Δραχμή: Λύση ή οπισθοδρόμηση;

Θα θέλατε να επιστρέψουμε στη Δραχμή;

Αποτελέσματα της δημοσκόπησης (Ψήφισαν 18)
  • Ναι

    Ψήφοι: 10 55.6%
  • Όχι

    Ψήφοι: 8 44.4%
  • Δεν ξέρω

    Ψήφοι: 0 0.0%

D_G

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,938 μηνύματα.
Δεν είμαι οικονομολόγος και γνωρίζω ελάχιστα οικονομικά.
Αυτό που ακούω από αρκετούς ανθρώπους, είναι ότι όταν είμασταν στην δραχμή και είχαμε διψήφιο πληθωρισμό, οι τόκοι στις τράπεζες ήταν πάνω από 20% και όσοι είχαν χρήματα κατάφεραν εκείνες τις εποχές να τα αυξήσουν σημαντικά.
Τι γνώμη έχετε σε αυτό για τον απλό πολίτη;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Γιώργος

Τιμώμενο Μέλος

Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ελβετία (Ευρώπη). Έχει γράψει 30,791 μηνύματα.
Δεν είμαι οικονομολόγος και γνωρίζω ελάχιστα οικονομικά.
Αυτό που ακούω από αρκετούς ανθρώπους, είναι ότι όταν είμασταν στην δραχμή και είχαμε διψήφιο πληθωρισμό, οι τόκοι στις τράπεζες ήταν πάνω από 20% και όσοι είχαν χρήματα κατάφεραν εκείνες τις εποχές να τα αυξήσουν σημαντικά.
Τι γνώμη έχετε σε αυτό για τον απλό πολίτη;
Σημασία έχει αν ο ρυθμός με τον οποίο αυξάνονται τα χρήματά σου μπορεί να "πιάσει" τον πληθωρισμό. Αν όχι, τι να το κάνεις;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,800 μηνύματα.
Θα προσπαθήσω να σου κάνω μια άλλη απλοϊκή προσέγγιση. Έστω ότι σε λένε Λουκά Παπαδήμου και έστω ότι η Ελλάδα έχει σαν νόμισμα την δραχμή. Στις 11:00 δίνεις εντολή να τυπωθούν δραχμές, ωραία στις 11:01 έχει υποτιμηθεί η δραχμή. Τώρα αν εσύ είσαι μάγκας και στις 11:30 κάνεις διάφορα μαγικές πολιτικές όπου αυξήσουν την αξία της δραχμής είναι εντελώς διαφορετικό θέμα. Όμως η τύπωση δραχμή προκάλεσε υποτίμηση. Αν οι πρωθυπουργοί απλά πατάνε το κουμπάκι print τότε έχουμε υποτίμηση, αν πατάνε και άλλα κουμπάκια μπορούν γίνουν πολλά και διάφορα.
Οκ, θα υποτιμηθεί και; Τώρα δεν υποτιμάται η αγοραστική μας δύναμη; :hmm:

Το πως θα συμπεριφερθεί η αγορά με το νέο νόμισμα εξαρτάται από τις συνοδευτικές πολιτικές. Μία αρχική υποτίμηση μπορεί να αντιστραφεί. Εδώ ναι θα συμφωνήσω, έχουμε ανίκανους πολιτικούς και θα μας καταστρέψουν. Φαντάζεσαι όλους αυτούς που μισούν τη δραχμή ξαφνικά να καλούνται να ασκήσουν πολιτική μαζί της; Ούτε κατά διάνοια δεν θα ξέρουν τι να κάνουν.

Το νόμισμα είναι ένα εργαλείο. Αν μας επιβληθεί από τη Μέρκελ η νέα δραχμή, κινδυνεύει να είναι ένα κατοχικό νόμισμα που θα ισοπεδώσει κάθε αξία. Μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια πράγματα.

Θα βάλω ένα άλλο ζήτημα, πιο ρεαλιστικό. Ας υποθέσουμε ότι αύριο η Μέρκελ μας γυρνάει στην δραχμή. Συμφωνούμε όλοι ότι Υπουργός Οικονομικών θα πρέπει να αναλάβει κάποιος που μέχρι τώρα την υποστήριζε;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Δεν είμαι οικονομολόγος και γνωρίζω ελάχιστα οικονομικά.
Αυτό που ακούω από αρκετούς ανθρώπους, είναι ότι όταν είμασταν στην δραχμή και είχαμε διψήφιο πληθωρισμό, οι τόκοι στις τράπεζες ήταν πάνω από 20% και όσοι είχαν χρήματα κατάφεραν εκείνες τις εποχές να τα αυξήσουν σημαντικά.
Τι γνώμη έχετε σε αυτό για τον απλό πολίτη;
Λοιπόν, η ισορροπία του συστήματος είναι ότι προθεσμιακοί λογαριασμοί δίνουν ένα τόκο ελαφρώς μεγαλύτερο από τον πληθωρισμό έτσι ώστε τουλάχιστον να υπάρχει το κίνητρο ότι ο πελάτης τουλάχιστον δεν θα έχει απώλειες λόγο πληθωρισμού. Σε θεωρητικό επίπεδο στον καπιταλισμό έχεις κέρδος όταν αναλαμβάνεις ρίσκο, ο προθεσμιακός έχει μηδαμινό ρίσκο, για αυτό και ο χαμηλός τόκος. Στην ουσία το πραγματικό όφελος από τους τόκους ισούται με τους τόκους - πληθωρισμό. Φυσικά υπάρχουν κάποιες τράπεζες που κατά περιόδους δίνουν λίγο καλά επιτόκια, αυτό είναι μια εξαίρεση στον κανόνα και αυτό επειδή τις συγκεκριμένες περιόδους και οι συγκεκριμένες τράπεζες έχουν ανάγκη από ρευστότητα.

