Αντιμετώπιση άγχους

[cap]

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχω εμφανίσει το εξής:

Ξαφνικά, και χωρίς κανένα λόγο, με πιάνει δύσπνοια (το είχα αναφέρει και σε προηγούμενο μήνυμα). Αν επιχειρήσω να καπνίσω σε αυτό το διάστημα, απλά γίνεται χειρότερη.
Ξαφνικά, και χωρίς κανένα λόγο, εξαφανίζεται όπως εμφανίστηκε. Αλλα μόλις εξαφανιστεί, αρχίζει να πονάει η αριστερή μου γάμπα! Βρε όσο και να καπνίσω, δύσπνοια δεν ξαναπαθαίνω, αλλα η γάμπα πονάει!

Φοβήθηκα για καμια θρόμβωση, αλλά όπως μου εξήγησε ο γιατρός θρόμβος που να πηγαινοέρχεται από τους πνεύμονες στο πόδι και να κάνει εμβολές τέτοιου τύπου είναι οχι απλά σπάνιο φαινόμενο, απίθανο. Χωρίς άλλα θορυβώδη συμπτώματα, πρήξιμο κλπ, ή πόνο κατά την εισπνοή (αν επρόκειτο για εμβολή) δεν μπορούμε να μιλάμε για τέτοιο πράγμα.

Συμπέρασμα: Μαλλον κάποια αγχώδης διαταραχή η οποία εμφανίζεται τόσο όμως πραγματική που σε κάνει να ανησυχείς για την υγεία σου. Το πόδι, όπως μου είπε φυσιοθεραπευτής, δείχνει μια τυπική εκδήλωση ισχιαλγίας που προερχεται από τη σπονδυλική στήλη λόγω βάρους, καθιστικής ζωής κλπ. Η δύσπνοια, αντε βρες το!

Για να μην εξετάζουμε μόνο αυτά που συμβαίνουν στη Ζετα...όπως βλέπετε έχουμε και εμείς τα μικρά μας ευρήματα, και φυσικά είμαι κατάπτυστος που δεν συνέχισα να επισκέπτομαι κάποιον ειδικό για να απομονώσω το πρόβλημα. Ανησύχησα τόσο για την υγεία μου που αναλώθηκα σε δεκάδες εξετάσεις έχοντας κάνει ένα τεράστιο, πρακτικά, τσεκ-απ για την επόμενη δεκαετία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[teo]

Εγω κλασικα πινωντας αλκοολ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chimera]

Εγώ όταν δεν έχω τπτ για να αγχωθώ τότε αγχώνομαι πολύ . Μάλλον δεν μπορώ να ηρεμήσω με τπτ .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[zeta5238]

Αννούλα,

'Εχεις απόλυτο δίκιο Τ Ι Π Ο Τ Α δεμ αξιζει όσο η ψυχική μας ηρεμία! Τον τελευταίο καιρό ΝΑΙΙΙΙΙ εχω αρχίσει γυμναστήριο και όντως μου κάνει πολύ καλό αυτό! Πάω και εκτονόνομαι εκεί μετά επιστρέφω σπίτι και μετά από κανα 2ωρο πάω στη δουλειά οπότε δεν έχω χρόνο να πολύσκεφτω αρνητικά! Έχω δε παρατηρήσει ότι το άγχος με διακατέχει τις περιόδους που δεν δουλεύω και γενικά δεν ασχολούμαι με κάτι..Οπότε ναι είναι πολύ σημαντικό να ασχολείσαι με κάτι σε καθημερινή βάση τελικά! (Πάτησα εκεί που μου είπες..Ε! 'Οχι ρε Αννούλα να μου πιείς και το αίμα!!!



Nina21,

Και εμένα τώρα τελευταία ένας οικογενειακός γιατρός (ειδικός παθολόγος) που πήγα και του είπα όλα όσα αντιμετωπίζω μου είπε να πέρνω μισό Bespar κάθε βράδυ..Είναι ακίνδυνο ή έχει τίποτα επιπλοκές? Το έχω πάρει 3-4 φορές και δεν καταλαβαίνω κάποια διαφορά (ούτε υπνηλία)..Μήπως ξέρεις τίποτα?

