Όταν μας επιβάλλουν συγκεκριμένο dress code...

[mania]

Το θέμα αυτό το άνοιγω σε ότι έχει σχέση με την ενδυματολογική και ψυχολογική πίεση για τους άλλους, υπάρχει κάτι που σας καταπιέζει άλλα πρέπει να γίνει; σας έχει τίχει να πρέπει να παριστάνεις κάτι που δεν είσαι;

Το παράδειγμα στην ερώτηση είμαι εγώ, συχαίνομαι το μάυρο, συχαίνομαι το καλό ντύσιμο και γενικά αυτό το σοφιστικέ που έχουν οι γραμματής σε έταιρείες με όνομα, το θέμα είναι ότι πρέπει να το κάνω όταν είμαι στην δουλειά, να βάζω υφασμάτινα ρούχα, γόβες και να βάφομαι, ζώ διπλή ζωή και έχω κομπλάρει, όταν είμαι στην δουλειά δεν έχω ψεγάδι, όταν είμαι εκτώς δουλειάς είμαι λέτσος, καταπιέζομαι....

Εν το μεταξεί πρέπει να μηλάω σαν κυρία ενώ στην προσωπική μου ζωή είμαι χαλαρή και χύμα γενικότερα.

Πώς θα νοιώθατε εσείς; τι θα κάνατε εσείς όταν ο χαρακτήρας σας είναι διαφορετικός άπο αυτό που θέλουν οι άλλοι; πώς θα ήταν άν σας έκριναν τόσο όστε να νοιώθετε ένοχη που δεν μοιάζετε με τους άλλους;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Asterismos]

Στο θέμα της δουλειάς ειδικά καλύτερα να στρώνεις χαρακτήρα και να γίνεσαι αυτό που θέλουν οι άλλοι να είσαι.
Είσαι στο χώρο τους, σε πληρώνουν για να είσαι κάτι, έτσι πρέπει να γίνει. Μην ρωτάς αν είναι σωστό ή δίκαιο. Αν την θες τη δουλειά σου πρέπει να είσαι κομάτι του image που προωθεί η εταιρία.
Αλλιώς ψάχνεις αλλού για δουλειά.
Trust me ξέρω τι λέω γιατί την έχω πατήσει.
Φιλικά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Ούτε κι εγώ τα μπορώ αυτά Μάνια μου, και αυτυχώς που δεν δουλεύω σε καμιά εταιρία να με υποχρεώνουν να ντύνομαι έτσι.
Προτιμώ το τζηνάκι μου, το μακό μου και τα σνίκερς μου, κι ας μοιάζω με μαθητή στο σχολείο, κι ας με κοιτούν στραβά οι ασθενείς μου στο νοσοκομείο..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[viki_thess]

Στο θέμα της δουλειάς ειδικά καλύτερα να στρώνεις χαρακτήρα και να γίνεσαι αυτό που θέλουν οι άλλοι να είσαι.
Είσαι στο χώρο τους, σε πληρώνουν για να είσαι κάτι, έτσι πρέπει να γίνει. Μην ρωτάς αν είναι σωστό ή δίκαιο. Αν την θες τη δουλειά σου πρέπει να είσαι κομάτι του image που προωθεί η εταιρία.
Αλλιώς ψάχνεις αλλού για δουλειά.
Trust me ξέρω τι λέω γιατί την έχω πατήσει.
Φιλικά

ετσι ακριβως...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Πιο πολλή καταπίεση είχα υποστεί από τον πρώην μου.

Δε με ενοχλεί να είμαι σούπερμαν/κλαρκ κέντ ανάμεσα σε δουλειά και προσωπική ζωή, άλλωστε το βρίσκω και κάπως συναρπαστικό, να αλλάζεις πρόσωπα!

Στη δουλειά είμαι μετριασμένη και σοβαρή, προσπαθώ να εμπνεύσω κύρος και να μάθω νέα πράγματα χωρίς να φανώ χαζή...
Στην προσωπική μου ζωή είμαι εκρηκτική και χαζοχαρούμενη...
Στο κουνγκ φου είμαι πάλι χαρωπή, αλλά και ετοιμοπόλεμη, ταξιδεύω με το μυαλό στα μοναστήρια της Κίνας και νιώθω τίγρης...
Όλα στο παιχνίδι είναι και μου αρέσουν οι εναλλαγές αυτές!

