Γιατί πληγώνουμε αυτούς που αγαπάμε;

[Κακή Επιρροή]

ρε σουπερ γκούφηδες, δεν σας "ξέρει" όλος ο κόζμος και ο ντουνιάς
μην το πειράζετε το κορίτσι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Επιμηθέας]

ρε σουπερ γκούφηδες, δεν σας "ξέρει" όλος ο κόζμος και ο ντουνιάς

Καλό αυτό.

Αν και θεωρώ άστοχο που μ'έβαλες στην ίδια κατηγορία με έναν μ'αυτόν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

Γιατι πληγωνουμε αυτους που αγαπαμε;

Γιατι καποτε μας πληγωσαν αυτοι που αγαπουσαμε περισσοτερο. Οι γονεις μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[gademis]

Γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου, και μέρος του ψυχολογικού μηχανισμού του, να πληγώνεται, και να επιδιώκει πράγματα που πληγώνουν τους άλλους. Όλοι οι άνθρωποι αναπόφευκτα θα πληγωθούν απο κάποιον, και αυτό είναι μέρος του μηχανισμού που τους υπαγορεύει κατα ένα μέρος τη συμπεριφορά τους, και ο μόνος τρόπος αποφυγής του φαινομένουν είναι η απομόνωση (οπου πληγώνεις πάρα πολύ τον εαυτό σου αλλά κανέναν άλλον, αν έχεις τη δύναμη να το κάνεις). See: Hedgehog's dilemma.
Επίσης μπορείς να πληγώσεις κάποιον και απο άγνοια του πως σκεύτεται. Γενικά όμως πολύ λίγες φορές ειναι συνηδητή επιλογή να πληγώσουμε ενα κοντινό μας άτομο, και αυτο πρέπει να το θυμόμαστε όταν μας πληγώνουν οι άλλοι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Value]

Απόσπασμα από το βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν "Ο Προφήτης, Ο κήπος του Προφήτη"

Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, Μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα. Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδώσου, μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.
Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μ' όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο.
Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει. Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου.
Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο,
Έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα.
Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.
Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχιάσει.
Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου.
Σε αλέθει για να σε λευκάνει.
Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.
Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο.
Όλα αυτά θα σου κάνει η αγάπη για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομμάτι της καρδιάς της ζωής.
Αλλά αν από το φόβο σου, γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης και την ευχαρίστηση της αγάπης,
Τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις τη γύμνια σου και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης. Και να σταθείς στον χωρίς εποχές κόσμο όπου θα γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου και θα κλαις, αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου.
Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της. Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.
Όταν αγαπάς, δε θα 'πρεπε να λες: "Ο Θεός είναι στην καρδιά μου", αλλά μάλλον "Εγώ βρίσκομαι μέσα στην καρδιά του Θεού".
Και μη πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης, γιατί η αγάπη, αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.
Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία εκτός από την εκπλήρωσή της. Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες, ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου: Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στη νύχτα.
Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.
Να πληγωθείς από την ίδια την ίδια τη γνώση σου της αγάπης. Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.
Να ξυπνάς την αυγή με καρδιά έτοιμη να πετάξει και να προσφέρεις ευχαριστίες για μια ακόμα μέρα αγάπης. Να αναπαύεσαι το μεσημέρι και να στοχάζεσαι την έκσταση της αγάπης.
Να γυρίζεις σπίτι το σούρουπο με ευγνωμοσύνη στην καρδιά
Και ύστερα να κοιμάσαι με μια προσευχή για την αγάπη που έχεις στην καρδιά σου και μ' έναν ύμνο δοξαστικό στα χείλη σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_daemon_]

Διότι η ζωή δεν είναι παράλληλοι δρόμοι μόνο, έχει διασταυρώσεις και ως γνωστόν στα σταυροδρόμια υπάρχει πάντα "προτεραιότητα"!

Τούτος ο....χαλίλ, δεν άφησε καμμία περίπτωση ελεύθερης συνειδητής...αυτενέργειας!
Κάτι σαν "όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω" μου μοιάζει.... instructor επί παντός....επιστητού!

Eλπίζω να μην κατηγορηθώ για....προσβολή μνήμης νεκρού κι ακόμη χειρότερα για κατά...συρροή προσβολές σε όλους ανά την υφήλιο αναγνώστες που έχουν ενστερνιστεί τις νουθεσίες του!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Value]

Διότι η ζωή δεν είναι παράλληλοι δρόμοι μόνο, έχει διασταυρώσεις και ως γνωστόν στα σταυροδρόμια υπάρχει πάντα "προτεραιότητα"!

Τούτος ο....χαλίλ, δεν άφησε καμμία περίπτωση ελεύθερης συνειδητής...αυτενέργειας!
Κάτι σαν "όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω" μου μοιάζει.... instructor επί παντός....επιστητού!

