• Σας ενημερώνουμε ότι η κατηγορία δεν αντικαθιστά σε καμία περίπτωση την επίσκεψη σας σε επαγγελματία ιατρό.

    Το σύνολο του περιεχομένου της κατηγορίας αυτής, όπως κείμενα, γραφικά, εικόνες, πληροφορίες που λαμβάνονται από δικαιούχους διαφήμισης, είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν προορίζεται να είναι υποκατάστατο για την επαγγελματική ιατρική συμβουλή, διάγνωση ή θεραπεία. Δεν αποτελεί υποκατάστατο ιατρικής εξέτασης, ούτε αντικαθιστά την ανάγκη για υπηρεσίες που παρέχονται από επαγγελματία ιατρό. Πάντοτε να ζητάτε τη συμβουλή του ιατρού σας πριν πάρετε οποιαδήποτε συνταγή ή φάρμακο. Μόνο ο ιατρός σας μπορεί να σας δώσει συμβουλές για το τι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό για σας.

Ευθανασία

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
Δεν ξέρω βρε παιδιά... συνήθως έξω απ τον χορό... πολλά τραγούδια λέμε....
Δεν το εύχομαι σε κανέναν αλλά για σκεφτείτε όλες αυτές τις μανάδες που έχουν τα παιδιά τους σε κώμα.... δε νομίζω ότι τους λέει και πολλά η έκφραση "κλινικά νεκρός"... αυτές βλέπουν το σπλάχνο τους μια χαρά μπροστά τους να κοιμάται....
και από την άλλη... έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές οι γιατροί να λένε στους συγγενείς να μιλάνε και να αγκίζουν το άτομο που είναι σε κώμα... γιατί το λένε αυτό? γιατί πιστεύουν/ελπίζουν ότι το άτομο ακούει/νοιώθει κάποια πράγματα.... πως να βγάλεις λοιπόν την πρίζα?
Δεν ξέρω τι θα έκανα αν βρισκόμουν σε τέτοια θέση... να πρέπει να αποφασίσω για την ζωή κάποιου δικού μου αν θα συνεχιστεί ή αν θα τερματιστεί... έχω πάψει από χρόνια να νοιώθω Θεός ...
δεν ξέρω αν υπάρχει λάθος ή σωστό σε κάτι τέτοιο... δεν ξέρω αν υφίστατε δικαίωμα στη ζωή όπως κι αν είναι αυτή..... δεν ξέρω... φαντάζομαι ότι όλα κρίνονται από το πόσο δυνατός είναι κάποιος ή όχι σε ανάλογη στιγμή...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

^^Vampire^^

Πολύ δραστήριο μέλος

Η ^^Vampire^^ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,085 μηνύματα.
Πιστεύω ότι αυτή η επιλογή σε κάποιες πολύ σπάνιες περιπτώσεις θα πρέπει να υπάρχει. Αρκεί να μην χρειαστεί ποτέ εγώ να πάρω μια τόσο σημαντική απόφαση. Στην θεωρία είμαι καλή... στην πράξη όχι!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ladycat

Δραστήριο μέλος

Η frosso αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 48 ετών, επαγγέλεται Χημικός και μας γράφει απο Χίος (Χίος ). Έχει γράψει 437 μηνύματα.
παντως αν επασχα απο μια ανιατη αρρωστια θα προτιμουσα να φυγω αξιοπρεπως παρα να γινω βαρος στους αλλους κ κλινικα νεκρη να ημουν πιο το νοημα να ζω χωρις να καταλαβαινω μια ενεση κ ολα τελειωνουν ευκολα κ ωραια κοιμασε κ δεν ξυπνας ποτε ξανα
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Green Bunny

Νεοφερμένος

Η Green Bunny αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών. Έχει γράψει 8 μηνύματα.
Παιδιά, το θέμα έχει ως εξής, απ'όσο είδα τουλάχιστον στην Ολλανδία. Την ευθανασία δεν την αποφασίζει μόνο ένας γιατρός (! έλεος) αλλά φυσικά πολλοί (κάπου 5 νομίζω), οι οποίοι είναι από διαφορετικά νοσοκομεία, δεν ξέρουν τι έχουν αποφασίσει οι άλλοι συναδελφοί τους κτλ κτλ. Βασικά, είναι τόσο περίπλοκο το να κάνεις ευθανασία, που μόνο αν το θές πραγματικά, και αν όντως δεν υπάρχει (ρεαλιστικά τουλάχιστον) ελπίδα γίνεται να το "καταφέρεις". Επίσης, από τη στιγμή που αποφασίσεις να το "κυνηγήσεις", μπαίνεις υποχρεωτικά σε πρόγραμμα με ψυχολόγο ο οποίος προσπαθεί να σε αποτρέψει. Δηλαδή, δεν υφίσταται "σήμερα το αποφάσισα, ψεκάστε-σκουπίστε". Το σύστημα των Ολλανδών είναι πράγματι πάρα πολύ καλό.
Και εγώ τάσσομαι υπέρ, με προυποθέσεις βέβαια. Λιμασμένοι συγγενείς ουστ!!!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mania

