Γατοποιήματα, γατοφιλοσοφία, γατοσυζήτηση

[DrStrangelove]

"Ντολόρες με τις δώδεκα ουρές" από το βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά "Η τελευταία μαύρη γάτα"

Δεν ξεχνιούνται αυτά τα δώρα, κι ας μας τα πετάνε στο καλάθι των αχρήστων κάποια μέρα Καταπληκτικό βιβλίο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Αχ, γιατί να είμαι γάτα!
- Γάτα μου αγαπημένη γιατί είσαι μουτρωμένη?

- Δεν μ΄αρέσει η ουρά μου ούτε το νιαούρισμά μου.
Μοιάζω με χοντροπατάτα.Αχ,γιατί να είμαι γάτα!

- Να σε κάνω παπαγάλο?Λέγε γρήγορα Μαγδάλω!
Αν δεν ήσουν αυτό που είσαι τι θα ήθελες να είσαι?

- Κάτι καλύτερο από γατί. Μόνο που μάγε μου δεν ξέρω τί.

- Άμπρα Κατάμπρα και λάδι και ξύδι πλοίαρχος γίνε και φύγε ταξίδι!


- Φοβάμαι τον ωκεανό! Κάνε με κάτι στεριανό!

- Καλά. Άμπρα Κατάμπρα πιλάφι και πουρές γίνε μαιμού Μαγδάλω
και κάνε μου χαρές!

- Μπρος γκρεμός και ζούγκλα πίσω. Όχι!Δεν μπορώ να ζήσω μες στης
μπανανιάς τα φύλλα και να παντρευτώ γορίλα!

- Άμπρα Κατάμπρα και σκόρδα πλεξούδα γίνε ή μέλισσα ή πεταλούδα!

- Το πρόβλημά μου πάλι δεν το έλυσα.Καθόλου δεν μ΄αρέσει να ΄μαι
μέλισσα.Πετάω στον αέρα και ζαλίζομαι,μυρίζω τα λουλούδια και φταρνίζομαι!

- Άμπρα Κατάμπρα πάλι και μήλο και αχλάδι γίνε λαγός και πήδα συνέχεια στο λιβάδι!

- Πώς σου ήρθε? Πρώτα πρώτα δεν μ΄αρέσουν τα καρότα!

- Άμπρα Κατάμπρα τότε και δυο αυγά μελάτα γίνε ξανά Μαγδάλω η όμορφή μου γάτα!


- Ζήτω! Ξανάγινα γάτα! Να με πειράζεις σταμάτα.

- Γάτα μου αγαπημένη είσαι ευχαριστημένη?

- Πάρα πολύ! Το αλάτι δώς΄μου κι άσε με να΄ μαι ο εαυτός μου. Δεν θέλω να΄ μαι
τίποτ΄άλλο παρά η γάτα η Μαγδάλω!

Μαριανίνα Κριεζή

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πατρεύς]

Αν και δεν έχω εντρυφήσει πολύ στη γατοφιλοσοφία, θα βάλω δύο τραγούδια αφιερωμένα στις γάτες. Ένα του Ροσίνι κι ένα ρεμπέτικό...




(Εδώ η γάτα είναι η αλληγορία της άπιστης γυναίκας)

Υ.Γ. Dr. Strnagelove, κι εμένα "Οι γάτες τ' Αι Νικόλα είναι ένα από τ'αγαπημένα μου ποιήματα του ημερολογίου καταστρώματος Γ΄ (που είναι κατ'εμέ η καλύτερη ποιητική συλλογή του Γ. Σεφέρη), αν και ο στίχος «αντιλάλησε αδιάφορα ο τιμονιέρης» είναι μια από τις ακυρολεξίες που υπάρχουν στην ποίηση του Σεφέρη (δεν υπάρχει αντίλαλος στη θάλασσα...)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici]

Oι ναυτικοί στα φορτηγά πάντα μια γάτα τρέφουν,
που τη λατρεύουνε, χωρίς να ξέρουν το γιατί,
κι αυτή, σαν απ' τη βάρδια τους σχολάνε κουρασμένοι,
περήφανη στα πόδια τους θα τρέξει να τριφτεί.

