Για όσους γράφουν (ποιήματα, κείμενα, κλπ)

MaryVeg · 27-04-11

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι ανάλογο... Έψαξα δεν βρήκα, αλλά αν υπάρχει ας μεταφερθεί... Άνοιξα ένα θέμα ώστε όσοι γράφουν ποιήση να μοιραζόμαστε τα δημιουργήματα μας !!!

Σας παραθέτω ένα δικό μου...

-Ενός λεπτού σιγή-

Εσείς γυναίκες πετυχημένες,
που απολαμβάνεται την καθημερινότητα σας.
Εσείς, που εκμεταλλευτήκατε την ευκαιρία και αναπτυχθήκατε
πάνω στο ροζ σύννεφο του καθωσπρεπισμού.
Δέσμιες του ωραίου και του εύκολου.
Υποταγμένες στο ήθος μιας κοινωνίας πνιγμένης στα πρέπει και τα μη.
Εσείς γυναίκες όμορφες, πετυχημένες.
Αριστούχες απόφοιτες ενός τρόπου ζωής, όπου ο κόσμος έκρινε,
πως πρέπει να ακολουθήσετε,
Κρατήστε ενός λεπτού σιγή.
Για τις γυναίκες εκείνες που δεν θέλησαν,
ή δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να ακολουθήσουν
την δική σας παθητική πραγματικότητα.
Ενός λεπτού σιγή για όσες κράτησαν την ζωή στα χέρια τους.
Ασυμβίβαστες, ξεβολεμένες και μόνες.
Για όσες βιώνουν στο πετσί τους την αθλιότητα του κόσμου,
όπου εσείς τροφοδοτείτε.
Για όσες σέρνονται από κρεβάτι σε κρεβάτι παλεύοντας να επιβιώσουν.
Για όσες βιάζονται καθημερινά, μα η ψυχή τους στέκει αγέρωχη –
-Αναδυόμενη Αφροδίτη μες απ΄τους αφρούς του δολοφόνου κόσμου σας.
Ενός λεπτού σιγή για τις ανύπαντρες μητέρες, τις επαναστάτριες, τις βολοδαρμένες,
τις δραπέτισσες.
Ενός λεπτού σιγή για τις γυναίκες εκείνες που η λογική σας θέλει πουτάνες.
Ο κόσμος σας δεν αναγνωρίζει.
Αυτές για χρόνια, αιώνες ολόκληρους σιωπούσανε, υπομένοντας
την αθλιότητα, εσάς και τον κόσμο σας.
Τώρα ήρθε η δική σας στιγμή να σωπάσετε.
Μοναχά για ένα λεπτό.

Μ.Λ.

MaryVeg · 27-04-11

Εκείνες τις στιγμές

Εκείνες τις στιγμές δεν σκέφτομαι.

Ντύνομαι απλά συλλέκτης βιωμάτων.
δραπετεύω από τον ιδεατό κόσμο του μυαλού μου.

Βαδίζω σταθερά στην πραγματικότητα.

Εκείνες τις στιγμές δεν σκέφτομαι.

Προκαλώ δράση, δέχομαι αντίδραση,

και γεννώ πρωτόγνωρα συναισθήματα.

Εκείνες τις στιγμές προσθέτω στο βιβλίο της ζωής μου.

Ανάμεικτα συναισθήματα με πλημυρίζουνε.

Στενοχώρια για κάθε όμορφη στιγμή που ‘έφυγε.

Ανακούφιση για κάθε στραβοπάτημα που κατόρθωσα να ξεπεράσω.

Εκείνες τις στιγμές δεν σκέπτομαι

Γιατί οι άδειες από σκέψεις, εκείνες οι στιγμές,

μου δείχνουν πως έζησα,

και πως εξακολουθώ να ζω στην πραγματικότητα.

Έλεν Τσέρι · 29-04-11

Η Δημουλά έχει μια συλλογή 'ενός λεπτού μαζί'. Και το ποίημα σου θυμίζει κάτι, αλλά δεν θυμάμαι τι. Πάντως, καλή η προσπάθεια!