Με λίγα λόγια, σου είναι εντελώς άχρηστο ένα επιτόκιο της τάξεως του 30%, αν παράλληλα ο πληθωρισμός είναι κοντά στο 30%. Πρόσεξε όμως, αυτό ισχύει για τους κατοίκους της χώρας. Ειδικά παλιότερα, οι "ψαγμένοι" πελάτες τραπεζών έβρισκαν οι χώρες όπου τα επιτόκια των καταθέσεων ήταν υψηλά όποτε πράγματι αυτός ο πελάτης είχε διψήφια επιτόκια και παράλληλα μπορούσε να ζούσε σε μια ευρωπαϊκή χώρα με τους κλασσικούς μονοψήφιους πληθωρισμούς.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
:hmm::hmm::hmm:: Στη χώρα της "τελευταίας στιγμής", υπάρχει άραγε η απαραίτητη υποδομή, για το ...απίθανο(; ) ενδεχόμενο της τυπικής πια δήλωσης αδυναμίας πληρωμών ή αφήνονται τα πράγματα στο "ό,τι βρέξει ας κατεβάσει"; Γιατί, σε αρνητική απάντηση, εκείνο που "θα βρέξει" σε μία τέτοια περίπτωση, και καθώς φαίνεται στο γεωγραφικό μας περίγυρο, δεν θα είναι παρά κόκκινου χρώματος!:(:(:(
:redface::redface::redface:: Εσείς φαντάζεστε κάτι διαφορετικό;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,800 μηνύματα.
Η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει καν μηχανισμός αντιμετώπισης της αποδιάρθρωσης του ευρώ που θα προκληθεί απ' την πιθανή επιστροφή στη δική μας δραχμή, θα έχουμε την απαραίτητη ετοιμότητα εμείς;

Τέταρτον, ό,τι και να λένε, δεν έχει δημιουργηθεί κανένας μηχανισμός που θα σταματήσει την αποδιάρθρωση του ευρώ μετά την αποχώρηση της Ελλάδας από αυτό. Κανένας. Σε μερικές μέρες, μετά από μια τέτοια κίνηση της ΕΚΤ, η ίδια η Γερμανία θα βάλει μπροστά το σχέδιο του Νέου Μάρκου, καθώς το κόστος στήριξης της εναπομείνασας ευρωζώνης θα ανέλθει στα πολλά τρις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Σίγουρα όχι!
Ακόμη και οι υπάλληλοι της Ελληνικής τράπεζας δεν έχουν συνηθίσει τέτοιες αρμοδιότητες. Εδώ και κάμποσα χρόνια ασχολούνται με τελείως άλλα θέματα.

Θα αρχίσω λίγο κήρυγμα. Μακάρι να πάμε 100% σε δραχμή, δηλαδή σε μια δραχμή που θα έχουμε τον πλήρη έλεγχο της τύχη της εμείς και μόνο εμείς. Να τυπώνουμε όσες δραχμές θέλουμε. Αν είναι να πάμε σε μια δραχμή συνδεδεμένη με άλλο νόμισμα και γενικότερα με περιορισμούς στο τύπωμα τότε καλύτερα να μείνουμε στο ευρώ. Και προσωπικά αμφιβάλλω αν η ΕΕ θα μας αφήσει να πάμε ελεύθερα στην δραχμή. Προσοχή στο τι ευχόμαστε!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
..Μακάρι να πάμε 100% σε δραχμή, δηλαδή σε μια δραχμή που θα έχουμε τον πλήρη έλεγχο της τύχη της εμείς και μόνο εμείς. ... Προσοχή στο τι ευχόμαστε!

:redface:: Συμφωνώ απόλυτα, για ...τις ευχές! Από την άλλη, με εντυπωσιάζει η ευχέρεια που δείχνει η παρούσα διακυβέρνηση της χώρας, στον "περιορισμό των εξοπλισμών", για να καλυφθούν ελλείματα του '11 και προφανώς καθ' υπαγόρεψη της "Τρόικας". Μου θυμίζει την απόφαση των "Συμμάχων" να απαγορέψουν στην ηττημένη Γερμανία του '45 για πέντε χρόνια, να διατηρεί εθνικά της στρατεύματα. Ήταν όρος για εφαρμογή του "Σχεδίου Μάρσαλ". Αφού λοιπόν περιορίζουν τους εξοπλισμούς, και μάλιστα σε μία περίοδο παραμονής πιθανής ανάφλεξης στην περιοχή, τι τον θέλουμε τον στρατό, θα μπορούσε να αναρρωτηθεί ο κάθε Ελλαδίτης άνεργος, άστεγος, άσιτος, φορολογούμενος ("χαμηλός και μικρομεσαίος"), νεομετανάστης κλπ. Μήπως για "εσωτερική ασφάλεια και τάξη"; Μα αυτή ήδη είναι διαταραγμένη και διεμβολισμένη, από δύο τρόϊκες: την εξωτερική στο επίπεδο της εθνικής κυριαρχίας(αξιοπρέπειας, υπερηφάνειας και εδαφικής ακεραιότητας-μη ξεχνάμε τις υποθήκες που εγγράφονται ήδη! ) και την εσωτερική, στο επίπεδο της δημοκρατικής συνταγματικής νομιμότητας!
Ούτως εχόντων των πραγμάτων όμως, δλδ χωρίς ενεργό εθνικό στρατό, η επιστροφή πράγματι σε καθεστώς εθνικού νομίσματος, θα ήταν κάτι χειρότερο, από την ανατίναξη του Σαμουήλ στο Σούλι, για να μην παρομοιάσω με τον "χορό του Ζαλόγγου".
:hmm::hmm::hmm:...Πάντως μου κάνει επίσης ζωηρή εντύπωση η παλινωδία των τελευταίων ημερών (του Μπένυ), σχετικά με τους "μισθούς των ένστολων". Αν ήμουν ένστολος Ελλαδίτης αυτές τις ημέρες θα ένοιωθα αμηχανία, αν όχι ντροπή, με τα επικοινωνιακά αυτά παίγνια των αδίστακτων συμμοριτών που μας κυβερνούν, ελέω της ...έμπρακτης αδιαφορίας μας!!!:redface::redface::redface:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

akritas

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
Πρόσφατη μελέτη του IIF, αποδεικνύει ότι η ανεξέλεγκτη πτώχευση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, θα κοστίσει το 10πλάσιο από το δάνειο που μας δίνουν.[https://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2012/03/blog-post_06.html]

Διάσημοι ξένοι οικονομολόγοι έχουν μιλήσει ευθέως ότι σε μία υφεσιακή υπερχρεωμένη οικονομία, αν ξεκάθαρος σκοπός σου είναι να συρρικνώσεις το ΑΕΠ σου, τότε ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ είναι δεδομένο πως θα αυξηθεί επίσης[ https://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2012/03/blog-post_04.html ], όπως και το ότι οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν την οικονομία σε τόσο μεγάλη ύφεση που εξανεμίζονται τα όποια δημοσιονομικά οφέλη, υποχωρούν τα έσοδα και το ΑΕΠ και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ γίνεται χειρότερος.[https://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/681023/Article.aspx ]

Αν τελικά οι φωνές που θέλουν τον εξοβελισμό της Ελλάδας από το ευρώ, μετά την σίγουρη αποτυχία του Μνημονίου Νο.2, δεν υπερισχύσουν, και κυριαρχήσει ο ορθολογικός φόβος πως μία έξοδος ενός μέλους θα φέρει την κατάρρευση όλου του ευρω-οικοδομήματος, τι άλλο μπορεί να συμβεί (δεδομένου ότι ένα Μνημόνιο Νο.3 είναι αδύνατον);
Μα να αφεθεί η Ελλάδα να κάνει αυτό που κάνουν πολιτείες των ΗΠΑ εντός της μεγάλης ζώνης του δολαρίου: στάση πληρωμών μέχρις νεοτέρας!

