Έχουν πεθάνει οι εφημερίδες;

[Obscura]

Η μάνα μου το θεωρεί προς τιμήν της που αγοράζει καθημερινά εφημερίδα και που διαβάζει τρεις διαφορετικές τα σαββατοκύριακα. Βεβαίως δεν έχει καθόλου σχέσεις με το Διαδίκτυο μα αυτό που την απασχολεί δεν είναι η έγκαιρη ενημέρωση αλλά τα άρθρα και η ειδησεογραφική ανάλυση με προσωπικότητα.

Είναι άραγε προνόμιο των εφημερίδων αυτό ή μήπως ήταν; Αρκεί να σκεφτούμε την εμμονή του Τύπου με το ποιος θα έχει την πρωτιά της δημοσίευσης (με τις τραγελαφικές συνέπειες του προκατασκευασμένου ρεπορτάζ του βήματος για την υποτιθέμενη επίσκεψη Ερντογάν) ή ποιος θα πάρει τα αποκλειστικά δικαιώματα της τάδε σειράς DVD (εξ ου και ο αστεϊσμός "και δώρο η εφημερίδα!").

Έχει ποτίσει τον ημερήσιο Τύπο αυτή η νοοτροπία σε μη αναστρέψιμο σημείο ή μήπως υπάρχουν ακόμα μικρές αναλαμπές για τις οποίες αξίζει να σηκώσουμε για λίγο τα μάτια από την οθόνη;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

οι εφημεριδες εχουν ηλκτρονικο και εντυπο κομματι..πολλες θα κλεισουν το εντυπο..και αλλες λιγες οι μεγαλυτερες..θα κανουν καλυτερο το εντυπο κομματι για να επιβιωσουν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Λένε ότι στο εξωτερικό πολλές εφημερίδες τείνουν να κλείσουν.

Εγώ προσωπικά, δεν μπορώ να διαβάσω πολύ στην οθόνη του υπολογιστή, ειδικά μεγάλα κείμενα, πολλές φορές μάλιστα τα τυπώνω για να τα διαβάσω στο χαρτί, γιατί η οθονη με κουράζει, οπότε προτιμώ την εφημερίδα μου στο χέρι.

Ίσως λόγω κρίσης σήμερα πολλές εφημερίδες έχουν μπει στον αγώνα προσφορών με DVD, CD, βιβλία κλπ, αλλά νομίζω ότι στην Ελλάδα θα αργήσει να έρθει η κρίση όπως είναι στο εξωτερικό.

(Πάντως και εγώ, όπως λέει το αρχικό μήνυμα, δεν διαβάζω για να μάθω την είδηση, αλλά με ενδιαφέρουν τα άρθρα και οι αναλύσεις)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Η μεγαλες εφημεριδες, υπαρχουν πλεων μονο θεσμικα... Και οι κυριακατικες λογο dvd....
Αλλα υπαρχουν και η μικρες τοπικες, οι οπιες στιριζονται μονο στην ενημερωση, και παρολα αυτα υπαρχουν ακομα! (δεν ξερω βεβαια τι κερδος βγαζουν...) Αυτες πιστευω πως θα επιζησουν!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[self-instructive depressing]

Η μεγαλες εφημεριδες, υπαρχουν πλεων μονο θεσμικα... Και οι κυριακατικες λογο dvd....
Αλλα υπαρχουν και η μικρες τοπικες, οι οπιες στιριζονται μονο στην ενημερωση, και παρολα αυτα υπαρχουν ακομα! (δεν ξερω βεβαια τι κερδος βγαζουν...) Αυτες πιστευω πως θα επιζησουν!

ελπίζω να μην είμαι οφτόπικ αλλά δεν αντέχω να μην το πω : ξέρω εγώ για κάποιες από αυτές : κρατική επιχορήγηση - διαφήμιση .

ουστ !

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lady_in_red]

Ίσως επειδή ανήκω σε άλλη γενιά από την πλειονότητα όσων έγραψαν και όσων ψήφισαν ως τώρα, η γνώμη μου δεν αντικατοπτρίζει το μέλλον αλλά το παρόν, με δόσεις από το παρελθόν.