Αλλά πίσω στην ερώτησή σου...
Ο πρώην είχε εντοπίσει κάποια χαρακτηριστικά σε μένα, τα οποία λάτρευε...
αλλά και τα οποία αποζητούσε πολύ έντονα. Και ήθελε σχεδόν μόνο αυτά.
Μου είχε φορέσει μία ταμπέλα "η μικρούλα ξανθούλα πολεμίστρια, το κοριτσάκι που κι όμως βαράει και είναι μαζί μου" (μου έριχνε και 14 χρόνια)... και αυτό είχε την επέκτασή του και στα ρούχα μου (λάτρευε να φοράω τζην με άσπρο μακώ και αθλητικά "μαχητικά" (πχ τα kill bill asics, μπότες...) παπούτσια, αλλά αντίστροφα δεν ήταν τόσο ενθουσιώδης αν φορούσα φούστα και μπαλαρίνες.
Λάτρευε να έχω τα μαλλιά μου μακριά ή πιασμένα, κι όταν αφού τα έκοψα τα είχα κάτω, δεν πετούσε από τη χαρά του.
Κατ' επέκταση με καταπίεσε και στο θέμα του φαγητού. Αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο...

Γενικά, ένιωσα μονοδιάστατη, ότι έπρεπε να θάψω κάποιες τάσεις ή πλευρές μου.
Και, άλλο δουλειά, άλλο σχέση, έτσι; Εκεί έχεις ανάγκη να είσαι ο εαυτός σου...

Τελικά αφού χωρίσαμε, μου βγήκε ΠΟΛΥΥΥ απωθημένο. Το οποίο ξέσπασα αδίκως και σε άλλους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Αν είναι δυνατόν............!!!!!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Asterismos]

Οταν είμαστε μικρά βιαζόμαστε να μεγαλώσουμε για να ξεφύγουμε από την καταπίεση των γονιών μας. Πείτε μου ειλικρινά. Ως ενήλικοι, υπάρχει κανείς που πραγματικά δεν αισθάνεται καταπίεση?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Πειρατή, για μένα λες; Που τα έκανε;
Γιατί για μένα είναι: Αν είναι δυνατόν που τα ανέχτηκα.

Αλλά τι να πεις. Ο τύπος έκανε και χειρότερα μετά.

Ένηγουεη, η δουλειά δεν καταπιέζει το εγώ σου. Ειδικά όσο δεν μπαίνει στην προσωπική σου ζωή. Παιχνίδι ρόλων είναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

...για μένα λες; Που τα έκανε;
Γιατί για μένα είναι: Αν είναι δυνατόν που τα ανέχτηκα.

Αλλά τι να πεις. Ο τύπος έκανε και χειρότερα μετά.

Οφφ τόπικ,
μα πως είναι δυνατόν να ανέχεστε τέτοια πράγματα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Χμ, στην αρχή μου άρεσε, η ταυτότητα που έβλεπε σε μένα.
Εννοώ, τον πρώτο καιρό δεν είχα εκλάβει κάτι τέτοιο.
Μετά είδα πώς με βλέπει και μου άρεσε...
αργότερα άρχισα να νιώθω ότι ... κρίμα που όλο εκεί εστιάζει...

Ε, πάνω στο εξάμηνο είχα πει "ε, δε θα πάει για πολύ καιρό όμως έτσι, έχω κι άλλα εγώ μέσα μου"...
Παράλληλα ήταν μία περίοδος μεγάλης ψυχικής αδυναμίας μου, με παράλληλα προβλήματα και σε άλλους τομείς...

Ε... έπαθα και έμαθα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Εγώ σαν ντύσιμο είμαι πολύ του χαλαρού, σοφιστικέ και ψιλοχίππυ. Πέρισυ που δούλευα δεν χρειάστηκε να το αλλάξω, επειδή δεν μας επέβαλε κανείς κάτι. Ήταν κι η δουλειά με παιδάκια, και όσο να 'ναι ενθουσιάζονται να σε βλέπουν με χαρούμενα ρούχα και όχι σοβαροφανή. Το μόνο που έκανα ήταν να μην βάζω αποκαλυπτικά ρούχα, ή έντονα κοσμήματα, ή προσπαθούσα να μην φαίνεται το tattoo μου (αν και τα μικρά ενθουσιάζονται με αυτό) αλλά δεν ήταν καμιά καταπίεση! Και βαφόμουν λίγο, ενώ δεν βάφομαι εκτός από όταν βγαίνω, επειδή ήθελα να δείχνω πιο μεγάλη (μικροδείχνω και μερικοί γονείς με αμφισβητούσαν!).