Το κράτος μας θα συνεχίσει να ζει εντός των ορίων που του επιβάλουν τα φορολογικά του έσοδα (κάτι που πρέπει να κάνει έτσι κι αλλιώς υπό το Μνημόνιο Νο.2) και η ΕΕ θα τρέχει και δεν θα φτάνει να καταλαγιάσει τον μεγάλο αναβρασμό που θα επικρατεί στις αγορές καθώς οι μαύρες τρύπες των τραπεζών θα έχουν μεγαλώσει κι άλλο και τα CDS θα έχουν πυροδοτηθεί ξεκινώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση πολλών μεγατόνων.

Κάπου εκεί η Ευρώπη θα κληθεί να αποφασίσει αν θέλει να σώσει το ευρώ ή όχι, κι αν ναι με ποιόν τρόπο.
Αν όχι, γυρνάμε όλοι στα εθνικά μας νομίσματα ή δημιουργούνται και κάποια περιφερειακά (π.χ. ζώνη του μάρκου, λατινική ένωση, συν κάποια σκόρπια νομίσματα όπως δραχμή, ιρλανδικό πουντ κλπ).
Αν ναι, η λύση που θα δοθεί δεν μπορεί να βασίζεται απλά στις περικοπές, στα δάνεια και στην τιμωρία. Θα ενέχει, θέλοντας και μη, τα τρία βασικά συστατικά που λείπουν στην σημερινή ευρωζώνη: Ενοποίηση τραπεζικών συστημάτων, ενοποίηση μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους και, βεβαίως, μια κοινή επενδυτική πολιτική που θα ανακυκλώνει περί το 10% των πλεονασμάτων υπό την μορφή παραγωγικών επενδύσεων στην περιφέρεια (ίσως χωρίς την εμπλοκή των εθνικών κυβερνήσεων – κάτι που θα ήταν ευχής έργον).

Οι λύσεις τύπου ΔΝΤ (υπερβολική φορολόγηση, έντονες μειώσεις μισθών, μαζικές απολύσεις κλπ), όχι μόνο δεν θα έχουν θετικά αποτελέσματα αλλά, αντίθετα, θα οδηγήσουν πολλούς Έλληνες στην απόλυτη εξαθλίωση. Όσον αφορά δε τις «ερασιτεχνικές κινήσεις αντιπερισπασμού» της κυβέρνησης μας (συλλογή υπογραφών για επιβολή του ευρωομολόγου, συνεχής αναζήτηση της λύσης των προβλημάτων μας εκτός Ελλάδας, «άκαιρες» συμμετοχές σε συνέδρια ξένων κλπ), μειώνουν ακόμη περισσότερο τη Εθνική μας υπερηφάνεια, αντί να προσφέρουν ρεαλιστικές λύσεις – όσο τουλάχιστον δεν απαιτούμε, αλλά επαιτούμε.

Αυτό που απομένει λοιπόν, εάν δεν υπάρξει στο άμεσο μέλλον η σωστή ευρωπαϊκή λύση (United States of Europe, με τη συμμετοχή της Ρωσίας και της Τουρκίας σε μία ελεύθερη ζώνη εμπορίου), εάν δεν ακολουθήσει η διαγραφή μέρους των χρεών μας, εάν δεν εξασφαλισθούν οι αναπτυξιακές προϋποθέσεις της οικονομίας μας και εάν δεν απαιτηθεί η εξόφληση των γερμανικών αποζημιώσεων, είναι να εκδιωχθεί το ΔΝΤ από τη χώρα μας (πληρωμή των μέχρι τώρα δανείων του, κανένα άλλο νέο δάνειο), ταυτόχρονα με τη «ψύχραιμη επιλογή» της στάσης πληρωμών - φυσικά με την παραμονή της Ελλάδας εντός του χώρου του Ευρώ.

Η «λύση» αυτή, η χρεοκοπία δηλαδή, είναι ασφαλώς εξαιρετικά επώδυνη (όχι μόνο για εμάς, αλλά και για την Ευρωζώνη - ενδεχομένως για ολόκληρο τον πλανήτη), αλλά σίγουρα καλύτερη από τη λεηλασία και την υποδούλωση της Ελλάδας στους ξένους εισβολείς – ενώ δεν πρόκειται φυσικά για τη συντέλεια του κόσμου. Σε κάθε περίπτωση, κατά την υποκειμενική μας άποψη φυσικά, «είναι προτιμότερο ένα τρομακτικό τέλος, από έναν τρόμο δίχως τέλος» - κατά την προσφιλή έκφραση των Γερμανών εταίρων μας.


ΠΗΓΕΣ: Άρθρα του Γιάννη Βαρουφάκη και Βασίλη Βιλιάρδου
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
...
Η «λύση» αυτή, η χρεοκοπία δηλαδή, είναι ασφαλώς εξαιρετικά επώδυνη ... «είναι προτιμότερο ένα τρομακτικό τέλος, από έναν τρόμο δίχως τέλος» - κατά την προσφιλή έκφραση των Γερμανών εταίρων μας.


