Αμαρτία: Πώς πιστεύετε ότι κρίνει ο Θεός;

venividivici · 25-01-12

Σε αντίθεση με την εντύπωση που έχουν πολλοί, η αμαρτία δεν είναι ενοχή και κατάκριση. Δεν είναι δικαστήριο και προσβολή της Θείας Δικαιοσύνης. Δεν είναι ντροπή και καταδίκη. Είναι ελεύθερη πορεία και αυτοδιάθεση. Είναι δυνατότητα να επιλέξει το πλάσμα ελεύθερα, την ύπαρξη χωρίς τον Δημιουργό του, ή μαζί Του. Με όλες τις συνέπειες στις οποίες αυτή η επιλογή οδηγεί...

πηγή

2. Η σημασία της λέξης: "αμαρτία"
Τώρα που είδαμε την αντίφαση στη δικανική αντίληψη της αμαρτίας, είναι ώρα να δούμε και τη σημασία της ίδιας της αμαρτίας.

"Αμαρτία" σημαίνει: "αστοχία". Και "αμαρτάνω" σημαίνει: "αστοχώ".

Όταν όμως μιλάμε για αστοχία, είναι φυσικό να υπονοείται η ύπαρξη ενός στόχου. Και κάθε μας ενέργεια, είτε είναι εύστοχη, είτε άστοχη σε κάποιο βαθμό. Ποιος όμως είναι ο στόχος; Και τι είναι η ευστοχία και η αστοχία;

Φυσικό είναι, ο στόχος στον οποίο αποσκοπούν οι ενέργειές μας, να αντιπροσωπεύει το κέντρο όλης μας της ύπαρξης. Ο στόχος να είναι ο σκοπός της ίδιας της ζωής μας! Και ποιος είναι ο σκοπός της ζωής για τον άνθρωπο; Μα φυσικά η ομοίωση με τον Θεό! Πλασθήκαμε κατ' εικόνα Του, για να οδηγηθούμε ελεύθερα στο καθ' ομοίωσιν. Το κατ' εικόνα είναι η δυνατότητα να του μοιάσουμε, μια δυνατότητα την οποία στερούνται τα ζώα. Και το καθ' ομοίωσιν, είναι Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ αυτού του στόχου. Να γίνουμε όμοιοι με τον Θεό κατά χάριν.

Κάθε άνθρωπος, είναι ελεύθερος, να αξιοποιήσει αυτή τη δυνατότητα που του δίνει ο Θεός με την ύπαρξη που του έχει χαρίσει. Κάθε άνθρωπος, είναι ελεύθερος, να "ΣΤΟΧΕΥΣΕΙ" με τη ζωή και τις πράξεις του στη Θέωση, ή να δαπανάει τη ζωή του "στο γάμο του Καραγκιόζη", στοχεύοντας σε κάθε τι άλλο, εκτός από το ίδιο το νόημα και το σκοπό της ζωής του!

Κάθε μας ενέργεια και κίνηση, είτε μας φέρνει πιο κοντά στο στόχο, στο ποθούμενο της Θέωσης, είτε μας απομακρύνει από αυτό το στόχο. Και κάθε ενέργεια που μας φέρνει πιο κοντά, είναι μια ευλογημένη από τον Θεό επιτυχία. Ενώ κάθε αστοχία από το στόχο αυτό, είναι ΑΜΑΡΤΙΑ.

Όπως αντιλαμβάνεστε, όλα αυτά είναι πολύ διαφορετικά από την εντύπωση του δικαστηρίου και του "αυστηρού κριτή" που έχουν πολλοί στο μυαλό τους. Κι όμως αυτή είναι η έννοια της αμαρτίας στη Χριστιανική πίστη, όπως την έχει διατηρήσει αναλλοίωτη η Ορθόδοξη Εκκλησία του Κυρίου μας. Κανένας δεν μας υποχρεώνει να Θεωθούμε, και κανένας δεν μας υποχρεώνει να επιλέξουμε μια διαφορετική πορεία ζωής. Αλλά ό,τι επιλέξουμε, αυτό είναι που θα καθορίσει το αιώνιο μέλλον της ύπαρξής μας. Και στο βαθμό που θα πλησιάσουμε τη Θέωση, θα αμοιφθούμε με τη βίωση της ζωής του Ιδίου του Θεού που θα χαρίσει σε όσους αγωνίστηκαν στον αγώνα αυτό της "σκοποβολής". Ενώ αντίθετα, στο βαθμό που θα διώξουμε τον Θεό από τη ζωή μας, και θα τον κρατήσουμε μακριά, στον ίδιο βαθμό θα στερηθούμε τα δώρα που θα δώσει Αυτός στους νικητές. Αυτή είναι η "τιμωρία" των κακών ή αμελών σκοπευτών. Η στέρηση του δώρου!