Διαβάζω καθημερινά τις ηλεκτρονικές εκδόσεις των περισσότερων μεγάλων εφημερίδων καθώς και τις ξένες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες σε επίπεδο τίτλων ειδήσεων και συνοπτικών δεδομένων. Θα δώσω μεγαλύτερη βαρύτητα σε ό,τι με αφορά σε προσωπικό/επαγγελματικό/πολιτικό επίπεδο.

Αποφεύγω να αγοράζω έντυπες εκδόσεις γιατί τις θεωρώ τεράστια σπατάλη πόρων και πρώτων υλών σε μια εποχή που οι εναλλακτικές της "ανακύκλωσης" είναι η "μη κατανάλωση" και η αναζήτηση άλλων μέσων για την ενημέρωση (πλην της τηλεόρασης φυσικά!).

Το διαδίκτυο ωφέλησε τα μάλα προς αυτό το σκοπό και στόχο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Κάποια στιγμή όμως σκέπτονται οι εκδότες λόγω οικονομικών δυσχεριών να χρεώνουν το διάβασμα των εφημερίδων τους και στο Internet.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lady_in_red]

Κάποια στιγμή όμως σκέπτονται οι εκδότες λόγω οικονομικών δυσχεριών να χρεώνουν το διάβασμα των εφημερίδων τους και στο Internet.

Αυτό είναι απόλυτα λογικό και πιθανόν να ισχύσει εφόσον καταργηθούν οι έντυπες εκδόσεις.
Οι αρθογράφοι/δημοσιογράφοι παραχωρούν πνευματική τους ιδιοκτησία προς την εφημερίδα και τους αναγνώστες, συνεπώς οφείλουμε να τους αμείβουμε γι' αυτό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

Εγώ προσωπικά, δεν μπορώ να διαβάσω πολύ στην οθόνη του υπολογιστή, ειδικά μεγάλα κείμενα, πολλές φορές μάλιστα τα τυπώνω για να τα διαβάσω στο χαρτί, γιατί η οθονη με κουράζει, οπότε προτιμώ την εφημερίδα μου στο χέρι.

επισης και εδω...το χαρτι ειναι παντα πιο ξεκουραστο και φτηνο..και χωρις μπαταριες..μεχρι να βρεθει ενα καλο εναλλακτικο ηλ.χαρτι..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Ας ξεχάσουμε πια τις εφημερίδες, οσο και να το συζηταμε συντομα θα κλεισουν ολες οσα και να λεμε. το κακο σε αυτη τη περιπτωση είναι το ποσοι δημοσιογραφοι θα μεινουν στον αερα, αν οχι ανεργοι.

η ενημερωση δε θα χαλασει αν λειψουν οι εφημεριδες, οι ιδιες προσωπικοτητες και μεγαλυτερες και περισσοτερες θα υπαρχουν και στο διαδίκτυο.'

προσωπικα και επειδη ειμαι πολυ κοντα σε αυτη τη κατασταση δε με ενοχλεί αυτο, αλλα με ενοχλουν στον χωρο αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα για συζητηση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[@nt¤wnis|~|¤e]

Παλαιότερα ο πολιτικός χρωματισμός μιας εφημερίδας έπαιζε σημαντικό ρόλο στο μέγεθος των πωλήσεών της. Ωστόσο, απʼ τις αρχές τις δεκαετίας του 90, παράγοντες όπως η ίδρυση της ιδιωτικής τηλεόρασης και η αύξηση του κόστους των εφημερίδων συνέβαλλαν στην οικονομική κρίση του γραπτού τύπου στην Ελλάδα.
Στη μείωση του αναγνωστικού ενδιαφέροντος έχει επίσης συμβάλλει (και πάλι από τις αρχές της δεκαετίας του ʼ90) η αυξητική τάση αδιαφορίας του κόσμου για την πολιτική, η χαλάρωση της πολιτικής ταύτισης και η όλο ένα αυξανόμενη διείσδυση των οπτικο – ακουστικών μηνυμάτων (εννοείται και του ίντερνετ) στη ζωή μας.

Εγώ προσωπικά αν είναι να αγοράσω εφημερίδα, το κάνω τα Σαββατοκύριακα. Έχω την αίσθηση πως το ίδιο κάνει και πάρα πολύς κόσμος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

Εγώ προσωπικά αν είναι να αγοράσω εφημερίδα, το κάνω τα Σαββατοκύριακα. Έχω την αίσθηση πως το ίδιο κάνει και πάρα πολύς κόσμος.

