Εκδίκηση: λυτρώνει;

[alis]

Η εκδίκηση είναι σίγουρα μια πολύπλοκη έννοια και η ανάγκη για αυτήν μπορεί να γίνει πολύ επιτακτική, αυτό είναι σίγουρο. Κυρίως όμως θέλω να επικεντρωθούμε στο αν η εκδίκηση λυτρώνει.

Σίγουρα δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Άλλες εκδικήσεις είναι σχετικά ασήμαντες ή παιδιάστικα καμώματα, ακόμα και να κρατάμε σε κάποιον μούτρα και άλλες μπορεί να περιλαμβάνουν ακόμα και τον θάνατο κάποιου.

Αυτά που θέλω να ρωτήσω είναι:

1) Εσείς έχετε εκδικηθεί ποτέ κάποιον; Αν ναι για ποιο λόγο; Σας βοήθησε;

2) Γενικά πιστεύετε ότι η εκδίκηση μπορεί να λυτρώσει κάποιον και να του προσφέρει κάτι παραπάνω πέρα από μια παροδική ικανοποίηση;

3) Σε τι ψυχολογική κατάστση είναι κάποιος όταν εκδικείται;

Τα ερωτήματα είναι ενδεικτικά, αν θέλετε δεν τα απαντάτε όλα. Αν έχει ξαναμπεί τέτοιο θέμα μεταφέρτε το ή κλειδώστε το.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Heptamer]

Μερικές προσωπικές σκέψεις....

Η εκδίκηση εχει διπλό όφελος.

Περαν του λυτρωτικου συναισθηματος που επιφέρει (λογω άσκησης προσωπικής δικαιοσύνης / ικανοποιησης του αισθηματος δικαιου),ατσαλώνει συγχρόνως (ψυχικα) τον εκδικηματία,τον κανει πιο δυνατό ενάντια σε πιθανές ιδιες ή παρεμφερεις μελλοντικές πλήξεις.

Κύριο ζητουμενο στην εκδίκηση,είναι η ψυχική λύτρωση. Η λύτρωση που επέρχεται απο την ανταπόδοση.

Η λύτρωση που θα αισθανθείς έχοντας κάνει τον άλλο να αιθανθεί και αυτός πόνο (και όχι να χαίρεται ατιμώρητος),θα σε βοηθήσει σίγουρα να συνέλθεις πιο γρήγορα. Εκδικώντας,εχεις δείξει ,πως είσαι δυνατός,υπολογίσιμος.

Προσωπικα,είμαι υπέρ της εκδίκησης.
Πιθανόν,επειδη οι καιροί ειναι αυτοί που ειναι.

Ανταποδίδω σε βαση δικαιοσύνης πάντα, - ειδάλλως εξομοιώνομαι με αυτον που με έπληξε - το κακό που έχω εισπράξει.

Εχει ειπωθει - και ειπωνεται αδιαλλειπτως - πως η καλυτερη εκδικηση,ειναι η αδιαφορία,η συγχωρεση,η επιδειξη ανωτερότητας.

Σε καποιες περιπτώσεις,αυτο ισως και να ειναι καλυτερο.
Δεν καθολικεύεται ομως.

Ο μέσος άνθρωπος,του μέσου πνεύματος συνήθως δεν έχει τόσο μεγάλους ορίζοντες και είναι πιο πεζός και άμεσος στις αντιδράσεις του. Ποιός ο λόγος να ασκήσει ευγενή και συγχωρητική συμπεριφορική - ακόμα και εαν το μπορεί - απέναντι σε κάτι (που θεωρεί) βλαπτικό?

Σε αυτή τη ζωή,τα πάντα (οφείλουν να) πληρώνονται εδώ. Να ισχύει η ανταποδοτικότητα.
Η στα ίσα αντπαπόδοση. Οποιαδήποτε άλλη αντιμετώπιση - όσο ευγενής και αν βαφτίζεται - εκλαμβάνεται την σήμερον ως αδυναμία και ανοίγει περισσότερο την όρεξη.

Ασκώ αντίποινα - εάν και εφόσον είμαι σε διάθεση,εάν κρίνω πως πρέπει. Αν δεν το κάνω,δεν οφείλεται στην απαξιωτική ανωτερότητα,μα στη στάθμιση των παραγόντων.Καθαρά θέμα υπολογισμού.Αν αποφασίσω να πλήξω - είτε συναισθηματικά είτε σωματικά - ,δε χαμπαριάζω απο ανωτερότητες (sic)!

