Όλοι μου φαίνονται βαρετοί

[esteban]

δεν εχω καταθλιψη (ελπιζω) αλλα βαρεμαριτιδα οπως την αποκαλω χαρακτηριστικα και πολλες (ανουσιες) αρνητικες σκεψεις.
ολοι μου φαινονται βαρετοι. ολοι ομως. ολα τα ατομα που τυχαινει να συναναστρεφομαι ή αναγκαζομαι να συναναστρεφομαι.
πχ παιδια γνωστων των γονιων μου.
την παραμονη χριστουγεννων πχ ειχαν ερθει κατι φιλοι των γονιων μου, φερανε και τα παιδια τους (4 στο συνολο), εγω αυτους ειχα να τους δω απο κατι παιδικα παρτυ, ηταν κοντα στην ηλικια μου (εγω ειμαι 27) και ειλικρινα δεν εβλεπα την ωρα να περασει. βαριομουν ελεεινα. δεν ειχα καμια ορεξη να μαθω πραγματα γι' αυτους, τις σπουδες τους, τη δουλεια τους, τη ζωη τους. μου φαινονταν αφορητα βαρετοι. ηξερα αλλωστε οτι δεν προκειται να τους ξαναδω. απλα καθομουν και ακουγα ή πετουσα καμια προταση αναγκαστικα. μονο οταν εφυγαν ανακουφιστηκα.
και αυτο συμβαινει συχνα. και τις προαλλες με καλεσε για καφε η μανα μου, ειχε την βαφτιστηρα της, κοντα στην ηλικια μ κ αυτη, και βαριομουν. δε μπορουσα να μη της μιλησω φυσικα, οποτε τη ρωτησα διαφορα για τη σχολη της κτλ.
αλλα μου συμβαινει συνεχεια. αυτο δε σημαινει πως παω οπου μου πουν οι γονεις μου, πολλες φορες αρνουμαι. αλλα το λεω γενικα. και με ατομα που μπορει να γνωρισω καπου αλλου ή και απο ιντερνετ. μου φαινονται ολοι βαρετοι. οτι ειναι απλα ατομα που θα μιλησω περι ανεμων και υδατων. νιωθω οτι δεν ταιριαζω με κανεναν. επιπλεον νιωθω οτι κι εγω ειμαι βαρετος και δεν εχω τι να πω μαζι τους.
αυτο με εχει κανει να μισησω ακομα περισσοτερο την πολη μου. και σαν μαθητης τα ιδια. να πηγαινω με γονεις και να κανω παρεα με τα παιδια των γνωστων τους. τοτε βεβαια δε με πειραζε, δεν το σκεφτομουν, αλλα τωρα πια ειναι αφορητο.
εχω βαρεθει να γνωριζω και να μιλαω με ατομα και απλα να παιρνω πληροφοριες. μου φαινονται ολοι βαρετοι, συνηθισμενοι, με συνηθισμενη ζωη και σκεψη.
εγω σαν χαρακτηρας ειμαι καπως αντισυμβατικος, μου αρεσει να μοιραζομαι πραγματα, παθιαζομαι με πραγματα. μου αρεσει να μιλαω για πολυ προσωπικα μου πραγματα. οι γονεις μου δεν ειναι ετσι. η μανα μου πχ της αρεσει να μιλαει με ολους για ολα. εγω θελω πιο στενες σχεσεις.
εδω στην πολη μου δεν ειχα ποτε καλους φιλους. δεν ξερω αν φταιω εγω ή αν ειναι θεμα τυχης.
σκεφτομαι οτι πρεπει να αρχισω να περναω καλα μονος μου, αλλα ουτε κι αυτο καταφερνω εδω και πολυ καιρο.
οταν ειμαι με διαφορα ατομα, πχ απο την οικογενεια, βαριεμαι αφορητα πια. οτι πρεπει να τους μιλησω, πρεπει να το παιξω ευγενικος. προτιμω να απομονωνομαι. τους βρισκω ολους αφορητα βαρετους. και τα οικογενειακα τραπεζια τα βρισκω αφορητα βαρετα πια.
δεν ξερω τι να συζηταω με τους αλλους, ενω και αυτοι οι ιδιοι μου φαινονται βαρετοι.
βεβαια πολλες φορες προκυπτει κατι να πουμε (η επικαιροτητα παντα δινει θεματα αλλωστε πχ τωρα εκλογες), αλλα παλι νιωθω μια εντονη δυσφορια και βαρεμαρα.
φοβαμαι οτι ετσι θα παει το πραγμα αν συνεχισω να μενω εδω.
και στο ιντερνετ που προσπαθω εδω και 1 χρονο να κανω καποιες γνωριμιες, δεν τα καταφερνω. εκει μαλιστα ξενερωνω ακομα περισσοτερο.
εχω επισης ασχημες αναμνησεις απο την πολη αυτη. θα ηθελα οσο τιποτα να φυγω να κανω μια νεα αρχη. ξερω πολλοι θα πειτε οτι δεν ειναι λυση, αλλα εχω τασεις φυγης ετσι κ αλλιως και δε μπορειτε να ξερετε πως ειναι και πως εχω περασει ολα τα χρονια εδω.
παλια δεν εδινα σημασια. ελεγα γιορτες ειναι, θα ερθουν ολοι απο το σοι, αλλα πια δεν παλευεται.
φοβαμαι οτι οποιο ατομο και να γνωρισω εδω, δεν θα ταιριαζουμε. απλα θα μιλησουμε για καποια πραγματα και αυτο.
ενω ξερω πολλα πραγματα και εχω γνωσεις, δεν εχω δυνατη μνημη, ετσι οταν ειμαι σε παρεα, νιωθω οτι δε μπορω να μιλησω για πολυ ωρα για καποιο πραγμα.
επισης στη δουλεια μου, ειναι 2 γυναικες μεγαλης ηλικιας, μιλαμε βεβαια, αλλα δεν ειναι για παρεα, οπως καταλαβαινετε. να σημειωσω οτι η δουλεια αυτη δε με ευχαριστει και δε με γεμιζει. αλλα ειναι ευκολη δουλεια και παιρνω κανονικο μισθο (κατι οχι δεδομενο)
τι μου προτεινετε;
δεν ειναι απλη βαρεμαρα. ειναι πια κατι πολυ εντονο και δυσαρεστο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ultraviolence]