και εγω...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[self-instructive depressing]

Έχουν πεθάνει οι εφημερίδες;

ναι και είστε καλεσμένοι στην κηδεία την Κυριακή .


π.σ. επειδή ξέρουμε ότι δεν έχετε σκοπό να ρθείτε σας γνωστοποιούμε ότι 50 τυχεροί θα κερδίσουνε ένα σκάφος , 30 ένα ταξίδι στη Μύκονο ενώ όλοι οι παρευρισκόμενοι ένα ένθετο τεύχος με αφιέρωμα στον ξεπεσμό του τύπου και έξτρα φωτογράφιση της Έφης Θώδη , ένα άρθρο για ότι έγινε στην επικείμενη επίσκεψη του Ομπάμα και ένα ακόμα αφιέρωμα στην ματαιότητα των σελέμπριτις με πολλές φώτο για να τους λυπηθείτε .
Πάνω από όλα η ενημέρωση

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Μπορει ο αριθμος των υπολογιστων στα σπιτια ολο και να αυξανεται και να υπαρχει η δυνατοτητα να ενημερωθει κανεις μεσω διαδικτυου που ειναι επισης φρι οφ τσαρτζ, αλλα δεν παυει να ισχυει το γεγονος οτι και ο Κυρ Γιαννης στο Κολοκοτρωνιτσι στην περα ραχουλα εχει τη δυνατοτητα να αγορασει μια εφημεριδα, αλλα οχι να σερφαρει στο διαδικτυο.
Καλως ή κακως ολοι εχουν την δυνατοτητα προσβασης στον εντυπο τυπο, ενω στο διαδικτυο σημαντικα λιγοτεροι.

Επισης, οπως καποιοι παραπανω ηδη παραδεχτηκαν οτι τους κουραζει η αναγνωση μεγαλων κειμενων στην οθονη, το ιδιο εχω παρατηρησει οχι μονο στον εαυτο μου, αλλα και σε αλλα ατομα του κοινωνικου, επαγγελματικου οσο και οικογενειακου μου περιγυρου, που ερχονται σε αμεση επαφη με υπολογιστες και ιντερνετ.

Εχω την εντυπωση οτι ο υπολογιστης και το διαδικτυο εχουν πολλα ακομα χιλιομετρα να διανυσουν μεχρι ο πρωτος γινει προεκταση του χεριου μας και τα δυο καταστουν ειδη πρωτης αναγκης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

γιανα διαβασεις ενα απλο μικρο βιβλιαρακι 100 σελιδων..στο κομπιουτερ..θα πρεπει να βγαλεις τα ματια σου..να καζανιασει το κεφαλι σου..να πιαστει ο τετοιος σου στην καρεκλα..και να χαλασεις μερικα ευρω ρευμα επι τοση ωρα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Αντιγράφω ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε το Σάββατο στο περιοδικό ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ, και αν και αφορά περισσότερο την φωτογραφία, νομίζω ότι αφορά και το θέμα που συζητούμε. Το άρθρο το έγραψε ο Jean Christophe Bechet :

Internet. Ο νέος θεός της φωτογραφίας;

Δεν είμαι μόνον δημοσιογράφος ή φωτογράφος. Είμαι επίσης αναγνώστης και μεγάλος «εφημεριδοφάγος». Όταν λοιπόν βλέπω ότι η εφημερίδα μου και το περιοδικό που προτιμώ ανακοινώνουν με μεγάλη υπερηφάνεια ότι θα επενδύσουν πλέον στο διαδίκτυο και όχι στην παραδοσιακή εκτύπωση σε χαρτί, αναρωτιέμαι: Μήπως με κοροϊδεύουν; Εγώ, ο συνδρομητής, ο πιστός στο χαρτί, θα πρέπει πλέον να σερφάρω στο διαδίκτυο για να βρω τα καλά άρθρα στα οποία επιπλέον θα έχει ελεύθερη πρόσβαση ο καθένας; Και παράλληλα θα αυξάνεται το κόστος της πώλησης του εντύπου για να χρηματοδοτηθεί η επένδυση αυτή…

