Απολιτίκ

[Guest 309111]

Είμαι απολιτίκ (δεν ασχολούμαι με τα της πολιτικής, τα κοινωνικά ζητήματα όμως με ενδιαφέρουν π.χ. αυτό με τα Τέμπη, δολοφονίες γυναικών, αστυνομική βία, κτλπ) και κάθε φορά που ή θα συζητάνε οι φίλοι/ες μου για πολιτική (έχουμε διαφόρων πεποιθήσεων άτομα στη παρέα, από αναρχικό μέχρι δεξιό, δεν μαλώνουν για αυτά απλά τα συζητάνε) ή θα γνωρίσω κάποιον/α και θα πάει εκεί άμεσα ή έμμεσα η κουβέντα, νιώθω πολύ αμήχανα.

2 είναι οι βασικοί λόγοι που είμαι απολιτίκ, ο πρώτος επειδή πιστεύω πως δεν υπάρχει έστω ένα κόμμα με το οποίο να συμφωνώ απόλυτα και να ταυτίζομαι, δηλαδή σίγουρα τείνω προς την αριστερά αλλά υπάρχουν τόσες παρατάξεις και τέτοιο συνονθύλευμα αυτο-αναιρούμενων εννοιών, που νιώθω σαν όλα αυτά να είναι μία θεατρική παράσταση όπου και οι μεν δεξιοί, και οι μεν αριστεροί, είναι ηθοποιοί, και το κοινό είτε τους γιουχάρει με αποδοκιμασία είτε τους χειροκροτήσει με θαυμασμό, θα φύγουν από το θέατρο και θα πέσει η αυλαία και ό,τι γίνει στο παρασκήνιο, όποια μάχη, ίντριγκα, οτιδήποτε, δεν θα τα μάθουν ποτέ οι θεατές και επειδή ακόμα και αν ήμουν με κάποιο συγκεκριμένο κόμμα, από την φύση μου δεν πορώνομαι (γενικά είμαι ήρεμος και μετριοπαθής χαρακτήρας, δεν φανατίζομαι ούτε καν με τα πράματα που γουστάρω π.χ. μουσική, ταινίες, κτλπ) και γενικά όσο και αν ενθουσιαστώ, κρατάω μια κριτική σκέψη και έναν σκεπτικισμό και δεν "παρασύρομαι" εύκολα (σίγουρα όχι σαν αυτούς τους τύπους στις πορείες, τους διαδηλωτές που ουρλιάζουν και φωνάζουν σαν στρατιωτάκια) , ποτέ δεν θα μου επέτρεπε κανείς από κανένα κόμμα να δω πίσω από την αυλαία, να το πω απλά.

Θα έβλεπα ό,τι έβλεπαν οι άσχετοι με τους ηθοποιούς, θεατές, ίσως να βρισκόμουν πιο κοντά σε αυτούς, αλλά ποτέ δεν θα μάθαινα τι παίζετε στα παρασκήνια και αν όλα όσα λένε/υπόσχονται/σχεδιάζουν, κτλπ, είναι η αληθινή ατζέντα του τάδε κόμματος/παράταξης/συνέλευσης/οργάνωσης/οτιδήποτε, ή απλά η κορυφή του παγόβουνου.

Και ο δεύτερος λόγος, είναι επειδή πιστεύω πως αυτοι που βρίσκονται στην πραγματική εξουσία (που δεν είναι οι πολιτικοί/μαριονέτες αλλά η πλούσια Ελίτ, μεγαλοβιομήχανοι, μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοδικηγόροι, τραπεζίτες, εφοπλιστές, κτλπ) είναι πέρα και πάνω από τα της πολιτικής και όσο και αν φαινομενικά αλλάζει ο κόσμος σε κοινωνικό επίπεδο, η πολιτική εξουσία, το status quo, δεν αλλάζει, το 0,01% του πλανήτη θα παραμείνει 0,01%.