Cap,

Ωστε και σενα σε πιάνουν δύσπνοιες ε?? Κοίτα που νόμιζα ότι ήμουν η μόνη..Πάντως πραγματικά τώρα που άρχισα γυμναστήριο και πέρνω μισό Bespar το βραδυ είμαι άλλος άνθρωπος...Τελικά όλα στο μυαλό είναι...Πήγε να με πιάσει δυσπνοια ένα βράδυ που είχα αγχωθεί και πραγματικά ήταν σαν να 'πάλευα' με τον εαυτό μου για να το ξεπεράσω...Τελικά τα κατάφερα και ξεχάστηκα! Μου είπε ένας γιατρός ότι κάνει καλό η εργασιοθεραπεία! Σε όσους ψυχολόγους μου λέει και να πας αυτό είναι το νουμερο ένα..

Τεο,

Πως και κατέφυγες στο αλκοόλ?

Chimera,

Σωστό! Και γω κάτι παρόμοιο παθαίνω!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ZXCVBNM]

Και τι γίνεται όταν το άγχος έχει γίνει πιο συχνό κι απ'την αναπνοή?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηλίας9085]

γειά σας.
τελικά αύτα που νίωθω δένουν με αυτά που δίαβασα περί του αγχούς.παρόλα αυτά εχω και εγώ με τη σειρά μου καποιες ερωτήσεις.....
μπορεί το άγχος να ξεκινήσει απο χρήση ναρκωτικής ουσίας(κάνναβις)? μπορεί το άγχος να αλλάξει το τρόπο που βλέπεις τα πράγματα?(να βλέπεις λες και είσαι σε όνειρο)πόση ώρα κρατάει μια κρίση άγχους?μπορεί να έχεις κρίση άγχους όταν πιείς ποτό?μπορεί να κρατήσει και όλη μέρα αλλά πιο έντονα σε κάποιες φάσεις της ημέρας? αν δεν καταφέρω να το αντιμετωπίσω θα το κουβαλάω για όλη μου τη ζωή?
άν κάποιος απαντήσει στα ερωτήματα μου θα του ήμουν υπόχρεος. ευχαριστώ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[monk]

μπορουμε να αγορασουμε λιγη αδιαφορια

βοηθαει πολυ ......................

για το ανχος και οχι μονο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Εχω αντιμετωπισει πολλες μορφες αγχους δυστυχως και λυπαμαι γιατι πολλες φορες αγχωνομαι για εντελως ασημαντα και γελοια πραγματα...Νομιζω οτι βοηθαει να μιλας-αν και δεν το κανω- σε φιλους χωρις να δειχνεις υπερβολικα ανησυχος απλα να το συζητας...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[summer life]

Φυσικά πολλές φορές η βοήθεια ενός ψυχολόγου είναι πολύτιμη και άκρως απαραίτητη ειδικά σε δύσκολες περιπτώσεις. Κάθε ένας από εμάς όμως έχει τη δύναμη να παλέψει με το άγχος και να βγει νικητής. Προσωπικά έχω καταβληθεί πολλές φορές από άγχος και τι κατάλαβα - τον ίδιο μου τον εαυτό ταλαιπώρησα. Δεν πειράζει όμως τώρα το ξεπέρασα και είμαι καλά. Η ζωή είναι πολύ όμορφη και πρέπει να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή. Ας νικήσουμε επιτέλους το άγχος. Ας πάμε στην παραλία με τους φίλους μας, ας παίξουμε ποδόσφαιρο, μπάσκετ η όποιο άλλο άθλημα, ας ξεφύγουμε λίγο από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας και γενικά ας ζήσουμε τη ζωή μας όπως πρέπει χωρίς άσχημες σκέψεις και άγχος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Μμμμ μάλλον το μυστικό για το άγχος είναι να σκεφτούμε ότι έχουμε επιλογή..
Σε όποια κατάσταση και αν βρισκόμαστε, έχουμε επιλογή- να κάνουμε κάτι ή να μην το κάνουμε. Ακόμα και το να μην επιλέξουμε, είναι επιλογή.

Το λέω απολύτως συνειδητά και όχι όντας έξω από το χορό, μιας και τους τελευταίους μήνες ταλαιπωρούμαι από μία αλλεργία που ξεκίνησε λόγω υπερβολικού άγχους..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω τις περισσότερες φορές.
Αγχωνομαι σχεδόν για τα πάντα και στο τέλος πατάω μια λυποθυμία και συνέρχομαι.
Σε μια τέτοια φάση είμαι και τώρα.
Πώς θκατά να το αποβάλω;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Αυτό το πρόβλημα, το έχω δυστυχώς κι εγώ.
Αγχώνομαι πολύ και ειδικά στην δουλειά.
Από το καλοκαίρι, έχω πάρει απόφαση να το αντιμετωπίζω όσο μπορώ με ηρεμία, και τις περισσότερες φορές μέχρι τώρα τα έχω καταφέρει, όχι όμως 100%.
Προσπαθώ όμως...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Tελειομανής και εσύ;
Πίστευα πως με το τέλος του σχολείου θα έφευγε και αυτό αλλά μάταια. :/

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

είναι νομίζω θέμα χαρακτήρα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fockos]

Έχω την απόλυτη λύση για να σας φύγει το άγχος σε χρόνο ντε τε.

