Αρχική Forum
Νέα Δημοσίευση
Προσωπικές Συζητήσεις
Πολυμέσα - Gallery
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
Chat and Fun
iSchool
monk
Νεοφερμένο μέλος
Ο monk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει από Άρτεμις (Αττική). Έχει γράψει 15 μηνύματα.
29-05-09
22:27
Γέρων Παΐσιος
Ο Γέρων Παΐσιος ή Όσιος Παΐσιος (κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης), ήταν Έλληνας μοναχός που έζησε κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Η φήμη του ως αγίου στο ορθόδοξο ποίμνιο είναι μεγάλη, λόγω της προσωπικότητάς του και του πλήθους των μαρτυριών από ανθρώπους ορθόδοξων πιστών και μη, για χαρίσματα που διέθετε (προφητικό χάρισμα ή θεραπευτικό κλπ). Ο σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ.κ. Ιερόθεος Βλάχος, έχει προτείνει την κατάταξη του στα δίπτυχα της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως αγίου.
Ο Γέρων Παΐσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία,
στις 25 Ιουλίου του 1924. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος και ήταν
πρόεδρος των Φαράσων, ενώ η μητέρα του λεγόταν Ευλαμπία. Ο Γέροντας
είχε ακόμα 8 αδέλφια. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι
Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, ο Γέροντας βαφτίστηκε από τον Άγιο
Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος επέμεινε και του έδωσε το δικό του
όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είχε
πει.
Πέντε εβδομάδες μετά τη βάπτιση του μικρού τότε Αρσένιου, στις 14
Σεπτεμβρίου του 1924 η οικογένεια Εζνεπίδη, μαζί με τα καραβάνια των
προσφύγων, έφτασε στον Άγιο Γεώργιο στον Πειραιά και στη συνέχεια πήγε
στην Κέρκυρα, όπου και τακτοποιήθηκε προσωρινά στο Κάστρο. Στην
Κέρκυρα η οικογένειά του έμεινε ενάμιση χρόνο. Στη συνέχεια
μεταφέρθηκε στην Ηγουμενίτσα και κατέληξε στην Κόνιτσα. Εκεί ο
Αρσένιος τελείωσε το δημοτικό σχολείο και πήρε το απολυτήριο του «με
βαθμό οκτώ και διαγωγή εξαίρετο». Από μικρός συνεχώς είχε μαζί του ένα
χαρτί, στο οποίο σημείωνε τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Έδειχνε
ιδιαίτερη κλίση προς τον μοναχισμό και διακαώς επιθυμούσε να μονάσει.
Οι γονείς του χαριτολογώντας, του έλεγαν «βγάλε πρώτα γένια και μετά
θα σε αφήσουμε».
πατέρας Παΐσιος πρώτη φορά εισήλθε στο Άγιο Όρος για να μονάσει το
1949, αμέσως μετά την απόλυσή του από το στρατό. Όμως επέστρεψε στα
κοσμικά για ένα χρόνο ακόμα, προκειμένου να αποκαταστήσει τις αδελφές
του. έτσι το 1950 πήγε στο Άγιο Όρος. Η πρώτη μονή στην οποία
κατευθύνθηκε και παρέμεινε για ένα βράδυ ήταν Μονή Αγίου Ιωάννου του
Θεολόγου στις Καρυές. Εν συνεχεία κατέλυσε στη σκήτη του Αγίου
Παντελεήμονος, στο κελί των Εισοδίων της Θεοτόκου. Εκεί θα γνωρίσει
τον πατέρα Κύριλλο που ήταν ηγούμενος στη μονή και θα τον ακολουθήσει
πιστά.
Λίγο αργότερα αποχώρησε από τη μονή και κατευθύνθηκε στη Μονή
Εσφιγμένου. Εκεί τελέσθηκε η τελετή της «ρασοευχής» και πήρε το πρώτο
όνομά του που ήταν Αβέρκιος. Και εκεί αμέσως ξεχώρισε για την
εργατικότητά του, τη μεγάλη αγάπη και κατανόηση που έδειχνε για τους
«αδελφούς» του, την πιστή υπακοή στο γέροντά του, την ταπεινοφροσύνη
του, αφού θεωρούσε εαυτόν κατώτερο όλων των μοναχών στην πράξη.
Προσευχόταν έντονα και διάβαζε διαρκώς, ιδιαίτερα τον Αββά Ισαάκ.
Το 1954 έφυγε από τη μονή Εσφιγμένου και κατευθύνθηκε προς την Μονή
Φιλοθέου, που ήταν Ιδιόρρυθμο μοναστήρι όπου μόναζε και ένας θείος
του. Η συνάντησή του όμως με τον Γέροντα Συμεών θα είναι καταλυτική
για την πορεία και διαμόρφωση του μοναχικού χαρακτήρα του Παϊσίου.