MaryVeg · 05-06-11

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΑ

Όσο όμορφη κι αν είναι η διαφορετικότητα, καμιά φορά αποτελεί αιτία για εκμετάλλευση… Σε έναν κόσμο δομημένο όπως ο σημερινός, κάπως έτσι θα μπορούσαν να βλέπουν τα μη ανθρώπινα είδη την ύπαρξή τους…

Καταδικάστηκα ν’ανοίκω σε είδος μη ανθρώπινο
Το τίμημα γι’αυτό είναι σκληρό
Τον πόνο θα βιώνω, την ασέβεια
Κι άλλα τόσα, ως να θανατωθώ.
Απλά νομίζω… στον κόσμο αυτόν δεν χωρώ!

Θα γίνω τεχνητά εγκυμονούσα αγελάδα
Κοτόπουλο βγαλμένο από εκολαπτήριο
Πρόβατο γάλακτος που θα σφαχτεί το Πάσχα
Πτώμα γουρουνιού που πάει στο πρατήριο.
Θα γίνω θύμα κυνηγού μέσα στα αίματα
Ψάρι πνιγμένο από ασφυξία
Θα ζω φυλακισμένο με ανέχεια
Στων βασανιστών μου την ματαιοδοξία.

Θα γίνω κλόουν να γελάτε που κατάντησα
Λιοντάρι ήμερο στου τσίρκου την σκηνή
Ελεφαντίνα που απ’το ξύλο μάτωσα
Μα το ανέχτηκα για λιγοστή τροφή
Θα γίνω ταύρος ματωμένος στην αρένα
Άγριος σκύλος δολοφόνος προς το είδος μου
Άλογο που του φορούν την σέλα
Ζώο σε κήπο να θαυμάζουν την αιχμαλωσία μου.

Θα γίνω αλεπού εγκλωβισμένη σε παγίδα
Φώκια που από χτύπημα κείτεται νεκρή
Παγιδευμένα τσιντσιλά σε εκτροφεία
Ως που να γίνω γούνα θα ζω στην φυλακή.
Θα γίνω μινγκ που ζωντανό το γδέρνουν
Ρούχα δερμάτινα, και γούνινα πολλά
Νεκρό κορμί που σε βιτρίνα φέρνουν
Για να φορέσεις το τομάρι μου πληρώνεις ακριβά.

Θα γίνω μαϊμού με ηλεκτρόδια στον εγκέφαλο
Λαγός τυφλός απ’τα καλλυντικά
Χάμστερ που τεμαχίζουν δίχως αίτιο
Καμένος σκύλος από τα χημικά.
Θα γίνω ζώο φτιαγμένο για πειράματα
Θυσία για επιστήμη κι ομορφιά
Η καρδιά μου θα χτυπά τελείως άρρυθμα
Ώσπου να σταματήσει να χτυπά οριστικά.

Θα γίνω γάτα σ’ένα άθλιο εκτροφείο
Κουτάβι που απ’την μάνα του έφυγε νωρίς
Ζώο εμπόρευμα σε κάποιο κολαστήριο
Αδέσποτο που δεν αναζητά κανείς.
Θα γίνω παπαγάλος σε κλουβί
Φίδι, χάμστερ, κουνελάκι σε βιτρίνα
Έμψυχο παιχνίδι για κάποιο παιδί
Κι αν είμαι προβληματικό υπάρχει η ευθανασία.

Καταδικάστηκα ν’ανοίκω σε είδος μη ανθρώπινο
Το τίμημα γι’αυτό είναι σκληρό
Τον πόνο θα βιώνω, την ασέβεια
Κι άλλα τόσα, ως να θανατωθώ.
Απλά νομίζω… στον κόσμο αυτόν δεν χωρώ!

M/L

RunawayDreamer · 05-06-11

Ας βάλω και εγώ κάτι (δε άντεξα

).... πείτε μου την γνώμη σας (

Θέατρο ζωής

Το θέατρο θα κλείσει γι' απόψε.
Ξεπουλημένος ηθοποιός στη μέση της σκηνής,
-κουράστηκα, φωνάζει, κουράστηκα
ίδια λόγια, ίδιες πράξεις, ίδιες αντιδράσεις!
Κουράστηκα να παίζω κάποιον άλλο,
ελάτε πάλι αύριο...

