Επάγγελμα και Σεβασμός

[christinelle]

Σε ένα άλλο θέμα αλλά και σε συζητήσεις με φίλους, παρατηρησα ότι οι γυναίκες που είναι νοικοκυρές αντιμετωπίζονται σαν κακομοίρες και αξιολύπητες. Γενικά τείνουμε να σεβόμαστε κάποιον βάσει του τι δουλειά κάνει, αν και σε συζητήσεις όλοι βιάζονται να πουν την γνωστή καραμέλα "όλες οι δουλειές είναι το ίδιο χρήσιμες, η δουλειά δεν είναι ντροπή" και τα σχετικά. Αλλά δεν έχω δει ποτέ κανέναν να σέβεται έναν γιατρό το ίδιο με έναν σκουπιδιάρη (μιλάμε πάντα για άγνωστα άτομα, όχι φίλους μας). Εσείς κάνετε τέτοιου τύπου profiling σε άτομα? Θεωρείτε πχ ότι μια νοικοκυρά είναι κατώτερη από μια δασκάλα και ο βαθμός του σεβασμού σας διαφέρει?

Υ.Γ. Υποθέτουμε ότι η νοικοκυρά έχει κάποιο εισόδημα ή ότι δεν υπάρχει οικονομική ανάγκη στην οικογένεια. Δεν βάζω δηλαδή κριτήριο τα χρήματα, αλλά το επάγγελμα καθαρά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Noμίζω ότι τέτοιου είδους profiling υπάρχει μόνο στην χώρα μας, όπου τόσα χρόνια, μέσα στο κλίμα του νεοπλουτισμού η τίμια δουλειά με στόχο την αξιοπρεπή επιβίωση τείνει να θεωρείται ντροπή. Γενικότερα ζούμε την απαξίωση της κοινωνικής προσφοράς μέσω της εργασίας (οποιασδήποτε μορφής) εφόσον (α) ταυτίσαμε την εργασία με την συσσώρευση υλισμού με στόχο την επιδειξιομανία και την κάλυψη αρρωστημένων ατομικών επιθυμιών και (β) υιοθετήσαμε το μοντέλο του ελάσσονος μόχθου με στόχο το μέγιστο κέρδος (με την ευρεία έννοια). Προσωπικά, πιστεύω ότι τα πτυχία και οι θέσεις εργασίας δεν αποτελούν ποιοτικά κριτήρια αξιολόγησης της προσωπικότητας κάποιου ανθρώπου. Πόσες φορές έχουμε δει τενεκέδες γιατρούς ή μπετατζήδες; Πολλές φορές στην καθημερινότητά μας. Συνεπώς δεν παίζει ρόλο αν ο άλλος κουβαλάει χαρταπλιά από τίτλους σπουδών ή όχι. Σημασία έχει τι παιδεία έχει, τι αρχές και μυαλό κουβαλάει. Τα πτυχία δεν φτιάχνουν τον άνθρωπο. Ούτε το "υποκειμενικό" πρεστίζ. Εξάλλου σε τι σημαίνει "πρεστίζ" σε έναν x επιστήμονα ή έναν y άνθρωπο; Νομίζω ότι περισσότερο ρόλο παίζει η ορθολογική σκέψη και το προφίλ κοινωνικών χαρισμάτων. Στοιχεία που δεν διδάσκονται σε κάποιο σχολείο. Με αυτά τα στοιχεία όμως, ο κάθε άνθρωπος μπορεί να έχει πρεστίζ, αυτοπεποίθηση και συνεχώς να αυτοβελτιώνεται μέσα από τα λάθη του. Υπάρχουν σωστές ή λάθος επιστήμες; Σωστές ή λάθος καριέρες; Σωστές ή λάθος επιλογές ως προς την μορφή προσωπικής ζωής; Ο κάθε άνθρωπος με βάση αυτό που θεωρεί σωστό ο ίδιος, πράττει ανάλογα. Ο καθένας προσπαθεί να κάνει ότι καλύτερο μπορεί στο χώρο του. Άλλος ο χώρος του γιατρού με άλλες ευθύνες κλπ, άλλος ο χώρος της νοικοκυράς με άλλες ευθύνες κλπ. Η σύγκριση περί ανωτερότητας είναι άτοπη επειδή τα κριτήρια που προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε είναι «σκοπίμως» ανεπαρκή.

