Αλλαγή στάσεων κι αξιών μέσα στα χρόνια

[underwater]

Με αφορμή μερικές βαθιές συζητήσεις που είχα με 1 καλή μου φίλη το περασμένο weekend και την ανακάλυψη του ότι αλλάξαμε ΠΟΛΥ στα 8 χρόνια που κάνουμε παρέα, ήθελα να ρωτήσω:

Έχουν γίνει μεγάλες, βαθιές αλλαγές στις απόψεις σας μέσα στα χρόνια? Έχει διαφοροποιηθεί ο τρόπος που βλέπετε ζητήματα πολιτικά, ερωτικά, κοινωνικά, σχέσεων, σεξουαλικά (ή κι άλλα) σε μεγάλο βαθμό? Κι αν ναι, ποιά είναι αυτά? Και πώς συντελέστηκε η αλλαγή? Έπαιξαν συγκεκριμένα γεγονότα ρόλο ή ήταν αποτέλεσμα σταδιακό?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Οι μόνες που μου έρχονται είναι:
1. Μέχρι τα 18 ήμουν ψιλόουδέτερη πολιτικά. Έπειτα παρασύρθηκα από κάποιες παρέες που έκανα στην πρώτη μου σχολή και κατέληξα να γραφτώ στην ΚΝΕ και να υποστηρίζω τον κομμουνισμό (ναι εγώ, ΛΟΛ) για ένα μικρό διάστημα (2-3 μήνες, στην ΚΝΕ ήμουν 1 μήνα). Αργότερα το σκέφτηκα καλύτερα, έκανα στροφή 180 μοιρών πολιτικά (όχι απότομα, σιγά σιγά) και κατέληξα στις απόψεις που έχω μέχρι σήμερα (νεοφιλελευθερισμός, όπως έμαθα αργότερα ότι λέγονται οι απόψεις μου ).
2. Μέχρι τα 16-17 πίστευα στο θεό όπως όλα τα παιδάκια. Έπειτα, καθώς ωρίμαζα, στράφηκα στον αγνωστικισμό, και αργότερα στην αθεία, κάπου στα 18. Δεν μου συνέβη κάτι συνταρακτικό που να με κάνει να αλλάξω άποψη, απλά σκέφτηκα περισσότερο τα συγκεκριμένα θέματα. Μέχρι σήμερα διατηρώ τα ίδια θρησκευτικά πιστεύω (αθεία).

Ωστόσο δεν ξέρω αν τα παραπάνω ταιριάζουν και πολύ στο θέμα σου, μιας και οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτή την ηλικία διαμορφώνουν δικές τους, συνειδητοποιημένες πολιτικές και θρησκευτικές απόψεις (16-18, ορισμένοι και πιο μετά), οπότε δεν πρόκειται ακριβώς για "αλλαγή".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Νομίζω πως οι περισσότερες αλλαγές στις αξίες μου έγιναν την περίοδο 20-25, αλλά ακόμη και τώρα νιώθω να αλλάζω, ας πούμε διαφοροποίησα κάποια πιστεύω πέρισυ, στα 26. Μερικές αλλαγές είναι:

Κοινωνικά:
Κάπνισμα: με γονείς καπνιστές είχα μάθει να το θεωρώ δεδομένο. Ότι ο καπνιστής έχει ανάγκη να καπνίσει όποια στιγμή επιθυμεί κι αν τον εμποδίσω θα τον καταπιέσω. Στα 25 μου πήγα Σκωτία με αυστηρή non-smoking policy, κι έγινα αντικαπνίστρια. Αν και με ενοχλεί, είμαι ανεκτική στο να καπνίσουν κοντά μου αν με ρωτήσουν κι αν δεν φυσάν τον καπνό πάνω μου. Στο γραφείο μου επιτρέπω να καπνίζουν μόνο στην κουζίνα με ανοιχτό παράθυρο (κι ας κρυώνουν).
Πολιτικά: δεν ασχολούμουν για χρόνια. Στα 20-21 ασπάστηκα για λίγο κάποιες αριστερές ιδέες, όμως πιο μετά το έριξα σε νεοφιλελεύθερες ιδέες, μετριοπαθώς.
Κοινωνική πολιτική: 4-5 χρόνια νωρίτερα ήμουν επιφυλακτική για γάμους ομοφυλόφιλων κι υιοθεσίες παιδιών από αυτούς, είχα μικρά κολλήματα με κάποιες κοινωνικές ομάδες, όχι ότι ήμουν συντηρητική, όμως δεν ήμουν και πρότυπο προοδευτικών ιδεών. Τώρα πια σπάνια θα ασπαστώ συντηρητικές απόψεις. Ούτε να παντρευτώ δεν επιθυμώ.