Την γραμμή που όλοι ακολουθούν,
προσοχή, να μη την παραβγείτε,
τον λόγο θα ζητήσουν, και τι θα πείτε;
κουράστηκα; βαρέθηκα;
Δε τα δέχονται αυτά εδώ!
Φόρα την μάσκα σου κύριε και
κοίταξε να παίξεις τον ρόλο σου καλά!
Και άμα είσαι τυχερός, θα βρεις και ανταμοιβή...

Προσωπικό μου θέατρο με λίγους ακροατές,
σου υπόσχομαι, κάποια μέρα θα κλείσεις!
Η σκηνή σου δε θα φωτίζει πια,
χειροκροτήματα δε θα ακούς...
μονάχα κάτι κλάματα που θα έρχονται απ' μακριά.
Ναι, τότε θα σε καλωσορίζει η ζωή!

26 Φεβρουαρίου 2011

MaryVeg · 05-06-11

"Φόρα την μάσκα σου κύριε και
κοίταξε να παίξεις τον ρόλο σου καλά!
Και άμα είσαι τυχερός, θα βρεις και ανταμοιβή..."

πόσο αληθηνό....

Irodis · 06-06-11

Για δειτε ενα δικο μου... :redface:

'' Τα τεσσαρα μαχαιρια κοιτω
και το μυαλο μου τρομοκρατω,
μα σαν δω εσενα
τη ψυχη και την καρδια μου ευχαριστω,
αν μου πεις το Σ ' αγαπω ! ''

θρυαλλίδα · 09-07-11

αντε ας βαλω κι εγω.πειτε μου την γνωμη σας

1)''ονειρικό ταξίδι''

καποτε κοιταζα μακρια
και έπιανα τα αστερια
τώρα το κεφάλι μου δεν κοιτάει ψηλά
πιανω χωμα με τα δυο μου χέρια
τα πόδια μου δεν προχωράνε
η ανάσα μου είναι ζεστή
τα χέρια μου ιδρωμένα
όλα γύρω μου κατεστραμμένα
ο νους και τα μάτια μου προσηλλωμένα
στο λαβύρινθο ενός βιβλίου
μα η καρδιά μου περιμένει να γυρίσεις
μεσα στην αγκαλια μου να βουτήξεις
να μου δείξεις πως να κοιτάω ψηλά χωρίς φόβο
και το τι θα πει ο κόσμος δεν με νοιάζει
αφού κάνουν ό,τι η κοινωνία τους προστάζει
θα κλείνουμε τα μάτια και θα ονειρευόμαστε
έναν κόσμο που πλέον δεν θα κρυβόμαστε....

2)Αγάπη είναι....

Αγάπη είναι να δειχνεις τα αστέρια σε έναν αστρονόμο και να κοιτάει το δάχτυλο σου
Αγάπη είναι να σου βάζει ένας φυσιοδίφης μια μαργαρίτα στα μαλλιά και να σε κοιτάει στα μάτια
Αγάπη είναι να σταματησεις με ένα χάδι έναν ανήσυχο ταξιδιώτη
και τότε ο ο χώρος και ο χρόνος γίνονται ένα
σε έναν κόσμο γεμάτο θλίψη και αίμα
και όλα γυρνάνε και δεν σταματανε
πονος και φοβος στις φλεβες κυλανε
και μέσα στο σκότος βλέπω ένα χέρι
άραγε σκέφτεσαι ακόμα τι σε συμφέρει?
και νομίζεις πως όλα θα είναι όπως πρώτα?
εμένα μου μάθαν πως τα αστέρια δεν λάμπουν στο φως της αυγής
ότι τα λουλούδια μαραίνονται κάποια στιγμή
και ότι οι ταξιδιάρικες ψυχές θα φύγουν κάποιο πρωί.....

MaryVeg · 10-07-11

ΦΥΛΑΚΗ

Φυλακή είναι ο ήλιοςπου ανατέλλει μέσα από το τσιμέντο,

και δύει μέσα σε αυτό.

Φυλακή είναι τα κελιάπου ονομάσαμε σπίτια, που νομίσαμε πως μας ανήκουν,

και εγκλωβιστήκαμε σ’αυτά.