ΠΗΓΕΣ: Άρθρα του Γιάννη Βαρουφάκη και Βασίλη Βιλιάρδου

:hmm::hmm::hmm:: Θα είναι όμως και η ιστορική στιγμή/ευκαιρία, να δοκιμαστεί η ευρωπαϊκή δημοκρατία, για την αντοχή της, απέναντι σε σχέδια και πολιτικές ολοκληρωτικού τύπου (βλ. κυοφορούμενο πνεύμα των λεγόμενων "βορειοευρωπαίων", με εξαίρεση, φευ, τους Βρετανούς!). Γιατί οι ευρωπαϊκές κοινωνίες καλούνται από την παγκοσμιοποίηση να επιλέξουν ανάμεσα στο βάθεμα της δημοκρατίας ή στη διαδικασία εξομοίωσης τους με τις "ανερχόμενες" ασιατικές και λατινοαμερικανικές! Για άλλη μία φορά, εμείς, οι "κληρονόμοι ένδοξων Αρχαίων", έστω και ακούσια, καλούμαστε να παίξουμε το ρόλο των πρωτοπόρων. Θα τον αποδεχτούμε; Προσωπικά αμφιβάλλω, αλλά θα πανηγυρίσω αν οι εξελίξεις, πχ με τις επικείμενες εκλογές, διασκεδάσουν τις αμφιβολίες μου!:redface::redface::redface:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,800 μηνύματα.
Δηλαδή με απλά λόγια, η 3η λύση προτείνει το ζεύγος Βαρουφάκη είναι ας χρεοκοπήσουμε επίσημα και ότι βγει.
Μα αυτό θα γίνει αδέρφια, ίσως και την Παρασκευή 9 Μαρτίου:

Το ελληνικό δημόσιο εφαρμόζει το plan B - Τo PSI+ δεν θα πετύχει εθελοντικά, όμως θα επιτευχθεί το 66,66% και θα ενεργοποιηθούν τα CACs - Την Παρασκευή 9 Μαρτίου η Ελλάδα σε credit event, θα πληρωθούν τα CDS

υ/γ: πλάκα δεν έχει αυτό το 66,66%; :whistle:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
υ/γ: πλάκα δεν έχει αυτό το 66,66%; :whistle:
Ναι, αν σκεφτείς πως σήμερα είναι 6 Μαρτίου η 66η ημέρα του χρόνου. :devil:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

akritas

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
Έχουμε τις εξής παραδοχές:

· Έχουμε πτωχεύσει επιλεκτικά από το Μάρτιο του 2010
· Δανειζόμαστε κλιμακωτά ώστε υπό προϋποθέσεις να φτάσουμε το χρέος ως βιώσιμο το 2020
· Είναι σίγουρο ότι θα ξαναδανειστούμε εντός 2 ετών. Άρα θα έχουμε και 3ο μνημόνιο.
· Το έλλειμμα μας ήταν πρωτογενές το 2ο εξάμηνο του 2011.
· Τα νέα μέτρα θα επιδεινώσουν την ύφεση, άρα και τον κοινωνικό αυτοματισμό.
· Το έλλειμμα μας είναι αποτέλεσμα μειωμένων εσόδων αλλά και διαφθοράς όπως έχει αποδειχτεί από μελέτες.

Άρα πρέπει από εδώ και εμπρός να κοιτάξουμε να βρούμε πρώτιστα εκείνη την πολιτική απόφαση, η οποία πρέπει να σταθεροποιήσει την κατάστασή μας και παράλληλα να βελτιώσει τις καταστάσεις ώστε να μην συνεχίσουμε τον κοινωνικό κατήφορο. Είναι σίγουρο ότι θα έχουμε κοινωνική έκρηξη όχι μόνο λόγω της ανεργίας αλλά εξαιτίας και του καινούργιου εργασιακού νόμου, ο οποίος έχει μόνο ως στόχο την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών άρα και μείωση-κατάρρευση των συντάξεων και των κοινωνικών επιδομάτων.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

H-M

Δραστήριο μέλος

Ο H-M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μηχανικός και μας γράφει απο Ραφήνα (Αττική). Έχει γράψει 682 μηνύματα.
Του Δημήτρη Καζάκη

Τι θα γίνει έτσι και επιστρέψουμε στη δραχμή; Προφανώς θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει. Η Ελλάδα θα γίνει Αλβανία του Εμβέρ Χότζα, Βόρεια Κορέα του Κιμ Ιλ Σουνγκ, ή θα γυρίσουμε στην λίθινη εποχή. Ακριβώς δηλαδή όπως ήταν πριν αποκτήσουμε το ευρώ. Διότι, αν δεν με γελά η μνήμη μου, οι Έλληνες πριν το ευρώ κατοικούσαν στις σπηλιές και στα δέντρα, φορούσαν δέρματα, ζεσταίνονταν με κοπριές και έτρωγαν κουκουνάρια. Μιας και ποιος δεχόταν τότε την ξεφτιλισμένη πληθωριστική δραχμούλα;
Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική οικονομία επιβίωνε – με όλα τα προβλήματά της – πολύ καλύτερα εκτός ευρώ παρά με το «ισχυρό ευρώ». Είχε διεθνείς σχέσεις και πριν το ευρώ και μάλιστα καλύτερες, με περισσότερες χώρες και πιο προσοδοφόρες. Και παρά το γεγονός ότι το εθνικό νόμισμα, δηλαδή τη δραχμή, την μεταχειρίζονταν οι κυβερνήσεις με κύριο σκοπό να διευκολυνθεί η κερδοσκοπία και να αυξηθεί η λεγόμενη ανταγωνιστικότητα με διαρκείς υποτιμήσεις, τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:

§ Τα εξωτερικά ελλείμματα της χώρας ποτέ δεν έφτασαν στα ύψη που βρέθηκαν επί ευρώ. Μάλλον ήταν αδιάφορο σ’ όλους όσοι εμπορεύονταν με την χώρα η κατάσταση της δραχμούλας. Οι εξωτερικές σχέσεις της χώρας ήταν σαφώς πιο εκτεταμένες και πιο πολύπλευρες απ’ ότι σήμερα που 3 χώρες ελέγχουν ουσιαστικά το εξωτερικό εμπόριό της.
§ Παρά τον πληθωρισμό και τις διαρκείς υποτιμήσεις οι εξωτερικοί όροι εμπορίου της χώρας ήταν πολύ καλύτεροι απ’ ότι την δεκαετία του ευρώ. Το ίδιο και η εσωτερική αγοραστική δύναμη της οικονομίας.
§ Χάρις στη δραχμούλα το χρέος ήταν απολύτως διαχειρίσιμο και παρά την εκτίναξή του επί Μητσοτάκη και Σημίτη δεν μας οδήγησε σε χρεοκοπία. Κι ούτε θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε στη σημερινή χρεοκοπία, όσο διατηρούσαμε τη δραχμή.
Αυτά είναι τα γεγονότα. Να θυμίσουμε μόνο ότι από την υποτίμηση της δραχμής έναντι του δολαρίου επί Μαρκεζίνη (1954), το εθνικό νόμισμα έχασε πάνω από 10 φορές την αξία του έως ότου μπήκαμε στο ευρώ. Στην μεταπολίτευση χάρις στις τρεις επίσημες υποτιμήσεις και την τακτική της διολίσθησης, η δραχμή έχασε το 90% της αξίας της. Καταστράφηκε η οικονομία; Μήπως χρεοκόπησε και δεν το γνωρίζουμε; Χάθηκαν οι καταθέσεις; Εξαφανίστηκε το νόμισμα; Κατέρρευσαν οι εξωτερικές οικονομικές δοσοληψίες; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Γιατί άραγε;
Επιπλέον, μήπως χρεοκόπησε ποτέ η Ελλάδα λόγω εθνικού νομίσματος; Ποτέ! Το 1893 η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω υπερδανεισμού σε χρυσό φράγκο, λόγω της ένταξης στην νομισματική Λατινική Ένωση, η οποία διαφημίστηκε και τότε ως ιδανική για φτηνά δάνεια προς το δημόσιο. Το 1932 η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω χρυσής δραχμής και υπερδανεισμού σε χρυσές λίρες, μιας και τότε ανήκε στην νομισματική ένωση της χρυσής λίρας στερλίνας.
Δεν υπάρχει «διεθνής λύση»
Το ίδιο και αμέσως μετά την απελευθέρωση όταν η Βρετανία επέβαλε την συμφωνία του Λονδίνου (1944) στην Ελλάδα με βάση την οποία η χρυσή λίρα λειτουργούσε ως βασικό γενικό ισοδύναμο της ελληνικής οικονομίας. Έτσι φτάσαμε να στοιχίζει ένα καρβέλι ψωμί μερικά εκατομμύρια δραχμές και ο μαυραγοριτισμός να σαρώνει. Αυτή η συμφωνία του Λονδίνου και η έκδοση κατόπιν της στρατιωτικής βρετανικής λίρας για το εσωτερικό της Ελλάδας, σηματοδότησε την δεύτερη περίοδο της κατοχής, την βρετανική κατοχή.
Οι παγκόσμιες κρίσεις του οικονομικού στερεώματος της αγοράς δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν σε διεθνές επίπεδο. Εκτός κι αν αποζητάμε εμπόλεμες συρράξεις ανάμεσα στους ισχυρούς με οικονομικούς, είτε πολιτικούς όρους. Μόνο έτσι ξέρει η παγκόσμια αγορά να αναζητά διεθνείς λύσεις. Αυτό αποτελεί θέσφατο για όποιον έχει στοιχειωδώς μελετήσει τις μεγάλες περιόδους παγκόσμιας κρίσης από την εποχή της πρώτης Μεγάλης Ύφεσης του 1873-1896.
Η ανάγκη εθνικού νομίσματος, ειδικά για τις πιο ασθενικές οικονομίες, γεννήθηκε ως αδήριτη ανάγκη αντιμετώπισης και θωράκισης των εθνικών οικονομιών από τις παγκόσμιες κρίσεις και αναταράξεις των αγορών. Εντελώς ενδεικτικά μόνο, θα άξιζε τον κόπο να αναφέρουμε ότι ο Τζον Μέϊναρτ Κέϊνς, που παπαγαλίζουν ορισμένοι σύγχρονοι idiotus ignoramus με πανεπιστημιακούς τίτλους, όταν βρέθηκε σε μια ανάλογη παγκόσμια κρίση χρέους, τι πρότεινε; Όταν μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όλα τα εμπόλεμα κράτη βρέθηκαν καταχρεωμένα κυρίως προς την μόνη χώρα πιστωτή που είχε απομείνει, τις ΗΠΑ, ο Κέϊνς ξάφνιασε το αστικό κατεστημένο με δυο καίριες προτάσεις: Αφενός, ισχυρίστηκε ότι τα χρέη είναι αδύνατο να εξυπηρετηθούν και προκειμένου να επιβάλλουν οι εξεγερμένοι λαοί τη διαγραφή τους, θα έπρεπε να πειστούν οι ΗΠΑ να προβούν αυτές σε διαγραφή των χρεωστικών της απαιτήσεων. Αφετέρου, να καταργηθεί ο χρυσός κανόνας, οι σταθερές ισοτιμίες και το ιδιωτικά εκδιδόμενο χρήμα και οι οικονομίες να μεταβούν τάχιστα σε εθνικό νόμισμα που εκδίδει το οικείο κράτος με βάση τις ανάγκες του.