Δείχνω (εφόσον το αποφασίσω) πυγμή.Δε μπαίνω στη διαδικασία να τσεκάρω τα όρια αν(τ)οχής μου - ακόμα και αν τα ξέρω,ακόμα και αν δεν βλάπτομαι.Ακόμα και αν βαράει στο βρόντο ο άλλος.Ακόμα και αν δε με αγγίζει. Δεν είμαι του "βάρα βάρα εσύ,τον καιρό σου χάνεις,σε αγνοώ,δε μπορείς να μου κάνεις τίποτα,είσαι ένα ζωύφιο". Είμαι του "ατιμώρητος δε θα μείνεις,θα πληρώσεις για να μάθεις πως ο άλλος δεν είναι εύκολος στόχος,δεν είναι αδύναμος / αδιάφορος όσο δείχνει,θα μάθεις δια πόνου (συναισθηματικού ή σωματικού,ανάλογα τη βλάβη) να σέβεσαι". Είμαι υπερ της άμεσης αποθάρρυνσης,που στοχεύει κύρια στο να κερδίσω το φόβο του άλλου. Είναι καλό να σε φοβούνται για το δυναμικό που αποπνέεις (και αφήνεις να διαφαίνεται),παρά να σε σέβονται για μια αμφίβολη στωικότητα / μειλιχειότητα / ανωτερότητα.

Η ανωτερότητα είναι περιττή πολυτέλεια.
Εξαίρεση - όχι κανόνας.
Τα ζωύφια όταν σε ενοχλούν τα πατάς. Δεν ασκείς ανωτερο πνεύμα.
(στη μύγα π.χ που διαρκώς με ενοχλεί,δε θα ασκησω αδιαφορία,ανωτερο πνεύμα,συγχώρεση!!!)

Ειμαι υπέρ το απτού,του άμεσου - στα πάντα.Αν έχω την πολυτέλεια,το χρόνο και τη διάθεση,ισως να ασκήσω απαξίωση,στωικότητα ή αδιαφορία.

Παραφράζοντας τη ρήση "η οποιαδήποτε εργασία δεν είναι ντροπή",λέω πως δεν είναι ντροπή να κάνεις χρήση του οποιουδήποτε δόκιμου μέσου προκειμένου να πονέσεις αυτόν που σε πόνεσε - σωματικά ή ψυχικά - δίχως λόγο ,ικανοποιώντας το αίσθημα δικαίου σου. Αν είναι να κυλιστείς στα σκατά,να κυλιστείς.Δεν αποτελεί ντροπή.

Και δεν υπάρχει σαβουάρ βίβρ στην άσκηση εκδίκησης. Ο καθείς εκδικείται κατά τρόπο που να ευχαριστεί / βολεύει τον ίδιο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moonlight]

1) Εσείς έχετε εκδικηθεί ποτέ κάποιον; Αν ναι για ποιο λόγο; Σας βοήθησε;

2) Γενικά πιστεύετε ότι η εκδίκηση μπορεί να λυτρώσει κάποιον και να του προσφέρει κάτι παραπάνω πέρα από μια παροδική ικανοποίηση;

3) Σε τι ψυχολογική κατάστση είναι κάποιος όταν εκδικείται;



1. εως τωρα οχι δεν εχω εκδικηθει κανενα γιατι απαξιω να ασχολουμαι με ανθρωπους που μου εκαναν κακο. οσο πιο πολυ ασχολουμαι τοσο πιο πολυ φθειρομαι εγω σαν ατομο. αυτο που εκανα παντα ηταν να κανω delete. δεν υπαρχουν απλα.

2. οχι δεν πιστευω οτι λυτρωνει.. ο πονος ειναι πιο δυνατος

3. εν βρασμω ψυχης

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fantasmenos]

@ Heptamer

Ω θεοί, και νόμιζα ότι μόνο εγώ θαύμαζα στα όρια της λατρείας τον Edmond Dantes.

Λοιπόν, αντίλογος: Δίνεις μεγάλο εύρος ελευθερίας στην εκδίκηση.