Φυλακή είναι όλεςεκείνες οι υποχρεώσεις,

που στην ουσίαεξυπηρετούν πάντα κάποιον άλλον.

Φυλακή είναι ταεκατοντάδες καλημέρα που μπορούσαμε να πούμε,

αλλά δεν ξεστομίσαμεποτέ.

Φυλακή είναι ηαναζήτηση ενός στηρίγματος,

μέσα σε όλη τούτη τηνματαιότητα.

Φυλακή είναι το ίδιοτο μυαλό μας,

που δεν έπαψε ποτέ νασχεδιάζει ανάγκες και θέλω.

Φυλακή είναι κάθεπροσπάθεια να δραπετεύσουμε,

δίχως να έχουμεκαταλάβει από τι.

Μέσα σε όλη τούτη τηνκατάσταση εγκλωβισμού,

Τι είναι η ελευθερία?

xrisopsaro · 10-07-11

εμενα ειναι ζαβα τα ποιηματα μου....αλλα ας πουμε πως προσπαθω....

(δεν του εχω βαλει ακομη τιτλο)

κοκκινο βαθυ
σαν το αιμα που κυλα απο την ανοιχτη πληγη
'η σαν τα χειλη που καινε το μυαλο σου?
αρωμα που λυκνιζεται στην ατμοσφαιρα
ομορφια που αποτυπωνεται σε μια εικονα
κι ομως μηπως προκειται για κατι απατηλο?
ενα ριγος νιωθεις στ ραχοκοκαλια
η θερμοκρασια σου ανεβαινει
η καρδια σου χτυπα σαν τρελη
την ακους?
μηπως εχεις πυρετο?
'η παλι αφησες την ανασα σου να κερδισει?
με βλεπεις?
δεν εισαι εδω ετσι?
επεσες παλι στην παγιδα σου
μια κραυγη
ναι,την ακουσα κι εγω
ησουν εσυ ανοητε
σκοτωσεςτον ιδιο σου τον εαυτο
ανοικσεςμια τεραστια πληγη
εκει κοντα στην καρδια
με οτι πιο ομορφο και θαυμαστο γεννησε η μητερα φυση
ενα βαθυκοκκινο τριανταφυλλο ειναι καρφωμενο
εκει
κοντα στη ζωη
που φευγει ντυμενη στα μαυρα
με ενα σαρκαστικο χαμογελο
στα βαθυκοκκινα χειλη της.....

Cuius Cuius · 10-07-11

Παραθέτω κι εγώ ένα δικό μου.

Απαισιοδοξία. Μια απάντηση στην Κυβέλη.

"Τα δευτερόλεπτα μοιάζουν με αιώνες κι εμείς είμαστε κλειδωμένοι σε ένα μικροσκοπικό μπαούλο, περιμένοντας τον τροχό να περάσει από πάνω μας"

Τάδε έφησθα.
Οι στίχοι σου μου δίνουν έναυσμα για σκέψη.
Θα μπορούσε κανείς να εντάξει τα λόγια σου στο ευρύτερο πλαίσιο ενός έτους, και όχι απλώς του μαθήματος.
Τα δευτερόλεπτα μοιάζουν με αιώνες...

Μοιάζουν με αιώνες οι ώρες της βροχής και του χιονιού.
Οι μέρες που οφείλουμε να ντυνόμαστε ζεστά.
Μοιάζουν με ταβάνι φυλακής τα σύννεφα
και τα γυμνά κλαδιά παραπέμπουν σε ερείπια.
Είμαστε κλειδωμένοι...

Δε σου λέω πως είμαστε κλειδωμένοι. Σίγουρα πάντω
Είμαστε ακινητοποιημένοι, είμαστε δέσμιοι.
Μόνο η σκέψη τρέχει...
Τρέχει σε λαμπερά λιβάδια και γαλάζια βουνά,
τρέχει στις θάλασσες και στα νησιά μας
τρέχει μακριά από τη φυλακή μας.
Περιμένοντας τον τροχό...

Α, να χαίρεσαι που η ζωή είναι τροχός.
Τώρα βρισκόμαστε στο κάτω μέρος του και μας πατά.
Σε λίγο όμως
Η αμυγδαλιά δίπλα στο γήπεδο θ' ανθίσει
Και ο τροχός θα φύγει από πάνω μας.
Τότε θα δούμε το φως του ήλιου,
τότε θα γευτούμε τη ζεστασιά του.