Επιφανές μέλος

Η mania αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 12,949 μηνύματα.
Ειμαι υπέρ της ευθανασιας μόνο με την προυπόθεση ότι θα το ζητήσει ο ίδιος ο ένδειαφερόμενος, μόνο τότε πιστέυω ότι θα δεχόμουν ακόμα και σε δικό μου άτομο άλλα να επιλεγεί π.χ απο μένα όχι δεν θα το έκανα ποτέ σε κάποιο δικό μου άτομο....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

suspiria

Διάσημο μέλος

Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
  • Πιστεύετε ότι πρέπει να νομιμοποιηθεί? Υπο ποιές προϋποθέσεις?
  • Αν πάσχατε από μια σοβαρή ασθένια και επωδυνή (χτύπα ξύλο...) και αν ήταν νομιμοποιημένη η ευθανασία σε τέτοιες περιπτώσεις, θα κάνατε?
  • Αν ένας πολύ κοντινός κι αγαπημένος σας άνθρωπος ήταν σε τέτοια θέση (πάλι χτύπα ξύλο) αλλά δεν ήταν σε θέση να έχει επαφή με το περιβάλλον για να δηλώσει αν θέλει ή όχι να του γίνει ευθανασία, θα δίνατε τη συγκατάθεση σας για να του γίνει ευθανασία (αποφασίζοντας γι'αυτόν) αν είχατε το νόμιμο δικαίωμα?


Είχα δει το Mar Adentro (H θάλασσα μέσα μου, στα ελληνικά) που διαπραγματευόταν κάτι τέτοιο. Η δική μου άποψη είναι οτι πρέπει να έχει το δικαίωμα να δέχεται ευθανασία κάποιος απο τη στιγμή που το κάνει με ελέυθερη βούληση. Προσωπικά, αν είχα κάποιο πρόβλημα, μάλλον θα έκανα ευθανασία, εξαρτάται το πρόβλημα και τις επιδράσεις του στο ψυχολογικό και το σωματικό μου μέρος.Επίσης αν κάποιος συγγενής μου ήθελε πολύ να κάνει ευθανασία, και δεν είχα επιχειρήματα να τον πείσω για το αντίθετο θα έδινα τη συγκατάθεση μου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

underwater

Περιβόητο μέλος

Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
Εγώ παιδιά λυπάμαι που λέω ότι δεν έχω πλήρη άποψη επί του θέματος. Δεν ξέρω να πω τι είναι καλό και τι κακό. Εντάξει, για περιπτώσεις προχωρημένων καρκίνων και παρόμοιων ασθενειών είμαι κατηγορηματική:ευθανασία. Με την συγκατάθεση του ασθενή βέβαια.

Αλλά σε περιπτώσεις όπως αυτές του τυπά στο "Η θάλασσα μέσα μου" που αναφέρει η Suspiria; Μου ερχόταν να του φωνάξω "Ζήσε".
Και έχω στο μυαλό μου την σκηνή που άτομα με την ίδια αναπηρία τον έβριζαν, επειδή αυτοί στην ίδια κατάσταση απολάμβαναν όσα τους χάριζε η ζωή
. Και σκέφτομαι και το άλλο: αν σε κάποιο σημείο η ευθανασία αποκτήσει νομιμότητα, και άτομα με όχι ακραία προβλήματα (αλλά με ένα συνδυασμό καταθλιψούλας) την επιλέγουν; Το μυαλό παίζει παιχνίδια και πού μπορούν να βγάλουν; Οπότε δεν ξέρω καθόλου!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

suspiria

Διάσημο μέλος

Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
Εγώ παιδιά λυπάμαι που λέω ότι δεν έχω πλήρη άποψη επί του θέματος. Δεν ξέρω να πω τι είναι καλό και τι κακό. Εντάξει, για περιπτώσεις προχωρημένων καρκίνων και παρόμοιων ασθενειών είμαι κατηγορηματική:ευθανασία. Με την συγκατάθεση του ασθενή βέβαια.