1) Παίρνετε μια βαθιά ανάσα.
2) Τα χέρια τα τεντώνετε ώστε να είναι κάθετα στο υπόλοιπο κορμό (να σχηματίζει 90 μοιρες με το κεφάλι και 90 μοιρες με το σώμα)
3) Ενώ παίρνετε ανάσες με γρήγορο ρυθμό κάνετε πάνω κάτω τα χέρια σας χωρίς να λυγίσεται τους αγκώνες σας (σαν να είσαστε plamobile).

ακούγεται χαζό αλλά όταν έχετε άγχος με αυτές τις κινήσεις φεύγει αισθητά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Έχω την απόλυτη λύση για να σας φύγει το άγχος σε χρόνο ντε τε.

1) Παίρνετε μια βαθιά ανάσα.
2) Τα χέρια τα τεντώνετε ώστε να είναι κάθετα στο υπόλοιπο κορμό (να σχηματίζει 90 μοιρες με το κεφάλι και 90 μοιρες με το σώμα)
3) Ενώ παίρνετε ανάσες με γρήγορο ρυθμό κάνετε πάνω κάτω τα χέρια σας χωρίς να λυγίσεται τους αγκώνες σας (σαν να είσαστε plamobile).

ακούγεται χαζό αλλά όταν έχετε άγχος με αυτές τις κινήσεις φεύγει αισθητά

Θα το δοκιμάσω σύντομα, αν και όταν με πιάνει είμαι σε χώρους που δεν είναι ότι πιο εύκολο να αρχίζεις να τεντώνεις τα χέρια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Pequeño]

Έχω και εγώ πρόβλημα με το άγχος και όσο περνάει ο καιρός και μεγαλώνω παρατηρώ ότι αυξάνεται δραματικά.
Γενικότερα δεν είμαι άτομο που με κυριεύει το άγχος για απλά ασήμαντα πράγματα (δε θα προλάβω το λεωφορείο πχ), αλλά όταν μιλάμε για εξετάσεις, αλλαγή επαγγελματικού ή παλιότερα σχολικού περιβάλλοντος, συνέντευξη για δουλειά, επίσκεψη σε γιατρό κτλ εκεί είναι που τα χάνω τελείως.

Ακόμη θυμάμαι όταν πιτσιρικάκι μπήκα για πρώτη φορά στη Α τάξη του δημοτικού ή όταν πήγα πρώτη φορά χορό, ή όταν είχα παράσταση.
Κρύος ιδρώτας, κλάμα κρυφά στη τουαλέτα, τρέμουλο στα χέρια και στη φωνή μαζί με ένα τεράστιο κόμπο/πόνο στο στομάχι.
Από τότε που τελείωσαν οι πανελλαδικές και μετά δε μπορώ να συνέλθω.
Μια μέρα που έγραφα ένα μάθημα, με έπιασε τόσο πολύ το στομάχι μου από το άγχος, που το γύρισε σε εντερική διαταραχή και τρέχανε να με μαζεύουν και να με κουβαλάνε με ασθενοφόρα λιπόθυμη.

Πλέον ακολουθεί πάντα το ίδιο.
Θα πάω για συνέντευξη σε δουλειά, θα φύγω κατευθείαν όπως- όπως γιατί δε μπορώ να πάρω ούτε ανάσα.
Θα πάω να δώσω εξετάσεις για πτυχίο, να σου πάλι το στομάχι κόμπος, εντερική διαταραχή, τρέξιμο γρήγορα στο σπίτι.
Ακόμη και σε συζητήσεις πρόσωπο με πρόσωπο που το θέμα είναι σοβαρό νιώθω αδύναμη σαν να είμαι άρρωστη πριν καν συναντηθώ με το πρόσωπο που έχω να μιλήσω.
Μη μιλήσω για το όταν μαλώνω με κάποιον. Όταν ήμουν μικρή ένιωθα ότι φοβόμουν, ότι αυτό που είχα ήταν φόβος, μάλωνα με ένα παιδάκι τσουπ τρέμουλο και ανάγκη για κλάμα, τώρα καταλαβαίνω όμως ότι ήταν άγχος. Τώρα που μεγαλώνω και βλέπω ότι γίνεται το ίδιο, το καταλαβαίνω.

