Όταν οι επιλογές μας επηρεάζουν άλλους

[Κακή Επιρροή]

Λέμε συχνά ότι "δικαίωμα του να κάνει ό,τι θέλει με τη ζωή του"
Τι γίνεται όμως όταν αυτό το αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός στο να ορίζει τη ζωή του και να κάνει τις επιλογές του, μακροπρόθεσμα επηρεάζει τις ζωές κάποιων άλλων?
Πόσο ηθικό είναι αυτό? Πόσο τελικά είναι πραγματικά αναφαίρετο το δικαίωμα του να κάνει ότι θέλει με τη ζωή του?

Πόσο δικαίωμα έχει ένας άνθρωπος να βλάπτει συνειδητά τον εαυτό του σε βαθμό που θα τον οδηγήσει στον θάνατο όπου τελικά αυτός ο θάνατος φυσικά και θα επιδράσει με διάφορους τρόπους στους κοντινούς κι αγαπημένους του?

Εχω για άλλη μια φορά τον μικρό μου άρρωστο
Κι οκ αυτό από μόνο του δεν είναι σημαντικό... είναι απλά άλλη μια φορά άρρωστος
Με έπιασε όμως σήμερα το παράπονο και δε μπορώ να σταματήσω να κλαίω που δεν έχω τη μάνα μου
Που αν ζούσε η μάνα μου θα με καθυσήχαζε που το παιδί κάνει πυρετό κάθε 3 ώρες 39
Που αν ζούσε ίσως το παιδί μου να μην ήταν άρρωστο με υψηλό πυρετό κάθε δέκα μέρες γιατί αν και άρρωστη θα το κρατούσε αυτή και δεν θα υποχρεωνόμουν να τον πάω παιδικό σταθμό από 8 μηνών
Πήγε και πέθανε από μόνη της.. καπνίζοντας
Κι όσο απ τη μία σκέφτομαι, μαγκιά της και τσαμπουκαλίκι της, δική της ήταν η ζωή, ότι ήθελε την έκανε... καλά έκανε και την πέταξε στα σκουπίδια αφού έτσι γούσταρε, τόσο θυμώνω κι εκνευρίζομαι....
Που άλλοι πασχίζουν να ζήσουν και δεν έχουν την δυνατότητα.... κι αυτή ενώ της είπαν ότι θα πεθάνει... δεν άλλαξε τρόπο ζωής και απλά πέθανε.
Πόσο πολύ θυμωμένη είμαι που ο θάνατος της 2 χρόνια μετά, εξακολουθεί να με επηρεάζει τόσο πολύ και σίγουρα θα με επηρεάζει για πάντα

Πόσο ηθικό και πόσο δικαίωμα της ήταν αυτό που έκανε?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εδάδ]

δεν ξέρω τι λένε σε αυτές τις περιπτώσεις.

δικός μου άνθρωπος έκοψε το κάπνισμα όταν έφυγα από την ελλάδα για να με ξαναδεί πολλές φορες

θα τον ευγνωμονώ για πάντα για αυτό
στην αντίθετη περίπτωση θα τον αγαπούσα πολύ αλλα δε θα μου είχε κάνει αυτό το "δώρο" όμως δεν ήταν υποχρέωση του να το κάνει,

δε θα τον κατέκρινα αν δεν το έκανε


...έχεις κι άλλους ανθρώπους στη ζωή σου.
μην μπαίνεις καλο μου σε αυτές τις σκέψεις τι θα συνέβαινε αν...

κι αν δεν πρόσεχε τελικά το παιδί σου?
κι αν ήταν άρρωστη και μαζί με το παιδί σου έπρεπε να προσεχεις κι αυτή
(και σε ποιο από τα 2 39αρια να δόσεις προτεραιότητα...)?