Αποδέχομαι την εκδίκηση μόνο σαν μέσο τιμωρίας και απόδοσης δικαιοσύνης. Που σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να θες να τον πονέσεις για να ικανοποιήσεις τις πρωτόγονες ορμές σου αλλά να τον αναγκάσεις να γίνει ίσος σου δηλαδή να μην πράξει ξανά σαν εγωιστικός πίθηκος. Καλώς η κακώς πιστεύω ότι πρέπει να δείχνεις ανωτερότητα (και να αποδέχεσαι την ανωτερότητα σου εφόσον αυτή είναι πραγματική και όχι απλώς κομπορρημοσύνη) η οποία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να λαμβάνεται σαν υποχωρητικότητα. Δηλαδή το οφθαλμός αντί οφθαλμού δεν νομίζω να είναι καλύτερο από το να γυρίσεις και το άλλο μάγουλο, και τα δύο είναι (κατ' εμέ) άκρως διεστραμμένα.

Όταν η εκδίκηση εκλαμβάνεται κυρίως σαν ικανοποίηση της ισχύος σου έναντι του άλλου χάνει την κυριότερη ουσία της, δηλαδή την απόδοση (προσωπικής) δικαιοσύνης για να ικανοποιηθεί η αίσθηση δικαίου την οποία ανέφερες στην αρχή αλλά μου φαίνεται ότι βάζεις σε δεύτερη μοίρα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Λοιπόν, επειδή αναφέρθηκε η ατιμωρησία, θα ήθελα να θέσω σαν ερώτημα και στον Heptamer και σε όποιον ενδιαφέρεται να απαντήσει, αν θεωρεί ότι πρέπει να εκδικηθεί ακόμα και αν έχει παρέμβει η δικαιοσύνη(με τη μορφή του κράτους ή και άλλη). Αν δηλαδή αισθάνεται ανάγκη για προσωπική εκδίκηση, ή απλά θέλει να επιβληθεί μια τιμωρία. Θέλει εκδίκηση γενικά ή ειδικά να την επιβάλλει ο ίδιος;

Γιατί κυρίως μιλάω για την ανάγκη να επιφέρουμε εμείς οι ίδιοι τον πόνο στον άλλο, με οποιαδήποτε μορφή. Αλλά το θέμα είναι ανοιχτό για όλες τις οπτικές. Απλά με ενδιαφέρει να δω πως το σκέφτεται ο καθένας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Η καλύτερη εκδίκηση είναι όταν κάποιος που σε απέρριψε καταλαβαίνει μετά από καιρό πως δε θα βρει κάποιον σαν εσένα. Μου έχει τύχει με κάποιον ο οποίος δε μου έδωσε καμία ευκαιρία και έλαβα ένα μήνυμα μετά από πολύ καιρό που έλεγε "καμιά δε με αγάπησε τελικά όσο εσύ". Ήταν μια ικανοποίηση, όχι εκδίκηση με την κακή έννοια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Μελιώ]

Η εκδίκηση είναι σίγουρα μια πολύπλοκη έννοια και η ανάγκη για αυτήν μπορεί να γίνει πολύ επιτακτική, αυτό είναι σίγουρο.

Καθόλου πολύπλοκη εντελώς απλούστατη : θα πλερώσεις ωρέ τομάρι … τόσο απλά

Κυρίως όμως θέλω να επικεντρωθούμε στο αν η εκδίκηση λυτρώνει.

Δεν λυτρώνει απλώς εξισορροπεί ( υποτίθεται )

Σίγουρα δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Άλλες εκδικήσεις είναι σχετικά ασήμαντες ή παιδιάστικα καμώματα, ακόμα και να κρατάμε σε κάποιον μούτρα

Τώρα για χαζά θα μιλάμε ?
Δλδ πήγα με άλλον στο στέκι του για να με δει ?
Κοιμήθηκα με τον αδελφό του ?
Του γέμισα με στένσιλ σε σχήμα πεους όλο το αυτοκίνητο ?
Έγραψα το κινητό του , στις τουαλλέτες όλων των γκέι μπαρ ?

Έλα μωρέ αυτά είναι για να περνά η ώρα ενώ κάνεις μανικιούρ

και άλλες μπορεί να περιλαμβάνουν ακόμα και τον θάνατο κάποιου.

Μα , δεν είναι ο θάνατος που με τυραννά είναι η στιγμή που περνάει και χάνεται ....