Όταν τόλμησε να τα προτείνει για πρώτη φορά το 1920, αντιμετωπίστηκε ως «γραφικός» και ανόητος από τους μεγάλους τραπεζίτες και χρηματιστές. Ο μεγαλοχρηματιστής Λέφινγουελ και συνεταίρος του Μόργκαν, όταν πρωτάκουσε τον Κέινς να προτείνει τόσο αιρετικές ιδέες, σχολίασε: « Ο Κέινς… φλερτάρει με περίεργους θεούς και προτείνει να εγκαταλείψουμε για πάντα τον χρυσό κανόνα και να τον αντικαταστήσουμε με ένα «κατευθυνόμενο» νόμισμα… είναι καλύτερα να έχουμε κάποια σταθερά παρά να παραδώσουμε τις υποθέσεις μας στην ευφυΐα των δημοσιολογούντων οικονομολόγων και των πολιτικών…» Εκεί βρισκόταν το κουμπί. Η αντικατάσταση του παγκόσμιου σταθερού νομίσματος με εθνικά «κατευθυνόμενα» νομίσματα με βάση τις ανάγκες των εθνικών οικονομιών, περιόριζε δραστικά τον έλεγχο από τους μεγάλους χρηματιστές και τραπεζίτες που λειτουργούσαν στην παγκόσμια αγορά. Κι αυτό ήταν κάτι αδιανόητο. Τι θα συνέβαινε αν γινόταν κάτι τέτοιο; Οι ουρανοί θα άνοιγαν και θα κατέστρεφαν τους ασεβείς! Μα είναι δυνατόν να λειτουργήσει η οικονομία χωρίς σταθερό νόμισμα με παγκόσμιο αντίκρισμα; Θα εξαφανιστεί το διεθνές εμπόριο. Θα χαθούν οι αποταμιεύσεις και κανείς δεν θα θέλει να συναλλάσσεται με ένα πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, το οποίο το μόνο που θα κάνει είναι να υποτιμάται διαρκώς. Αυτά κι άλλα πολλά, σαν σήμερα, επικαλούνταν όσοι θεωρούσαν τον Κέϊνς τρελό, γραφικό και ανόητο που προτείνει τέτοια πράγματα.
Βέβαια ο Κέϊνς πίστευε λανθασμένα ότι μπορεί να πείσει τις κυβερνήσεις και κυρίως τις ΗΠΑ να το κάνουν από μόνες τους, πριν προλάβουν να τους το επιβάλουν οι λαοί. Όπως κάποιοι σήμερα πιστεύουν πώς μπορούν να πείσουν την ΕΕ και την ΕΚΤ να ασκήσει άλλη πολιτική από αυτή που ασκούν και να κρατήσουν άλλη στάση από αυτήν που κρατούν.
«Ισχυρό ευρώ» και πόλεμος
Το κλου της ιστορίας είναι ότι η κρίση του 1929 έφερε όλα αυτά που οι πολέμιοι του Κέϊνς χρέωναν ως δήθεν αναπόφευκτες συνέπειες των προτάσεων για διαγραφή του χρέους και αποκατάσταση του εθνικού νομίσματος. Οι λαοί εξεγέρθηκαν τελικά και οι ίδιοι που δεν ήθελαν με τίποτε να δουν να χάνονται τα χρηματιστικά κέρδη τους, έφεραν τον φασισμό και τον ναζισμό οδηγώντας τον κόσμο στο ολοκαύτωμα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Το ίδιο θα συμβεί και σήμερα, αν αφήσουμε τις ίδιες δυνάμεις της ανοιχτής δικτατορίας του χρηματιστικού κεφαλαίου να επιμείνουν στην εξυπηρέτηση του χρέους και στην κατοχύρωση του «ισχυρού ευρώ». Κι αυτό ήδη συμβαίνει με τον διορισμό τραπεζιτών επικεφαλής δοτών κυβερνήσεων, όπως έγινε στην Ελλάδα με τον κ. Λουκά Παπαδήμο και στην Ιταλία με τον κ. Μάριο Μόντι.
Η επινόηση του ευρώ
Ορισμένοι λένε ότι μπορεί η είσοδος στο ευρώ να ήταν λάθος, αλλά τώρα που μπήκαμε η έξοδος θα ήταν καταστροφή. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από κάτι τέτοιο. Το ευρώ αποτελεί μια χρηματοπιστωτική επινόηση που δεν βασίζεται, ούτε απηχεί την πραγματική οικονομία ακόμη και σε επίπεδο ευρωζώνης. Η σταθερότητα του ευρώ εξαρτάται όχι από την πραγματική δυναμική της οικονομίας, αλλά από συγκεκριμένες αξιωματικές πολιτικές παραδοχές, από ορισμένες υποθέσεις εργασίας: (1) Σταθερή νομισματική κυκλοφορία, που δεν επιτρέπει την έκδοση πρόσθετου νομίσματος. (2) Χαμηλά επίπεδα χρέους και κρατικών ελλειμμάτων. (3) Συντονισμός οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής.
Η οικονομία όμως δεν κινείται με βάση πολιτικές παραδοχές και μάλιστα αξιωματικού χαρακτήρα, αλλά με βάση την αντικειμενική κατάσταση των συναλλαγών και της παραγωγής στην πραγματική οικονομία. Κι αυτή η κατάσταση είναι πάντα κυμαινόμενη σε τέτοιον βαθμό που καμιά σταθερά δεν μπορεί να λειτουργήσει. Όταν μια οικονομία είναι διαρκώς ελλειμματική στο επίπεδο της παραγωγής και των συναλλαγών, όσο κι αν προσπαθεί είναι αδύνατο να τηρήσει τις όποιες παραδοχές και αξιώματα. Ότι κι αν κάνει.
Έτσι και με το ευρώ. Ένα νόμισμα που βασίζεται σε εξωπραγματικά αξιώματα δεν μπορεί να διασωθεί ενισχύοντας τις υποθέσεις εργασίας πάνω στις οποίες στηρίχθηκε. Είναι αδύνατον. Όσο ενισχύονται οι αξιωματικές πολιτικές παραδοχές σε βάρος της πραγματικής κατάστασης της οικονομίας, τόσο περισσότερο θα σπέρνει την χρεοκοπία, την καταστροφή και την ισοπέδωση. Σε βαθμό μάλιστα πρωτάκουστο για τους λαούς της Ευρώπης.
Μέχρι εδώ το παραμύθι περί «λίθινης εποχής»
Επομένως η λίθινη εποχή δεν είναι ένα ενδεχόμενο που συνδέεται με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, αλλά με την ίδια την παραμονή στο ευρώ. Άλλωστε στη λίθινη εποχή ζουν ήδη οι πάνω από 1 εκατομμύριο άνεργοι της χώρας, αλλά και τα 4 εκατομμύρια εργαζόμενοι που βιώνουν μια κατάσταση όπου είτε βρίσκονται με δουλειά χωρίς μέλλον, είτε με μέλλον χωρίς δουλειά, όπως το 50% και πλέον της νέας γενιάς. Δεν συζητάμε βέβαια για την ανέχεια που έχει ενσκήψει στην πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών. Οι συνθήκες μέσα στις οποίες ζει η μέση ελληνική οικογένεια μπορεί να συγκριθεί μόνο με την κατοχική και την πρώτη μετακατοχική περίοδο.