Αλλά σε περιπτώσεις όπως αυτές του τυπά στο "Η θάλασσα μέσα μου" που αναφέρει η Suspiria; Μου ερχόταν να του φωνάξω "Ζήσε".
Και έχω στο μυαλό μου την σκηνή που άτομα με την ίδια αναπηρία τον έβριζαν, επειδή αυτοί στην ίδια κατάσταση απολάμβαναν όσα τους χάριζε η ζωή
. Και σκέφτομαι και το άλλο: αν σε κάποιο σημείο η ευθανασία αποκτήσει νομιμότητα, και άτομα με όχι ακραία προβλήματα (αλλά με ένα συνδυασμό καταθλιψούλας) την επιλέγουν; Το μυαλό παίζει παιχνίδια και πού μπορούν να βγάλουν; Οπότε δεν ξέρω καθόλου!

Απλά εσένα, και στα άλλα άτομα που ανέφερες στο spoiler, μπορεί να φαίνεται ηλιθιότητα όμως δεν ξέρεις πως επιδρά το κάθε τι στον κάθε οργανισμό και στον ψυχισμό του. Μπορεί ένας άνθρωπος να είναι πιο ευαίσθητος και να μη μπορεί να αντέξει μία κατάσταση που θα μπορούσε να αντέξει κάποιος άλλος λιγότερος ευαίσθητος. Τι σημαίνει αυτό; Οτι ο πιο ευαίσθητος είναι αναγκασμένος να ζει δυστυχισμένος; Ο άλλος κατάφερε να αντέξει και να ευτυχίσει, έστω και λίγο, μπράβο του, όμως ο άλλος δεν μπορεί, γιατι να είναι αναγκασμένος να υποστεί κάτι τέτοιο;

Επίσης οι καταθλιπτικοί βρίσκουν πολλούς τρόπους να φύγουν, δεν περιμένουν τη νόμιμη ευθανασία. :hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

underwater

Περιβόητο μέλος

Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
Απλά εσένα, και στα άλλα άτομα που ανέφερες στο spoiler, μπορεί να φαίνεται ηλιθιότητα όμως δεν ξέρεις πως επιδρά το κάθε τι στον κάθε οργανισμό και στον ψυχισμό του. Μπορεί ένας άνθρωπος να είναι πιο ευαίσθητος και να μη μπορεί να αντέξει μία κατάσταση που θα μπορούσε να αντέξει κάποιος άλλος λιγότερος ευαίσθητος. Τι σημαίνει αυτό; Οτι ο πιο ευαίσθητος είναι αναγκασμένος να ζει δυστυχισμένος; Ο άλλος κατάφερε να αντέξει και να ευτυχίσει, έστω και λίγο, μπράβο του, όμως ο άλλος δεν μπορεί, γιατι να είναι αναγκασμένος να υποστεί κάτι τέτοιο;

Επίσης οι καταθλιπτικοί βρίσκουν πολλούς τρόπους να φύγουν, δεν περιμένουν τη νόμιμη ευθανασία. :hmm:

Καταρχάς δε νομίζω ότι είπα πουθενά ότι το θεωρώ ηλιθιότητα, ούτε άφησα κάτι τέτοιο να αιωρείται. Αν το έκανα δεν το εννοούσα. Αλλά νομίζω πως πρώτα θα πρέπει να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια (για ψυχολογική υποστήριξη) και μετά να φτάσουμε να μιλάμε για ευθανασία.

Και στην συνέχεια μίλησα για άτομα που πιθανώς σε συνδυασμό με κάποια (όχι ακραία) αναπηρία ή ασθένεια έχουν κατάθλιψη. Δεν μίλησα για σωματικά υγιείς καταθλιπτικούς.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

suspiria

Διάσημο μέλος

Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
Καταρχάς δε νομίζω ότι είπα πουθενά ότι το θεωρώ ηλιθιότητα, ούτε άφησα κάτι τέτοιο να αιωρείται. Αν το έκανα δεν το εννοούσα. Αλλά νομίζω πως πρώτα θα πρέπει να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια (για ψυχολογική υποστήριξη) και μετά να φτάσουμε να μιλάμε για ευθανασία.

Ναι, κι εγώ αυτό πιστεύω, όπως έγραψα και για τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Οτι πρώτα πρέπει να εξαντληθεί κάθε ψυχανάλυση/συζήτηση/ ή όποια άλλη μέθοδος που θα τους άλλαζε γνώμη και μετά να γίνει όπως θέλουν.