έχεις αναμνήσεις όμορφες από αυτή και αυτό κρατα. τα αν δε βοηθάνε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Αναστασάκι μες στο κεφάλι μου είσαι. Και εγώ συνέχεια σκέφτομαι που ο πατερας μου κάπνιζε δυόμισι πακέτα την μέρα κι έπινε μίνιμουμ τρία ποτά (και πιθανά και περισσότερα ή μπορεί να έπινε ουίσκι και στα καπάκια μπύρα) - ακομα και την τελευταία μέρα ενώ πόναγε, ήπιε μπύρα και ουίσκι θεωρώντας πως ..θα ένιωθε καλύτερα μετά (!!).. Κι άλλοι παλεύουν να ζήσουν.
Και θυμώνω που με άφησε. Που δεν θα δει τον γάμο μου, το παιδί μου, τη ζωή μου. Που έχω χίλια πράγματα να διευθετήσω τώρα.. Που όλο τον θυμάμαι και ο πόνος που δεν θα τον ξαναδώ με τσακίζει και βουρκώνω.. Που όλα έχουν μικρότερη αξία πια.
Αλλά το θέμα είναι πως αν κάποιος έπαθε κάτι είναι εκείνος. Εκείνος δεν ζει πια. Εγώ φυσικά πρέπει να ζήσω χωρίς αυτόν πλέον, αλλά δεν νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που θέλει πραγματικά να πεθάνει και που συνειδητά επιλέγει πχ να καπνίζει για να πεθάνει. Ακόμα κι αν του το έχουν πει ως τετελεσμένο οι ιατροί, νομίζω πως όλοι θεωρούν πως θα γίνει κάποιο θαύμα και δεν πάθουν τίποτα. Ναι, ξέρω παιδικό. Αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ πως θέλουν να πεθάνουν - αν ήταν έτσι απλά θα αυτοκτονούσαν.. Και σίγουρα ξέρουν πόσο θα πονέσουν οι γύρω τους αν πάθουν κάτι - αλλά είπαμε, θεωρούν δεδομένο πως εκείνους δεν θα τους αγγίξει ..γιατί έτσι.
Ναι, ξέρω δεν σε παρηγορώ. Δεν παρηγορώ και μένα άλλωστε. Αλλά δεν έχω τι άλλο να σου πω. Κι απλά έχεις μια ακόμα κακή μέρα (σήμερα ήταν και για μένα χάλια, ίσως γιατί πλησιάζουν τα Χριστούγεννα..)

Αγκαλίτσες.. :

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Δεν είναι μόνο η μητέρα μου που μου γεννά αυτό το ερώτημα
ΟΚ σίγουρα αυτή καθώς και η χτεσινή δύσκολη μέρα για μένα ήταν η αφορμή να γράψω ότι έγραψα αλλά το ερώτημα τίθεται για κάθε άνθρωπο που δεν παλεύει να κρατηθεί στη ζωή.
Πόσο έχει αυτό το δικαίωμα?
Πόσο έχει το δικαίωμα κάποιος να... αυτοκτονήσει?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[xanp]

Αναστασία είσαι σίγουρη πως αν η μητέρα σου έκοβε το τσιγάρο θα ζούσε τώρα;;
Καταλαβαίνω ότι έχεις στριμωχτεί και ξέρω πως νιώθεις όταν βλέπεις το πλασματάκι σου να λιώνει από τον πυρετό αλλά ποτέ δεν ξέρουμε πως θα έρθουν τα πράγματα...
Το θέμα είναι ότι η απώλεια της μητέρας σου σου έχει στοιχίσει όπως και στον καθένα μας αλλά μην αρχίζεις τα αν είχε κόψει το τσιγάρο, αν ζούσε, αν ....
Με γνώμονα το σήμερα θα κανονίσεις την πορεία σου.
Όσο για το παιδί να σου πω κάτι...Επειδή πάτε παιδικό κάθε τρεις και λίγο θα είναι άρρωστος φέτος.Φρόντισε όμως μόλις γίνει καλά αυτή την φορά να πάρεις άδεια 5 μέρες ενώ είναι καλά το μωρό να τον κρατήσεις σπίτι εσύ μέχρι να ανακτήσει τις δυνάμεις του εντελώς.Τώρα μέχρι να συνέλθει γυρνάει ευάλωτος και ξανακυλάει μιας και δεν έχει αναρρώσει πλήρως.