Θρησκεία:
Πίστευα ως τα 19 χοντρικά. Μετά το πήγα σε αγνωστικισμό και τώρα έχω κάποιες απόψεις διαφορετικές, πιστεύω, αλλά όχι στον χριστιανισμό.

Φιλικές σχέσεις:
Ως τα 23 πίστευα πως οι φίλοι είναι ιεροί. Και πληγωνόμουν επειδή συνέχεια καταλάβαινα πως μόνο το σεξ είναι ιερό. Σταμάτησα να έχω πολλές επιδιώξεις από τους φίλους και περνάμε όλοι καλά.

Ερωτικές σχέσεις:
Ως τα 23 περίμενα τον πρίγκιπα. Στην συνέχεια πέρασα περίοδο υστερικού dating και making out με όλους τους ξέμπαρκους και μετά, στα 25 ηρέμισα λίγο. Προσπάθησα να κάνω κανονική σχέση (ακόμα το προσπαθώ) χωρίς επιτυχία. Επίσης πιο παλιά θεωρούσα τις σχέσεις για 1 βραδιά ποταπές, τώρα τις θεωρώ αναγκαίο κακό. Νομίζω από ρομαντική ελαφρόμυαλη έβαλα λίγη λογική και κυνισμό στον τρόπο που βλέπω τον έρωτα, χωρίς όμως να χάσω τελείως τον συναισθηματισμό που έχω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Κάπνισμα: επίσης υποχωρούσα... βιαζόμουν να πω "δεν πειράζει, κάπνισε". Πλέον αν με ενοχλεί, λέω "α όχι, μην καπνίσεις δίπλα μου"... Κι ας φαίνεται σκυλέ. Διεκδικώ τα δικαιώματά μου στους χώρους μη-καπνιζόντων και απλά, είμαι αδιάλλακτη.
Πολιτικά: "Πλάστηκα" σε ένα αριστερό περιβάλλον, αν και μεγάλωσα με καπιταλιστικά προνόμια. Ωστόσο όποτε ξεκινούσε πολιτική συζήτηση, με έπιανε η αλλεργία μου, ή απλά πονοκέφαλος. Πλέον ψάχνω τα πολιτικά άρθρα, διαβάζω αντίστοιχα βιβλία και γενικά εκφράζομαι πιο πολύ...
Φιλικές σχέσεις: Δινόμουν τυφλά, έκανα υποχωρήσεις. Μετά πληγώθηκα επανειλημμένα και πολύ, προδόθηκα... Μέχρι που διέκρινα επιτέλους τους πραγματικούς φίλους μου, οπότε έμαθα να εμπιστεύομαι, αλλά και να διατηρώ τα όριά μου ανέπαφα.

Επίσης έχω γίνει πιο κοινωνική και πολύ πιο χαμογελαστή, αλλά και πιο απαιτητική.

Θα επανέλθω με άλλα, προς το παρόν απλά βασίστηκα στων προηγούμενων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Obscura]

Οι αλλαγές σαφέστατα έρχονται χάριν (θα μπορούσα να πω "εξαιτίας" αλλά κάθε αλλαγή για καλό είναι, η στασιμότητα είναι θάνατος) των συγκυριών. Παρατηρώ ριζική αλλαγή στον εαυτό μου σταθερά κάθε δύο με τρία χρόνια και πάντοτε έρχομαι σε αντιπαράθεση με προηγούμενες εκδοχές του εαυτού μου και μετανοιώνω πικρά. Προσπαθώ να μετριάσω την αγωνία, σκεπτόμενη ότι αν δεν είχα κάνει εκείνα τα λάθη στο παρελθόν δε θα ήμουν η ίδια σήμερα. Και είμαι υπερήφανη για την τρέχουσα εκδοχή του εαυτού μου, πρέπει να είμαι αλλιώς δε θα επιβίωνα.