Tα βράδια, όταν η θάλασσα χτυπάει τις λαμαρίνες,
και πολεμάει με δύναμη να σπάσει τα καρφιά,
μέσα στης πλώρης τη βαριά σιγή, που βασανίζει,
είναι γι' αυτούς σα μια γλυκιά γυναικεία συντροφιά.

Eίναι περήφανη κι οκνηρή, καθώς όλες οι γάτες,
κι είναι τα γκρίζα μάτια της γιομάτα ηλεκτρισμό·
κι όπως χαϊδεύουν απαλά τη ράχη της, νομίζεις
πως αναλύεται σ' ένα αργό και ηδονικό σπασμό.

Στο ρεμβασμό και στο θυμό με τη γυναίκα μοιάζει
κι οι ναύτες περισσότερο την αγαπούν γι' αυτό·
κι όταν αργά και ράθυμα στα μάτια τούς κοιτάζει,
θαρρείς έναν παράξενο πως φέρνει πυρετό.

Tης έχουν πάντα στο λαιμό μια μπακιρένια γύρα,
για του σιδέρου την κακήν αρρώστια φυλαχτό,
χωρίς όμως, αλίμονο, ποτέ να κατορθώνουν
να την φυλάξουν απ' το μαύρο θάνατο μ' αυτό.

Γιατί είναι τ' άγρια μάτια της υγρά κι ηλεκτρισμένα
κι έτσι άθελα το σίδερο το μαύρο το τραβά,
κι ουρλιάζοντας τρελαίνεται σ' ένα σημείο κοιτώντας
φέρνοντας δάκρυα σκοτεινά στους ναύτες και βουβά.

Λίγο πριν απ' το θάνατον από τους ναύτες ένας,
―αυτός οπού 'δε πράματα στη ζήση του φριχτά―
χαϊδεύοντάς την, μια στιγμή στα μάτια την κοιτάζει
κι ύστερα μέσ' στη θάλασσα την άγρια την πετά.

Kαι τότε οι ναύτες, που πολύ σπάνια λυγά η καρδιά τους,
πάνε στην πλώρη να κρυφτούν με την καρδιά σφιχτή,
γεμάτη μια παράξενη πικρία που όλο δαγκώνει,
σαν όταν χάνουμε θερμή γυναίκα αγαπητή.

Νίκος Καββαδίας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Μελιώ]

The Aristocats

Πως μου είχε διαφύγει τόσο καιρό αυτή η λατρεμένη γατοταινία ?
Ντροπή μου που δεν την είχα αναφέρει μέχρι σήμερα σ' αυτό το θέμα ...
Από τις πιο αγαπημένες μου όσες φορές κι αν τη δω .. νιάου !




​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Ο Νομπελίστας T.S. Eliot ήταν ένας αθεράπευτα γατόβιος , οι γάτες υπήρξαν γι αυτόν η έκφραση της παιδικότητάς του , της σκανδαλιάρικης διάθεσής του και του πόθου του για ανεξαρτησία και διασκέδαση .

Στη ποιητική του συλλογή που κυκλοφορεί στην Ελλάδα με τον τίτλο :
« Το Εγχειρίδιο Πρακτικής Γατικής του Γερο Πόσουμ » , διαβάζουμε στην εισαγωγή « … Ο Έλιοτ φαίνεται να προσπαθούσε σʼ όλη του τη ζωή να επιτρέψει στον εαυτό του να χαρεί δημόσια και απροκάλυπτα . Ως άνθρωπος το κατόρθωσε στον δεύτερο γάμο του . Ως ποιητής στην εν λόγω συλλογή ».

​

Στη συλλογή αυτή του Eliot βασίστηκε το πολυβραβευμένο μιούζικαλ του Andrew Lloyd Webber, "Cats" (1982), το οποίο έχει μεταφραστεί σε πάνω από 20 γλώσσες και παίζεται με επιτυχία σε όλο τον κόσμο.
Μεταξύ των βραβείων που έχει αποσπάσει είναι και ένα Tony Award για την εξαιρετική μουσική του.