Ας είμαστε ξεκάθαροι. Δεν είμαι εναντίον του internet. Το αντίθετο. Εάν το ενημερωτικό site είναι καλοφτιαγμένο και καλοστημένο και σʼ αυτό απασχολούνται αξιόλογοι δημοσιογράφοι, δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα. Όμως ας πάρουμε ως παράδειγμα ένα «ιντερνετικό» φωτογραφικό περιοδικό. Πως θα πληρώνει τους δημοσιογράφους του; Με κάθε «κλικ» που κάνει link σʼ ένα εμπορικό site; Με την απευθείας σύνδεση στοπ τέλος ενός test με ένα κατάστημα πωλήσεων; Εάν λοιπόν μία μέρα δεν θα μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά, ο καθένας μας θα προσαρμοσθεί σε αυτή την σκληρή πραγματικότητα. Όμως εφʼ όσον μπορούμε ακόμη να αποφύγουμε την υποταγή μας ως δημοσιογράφοι σʼ αυτήν την κατάσταση πραγμάτων, γιατί να βιαζόμαστε;

Είναι γνωστό ότι οι 15άρηδες προτιμούν το internet από το χαρτί. Όμως η σημερινή γενιά των 40-60 χρόνων έχει μπροστά της ακόμα πολλά όμορφα χρόνια ζωής και ελεύθερου χρόνου και μπορεί ακόμη να αγοράζει περιοδικά και εφημερίδες. Έτσι δεν είναι; Γιατί λοιπόν να μας πιάνει αυτή η φοβερή βιασύνη και να θέλουμε να δράσουμε τώρα αμέσως και όχι πιο μετά από 10, 15 ή ακόμη και 30 χρόνια; Θα ήταν προτιμότερο αντί για διαδικτυακούς τόπους και ιστοσελίδες όπου χάνονται χρήματα, οι εκδότες να έριχναν τα λεφτά τους στη βελτίωση των περιοδικών τους. Είμαι σίγουρος ότι θα κέρδιζαν πολλούς αναγνώστες και σίγουρα περισσότερα χρήματα από ότι επενδύοντας στο internet όπου κυριαρχεί η κουλτούρα του «τζάμπα» και του «δωρεάν».

Επιπλέον δεν είναι μόνο το διαδίκτυο που παίρνει αναγνώστες. Είναι και το ραδιόφωνο. Τι είπατε; Δεν είναι το μέσον που αρμόζει στη φωτογραφία; Μέγιστο λάθος! Εδώ και δύο χρόνια κάθε καλοκαίρι είμαι συμπαραγωγός στο ραδιόφωνο RFI (Radio France International) σειράς εκπομπών για τη φωτογραφία. Με τίτλο «Πίξελς» αυτές οι εκπομπές αποτελούν για μένα πολύ ιδιαίτερες στιγμές. Νʼ ακούς τους μεγάλους φωτογράφους να μιλούν για το έργο τους είναι μια υπέροχη εμπειρία και ένα καλό συμπλήρωμα ενός περιοδικού. Δεν είναι; Εάν δεν έχετε ποτέ ακούσει για την βαθυστόχαστη φωνή του Sebastiao Salgado, την πλούσια σε διακυμάνσεις φωνή του Josef Koudelka, την τρυφερή και απαλή φωνή του Rayond Depardon δεν θα μπορέσετε να κατανοήσετε πως αυτοί οι φωτογράφοι βλέπουν τον κόσμο και τον ερμηνεύουν με τις φωτογραφίες τους. Και όμως και στο ραδιόφωνο το μέλλον είναι αβέβαιο. Η νέα διεύθυνση του RFI τα σταμάτησε όλα λόγω περικοπών κόστους. Είμαι σίγουρος ότι κι αυτοί πιστεύουν ότι το μέλλον βρίσκεται στο …internet!