Δεν με νοιάζει αν το θεωρείται αυτό "θεωρία συνωμοσίας" , ούτε αν αυτή η Ελίτ είναι μέλη μυστικών οργανώσεων (Μασόνοι, Ιλλουμινάτι, κτλπ) ή δισεκατομμυριούχοι Άραβες, μεγιστάνες της τεχνολογίας ή "old money" (δηλαδή απόγονοι Βασιλιάδων και Αριστοκράτες, -Royals- ) ή οτιδήποτε άλλο, ό,τι και αν είναι, όπως και αν τους λένε, υπάρχουν και αυτό δεν χρειάζεται κάποια απόδειξη.

Αν υπάρχουν απίστευτα πλούσιοι και ισχυροί άνθρωποι όπως η οικογένεια Rockefeller και η οικογένεια Rothschild, σίγουρα κουμαντάρουν και επηρεάζουν τους πολιτικούς (οι οποίοι για μένα είναι απλοί επιχειρηματίες απλώς με καλές ρητορικές/διπλωματικές ικανότητες, αυτά που πουλάνε είναι λόγια και ιδέες) με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Δηλαδή, έχεις 2 επιλογές, Α ή Β (δεξιά ή αριστερά) και πόσες υπόεπιλογές (από άκρα αριστερά μέχρι άκρα δεξιά) και ουσιαστικά είτε Α είτε Β, η Ελίτ θα καθοδηγεί την πορεία των πραμάτων στο πολιτικό επίπεδο (επειδή σε κοινωνικό ο κόσμος αλλάζει, βλέπε φεμινισμός, εξάλειψη ρατσισμού, ομοφοβίας, χίλια δυο, γενικά όπου η κοινωνία ενώνεται και δεν διχάζονται σε στυλ "α εσύ είσαι μαύρος, εγώ λευκός" / "α εσύ είσαι κόκκινος, εγώ μπλε" , τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά, όπου όμως παίζει χρήμα και εξουσία..... επικρατεί χάος και σύγχυση) και πιστεύω πως και οι 2 λόγοι είναι που με κάνουν απολιτίκ, δηλαδή και δεν ξέρω ποιον να ακολουθήσω αλλά και δεν εμπιστεύομαι την ακεραιότητα και την ηθική των πολιτικών.

Είναι τόσο κακό απλά να μη παίρνεις θέση στα της πολιτικής όμως να ασχολείσαι με τα κοινωνικά ζητήματα;

Είναι τόσο κακό το σενάριο του να μην ανήκεις κάπου;


Θέλω να μου πείτε την ειλικρινής σας άποψη.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 3 Ιουνίου 2025

Επίσης να προσθέσω πως μερικά πράματα είναι εξαιρετικά πολύπλοκα και η απάντηση δεν μπορεί να είναι απλά ένα Ναι/Όχι ή Συμφωνώ/Διαφωνώ.

Π.χ. διαφωνώ με την υποχρεωτικη θητεία όμως κατανοώ τον λόγο ύπαρξης των στρατών (υπεράσπιση μίας χώρας) , είμαι υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου όμως δεν θα ήθελα να πάω στρατο (έχω αναβολή λόγω σπουδών) ούτε πιστεύω πως η μόνη επιλογή είναι ή σκοτώνεις ή σκοτώνεσαι.

Οπότε αν κάποιος με ρωτήσει πράματα πολύπλοκα όπως "Γνώμη για τα σύνορα;" / "Γνώμη για μετανάστες/πρόσφυγες από Συρία/Παλαιστίνη/Πακιστάν;" και τέτοια, δεν μπορώ να πάρω μία ξεκάθαρη θέση, είναι πολυδιάστατα ζητήματα για να τα δεις με απόλυτη οπτική γωνία.

Βλέπω ειδήσεις, διαβάζω τι γίνεται στον κόσμο, πηγαίνω και σε ΜΚΟ (εθελοντής για τάισμα αδέσποτων-περιβαλλοντολογική αλλά και αστέγων, 3 διαφορετικές) όμως απέχω από το να παίρνω θέση στα πολιτικά ζητήματα.

(πρόσθεσα αυτό το κειμενάκι για να γίνω πιο κατανοητός ως το πως βλέπω τα πράματα)