Πάντως εντάξει, δεν είναι όλες οι δουλειές έτσι. Νομίζω πως το καλό είναι να βρίσκεις ισορροπία ανάμεσα στο τι ζητάνε και το στυλ σου!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[bisbirikos]

Γκουχ,
καλα που δε με γνωρισατε απο κοντα.

Ξυρισμα 1 φορα το μηνα (κι αν).
Ντυσιμο απο λετσικο εως απαραδεκτο.
Μαλλι σχεδον μεγαλο κι αφροντιστο.

Στη δουλεια παντως, μου κανανε κανα 2-3-5-10 προτασεις, σχολια, υποδειξεις
αλλα μετα βαρεθηκαν και μ'αφησαν στη κοζμαρα μου.
Αμα κανεις καλα αυτο που κανεις, δε νομιζω οτι κολλαει κανενας στο τι φορας. (btw, καθε μερα βλεπω και μιλαω με καμμια 10ρια γονεις και παιδια)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Στο θέμα της δουλειάς ειδικά καλύτερα να στρώνεις χαρακτήρα και να γίνεσαι αυτό που θέλουν οι άλλοι να είσαι.
Είσαι στο χώρο τους, σε πληρώνουν για να είσαι κάτι, έτσι πρέπει να γίνει. Μην ρωτάς αν είναι σωστό ή δίκαιο. Αν την θες τη δουλειά σου πρέπει να είσαι κομάτι του image που προωθεί η εταιρία.
Αλλιώς ψάχνεις αλλού για δουλειά.
Trust me ξέρω τι λέω γιατί την έχω πατήσει.
Φιλικά

Το ξέρω και κατανοώ ακριβώς αυτό που μου λές, απλά άρχισε να επιρεάζει την προσωπικότητά μου, δεν θέλω με τίποτα να χάσω την δουλειά μου, απλά νοιώθω πίεση πιο πολλύ για το ντύσιμο και τους τρόπους παρά την δουλειά.

Ούτε κι εγώ τα μπορώ αυτά Μάνια μου, και αυτυχώς που δεν δουλεύω σε καμιά εταιρία να με υποχρεώνουν να ντύνομαι έτσι.
Προτιμώ το τζηνάκι μου, το μακό μου και τα σνίκερς μου, κι ας μοιάζω με μαθητή στο σχολείο, κι ας με κοιτούν στραβά οι ασθενείς μου στο νοσοκομείο..

Πειρατή μου, το παρατσούκλι μου είναι νταλικεράτη και πίστεψέ με δεν το έβγαλαν τυχέα, το ζήτημα είναι ότι δεν μπορεί μια γυναίκα που δεν ξέρει τι θα πεί μεικ άπ να πρέπει να το χρησημοποιεί όταν έχει ατέλειες, και ένας άντρας δεν θα έπρεπε να χάσει κιλά ούτε να ντύνετε με ρούχα που τα συχένετε, άλλο να είχα στολή και άλλο να πληρώσω 800+ ευρώ σε ρούχα που συχαίνομαι και καλυντικά που δεν τα θέλω πάνω μου, εσείς οι άντρες δεν θέλετε πολλές αλλαγές όσο οι γυναίκες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Τελώ υπό διαρκούς μεταμόρφωσης της εξωτερικής εμφάνισης και του χαρακτήρα από τα 13 μου. Οφείλω πολλά στα σχόλια κυρίως γυναικών, και βαθειά μέσα μου τις ευχαριστώ που με άλλαξαν. Μόνο μια γυναίκα μπορεί να έχει γούστο και ικανότητες να ομορφαίνει και να βελτιώνει την εμφάνιση ενός άντρα. Ο άντρας (πατέρας, θείος, αδελφός) μπορεί να μας διδάσκει άλλα, η γυναίκα είναι η ομορφιά της ζωής, γι'αυτό και η μόνη ικανή να διδάξει ομορφιά έναν άντρα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Asterismos]

Πειρατή μου, το παρατσούκλι μου είναι νταλικεράτη και πίστεψέ με δεν το έβγαλαν τυχέα, το ζήτημα είναι ότι δεν μπορεί μια γυναίκα που δεν ξέρει τι θα πεί μεικ άπ να πρέπει να το χρησημοποιεί όταν έχει ατέλειες, και ένας άντρας δεν θα έπρεπε να χάσει κιλά ούτε να ντύνετε με ρούχα που τα συχένετε, άλλο να είχα στολή και άλλο να πληρώσω 800+ ευρώ σε ρούχα που συχαίνομαι και καλυντικά που δεν τα θέλω πάνω μου, εσείς οι άντρες δεν θέλετε πολλές αλλαγές όσο οι γυναίκες.