Ένα ενδιαφέρον άρθρο....νομίζω ότι ο Θεός κρίνει όπως θα κρίναμε εμείς τον εαυτό μας....καθώς όλοι κάνουμε κάποια στιγμή απολογισμό ζωής ή απολογισμό κάποιων γεγονότων και καθόμαστε απέναντι από τον καθρέπτη κοιτάμε το πρόσωπό μας και κρίνουμε τι κάναμε και γιατι το κάναμε κι αν ήταν σωστό ή λάθος....Δύσκολο γιατί θέλει τόλμη... αλλά όχι ακατόρθωτο...
Άλλα το θεωρώ πολύ δύσκολο.... :redface:

DreamStealer · 25-01-12

τελικα μακαρι να υπαρχει θεος και μακαρι να με τιμωρησει,
τωρα δεν ξερω τι μπορει να σημαινει αυτο...
Αλλα φανταζομαι οτι θα εχει ενδιαφερον, αλλιως θα ηταν πληκτικο!

Αλλα τελικα φρουδες ελπιδες.... :mad:

yperoxi · 26-01-12

Δεν γνωρίζω κ πολλά για τη χριστιανική θρησκεία λόγω του ότι θρησκευτικά δεν διδάχτηκα στο σχολείο. Ωστόσο το έχω σκεφτεί το θέμα της θρησκείας και κατά την δική άποψη μέχρι να αποδειχτεί επιστημονικά η ύπαρξη του θεού (ποιου όμως απ' όλους?) απλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι υπάρχει. Με τίποτα (άρα και δεν κρίνει).Και αν υπάρχει είναι σαδιστής (αφού πολλοί είναι οι άνθρωποι που υποφέρουν στον κόσμο).

Προσωπικά πιστεύω ότι η θρησκεία κατασκευάστηκε για να φοβίζει κ να ελέγχει τους ανθρώπους. Και όχι μόνο τις πράξεις τους αλλά κ τις σκέψεις τους. Ο θεός δηλ. όχι μόνο βλέπει τις πράξεις (δηλ. τις ανηθικότητες των ανθρώπων) αλλά διαβάζει κ τις σκέψεις τους κ τιμωρεί...
Η θρησκεία λειτουργεί τιμωρητικά: τουλάχιστον στην αρχαία ελλάδα (Δωδεκάθεο) η ενοχή μεταβίβαζόταν από τον άνθρωπο στους θεούς (κάποιος θεός έφταιγε) ενώ στη χριστιανική θρησκεία ο άνθρωπος είναι πάντοτε ένοχος ενώπιον του θεού.
Τέλος, η θρησκεία δίνει (τεχνητή) ελπίδα στους ανθρώπους. Γιατί αν χαθεί κ αυτή...

DreamStealer · 26-01-12

Αρχική Δημοσίευση από yperoxi:
Ο θεός δηλ. όχι μόνο βλέπει τις πράξεις (δηλ. τις ανηθικότητες των ανθρώπων) αλλά διαβάζει κ τις σκέψεις τους κ τιμωρεί...

ναι.
ο θεος και ο τσακ νορρις..... :hmm:

Shadowfax · 27-01-12

Όχι, είναι σα να ρωτάς για αχλάδια με αφορμή μήλα κι εγώ να σου απαντάω γι' αχλάδια.

<disclaimer: μήλα = το αρχικό θέμα, αχλάδια = η ερώτηση για την ψυχή που πήγαινε στους άθεους>

Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί, αν υπάρχει διάθεση, να ΜΗΝ καταλήγει κάθε θέμα σε splits and off topic. I thought your tagline was "fresh ideas". Είναι φρέσκο να με κόβεις, χωρίς να προσθέτεις και τίποτα στο αρχικό θέμα που τόσο σε καίει στην τελική, για να μου θυμίσεις τον όρο 2324252? Και δε μιλάω για trolling εδώ, γιατί εγώ τουλάχιστον σοβαρά απάντησα στη συγκεκριμένη.