1) Εσείς έχετε εκδικηθεί ποτέ κάποιον; Αν ναι για ποιο λόγο;

Φυσικά , για πολλούς λόγους , μου τράβηξε τα μαλλιά στο διάλειμμα , αντέγραψε από
τη κόλα μου , τόλμησε να φορά την ίδια μπλούζα με μένα σε ένα πάρτυ , με είπε «ρε»
με έσπρωξε στο κυλικείο , τα είχε παράλληλα με άλλες 5-6 .. ψιλοπράγματα γιου νοου ….

2) Γενικά πιστεύετε ότι η εκδίκηση μπορεί να λυτρώσει κάποιον και να του προσφέρει κάτι παραπάνω πέρα από μια παροδική ικανοποίηση;

Η εκδίκηση γλυκειά μου είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο όχι γιατί το αφήνεις να
κρυώσει αλλά γιατί κυρίως , αφήνεις τον άλλον να κρυώσει δλδ να πιστέψει πως δεν
πρόκειται να του κάνεις τίποτα , να δείξεις την αδυναμία σου ώστε να πειστεί πως
είσαι θύμα και τότε ….. να γίνει ο 3ος παγκόσμιος κι εσύ ως άλλος Νέρων να
απολαμβάνεις από το μπαλκόνι σου αυτό το δροσερό απεριτίφ

3) Σε τι ψυχολογική κατάστση είναι κάποιος όταν εκδικείται;

Σε πλήρη διαύγεια και ψυχραιμία …
Μόνο έτσι γίνονται οι σωστές δουλειές



................................................................................................

Άντε Αλις
Επειδή με πέτυχες σε σοβαρή βραδυά θα σου πω μια ιστορία που αποτελεί
και το μότο μου διότι θεωρώ τον χρόνο μου πολύτιμο για να τον ξοδεύω
σε ανοησίες


Δυο φίλοι περπατούν στην έρημο.
Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ. Συνέχισαν να περπατούν
μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο..
Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε.
Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ..
Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε :
όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα.
Γιατί?
Ο άλλος φίλος απάντησε : «όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο
όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα,
όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Η εκδίκηση γλυκειά μου είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο όχι γιατί το αφήνεις να
κρυώσει αλλά γιατί κυρίως , αφήνεις τον άλλον να κρυώσει δλδ να πιστέψει πως δεν
πρόκειται να του κάνεις τίποτα , να δείξεις την αδυναμία σου ώστε να πειστεί πως
είσαι θύμα και τότε ….. να γίνει ο 3ος παγκόσμιος κι εσύ ως άλλος Νέρων να
απολαμβάνεις από το μπαλκόνι σου αυτό το δροσερό απεριτίφ

Δεν εννοώ αυτό ακριβώς. Από τη στιγμή που εκδικείσαι και μετά, όταν τελειώσει η εκδίκηση για πόσο εξακολουθείς να είσαι χαρούμενος; Μετά δεν σε πιάνουν τύψεις;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moonlight]

«όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο
όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα,
όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».

με αγγιξε τοσο πολυ γιατι ειναι τροπος ζωης για μενα και αυτο εκανα παντα.


υγ. μπορω να το βαλω υπογραφη? πλιζζζζζζζ

Δεν εννοώ αυτό ακριβώς. Από τη στιγμή που εκδικείσαι και μετά, όταν τελειώσει η εκδίκηση για πόσο εξακολουθείς να είσαι χαρούμενος; Μετά δεν σε πιάνουν τύψεις;

δεν ξερω αν μπορεις να νιωσεις χαρουμενος μετα απο εκδικηση. ικανοποιηση για αποδοση δικαιοσυνης σε εισαγωγικα μπορει. αλλα θεωρω οτι το ατομο που ετσι κι αλλιως ειναι ικανο για να νιωσει τυψεις δεν θα μπει στη διαδικασια της εκδικησης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

δεν ξερω αν μπορεις να νιωσεις χαρουμενος μετα απο εκδικηση. ικανοποιηση για αποδοση δικαιοσυνης σε εισαγωγικα μπορει. αλλα θεωρω οτι το ατομο που ετσι κι αλλιως ειναι ικανο για να νιωσει τυψεις δεν θα μπει στη διαδικασια της εκδικησης.