Πες με ψυχωτική που δεν αντέχω το χειμώνα.
Δε θα με πειράξει.
Βλέποντας γκρίζα πρόσωπα με φόντο γκρίζο ουρανό
κανείς δεν έγινε αισιόδοξος.

(Και αυτό φαίνεται και από τους στίχους σου...)

ΓΙΩΡΓΟΣ95 · 10-07-11

κατα τη γνωμη μου,ποιημα χωρις ομοιοκαταληξια δεν ειναι ποιημα!

<<Το ΑνθρωποΚυνηγητό>>(δεν μου ερχοταν κατι καλυτερο

)

Πρωι-πρωι ξυπναω,
σε κλαματα ξεσπαω.( :cry_x:

)
Τον ηλιο αν δεν δω,
θα παω να γ****ω.(στα σκοτεινα)
Θα φαω θα χορτασω,
και υστερα θα κλασω.(βρομισε κιολας)
Για χεσιμο θα παω,
στο τελος κατουραω(τρεχει-τρεχει-τρεχει το νερο...)
ΤΕΛΟΣ(εχω βαρεθει να δειχνω το ταλεντο μου στην ποιηση)

RunawayDreamer · 10-07-11

Το παρελθόν

Φιλίες απρόσμενες που σου γέμισαν την ζωή,
πρόσωπα σου έδειξαν για πρώτη φορά πως αξίζεις
και η αποκάλυψη μυστικών που σε έφεραν κοντά τους
με άτομα που πλέον δε στέκονται πλάι σου
μα από μακριά τα αντικρίζεις και θυμάσαι.

Ανούσιο και νοσηρό,
να ζεις στο παρελθόν, σαν ένας άνθρωπος τρελός
που βλέπει την τωρινή ζωή του και την αγνοεί
απλά επιλέγοντας να ζήσει σε μια άλλη εποχή
σ'εκείνη που ήταν ακόμα αληθινός.

Έχεις φτάσει σε ένα άλλο επίπεδο,
δε νιώθεις τον πόνο και την κραυγή της ψυχής σου
δε ανταποκρίνεσαι στο άκουσμα των δικών σου ανθρώπων.
Το ξέρεις ότι τους πληγώνεις και τους απογοητεύεις,
μα είσαι πλέον πολύ βαθιά για να σωθείς.
Είσαι εκεί που έχει πάψει να φωτίζει ο ήλιος,
έχει κρύο και το οξυγόνο όλο και λιγοστεύει.

Δε ξέρεις τι να πεις...
Μια άλλη ζωή περίμενες, στο τέλος το ομολογείς.
Κανείς όμως δε φταίει, ψυχή μου,
όλοι μαριονέτες είμαστε, σ'ενα παιχνίδι που λέγεται ζωή
άλλοι σταθήκανε τυχεροί και άλλοι όχι
μα γεννηθήκαμε σε τούτη την ζωή απ' αγάπη
αυτό τουλάχιστον κανείς δε μπορεί να τ' αρνηθεί!

30 Ιανουαρίου 2011

Drama Prinzessin · 10-07-11

"Η αγάπη.."

Λάμψη, μυστήριο, γλυκές ευωδιές,
μέσα στο γκρίζο ξεπροβάλλει ένα ουράνιο τόξο.
Μόνο αυτό;
Πράσινες και κόκκινες πεταλούδες είναι η αγάπη;
Όχι, και πάλι όχι.
Αγάπη είναι όταν με περίσσια υπομονή και επιμονή
φροντίζεις τον άρρωστο ή γέρο συνάνθρωπο σου.
Αγάπη είναι όταν μπορείς να συγχωρείς,
ακόμα και όταν ξέρεις ότι ίσως ποτέ δεν αγαπηθείς.
Το γλυκό φιλί της μάνας την ώρα που τα παιδιά κοιμούνται,
το βλέμμα γεμάτο στοργή την ώρα που τα σταυρώνει
και μέσα της προσεύχεται φύλακας-άγγελος να τα προσέχει.
Αγάπη είναι η ίδια η ζωή, γιατί μας χαρίστηκε απλόχερα..

