"Ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές" - Κατηγορίες, λογοκρισία και δικαίωση

[Isiliel]

Η συγγραφέας:

Η Έρση Σωτηροπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε φιλοσοφία και πολιτιστική ανθρωπολογία στη Φλωρεντία και εργάστηκε ως μορφωτική σύμβουλος στην ελληνική πρεσβεία στη Ρώμη. Έχει γράψει ποιήματα, νουβέλες και μυθιστορήματα.

Το βιβλίο:

Το μυθιστόρημα της Ερσης Σωτηροπούλου είναι σαν τον καρπό του τίτλου. Οταν τον πιάσει κανείς στα χέρια του, μοιάζει με ζουμερό πορτοκάλι αλλά αφήνει στυφή γεύση από νεράντζι. Και αυτό γιατί οι ήρωές της ζητούν ψιχία στοργής, όχι απεγνωσμένα, ούτε όμως και συνειδητά. Στην πνιγηρή ατμόσφαιρα του αθηναϊκού καύσωνα γνωρίζουμε ένα ένα τα πρόσωπα. Ο άεργος Ισίδωρος (άλλως Σιντ, παραπέμποντας στον Vicious των Sex Pistols) αρέσκεται να φτύνει πάνω στην τηλεόραση. Η αδελφή του, η Λία, έχει προσβληθεί από τον θανατηφόρο ιό Hcnvmb και νοσηλεύεται. Ο νοσοκόμος της, Σωτήρης, ζει μόνος αλλά επισκέπτεται συχνά τους γονείς του στο χωριό. Ο Σιντ και ο Σωτήρης γνωρίζονται μέσα από μια φάρσα (συνθήκη που η συγγραφέας γνωρίζει άριστα), μοιράζονται ένα κορίτσι, την Τζούλια, και ανεπιτυχώς επιχειρούν να αφανίσουν τη 12χρονη Νίνα. Ολα αυτά με υπόκρουση τη στριγκιά φωνή της μάινας που επαναλαμβάνει «γεια σου, Μαρία».

Μέσα από τη λυσσασμένη αναζήτηση της αγάπης, τη διάψευση, την αποδοχή και την προδοσία, τα κομματάκια του παζλ παίρνουν τη θέση τους. Τα όρια σβήνουν, οι ιστορίες γίνονται μία ιστορία συγκλονιστική, ανεπανάληπτη μέσα στην καθημερινότητά της. ΄Ενας κόσμος αστείος και οδυνηρός, βίαιος και τρυφερός, περπατάει "ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές" και χαιρετάει τον αιώνα.

To Βήμα

Οι βραβεύσεις:

Το βιβλίο, το οποίο εκδόθηκε το 1999, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας, το Βραβείο Μυθιστορήματος του λογοτεχνικού περιοδικού «Διαβάζω» και έχει εκδοθεί στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, τη Σουηδία και την Αμερική.

Επίμαχα αποσπάσματα:

Όπως αναφέρει λεπτομερώς στην σχετική αίτησή του ο Κώστας Πλεύρης το μυθιστόρημα της Σωτηροπούλου είναι γεμάτο από χυδαίες λέξεις (γαμώ, μαλάκα, χέσε μας κλπ), ενώ στην σελ. 18 μαθαίνουμε ότι "ο πυρετός φτιάχνει την καλύτερη μαστούρα", ότι "το πιο άγριο σέξ γίνεται μέσα στο χειρουργείο" και ότι ο ήρωας του βιβλίου "μια φορά μέσα στην εντατική είχε δει ένα δικέφαλο πέος"!

Η κατηγορία:

Απόσπασμα από τo κείμενο του κκ. Δ. Γαβαλά,
Αξιότιμου Δικαστού,
σε απόφαση σχετικά με προσφυγή του κκ. Κ. Πλεύρη,
Αξιότιμου Νομικού,
ο οποίος αιτήθηκε την απόσυρση του βιβλίου "Ζιγκ Ζαγκ στις νερατζιές"
της Ε. Σωτηροπούλου,
Αναξιοτίμου συγγραφέως.