olga_serb · 27-01-12

......"Ο Θεός δεν κρίνει κανένα αλλά αγαπά πάντοτε όλους και όλα"......
......"οποιαδήποτε αμαρτία είναι ελάχιστη και ασήμαντη μπροστά στο άπειρο και παντοδύναμο έλεος του Θεού.
Είναι αδύνατον ο άνθρωπος να μολύνει τη θάλασσα φτύνοντας το πέλαγος. Είναι αδύνατον η αμαρτία να μολύνει
με οποιοδήποτε τρόπο την Θεϊκή Αγάπη.....Η αμαρτία τραυματίζει τη σχέση μας με το Θεό εξαιτίας της δικής μας
αδυναμίας και όχι εξαιτίας της τιμωρητικής διάθεσης του Θεού.... Όταν αμαρτάνουμε εμείς αλλοιωνόμαστε.
Όταν μετανοούμε εμείς ενεργοποιούμε την δυνατότητα αποδοχής της Χάρης. Το κόστος της αμαρτίας είναι απροσμέτρητο
και ασύλληπτο. Οι συνέπειες της αμαρτίας είναι θανατηφόρες. Όχι διότι ο Θεός μας τιμωρεί αλλά επειδή εμείς αυτοβυθιζόμαστε
σε εξώτερο σκότος...."

Mercury · 27-01-12

Αρχική Δημοσίευση από olga_serb:
......"Ο Θεός δεν κρίνει κανένα αλλά αγαπά πάντοτε όλους και όλα"......
......"οποιαδήποτε αμαρτία είναι ελάχιστη και ασήμαντη μπροστά στο άπειρο και παντοδύναμο έλεος του Θεού.
Είναι αδύνατον ο άνθρωπος να μολύνει τη θάλασσα φτύνοντας το πέλαγος. Είναι αδύνατον η αμαρτία να μολύνει
με οποιοδήποτε τρόπο την Θεϊκή Αγάπη.....Η αμαρτία τραυματίζει τη σχέση μας με το Θεό εξαιτίας της δικής μας
αδυναμίας και όχι εξαιτίας της τιμωρητικής διάθεσης του Θεού.... Όταν αμαρτάνουμε εμείς αλλοιωνόμαστε.
Όταν μετανοούμε εμείς ενεργοποιούμε την δυνατότητα αποδοχής της Χάρης. Το κόστος της αμαρτίας είναι απροσμέτρητο
και ασύλληπτο. Οι συνέπειες της αμαρτίας είναι θανατηφόρες. Όχι διότι ο Θεός μας τιμωρεί αλλά επειδή εμείς αυτοβυθιζόμαστε
σε εξώτερο σκότος...."

Τελικα μαλλον εχει δικιο ο shadowfax.Το σπλιτ και το οφφτοπικ ειναι αναποφευκτο.
Αφου σας αγαπα ολους..γιατι σας στελνει στην κολαση να καειτε στην αιωνιοτητα??
Και πως ξερετε τι και πως κανει ο θεος σας...Αφου δεν τον εχετε δει in the first place.

WhiteDrum · 27-01-12

Αρχική Δημοσίευση από Mercury:
Και πως ξερετε τι και πως κανει ο θεος σας...Αφου δεν τον εχετε δει in the first place.

Εφόσον αναφερόμαστε στην πίστη του καθενός γιατί γειώνεις τον κοσμάκη; Ο καθένας αναφέρεται σε τί πιστεύει ότι θεωρείται πταίσμα απέναντι στον εσωτερικό του κριτή που συχνά στους θρησκευόμενους είναι συνυφασμένος με την έννοια του Θεού. Τι σχέση έχει αν έχουν δει τον μπάρμπα με τα μούσια και τα σανδάλια; Η ερώτηση είναι σαφής : τι αν κάνεις θα σε φέρει υπόλογο στα θρησκευτικά σου πιστεύω.

Eileen · 27-01-12

Αρχική Δημοσίευση από Mercury:
Αφου σας αγαπα ολους..γιατι σας στελνει στην κολαση να καειτε στην αιωνιοτητα??

Γιατί η αγάπη δεν σημαίνει ηλιθιότητα. Οι άνθρωποι κάνουν κάποιες επιλογές στη ζωή τους, ακολουθούν κάποια... μονοπάτια αν θες. Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τις πράξεις και τις επιλογές του και οφείλει να ζήσει με τις συνέπειες αυτών.
Αυτό είναι το σημαντικότερο μήνυμα που πήρα από τα τόόόόσα χρόνια θρησκευτικών (πέρα από το ότι δεν υπάρχει θεός

).