MaryVeg · 10-07-11

ΌΝΕΙΡΟ

Ονειρεμένες, υπερβολικά όμορφες, εκείνες οι ημέρες.
Νόμισα προς στιγμήν πως άγγιζα την συναισθηματική μου ολοκλήρωση.
Εκείνη την στιγμή , όπου γνώριζα καλύτερα από ποτέ τα θέλω μου.
Ικανή να προσφέρω ολόκληρο το είναι μου για την ενσάρκωσή τους.
Ρέουν τώρα από τα μάτια μου δάκρυα, γιατί μόλις ανακάλυψα...
Όνειρο ήτανε.... κι όλα τα όνειρα κάποτε τελειώνουν.

Iliaso · 15-07-11

Παρότι δε το χω το ποιητικό τελευταία μου κάνει αίσθηση να βγάζω μικρά στιχάκια για διάφορες καταστάσεις και γεγονότα της ζωής μου :redface:

Cuius Cuius · 16-07-11

Ωραία, θέλουμε να τα δούμε τότε

Και να μια διασκευούλα μου του ποιήματος του Εγγονόπουλου Ποίηση 1948. Τα λέει όλα νομίζω.

Πανελλαδικές 2011

τούτη η εποχή
των Πανελλαδικών δοκιμασιών
δεν είναι εποχή
για έρωτες
και άλλα παρόμοια:
σαν πάει τις
να
ερωτευτεί
είναι
ως αν
να αποχωριζόταν
το βιβλίο της
Ιστορίας

γι' αυτό και
οι έρωτές μου
είν' τόσο πικραμένοι
(και πότε -άλλωστε- δεν ήσαν; )
κι είναι
-προ πάντων-
και
τόσο
λίγοι.-

Δεσμώτης · 16-07-11

Αρχική Δημοσίευση από Cuius Cuius:
Και να μια διασκευούλα μου του ποιήματος του Εγγονόπουλου Ποίηση 1948.

...

διασκευάζεις πήγματα, αλικάκι? :hmm:

Γιατί άραγε?

Δε σ' αρέσουνε τα πρωτότυπα κι είπες να τα διανθίσεις
ή δε μπορείς να γράψ' δκά σ΄ και επιλέγεις γνωστά ποιητικά βοσκοτόπια ?

(τίτλο δεν έδωσες :/:

.
Προτείνω το "κούιους χ 2 ποίηση +63", εις μνήμη Νικολίνου". :confused:

)

θα ήθελα μια διασκευή σου στο παρακάτω ποίημα της Τζόϋς Μανσούρ
(αν δε ζητώ πολλά :redface:

)

"Γυναίκα όρθια εξαντλημένη μαδημένη
οι μαύρες γάμπες της σαν να πενθούν τη νιότη τους
ακουμπά την κυρτωμένη ράχη της στον εχθρικό τοίχο
Ράχη κυρτωμένη απ’ των ανδρών τα όνειρα
Δε βλέπει πως η αυγή επιτέλους ήρθε
Τόσο ήταν η νύχτα της ατελείωτη"

Cuius Cuius · 16-07-11

Αρχική Δημοσίευση από CarminosBuranos:
...

διασκευάζεις πήγματα, αλικάκι?

Βλέπεις; Μέσα στα άλλα διασκευάζω ΚΑΙ ποιήματα της Λογοτεχνίας Κατεύθυνσης. Επίσης φτιάχνω χορογραφίες και γλυκά.

Αρχική Δημοσίευση από CarminosBuranos:
Γιατί άραγε?

Δε σ' αρέσουνε τα πρωτότυπα κι είπες να τα διανθίσεις
ή δε μπορείς να γράψ' δκά σ΄ και επιλέγεις γνωστά ποιητικά βοσκοτόπια ?

Πληροφορίες για τα κίνητρά μου θα βρεις στο βιβλίο του Ερατοσθένη Καψωμένου "Κούγιους X2: Βίος και Έργο"

Αρχική Δημοσίευση από CarminosBuranos:
(τίτλο δεν έδωσες .
Προτείνω το "κούιους χ 2 ποίηση +63", εις μνήμη Νικολίνου". )

Κι όμως, τίτλο έδωσα, τον λέει από πάνω (Πανελλαδικές 2011). Αλλά δεν με διαβάζεις προσεκτικά!

