως και άβολα όταν βλέπουν τους γονείς τους να φιλιούνται. Έως και μια αναφορά σε αίσθηση απειλής είδα. Γιατί;
Μήπως αυτός είναι ο λόγος που ορισμένοι γονείς δεν εκδηλώνουν τα συναισθήματά τους μπροστά στα παιδιά τους; Μήπως τα παιδιά έδιεξαν από μικρά κάποια σημάδια ζήλειας; Και φόβου; Οπότε τους ανάγκασαν ουσιαστικά να μην εκδηλώνονται μπροστά τους;

Το ξύλο είναι ταμπού παντού, όχι μόνο μέσα σε μια οικογένεια. Δυστυχώς όμως, οι βίαιοι άνθρωποι είναι ανίκανοι να έχουν μια τέτοια ευαισθησία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Να τσακωνονται με ακομψες εκφρασεις ναι..Τα αλλα που ανεφερες ευτυχως οχι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[libre]

Οι γονεις μου, λογω αριστοκρατικης καταγωγης, δεν εκδηλωναν ευκολα τα αισθηματα τους. Τους εχω συλλαβει σε ελαφρως τρυφερες στιγμες, οπου το υφος του πατερα μου ηταν περισσοτερο πατρικο παρα ερωτικο. Καυγαδες με φωνες και βρισιματα δεν υπηρχαν και οταν εκνευριζονταν μιλαγαν ο ενας στον αλλον στον πληθυντικο και προσφωνουνταν με το «κυριε», «κυρια μου». Εγω μιλαγα στον πατερα μου στον πληθυντικο μεχρι τα 15, ανεξαρτητως καταστασεως. Οταν ενηλικιωθηκα η μητερα μου μου απευθυνοταν με το «κυριε» και πληθυντικο, οταν ηταν εκνευρισμενη μαζι μου.

Αυτο το εχω υιοθετησει και με τη γυναικα μου. Για να δειξουμε την δυσαρεσκεια μας αρχιζουμε και μιλαμε στον πληθυντικο ο ενας στον αλλο. Ετσι προλαβαινουμε καταστασεις πριν ξεφυγουν εντελως.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[epk]

Έτσι τσακώνονται ο Αστερίξ και ο Οβελίξ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[libre]

Έτσι τσακώνονται ο Αστερίξ και ο Οβελίξ!

Χα χα δεν το ηξερα. Ακουγεται αστειο, αλλα ειναι αποτελεσματικο. Λειτουργει ως warning. Το θεμα ειναι να προλαβεις βαριες κουβεντες, γιατι τοτε ειτε τις καταπινεις δινοντας τοπο στην οργη, οποτε μπορουν να σου μεινουν απωθημενο ειτε ξεσπας και αν σπασει το γυαλι δεν ξανακολλαει ευκολα.

Οταν ελεγε η μανα μου στον πατερα μου «Το ακουσαμε, κυριε, γιατι επιμενετε, τι νομιζετε οτι θα καταφερετε;» ο πατερας μου συνηθως δεν το προχωρουσε. Οσες φορες το προχωρησε η μανα μου γινοταν τελειως αδιαφορη και δεν απαντουσε σε καμμια ερωτηση του ή εφευγε και πηγαινε στη μανα της μεχρι να της περασει. Τοτε ο πατερας μου αναγκαζοταν να μαγειρεψει

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.