​

Ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια της παράστασης, το Memory που παραθέτω τραγουδισμένο από την γάτα Grizabella (Elaine Paige). Τους στίχους έγραψε ο Trevor Nunn που έκανε και τη σκηνοθεσία της παράστασης:



Ένα ακόμη πολύ αγαπημένο:



Introduced in his poem Song of the Jellicles, they were originally depicted by Eliot as common black-and-white cats whose daytime nature is peaceful, pleasant and restful — but who possess an active love of nightlife. Specifically, Eliot mentions that they like to gather at an event called the "Jellicle Ball". [Wiki]

Και μερικές καλές στιγμές:





...νιαρ, βαθυστόχαστο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici]

καναπεδάκια για γάτες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici]

"Ο γάτος της οδού Σμολένσκη" το βρήκα σε κατάστημα της unicef, που πήγα για να αγοράσω δώρα για τα παιδιά φίλων μου και κατενθουσίαστηκα ξεφυλλίζοντας το....«…πάνω απ' όλα η μουσική!», σκεφτόταν ο γατούλης.


Το βιβλίο "Ο γάτος της οδού Σμολένσκη" εντάσσεται στη σειρά με τίτλο "Ιστορίες με γάτους", που δημιούργησαν ο πολυβραβευμένος συγγραφέας παιδικών βιβλίων Χρήστος Μπουλώτης και οι εκδόσεις "Ελληνικά Γράμματα".

1.Ο Γάτος Λεοπόλδος στη Σχολή Καλών Τεχνών
2.Ο γάτος που έκλαιγε μαργαριτάρια
3.Η σκυλίσια ζωή του γάτου Τζον Αφεντούλη
4.Ο Μητσόγατος στη Λαϊκή Αγορά
5.Ο Γάτος της οδού Σμολένσκη

ΚΡΙΤΙΚΗ για το βιβλίο "Ο γάτος της οδού Σμολένσκη":

"Τα Εξάρχεια, ο Στρέφης, δεν είναι μόνο το πεδίο του φοιτητόκοσμου, των θυμωμένων νέων, των μπαρ και των συγκρούσεων που περιγράφουν οι εφημερίδες. Είναι καταρχήν μια γειτονιά που κρατάει πολλά από τα παλιά δίπατα σπίτια της, τα μπακάλικα, τους φούρνους, τη λαϊκή αγορά της, τους ανθρώπους της. Είναι η γειτονιά που άνθρωποι και ζωντανά, γνωρίζονται μεταξύ τους.

Ο γάτος της οδού Σμολένσκη συντροφιά με έναν κουρδιστό ποντικούλη ζούσε πράγματι εκεί και, κατά τα λεγόμενα του συγγραφέα, σεργιάνιζε ελεύθερος το στενό και τα σπίτια του. Εκείνο όμως που προτιμούσε ήταν το σπίτι της κυρίας Λελέ, το διαμέρισμα με το πιάνο, τη Μάρω που πασχίζει να μεταδώσει στα παιδιά γνώσεις και τον παππού από το Ροστόβ, στο κάδρο του δωματίου. Το φιλόμουσο γατί ανακαλύπτει, μαζί με τον αναγνώστη, τις καλές πλευρές της ζωής, την αγάπη και τη δύναμη της μουσικής, την ανεκτικότητα, τα όνειρα που συναρπάζουν και δε σβήνουν, την αφοσίωση στο σκοπό, τις μνήμες από μακρινές πατρίδες.

Κι όταν φτάνει η ώρα, ο γατούλης, ο κεραμιδόγατος, γίνεται κι αυτός φωτογραφία παρέα με τον καλό του φίλο τον παππού. Είναι ένας θάνατος απαλλαγμένος από πόνο, μια απώλεια που αφήνει στο πρόσωπα του παραμυθιού μόνο όμορφα συναισθήματα [...]"

Μαρίζα Ντεκάστρο, Τα Νέα, Βιβλιοδρόμιο​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Από το site: The Oat Meal (thanks gademis)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Αποσπάσματα από το ημερολόγιο ενός σκύλου.