Όσο για το πόσο έχει το δικαίωμα κάποιος να αυτοκτονήσει για μένα έχει δυο όψεις..
Αν αυτό που έχει είναι μη αναστρέψιμο(π.χ. θέμα υγείας,ατύχημα) τότε καλύτερα να ευχαριστηθεί όσο διάστημα του μένει και ας περάσει πραγματικά καλά με ότι τον ευχαριστεί έστω και να οι επιλογές του κάνουν πιο σύντομο τον θάνατό του.
Αν είναι συνειδητή επιλογή (π.χ. χρήση ναρκωτικών ουσιών) τότε ο καθένας είναι άξιος της μοίρας του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

Πόσο ηθικό και πόσο δικαίωμα της ήταν αυτό που έκανε?

Ίσως προτιμούσε να φύγει γρηγορότερα παρά
τελικά να επιβαρύνει άλλους με την ασθένειά της.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vendetta]

Όταν πέθανε ο παππούς μου ήταν κάτι ξαφνικό...Είχε τη δυνατότητα με κατάλληλη ιατρική φροντίδα και θεραπεία να ζήσει για κάποιο διάστημα παραπάνω αλλά επέλεξε ο ίδιος να φύγει με τον τρόπο που έφυγε επειδή δεν ήθελε να ταλαιπωρεί τους γύρω του με το πρόβλημά του...Έφυγε ενώ δε στερήθηκε ποτέ τίποτα και δεν άκουσε ποτέ και κανέναν στο πως να ρυθμίσει τη ζωή του...Από ένα σημείο και μετά ήθελε απλά να φύγει επειδή...έτσι ήθελε...Όλοι του λέγαμε κάνε αυτό κάνε το άλλο εμείς θέλουμε να ζήσεις κι άλλο δε θέλουμε να φύγεις...Κάποιες φορές όμως όσο κι αν αυτό σε πονάει πρέπει απλά να σεβαστείς την επιθυμία του άλλου...Ήταν πολύ μεγάλη απώλεια για όλους μας αλλά είμαι πολύ χαρούμενος που θυμάμαι τον παππού μου στην κατάσταση που έφυγε και όχι σε κάποια άλλη χειρότερη...Επειδή ίσως σας φανεί παράξενο που μιλάω με τέτοιο τρόπο για τον παππού μου το δέσιμο που είχαμε ήταν πολύ μεγάλο μιας και όλες μου οι διακοπές ήταν στο χωριό και αρκετό "ντάντεμα" έγιναν από παππού κα γιαγιά αφού οι γονείς δεν μπορούσαν λόγω δουλειάς...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Γιατί το ονομάζετε αυτοκτονία; Είναι τόσο εύκολο να περάσει κανείς σε άρνηση, έστω κι αν ξέρει ότι ό,τι κάνει τον σκοτώνει. Ποτό, τσιγάρο, ναρκωτικά...
Μερικές φορές, όσο ώριμοι κι αν είμαστε, χρειάζεται ένα πολύ γερό σοκ, για να σταματήσουμε την καταστροφική πορεία...
Ο παππούς μου πέθανε από το τσιγάρο, από την καρδιά του. Η γιαγιά μου συνέχισε να καπνίζει σα φουγάρο, ό,τι κι αν της έλεγαν, παρ' όλο που ο πατέρας μου το έκοψε μαχαίρι... Μπορεί σήμερα να την είχαμε ήδη χάσει, αν δε χρειαζόταν μία νοσηλεία. Και στο νοσοκομείο είδε πολλά σωληνάκια να βγαίνουν από μέσα της, γεμάτα με αηδιαστικά πράσινα και μαύρα υγρά... σοκαρίστηκε.

Ο άντρας της που πέθαινε στο κρεβάτι δεν τη σόκαρε. Τα παιδιά της, που πονούσαν να το βλέπουν να υποφέρει, δεν της άρκεσε. Οι νοσηλείες, οι βήχες, ο πόνος, δεν την ξύπνησε... Κι ας ήταν ο άνθρωπός της, ο έρωτας της ζωής της.

Έπρεπε να αηδιάσει με το σώμα της, με μία εικόνα, ενώ δεν πονούσε καν, για να κόψει το τσιγάρο μαχαίρι μετά από 40 χρόνια.