Αντιθέτως, εγώ πιστεύω πως κατανοώντας πολύ καλά τα σταυροδρόμια της πορείας, και την ελεύθερη συνειδητή αυτενέργεια, είναι που λέει
"Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μ' όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο. Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει.",
αλλά και
"Αλλά αν από το φόβο σου, γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης και την ευχαρίστηση της αγάπης, τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις τη γύμνια σου και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης. Και να σταθείς στον χωρίς εποχές κόσμο όπου θα γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου και θα κλαις, αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου".

Κατανοεί πολύ καλά το δύσβατο στην πορεία της αγάπης, αλλά και τις κακοτοπιές που αυτή εμπεριέχει. Και λέει, πως όποιος δεν αντέχει να πορευτεί αυτή την πορεία, ας το αφήσει.
Άνθρωπος που αρνείται την ελεύθερη συνειδητή αυτενέργεια, δε θα δήλωνε ποτέ, "Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται". Διότι αυτή η φράση, προϋποθέτει εκφραστές της αγάπης με ελευθερία επιλογής, αλλά και με σεβασμό της ελευθερίας επιλογής του άλλου.

Αν ελεύθεροι και από συνειδητή επιλογή δεν παραμένουμε με το αγαπώμενο πρόσωπο, κι αν κι εκείνο με τα ίδια κριτήριά δεν παραμένει μαζί μας, τότε έχουμε δημιουργήσει μια μικρή κατοχή της αγάπης, είτε ηθελημένα, είτε αθέλητα. Όμως είπαμε, ούτε κατέχει, ούτε κατέχεται.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_daemon_]

Εγώ πιστεύω πως οι εικόνες από ανάκλαση στου μυαλού τον καθρέφτη παρουσιάζονται παραμορφωτικές!
Δεν είχα ποτέ "είδωλα" στην ζωή μου, με απλά λόγια...
Και η έγκλιση που παριστάνει "παραινετική συμβουλή" διά του σημαινόμενου (ρήματος) μου φέρνει ...αλλεργία!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Value]

Ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω τι εννοείς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moonlight]

γιατι ειμαστε χαζοι γιαυτο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Γιατι πληγωνουμε αυτους που αγαπαμε ;

Γιατι τους αγαπαμε λιγοτερο απο τον εαυτο μας. Και το πόσο θα τους πληγωσουμε εχει σχεση με το πόσο περισσοτερο αγαπαμε τον εαυτο μας, απο οποιονδηποτε άλλο. Και με το αν, εστω για καποιο ατομο ή για καποιες περιπτωσεις, μπορουμε ή οχι, να αγαπησουμε πιο πολυ τον αλλο (εστω προσωρινα)...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prime]

το θέτεις λίγο γενικά.

ενας λόγος είναι κι αυτός που αναφέρεις, η μεγαλύτερη αγάπη στον εαυτό μας, πράγμα που δεν είναι κακό.
Για να πληγώσεις κάποιον που αγαπάς μάλλον σε έχει πληγώσει πιο πριν αυτός και εσύ αμύνεσαι επιτιθέμενος...? (σκέψη κάνω και όχι αναφερόμενη σε σένα)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

γιατι κατ' αρχην πληγωνουμε τον ιδιο μας τον εαυτο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

το θέτεις λίγο γενικά.
ενας λόγος είναι κι αυτός που αναφέρεις, η μεγαλύτερη αγάπη στον εαυτό μας, πράγμα που δεν είναι κακό.

Δεν ειναι κακο, οσον αφορα το να προστατευουμε τον εαυτο μας απο καποιες ψυχοφθορες ή άλλες καταστασεις. Κατα τα αλλα, το να αγαπαμε πολυ περισσοτερο τον εαυτο μας απο καποιον "αγαπημενο" μας, νομιζω ειναι αρκετα καταστροφικο.

Για να πληγώσεις κάποιον που αγαπάς μάλλον σε έχει πληγώσει πιο πριν αυτός και εσύ αμύνεσαι επιτιθέμενος...? (σκέψη κάνω και όχι αναφερόμενη σε σένα)

Γιατι μαλλον ; Για να το πεις αυτο, θα πρεπει να θεωρησεις οτι ολοι μας δεν κανουμε λαθη, ή δεν θεωρουμε οτι κανουμε λαθη, ή δεν δεχομαστε οτι καναμε λαθη.
Μπορεις να πληγωσεις, απο λαθος χειρισμο. Οπου αν το συζητησεις και ζητησεις συγνωμη, πας παρακατω. (αν το κανεις μετα παλι ομως, κατι δε παει καλα).
Μπορεις να πληγωσεις λογω χαρακτηρα, τροπου αντιδρασης. Εκει, αναλογως το προβλημα, ή το παλευεις να βελτιωθεις, ή δε μπορεις. Κι αν ειναι μικρο, θα κανει ο αλλος ενα συμβιβασμο. Αν ειναι πιο σημαντικο, θα προκυπτει συνεχως προβλημα στην καθημερινοτητα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.