"... Η παιδική λογοτεχνία αναφέρεται στις αγνές παιδικές ψυχές που ο Θεάνθρωπος Χριστός ανέδειξε σε πρότυπο για τους ενληλικες με τη θεϊκή ρήση του 'εάν δεν γίνετε σαν παιδιά, βασιλεία Θεού δεν θα κληρονομήσετε'.

Στις σχολικές βιβλιοθήκες δεν πρέπει να υπάρχουν απλώς λογοτεχνικά βιβλία, αλλά παιδαγωγικά βιβλία, που να συντελούν στην ηθική και πενυματική αγωγή των παιδιών. Το ότι το βιβλίο αυτό έλαβε κάποιο κρατικό βραβείο δεν σημαίνει τίποτε, άλλωστε δεν έλαβε βιβλίο Παιδαγωγικής, αλλά κάποιο βιβλίο που μάλλον δεν τιμά τα μέλη της επιτροπής αυτής. Η χυδαιότητα, η βωμολοχία και η πορνογραφία, δεν πρέπει να βραβεύονται και κυρίως να κοσμούν τις σχολικες βιβλιοθήκες.


Τα σχολικά βιβλία πρέπει να εμπνέουν στα παιδιά την ηθική αγνότητα, την αγάπη για τη θρησκεία και την πατρίδα, απαλλαγμένα όμως από πολιτικές και κομματικές ιδεολογίες και προκαταλήψεις, αφού άλλωστε η θρησκεία αφορά όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων, και η αγάπη για τη πατρίδα δεν κάνει πολιτικές διακρίσεις.​

Οι νόμοι υπάρχουν για να προστατεύουν τους ανθρώπους."

Τι είπε η ίδια:

Έρση Σωτηροπούλου σε συνέντευξή της στον Σταύρο Θεοδωράκη για την απόσυρση του βιβλίου της «Ζιγκ Ζαγκ στις νεραντζιές» από τις σχολικές βιβλιοθήκες:
"…Τα όρια μεταξύ πορνογραφίας και λογοτεχνίας είναι εύληπτα. Αν στέκεται κανείς σε μια κακή λέξη, ένα «γαμώτο» ή «άει γαμήσου», δεν κάνει σωστά…"

Ερώτηση: «Μέγα Ανατολικό», δηλαδή, πρέπει να διαβάσουν τα παιδιά;

"….Αν δεν βαριούνται γιατί να μην διαβάσουν; Δηλαδή ο φόβος είναι να μην αυνανιστούν με Εμπειρίκο παρά με κάτι άλλο; [...] Η λέξη «μουνί» σκέτη σημαίνει τίποτε;"

Οι διαμαρτυρίες υπέρ:

42 προσωπικότητες κατά της λογοκρισίας του βιβλίου της Ερσης Σωτηροπούλου

Σαράντα δύο προσωπικότητες της τέχνης και των γραμμάτων υπογράφουν κείμενο διαμαρτυρίας όπου εκφράζουν την «οργή και τον αποτροπιασμό» τους για την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά του βραβευμένου μυθιστορήματος της Ερσης Σωτηροπούλου «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές». Οπως επισημαίνουν στο κείμενο: «Τα κρούσματα λογοκρισίας πυκνώνουν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Μια άμεση λογοκρισία που εκδηλώνεται με απόσυρση βιβλίων, με απομάκρυνση έργων τέχνης από εκθέσεις, με μηνύσεις εναντίον καλλιτεχνών». Οι δημιουργοί εκφράζουν την ανησυχία τους για το συνεχώς διογκούμενο φαινόμενο που προσβάλλει τη σημερινή δημοκρατική Ελλάδα και τονίζουν ότι «η ελευθερία της έκφρασης στην τέχνη είναι αναφαίρετο δικαίωμα, κατακτημένο έπειτα από πολύχρονους και σκληρούς αγώνες. Η υπεράσπιση και κατοχύρωσή της είναι για μας όχι μόνο αυτονόητη αλλά και επιβεβλημένη».