Τι θέλω να πω; Μερικές φορές δεν είναι μόνο ο εγωισμός που μας κάνει να φλερτάρουμε με τον κίνδυνο, είναι το ότι όσο έξυπνοι ή λογικοί κι αν είμαστε, ή συναισθηματικοί και αποφασισμένοι, απλά δεν βλέπουμε τι κάνουμε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Και ο δικός μου πατέρας κάπνιζε σα φουγάρο. Τόσο ισχυρή προσωπικότητα κι όμως την έξη του τσιγάρου δεν κατάφερνε να τη νικήσει... Πέθανε από καρκίνο στο συκώτι, μάλλον...πέθανε από έμφραγμα λίγο πριν τον σκοτώσει ο καρκίνος στο συκώτι (ήδη είχε διαγνωστεί και οι γιατροί του έδιναν λίγους μήνες ζωής αλλά εκείνος δε το γνώριζε).

Το προηγούμενο βράδυ του θανάτου του, ξάπλωσαν με τη μητέρα μου να κοιμηθούν (ετοιμαζόταν να μπει χειρουργείο την επομένη) και εκείνος της ζήτησε συγνώμη για ό,τι την είχε πληγώσει στη συμπεριφορά του και της υποσχέθηκε πως θα περνούσε περισσότερες ώρες μαζί της και θα φρόντιζε περισσότερο την υγεία του... Το πρωί, η μητέρα μου τον βρήκε νεκρό δίπλα της. Ευλογημένος θάνατος λένε...

Σε μια άλλη συζήτησή τους, λίγο καιρό νωρίτερα της είχε πει: "Αν ζήσω μερικά χρόνια ακόμα, θα δω το εγγόνι μου να μεγαλώνει, θα χαρώ το κτήμα μου στο Γραμματικό (η μεγάλη του αγάπη, να φυτεύει δέντρα...) θα απολαύσω τους κόπους της ζωής μας, αλλά θα ζήσω και το θάνατο του πατέρα μου και πιθανών και άλλων συγγενών και ...φίλων".

...

Ο Κρόουλι λέει: "Κάθε άντρας και κάθε γυναίκα είναι ένα αστέρι". Κάθε άνθρωπος δηλαδή έχει μια σταθερή τροχιά που κανονικά δε θα έπρεπε να συγκρούεται με την τροχιά κανενός άλλου ανθρώπου. Το σύμπαν είναι απέραντο έτσι ώστε να χωρά τις "τροχιές" ολονών μας. Κάθε άνθρωπος "οφείλει" να ακολουθήσει το βαθύτερο θέλημά του, την τροχιά του, γιατί μόνο τότε μπορεί να βρει ισορροπία μέσα στην ύπαρξή του, μέσα στην αλληλεπίδρασή του με τους άλλους, αλλά και μέσα στο σύμπαν.
Αυτή η παρομοίωση με τα άστρα μπορεί κάλλιστα βέβαια να υπονοεί τη σύνδεση όλων μας, μεταξύ μας. Κάθε ύπαρξη είναι αλληλένδετη με όλες τις άλλες υπάρξεις σε κάποιο επίπεδο...

Με αυτό το σκεπτικό κάθε πράξη μας επηρεάζει πολύ περισσότερες ζωές από αυτές των κοντινών μας προσώπων. Αν το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Ευρώπη, μπορεί να προκαλέσει τυφώνα στην Κίνα, με τον ίδιο τρόπο και μια πράξη η σκέψη μας μπορεί να επηρεάσει χιλιάδες ανθρώπους...Γιατί όχι;

Στη γειτονιά μου ζει ένας εργένης γύρω στα 60. Ο πατέρας του πέθανε νωρίς και άφησε τη μητέρα του μονάχη. Εκείνος θεώρησε χρέος του να μην παντρευτεί και να σταθεί στο πλευρό της, μέχρι που εκείνη πέθανε κι εκείνος έμεινε μοναχός στα 55-60 του χωρίς κανέναν να σταθεί στο πλευρό του...