-Παλιάθεη ήμουν από τα 12 ή 13. Έχω αλλάξει μονάχα ως προς το ότι προσπαθώ συνειδητά να σέβομαι τους θρησκευόμενους ανθρώπους. Αν η πίστη τούς βοηθάει στη ζωή τους και τους κάνει ευτυχισμένους, ποια είμαι εγώ να τους το χαλάσω;

-Απαισιοδοξία και πάλι απαισιοδοξία. Η πίστη ότι όλα θα πάνε καλά υπονομεύει την ίδια αυτή την πεποίθηση, γι'αυτό δημιουργώ δίκτυ ασφαλείας και δεν περιμένω τίποτα. Τρεις φορές στη ζωή μου ένοιωσα αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία και τις τρεις φορές με πήρε ο διάολος.

-Είχα σε μεγάλη υπόληψη το Πανεπιστήμιο. Όταν συνειδητοποίησα πώς λειτουργούν τα πράγματα και ποια είναι η νοοτροπία της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης εν γένει, απομυθοποίησα τις σπουδές. Κι ήταν μεγάλο χτύπημα αυτό, κάποτε είχα έναν ύψιστο στόχο στη ζωή μου. Όλα απατηλά και μάταια.

-Η αιωνιότητα είναι νεκρή, οι άνθρωποι έρχονται και παρέρχονται παρόλες τις υποσχέσεις και τα μελιστάλακτα λόγια αλα μεξικάνικη τηλενουβέλα. Μεγάλο σοκ η χαμένη μου φιλία, η μοναδική φιλία που είχα στη ζωή μου (δεν πρόκειται να ξαναεπιδιώξω σχέση τέτοιου βεληνεκούς). Καταστράφηκε επειδή άλλαξα (ευτυχώς) και το best friends for ever βούλιαξε στον πάτο.

-Έχοντας κακώς συνδέσει τη λογοτεχνία με τη συμβατική εκπαίδευση, συνήθιζα να σνομπάρω τα βιβλία και τους γραφιάδες. Όταν τελείωσε το σχολείο ήλθε η επιφοίτησις.

-Έγινα εξαιρετικά επιλεκτική με το χέβι μέταλ μου. Αν δεν έχει νόημα, στον Καιάδα όσο επιδραστικό συγκρότημα και αν είναι, όσο τεχνική μουσική και αν παίζουν, όσο κι αν έχει κερδίσει το σεβασμό μιας μεγάλης μερίδας οπαδών.

-Επέλεξα να αγνοήσω διαπαντός την πολιτική διάσταση των πραγμάτων μετά το 2005 που μπήκα στο Πανεπιστήμιο. Με πληγώνει και με μειώνει ως άνθρωπο η πολιτική.

Και πληγωνόμουν επειδή συνέχεια καταλάβαινα πως μόνο το σεξ είναι ιερό

Αυτό τουλάχιστον είναι σταθερή αξία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Τα τελευταία δύο χρόνια νιώθω πως κάθε μέρα είτε αλλάζω εγώ είτε αλλάζει κάτι γύρω μου. Η πιο σημαντική αλλαγή από αυτές ήταν που αποφάσισα ξαφνικά να αλλάξω επαγγελματική πορεία εντελώς, αν και δεν υπήρχε ανάγκη και θα έλεγα πως, αν κάποιος με κοίταζε έχοντας στο μυαλό του όσα ασπάζεται η πλειοψηφία σήμερα, θα έλεγε πως έκανα μεγάλη βλακεία, αφού δουλεύω πιο πολλές ώρες από πριν και για λιγότερα χρήματα. Αλλά εγώ δεν μετανιώνω κι επαγγελματικά δεν έχω νιώσει πιο σίγουρη. Δεν ξέρω να πω γιατί επέλεξα να αλλάξω τόσο, ένιωσα λίγο σαν να με κυνηγάει το κάρμα μου. Πάντως η αλλαγή έγινε σχετικά σταδιακά.