Κι επειδή η κατάσταση αυτή θα επιδεινωθεί σε βαθμό ανήκουστο, θα πρέπει να ρωτήσουμε που βρίσκεται η «κόκκινη γραμμή»; Που πρέπει να φτάσουμε για να πούμε «φτάνει, ως εδώ»; Πόσοι από τους νέους μας πρέπει να μεταναστεύσουν μαζικά γιατί δεν βρίσκουν ούτε δουλειά του ποδαριού; Πόσοι εργαζόμενοι και μικρομεσαίοι πρέπει να ζήσουν σε συνθήκες πείνας και εξαθλίωσης; Πόσοι από τους ηλικιωμένους πρέπει να πεθάνουν γιατί δεν έχουν ούτε καν να πληρώσουν για την θέρμανσή τους; Πόσα άτομα με ειδικές ανάγκες πρέπει να ριχτούν στον Καιάδα γιατί καταργείται ακόμη και η πιο στοιχειώδης κοινωνική πρόνοια; Πόσοι θα πρέπει να αφήσουν την τελευταία τους αναπνοή σε κάποιο ράντσο, ή στα χέρια των δικών τους, γιατί διαλύεται ακόμη και η πρωτοβάθμια υγεία;
Είναι ή δεν είναι η λίθινη εποχή αυτή που ζουν σήμερα εκατομμύρια Έλληνες; Τι έχουν να φοβηθούν οι άνεργοι, οι κατεστραμμένοι επαγγελματίες και οι αφανισμένοι μικρομεσαίοι, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και οι εργαζόμενοι που ζουν κυριολεκτικά στο όριο; Τι έχουν να φοβηθούν όλοι αυτοί από την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα; Μην χάσουν τις (ανύπαρκτες) καταθέσεις τους; Μην και χάσουν ακόμη κι αυτά τα λίγα που τους έχουν απομείνει; Μόνο ένας ανόητος ή ένα τυπικό κομματικό στέλεχος, μπορεί να πιστεύει στα σοβαρά σήμερα ότι δεν οδηγούμαστε με μαθηματική βεβαιότητα σε ολοκαύτωμα ενός ολόκληρου λαού προκειμένου να διατηρηθεί μια τυχάρπαστη κερδοσκοπική επινόηση των τραπεζιτών: το ευρώ.
Νέα αρχή να επιβάλλει ο ελληνικός λαός
Με το εθνικό νόμισμα μπορεί να γίνει μια νέα αρχή προς το συμφέρον της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Αρκεί να το επιβάλει ο ίδιος και όχι οι καταχτητές του και οι ντόπιοι δοσίλογοι. Με το εθνικό νόμισμα μπορεί να κερδίσει την ελευθερία του από τους δυνάστες των αγορών και να διεκδικήσει την κυριαρχία του σ’ αυτόν τον τόπο. Κι αυτό είναι το ζουμί της όλης υπόθεσης.
Μπορεί ένας λαός σαν τον ελληνικό να σταθεί στα πόδια του και να προχωρήσει με ίδιες δυνάμεις; Ή είναι καταδικασμένος να χρειάζεται πατερίτσες, προστάτες και νταβατζίδες; Αυτό είναι το δίλλημα που συνδέεται πρώτα και κύρια με το ζήτημα του εθνικού νομίσματος. Η τερατολογία που συνδέεται με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα συνδέεται με την ανάγκη ο λαός να πιστέψει ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του, ότι αν και κατοικεί σε μια από τις πιο ευλογημένες χώρες της Ευρώπης δεν μπορεί να παράγει τίποτε, δεν έχει τα μέσα για να σταθεί όρθιος με τις δικές του δυνάμεις.
Δεν είναι καινούργια αυτή η προσπάθεια. Λίγο μετά την ναζιστική κατοχή οι ίδιες δυνάμεις που υπηρέτησαν το καθεστώς κατοχής πάσχιζαν να πείσουν τον Έλληνα ότι η ανεξαρτησία και η εθνική κυριαρχία είναι ένας μύθος. Ο Γεώργιος Βλάχος της Καθημερινής, συνεργάτης των γερμανικών δυνάμεων κατοχής, έγραψε το 1958 ότι το σύνθημα της εθνικής ανεξαρτησίας είναι «κενό ουσίας πυροτέχνημα», ενώ ο διευθυντής του γνωστού συγκροτήματος Χρ. Λαμπράκης, που διέπρεψε στην κατοχή, έγραφε την ίδια χρονιά πώς «η ανεξαρτησία στον σημερινό κόσμο είναι μια ουτοπία…» Στον χορό αυτού του νεοδοσιλογισμού και ονομαστοί διανοούμενοι της εποχής όπως ο κ. Γ. Θεοτοκάς, ο οποίος έγραφε ότι η «ιστορική αναγκαιότητα» οδηγεί στο ξεπέρασμα των εθνών και στη δημιουργία υπερεθνικών σχηματισμών, γιατί μόνο έτσι μπορεί «να αξιοποιηθεί εντελώς η σύγχρονη τεχνική» και να πραγματοποιηθεί η «σταθερή εξύψωση του βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου των λαϊκών μαζών του κόσμου.»
Αυθυπαρξία ή υποτέλεια;
Την εποχή εκείνη με νωπές της μνήμες των αγώνων κατά του καταχτητή παλιού και νέου, για την λαϊκή και εθνική κυριαρχία, δεν περνούσαν εύκολα οι ενδοτισμοί. Έτσι ο Ε. Παπανούτσος απαντώντας στον Θεοτοκά έγραφε: «ομολογώ πώς άμα βάζω στο νου μου πραγματοποιημένο το καθεστώς που προφητεύει ο καλός φίλος με πιάνει φόβος. Μεγάλος φόβος… Ας θυμηθούμε ότι ο Χίτλερ προόριζε την Ελλάδα για τουριστικά ταξίδια και για καλλιέργεια της αγριόμεντας…». Πολύ σωστά ο κ. Παπανούτσος διαβλέπει τους κινδύνους που συνεπάγονται για την Ελλάδα σε τέτοιες «υπερεθνικές ενώσεις» και σωστά υπογραμμίζει πως η «εθνική μας προσωπικότητα, η πολιτική μας παράδοση, το πνεύμα και το ήθος του λαού μας… ένας μόνο σίγουρος τρόπος υπάρχει να διαφυλαχθούν: η αυθυπαρξία, το δικαίωμα να διαθέτει κανείς τον εαυτό του όπως θέλει, να κυβερνάει αυτός το σπίτι του και όχι οι άλλοι – ας είναι και οι καλύτεροι φίλοι».
Αυθυπαρξία ενός λαού χωρίς οικονομική αυτοδυναμία και εθνική ανεξαρτησία δεν μπορεί να υπάρξει κάτω από οποιοδήποτε καθεστώς. Και αφετηρία για μια τέτοια αυθυπαρξία αποτελεί η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα


Πηγή : Δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι, 24/11/2011
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

akritas

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
Με το υφεσιακό μνημόνιο μας σκοτώνουν κομμάτι-κομμάτι.
Με την δραχμή και χωρίς οικονομική υποστήριξη, ο θάνατος θα είναι ακαρίαιος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Απλά επειδή το είπες εσύ; Κανένα επιχείρημα σου βρίσκεται;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
δεν υπαρχει θανατος για μια χωρα
μην λεμε βλακειες

απλα με τη δραχμη θα γυριζαμε μερικες δεκαετιες πισω,και σιγουρα οχι στη δραχμη του 2000..

πιστευω οτι οντως θα ηταν χειροτερα απο τη σημερινη κατασταση,,και το κυριοτερο αποτομα,,

αλλα ολα αυτα ειναι θεωριες,,αν παμε στον πατο,,με ευρω,,μικρη διαφορα θα εχει..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

akritas

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
Απλά επειδή το είπες εσύ; Κανένα επιχείρημα σου βρίσκεται;
Πρώτο, το χρέος σου παραμένει σε ευρώ και με την δραχμή, ενώ μετά το PSI τα 3/4 είναι διακρατικό χρέος. 'Αρα δεν κερδίζεις άμεσα τίποτα και φυσικά θα χάσεις ακόμα περισσότερα με τις σίγουρες υποτιμήσεις που θα κάνεις.
Δεύτερο, το να πας σε δραχμή χωρίς πρώτα να έχει εξηγήσει στους Ευρωπαίους τους λόγους(που δεν θα τους δεχθούν όποιοι και εάν είναι) είναι μία κακή γεωοικονομική και γεωπολιτική στρατηγική. Αυτό σημαίνει ότι θα έχεις κάνει εχθρούς μιας και είναι σίγουρο ότι το τίμημα του 1 τρις (βλέπε έκθεση IIF)που θα τους κοστίσει-ματώσει, θα μας επηρεάσει άμεσα.
Τρίτο, έξοδος τέτοιου τύπου σημαίνει αρχικά επιλεκτική πτώχευση, η οποία και σαφώς θα οδηγηθεί σε ανεξέλεγκτη μιας και το χρηματοπιστωτικό σύστημα μας είναι ανέτοιμο. Αν είχαμε μία σοβαρή πολιτική ηγεσία, σαφώς θα προετοιμαζόνταν για αυτό το ενδεχόμενο.

Αυτά είναι τρία απλά επιχειρήματα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,800 μηνύματα.
Πρώτο, το χρέος σου παραμένει σε ευρώ και μετά το PSI, ενώ πλέον και τα 3/4 είναι διακρατικό χρέος. 'Αρα δεν κερδίζεις άμεσα τίποτα και φυσικά θα χάσεις ακόμα περισσότερα με τις σίγουρες υποτιμήσεις που θα κάνεις.

Φοβάμαι ότι με αυτά που έχουμε υπογράψει στη νέα δανειακή σύμβαση της πλήρης υποτέλειας και του αγγλικού δίκαιου, έχεις κάποιο δίκιο. Όπου όμως κι αν είναι το χρέος, δεν πρόκειται να πάρουν τίποτα γιατί θα έχουμε κηρύξει στάση πληρωμών. Θα είναι αναγκασμένοι να διαπραγματευτούν ξανά.

Δεύτερο, το να πας σε δραχμή χωρίς πρώτα να έχει εξηγήσει στους Ευρωπαίους τους λόγους(που δεν θα τους δεχθούν όποιοι και εάν είναι) είναι μία κακή γεωοικονομική και γεωπολιτική στρατηγική. Αυτό σημαίνει ότι θα έχεις κάνει εχθρούς μιας και είναι σίγουρο ότι το τίμημα του 1 τρις (βλέπε έκθεση IIF)που θα τους κοστίσει-ματώσει, θα μας επηρεάσει άμεσα.

Εγώ πάλι νομίζω ότι αρκετοί θα ανακουφιστούν μόλις εγκαταλείψουμε το ευρώ. Είναι ήδη προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες και φοβάμαι ότι μυστικά το σχεδιάζουν να μας διώξουν με ένα τρόπο φυσικά που θα έχει τις λιγότερες συνέπειες γι' αυτούς. Η συζήτηση αργά ή γρήγορα θα μετατοπιστεί στο αν είναι καλύτερο να φύγουμε μόνοι μας ή να μας διώξουν αυτοί.

Τρίτο, έξοδος τέτοιου τύπου σημαίνει αρχικά επιλεκτική πτώχευση, η οποία και σαφώς θα οδηγηθεί σε ανεξέλεγκτη μιας και το χρηματοπιστωτικό σύστημα μας είναι ανέτοιμο. Αν είχαμε μία σοβαρή πολιτική ηγεσία, σαφώς θα προετοιμαζόνταν για αυτό το ενδεχόμενο.

Η Ελλάδα έχει πτωχεύσει. Βάφτισέ το όπως θέλεις αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Το να κερδίζεις χρόνο δεν λύνεις το πρόβλημα. Οι υποστηρικτές του μνημονίου λένε το εξής παράλογο: Κερδίζουμε χρόνο, σκατεύει και η Πορτογαλία και η Ισπανία και η Ιταλία και μετά αναγκάζεται η Μέρκελ να δώσει συνολική λύση με μια πανευρωπαϊκή σεισάχθεια.

Τα πράγματα όμως δεν είναι καθόλου έτσι. Αφενός γιατί η Γερμανία έχει πολλαπλά κέρδη απ' τη κρίση του Νότου, αφετέρου γιατί θα εξαγοράσει έναντι πινακίου φακής πλούτο αμύθητο. Αυτός είναι ο λόγος που δεν την ενδιαφέρει να τσακίσει τη ζήτηση. Μειώνει τους μισθούς, τις συντάξεις, διαλύει το σύμπαν, μας βάζει στο γύψο και δεν της καίγεται καρφί, γιατί;

Γιατί θα δουλεύει ο μισθωτός σκλάβος το αγροτεμάχιο και το ορυχείο στην Ελλάδα και τα προϊόντα θα πωλούνται σε άλλες αγορές.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

akritas

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
Νίκο, είναι φανερό, ότι εάν είχαν την δυνατότητα να μας διώξουν θα το είχαν κάνει από την πρώτη στιγμή. Μιλάω πάντα για την χριστιανοδημοκρατική ομάδα Μέρκελ στο συντηρητικό συνασπισμό. Όπως επίσης ότι υπάρχει ο έτερος πόλος που θέλει χωρίς δεύτερη κουβέντα να φύγουμε, αυτής των χριστανοκοινωνιστών.
Η ομάδα Μέρκελ ξέρει ότι το οικονομικό κόστος είναι μεγάλο και αυτό έπρεπε να εκμεταλευτεί η Ελληνική πλευρά.
Προσωπικά έχω απογοητευτεί από την Γερμανική νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που έχει πάρει σβάρνα τα κεντροδεξιά κόμματα της Ευρώπης. Ευελπιστώ σε αλλαγή της πολιτικής με την επικράτηση Ορλάντ στην Γαλλία.
Προσοχή: όχι σε ότι αφορά τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουνχωρίς δευτέρη κουβέντα, αλλά σε ότι αφορά την διαχείριση των κρατικών χρεών στην Ευρώπη, με ποια ενεργή συμμετοχή του ESM και της ΕΚΤ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 0 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top