Μετά από δύο χρόνια, το 1956, χειροθετήθηκε «Σταυροφόρος» και πήρε το
«Μικρό Σχήμα». Τότε ήταν τελικά που ονομάστηκε και «Παΐσιος», χάρη στο
Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον β΄, ο οποίος ήταν και συμπατριώτης
του. Ο Γέρων Αυγουστίνος αυτήν την περίοδο απέκτησε στενή σχέση με τον
Παΐσιο.
Το 1958, ύστερα από «εσωτερική πληροφόρηση», πήγε στο Στόμιο Κονίτσης.
Εκεί πραγματοποίησε έργο το οποίο αφορούσε στους ετερόδοξους αλλά
περιελάμβανε και τη βοήθεια των βασανισμένων και φτωχών Ελλήνων, είτε
με φιλανθρωπίες, είτε παρηγορώντας τους και στηρίζοντάς τους
ψυχολογικά, με αιχμή το λόγο του Ευαγγελίου. Επί 4 έτη έμεινε στην
Ιερά Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Στόμιο, όπου αγαπήθηκε πολύ από
τον λαό της περιοχής για την προσφορά και τον μετριοπαθή χαρακτήρα
τουΤο 1964 επέστρεψε στο Άγιο Όρος, από όπου δεν ξαναέφυγε ποτέ. Η
σκήτη η οποία τον φιλοξένησε ήταν η Ιβήρων. Στο διάστημα που παρέμεινε
εκεί, και συγκεκριμένα το 1966, ασθένησε σοβαρά και εισήχθη στο
Νοσοκομείο Παπανικολάου. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, με αποτέλεσμα μερική
αφαίρεση των πνευμόνων. Στο διάστημα μέχρι να αναρρώσει και να
επιστρέψει στο Άγιο Όρος φιλοξενήθηκε στην Μονή Αγίου Ιωάννη του
Θεολόγου, στη Σουρωτή. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος μετά την ανάρρωσή του
και το 1967 μετακινήθηκε στα Κατουνάκια, και συγκεκριμένα στο
Λαυρεώτικο κελί του Υπάτου.
Από τότε άρχισε να δέχεται πολλές επισκέψεις. Ήδη το όνομά του έχει
αρχίσει να γίνεται αρκετά γνωστό μακριά από το Όρος και κάθε λογής
βασανισμένοι άνθρωποι οδηγούνταν σε αυτόν, μαθαίνοντας για ένα
χαρισματικό μοναχό που ονομάζεται Παΐσιος. Το επόμενο έτος μεταφέρεται
στη Μονή Σταυρονικήτα. Βοηθάει σημαντικά σε χειρωνακτικές εργασίες,
συνεισφέροντας στην ανακαίνιση του μοναστηριού. Συχνά μάλιστα βοηθάει
ως ψάλτης στη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου το Γέροντα Τύχωνα. Οι δύο
γέροντες ανέπτυξαν δυνατή φιλία η οποία τερματίσθηκε με την κοίμηση
του Γέροντα Τύχωνα το 1968. Ο Παΐσιος έμεινε στο κελί του Γέροντα
Τύχωνα για ένδεκα έτη μετά την κοίμησή του, πράγμα που ήταν επιθυμία
του φίλου του λίγο πριν πεθάνειΤο 1979 αποχώρησε από την σκήτη του
Τιμίου Προδρόμου και κατευθύνθηκε προς την Μονή Κουτλουμουσίου. Εκεί
εισχώρησε στή μοναχική αδελφότητα ως εξαρτηματικός μοναχός. Η
Παναγούδα ήταν μια σκήτη εγκαταλελειμμένη και ο Παΐσιος εργάστηκε
σκληρά για να δημιουργήσει ένα κελί με «ομόλογο», όπου και έμεινε
μέχρι και το τέλος τη ζωής του. Από την εποχή που εγκαταστάθηκε στην
Παναγούδα πλήθος λαού τον επισκεπτόταν. Ήταν μάλιστα τόσο το πλήθος
ώστε να υπάρχουν και ειδικές σημάνσεις που επεσήμαναν τον δρόμο προς
το κελί του, ώστε να μην ενοχλούν οι επισκέπτες τους υπολοίπους
μοναχούς. Επίσης δεχόταν πάρα πολλές επιστολές. Όπως έλεγε ο γέροντας
στενοχωρείτο πολύ, γιατί από τις επιστολές μάθαινε μόνο για διαζύγια
και ασθένειες ψυχικές ή σωματικές. Παρά το βεβαρημένο πρόγραμμά του,
συνέχιζε την έντονη ασκητική ζωή, σε σημείο να ξεκουράζεται ελάχιστα,
2 με 3 ώρες την ημέρα. Εξακολούθησε όμως να δέχεται και να προσπαθεί
να βοηθήσει τους επισκέπτες. Συνήθιζε επίσης να φτιάχνει «σταμπωτά»
εικονάκια τα οποία χάριζε στους επισκέπτες σαν ευλογία.