Επίσης τελευταία έχω αρχίσει να πιστεύω λίγο περισσότερο στον Θεό. Όχι κάτι φανατικό, αλλά πχ το περασμένο Πάσχα πήγα να κοινωνήσω, αφού νήστεψα μια μέρα κι ενώ είχα να κοινωνήσω από τα 5 μου νομίζω, επειδή ένιωσα πως αυτό θα μου έδινε θετική ενέργεια, την οποία εκείνη τη στιγμή χρειαζόμουν. Τσακώνω που και που τον εαυτό μου να υπολογίζει σε ό,τι είναι εκεί πάνω, που δεν το 'χω προσδιορίσει ακριβώς, αλλά το θεωρώ οπωσδήποτε φορέα καλής ενέργειας. Γι' αυτήν την αλλαγή φταίει η μαμά μου, που ενώ ήταν εντελώς άθεη, άρχισε να ψάχνει διάφορα και να έχει παραπλήσιες απόψεις με αυτήν που εκφράζω παραπάνω. Και ως γνωστόν η μαμά μου είναι το μεγαλύτερό μου ίνδαλμα..

Τι άλλο; Α, παλιά νόμιζα πως δεν μπορώ να ζήσω χωρίς ερωτική σχέση και "λυπόμουν" όσους ήταν μόνους (ιδίως τις γυναίκες). Πλέον, αναρωτιέμαι πως θα ξανακάνω full time ερωτική σχέση.. Ήμουν ένας άνθρωπος που ήθελε πάντα παρέα κι έχω γίνει πλέον ο καλύτερος φίλος του εαυτού μου, ακόμα και στις πιο δύσκολες φάσεις μου.. Βέβαια μέχρι να φτάσουμε εκεί, χρειάστηκε ΠΟΛΥΣ χρόνος και πολύ ζόρι..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[WhiteDrum]

Χθες έπαθα μια κρίση αλλαγής και είπα να τιμήσω και εγώ αυτό το θέμα =)

1.Από 14 ως 17 με ενδιέφερε μόνο να είμαι με την μία και μοναδική φίλη μου (στα 16 γίναμε 3 τσούπρες με την προσθήκη της Μ.), να διαβάζω -έχω αρρώστεια με το διάβασμα- , να εξελίσσομαι μουσικά παίζοντας κιθάρα, ακούγοντας rock και heavy metal και να πηγαίνω σε συναυλίες. Δεν με ενδιέφερε να γνωρίσω παραπάνω άτομα.-

2.18-19 έπαθα μια κρίση κοινωνικότητας, έφτασα να έχω 2-3 τεράστιες παρέες, πολλές συμπάθειες και άπειρους γνωστούς. Το λάθος : άρχισα να πιστεύω ότι για να γίνω πιο κυνική κιαι σκληρόπετση έπρεπε να αφεθώ να με παρασύρει η μάζα και να φύγω απ το κουβούκλειό μου. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ , διότι ήταν παρόρμηση έπειτά από τραγική ερωτική απογοήτευση, που ευτυχώς πριν 8 μήνες έληξε..

3.Ήμουν αθεράπευτα ρομαντική, μου άρεσε να ψάχνω ένα βαθύτερο νόημα σε όλα όσα άκουγα ή έβλεπα. Πλέον αν και δεν έχω καταλήξει ρηχή, παρατηρώ ότι είμαι πολύ πιο αυστηρή και λειτουργώ με μαθηματική λογική.

4.Ήμουν πολύ ευγενικό άτομο, σε σημείο καημενισμού.Ανεχόμουν πολύ άσχημες συμπεριφορές χωρίς να ενοχλώ.Όλα αυτά ως τα 14. Μετά πήρα τα πάνω μου, άρπαξα και απ το λαιμό έναν φιόγκο στην τρίτη γυμνασίου και βρήκα την ησυχία μου.Έκτοτε είμαι πολύ ευγενική και πρόθυμη ΜΟΝΟ σε ελάχιστα άτομα.

5.Είχα ελάχιστη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου, στον εαυτό μου γενικότερα.Ως τα 17 περίπου στον τομέα των μαθημάτων και ως τα 14 στον τομέα του πρωταθλητισμού. Το πρώτο το ξεπέρασα με ψυχραιμία στις πανελλαδικές όταν είπα στον εαυτό μου "σύνελθε ωρέ ντουβάρι και άρχισε να γράφεις", και στην δεύτερη περίπτωση όταν με ματωμένη μύτη και τσακισμένο καλάμι σηκώθηκα και πήρα φόρα και παραλίγο να φάω ποινή απ την λύσσα μου.