8:00 πμ – Φαγητό! Το αγαπημένο μου!
9:30 πμ – Βόλτα με το αυτοκίνητο! Το αγαπημένο μου!
9:40 πμ – Βόλτα στο πάρκο! Το αγαπημένο μου!
10:30 πμ – Τρίψιμο και πλύσιμο! Το αγαπημένο μου!
12:00 μμ – Γεύμα! Το αγαπημένο μου!
1:00 μμ – Παιχνίδι στην αυλή! Το αγαπημένο μου!
5:00 μμ – Πλαστικά κόκαλα! Το αγαπημένο μου!
3:00 μμ – Κυνήγι της ουράς μου! Το αγαπημένο μου!
7:00 μμ – Παιχνίδι με την μπάλα μου! Το αγαπημένο μου!
8:00 μμ – Ουάου, τηλεόραση με τ’ αφεντικά! Το αγαπημένο μου!
11:00 μμ – Ύπνος στο κρεβάτι τους! Το αγαπημένο μου!


Αποσπάσματα από το ημερολόγιο ενός γάτου.



Ημέρα 983 της ομηρίας μου.
Οι απαγωγείς μου συνεχίζουν να με χλευάζουν με παράξενα κρεμαστά αντικείμενα.
Γευματίζουν με φρέσκο κρέας, ενώ οι υπόλοιποι τρόφιμοι κι Εγώ, τρώμε σιχαμερό κιμά και κάτι ξερά μπισκοτάκια.
Παρά το ότι κάνω σαφές πως περιφρονώ τις άθλιες αυτές μερίδες, ωστόσο πρέπει να τρώω κάτι για να διατηρώ τη δύναμή μου.
Το μόνο πράγμα που με κρατάει σε εγρήγορση, είναι το όνειρό μου να αποδράσω.
Σε μια απόπειρά μου να τους κάνω να με αηδιάσουν, ξέρασα πάνω στο χαλί.
Σήμερα, αποκεφάλισα ένα ποντίκι και άφησα το ακέφαλο πτώμα του μπροστά στα πόδια τους. Ήλπιζα ότι κάτι τέτοιο θα επέφερε φόβο στην καρδιά τους, μιας και αναδεικνύει περίτρανα τι είμαι ικανός να κάνω.
Τελικά, αυτό που πέτυχα ήταν κάποιες συγκαταβατικές παρατηρήσεις από μέρους τους για το πόσο καλός μικρός κυνηγός είμαι.
Μπάσταρδοι!
Απόψε υπήρξε κάποιο είδος συνέλευσης μεταξύ των συνεργών. Ήμουν απομονωμένος μέσα σε ένα δωμάτιο καθ’ όλη τη διάρκεια της παραπάνω συνωμοσίας.
Ωστόσο, μπορούσα να ακούσω τους θορύβους και να μυρίσω το φαγητό. Το αυτί μου έπιασε κάποια στιγμή, ότι ο περιορισμός μου οφειλόταν στη δύναμη των «αλλεργιών».
Πρέπει να μάθω τι ακριβώς σημαίνει αυτό και πως θα το εκμεταλλευθώ υπέρ μου.
Σήμερα, παραλίγο να καταφέρω να δολοφονήσω έναν από τους βασανιστές μου στριφογυρνώντας γύρω από τα πόδια του ενώ περπατούσε.
Να θυμηθώ να το προσπαθήσω και αύριο, αλλά την ώρα που βρίσκεται στην κορυφή της σκάλας.
Είμαι πεπεισμένος ότι οι άλλοι φυλακισμένοι εδώ, είναι λακέδες τους και «καρφιά».

Ο σκύλος απολαμβάνει

πηγή

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[catlin]