Ίσως νιώσεις χάρα, στιγμιαία.

Όσο για το αν τα άτομα που μπορούν να νιώσουν τύψεις εκδικούνται, πιστεύω πως όλοι θολώνουν κάποια στιγμή. Και δεν μιλάμε απαραίτητα για διαδικασία ολόκληρη, απλά για πράξη εν βρασμώ ψυχής.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

η καλυτερη εκδικηση πιστευω ειναι να ξερει ο αλλος πως μπορεις να τον εκδικηθεις και8 να μην το κανεις ποτε!
τι θελω να πω?
Συνηθως οταν σου διδεται η ευκαιρια να εκδικηθεις δεν θες πια να το κανεις! Αν δεν το κυνηγησεις, ερχεται αυτή η ώρα της απόδοσης δικαιοσύνης πάντα και συνήθως έρχεται στους αλλους απο αλλού κι όχι απο μας τους ίδιους πάντα, βεβαια δεν εχεις τη χαρα να το μαθεις.

Κοιτα να δεις ομως, η εκδικηση ειναι σαρακι που σε τρωει πολυ,δε σε αφηνει ανεπηρεαστο αλλα και σωματικα(σπασμωδικες κινησεις) ειναι ζηλια μαζι με παθος και εγωισμο ολα μαζι σε μια κατσαρολα.
Αν επιτρέψουμε να μας φάει αυτο τ6ο συναίσθημα, θα καλλιεργείται μέσα μας ωρολογιακή βόμβα που ανα πασα στιγμη θα εκραγει πρωτα μεσα μας εκει οπου και τρεφεται και ζει. Θα ανατιναξει πρωτιστως τη συνειδηση μας και λιγοτερο κακο θα κανει στον αλλο ουσιαστικα παρα σε εμας.

οπως και σε ολους ετσι και σε μενα εχουν κατα καιρους αναπτυχθει αιμοβορα συναισθηματα, κακα κι αρνητικα να θελω να ζουληξω τον αλλο εκει που ποναει κι οσο πιο πολυ εγωισμο εχεις τοσο πιο πολυ θες να εκδικηθεις. αλλα επειδη θεωρω τον δικο μου κοσμο κρυσταλλινο, το αφησα να περασει ετσι και αρχισα να γαληνευω μολις αρχισανα σκεφτομαι- αστον- αστην κανει λαθος, συγχωρεσε τον-την, αστον στο κοσμο του κι εσυ κανε ομορφο τον δικο σου, γινε ομορφη μεσα κι εξω κι αυτο φαινεται και στους αλλους και πιστεψε με αυτο ποναει τον αλλο- να εισαι καλα- πιο πολυ απο οτιδηποτε.(εγω ομως αντι να νιωσω καλα τοτε λυπηθηκα. τοτε καταλαβα πως ειμαι ενοχικη παρα εκδικητικη γιαυτο δουλεψα πανω σε αυτο περισσοτερο.) με λιγα λογια τρομοκρατω τον αλλο αλλα την κανω τελικα(δες την πρωτη φραση μου και θα καταλαβεις τι εννοουσα)γιατι δεν εχω χρονο, εχω να ασχοληθω με μενα!!

εχει τυχει πχ αντιθετα, να θελει καποιος να εκδικηθει εμενα(παραλογο μου φανηκε τοτε αλλα αφου το θελε το κανε.) ε σε πηροφορω πως περισσοτερο πονεσε εκεινος παρα εγω, εγω καταλαβαινα πως το κανει απο πονο κι εγωισμο. ειχα σωστη αντιληψη των πραγματων. Δεν μπορω να πω πως δεν πονεσα, δεν ετσουξα αλλα μου φυγε συντομα, ενω σ εκεινον αμφιβαλλω.

Η εκδικηση ειναι καθαρα για μας, για να νιωσουμε καλυτερα αλλα μετα νιωθουμε χειροτερα.

Η συγχωρεση και η κατανοηση για οσους μας δημιουργουν τετοια συναισθηματα ειναι το πιο καλο αντιδοτο για την αρρωστια της εκδικησης.