Και στην συνέχεια μίλησα για άτομα που πιθανώς σε συνδυασμό με κάποια (όχι ακραία) αναπηρία ή ασθένεια έχουν κατάθλιψη. Δεν μίλησα για σωματικά υγιείς καταθλιπτικούς.

Λάθος δικό μου, το διάβασα επιπόλαια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Giovanna

Επιφανές μέλος

Η Giovanna αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 8,086 μηνύματα.
γενικα, ειμαι κατα της ευθανασιας.
και σε ανθρωπους και σε ζωα και παντου!
το οτι καποιος ειναι "φυτο" οπως χαρακτηριστικα λεγεται απο γιατρους σε βαριες περιπτωσεις κεκ, εμενα δε μου λεει τιποτα.
ουτε το οτι τον περιμενει βεβαιος θανατος, μου λεει κατι. όλους μας περιμενει βεβαιος θανατος, ελεος.

και φυσικα, ολα αυτα που λεω συνοψιζονται και στην Ιστορια του Γιαν..
και στις ιστοριες πολλων Γιαν, που ξυπνησαν εκει που κανεις δε το περιμενε, μετα απο πολλα χρονια..

Εψαξα και τη βρηκα, μιας και ειναι πραγματικα αξιολογο παραδειγμα...
εξαιρεση του κανονα βεβαια, αλλα ειναι η προσωποποιηση του "ποτε μη λες ποτε"!

Ένας υπάλληλος των σιδηροδρόμων που είχε πέσει σε κώμα στην κομμουνιστική Πολωνία ανέκτησε τις αισθήσεις του έπειτα από 19 χρόνια και αντίκρυσε τον «πιο όμορφο κόσμο» της ελεύθερης οικονομίας.


Ο Γιαν Γκρζέμπσκι, σήμερα 65 ετών, τραυματίστηκε στο κεφάλι το 1988, προσπαθώντας να συνδέσει δύο βαγόνια, και έπεσε σε κώμα έναν χρόνο πριν από την ανατροπή του κομμουνιστικού καθεστώτος.
Δηλώνει τώρα ότι χρωστάει τη ζωή του στη σύζυγό του Γκερτρούντα, 63 ετών, η οποία τον φρόντιζε όταν ήταν κατάκοιτος, ταΐζοντάς τον με το κουτάλι και γυρίζοντάς στον στο κρεβάτι ανά μία ώρα για να μην εμφανιστούν έλκη κατάκλισης.


«Όταν έπεσα σε κώμα, στα καταστήματα υπήρχε μόνο τσάι και μουστάρδα, το κρέας μοιραζόταν με κουπόνια και οι ουρές για πετρέλαιο ήταν τεράστιες», δήλωσε ο Γιαν στον τηλεοπτικό σταθμό TVN24, μιλώνας με αδύναμη αλλά καθαρή φωνή από το σπίτι του στο Ντζιάλντοβο.
«Τώρα βλεπω κόσμο στον δρόμο με κινητά τηλέφωνα και υπάρχουν τόσα προΐόντα στα καταστήματα που ζαλίζομαι», είπε ο Γιαν, που γνώρισε για πρώτη φορά τα 11 εγγόνια του.


Οι γιατροί είχαν πει στην Γκερτρούντα ότι ο σύζυγός της δεν θα ζούσε πάνω από δύο-τρία χρόνια. Εκτός από τον τραυματισμό, είχε παρουσιάσει και καρκίνο στον εγκέφαλο.


Ο Γιαν παρέμεινε σε κώμα, όμως ανά διαστήματα φαινόταν να έχει κάποια επαφή με το περιβάλλον. «Για 19 χρόνια δεν κουνιόταν ούτε είπε τίποτα. Προσπαθούσε να μιλήσει, αλλά δεν ήταν κατανοητός. Καμιά φορά υποκρινόμασταν ότι καταλαβαίναμε», αναφέρει η Γκερτρούντα.
Τον περασμένο Οκτώβριο ο Γιαν έπαθε πνευμονία και χρειάστηκε να νοσηλευτεί. Οι προσπάθειες των γιατρών οδήγησαν τότε στα πρώτα σημάδια ανάκαμψης. Οι γιατροί και οι φυσιοθεραπευτές του πιστεύουν τώρα ότι ο Γιαν θα μπορέσει σύντομα να περπατήσει.