Internet λοιπόν. Ιδού ο νέος θεός που οφείλουμε να λατρέψουμε. Φωτογράφοι, συγγραφείς, άνθρωποι του ραδιοφώνου, μουσικοί … όλοι θα χάσουμε χρήματα (και τη ψυχή μας) στους αχανείς δαιδάλους του διαδικτύου…

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[LongTom]

Προσωπικά δεν αγοράζω σχεδόν ποτέ εφημερίδα.Από τότε που ανακάλυψα ότι μπορώ να μαθαίνω σχεδόν σε πραγματικό χρόνο τα νέα από το net σταμάτησα να ασχολούμαι με τις εφημερίδες. Ακόμη από τις εφημερίδες μαθαίνεις ότι ενδιαφέρει τον υπεύθυνο(δεν ξέρω πως τον λένε αυτόν που αποφασίζει τα θέματα) και όχι αυτό που σε αφορά πραγματικά. Τέλος απεχθάνομαι την άμεση ή έμμεση προπαγάνδα που κάνουν όλες οι εφημερίδες. Έτσι μόνο αγοράζω εφημερίδες μόνο για τα DVDια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

"Προσωπικά ...Από τότε που ανακάλυψα ότι μπορώ να μαθαίνω σχεδόν σε πραγματικό χρόνο τα νέα από το net σταμάτησα να ασχολούμαι με τις εφημερίδες. ...

"Να πετάνουν οι πουτάνες, να πετάνουνε...", τραγουδούσε κάποτε ένας τσιγγάνος και τον ρώτησα, ποιες είναι οι "πουτάνες: "Οι Εφημερίδες!, μου απάντησε, μετά από ένα στιγμιαίο του ξάφνιασμα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Αναμφισβήτητα, κι αν ακόμη δεν πλακώσανε οι μοιρολογίστρες και τα θυμιατά δεν ανάψανε για τα καλά, οδεύουμε ολοταχώς προς το αποδεκάτισμα.

Όσοι μεγαλοδημοσιογράφοι και επιχειρηματίες επενδύουν στην έντυπη ενημέρωση, είναι ή βλάκες ή ρομαντικοί, δηλ πάλι βλάκες φορώντας ροζ πουκάμισο.

Με μία συμπληρωματική επισήμανση:

έχω πειστεί εδώ και καιρό ότι η επανάσταση δεν θα έρθει από τα μπλογκ και τα πληκτρολόγια…΄Η , για να θυμηθούμε τον Μπέρτολτ Μπρέχτ, «Από τις καινούριες κεραίες μας έρχονται οι παλιές βλακείες. Η αλήθεια απλώνεται από στόμα σε στόμα».

Ίσως να μοιάζει με το "ο θάνατός μου η ζωή σου", σαν αναπόφευκτη παράδοση σκυτάλης στο συγχρονότερο μέσο (ήτοι ιντερνετ) αλλά οι θεωρίες ψευτοεπαναστάσεων βασισμένες στο διαδραστικό της ενημέρωσης μου μοιάζουν σαν ιστορίες απο την κρύπτη, κάτι σαν χάρυ πότερ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Εδώ και πολύ καιρό, δεν είχα διαβάσει εφημερίδα, εκτός από τις κλεφτές ματιές που ρίχνω στους τίτλους των φυλλάδων, που διαλαλούν την πραμάτεια τους, κρεμασμένες στα περίπτερα σαν σφαχτάρια σε κρεοπωλείο, κυρίως αθλητικές, όταν πάω για τσιγάρα, ή από τους υπερσύνδεσμους που ακολουθώ διαβάζοντας τον "Σχολιασμό Ειδήσεων" του στεκιού κι άλλα θέματα επικαιρότητας.