Όσον αφορά την έντονη επιθυμία σου να φυγεις απο το μέρος στο οποιο ζεις, σε νιώθω απίστευτα!Ίσως δεν έχεις βρει ανθρώπους με τους οποίους να'χεις κοινά ενδιαφέροντα,"πιστεύω" κτλ! Άμα βρεις, θα σου φαινονται περισσοτερο ενδιαφερουσες οι συζητησεις σας και δε θα'χεις εντονο το αισθημα της δυσφοριας και της βαρεμαρας.Είναι θέμα κοινωνικοποίησης πιστεύω. Δώσε μια ευκαιρία στον εαυτό σου! Νέος είσαι! Θα πρότεινα μια επίσκεψη σε ψυχολόγο ώστε μέσω συζητησης να ξεκαθαρισεις καποια πραγματα! Αυτά από'μένα!
edit: είπες

δεν ειναι απλη βαρεμαρα. ειναι πια κατι πολυ εντονο και δυσαρεστο.

Μήπως λόγω μοναξιάς; Έλλειψης φίλων,συντρόφου κτλ; Μήπως νιώθεις γενικα απομονωμενος και στο περιθώριο;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stavri_]

Καλημέρα Esteban! Διάβασα πολύ προσεκτικά το κείμενό σου, και προβληματίστηκα αρκετά. Για να γίνω πιο ξεκάθαρη, ήταν σαν να διαβάζω αυτούσιες σκέψεις δικές μου, του παρελθόντος μου (κυρίως) :