Mercury · 27-01-12

Θα συνεχισω το οφτοπικ και συγχωρεστε με.
Αλλα προσπαθω τοσο καιρο να βρω μια σταγονα λογικης,σε ολα αυτα περι θρησκειας,θεου κτλ.Κατι που να αποδεικνυει την υπαρξη.Η εστω καποια ενδειξη.
Αλλα τιποτα.Μονο κατι "ο θεος φανερωνεται στους πραγματικα πιστους","δεν μπορεις να κατανοησεις τον θεο" και διαφορα αλλα.
Συγνωμη,αλλα αυτα ειναι λογια σχιζοφρενη που βλεπει παραισθησεις και εχει φανταστικους φιλους.

Οι άνθρωποι κάνουν κάποιες επιλογές στη ζωή τους, ακολουθούν κάποια... μονοπάτια αν θες. Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τις πράξεις και τις επιλογές του και οφείλει να ζήσει με τις συνέπειες αυτών.

Δεν ειναι προφανες αυτο??Βασικος νομος της φυσικης ειναι.Καθε δραση εχει και μια επιδραση.Μικρη η μεγαλη.

DreamStealer · 27-01-12

εχει γουστο η κριση και το μνημονιο να ειναι δοκιμασια του θεου...

το εχω πει αλλα δεν με πιστευει κανεις,
ο θεος ειναι πασοκ!

Guest 515609 · 27-01-12

Αρχική Δημοσίευση από Eileen:
Γιατί η αγάπη δεν σημαίνει ηλιθιότητα. Οι άνθρωποι κάνουν κάποιες επιλογές στη ζωή τους, ακολουθούν κάποια... μονοπάτια αν θες. Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τις πράξεις και τις επιλογές του και οφείλει να ζήσει με τις συνέπειες αυτών.
Αυτό είναι το σημαντικότερο μήνυμα που πήρα από τα τόόόόσα χρόνια θρησκευτικών (πέρα από το ότι δεν υπάρχει θεός ).

Το σημαντικο αυτο μηνυμα απο τα θρησκευτικα το πηρες?

Ποτε δεν μου περασε απο το μυαλο οτι διδασκει κατι τετοιο η θρησκεια

Eileen · 27-01-12

Αυτό πιθηκάκι είναι το βασικό νόημα πίσω από το λεγόμενο ... "αυτεξούσιο". Έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, anyway.. :redface:

Dalian · 27-01-12

Αν ο διάβολος τιμωρεί τους κακούς στην κόλαση, τότε γιατί τον θεωρούμε κακό? :hmm:

Shadowfax · 27-01-12

@olga_serb Ας μετανοήσουμε όλοι λοιπόν αδέρφια κι ας μετανιώσουμε για τις αμαρτίες μας για να μπορέσουμε, τελικά, να "ενεργοποιήσουμε τη δυνατότητα αποδοχής της Χάρης"!!

Crap. Stinky messy crap. And make no mistake δεν προσβάλλω εσένα, την πεποίθησή σου κρίνω, μια πεποίθηση που ενισχύει κι αναπαράγει μαλακίες.

Και είναι όντως περίεργο, και πολύ πολύ πολύ τρομακτικό, να βλέπεις at first hand τη συλλογιστική πορεία της θρησκείας με την οποία καταλήγει να σε ελέγχει ΠΛΗΡΩΣ. ΕΝΤΕΛΩΣ ΟΜΩΣ. Και δε μιλάω μόνο για την επιχείρηση καθαυτή, μπορεί να μην ακολουθείς τις μεθόδους της κι όμως πάλι να μην είσαι ελεύθερος. Δεν τίθεται καν θέμα τύπων τελικά, αν πατάς στην εκκλησία, στο τζαμί, στο ναό, whatever. Όχι, καθόλου. Μιλάμε για μια ολόκληρη σχολή ιδεών τόσο συνδεδεμένων μεταξύ τους και τόσο βαθιά ριζωμένων σε brainwashed κεφάλια που μετά από λίγο καταλήγουν κυριολεκτικά μια alternative reality, κάτι που ειλικρινά δεν ξέρω πώς πολεμάς αποτελεσματικά όταν βλέπεις ότι έχει καταπιεί τον άλλο.