Σήμερα όμως η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία είχε να προσφέρει πλούσια δώρα: Ένα συλλεκτικό τεύχος για τα 1000 (!!!) φύλλα του περιοδικού Έψιλον, το οποίο κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια να κάνει τους Έλληνες να μοιάσουν με τους ομώνυμους του περιοδικού εξωγήινους θρυλούμενους προγόνους τους, δηλαδή να γίνουν εντελώς Ούφο. Στο τεύχος αυτό συγκεντρώνονταν παλιές συνεντεύξεις πολιτικών, μαζί με παλιές τους φωτογραφίες. Δεν μας έφτανε δηλαδή το απαίσιο συναίσθημα του πόσο παραμύθι έχουμε φάει από εκείνους που ψηφίσαμε, που αναδύεται διαβάζοντας τις παλιές τους υποσχέσεις, αλλά κοιτώντας τις φωτογραφίες μένει κανείς εμβρόντητος από τη συνειδητοποίηση του πόσα και πόσα έχουν φάει εκείνοι, μια και τα κιλά που έχουν πάρει, συνολικά ξεπερνούν σε αριθμό τις εκδόσεις του Έψιλον. Ένα συλλεκτικό άλμπουμ του Αρκά, με τα καλύτερα στριπ των επιτυχημένων του σειρών που δημοσιεύονταν τόσα χρόνια στο Έψιλον. Όπως λέει και ο ίδιος ο κωμικογράφος, "Μετά από χίλιες Κυριακές, πόσο άσχημες θα φαίνονται τώρα οι Δευτέρες". Ένα βιβλίο που έμεινε στην ιστορία, στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Φρανκεστάιν. Λέτε να υπονοούν τίποτε για τη σημερινή κατάσταση; Ένα dvd της κλασικής ταινιοθήκης, συγκεκριμένα "Το μεροκάματο του τρόμου" (ε, σίγουρα κάτι υπονοούν, δεν είναι τυχαία όλα αυτά). Ένα περιοδικό life style, τόσο ταιριαστό με το μεροκάματο του τρόμου, που νιώθω πως με κοροϊδεύουν επιδεικτικά. Όλα αυτά στην εξευτελιστική τιμή των 4 ευρώ, πνευματική τροφή στο λαό εν μέσω κρίσης, "μαζική κουλτούρα, όγκοι κοπριάς", όπως έλεγε κάποτε κι ο Νιόνιος, για ν' αποδείξει αργότερα περίτρανα την αξία του ρητού "ό,τι κοροϊδεύεις το παθαίνεις". Μαζί μ' όλα τα παραπάνω μπιχλιμπίδια, έδιναν δωρεάν και μια εφημερίδα, προφανώς επειδή το χαρτί περιτυλίγματος έχει ακριβύνει επικίνδυνα στις μέρες της λαϊκής ανέχειας και απίστευτης ανοχής.

Έτσι, είπα κι εγώ σήμερα ν' αναπαράγω το μοντέλο του νεοέλληνα που ενδιαφέρεται για την πολιτική κατάσταση, όπως το είδα απ' τον πατέρα ή τον παππού μου. Ενώ λοιπόν η συμβία διάβαζε τα επετειακά αναγνώσματα, εγώ πήρα ύφος σοβαρό και άνοιξα περισπούδαστα την εφημερίδα να διαβάσω τα νέα και τις πολιτικές αναλύσεις.

Ακόμη δεν είχα καλά καλά ξυπνήσει και ο καφές ίδρωνε στο πλάι μου, λόγω του φαινομένου θερμοκηπίου, που ως γνωστόν προκαλεί το λιώσιμο των πάγων, όπως και των παγακίων του φραπέ μου. Διαβάζω λοιπόν, για το σκάνδαλο της Siemens, στο οποίο η καλή εφημερίδα έχει κάνει σχεδόν αφιέρωμα. "Τρία αγκάθια στην έρευνα για τη Siemens", είναι οι παραλείψεις και οι καθυστερήσεις στις έρευνες από πλευράς της Δικαιοσύνης (της ποίας είπατε;; ), το γεγονός ότι η Γερμανική κυβέρνηση επιθυμεί πάση θυσία να κλείσει η υπόθεση, αφού θα ήθελε λέει ν' αποφύγει να δει να μεγαλώνουν τα προβλήματα για μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες της χώρας, κάτι που επιθυμεί επίσης πάση θυσία και η ίδια η εταιρεία. Να γιατί έπεσε ο Νικηφοράκος στα μαλακά από την Γερμανική Δικαιοσύνη (την ποίαν είπατε, ξαναρωτώ;; ).