«Αυτό που μου κάνει εντύπωση τώρα είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που περπατούν με τα κινητά τους και ποτέ δεν σταματούν να γκρινιάζουν», σχολιάζει ο Γιαν. «Εγώ δεν έχω κανένα παράπονο», συμπληρώνει χαμογελώντας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

KOULA

Νεοφερμένος

Η KOULA αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 63 ετών. Έχει γράψει 111 μηνύματα.
ναι !μονο για ανιατες ασθενειες ομως και οταν καποιος δεν μπορει να αυτοεξυπηρετηθει πχ εγκεφαλικο,παραλυση κλπ θα την επαιρνα την αποφαση μονο με συννενοηση των γιατρων για αλλους για τον εαυτο μου θα την επαιρνα την αποφαση αμεσως
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Αντί "σχολίων": Τα «μυστικά της ζωντάνιας»


«Έν το Παν», αλλά και κάθε «έν», είναι «παν». Την επίγνωση αυτή απώλεσε ο άνθρωπος, αφʼ ης στιγμής γεννήθηκε μέσα του η ενοχή.
Η ενοχή προϋποθέτει διχασμό: ένθεν το «έν», κακείθεν το «παν». Το «καλό» και το «κακό», στη συνέχεια, δεν θα αφορά τα «ένθεν» και «κακείθεν», αλλά το «έν» και το «παν» ξεχωριστά. Η γνώση «του καλού και του κακού» έτσι κι αλλιώς, στην ιστορία των ανθρώπων, ξεκινάει πάντα, από του «κακού»: «εκ νηπιότητος…». μαρτυράει και η Βίβλος.