Κοίτα για να σε παρηγορήσω θα σου πω τι γίνεται στη δική μου εταιρία. Οι άντρες οι καημένοι είναι υποχρεωμένοι να φοράνε κοστούμι και γραβάτα όοοοοολη τη διάρκεια του χρόνου. Απλά το καλοκαίρι επιτρέπεται να κυκλοφορούν χωρίς σακάκι όταν έχει 40 βαθμούς υπό σκιάν αλλά το πουκάμισο πρέπει να είναι μακρυμάνικο και η γραβάτα απαραίτητη!!! Σε πληροφορώ ότι πέφτει πολύυυυυυυ κλάμα κάθε καλοκαίρι από τα αγόρια γιατί στις γυναίκες δεν ισχύουν τέτοιοι κανόνες και μπορούν να ντύνονται αρκετά πιο ελαφρά! Κι όσο για τα κιλά μην το λες καθόλου ότι δεν επηρεάζουν τους άντρες!
Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι είναι θέμα εταιρίας. Οταν μια εταιρία ενδιαφέρεται να προωθήσει τα προϊόντα της πρώτα θα βγάλει έξω τη καλή της εικόνα. Κάπως έτσι δεν κάνουν οι άνθρωποι (άντρες/γυναίκες) όταν θέλουν να τυλίξουν κάποιον/αν?
Μην στεναχωριέσαι λοιπόν. Αφού σου αρέσει η δουλειά σου θα δεις αργότερα θα σου αρέσει και το στυλάτο ντύσιμο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Poniro Ksotikouli]

Όσες φορές έχω αναγκαστεί να αλλάξω κάτι είναι για μικρό διάστημα, και το βρίσκω αρκετά διασκεδαστικό. Σαν role-playing ένα πράγμα. Δεν ξέρω αν γινόταν ρουτίνα όπως στην δουλεία πως θα αισθανόμουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Εγώ ευτυχώς δεν έχω τέτοιο πρόβλημα, μιας και μ' αρέσει να είμαι γενικά καλοντυμένη και περιποιημένη όταν βγαίνω έξω. Βέβαια στη δουλειά δεν φοράω τακούνια και σακάκια ή ταγέρ, όπως θα ντυνόμουν να πάω για ένα χαλαρό καφέ απόγευμα ντύνομαι (και ίσως και λίγο πιο πρόχειρα). Πάντως εδώ και με φόρμα να έρθω (που αποκλείεται, δεν έχω ούτε μία, τις απεχθάνομαι ), δεν θα πει κανείς τίποτα.

Αν πάντως θα έπρεπε να κυκλοφορώ πιο καλοντυμένη στη δουλειά, δεν θα είχα πρόβλημα. Αυτό που δεν άντεχα είναι να φοράω όλη μέρα τακούνια κι αυτό γιατί με πιάνει η μέση μου αν τα φοράω για πολλές ώρες συνεχόμενα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

Ξυρισμα 1 φορα το μηνα (κι αν).
Ντυσιμο απο λετσικο εως απαραδεκτο.
Μαλλι σχεδον μεγαλο κι αφροντιστο.

Kαλά, εσύ λόγω του επαγγέλματος δικαιολογείσαι να εμφανίζεσαι κάπως εσεντρίκ Να δούλευες θυρωρός σε καμμιά ιδιωτική επιχείρηση και τα λέγαμε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Γενικά πάντως προτιμώ να ντύνομαι για να αρέσω σε μένα και όχι σύμφωνα με συμβουλές και υποδείξεις άλλων.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Στη (πρώην)δουλειά μου το μόνο ντύσιμο που επιτρέπεται είναι το σοβαρό έως πολύ αυστηρά σοβαρό. Δεν ένιωσα ποτέ καταπίεση επειδή το έβλεπα σαν στολή της δουλειάς. Κάτι που πάει πακέτο με το δίπλωμα μου ένα πράγμα. Το καλό ντύσιμο ήταν και ένα βασικό εργαλείο της δουλειάς.
(αστείο ε? θελουμε, δεν θελουμε, το κοστούμι μας εμπνέει πάντα σεβασμό, έστω και μέχρι να μιλήσει όποιος το φοραει)

Στην καθημερινή ζωή φαραώ μόνο αθλητικά ρούχα, δεν δέχομαι να με σφίξει, κόβει, στενεύει κανένα ρούχο…πλήρη ελευθερία και άνεση.
Αν βγαίνω τα βράδια μπαίνω στο ρόλο της σέξι γυναικας και βάζω κάτι της πιο λίγο σοβαρό και εγώ…

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.