επισης, ας μην μπερδευουμε αποδοση δικαιοσυνης με εκδικηση(θελω να πω πως αν καποιος εκανε λαθος θα του δωσω να καταλαβει πως εκανε λαθος. αυτο δεν ειναι εκδικηση ομως, ειναι να τον κανεις να καταλαβει το λαθος του, απο κει κι επειτα αφηνεις τη συνειδηση του να κανει δουλεια.)
τελος πιστευω πως οταν καποιος σου δωσει σφαλιαρα, κατσε φατην.
μετα γυρνα και το αλλο μαγουλο.

τριτη και τελευταια φορα δωστου μια γερη μπουνια να πιασει ολο το προσωπο.
αυτα πιστευω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[gandalf]

για τους ρομαντικούς του e-steki:
An eye for an eye makes the whole world blind.
Mahatma Gandhi
και για τους μη αγγλομαθείς: το οφθαλμόν αντί οφθαλμού κάνει τον κόσμο τυφλό (πολύ καλύτερη η αγγλική βέρζιον)

για τους κυνικούς του e-steki:

αν θες να βλάψεις κάποιον, κάντου τέτοιου μεγέθους βλάβη ώστε να μην είναι σε θέση καν να σε εκδικηθεί στην συνέχεια
N. Macchiaveli

(η πρώτη πρόταση αντιπροσωπεύει και την δική μου θέση περί εκδίκησης btw)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

...το οφθαλμόν αντί οφθαλμού κάνει τον κόσμο τυφλό (πολύ καλύτερη η αγγλική βέρζιον)

Εμ, γι' αυτό κάποιοι πολύ εύστοχα είπαν για τον μέγιστο άνθρωπο Γκάντι, πως υπήρξε ο επόμενος μετά τον Ιησού Χριστό!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εδάδ]

Μα , δεν είναι ο θάνατος που με τυραννά είναι η στιγμή που περνάει και χάνεται ....

me loves melio




ειμαι σε μια φαση τωρα, που φλερτάρω πολύ από κοντά την ιδεα της εκδίκησης, αλλά σα να με σώζει η υπογραφή μου


ο μ@λάκας και ο ανώριμος τον πρώτο χρόνο χαίρονται



μπορεί και τους επόμενους δλδ, αλλά τι να λέει, έχει πάψει να σε νοιάζει





το τραγούδι εν κολλάει, απλώς το άκουγα όσο σκεφτόμουνα τα ανωτέρω βαθυστόχαστα λόγια (της μελιώς καλέ )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Δεν είμαι καθόλου εκδικητική και λυπάμαι πολύ αυτούς που είναι, καθώς αισθάνομαι ότι χαραμίζουν τον εαυτό τους, γεμίζουν στρες και δεν βρίσκουν εσωτερική γαλήνη. Δηλ. όταν κάποιος μου κάνει κακό θα πρέπει να επιφορτίσω τον εαυτό μου ακόμα περισσότερο? Δε νομίζω. Όταν με βλάπτουν θέλω να βρω όσο πιο γρήγορα μπορώ την ψυχική μου ισορροπία κι αν ασχοληθώ μαζί τους δεν θα το καταφέρω. Όπως καταλαβαίνετε το ότι δεν είμαι εκδικητική δεν σημαίνει ότι είμαι κι αλτρουίστρια, το τομάρι μου κοιτάω.

Έχω άλλωστε διαπιστώσει πως οι περισσότεροι ''εχθροί'' την καταλαβαίνουν όταν τους αγνοήσεις. Είναι έμμεση μορφή εκδίκησης ιδιαίτερα αποτελεσματική.

Αυτοί οι στίχοι μου έκαναν από μικρή που ήμουν κλικ:

Μόνο 1 φορά, έκλαψα για σένα πικρά
κι ύστερα κανόνισα και δεν σου τηλεφώνησα
ούτε 1 φορά (εδώ δυναμώνουμε φωνή).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vkey]

Εκδίκηση...
Για εμένα είναι κάτι μεταξύ αγάπης και μίσους....

Όταν κάποιος με πληγώσει...προδώσει...κλπ...απλά δεν θα ασχοληθώ...αδιαφορία κι από εδώ πάνε και οι άλλοι... μπορεί να σκεφτώ διάφορα σενάρια εκδίκησης (είναι ολίγον τι το φόρτε μου ) αλλά έως εκεί...θα είναι πάντα οι πιο υπέροχες σκέψεις πριν πάω για ύπνο....