Αρχική Δημοσίευση από CarminosBuranos:
θα ήθελα μια διασκευή σου στο παρακάτω ποίημα της Τζόϋς Μανσούρ
(αν δε ζητώ πολλά )

"Γυναίκα όρθια εξαντλημένη μαδημένη
οι μαύρες γάμπες της σαν να πενθούν τη νιότη τους
ακουμπά την κυρτωμένη ράχη της στον εχθρικό τοίχο
Ράχη κυρτωμένη απ’ των ανδρών τα όνειρα
Δε βλέπει πως η αυγή επιτέλους ήρθε
Τόσο ήταν η νύχτα της ατελείωτη"

Ζητάς πολλά. Ceterum censeo Carthaginem esse delendam, που έλεγε και ο Cato maior.

Δεσμώτης · 17-07-11

Αρχική Δημοσίευση από Cuius Cuius:
Βλέπεις; Μέσα στα άλλα διασκευάζω ΚΑΙ ποιήματα της Λογοτεχνίας Κατεύθυνσης. Επίσης φτιάχνω χορογραφίες και γλυκά.

θα είχε γούστο να απαγγέλεις στίχους του λωτρμόν
χορεύοντας αργόσυρτο τανγκό και κρατόντας μια τάρτα
λεμονιού.

Αρχική Δημοσίευση από Cuius Cuius:
Πληροφορίες για τα κίνητρά μου θα βρεις στο βιβλίο του Ερατοσθένη Καψωμένου "Κούγιους X2: Βίος και Έργο"

Ψάχνοντας το τυπάκι στη διχτυοθάλασσα,
βρήκα ένα ενδιαφέρον αρθράκι του 7 σελίδων
παρόλο ότι διαφωνώ σε πολλά, αυτή η ανάλυση
της μη σημασίας, υπογράμματος, δικτυωτής μεταφοράς
κατά Riffaterre και ένα τύπο φορμαλισμού κατά Kristeva
που έχουν αλήθεια πάρα πολύ ψωμάκι.

Κι όταν θα φάω παγωτό και θα πέσει η ζέστη
θα του ρίξω μια δεύτερη ματιά, σίγουρα. :redface:

Άλλωστε κι εγώ είμαι ένας καψωμένος
και έτσι ίσως να βρω σημεία κοινής καταγωγής
μαζί σου κουιους Χ 2 "γλύφοντας" σχεδόν
τα βαθύτερα κίνητρά σου.

Αρχική Δημοσίευση από Cuius Cuius:
Κι όμως, τίτλο έδωσα, τον λέει από πάνω (Πανελλαδικές 2011). Αλλά δεν με διαβάζεις προσεκτικά!

αν ζούσε ο εγγονόπουλος θα αποκήρρυτε το ποίημά του,
ή μάλλον θα έκανε διασκευή στο οριτζιναλ ωστε να μη θυμίζει
τίποτα από σχολιό με σκοπό να αποτανθείς στον καψωμένο
για καμιά διασκευή σε κάτι από μαλλαρμέ ή απολλιναίρ, ας πούμε.

η ανύψωση της φήμης του ενός δε προϋπέθετε ποτέ την
μείωση της φήμης του άλλου.

Αρχική Δημοσίευση από Cuius Cuius:
Ζητάς πολλά. Ceterum censeo Carthaginem esse delendam, που έλεγε και ο Cato maior.

Ούτε που με care μια drop.

τι σχέση έχει η καταστροφή της καρχηδόνας
με τη διασκευή μανσούριων στίχων?
Εκτός και πιστεύεις ότι με την καταστροφή
της καρχηδόνας ισοπεδώνεις μαζί
και το αριστοκρατικό πνεύμα του ανέλπιστου
που ωριμάζει στους άγουρους μαστούς σου. :worry:

Για όσους γράφουν (ποιήματα, κείμενα, κλπ)

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Δραστήριο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Δραστήριο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Περιβόητο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Περιβόητο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Περιβόητο μέλος