"πολλες (ανουσιες) αρνητικες σκεψεις.","Βαριεμαι τους παντες και δεν ξερω τι να συζητησω μαζι τους", "ολοι μου φαινονται βαρετοι. ολοι ομως. ολα τα ατομα που τυχαινει να συναναστρεφομαι ή αναγκαζομαι να συναναστρεφομαι.", "ειλικρινα δεν εβλεπα την ωρα να περασει.", "μονο οταν εφυγαν ανακουφιστηκα.","...και αυτο συμβαινει συχνα.", "νιωθω οτι δεν ταιριαζω με κανεναν. επιπλεον νιωθω οτι κι εγω ειμαι βαρετος και δεν εχω τι να πω μαζι τους.", "μιλαω με ατομα και απλα να παιρνω πληροφοριες... ολοι βαρετοι, συνηθισμενοι, με συνηθισμενη ζωη και σκεψη.","εγω σαν χαρακτηρας ειμαι καπως αντισυμβατικος, μου αρεσει να μοιραζομαι πραγματα, παθιαζομαι με πραγματα.", "στην πολη μου δεν ειχα ποτε καλους φιλους. δεν ξερω αν φταιω εγω...", "σκεφτομαι οτι πρεπει να αρχισω να περναω καλα μονος μου, αλλα ουτε κι αυτο καταφερνω εδω και πολυ καιρο.", "οτι πρεπει να τους μιλησω, πρεπει να το παιξω ευγενικος. προτιμω να απομονωνομαι. ", "δεν ξερω τι να συζηταω με τους αλλους", "εντονη δυσφορια", "ασχημες αναμνησεις θα ηθελα οσο τιποτα να φυγω να κανω μια νεα αρχη,εχω τασεις φυγης ετσι κ αλλιως και δε μπορειτε να ξερετε πως ειναι και πως εχω περασει ολα τα χρονια εδω.", "ενω ξερω πολλα πραγματα και εχω γνωσεις... νιωθω οτι δε μπορω να μιλησω για πολυ ωρα για καποιο πραγμα.", "πολυ εντονο και δυσαρεστο."

Βασικά, επειδή πάντα είχα δυσκολία στο να εκφράζω αυτό που πραγματικά θέλω να πω λόγω κυρίως συγχυσμένης, διαφορετικής και συγκεχυμένης σκέψης, και επειδή αυτή τη στιγμή βομβαρδίζομαι από τις σκέψεις μου αυτές και δεν μπορώ να καταγράψω ορθά και με σειρά αυτά που θέλω να σου πω, αρχικά θα ήθελα να σου στείλω σε προσωπικό μήνυμα ένα link να διαβάσεις κάτι, και αν βρεις έστω και λίγα πράγματα από αυτά να "σε περιγράφουν", τότε νομίζω πως μπορώ να σε βοηθήσω και θα χαρώ να το κάνω. Άλλωστε και εγώ, κάποτε χρειάστηκα αυτή τη "βοήθεια" (και ακόμη την έχω) για να καταλάβω γιατί αισθάνομαι τόσο πολύ διαφορετική, "σαν από άλλο πλανήτη", γιατί σκέφτομαι τόσο αντισυμβατικά και παράδοξα για τους άλλους, γιατί δεν μπορώ να συναναστραφώ με άτομα (κυρίως παρόμοιας ηλικιακής ομάδας), γιατί βλέπω τον κόσμο και τον αντιλαμβάνομαι τόσο διαφορετικά, γιατί συχνά έχω καταθλιπτικές τάξεις και δυσπραγία (αυτό που εσύ αποκαλείς όπως και εγώ παλαιότερα ως βαρεμάρα), γιατί η κοινωνική επικοινωνία είναι τόσο ακατόρθωτη και αβάσταχτη για μένα, γιατί αισθάνομαι πάντα απομονωμένη, γιατί συχνά συμπεριφέρομαι τόσο κοινωνικά μη αποδεκτά για τους άλλους (αυθορμητισμός,άμετρη ειλικρίνεια), γιατί με δυσχεραίνει τόσο πολύ η έκφραση των συναισθημάτων μου (που δυσκολεύομαι και εγώ η ίδια να αποκρυπτογραφήσω), γιατί έχω εμμονές και ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, γιατί δεν ταιριάζω με κανέναν άνθρωπο και όλοι μου φαίνονται αβάσταχτα ίδιοι, κοινότυποι και κουραστικοί, γιατί νιώθω συχνά να μη με καταλαβαίνει ΚΑΝΕΙΣ, γιατί έχω περάσει τόσο "δύσκολα και περίεργα" στην μέχρι τώρα ζωή μου σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά/ανθρώπους, γιατί πραγματικά καταναγκάζομαι και αυτοπιέζομαι για να αντέξω τις οικογενειακές κοινωνικές συναναστροφές, γιατί...