6.Χθες έπαθα κρίση αλλαγής στο θέμα της αποφασιστικότητας. Πλέον έχω παρατηρήσει ότι κάνω ελάχιστους συμβιβασμούς και οτι έχω θέσει σαφείς στόχους. Τέλος, ενώ παλιότερα για μένα το να μείνω μόνη μου (και αππό φίλους και από σύντροφο) θα ήταν η απόλυτη καταστροφή, είμαι σε επιφυλακή για τα χειρότερα, φροντίζοντας παράλληλα να αποφευχθούν..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Ειλικρινα και φιλικά: "Καλό δρόμο" και, προπάντων, "Μή σταματήσεις, για να κοιτάξεις πίσω"!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Ναι. Έχω αλλάξει στάση ζωής και απόψεις με αποτέλεσμα να είμαι αρκετά διαφορετικός σε σχέση με την περίοδο της εφηβείας μου. Τα όσα άλλαξαν δεν αφορούν τις πολιτικές ή τις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις, ούτε τα βασικότερα γνωρίσματα του χαρακτήρα μου. Έκανα όμως στροφή 180 μοιρών με το να αλλάξω ριζικά τον τρόπο ζωής μου. Ήταν κάτι που για εμένα έπρεπε να γίνει και μέχρι σήμερα το θεωρώ το σημαντικότερο επίτευγμα που έχω καταφέρει στη ζωή μου μέχρι τώρα.

Τότε είχα υιοθετήσει σαν τρόπο ζωής την καγκουριά και τη ψευτομαγκιά, χλεύαζα τη διαφορετικότητα και προσπαθούσα να βολεύομαι πάντα στην εύκολη λύση...

Όμως τα όσα πίστευα τότε, έγιναν αυτά που μισώ τώρα.

Edit: Ας το μεταφέρει κάποιος mod στο σωστό topic (αυτό της underwater)

Σημείωση από Editor: Το ποστ μεταφέρθηκε από το θέμα "Αλλαγή απόψεων;", μετά από αίτημα του μέλους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Επίσης τελευταία έχω αρχίσει να πιστεύω λίγο περισσότερο στον Θεό. Όχι κάτι φανατικό, αλλά πχ το περασμένο Πάσχα πήγα να κοινωνήσω, αφού νήστεψα μια μέρα κι ενώ είχα να κοινωνήσω από τα 5 μου νομίζω, επειδή ένιωσα πως αυτό θα μου έδινε θετική ενέργεια, την οποία εκείνη τη στιγμή χρειαζόμουν. Τσακώνω που και που τον εαυτό μου να υπολογίζει σε ό,τι είναι εκεί πάνω, που δεν το 'χω προσδιορίσει ακριβώς, αλλά το θεωρώ οπωσδήποτε φορέα καλής ενέργειας. Γι' αυτήν την αλλαγή φταίει η μαμά μου, που ενώ ήταν εντελώς άθεη, άρχισε να ψάχνει διάφορα και να έχει παραπλήσιες απόψεις με αυτήν που εκφράζω παραπάνω. Και ως γνωστόν η μαμά μου είναι το μεγαλύτερό μου ίνδαλμα..

Έτσι γίνεται συχνά. Όσο μεγαλώνουμε και τα περιθώρια ν' αμαρτήσουμε στενεύουν επικίνδυνα, τόσο το ρίχνουμε στη σωτηρία της ψυχής. Κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τον προαιώνιο μύθο...

Τι άλλο; Α, παλιά νόμιζα πως δεν μπορώ να ζήσω χωρίς ερωτική σχέση και "λυπόμουν" όσους ήταν μόνους (ιδίως τις γυναίκες). Πλέον, αναρωτιέμαι πως θα ξανακάνω full time ερωτική σχέση.

Είδες που τα έλεγα παραπάνω; Διάνα έπεσα ο άτιμος...Θρησκεία, θρησκεία, το κατηχητικό κάνει καλό λέμεεεε... (εντάξει, λίγη πλάκα δεν βλάπτει, νταξ; )

Πριν τέσσερα χρόνια και κάτι ένιωσα μέσα μου μια αλλαγή, όχι απλή αλλαγή!! Αισθάνθηκα πως πέθανα και στη θέση μου γεννήθηκε ένας άλλος, αυτός που έχετε γνωρίσει ως Great Chaos. Τότε γεννήθηκε και τούτη η περσόννα. Στην αρχή με φόβιζε, δημιουργώντας μου τεράστια εσωτερική αναταραχή. Ήταν βλέπετε τόσο βαθιά και βίαιη η αλλαγή, που το συναίσθημα του θανάτου ήταν το πλέον κατάλληλο για να την εκφράσει.