Πάω παρακάτω και συνεχίζω να διαβάζω για το πόθεν έσχες ή καλύτερα πόθεν αίσχος εννιά πρωτοκλασάτων υπουργών των τελευταίων δύο κυβερνήσεων και αρχίζω να βγάζω σπυράκια. Κόψτε μου τη σύνταξη τώρα, αισθάνομαι δικαιωμένος που τους καταγγείλατε κύριε Τεγόπουλε. Διαβάζω πιο πέρα για την άρρηκτη σχέση της Siemens με τον Κόκκαλη, για την εποχή της Οικουμενικής Κυβέρνησης, όπου όλοι μαζί αποφάσισαν την απ' ευθείας ανάθεση, χωρίς διαγωνισμό, όλων των προμηθειών τηλεπικοινωνιακού υλικού της χώρας, για πολλά χρόνια στους εν λόγω μεγαλοκαρχαρίες, διαβάζω για τον άνθρωπο που είχε αναλάβει, ταπεινός κι αφανής, όλες τις βρώμικες δουλειές των προέδρων του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος λέει κατηγορήθηκε για "απιστία κατ' εξακολούθηση" και τιμωρήθηκε με την τρομερή ποινή των τριών ετών φυλάκισης, αφού η κλοπή χρημάτων του δημοσίου θεωρείται ως πλημμέλημα, όμως τελικά αθωώθηκε από το εφετείο, μια πλήρη ανάλυση των μεθόδων ξεπλύματος χρήματος που χρησιμοποιήθηκαν από τη Siemens για να χώνει τα φράγκα στους "αμέμπτου ηθικής" κυβερνήτες μας, δώσε και μένα μπάρμπα, για υπεράκτιες εταιρείες στον Παναμά και στις Παρθένες Νήσους, για συμβούλους ελβετικών τραπεζών που καθοδηγούσαν το παιχνίδι, ονόματα κομματόσκυλων που έφαγαν, δύο εκατομμύρια ευρώπουλα ο ένας, τρία ο άλλος, πεντακόσιες χιλιάδες ο τρίτος (τι φτήνια θεέ μου, πώς το άντεξε...), για μια γνωστή υπεράκτια εταιρεία που διατηρούσε ο Μητσοτάκουλας, για την οποία όμως εδώ και δεκαπέντε χρόνια ουδείς έκανε έρευνα, παρά τις καταγγελίες, για πολιτικούς κι επιχειρηματίες που έγραφαν τεράστιας αξίας ακίνητα σε άλλες υπεράκτιες εταιρείες και φοροδιέφευγαν γύρω στα 400 εκ. ευρώ το χρόνο, πράγμα που μόλις τώρα το κατάλαβαν οι φωστήρες του ΣΔΟΕ και ΘΑ κινηθούν για να τους πιάσουν, για την Αριστερά που βρήκε τον κατάλληλο χρόνο για μια ακόμη διάσπαση, μιας και η εξουσία είναι σημαντικότερη από τους λαϊκούς αγώνες, για άρση των αντιρρήσεων της Ελλάδας στις ανεξέλεγκτες πτήσεις τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών πάνω απ' τα κεφάλια μας, ανατρέποντας διεθνείς κανόνες που ισχύουν από το 1947, για την Τουρκική εξωτερική πολιτική που έχει στόχο την επιβολή της γείτονος ως μεγάλης περιφερειακής δύναμης, με νεοοθωμανικές βλέψεις, έναντι της "ανόητης και ξεπερασμένης" ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, με τη χώρα μας να έχει μείνει χιλιόμετρα πίσω στις εξελίξεις, για την έξοδο του πρωθυπουργού στη γύρα προς αναζήτηση ελεημοσύνης από αραβικές χώρες, παίζοντας το βαρύ χαρτί του πατέρα του, που πάντα συγκινεί τους μουσουλμάνους φίλους μας, αφού ως γνωστόν οι Άραβες εκτιμούν πάντοτε το σεβασμό προς τους προγόνους.