Τέλος πάντων, διάβασε το πρώτο post στο LINK που θα σου στείλω σε προσωπικό μήνυμα. Και εν συνεχεία, και κάποια άλλες πληροφορίες που (αν ενδιαφέρεσαι) θα σου στείλω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[BRUCE]

Φίλε esteban και εγώ είμαι σε παρόμοια φάση με εσένα.. Είμαι πολύ προβληματισμένος..
Αγαπητή Stavri_ αν μπορείς να μου στείλεις και εμένα αυτό που έστειλες στον esteban θα σου ήμουν ευγνώμων, καθώς έχω σχεδόν το ίδιο θέμα μαζί του..!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Klaus]

Παιδιά δυστυχώς η υπερβολική επικοινωνία κατέληξε στην υπερβολική αποξένωση...

Είμαι υπέραμαχος της βαρεμάρας και του αράγματος αλλά όσο πληκτικός και αν φαίνεται κάποιος ακόμα και τέζα χαζός να είναι μπορείς να ανταλλάξεις δύο κουβέντες. Η αποχή σου από τα δρώμενα δυστυχώς είχε ως αποτέλεσμα να βρεθείς σε ένα είδους περιθώριο που ο ίδιος θέσπισες για τον εαυτό σου. Η αλήθεια είναι ότι αυτό αλλάζει αρκεί να βρεις ενδιαφέροντα...Το πνίξιμο που σε πιάνεις όταν είσαι με άλλους δεν είναι γιατί είναι βαρετοί αλλά γιατί προσπαθείς να τους αντιμετωπίσεις, κοινώς δεν είσαι χαλαρός...

Κατά τη γνώμη μου άρχισε δραστηριότητες που εμπλέκουν πολλά άτομα, τρόλαρε σε μία χαζή συζήτηση cheer up.

Θεωρώ ότι είσαι αρκετά νέος για να πας σε ειδικό χωρίς να το αποκλείω...

We have all been there... Δεν είναι ντροπή απλά θέλει προσπάθεια!(κυρίως θέληση)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mάιρα]

πόσο συμπάσχω μαζί σου φίλε esteban
προσπάθησε όμως να βρεις νέα ενδιαφέροντα για να φτιάξεις κάπως την ζωή σου και να ξεκινήσεις να ζεις, η αρχή είναι δύσκολη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[christinelle]

Πρώτον, είσαι 27 χρονων μαντραχαλος και εχεις δουλεια με κανονικο μισθο οποτε ελπιζω να μην μενεις με τους γονεις σου (αν μενεις: μεγα λαθος, φυγε αμεσα). Επισης μην συναναστρεφεσαι πολυ με οικογενεια (μπαρμπαδες-θειτσες), γειτονες (κυρατσες-κατινες) και μεγαλυτερους γνωστους γιατι σχεδον ολοι ειναι βαρετοι απο τη φυση τους.
Δεύτερον, αφου βαριεσαι τα περι ανεμων και υδατων, γιατι δεν ανοιγεις θεμα με κατι που σε ενδιαφερει? Πολυ πιθανο να σου απαντησουν βλακειες, αλλα μην περιμενεις να ερθει μαγικα ο τελειος συνομιλητης να σου ανοιξει εδιαφερουσα κουβεντα. Βοηθα τον εαυτο σου λιγο.
Τριτον, ασχολησου με κατι που σε ενδιαφερει. Δοκιμασε νεα πραγματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mάιρα]