Το αποτέλεσμα ήταν πως μετά από τρία χρόνια περίπου από εκείνη τη στιγμή, γκρέμισα τη ζωή μου συθέμελα, άλλος ένας θάνατος. Εγκατέλειψα μια γυναίκα που κάποτε λάτρευα κι ακόμη αγαπώ, που όμως τώρα πια μου καθόταν στο στομάχι όσες σόδες και να έπινα, μια καριέρα που πάλευα χρόνια, ακριβώς στο σημείο που ήταν βέβαιη πλέον η εξέλιξή της κι ο δρόμος ανοιχτός για πολύ ψηλά, μια επιστήμη που με κ@ύλωνε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όλα όσα είχα ασχοληθεί, όσα είχα προσδοκήσει, όλες μου τις επενδύσεις. Θυσίασα πάνω απ' όλα το κοινωνικό μου στάτους ή αυτό που είχαν μάθει οι άλλοι ν' αναγνωρίζουν και να προσμένουν από μένα. Βρέθηκα λοιπόν να κλείνω τα 40 χωρίς στον ήλιο μοίρα, χωρίς ευρώ στην τσέπη. Μηδένισα τη ζωή μου ολοσχερώς.

Κι όμως, όσο το σκέφτομαι...

Τώρα είμαι πιο κοντά στον εαυτό της παιδικής μου ηλικίας, εγγύτερα σ' αυτό που όταν άρχισα να μεγαλώνω ονειρευόμουν να είμαι. Μάλλον θα έπρεπε να είχα αλλάξει νωρίτερα, ωστόσο κάλιο αργά παρά ποτέ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Το αποτέλεσμα ήταν πως μετά από τρία χρόνια περίπου από εκείνη τη στιγμή, γκρέμισα τη ζωή μου συθέμελα, άλλος ένας θάνατος. Εγκατέλειψα μια γυναίκα που κάποτε λάτρευα κι ακόμη αγαπώ, που όμως τώρα πια μου καθόταν στο στομάχι όσες σόδες και να έπινα, μια καριέρα που πάλευα χρόνια, ακριβώς στο σημείο που ήταν βέβαιη πλέον η εξέλιξή της κι ο δρόμος ανοιχτός για πολύ ψηλά, μια επιστήμη που με κ@ύλωνε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όλα όσα είχα ασχοληθεί, όσα είχα προσδοκήσει, όλες μου τις επενδύσεις. Θυσίασα πάνω απ' όλα το κοινωνικό μου στάτους ή αυτό που είχαν μάθει οι άλλοι ν' αναγνωρίζουν και να προσμένουν από μένα. Βρέθηκα λοιπόν να κλείνω τα 40 χωρίς στον ήλιο μοίρα, χωρίς ευρώ στην τσέπη. Μηδένισα τη ζωή μου ολοσχερώς.

Σίγουρα θα υπήρχε κάποιος πολύ σοβαρός λόγος για να τα παρατήσεις όλα αυτα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Φυσικά, ο εαυτός μου, το αιώνιο πρόβλημα όλων μας!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Απλα ενοιωσες οτι ειχε κλεισει ενας κυκλος...το συνειδητοποιησες και ειχες το θαρρος να το παραδεχτεις στον εαυτο σου και να ξεκινησεις εναν καινουργιο..
Οι περισσοτεροι ειμαστε "εγκλωβισμενοι" και μας λειπει το θαρρος...αυτο που εκανες χρειαζεται μεγαλη δυναμη...εισαι απο τους τυχερους που την ειχαν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chimera]

Έχω αλλάξει πολύ . Παλιά ήμουν πολύ καλύτερος άνθρωπος αλλά δεν περνούσα καλά . Θα επανέρθω με σοβαρή απάντηση!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Ακούμε σε συζητήσεις να λέγεται πως "ο άνθρωπος δεν αλλάζει", το ίδιο συχνά με την ακριβώς αντίθετη θέση που λέει πως "με τα χρόνια αλλάζει ο άνθρωπος" πολλές φορές ακόμα κι από τα ίδια άτομα... Έχω καταλήξει πως τελικά ισχύουν και τα δύο και μάλιστα ταυτόχρονα!

"Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε..."

Τώρα είμαι πιο κοντά στον εαυτό της παιδικής μου ηλικίας, εγγύτερα σ' αυτό που όταν άρχισα να μεγαλώνω ονειρευόμουν να είμαι.

Τελικά όσο απομακρύνεται κανείς από τα παιδικά του όνειρα, τόσο λιγότερο αναγνωρίζει τον εαυτό του. Το παιδί μέσα μας, συνήθως το προδίδουμε. Σπάνια μας προδίδει.

Δεν νομίζω πως έχω αλλάξει πολύ από τα παιδικά μου χρόνια, γι' αυτό συχνά κατηγορούμαι για ανωριμότητα, ρομαντισμό, παιδικότητα...
I plead guilty, and proud of it.

Όταν δοκίμασα να γίνω οτιδήποτε άλλο, το κόστος ήταν δυσβάσταχτο. Μου πήρε δέκα χρόνια να καταλάβω πως ποτέ δε θα ήμουν ευτυχισμένη με μια εικόνα που δε μπορούσα να υπηρετήσω, μόνο και μόνο επειδή ήταν η εικόνα που "απαιτούσε" από μένα το κοινωνικό κατεστημένο. Μια εικόνα εκ του ασφαλούς...no fun!

Τώρα, αυτό που ξέρω για τον εαυτό μου είναι πως δε φοβάται να πέσει γιατί είναι βέβαιο ότι θα ξανασηκωθεί και πως έχω πάντα δύο επιλογές:
Να τα καταφέρω, ή να τα καταφέρω!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_daemon_]

Και δεν εννοώ βέβαια την μεταμόρφωση του βασιλόπουλου σε βάτραχο, ούτε της δράκαινας σε πριγκίπισσα αλλά την ετεροίωση των συναισθημάτων, ιδεών και προταιρεοτήτων μας ..!
Εξελισσόμαστε μέσα από εμπειρίες και βιώματα, είναι κανόνας αυτο αλλά όχι απαραίτητα προς το καλύτερο.
Η μετεξέλιξη προυποθέτει την μελέτη των γνώσεων που αποκτήθηκαν στην πράξη και το απόσταγμα
να περάσει ξανά και ξανά από το φίλτρο του μυαλού, ειδάλλως το αποτέλεσμα είναι μάλλον αρνητικό.

Tι είναι αυτό που "αλλάζει" τον άνθρωπο τελικά; Ή μήπως δεν αλλάζουμε (κατά βάθος) ποτέ...

ΥΓ Η κατηγορία των μεταλλαγμένων είναι ιδιάζουσα περίπτωση ίσως την αναλύσουμε σε άλλο post!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Loupo]

Και δεν εννοώ βέβαια την μεταμόρφωση του βασιλόπουλου σε βάτραχο, ούτε της δράκαινας σε πριγκίπισσα αλλά την ετεροίωση των συναισθημάτων, ιδεών και προταιρεοτήτων μας ..!
Εξελισσόμαστε μέσα από εμπειρίες και βιώματα, είναι κανόνας αυτο αλλά όχι απαραίτητα προς το καλύτερο.
Η μετεξέλιξη προυποθέτει την μελέτη των γνώσεων που αποκτήθηκαν στην πράξη και το απόσταγμα
να περάσει ξανά και ξανά από το φίλτρο του μυαλού ειδάλλως το αποτέλεσμα είναι μάλλον αρνητικό.

Tι είναι αυτό που "αλλάζει" τον άνθρωπο τελικά; Ή μήπως δεν αλλάζουμε (κατά βάθος) ποτέ...

Πολύ ωραίο Θέμα...
Ειδικά όσοι είμαστε πάνω των 25 έχουμε καταλάβει τουλάχιστον μια αλλαγή αν και εγώ είμαι στην ομάδα των αρκετών αλλαγών από μικρών μέχρι και ριζικών αλλαγών.
Σίγουρα η οριμότητα είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό (οριμάζουμε πάντα με βάση τις εμπειρίες και τα βιώματα μας) βέβαια είμαι λίγο εκτός αυτή τη στιγμή γιατί μου έχουν βάλει δυνατα ειδήσεις και δεν μπορω να συγκεντρωθώ να απαντήσω όπως θέλω.