Μετά απ' αυτά, διαβάζω ένα άρθρο που μας λέει ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι κανένα από τα κόμματα δεν έχει συμφέρον να βγει η αλήθεια για τη Siemens, εκτός ίσως από τον Καρατζαφέρη και τη Ντόρα, που δεν έχει κόμμα, αλλά θέλει να φτιάξει. Αφού λοιπόν κανένας απολύτως δεν έχει συμφέρον να βγει η αλήθεια στην επιφάνεια, λέω τώρα εγώ ο αφελής, συνεπώς δεν υπάρχει περίπτωση αυτή να βγει ποτέ των ποτών, κάτι σαν το "βρώμικο '89", που όλοι βγήκαν αθώες περιστερές και μόνο ο Κοσκωτάς πήγε λίγα χρόνια φυλακή, κρατώντας μέρος των κλοπιμαίων ως αντάλλαγμα για τη σιωπή του. Γυρνώ σελίδα και διαβάζω άλλες αναλύσεις, που μας λένε ότι "μερίδες των κυρίαρχων δυνάμεων στη χώρα επιθυμούν να αυξήσουν την επιρροή τους στο πολιτικό σκηνικό και στην κοινωνική ζωή της Ελλάδας", για "μεγάλα συμφέροντα που επιδιώκουν την αύξηση της επιρροής τους στα υπάρχοντα μεγάλα κόμματα, αλλά και την δημιουργία νέων κομμάτων", προωθώντας λύσεις "εθνικής ενότητας, που θα είναι αυταρχικές και με περιορισμένη δημοκρατική νομιμοποίηση, και θα εξυπηρετούν άμεσα τις δυνάμεις που θα εκπροσωπούν και επιδιώκουν να τις επιβάλλουν", χωρίς ωστόσο να μας ενημερώνει περί ποίων συμφερόντων ομιλεί ο συγγραφεύς. Δηλαδή, ό,τι αλλαγή και να γίνει στην πολιτική, τους ίδιους κοράκους θα εξυπηρετεί, άρα ελπίδα δεν υπάρχει, ούτε στο παρόν, ούτε στο μέλλον.

Αφού λοιπόν φτιάχτηκα πρωί πρωί, με όλα τα παραπάνω, στην επόμενη σελίδα αρχίζω να διαβάζω για το ασφαλιστικό, πόσα λεφτά θα μας κόψουν, πόσα παραπάνω χρόνια θα δουλεύουμε, με φαντάζομαι εβδομήντα χρονών στο εργοστάσιο και αρχίζω να νιώθω έναν κόμπο στο λαιμό και το στομάχι μου δεμένο χειροπόδαρα να σπαρταρά για να λυθεί. Λίγο παρακάτω, αφού με έναν αδιανόητο για μένα μαζοχισμό, συνεχίζω την ανάγνωση, μάλλον επειδή δεν είχε ακόμη αρχίσει ο αγών μου, η μπάλα του Μουντιάλ για να πάρω τη δόση μου, διαβάζω για την κατάντια του ΕΣΥ, λόγω της οικονομικής κρίσης και των νέων μέτρων, για νοσοκομεία που ξεμένουν από γάζες, ή που δεν έχουν να δώσουν νερό στους ασθενείς για να πιουν τα χάπια τους, για χειρουργεία που αναβάλλονται λόγω έλλειψης αναλώσιμων, για εξετάσεις που δεν γίνονται λόγω παρόμοιων ελλείψεων, για.., για.. και ξαφνικά νιώθω ότι δεν αντέχω άλλο. Ο κόμπος έγινε βραχνάς και ο σπασμός στο στομάχι τάση για εμετό. "Που να σας πάρει ο γερο-διάολος, μια μέρα είχα κι εγώ να ξεκουραστώ, μου τη χαλάσατε κι αυτήν", είπα μέσα στα νεύρα μου τα μαύρα.

Μετάνιωσα που έπιασα στα χέρια μου την εφημερίδα κυριακάτικα και δεν σκοπεύω να ξανακάνω στο εξής το ίδιο λάθος. Ειδικά όταν σκέφτομαι ότι σήμερα οι φυλλάδες το παίζουν ουδέτερες και αντικειμενικές, καταδίδοντας τα ίδια κόμματα που τόσα χρόνια αγωνιωδώς υποστήριζαν με κάθε μέσον, νιώθω μέσα μου να εξεγείρομαι, ενώ η ανάγνωση των ίδιων παλιών νέων, μου προκαλεί μια γκάμα αρνητικών συναισθημάτων, που κυμαίνονται από την οργή και την αγανάκτηση, καταλήγοντας στην αηδία, στην αποστροφή και τελικά στην παραίτηση.

Ξύπνα Χαούλη, ήρθε η ώρα να πάρεις το υπνωτικό σου. Αρχίζει το ματς...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.