Πώς σε καταπίνει? Απλά αφαιρώντας οποιαδήποτε δύναμη απ' τον άνθρωπο και διδάσκοντας ότι τα πάντα που σχετίζονται μ' αυτόν, ακόμα και η ίδια η ελευθερία στις επιλογές του --ω τι ειρωνεία!-- δεν είναι προϊόντα της σκέψης του αλλά δώρα ενός μεγαλόψυχου και παντοδύναμου θεού. Στην τελική ποια ελεύθερη κρίση όταν είμαι δημιούργημα και ξέρω και τις συνέπειες της μιας επιλογής και την επιβράβευση της άλλης και ποια δύναμή μου να κάνω τη ζωή μου όπως τη θέλω? Ποια ζωή ΜΟΥ όταν εκδημιουργίας είμαι τόσο αδύναμος κι αλλοιωμένος με τις πράξεις μου και το "σωστό" ορίζεται από κάποιον άλλο πέρα από μένα?

False dilemmas and empty hopes I say. Μια τεράστια παράδοξη φούσκα, ένα αδιέξοξο που μου δίνει απλά πολλούς δρόμους για να φτάσω στον ίδιο τοίχο. And guess what: στο σωστό τοίχο.

Και για να το κάνω λίγο πιο συγκεκριμένο και να τα συνδέσω όλα κάπως, βαρέθηκα στο κείμενό σου να διαβάζω πόσο αδύναμος κι ανίκανος είμαι μπροστά στο badass θεό. Θα βάλω τα κλάματα σε λίγο απ' το πόσο πνευματικά άχρηστος κατέληξα σε 10 γραμμές. Συνολικά, είμαι αδύναμος, ο θεός δυνατός, και για τα πάντα που χαλάνε τη σχέση μου μαζί του ευθύνομαι εγώ μια και όλα αυτά πηγάζουν απ' τη δική μου αδυναμία ενώ αυτός βρίσκεται πάντα σε μια default φάση μεγαλοψυχίας και υπερικανότητας.

So, 1st step taken: αφαιρέσαμε οποιαδήποτε δύναμη απ' τον άνθρωπο, είναι ο χαμένος της υπόθεσης κι ο θεός ο νικητής. Θυμήσου, αφήσαμε στον άνθρωπο την ελευθερία επιλογής (ή καλύτερα την ψευδαίσθηση της ελευθερίας, το παράδοξο δες πάνω) και κατά συνέπεια τη δυνατότητα στην αμαρτία.

Κι έρχεται το δεύτερο βήμα τώρα. Τι κάνεις αφού έχεις γκρεμίσει τον άνθρωπο και τον έχεις αφήσει με (σχεδόν) τίποτα πέρα απ' όσα εσύ του προσφέρεις? Του δίνεις το χέρι και τον βοηθάς να σηκωθεί. And that's pretty much it, τον ελέγχεις από δω και πέρα λίγο πολύ ολοκληρωτικά. Γιατί? Ε, απ' τη στιγμή που μόνος του ελπίδα δεν έχει λόγω της γενικής ανικανότητάς του σε ποιον θα σταφεί?? Δεν πρέπει να 'σουν Νεύτωνας στο σχολείο, ε..?

So, 2nd step taken: Μη φοβάσαι άνθρωπε! Τι κι αν είσαι ασήμαντος κι αδύναμος κι άχρηστος και δεν έχεις τίποτα παρά μόνο το παράδοξο μιας υποτιθέμενης ελευθερίας στις επιλογές σου? Εγώ είμαι εδώ! Δεν έχεις παρά να μετανοήσεις και αυτόματα "ενεργοποιείς τη δυνατότητα αποδοχής της Χάρης". Υπάρχει λοιπόν λύση στα προβλήματά σου: ΕΓΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Φυσικά μπορείς να διαλέξεις άλλο δρόμο και να μην έρθεις σε μένα. Αλλά θυμήσου ότι "είσαι αδύναμος", ότι "η σχέση μας θα χαλάσει απ' τη δική σου αμαρτία", απ' την ίδια σου την επιλογή να μην έρθεις σε μένα και να πας άπο άλλο δρόμο, και "γι' αυτήν την καταστροφή ΔΕ θα ευθύνομαι εγώ γιατί είμαι παντοδύναμος και μεγαλόψυχος" και υπεργαμάτος, θυμάσαι? Οπότε τελικά είσαι ελεύθερος να διαλέξεις αλλά λίγο πολύ τη γάμησες αν πας από άλλο δρόμο κι όχι απ' το δικό μου.