1993 άρχισε να παρουσιάζει αιμορραγίες για τις οποίες αρνούνταν να
νοσηλευτεί λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα».
Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους ο Παΐσιος βγαίνει για τελευταία φορά από
το Όρος και πηγαίνει στη Σουρωτή, στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του
Θεολόγου για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Εκεί μένει
για λίγες μέρες και ενώ ετοιμάζεται να φύγει ασθενεί και μεταφέρεται
στο Θεαγένειο, όπου του γίνεται διάγνωση για όγκο στο παχύ έντερο.
Στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 ο γέροντας χειρουργείται.
Παρότι η ασθένεια δεν σταμάτησε (παρουσίασε μεταστάσεις στους
πνεύμονες και στο ήπαρ), ο γέροντας ανακοίνωσε την επιθυμία του να
επιστρέψει στο Άγιο Όρος στις 13 Ιουνίου. Ο υψηλός πυρετός όμως και η
δύσπνοια τον ανάγκασαν να παραμείνει.
Στο τέλος του Ιουνίου οι γιατροί του ανακοινώνουν ότι τα περιθώρια
ζωής του ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ. Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου
(γιορτή της Αγίας Ευφημίας) ο γέροντας κοινώνησε για τελευταία φορά
γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του
αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς
πόνους της ασθένειάς του. Τελικά ο Γέροντας Παΐσιος «κοιμήθηκε» την
Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 και ώρα 11:00. Ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο
του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Έκτοτε, κάθε
χρόνο στις 11 προς 12 Ιουλίου, στην επέτειο κοιμήσεως του Γέροντος,
τελείται αγρυπνία στο Ιερό Ησυχαστήριο, με συμμετοχή χιλιάδων πιστών.
_________________
Πηγή
Ο Γέρων Παΐσιος ή Όσιος Παΐσιος (κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης), ήταν Έλληνας μοναχός που έζησε κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Η φήμη του ως αγίου στο ορθόδοξο ποίμνιο είναι μεγάλη, λόγω της προσωπικότητάς του και του πλήθους των μαρτυριών από ανθρώπους ορθόδοξων πιστών και μη, για χαρίσματα που διέθετε (προφητικό χάρισμα ή θεραπευτικό κλπ). Ο σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ.κ. Ιερόθεος Βλάχος, έχει προτείνει την κατάταξη του στα δίπτυχα της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως αγίου.
Ο Γέρων Παΐσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία,
στις 25 Ιουλίου του 1924. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος και ήταν
πρόεδρος των Φαράσων, ενώ η μητέρα του λεγόταν Ευλαμπία. Ο Γέροντας
είχε ακόμα 8 αδέλφια. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι
Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, ο Γέροντας βαφτίστηκε από τον Άγιο
Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος επέμεινε και του έδωσε το δικό του
όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είχε
πει.
Πέντε εβδομάδες μετά τη βάπτιση του μικρού τότε Αρσένιου, στις 14
Σεπτεμβρίου του 1924 η οικογένεια Εζνεπίδη, μαζί με τα καραβάνια των
προσφύγων, έφτασε στον Άγιο Γεώργιο στον Πειραιά και στη συνέχεια πήγε
στην Κέρκυρα, όπου και τακτοποιήθηκε προσωρινά στο Κάστρο. Στην
Κέρκυρα η οικογένειά του έμεινε ενάμιση χρόνο. Στη συνέχεια
μεταφέρθηκε στην Ηγουμενίτσα και κατέληξε στην Κόνιτσα. Εκεί ο
Αρσένιος τελείωσε το δημοτικό σχολείο και πήρε το απολυτήριο του «με
βαθμό οκτώ και διαγωγή εξαίρετο». Από μικρός συνεχώς είχε μαζί του ένα
χαρτί, στο οποίο σημείωνε τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Έδειχνε
ιδιαίτερη κλίση προς τον μοναχισμό και διακαώς επιθυμούσε να μονάσει.
Οι γονείς του χαριτολογώντας, του έλεγαν «βγάλε πρώτα γένια και μετά
θα σε αφήσουμε».
πατέρας Παΐσιος πρώτη φορά εισήλθε στο Άγιο Όρος για να μονάσει το
1949, αμέσως μετά την απόλυσή του από το στρατό. Όμως επέστρεψε στα
κοσμικά για ένα χρόνο ακόμα, προκειμένου να αποκαταστήσει τις αδελφές
του. έτσι το 1950 πήγε στο Άγιο Όρος. Η πρώτη μονή στην οποία
κατευθύνθηκε και παρέμεινε για ένα βράδυ ήταν Μονή Αγίου Ιωάννου του
Θεολόγου στις Καρυές. Εν συνεχεία κατέλυσε στη σκήτη του Αγίου
Παντελεήμονος, στο κελί των Εισοδίων της Θεοτόκου. Εκεί θα γνωρίσει
τον πατέρα Κύριλλο που ήταν ηγούμενος στη μονή και θα τον ακολουθήσει
πιστά.