Από το "Η γάτα μέσα μας" του Ουίλιαμ Μπάροουζ


Γουργουρίζοντας στον ύπνο του
ο Φλετς τεντώνει τις μαύρες του πατουσίτσες
για ν' αγγίξει τα χέρια μου , με τα νύχια του κρυμμένα ,
απλώς ένα απαλό άγγιγμα για να βεβαιωθεί οτι είμαι δίπλα του
όσο εκείνος κοιμάται .
Θα πρέπει να με βλέπει στο όνειρό του .
Λένε οτι
οι γάτες δεν βλέπουν χρώματα :
Μόνο ασπρόμαυρες εικόνες με πολύ κόκκο
ένα φθαρμένο ασημένιο φιλμ που τρεμοπαίζει
καθώς φεύγω από το δωμάτιο , επιστρέφω , βγαίνω έξω ,
τον παίρνω στην αγκαλιά μου , τον αφήνω κάτω .
Ποιος θα μπορούσε να κάνει κακό σ΄ ένα τέτοιο πλάσμα ;
Άκου εκπαίδευσε το σκύλο του να σκοτώνει!
Το μίσος
προς τις γάτες φανερώνει ένα κακό , ηλίθιο , άξεστο ,
φανατισμένο πνεύμα .
Δεν μπορώ να δεχτώ κανένα συμβιβασμό
με αυτό το Κακό Πνεύμα .


Maurice Carême
Le Chat et le Soleil


Le chat ouvrit les yeux,
Le soleil y entra.
Le chat ferma les yeux,
Le soleil y resta.

Voilà pourquoi, le soir,
Quand le chat se réveille,
J'aperçois dans le noir
Deux morceaux de soleil.

(Η γάτα άνοιξε τα μάτια,
Ο ήλιος μπήκε μέσα.
Η γάτα έκλεισε τα μάτια,
Ο ήλιος έμεινε μέσα.

Γιʼ αυτό, το βράδυ,
Όταν η γάτα ξυπνάει,
Διακρίνω στο σκοτάδι
Δυο κομμάτια ηλίου.)


Νίκος Καββαδίας
"Oι Γάτες των Φορτηγών"

Oι ναυτικοί στα φορτηγά πάντα μια γάτα τρέφουν,
που τη λατρεύουνε, χωρίς να ξέρουν το γιατί,
κι αυτή, σαν απ' τη βάρδια τους σχολάνε κουρασμένοι,
περήφανη στα πόδια τους θα τρέξει να τριφτεί.

Tα βράδια, όταν η θάλασσα χτυπάει τις λαμαρίνες,
και πολεμάει με δύναμη να σπάσει τα καρφιά,
μέσα στης πλώρης τη βαριά σιγή, που βασανίζει,
είναι γι' αυτούς σα μια γλυκιά γυναίκεια συντροφιά.

Eίναι περήφανη κι οκνή, καθώς όλες οι γάτες,
κι είναι τα γκρίζα μάτια της γιομάτα ηλεκτρισμό·
κι όπως χαϊδεύουν απαλά τη ράχη της, νομίζεις
πως αναλύεται σ' ένα αργό και ηδονικό σπασμό.

Στο ρεμβασμό και στο θυμό με τη γυναίκα μοιάζει
κι οι ναύτες περισσότερο την αγαπούν γι' αυτό·
κι όταν αργά και ράθυμα στα μάτια τούς κοιτάζει,
θαρρείς έναν παράξενο πως φέρνει πυρετό.

Tης έχουν πάντα στο λαιμό μια μπακιρένια γύρα,
για του σιδέρου την κακήν αρρώστια φυλαχτό,
χωρίς όμως, αλίμονο, ποτέ να κατορθώνουν
να την φυλάξουν απ' το μαύρο θάνατο μ' αυτό.

Γιατί είναι τ' άγρια μάτια της υγρά κι ηλεκτρισμένα
κι έτσι άθελα το σίδερο το μαύρο το τραβά,
κι ουρλιάζοντας τρελαίνεται σ' ένα σημείο κοιτώντας
φέρνοντας δάκρυα σκοτεινά στους ναύτες και βουβά.


Λίγο πριν απ' το θάνατον από τους ναύτες ένας,
―αυτός οπού 'δε πράματα στη ζήση του φριχτά―
χαϊδεύοντάς την, μια στιγμή στα μάτια την κοιτάζει
κι ύστερα μέσ' στη θάλασσα την άγρια την πετά.

Kαι τότε οι ναύτες, που πολύ σπάνια λυγά η καρδιά τους,
πάνε στην πλώρη να κρυφτούν με την καρδιά σφιχτή,
γεμάτη μια παράξενη πικρία που όλο δαγκώνει,
σαν όταν χάνουμε θερμή γυναίκα αγαπητή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[L0uk0umas]

Tα παιδάκια μου!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici]

​

Cat Tails - Mollie B​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.