Η ενοχή είναι συνείδηση της ασυνειδησίας. Αυτό την κάνει θανατερή. Η συνείδηση της ασυνειδησίας από τη φύση της, είναι κενό προσώπου, είναι το «μη τε έν»(μηδέν).
Η αποκάλυψη του μηδενός στον άνθρωπο, μόνον εμπειρικά-ιστορικά μπορούσε να γίνει. Και τούτο, άπαξ. Η επανάληψη, έγινε θάνατος. Η ενοχή, ως συνείδηση της ασυνειδησίας, είναι μονοδιάστατη, επειδή στο βλέμμα της το φως είναι απλά και μόνον, μία υπόμνηση του σκότους. Εκεί, εξυφαίνεται μία πλάνη, που ακόμα κι αν δεν επιλεγεί «εν πνεύματι και αληθεία», αρκεί το ότι έγινε, «συν-γνωστή»!
Οι περισσότερες επαναλήψεις της ενοχής, οφείλονται σε παρακάμψεις της απλής λογικής. Χαράζεται έτσι η παράλληλη οδός: εκείνη της πίστης και της βεβαιότητας. Εκείνης, που το ένα όριό της είναι η βλακεία. Παρά ταύτα, η βλακεία αυτή καθεαυτή, δεν ενέχεται για τον θάνατο των ανθρώπων. Την προστατεύει, η ανάμνηση και μόνον της χαμένης αθωότητας που τη γέννησε:devil:. Γιʼ αυτό σε καιρούς, που φουντώνει στα ανθρώπινα ήθη η αναγκαιότητα της πονηρίας, η αθωότητα αποτελεί προνόμιο των «κατά τα άλλα ηλιθίων» ή «σαλών». Ο μακαρισμός των «πτωχών τω πνεύματι», καθώς φανέρωσε περίτρανα η ιστορία τόσων «χιλιάδων χρόνων», και ακρογωνιαίος ήταν και δίστομα κοφτερός.
Η σχεδόν ενστικτώδης ενοχή, για την ανθρώπινη ύπαρξη, αποτελεί το κλειδί όλων των δυνατών(πιθανών) «κωδικών ελέγχου», της ζωντάνιας της. Από τη φυσιολογία των κυττάρων, μέχρι τις πιο φωτεινές-σκοτεινές σκέψεις, η ενοχή είναι «κόμπος που φτάνει στο χτένι», και η ανθρώπινη ύπαρξη τότε, ανακτά πλήρη συναίσθηση της ζωντάνιας της: «μεταξύ ζωής και θανάτου» ή, αλλιώς, «Αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου»!
Από την μονογενή αυτή συναίσθηση ζωντάνιας, η ανθρώπινη ύπαρξη δανείζεται πάντα την ποικιλία όλων των υπόλοιπων συναισθημάτων, που συνήθως αμβλύνουν, έτσι ή αλλιώς, την αλήθεια της ζωντάνιας. Αν δεν υπήρχαν όμως συναισθήματα, δεν θα υπήρχε και λήθη. Όλα τα «υπόλοιπα συναισθήματα», είναι σαν τα εφτά πέπλα της Σαλώμης, που έκρυβαν το λικνιζόμενο κορμί της, από τις επιθυμίες του Ηρώδη. Ώσπου εκείνος ξεπέρασε τον «κόμπο μέσα» του και ξέσπασε, στους «κωδικούς ελέγχου» του: στην κεφαλή του έγκλειστου Ιωάννη του Βαπτιστή.
Η κεφαλή, από καταβολής κόσμου, είναι το σύμβολο της Αρχής και κάθε αρχής. Είναι το κέντρο της ύπαρξης που το φέρνει επί γης, όσο είναι και ο θρόνος του Θεού στον ουρανό. Χάρη στο κεφάλι του και ο άνθρωπος, ψάχνει την αρχή του και δεν βρίσκει, παρά το τέλος του. Γιατί, ενώ όλες οι αλήθειες του κατοικούν εκεί, αυτός τις ψάχνει αλλού: «Η Βασιλεία των ουρανών εντός ημών εστί», όμως. Και έτσι, «τρώει το κεφάλι του», κατά τη λαϊκή ιστορική επίγνωση.
Η λαϊκή ιστορική επίγνωση υπονοείται, πίσω ή κάτω από τις κοινές παραδόσεις ενός γήινου είδους. Πόσο μάλλον, του ανθρώπινου. Η λαϊκή παράδοση των ανθρώπων είναι που τους καθιστά ανθρώπους. Κάθε άλλη, εξωτερική προς αυτούς, παράδοση, ανήκει στην πρόνοια, ίσως, κάποιου Θεού, αλλά έξω από τα δικά τους κεφάλια. Στο ανθρώπινο κεφάλι, υπάρχει η «λαϊκή παράδοση», ως Ego! Είναι η φωνή της υπόφυσης, σε κατάσταση υπόνοιας, το πρώτο κλάμα και το τελευταίο δάκρυ μαζί. Αν η πρόνοια είναι πράγματι θεϊκή, τότε και η υπόνοια είναι, πράγματι διαβολική. Στη φύση όμως των πραγμάτων που συνθέτουν τον όλο άνθρωπο, η υπόνοια συντελείται, με πολύ πιο συγκεκριμένη ιδιοτροπία: με «χημική»!
Όλα συγκλίνουν σήμερα για την ολιστική ιστορική ματιά, στην «υπόνοια»- έστω!- ότι το ζήτημα της ανθρώπινης υπόφυσης, αρά και του κεφαλιού του, απασχόλησε τη σοφία των ιστορικών και «προϊστορικών» αιώνων, ως κεντρικό σημείο αναφοράς. Ο μύθος και το μυστήριο, ακόμη και στις αρχές της φωτισμένης εποχής μας, της «Αναγέννησης», είναι η πραγματική αιτία, που κανένας δεν μπορεί αληθινά να βρει τα σύνορα, ιστορίας και προ-ιστορίας. Αλλά ακόμη και αυτά, τον μύθο και τα μυστήρια, η λαϊκή παραδοχή τα έχει καταχωρημένα στο απόφθεγμα, «όλα συμβαίνουν στο κεφάλι μας». Χωρίς το «κεφάλι» μας, ακόμη και η ιστορία δεν θα ήταν, πιο αληθινή από τους μύθους.
Πριν από την αρχή των χριστιανικών χρόνων, η ευρασιατική ανθρωπότητα σε γενικές γραμμές, ήταν διαποτισμένη από τη λαϊκή βεβαιότητα, για μία παρωχημένη εποχή ανθρώπινου γιγαντισμού. Πίσω από τον ενστικτώδη «μυστικισμό», που εξάπτει συνήθως ο φόβος του γονέα για το μπόι, π.χ., του νεογέννητου, η σύγχρονη επιστημονική έρευνα καλείται να αναζητήσει τους πρώτους ιούς της ιστορίας, μέσα στο κεφαλάκι του. Το κλάμα του, από μία τέτοια «μυστικιστική» εκδοχή της λαϊκής παράδοσης, είναι η φυσική κατάληξη του τρόμου, που συγκεντρώνει μονομιάς απʼ έξω, η υπόφυση του νεογέννητου «κεφαλιού».
Το ελληνικό «άλφα»( α), στη παραδοσιακή του πανανθρώπινη συμβολική, σημαίνει ακριβώς, «φωνή στο φως»: «εν αρχή ην ο λόγος και ο λόγος είναι φως». Και το πρώτο κλάμα ενός νεογέννητου ανθρώπου, δεν είναι παρά ένας αιφνίδιος χείμαρρος από ασύντακτα «ααα». Γιʼ αυτό, σχεδόν σε όλη την ευρασιατική ήπειρο, θεωρούνταν και θεωρείται «αφύσικο», αν ένας νεογέννητος άνθρωπος δεν πρωτοσυναντήσει τον κόσμο, με «τρόμο της υπόφυσής» του, με κλάμα. Έτσι, δεν είναι καθόλου τυχαίος και ο ηθικός υμένας, όπου περικλείει ο άνθρωπος τις κρίσεις του, για το κλάμα. Το κλάμα είναι μαρτύριο περιορισμού: προηγούμενου, παρόντος και «μελλοντικού». Περιορισμένα, «α»: είναι μαρτυρία ηθικής. Αυτή με τη σειρά της, εξασφαλίζει τη βεβαιότητα, ότι το «ενοχικό» βρίσκεται σε εγρήγορση. Το σκοτάδι ποτέ δεν λαχταράει το φως, αλλά κάθε πρωινό, «βάζει την ουρά κάτω απʼ τα σκέλια του». Ξυπνούν, οι Άνθρωποι!
:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μελιώ