Λίγο αργότερα αποχώρησε από τη μονή και κατευθύνθηκε στη Μονή
Εσφιγμένου. Εκεί τελέσθηκε η τελετή της «ρασοευχής» και πήρε το πρώτο
όνομά του που ήταν Αβέρκιος. Και εκεί αμέσως ξεχώρισε για την
εργατικότητά του, τη μεγάλη αγάπη και κατανόηση που έδειχνε για τους
«αδελφούς» του, την πιστή υπακοή στο γέροντά του, την ταπεινοφροσύνη
του, αφού θεωρούσε εαυτόν κατώτερο όλων των μοναχών στην πράξη.
Προσευχόταν έντονα και διάβαζε διαρκώς, ιδιαίτερα τον Αββά Ισαάκ.
Το 1954 έφυγε από τη μονή Εσφιγμένου και κατευθύνθηκε προς την Μονή
Φιλοθέου, που ήταν Ιδιόρρυθμο μοναστήρι όπου μόναζε και ένας θείος
του. Η συνάντησή του όμως με τον Γέροντα Συμεών θα είναι καταλυτική
για την πορεία και διαμόρφωση του μοναχικού χαρακτήρα του Παϊσίου.
Μετά από δύο χρόνια, το 1956, χειροθετήθηκε «Σταυροφόρος» και πήρε το
«Μικρό Σχήμα». Τότε ήταν τελικά που ονομάστηκε και «Παΐσιος», χάρη στο
Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον β΄, ο οποίος ήταν και συμπατριώτης
του. Ο Γέρων Αυγουστίνος αυτήν την περίοδο απέκτησε στενή σχέση με τον
Παΐσιο.
Το 1958, ύστερα από «εσωτερική πληροφόρηση», πήγε στο Στόμιο Κονίτσης.
Εκεί πραγματοποίησε έργο το οποίο αφορούσε στους ετερόδοξους αλλά
περιελάμβανε και τη βοήθεια των βασανισμένων και φτωχών Ελλήνων, είτε
με φιλανθρωπίες, είτε παρηγορώντας τους και στηρίζοντάς τους
ψυχολογικά, με αιχμή το λόγο του Ευαγγελίου. Επί 4 έτη έμεινε στην
Ιερά Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Στόμιο, όπου αγαπήθηκε πολύ από
τον λαό της περιοχής για την προσφορά και τον μετριοπαθή χαρακτήρα
τουΤο 1964 επέστρεψε στο Άγιο Όρος, από όπου δεν ξαναέφυγε ποτέ. Η
σκήτη η οποία τον φιλοξένησε ήταν η Ιβήρων. Στο διάστημα που παρέμεινε
εκεί, και συγκεκριμένα το 1966, ασθένησε σοβαρά και εισήχθη στο
Νοσοκομείο Παπανικολάου. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, με αποτέλεσμα μερική
αφαίρεση των πνευμόνων. Στο διάστημα μέχρι να αναρρώσει και να
επιστρέψει στο Άγιο Όρος φιλοξενήθηκε στην Μονή Αγίου Ιωάννη του
Θεολόγου, στη Σουρωτή. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος μετά την ανάρρωσή του
και το 1967 μετακινήθηκε στα Κατουνάκια, και συγκεκριμένα στο
Λαυρεώτικο κελί του Υπάτου.