Τους γκρεμίζεις και μετά απλά εμφανίζεσαι σαν η μόνη λύση. Είναι τόσο απλό σαν ιδέα και τόσο προκλητικά εμφανές που, ω ναι, καταλήγει τρομακτικό να βλέπεις ότι δεν το βλέπουν!

Τώρα, είναι ένα πράγμα να μη βλέπουν τι έχουν μπροστά τους οι πιστοί κι άλλο εντελώς διαφορετικό και τραγικά πιο αποτυχημένο/τρομακτικό να μην το βλέπουν άνθρωποι που λένε ότι "δεν υπάρχει θεός".

@Eileen "Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τις πράξεις και τις επιλογές του και οφείλει να ζήσει με τις συνέπειες αυτών. Αυτό είναι το σημαντικότερο μήνυμα που πήρα από τα τόόόόσα χρόνια θρησκευτικών."

Είμαστε σοβαροί? Πραγματικά είμαστε σοβαροί τώρα ή μαλακίες λέμε? Η πίστη στο θεό σού μαθαίνει να ζεις με τις συνέπειες των επιλογών σου?

Η ίδια γαμημένη πίστη που σου λέει ότι "Όταν μετανοούμε εμείς ενεργοποιούμε την δυνατότητα αποδοχής της Χάρης"!?

Η ίδια πίστη σε ένα "παντοδύναμο και μεγαλόψυχο" πράγμα που απλά "συγχωρεί"? Ξανά, είμαστε σοβαροί?

..

Ο πιστός έχει πάντα μα πάντα μα πάντα μα πάντα μα πάντα μα πάντα το αποκούμπι της μετάνοιας. Πάντα. Period. Ό,τι κι αν κάνει, ό,τι κι αν πρέπει να τραβήξει μετά πνευματικά ή σωματικά θα έχει πάντα σε μια γωνία στο μυαλό του ότι μπορεί, στη μοναδική ουσιαστική σχέση στον κόσμο (=αυτή με το θεό) να διορθώσει τα πράγματα και να βρει παρηγοριά/συγχώρεση. Είναι λογικά άτοπο --και πέρα για πέρα ηλίθιο, γι' αυτό τα χάνω λίγο-- να πεις ότι ο θεός σού μαθαίνει να ζεις με τις συνέπειες των πράξεών σου απ' τη στιγμή που, guess what! ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΨΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, Ό,ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ, ΟΠΟΙΟ ΛΑΘΟΣ, ΟΠΟΙΑ ΑΜΑΡΤΙΑ, ΟΠΟΙΑ ΕΝΟΧΗ.

Η ίδια η μετάνοια αυτή την έννοια παίρνει, αφήνω τα προβλήματά μου σε κάτι μεγαλύτερο από μένα και φεύγουν βάρη από πάνω μου που διαφορετικά θα βάραιναν μόνο εμένα (και μιλάω συγκεκριμένα για το πνευματικό κομμάτι εδώ).

Οι καμικάζι αυτοκτονίας δε γαμάνε τη ζωή τους επειδή γουστάρουν την εμπειρία ή τα αίματα (δικά τους κι άλλων) γενικά. Το κάνουν επειδή ξέρουν ότι οι πράξεις τους όσο λάθος κι αν είναι σύμφωνα με τα συμβατικά ανθρώπινα δεδομένα για το θεό τους δε θα μετρήσουν στην κρίση του. Ίσα ίσα είναι κάτι που επιβάλλεται απ' τη δική τους ερμηνεία της διδασκαλίας του θεού τους κι όσο λάθος κι αν το βρίσκει ακόμα και η ίδια αυτή η διδασκαλία, πέφτει εξαίρεση κι ανταμοιβή, συγχώρεση κι έπαινος σε έναν κόσμο υποθετικά πιο σημαντικό απ' αυτόν εδώ. Τι έχεις λοιπόν, τι ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ λοιπόν καλύτερα? Έναν άνθρωπο που όχι μόνο αδιαφορεί για τις συνέπειες των πράξεών του σε πρώτο στάδιο αλλά και που είναι απαλλαγμένος από κάθε είδους αναστολή σε δεύτερο. Δεν υπάρχει pondering on their actions and growth όπως τα εννοείς εσύ, απλά ο θεός σαν πρόφαση κι ούτε σκέψη για συνέπειες.