Αλλάαααααααααααα....(όχι που νομίζετε ότι είμαι τόσο ανώτερη ) επειδή ρόδα είναι και γυρίζει κλασσικά, όταν ο ίδιος μου δώσει την ευκαιρία θα τον εκδικηθώ...ναι θα το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη (ναι είμαι ποταπή το λέω και το χαίρομαι!!! )
Και ναι....θα αισθανθώ χαρά και λύτρωση και ηρεμία....και καμία τύψη...
Και ναι θα γελάω σατανικά...και να θα συνεχίσω την υπέροχη ζωή μου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Παιδιά, αναρωτιέμαι..

Γιατι να εκδικηθεις καποιον που αγαπας?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Αν αγαπάς κάποιον θες να τον δεις ευτυχισμένο έστω και χωρίς εσένα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fielda]

Όσους με έχουν πληγώσει τους έχω εκδικηθεί στο μυαλό μου φτιάχνοντας σενάρια που με βολεύουν Ποτέ δεν είχα το θάρρος ή τη δύναμη να κάνω κάτι πράξη αλλά το θεωρούσα και χαζό να ασχοληθώ περαιτέρω. Όταν υπάρχει κάτι που θεωρώ ότι πρέπει να ειπωθεί θα το πω αλλά μέχρι εκεί.
Το καλύτερο που έχω να κάνω όταν η συμπεριφορά κάποιου με ενοχλεί είναι να τον αγνοήσω. Φυσικά δεν τα καταφέρνω πάντα αλλά προσπαθώ. Η καλύτερη εκδίκηση είναι η αδιαφορία, να κάνεις σαν να μην υπάρχει ο άλλος. Σίγουρα αυτό θα τον πειράξει περισσότερο από το να ασχοληθείς μαζί του έστω κι αν είναι για να τον εκδικηθείς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Heptamer]

Καλώς η κακώς πιστεύω ότι πρέπει να δείχνεις ανωτερότητα (και να αποδέχεσαι την ανωτερότητα σου εφόσον αυτή είναι πραγματική και όχι απλώς κομπορρημοσύνη) η οποία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να λαμβάνεται σαν υποχωρητικότητα. ...

Eλα ομως που η ανωτεροτητα,εκλαμβανεται ως υποχωρητικότητα,ως αδυναμία!!!

Δηλαδή το οφθαλμός αντί οφθαλμού δεν νομίζω να είναι καλύτερο από το να γυρίσεις και το άλλο μάγουλο, και τα δύο είναι (κατ' εμέ) άκρως διεστραμμένα. ...

Σαφώς προκειται για τα δυο συμπεριφορικά άκρα: το ενα ειναι η πληρης υποχωρητικότητα,το αλλο η πληρης ανταποδοση στα ισα.
Προσωπικα,ειμαι θιασωτης του δευτερου,γιατι ειμαι της γνωμης πως υπηρετειται και εδω τροπον τινα ο φυσικός νομος της δρασης - αντιδρασης. Σε μια δραση,δρα μια αντι-δράση,ως εξισσοροπηση,ως αντισταθμισμα,ως εξουδετερωση.
Σε μια ισχύ,αντιδρά μια άλλη ισχύ,προκειμενου να αποκατασταθεί η ισορροπια,η ουδετερότητα
Αν ασκηθεί ισχύς,διχως να ασκηθει με τη σειρά της και μια ανασχετική αντι-ισχύς,έχουμε τροπον τινα μια διαταραξη της ισορροπιας.

Όταν η εκδίκηση εκλαμβάνεται κυρίως σαν ικανοποίηση της ισχύος σου έναντι του άλλου χάνει την κυριότερη ουσία της, δηλαδή την απόδοση (προσωπικής) δικαιοσύνης για να ικανοποιηθεί η αίσθηση δικαίου την οποία ανέφερες στην αρχή αλλά μου φαίνεται ότι βάζεις σε δεύτερη μοίρα...

Μα νομιζω πως το αισθημα της ικανοποιησης απο την ανταποδοση [ικανοποιηση του αισθηματος δικαιου] -,που περνα λογικα / φυσιολογικα μέσα απο την επιγνωση / άσκηση της ισχύς σου - ειναι απολυτα θεμιτο στην άσκηση εκδικησης. Ειναι αυτο που λυτρώνει,απελευθερώνει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.