Ίσως να ήταν το Θέλημά του αυτό. Ίσως μέσα από αυτό να ολοκληρώθηκε. Ίσως και όχι.
Καθένας μας θα πρέπει να μπορεί να αποφασίζει πώς θα ζήσει τη ζωή του.
Αν μπεις στη λογική: "δε θα καπνίσω για χάρη του παιδιού μου" μετά θα γίνεις δέσμιος μιας σειράς λογικών σκέψεων που θα σου "απαγορεύουν" ένα σωρό δραστηριότητες με αβέβαιο φυσικά αποτέλεσμα.
Εφ' όσον ο τρόπος και ο χρόνος που θα αποχωρήσουμε από αυτή τη ζωή, δεν είναι προδιαγεγραμμένος, κάθε απόφαση υγιεινής διαβίωσης για το χατήρι κάποιου άλλου συχνά έρχεται η ζωή να τη σαρκάσει... Θα 'χετε ακούσει περιπτώσεις ανθρώπων που δεν έπιναν, δεν κάπνιζαν, δεν ξενυχτούσαν, δεν επιδίδονταν σε επικίνδυνα σπορ και τελικά πέθαναν από μια πτώση στο μπάνιο, ένα ατύχημα στο δρόμο, μια "κακή απρόβλεπτη στιγμή"...


Αναστασία, η μητέρα σου, όπως και η δική μου, ίσως σου κρατούσε για λίγα χρόνια παραπάνω το παιδί, αργά ή γρήγορα όμως θα έπρεπε να πάει σχολείο και τότε θα περνούσε αυτό ακριβώς που περνά τώρα. Η παιδιάτρός μου, μου έλεγε: "Εγώ χαίρομαι που το παιδί σου αρρωσταίνει τώρα, ώστε να μη χάνει πολύτιμες ώρες στο δημοτικό". Μάλλον είναι ένα στάδιο που περνούν σχεδόν όλα τα παιδάκια και είναι χρήσιμη γιατί ενισχύει το ανοσοποιητικό τους.

Θα δεις πως του χρόνου θα αρρωσταίνει πολύ λιγότερο ο Ωριωνάκος. Κάνε υπομονή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα, σκεφτόμουν τα παιδιά αυτού του ανθρώπου που κατηγορείται για το φόνο ενός άλλου μικρού παιδιού. Σκεφτόμουν τη γυναίκα του που θα χρειαστεί να έχει παραπανίσιο σθένος για να αντιμετωπίσει την κοινωνική κατακραυγή.

Παραπάνω μιλήσαμε για την αυτοδιάθεση του ατόμου. Τι γίνεται όμως όταν οι πράξεις μας εν ζωή, επηρεάζουν τους γύρω μας;

Τα παιδιά αυτά θα υποστούν άθελά τους τον αντίκτυπο της πράξης του πατέρα τους (όποιο κι αν είναι το πόρισμα τελικά).

Πέρασε άραγε καθόλου η σκέψη τους από το μυαλό του, λίγο πριν πατήσει τη σκανδάλη; Αναλογίστηκε πως στη θέση του Αλέξη, μεθαύριο μπορεί να βρεθεί το δικό του το παιδί;
Είτε σαν ένα αθώο θύμα, είτε σαν ένα ατίθασο, παραστρατημένο παιδί.

Από την άλλη, είχε δικαίωμα να βάλει τα παιδιά του σ'αυτή τη δύσκολη θέση;
Είχε δικαίωμα να είναι αστυνομικός έχοντας παιδιά; Είχε δικαίωμα να είναι απρόσεκτος;
Είχε δικαίωμα να βάλει τα αγαπημένα του πρόσωπα σε αυτή τη θέση;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Αυτό ακριβώς ήταν το γενικότερο ερώτημα μου....
Δυστυχώς επειδή ανέφερα τη μητέρα μου, προσωποποιήθηκε και κατευθύνθηκε προς τα εκεί
Το ερώτημα όμως παραμένει....
Πόσο ηθικό είναι όλο αυτό και πόσο δικαίωμα έχει ο καθένας να κάνει ό,τι του κατέβει όταν γύρω του - πίσω του, υπάρχουν δικοί του άνθρωποι που θα υποφέρουν απ τις επιλογές του?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[zanin]

κουε μου αν αντέχει το πορτοφόλι σας, μήπως να βρίσκατε μια baby sitter, έτσι ο Ωρίων δεν θα αρρωσταίνει τοσο συχνα

όσο για την μαμά σου... να σκεφτεσαι πως έζησε την ζωη της όπως την ήθελε... χωρις περιορισμούς

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ΛΑΡΑ7427]

