Βγήκε το ξύλο απ' τον παράδεισο;

[Himela]

Himela, τι έγινε μ αυτό το παιδί, μετά από 5 χρόνια;
Να σου πω, τι υποθέτω;
Υποθέτω πως απομονώθηκε απ τα συνομίληκα του και έμεινε δίχως φίλους.

Έχει ηρεμήσει κάπως αλλά υποθέτω πως έχει ακόμα προβλήματα στο σχολείο. Θα ρωτήσω και αν μάθω κάτι παραπάνω θα γράψω.

Βασικά λίγο με ενδιαφέρει για αυτό το παιδί, τα υπόλοιπα παιδάκια λυπάμαι που πέρασαν τόσα μαζί του.

 

[Wonderful]

Εγώ προσωπικά έχω φάει πολύ ξύλο μικρή!

 

[Wanda]

Διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως!

Ως παιδάκι είχα φάει - κάποιες ελάχιστες φορές - ξύλο και ήταν αρκετά "τραυματικές" για να τις θυμάμαι μέχρι και σήμερα. Πόσο μπερδεμένη ένιωθα, πόσο ντροπιασμένη και πόσο αυτοενοχικά το γύρισα, ότι "για να φτάσει σε αυτό το σημείο ο ίδιος μου ο γονιός, σκέψου τι σκατόπαιδο είμαι".. Spoiler alert, δεν ήμουν!

 

[Scandal]

 

[Azur]

Με κριντζάρει η δημοσκόπηση

 

[Εριφύλη]

Είχα φάει μια μπούφλα από τον πατέρα μου πριν 4 χρόνια, ακόμα με πονάει το μάγουλο

 

[adams33]

Σιγά ποιος δεν έχει φάει και καμιά....

Τι γέλια κάνουμε ακόμα και τωρα με τον αδελφό μου που θυμόμαστε τη μαμά μας να μας κυνηγάει γύρω γύρω από το τραπέζι ...τι πέρασε και αυτή η γυναικα από εμάς

 

[amarelia]

Δεν με έχει χτυπήσει ποτέ κανείς στην ζωή μου ούτε στο ελάχιστο κι ενώ φυσικά είναι θετικό τρέμω στην ιδέα που θα γίνει κάτι κακό και θα χρειαστεί να το αποφύγω μήπως κοκαλώσω πλήρως απο το σοκ.

Παράνοιες

 

[Εριφύλη]

Εγώ έχω φάει αρκετό ξύλο. Και μιλάμε για γενναίες μπούφλες, όχι για απλά χαστουκάκια. Όχι μόνο από γονείς και συγγενείς.

Δυστυχώς συμβαίνει. Αλλά πλέον ανταποδίδω και μάλιστα άσχημα.

 

[Υδροχόος]

Εγώ έχω φάει αρκετό ξύλο. Και μιλάμε για γενναίες μπούφλες, όχι για απλά χαστουκάκια. Όχι μόνο από γονείς και συγγενείς.

Δυστυχώς συμβαίνει. Αλλά πλέον ανταποδίδω και μάλιστα άσχημα.

Δε θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση, αλλά λυπάμαι πολύ γι' αυτό που διάβασα.

"Γράφουν" αυτά μέσα μας για μια ζωή και δεν ξεχνιούνται ποτέ. Κάνε κάτι, όσο είναι ακόμα νωρίς, να μην ξανασυμβεί ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

 

[Εριφύλη]

Δε θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση, αλλά λυπάμαι πολύ γι' αυτό που διάβασα.

"Γράφουν" αυτά μέσα μας για μια ζωή και δεν ξεχνιούνται ποτέ. Κάνε κάτι, όσο είναι ακόμα νωρίς, να μην ξανασυμβεί ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

Το τραγικό είναι ότι όταν μεγαλώνεις έτσι, το θεωρείς και φυσιολογικό από κάποια φάση και μετά.

Εγώ μέχρι και τα 19 μου ήμουν ένα άβουλο ον που οποιοσδήποτε κι αν με χτυπούσε, θα καθόμουν. Πλέον όμως όχι.

 

[adams33]

Εγώ έχω φάει αρκετό ξύλο. Και μιλάμε για γενναίες μπούφλες, όχι για απλά χαστουκάκια. Όχι μόνο από γονείς και συγγενείς.

Δυστυχώς συμβαίνει. Αλλά πλέον ανταποδίδω και μάλιστα άσχημα.

Καλά κάνεις και ανταποδίδεις σε όποιο τολμά σήμερα να σηκώσει χέρι..
Παθητική να μην είσαι γιατί δυστυχώς μεγαλώνοντας τα παιδιά με τέτοιες πεποιθήσεις ,ότι μόνο με την σφαλιάρα εγώ σ αγαπω και ότι μονο ετσι θα γίνει άνθρωπος, δέχονται και την σφαλιάρα από τον συντροφο βαφτίζοντας την "αγαπη" και ενδιαφέρων...