Οι σταυροφόροι μια απ' τα ίδια. Ή μήπως δεν υπήρχαν άτομα που απλά διαφωνούσαν με την ιδέα? Φυσικά και υπήρχαν, και μπορεί μερικοί απ' αυτούς να 'χαν μιλήσει και δυνατά με όποιο κόστος (παρένθεση, ΕΔΩ θα 'βλεπες έναν άνθρωπο που πραγματικά είναι έτοιμος να ζήσει με τις συνέπειες, αυτόν που θα διαφωνούσε με την ιδέα και ή θα στιγματιζόταν ή θα πέθαινε ή ό,τι άλλο). Αλλά δε μίλησαν, και ξέρεις γιατί? Ξέρεις γιατί: επειδή ήταν τυφλοί απ' τον παντοδύναμο θεό τους και την επιθυμία του, όπως την ερμήνευαν αυτοί σαν τους καμικάζι πάνω. Ήταν τυφλοί κι απαλλαγμένοι από οποιαδήποτε ηθική αναστολή με τη μετάνοια στο μυαλό τους. Δεν ήταν άνθρωποι που ζουν με τις συνέπειες, ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ συνέπειες γι' αυτούς απ' τη στιγμή που στην επόμενη ζωή οι πράξεις τους θα συμπεριλαμβάνονταν στην αξιολόγησή τους και το σφαγείο που άλλοτε και με τη συμβατική ανθρώπινη λογική θα τους βάραινε τουλάχιστον ηθικά τώρα τους έσωζε στα μάτια ενός "μεγαλόψυχου θεού".

Γενικά ο μέσος πιστός δεν είναι παράδειγμα ανθρώπου που ζει με τις συνέπειες. Ακριβώς το αντίθετο, τυπικά δεν ξέρει τι είναι συνέπειες απ' τη στιγμή που η πίστη του στο θεό του δίνει εργαλεία για να τις φορτώνει αλλού πάντα, which is why

@WhiteDrum μπαίνω και στη διαδικασία να "γειώσω κοσμάκη", επειδή για μένα η ιδέα του "εσωτερικού κριτή που συχνά στους θρησκευόμενους είναι συνυφασμένος με την έννοια του Θεού" είναι καρκίνος και κάτι που, προσωπικά πάντα, δε θα ήθελα να βλέπω στον υποθετικό κόσμο όπου θα 'θελα να ζω. Ο εσωτερικός κριτής οφείλει να 'ναι ο ίδιος σου ο εαυτός, η ίδια σου η καθημερινότητα κι εσύ συνολικά σαν άτομο, όχι σύννεφα και κάτι εντελώς απροσδιόριστο.

Γιατί από ένα σημείο και μετά you lose track of what's real and what's not, of what's important here, now, today, not in some other world up in the sky. Τελικά όταν καταλήγεις ο αυστηρότερος κριτής του εαυτού σου μπορείς να ζήσεις με τις συνέπειες των πράξεών σου, μπορείς να αλλάξεις μέσα απ' τα συμπεράσματα που -----

παρένθεση, μόλις έγινε σεισμός (3:35), δε μασάμε συνεχίζουμε

----- ναι, μέσα απ' τα συμπεράσματα που ο ίδιος βγάζεις κρίνοντας τις επιλογές σου και τελικά μπορείς να εξελιχθείς και να πας σε κάτι καινούριο.

Δε μ' ενδιαφέρει τι πιστεύεις εσύ, αυτός, ο άλλος, χέστηκα. Μ' ενδιαφέρει απλά να δω στερεότυπα, προκαταλήψεις και μέσα περιορισμού σκέψης να την κάνουν απ' τον κόσμο. Αυτό.

Eileen · 27-01-12

1oν. Είσαι πολύ μικρός για να πας από εγκεφαλικό για αυτό ηρέμησε!
2ον. Δεν πιστεύω - οπότε μην μου παραθέτεις χωρία και εδάφια σε σχέση με την "πίστη".
3ον. Είπα ότι αυτό το πήρα μέσα από την ερμηνεία που δίνω εγώ στο ρημάδι το "αυτεξούσιο".
4ον. Η μετάνοια είναι επιλογή . Σκέψου το και θα δεις ότι κολλάει!