Από τότε άρχισε να δέχεται πολλές επισκέψεις. Ήδη το όνομά του έχει
αρχίσει να γίνεται αρκετά γνωστό μακριά από το Όρος και κάθε λογής
βασανισμένοι άνθρωποι οδηγούνταν σε αυτόν, μαθαίνοντας για ένα
χαρισματικό μοναχό που ονομάζεται Παΐσιος. Το επόμενο έτος μεταφέρεται
στη Μονή Σταυρονικήτα. Βοηθάει σημαντικά σε χειρωνακτικές εργασίες,
συνεισφέροντας στην ανακαίνιση του μοναστηριού. Συχνά μάλιστα βοηθάει
ως ψάλτης στη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου το Γέροντα Τύχωνα. Οι δύο
γέροντες ανέπτυξαν δυνατή φιλία η οποία τερματίσθηκε με την κοίμηση
του Γέροντα Τύχωνα το 1968. Ο Παΐσιος έμεινε στο κελί του Γέροντα
Τύχωνα για ένδεκα έτη μετά την κοίμησή του, πράγμα που ήταν επιθυμία
του φίλου του λίγο πριν πεθάνειΤο 1979 αποχώρησε από την σκήτη του
Τιμίου Προδρόμου και κατευθύνθηκε προς την Μονή Κουτλουμουσίου. Εκεί
εισχώρησε στή μοναχική αδελφότητα ως εξαρτηματικός μοναχός. Η
Παναγούδα ήταν μια σκήτη εγκαταλελειμμένη και ο Παΐσιος εργάστηκε
σκληρά για να δημιουργήσει ένα κελί με «ομόλογο», όπου και έμεινε
μέχρι και το τέλος τη ζωής του. Από την εποχή που εγκαταστάθηκε στην
Παναγούδα πλήθος λαού τον επισκεπτόταν. Ήταν μάλιστα τόσο το πλήθος
ώστε να υπάρχουν και ειδικές σημάνσεις που επεσήμαναν τον δρόμο προς
το κελί του, ώστε να μην ενοχλούν οι επισκέπτες τους υπολοίπους
μοναχούς. Επίσης δεχόταν πάρα πολλές επιστολές. Όπως έλεγε ο γέροντας
στενοχωρείτο πολύ, γιατί από τις επιστολές μάθαινε μόνο για διαζύγια
και ασθένειες ψυχικές ή σωματικές. Παρά το βεβαρημένο πρόγραμμά του,
συνέχιζε την έντονη ασκητική ζωή, σε σημείο να ξεκουράζεται ελάχιστα,
2 με 3 ώρες την ημέρα. Εξακολούθησε όμως να δέχεται και να προσπαθεί
να βοηθήσει τους επισκέπτες. Συνήθιζε επίσης να φτιάχνει «σταμπωτά»
εικονάκια τα οποία χάριζε στους επισκέπτες σαν ευλογία.
1993 άρχισε να παρουσιάζει αιμορραγίες για τις οποίες αρνούνταν να
νοσηλευτεί λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα».
Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους ο Παΐσιος βγαίνει για τελευταία φορά από
το Όρος και πηγαίνει στη Σουρωτή, στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του
Θεολόγου για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Εκεί μένει
για λίγες μέρες και ενώ ετοιμάζεται να φύγει ασθενεί και μεταφέρεται
στο Θεαγένειο, όπου του γίνεται διάγνωση για όγκο στο παχύ έντερο.
Στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 ο γέροντας χειρουργείται.
Παρότι η ασθένεια δεν σταμάτησε (παρουσίασε μεταστάσεις στους
πνεύμονες και στο ήπαρ), ο γέροντας ανακοίνωσε την επιθυμία του να
επιστρέψει στο Άγιο Όρος στις 13 Ιουνίου. Ο υψηλός πυρετός όμως και η
δύσπνοια τον ανάγκασαν να παραμείνει.
Στο τέλος του Ιουνίου οι γιατροί του ανακοινώνουν ότι τα περιθώρια
ζωής του ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ. Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου
(γιορτή της Αγίας Ευφημίας) ο γέροντας κοινώνησε για τελευταία φορά
γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του
αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς
πόνους της ασθένειάς του. Τελικά ο Γέροντας Παΐσιος «κοιμήθηκε» την
Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 και ώρα 11:00. Ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο
του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Έκτοτε, κάθε
χρόνο στις 11 προς 12 Ιουλίου, στην επέτειο κοιμήσεως του Γέροντος,
τελείται αγρυπνία στο Ιερό Ησυχαστήριο, με συμμετοχή χιλιάδων πιστών.
_________________
Πηγή
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8.044 μηνύματα.
30-05-09
00:24
Οσιοποιήθηκε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
monk
Νεοφερμένο μέλος
Ο monk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει από Άρτεμις (Αττική). Έχει γράψει 15 μηνύματα.
30-05-09
09:49
επισημα οχι // αλλα στις καρδιες μας σιγουρα .........
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Συνημμένα
-
fjhchk.jpg -
1115130766-a-50.jpg -
ugouig.jpg -
cccncnnn.jpg
Guest 990498
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
30-05-09
11:46
Ποιές είναι οι θεραπευτικές ιδιότητες για τις οποίες κάνεις λόγο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
monk
Νεοφερμένο μέλος
Ο monk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει από Άρτεμις (Αττική). Έχει γράψει 15 μηνύματα.
30-05-09
15:19
να με συνχωρεις ,,,,αλλα δεν καταλαβα την ερωτηση
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 990498
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
30-05-09
15:40
Αυτό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
monk
Νεοφερμένο μέλος
Ο monk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει από Άρτεμις (Αττική). Έχει γράψει 15 μηνύματα.
30-05-09
15:49
αγαπητε φιλε γιαννη ειχα την χαρα να γνωρισω αυτον τον αγιο γεροντα
της ορθοδοξιας μας .