Σε καταλαβαίνω πολύ καλά...Ο κάθε άνθρωπος έχει επιλέξει ένα τρόπο ζωής για να έχει χαρά, (οποιοσδήποτε και αν είναι αυτός)...Επόμενο είναι να μην συμφωνούν όλοι στη χαρά αυτή. Αν ασκήσουν πίεση στον άνθρωπο αυτό, να σταματήσει τη χαρά του, και να κάνει τα θέλω των άλλων, η ψυχή του γεμίζει μελαγχολία,θλίψη, απομόνωση, που έχει άλλες συνέπειες...Εζησε τη "χαρά" της...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Πάντως δεν μπορείς όλες σου τις επιλογές να τις φιλτράρεις μέσα από τις ζωές και τα μάτια των άλλων. Καλως ή κακώς η ζωή μας, μας ανήκει και έρχονται στιγμές που πολύ απλά οι άλλοι είτε δεν μετράνε καθόλου είτε ουτοπικά θεωρούμε πως αυτό θα κάνουμε δεν θα τους επηρεάσει.. Και είναι άκρως εγωιστικό να απαιτούμε από οποιονδήποτε να μη κάνει ή να κάνει κάτι για να μπορούμε εμείς να είμαστε για πάντα μαζί του ή για να διατηρηθεί μια συγκεκριμένη κατάσταση που μας ευχαριστεί.

Και ο ειδικός φρουρός δεν νομίζω πως σκέφτηκε καν τα παιδιά του εκείνη τη στιγμή..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[flyer]

Και είναι άκρως εγωιστικό να απαιτούμε από οποιονδήποτε να μη κάνει ή να κάνει κάτι για να μπορούμε εμείς να είμαστε για πάντα μαζί του ή για να διατηρηθεί μια συγκεκριμένη κατάσταση που μας ευχαριστεί.

Αυτο ακριβως. ο καθενας εχει το δικαιωμα να ζησει οπως και οσο θελει...καλως ή κακως ο ανθρωπος εχει μηχανισμους να ξεπερναει τον χαμο αγαπημενων του προσωπων.οποτε ας κανει καποιος οτι τον ευχαριστει και αν ειναι να πεθανει μια ωρα νωριτερα ας ειναι!ολα ειναι γραμμενα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

...
Το ερώτημα όμως παραμένει....
Πόσο ηθικό είναι όλο αυτό και πόσο δικαίωμα έχει ο καθένας να κάνει ό,τι του κατέβει όταν γύρω του - πίσω του, υπάρχουν δικοί του άνθρωποι που θα υποφέρουν απ τις επιλογές του?

Δεν τίθεται, πιστεύω, θέμα ηθικής... Είναι θέμα εγωισμού και πρόληψης. Εγωκεντρισμού.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Θεωρείς δλδ Γιδάκι πως είναι εγωιστικό να κάνεις ό,τι θες χωρίς να σκέφτεσαι πόσο οι επιλογές σου μακροπρόθεσμα θα επηρεάσουν τις ζωές άλλων που σε αγαπούν;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Ναι, νομίζω ότι είναι ένας -ξαναλέω, συχνά ασυνείδητος- εγωισμός... Είτε δε θέλουμε να δούμε ότι έμμεσα πληγώνουμε η θα πληγώσουμε κάποιον, είτε κάτι μας φοράει παρωπίδες. Ένας εθισμός, ένα βόλεμα...
Τι λες?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Θα'θελα να προσθέσω ότι οι άνθρωποι που μας αγαπάνε έχουν κάνει ήδη πράγματα για μας, πολλά από αυτά χωρίς καν να το ξέρουμε. Πόσοι γονείς έχουν ξεπεράσει τον εαυτό τους, τα κολλήματά τους, τους φόβους τους για τα παιδιά τους? Πόσοι σύντροφοι ή φίλοι έχουν καταπιεί πράγματα, έχουν στηρίξει τον άλλον όταν κι οι ίδιοι δεν ήταν και τόσο δυνατοί? Αν κάποια στιγμή δεν μπορούν για οποιονδήποτε λόγο να ζοριστούν ας μην τους το χρεώσουμε....
Ας κοιτάμε όλη την εικόνα και όχι την φορά που αποτύχανε/ δεν θέλησαν/ δεν άντεξαν να κάνουν αυτό που θέλαμε από αυτούς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.