Shadowfax · 27-01-12

Το διάβασες όλο σε 3 λεπτά!? Γιατί το 2ο και το 4ο point σου δε μου λένε τίποτα.

Τίποτα, βασικά τίποτα δε μου λέει τίποτα σε ένα μήνυμα 4 γραμμών που απαντάει με "σκέψου το".

Θα κάτσεις ή να φέρω καρέκλα?

Eileen · 27-01-12

Αρχική Δημοσίευση από Shadowfax:
Το διάβασες όλο σε 3 λεπτά!? Γιατί το 2ο και το 4ο point σου δε μου λένε τίποτα.

Τίποτα, βασικά τίποτα δε μου λέει τίποτα σε ένα μήνυμα 4 γραμμών που απαντάει με "σκέψου το".

Θα κάτσεις ή να φέρω καρέκλα?

Διάβασα την απάντησή σου σε εμένα, δεν ήταν και inaugural 8 σελίδων! :worry:

Αλλά αφού θες να το αναλύσω περαιτέρω... (without mockery, I am in a good mood today! :redface:

)

Όπως έγραψα, την παραπάνω συσχέτιση την έκανα σε σχέση με το λεγόμενο "αυτεξούσιο" που έχει δώσει ο θεός στον άνθρωπο και για το οποίο τόσες πολλές συζητήσεις έχουνε γίνει. Η ερμηνεία που έδωσα ήταν αυτή του ότι ο καθένας μαθαίνει να ζει με τις πράξεις και τις επιλογές του και τις συνέπειες αυτών.
Αν είσαι λοιπόν πιστός και αμαρτήσεις θα έχεις τύψεις - είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα. Οι τύψεις αυτές είναι απόρροια της αμαρτίας, μαζί με την γνώση ότι θα πας στην Κόλαση (μπου-χου!).
Ωστόσο, υπάρχει και η άλλη επιλογή - που για εμένα, ναι είναι επιλογή. Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Και γιατί το θεωρώ και αυτό εκ νέου επιλογή? Γιατί πρέπει να πέσεις πολύύύ χαμηλά και να παραδεχτείς ότι έχεις κάνει λάθος και να το κατανοήσεις, να το αποδεχτείς και να προσπαθήσεις με προσευχές και i don't know what, να redempt yourself και να πας στον Παράδεισο.
Ή μετανοείς επομένως ή όχι. Για αυτό θεωρώ ότι είναι επιλογή - και για αυτό μπορεί να αλλάξει και το course of events.

Shadowfax · 27-01-12

Διάβασα την απάντησή σου σε εμένα

Which is where you fail. Δε θα σε ρωτούσα αν το διάβασες όλο αν δε χρειαζόταν να το διαβάσεις όλο για να καταλάβεις τι λέω now, would I?

Στο πρώτο κομμάτι είπα γιατί

το λεγόμενο "αυτεξούσιο" που έχει δώσει ο θεός στον άνθρωπο

συνολικά μαζί μ' ό,τι έχει δώσει ο πρώτος στον δεύτερο in terms of free choice είναι μια παράδοξη χαζομάρα.

Συνδέονται σχεδόν όλα μάζι σε κάθε post (όχι μόνο στα δικά μου). Μια ροή είναι η σκέψη, δε σταματάω και λέω "Α, απαντάω σε σένα τώρα άρα λέω άλλα και μιλάω αλλιώς".

Eileen · 27-01-12

Ρε πουλάκι μου μπορείς να καταλάβεις ότι ΔΕΝ διαφωνώ μαζί σου?
Απλά διαφοροποιούμαι και βλέπω την μετάνοια ως μία επιλογή - γιατί ναι, για εμένα είναι 2 much price to pay να έριχνα τον εγωισμό μου (αν τα αποδεχόμουν) και να πω "Ω, μεγάλε, έκανα λάθος, συγχώρεσέ με! μπλα μπλα μπλα". Εσύ το βλέπεις σαν αποκούμπι - εγώ σαν μία επιλογή.

Αμαρτία: Πώς πιστεύετε ότι κρίνει ο Θεός;

Τιμώμενο Μέλος

Δραστήριο μέλος

Δραστήριο μέλος

Δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Επιφανές μέλος

Δραστήριο μέλος

Guest 515609

Επισκέπτης

Τιμώμενο Μέλος

Περιβόητο μέλος

Διάσημο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Διάσημο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Διάσημο μέλος

Τιμώμενο Μέλος