ο γεροντας γιατρεψε πολλες [ ψυχες ]
επιδη ειμαι πολυ δυσπιστος [ ειδικα σημερα με αυτα που ζουμε ]
αν δεν ημουν μαρτυρας γεγονοτων .............δεν θα εκανα καθολου
κουβεντα
αυτος ειναι ο λογος που γραφω για τον γεροντα ,,,,
της ορθοδοξιας μας .
ο γεροντας γιατρεψε πολλες [ ψυχες ]
επιδη ειμαι πολυ δυσπιστος [ ειδικα σημερα με αυτα που ζουμε ]
αν δεν ημουν μαρτυρας γεγονοτων .............δεν θα εκανα καθολου
κουβεντα
αυτος ειναι ο λογος που γραφω για τον γεροντα ,,,,
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 990498
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
30-05-09
16:01
Δε με κατάλαβες.
Λες πως είχε προφητικό και θεραπευτικό χάρισμα. Μιλάς για απτά γεγονότα.
πς: δεν ειρωνεύομαι, να μάθω θέλω.
Λες πως είχε προφητικό και θεραπευτικό χάρισμα. Μιλάς για απτά γεγονότα.
πς: δεν ειρωνεύομαι, να μάθω θέλω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
monk
Νεοφερμένο μέλος
Ο monk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει από Άρτεμις (Αττική). Έχει γράψει 15 μηνύματα.
30-05-09
16:13
ακριβως αγαπητε γιαννη
μιλω για γεγονοτα ...που αμα πας να τα εξηγησεις με το μυαλο θα χαζεψεις ....
ο γεροντας ειχε το χαρισμα απο τον θεο να μπορει να βλεπει με τα ματια της ψυχης .
ακομα και σημερα αν πας στο κελι του θα παρεις μια μικρη μυρωδια .
δεν ξερω αν εχεις παει στο αγιο ορος [ αν οχι ....σου ευχομαι να πας απο καρδιας ]
και σημερα εχει γεροντες που εχουν να πουν πολλα
πχ γεροντας γαβριηλ
μιλω για γεγονοτα ...που αμα πας να τα εξηγησεις με το μυαλο θα χαζεψεις ....
ο γεροντας ειχε το χαρισμα απο τον θεο να μπορει να βλεπει με τα ματια της ψυχης .
ακομα και σημερα αν πας στο κελι του θα παρεις μια μικρη μυρωδια .
δεν ξερω αν εχεις παει στο αγιο ορος [ αν οχι ....σου ευχομαι να πας απο καρδιας ]
και σημερα εχει γεροντες που εχουν να πουν πολλα
πχ γεροντας γαβριηλ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Συνημμένα
-
ytdyutgik.jpg
Guest 990498
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
30-05-09
16:15
Πες μου ένα γεγονός βρε. 
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
monk
Νεοφερμένο μέλος
Ο monk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει από Άρτεμις (Αττική). Έχει γράψει 15 μηνύματα.
30-05-09
16:22
πηγε καποιος στον γεροντα με προβληματα [ σοβαρα ]
στην κουβεντα του λεει γεροντα με τα χάλια που εχω τι κανω που παω .....
του λεει ο γεροντας οτι σε λιγα χρονια τα χάλια που εχεις θα γινουν τα χαλιά
που θα πατας αυριο
ετσι και εγινε φιλε γιαννη .
στην κουβεντα του λεει γεροντα με τα χάλια που εχω τι κανω που παω .....
του λεει ο γεροντας οτι σε λιγα χρονια τα χάλια που εχεις θα γινουν τα χαλιά
που θα πατας αυριο
ετσι και εγινε φιλε γιαννη .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 990498
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
30-05-09
16:27
Δηλαδή;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
monk
Νεοφερμένο μέλος
Ο monk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει από Άρτεμις (Αττική). Έχει γράψει 15 μηνύματα.
30-05-09
16:51
εκανε το προβλημα του επαγγελμα
ειναι σημερα γνωστος ψυχολογος
ειναι σημερα γνωστος ψυχολογος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
dimitrioss
Νεοφερμένο μέλος
Ο Αποκλείεται να το μάθεις. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλλεται Θεολόγος. Έχει γράψει 15 μηνύματα.