Δραστήριο μέλος

Η -Το Νου Σου Στην- Αμέλεια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 695 μηνύματα.

Επί 23 χρόνια ένας άνδρας από το Βέλγιο ζούσε «παγιδευμένος» στο παράλυτο σώμα του, χωρίς να μπορεί να επικοινωνήσει με τους συγγενείς και τους γιατρούς του που θεωρούσαν ότι βρισκόταν σε κώμα και δεν είχε επαφή με το περιβάλλον.

Ο 46χρονος Ρομ Χουμπέν, 46 ετών σήμερα, ήταν ένας νεαρός φοιτητής, λάτρης των πολεμικών τεχνών, όταν έπεσε θύμα σοβαρού τροχαίου ατυχήματος, το 1983. Οι γιατροί και οι νοσοκόμες στο νοσοκομείο όπου μεταφέρθηκε διέγνωσαν ότι είχε πέσει σε άγρυπνο κώμα, σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό Ντερ Σπίγκελ.

Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν δυόμισι δεκαετίες και να γίνουν ειδικές ιατρικές εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης για να διαπιστωθεί ότι ο εγκέφαλός του λειτουργούσε κανονικά και ότι ο άτυχος άνδρας αντιλαμβανόταν τα πάντα αλλά δεν μπορούσε να επικοινωνήσει.

Τα τελευταία τρία χρόνια ο Χουμπέν υποβάλλεται σε θεραπεία και κατάφερε, με τη βοήθεια ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, να αφηγηθεί το Γολγοθά που έζησε όλα αυτά τα χρόνια.

« Ούρλιαζα αλλά δεν με άκουγαν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που με ανακάλυψαν,
τότε γεννήθηκα για δεύτερη φορά», περιέγραψε.
«Θέλω να διαβάζω, να μιλάω με τους φίλους μου και να απολαμβάνω τη ζωή,
τώρα που ξέρουν ότι δεν είμαι νεκρός
»,
πρόσθεσε, διευκρινίζοντας ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια
« ονειρευόταν μια καλύτερη ζωή ».

* * * * *

σχόλιο : ............... χωρίς σχόλια ..................
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.



« Ούρλιαζα αλλά δεν με άκουγαν. ...
« ονειρευόταν μια καλύτερη ζωή ».

* * * * *

σχόλιο : ............... χωρίς σχόλια ..................

Ναι, ένα σχόλιο: "Φωνή βοώντος εν τη ερήμω"!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

moonlight

Διάσημο μέλος

Η moonlight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,767 μηνύματα.
βρε παιδια λυστε μου μερικες αποριες.
οταν οι γιατροι υποστηριζουν να γινει ευθανασια εκει ειναι που γινεται λογος για δωρεα οργανων?
μετα αν ο εγκεφαλος λειτουργει κανονικα παλι υποστηριζουν ευθανασια?
οταν λεμε κλινικα νεκρος δεν ειναι οταν υποστηριζεται με μηχανηματα? και αν ναι δεν σημαινει αυτο οτι ο εγκεφαλος δεν λειτουργει?
σε περιπτωση που λειτουργει γιατι να θελουν να προχωρησουν σε ευθανασια? μηπως γιατι υπαρχει περιπτωση να μην ξυπνησει ποτε ας πουμε?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
βρε παιδια λυστε μου μερικες αποριες.
οταν οι γιατροι υποστηριζουν να γινει ευθανασια εκει ειναι που γινεται λογος για δωρεα οργανων?
μετα αν ο εγκεφαλος λειτουργει κανονικα παλι υποστηριζουν ευθανασια?
οταν λεμε κλινικα νεκρος δεν ειναι οταν υποστηριζεται με μηχανηματα? και αν ναι δεν σημαινει αυτο οτι ο εγκεφαλος δεν λειτουργει?
σε περιπτωση που λειτουργει γιατι να θελουν να προχωρησουν σε ευθανασια? μηπως γιατι υπαρχει περιπτωση να μην ξυπνησει ποτε ας πουμε?