θα επανορθώσω ομως...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[love_angel]

εγω ειμαι σχετικα μικρη για να μπορω να πω οτι εχω ζησει ''τις αλλαγες''...
βρισκομαι ομως σε μια ηλικια που περνώντας απο το λυκειο στη σχολη μου, κ στον κοσμο των ενηληκων, ζωντας πλεον μονη μου, σε μια αλλη ξενη πολη νιωθω πως βιωνω κ γω τεραστιες αλλαγες και για να ειμαι ελικρινης δεν ξερω αν σιγουρα μαρεσουν ολες...
παρατηρω οτι σιγα σιγα αλλαζει ο τροπος σκεψης μου, ο τροπος που αντιλαμβανομαι τα πραγματα..το οτι ωριμαζω ειναι μεν καλο απλα αρχιζω πλεον να αντιμετωπιζω με μια δυσπιστια και μια καχυποψια τα γεγονοτα, οχι οτι πριν ημουν αφελης και αθωα αλλα τωρα πια σε ακομα μεγαλυτερο βαθμο..
σε γεννικες γραμμες μπορω να πω οτι μου λειπει λιγο η ανεμελια της εποχης του σχολειου κ το γεγονος οτι δεν σκεφτομουν νοικια και λογαριασμουσ γιατι η καλη μαμα φροντιζε να μην αγχωνομαι για τιποτα! Βεβαια ξερω οτι οι αλλαγες που βιωνω τωρα ειναι ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΖΩΗΣ και εξαλλου ωφειλω να παραδεχτω οτι ζω πολυ ομορφες και ευχαριστες στιγμες και δε μετανοιωνω για την αποφαση μου να σπουδασω εκτος Αθηνας!
γενικα παρατηρω αλλαγες, αλλες ευχαριστες και αλλες δυσαρεστες, στους φιλους μου που γνωριζω χρονια (οπως και αυτοι φανταζομαι)..
μεγαλωνουμε, αυτο εχω να πω, μεγαλωνω και δεν ξερω αν πρεπει να χαρω ή οχι!
στην αρχη με τρομαζαν ολες αυτες οι αλλαγες και ορισμενες διαφορες ακομα που κατα καιρους αντιλαμβανομαι στην προσωπικοτητα μου απλα πλεον εχω περασει στη φαση του ''τρομου''
αλλα και του εντυπωσιασμου απο το ποσο γρηγορα αλλαζουν αυτα που μεχρις στιγμης θεωρουσαμε δεδομενα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_daemon_]

Αγαπητέ loupo, "κάποια πράγματα αλλάζουν και κάποια δεν θ αλλάξουν ποτέ"
Κλείσε την tv σ ευχαριστώ για την θετική σου αντιμετώπιση της επιλογής θέματος!

love_angel, είσαι ...παραστατικότατη με άγχωσες..!
Όντως, οι προοπτικές της αυτονομίας μας μεθάνε αλλά σύντομα μας αγχώνουν διότι η κάθε μας πράξη συνεπιφέρει ....ανεξέλεγτο αριθμό συνεπειών, που όπως είναι φυσικό δεν μπορούμε να τις προβλέψουμε όλες αλλά είμαστε υπεύθυνοι γι αυτές μια και έχουμε αποφασίσει με πλήρη ανεξαρτησία!!!
Αλλίμονο όμως αν δεν ήταν έτσι!!! Φαντάζεσαι να μη καταπιανόμαστε με τίποτα από τον φόβο των αρνητικών αντιφάσεων ενός....σχεδίου;
Αν μου επιτρέπεις μια παρατήρηση, επειδή το αναφέρεις στο τέλος....τίποτα δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο, ειδικά όταν "ξεκινάμε" γιατί ο καθένας μας θα στηριχτεί αργότερα σε αυτά και αν δεν είναι τα "δικα του δεδομένα", το αποτέλεσμα θα είναι επίπλαστο!


Α! να που διάβασα για το πτυχίο και την φουκαριάρα μάνα που με ρώτησε το "γιδι" !!!!!!!!!!!
　

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

Βρέθηκα λοιπόν να κλείνω τα 40 χωρίς στον ήλιο μοίρα, χωρίς ευρώ στην τσέπη. Μηδένισα τη ζωή μου ολοσχερώς.

...Και τι πήγε στραβά
και έπεσες πάλι στην λούπα της ευτυχίας;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.