01-06-09
17:32
Άνθρωποι του πόνου βρήκαν παρηγοριά στον γέροντα Παϊσιο.Άλλοι τον είδαν στον ύπνο τους και την επόμενη μέρα ήσαν θεραπευμένοι από ανίατα νοσήματα.Τον γνώρισα.Απλός,ταπεινός,ορθοδοξότατος μοναχός
Τον γέροντα Παϊσιο τον γνώρισα σε επίσκεψη μου στο Αγιον όρος.Από τη ζωή του και μετά το θάνατο του,με εμφανίσεις στο ύπνο βοήθησε ψυχολογικά και θεράπευσε άνιατες ασθένειες.Στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης είναι ο τάφος του
Τον γέροντα Παϊσιο τον γνώρισα σε επίσκεψη μου στο Αγιον όρος.Από τη ζωή του και μετά το θάνατο του,με εμφανίσεις στο ύπνο βοήθησε ψυχολογικά και θεράπευσε άνιατες ασθένειες.Στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης είναι ο τάφος του
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 57 ετών, επαγγέλλεται Συγγραφέας και μας γράφει από Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4.911 μηνύματα.
01-06-09
22:11
Ο γέροντας Παΐσιος ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος και η καρδιά μου είναι σίγουρη γι' αυτό, αν και δεν τον έχω γνωρίσει. Είχε αγγίξει την εσωτερική σιωπή και γι' αυτό ήξερε να λέει τα δύσκολα με λόγια απλά. Τα μάτια του και το μυητικό του μειδίαμα έχουν την αθωότητα του Τρελού, αυτού που μπορεί να κοιτάξει το Θείον κατάματα.
Θα σας φανεί παράξενο, όμως ασχολήθηκα -όσο επιφανειακά έχω ασχοληθεί- μαζί του εξαιτίας μιας φωτογραφίας που μου έδειξε κάποιος γνωστός, πριν ο γέροντας αφήσει αυτόν τον κόσμο. Τον έδειχνε να έχει απλώσει το χέρι κι ένα σπουργίτι να κάθεται στην παλάμη του και να τρώει. Όσοι ξέρουν το ελάχιστο από ζώα, θα σας πουν ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει. Ήταν θαύμα λοιπόν; Η ταπεινότητά του τον έκανε να επικοινωνεί ισότιμα με το πουλάκι, γι' αυτό κι εκείνο εμπιστεύτηκε το χέρι του. Για τον ίδιο λόγο τον εμπιστεύομαι κι εγώ...
Ο φίλος Γιάννης μου θύμισε κάτι που είχα ακούσει: Κάποιοι νεαροί πήγαν να βρουν λέει τον γέροντα, με σκοπό να τον περιπαίξουν (δεν λέω ότι εσύ έκανες εδώ το ίδιο Γιάννη). Πήγε λοιπόν ένας από αυτούς και του ζήτησε να του κάνει ένα θαύμα.
Ο γέροντας του ζήτησε να τον ακολουθήσει. Τον πήγε λοιπόν στο πίσω μέρος της σκήτης, όπου είχε ένα τσεκούρι κι έναν κορμό επάνω στον οποίο τεμάχιζε τα ξύλα για τη σόμπα.
"Βάλε το κεφάλι σου επάνω στο κούτσουρο", είπε στο νεαρό.
"Τι θα κάνεις;" τον ρώτησε εκείνος.
"Ένα θαύμα δεν μου ζήτησες; Ε λοιπόν θα σου κόψω το κεφάλι και μετά θα σου το ξανακολλήσω", αποκρίθηκε εκείνος.
Φυσικά ο νεαρός δεν ήθελε ούτε να το ακούσει.
"Αφού λοιπόν δεν πιστεύεις σε θαύματα, πώς μου ζητάς να κάνω εγώ ένα;" κατέληξε ο γέροντας, δίνοντας ένα θαυμάσιο φιλοσοφικό μάθημα σ' ένα νέο παιδί, με τη χρήση της σωκρατικής ειρωνείας.
Σε κάθε πτυχή της μορφής του μπορεί κανείς να διακρίνει την αγάπη που τον κατέκλυζε, αγάπη για τους ανθρώπους και για όλη την πλάση. Μακάρι όλοι οι κληρικοί να ήταν σαν αυτόν, ίσως η θρησκεία να είχε πάρει διαφορετικό νόημα...
Θα σας φανεί παράξενο, όμως ασχολήθηκα -όσο επιφανειακά έχω ασχοληθεί- μαζί του εξαιτίας μιας φωτογραφίας που μου έδειξε κάποιος γνωστός, πριν ο γέροντας αφήσει αυτόν τον κόσμο. Τον έδειχνε να έχει απλώσει το χέρι κι ένα σπουργίτι να κάθεται στην παλάμη του και να τρώει. Όσοι ξέρουν το ελάχιστο από ζώα, θα σας πουν ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει. Ήταν θαύμα λοιπόν; Η ταπεινότητά του τον έκανε να επικοινωνεί ισότιμα με το πουλάκι, γι' αυτό κι εκείνο εμπιστεύτηκε το χέρι του. Για τον ίδιο λόγο τον εμπιστεύομαι κι εγώ...