Κάπως έτσι πρέπει να 'ναι, καλό μου...Η "ευθανασία" εμπεριέχει ακέραια, όλη την υποκρισία που κουβαλάει τόσους αιώνες ο αθεϊστικός ουμανισμός και η αστική ηθική, απέναντι αφενός στο φόνο(οποιασδήποτε μορφής) ανθρώπου από άνθρωπο/ους και της αυτοκτονίας αφετέρου, ένεκα "δημοκρατικού δικαιώματος" της κάθε ιδιαιτερότητας!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Mercury

Επιφανές μέλος

Ο Doctor αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαέστρος και μας γράφει απο Ισλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 13,611 μηνύματα.
Λίγο μακάβριο θέμα, αλλά πιστεύω ότι έχει ενδιαφέρον...
Στις πάρακατω περιπτώσεις οι γιατροί είναι αυτοί που έχουν αποφανθεί οτι δεν υπάρχει σωτηρία (Ας άσχετα και αυτοί μερικές φορές κάνουν λάθος)
  • Πιστεύετε ότι πρέπει να νομιμοποιηθεί? Υπο ποιές προϋποθέσεις?
  • Αν πάσχατε από μια σοβαρή ασθένια και επωδυνή (χτύπα ξύλο...) και αν ήταν νομιμοποιημένη η ευθανασία σε τέτοιες περιπτώσεις, θα κάνατε?
  • Αν ένας πολύ κοντινός κι αγαπημένος σας άνθρωπος ήταν σε τέτοια θέση (πάλι χτύπα ξύλο) αλλά δεν ήταν σε θέση να έχει επαφή με το περιβάλλον για να δηλώσει αν θέλει ή όχι να του γίνει ευθανασία, θα δίνατε τη συγκατάθεση σας για να του γίνει ευθανασία (αποφασίζοντας γι'αυτόν) αν είχατε το νόμιμο δικαίωμα?

Ξεθάβω το θέμα.
Ναί πρέπει να νομιμοποιηθεί,όλοι έχουν δικαίωμα σε έναν αξιοπρεπή θάνατο.
Θα πρέπει να το έχει δηλώσει ο ενδιαφερόμενος στο παρελθόν πως αν ποτέ φτάσει σε τέτοιο σημείο,να τερματίζεται η ζωή του.
Να είναι ΚΑΡΑΤΣΕΚΑΡΙΣΜΕΝΟ από γιατρούς,όχι μόνο ένος νοσοκομείου αλλά τουλάχιστον 2-3 ομάδων απο γιατρούς.

Ναι,θα το έκανα.Καλύτερα ένα άθλιο αλλά αξιοπρεπές τέλος,παρά μία αθλιότητα χωρίς τέλος.

Ναί,θα έδινα την συγκατάθεσή μου,εφόσον μου διαβεβαίωναν αρκετοί γιατροί πως δεν υπάρχει ελπίδα για τον ασθενή.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Σπυρακος (^^)

Περιβόητο μέλος

Ο Σπυρακος (^^) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 5,414 μηνύματα.
Σαφεστατα και θα επιθυμουσα να ειναι νομιμη!! Εαν εχει κανεις σωας τας φρενας και πασχει απο ανιατη ασθενεια τότε πρέπει να είναι δικαίωμά σου να τερματίσεις την ζωή σου!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Aleksa

Τιμώμενο Μέλος

Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,575 μηνύματα.
ΝΑΙ στην ευθανασία! Ο ενδιαφερόμενος, να το έχει σκεφτεί και υπογράψει πριν γίνει γεγονός η ανίατη και θανατηφόρα ασθένεια, όταν ακόμα είναι ενδεχόμενη. Όπως γίνεται με τις μεταμοσχεύσεις οργάνων. Νομίζω οτι όλα τα ζωντανά αξίζουν, εκτός από μια αξιοπρεπή ζωή, κι έναν αξιοπρεπή θάνατο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 11 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top