Προσπάθειες που έχω κάνει για να το αποβάλω αυτό το πράγμα είναι πολλές, άλλες γελοίες, άλλες όχι.
-Πριν φύγω από το σπίτι έτρωγα ένα κουταλάκι ζάχαρη, μου το είχε πει η γιαγιά μου και μπορώ να πω ότι με βοήθησε αρκετά για ένα διάστημα, άλλα μάλλον ήταν τελείως ψυχολογικό, σαν ψευδαίσθηση.
-Βαθιές ανάσες. Μαλακίες, δε με βοήθησε ποτέ.
-Ασκήσεις στο σπίτι πριν πάω εκεί που πρέπει, επίσης δε με βοήθησε ποτέ.
-Να μιλάω με άτομα του κύκλου μου (φίλους, γονείς, τον καλό μου) για να με ενθαρρύνουν ή να με κάνουν να ξεχαστώ. Με βοηθούσε και δεν είχα το άγχος πριν πάω πχ στη συνέντευξη για δουλειά, ήμουν χαλαρή και ήρεμη, αλλά μόλις άρχιζε η διαδικασία το άγχος εμφανιζόταν ξαφνικά.

Περιμένω προτάσεις και λύσεις γιατί έχω φτάσει σε απελπιστικό σημείο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[exc]

Seriously, τι απάντηση περιμένεις; Μαγικές/απλές λύσεις δεν υπάρχουν. Εφόσον το πρόβλημα νιώθεις να επηρεάζει τη ζωή σου σημαντικά, απευθύνσου σε έναν ψυχίατρο. Και μη σε πιάνουν taboo μαλακίες «μα, δεν είμαι τρελή» κλπ, ο ψυχίατρος με τον κατάλληλο συνδυασμό ψυχοθεραπείας-φαρμακοθεραπείας, θα σε βοηθήσει ουσιαστικά.

Αν δεν υπάρχουν χρήματα για ψυχοθεραπείες, μπορείς σε πρώτη φάση να ρωτήσεις φαρμακοποιό. Υπάρχουν κάποια μη εθιστικά αγχολυτικά (φυτικά/φυσικά και μη), που μπορούν να δοθούν χωρίς ειδική ιατρική συνταγή, που θα μπορούσες να παίρνεις πριν την κατάσταση που σε αγχώνει.

Βεβαίως, you know, τα φάρμακα μπορεί να σε βοηθήσουν προσωρινά, για όσο τα παίρνεις δηλαδή, αλλά δεν λύνουν το πρόβλημα. Εκεί χρειάζεται ψυχοθεραπεία.

Διαδικτυακό διάβασμα:
https://www.psychologia.gr/disorders/anxiety disorders.htm
https://en.wikipedia.org/wiki/Anxiety_disorder
https://en.wikipedia.org/wiki/Social_anxiety_disorder

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 515609]

Η λυση ειναι μια. Μαθε να αντιλαμβανεσαι τον κοσμο γυρω σου. Αμα ξερεις πως να το κανεις και ποτε, γιατι να αγχωθεις?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Pequeño]

Το θέμα είναι ότι δεν είμαι σε θέση να επιβαρυνθώ με επιπλέον χάπια (και δεν το θέλω κιόλας, αρκετά παίρνω), για αυτό ρωτάω για διαφορετικές λύσεις, ή κάτι που εφάρμοσε κάποιος και είδε αλλαγή.
Βασικά ψυχίατρο σε καμία περίπτωση δε θα το σκεφτόμουν έτσι κι αλλιώς.
Το να με στουμπώσουν με χάπια για εμένα δεν είναι λύση, είτε αυτά είναι σε συνδυασμό με ψυχοθεραπεία και ραντεβού είτε όχι.
Αν μιλούσα για ένα καθημερινό πρόβλημα του άγχους, θα το έκανα, αλλά όπως ανάφερα με πιάνει σε συγκεκριμένες σημαντικές στιγμές που κρίνονται πράγματα από αυτές όσο αφορά τη ζωή μου αλλά και των γύρων μου, τώρα να φορτωθώ με χάπια για τη μια φορά το εξάμηνο που θα έχω να πάω στο γιατρό για τις εξετάσεις μου δε το θεωρώ τόσο έξυπνο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.