Ο φίλος Γιάννης μου θύμισε κάτι που είχα ακούσει: Κάποιοι νεαροί πήγαν να βρουν λέει τον γέροντα, με σκοπό να τον περιπαίξουν (δεν λέω ότι εσύ έκανες εδώ το ίδιο Γιάννη). Πήγε λοιπόν ένας από αυτούς και του ζήτησε να του κάνει ένα θαύμα.
Ο γέροντας του ζήτησε να τον ακολουθήσει. Τον πήγε λοιπόν στο πίσω μέρος της σκήτης, όπου είχε ένα τσεκούρι κι έναν κορμό επάνω στον οποίο τεμάχιζε τα ξύλα για τη σόμπα.
"Βάλε το κεφάλι σου επάνω στο κούτσουρο", είπε στο νεαρό.
"Τι θα κάνεις;" τον ρώτησε εκείνος.
"Ένα θαύμα δεν μου ζήτησες; Ε λοιπόν θα σου κόψω το κεφάλι και μετά θα σου το ξανακολλήσω", αποκρίθηκε εκείνος.
Φυσικά ο νεαρός δεν ήθελε ούτε να το ακούσει.
"Αφού λοιπόν δεν πιστεύεις σε θαύματα, πώς μου ζητάς να κάνω εγώ ένα;" κατέληξε ο γέροντας, δίνοντας ένα θαυμάσιο φιλοσοφικό μάθημα σ' ένα νέο παιδί, με τη χρήση της σωκρατικής ειρωνείας.
Σε κάθε πτυχή της μορφής του μπορεί κανείς να διακρίνει την αγάπη που τον κατέκλυζε, αγάπη για τους ανθρώπους και για όλη την πλάση. Μακάρι όλοι οι κληρικοί να ήταν σαν αυτόν, ίσως η θρησκεία να είχε πάρει διαφορετικό νόημα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 990498
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
01-06-09
22:51
Σοβαρά πάντως, από περιέργεια ρώτησα. 
Σε γενικές γραμμές, δε ξέρω, δε κρίνω.
Σε γενικές γραμμές, δε ξέρω, δε κρίνω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
moonlight
Διάσημο μέλος
Η moonlight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2.767 μηνύματα.
02-06-09
00:43
και καλα εκανες γιαννη μου... ο χαος εχει δικαιο καθως και ο φιλος που ανοιξε το θεμα.. μιλαμε για μεγαλες μορφες.
αν διαβασεις τα βιβλια που αναφερονται στη ζωη του θα καταλαβεις. και ο π.πορφυριος που εζησε την ιδια εποχη το ιδιο ηταν μονο που αυτος εζησε στην αθηνα και ειχε την ευκαιρια να τον δει πολυς κοσμος....
ο π.ιακωβος τσαλικης επισης μεγαλη μορφη...
ευτυχως ειναι και αυτοι οι ανθρωποι και προσευχονται για μας και βοηθουν τον κοσμο...
αν διαβασεις τα βιβλια που αναφερονται στη ζωη του θα καταλαβεις. και ο π.πορφυριος που εζησε την ιδια εποχη το ιδιο ηταν μονο που αυτος εζησε στην αθηνα και ειχε την ευκαιρια να τον δει πολυς κοσμος....
ο π.ιακωβος τσαλικης επισης μεγαλη μορφη...
ευτυχως ειναι και αυτοι οι ανθρωποι και προσευχονται για μας και βοηθουν τον κοσμο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει από Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5.713 μηνύματα.
02-06-09
00:43
...Να μην ήταν "θρησκεία", αλλά "τρόπος ζωής", γεμάτης αγάπη( και μόνον)!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
monk
Νεοφερμένο μέλος
Ο monk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει από Άρτεμις (Αττική). Έχει γράψει 15 μηνύματα.
02-06-09
16:05
ελεγε παντα ο γεροντας δεν υπαρχουν αθεοι ...........αλλα απιστοι
μεγαλη κουβεντα απο ενα μεγαλο αγιο της ορθοδοξιας μας
σημερα που τοσο εχει σαλταρει ο κοσμος καλο ειναι να εχουμε τετοια παραδειγματα
απο δικη μου εμπειρια να πω οτι ο γερο παισιος ειχε μια αγκαλια για ολους
μιλαμε για ολους .
μεγαλη κουβεντα απο ενα μεγαλο αγιο της ορθοδοξιας μας
σημερα που τοσο εχει σαλταρει ο κοσμος καλο ειναι να εχουμε τετοια παραδειγματα
απο δικη μου εμπειρια να πω οτι ο γερο παισιος ειχε μια αγκαλια για ολους
μιλαμε για ολους .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
05-06-09
23:30
Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να παρακολουθήσει και αυτό.
https://video.google.com/videoplay?docid=9059112997323943048
https://video.google.com/videoplay?docid=9059112997323943048
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 4 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
-
Φορτώνει...