Ηρθαν μερες που δεν θελω να κανω τιποτα. Απλα να περναει η ωρα και γω να μην κανω απολυτως τιποτα. Ουτε διαβασμα, ουτε τιποτε που θα με οφελησει αργοτερα. Με λιγα λογια βαριεμαι την ζωη μου και εγω και δεν εχω καθολου ορεξη, τι φαση και αυτη. Πως γινεται να την αλλαξεις ενω ο ιδιος ο εαυτος σου δεν επιδιωκει καποια αλλαγη; Πολυ συμβιβασμος εχει πεσει τωρα τελευταια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[trampoline]

Καταρχάς πρέπει να εντοπίσεις τα ενδιαφέροντα σου. Και όταν λέω να εντοπίσεις δεν εννοώ ότι δεν γνωρίζεις ποια είναι, αλλά πρέπει να έχεις συνειδητοποιήσει τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να μιλήσεις για αυτό. Πρέπει να βρεις άτομα που να έχουν κοινά ενδιαφέροντα, σίγουρα υπάρχουν πράγματα για τα οποία μπορείς να συζητάς με τις ώρες.

Βέβαια τώρα τι σου τα γράφω αυτά, μάλλον μας βαρέθηκες ήδη!

Πέρα από την πλάκα, ποια θέματα σου αρέσει να συζητάς πέραν των πολύ προσωπικών τα οποία μπορείς να αναπτύξεις μόνο με τελείως άγνωστους ή πολύ καλούς γνωστούς;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Kozi]

Νομιζω πως πολλοι σκεφτονται οπως εσυ,απλα λιγοι εχουν το θαρρος να το παραδεχτουν δημοσια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mάιρα]

Καταρχάς πρέπει να εντοπίσεις τα ενδιαφέροντα σου. Και όταν λέω να εντοπίσεις δεν εννοώ ότι δεν γνωρίζεις ποια είναι, αλλά πρέπει να έχεις συνειδητοποιήσει τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να μιλήσεις για αυτό. Πρέπει να βρεις άτομα που να έχουν κοινά ενδιαφέροντα, σίγουρα υπάρχουν πράγματα για τα οποία μπορείς να συζητάς με τις ώρες.

Βέβαια τώρα τι σου τα γράφω αυτά, μάλλον μας βαρέθηκες ήδη!

Πέρα από την πλάκα, ποια θέματα σου αρέσει να συζητάς πέραν των πολύ προσωπικών τα οποία μπορείς να αναπτύξεις μόνο με τελείως άγνωστους ή πολύ καλούς γνωστούς;

Εμ. να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω. Υποθέτω όμως πως για το οτιδήποτε θέμα θα μπορούσα να συζητήσω μετά από κάμποση ώρα σκέψεων, προτού μιλήσω. Πιο συγκεκριμένα δεν ξέρω να σου πω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[trampoline]

Δε μπορεί. Και εσύ και ο esteban θα έχετε κάποια ενδιαφέροντα. Όλοι όταν μιλούν με κάποιον -με αντίστοιχα ενδιαφέροντα- για αυτά, μιλούν με ενθουσιασμό και έχουν πράγματα να πουν.

Δεν έχετε κάποια/ον κολλητή/ο;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fashionista]

Το ανεφερε και καποιος αλλος πιο πανω,αμα δουλευεις νοικιασε ενα δικο σου χωρο,δεν ειναι δυνατον να μενεις με τους γονεις σου.Αντι να συναναστρεφεσαι με συγγενεις και ατομα απο το περιβαλλον των γονιων σου κανε αλλες γνωριμιες.Γνωρισε και καμια κοπελα ολο και καποια θα σαρεσει και σιγα σιγα θα σου φυγει και ολο αυτο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[meetmeinmontauk]

η ανία είναι το πρόβλημα (το ξέρω πως δεν βοήθησα αλλά τουλάχιστον εντόπισα την ρίζα του προβλήματος )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[CatLover09]

Εγω εχω το αντιθετο προβλημα! Δεν προλαβαινω να βαρεθω!
χαχα!
Οταν δεν ζεις με τους γονεις σου,εχεις ενα σωρο ευθυνες και υποχρεωσεις και παλευεις για να επιβιωσεις.
Και παλι ευτυχισμενη ειμαι ομως και νιωθω γεματη!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.