Υ.Γ. Στην χώρα μου, την Ελλάδα, έχω αρχίσει να ανησυχώ για τους ανθρώπους που μιλάνε για πρεστίζ προσωπικότητας..επειδή αυτομάτως το συνδέουν με την πτυχιολαγνεία που είναι εθνικό μας σπορ. Βασικά, θεωρώ ότι κάπου έχουν χάσει το νόημα της παιδείας που υποτίθεται ότι έλαβαν (αν έλαβαν). Επίσης, η παιδεία για μένα δεν αποκτάται σε κάποιο σχολείο..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[πισιλόπη]

Αν δεν το γνωρίζετε ήδη, αξίζει να παρακολουθήσετε το βίντεο με την ομιλία του Ινδού καθηγητή Μπάνκερ Ρόι για τη δημιουργία του πρώτου πανεπιστημίου που δεν χορηγεί πτυχία αλλά μόνο γνώση, εμπειρία, μαθήματα αληθινής επιβίωσης , ουσιαστικής απασχόλησης και αλληλοσεβασμού:
https://www.ted.com/talks/lang/el/bunker_roy.html
...αλλά και εκείνο με την πνευματώδη ομιλία του συγγραφέα Κεν Ρόμπινσον για την καταπιεσμένη δημιουργικότητα στα σχολεία
https://www.ted.com/talks/lang/el/ken_robinson_says_schools_kill_creativity.html

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[marina289]

Εισπράττω τελείως διαφορετικά βλέμματα και αντιμετώπιση όταν συστήνομαι σαν επαγγελματίας του αντικειμένου που έχω σπουδάσει,
απ'ότι όταν δουλεύω κάθε καλοκαίρι σε σουβλατζίδικο...
Προσωπικά, εννοείται πως ούτε που μ'ενδιαφέρει... Δεν αποτελεί είδηση ότι ο Έλληνας έχει μια εμμονή με τις ταμπέλες και τους τίτλους...
Εκεί γίνεται άκρως δουλοπρεπής και υποτελής...
Όσο για το ότι είναι εξαιρετικά αγενής όταν θρονιάζεται σε μια καρέκλα και νιώθει πως έχει στα χέρια του την υπεροχή και την εξουσία απέναντι στον υπάλληλο που τον σερβίρει,να είναι κακότροπος, αγενής, δύστροπος, να διατάζει, να προσβάλει και να ξεσπαθώνει από τις παντόφλες και την καταπίεση που κουβαλάει από αλλού, είναι αδιαμφισβήτητο...
Απογοητευτικό σαν συμπέρασμα βέβαια....
Θεωρώ ότι πιο κακοί πελάτες είναι η τρίτη ηλικία, -που οκ, για κάποιους λόγους έχουν και το ακαταλόγιστο -
και οι γυναίκες... Αγενείς ή ψεύτικα και αλαζονικά ευγενικές (...¨να σου πω κουκλίτσα μου...¨, ¨δεν μου λες χρυσό μου...¨ )
(Και είναι και οι δύο κατηγορίες που δεν αφήνουν εύκολα πουρμπουάρ ... 'Ή σου αφήνουν κάτι πεντέλεπτα-δεκάλεπτα της υποτίμησης , που χίλιες φορές καλύτερα λες να μην άφηναν τίποτα...)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Τα πτυχία δεν φτιάχνουν τον άνθρωπο.

Επίσης, η παιδεία για μένα δεν αποκτάται σε κάποιο σχολείο..

Κι εγώ αυτή την άποψη είχα και έχω πάντα.
Έχω γνωρίσει ανθρώπους του δημοτικού, με πραγματική παιδεία, και όταν μιλούσες μαζί τους, σε έκαναν να νιώθεις πως είναι πράγματι κάτι ανώτερο, και έχω γνωρίσει και ανθρώπους που λες, αυτός είναι π.χ. γιατρός; ή επιστήμονας;

Προσωπικά δεν χαρακτηρίζω κανέναν, δεν έχω πρόβλημα αν το άτομο που θα κάνω παρέα έχει πτυχία, ή κάνει την τάδε δουλειά, μπορώ άνετα να κάνω παρέα με έναν σκουπιδιάρη ή με έναν πυρηνικό φυσικό, ένα άπορο ή με έναν με χρήματα πολλά, ποτέ τα κριτήριά μου δεν ήταν διαφορετικά.

Θεωρώ ότι πιο κακοί πελάτες είναι η τρίτη ηλικία, -που οκ, για κάποιους λόγους έχουν και το ακαταλόγιστο -
και οι γυναίκες... Αγενείς ή ψεύτικα και αλαζονικά ευγενικές (...¨να σου πω κουκλίτσα μου...¨, ¨δεν μου λες χρυσό μου...¨ )
(Και είναι και οι δύο κατηγορίες που δεν αφήνουν εύκολα πουρμπουάρ ... 'Ή σου αφήνουν κάτι πεντέλεπτα-δεκάλεπτα της υποτίμησης , που χίλιες φορές καλύτερα λες να μην άφηναν τίποτα...)

Εδώ θα διαφωνήσω.
Επειδή είχα κάποτε μαγαζί, και έχω κάνει παρέα με πολλών ειδών ανθρώπους, από την προσωπική μου εμπειρία, οι παππούδες και οι γιαγιάδες, μπορεί να έχουν παραξενιές (π.χ. να μην μπορούν να περιμένουν σε ουρά πολύ ώρα), αλλά πάντοτε είναι πιο καλοσυνάτοι-ες, και οι μόνοι που μου άφηναν μπουρμπουάρ ήταν οι παππούδες και ειδικά οι γιαγιάδες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.