Ανάμεσα στους υπογράφοντες είναι οι: Θόδωρος Αγγελόπουλος, Νάνος Βαλαωρίτης, Βασίλης Βασιλικός, Παντελής Βούλγαρης, Ρέα Γαλανάκη, Σωτήρης Γκορίτσας, Κική Δημουλά, Μάρω Δούκα, Νίκος Θέμελης, Ξένια Καλογεροπούλου, Ελένη Καραΐνδρου, Ιωάννα Καρυστιάνη, Γιάννης Κοντός, Μένης Κουμανταρέας, Πέτρος Μάρκαρης, Θάνος Μικρούτσικος, Δημήτρης Μυταράς, Νίκος Παναγιωτόπουλος, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Βαγγέλης Ραπτόπουλος, Εύα Στεφανή, Μαρία Φαραντούρη, Τηλέμαχος Χυτήρης, Γιάννης Ψυχοπαίδης.

Η επαναφορά του βιβλίου στις σχολικές βιβλιοθήκες:

Δικαιώθηκε η Έρση Σωτηροπούλου στη δικαστική διαμάχη με τον Κ. Πλεύρη

Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών με την υπ' αριθμόν 383/2009 απόφασή του δέχθηκε την αίτηση ανακλήσεως που υπέβαλλε η συγγραφέας Έρση Σωτηροπούλου κατά της υπ' αριθμόν 511/2008 αποφάσεως του ιδίου δικαστηρίου που διέτασσε την προσωρινή απόσυρση του μυθιστορήματός της «Ζιγκ Ζαγκ στις Νεραντζιές» από τις σχολικές βιβλιοθήκες.
Το βιβλίο μπορεί να βρίσκεται ελεύθερα πλέον στις σχολικές βιβλιοθήκες.


Δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της συγγραφέως, Νίκου Σκούτα:

"Είναι μία απόφαση που δικαιώνει τη συγγραφέα, μα κυρίως που αποκαθιστά την τρωθείσα τιμή της δικαιοσύνης στη δίκη αυτή. Παράλληλα, διακηρύσσει με τον πιο πανηγυρικό τρόπο την προστασία θεμελιωδών διατάξεων του Συντάγματός μας που σχετίζονται με την ελευθερία της έκφρασης, την ελευθερία και την ανάπτυξη της τέχνης, την ελευθερία της πρόσβασης σε έργα τέχνης, το δικαίωμα στην ελεύθερη καλλιτεχνική και πνευματική δημιουργία και στην ελεύθερη έκφραση των στοχασμών. Αναφέρεται εμφατικά στην προστασία του δικαιώματος της προσωπικότητας, τόσο της συγγραφέως, όσο και του δικαιώματος της προσωπικότητας των αναγνωστών στην ελεύθερη ανάγνωση του βιβλίου.
Είναι ένα μικρό φως αισιοδοξίας ότι ο σκοταδισμός θα συναντιέται κάποτε μόνο ως έννοια, στα λεξικά που υπάρχουν στις σχολικές βιβλιοθήκες, όπου θα βρίσκεται και πάλι το βιβλίο της Έρσης Σωτηροπούλου."

Και από in.gr:

Στο σκεπτικό της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου που δικαιώνει την συγγραφέα, αναφέρεται ότι το επίμαχο έργο είναι λογοτεχνικό και προϊόν καλλιτεχνικής δημιουργίας που δεν πλήττει το αναγνωστικό κοινό.

Επιπλέον, όπως αναφέρεται στην απόφαση «φορείς της ελευθερίας της τέχνης δεν είναι μόνο οι καλλιτέχνες και οι δημιουργοί, αλλά και τα πρόσωπα που απολαμβάνουν το έργο τους και κατά συνέπεια το επικαλούμενο δικαίωμα της προσωπικότητας του κ. Πλεύρη συγκρούεται με αυτό των λοιπών πολιτών στην ελεύθερη ανάγνωση του επίμαχου βιβλίου».

Τα σχόλιά σας (περί λογοκρισίας):

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Κατ' αρχάς θα ήθελα να δηλώσω πως δεν θα με πείραζε προσωπικά να διαβάσει η κόρη μου, ίσως σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία απ' αυτήν των δέκα ετών που είναι σήμερα, το συγκεκριμένο βιβλίο, με βάση τα επίμαχα σημεία που διάβασα.
Κατά δεύτερον, δεν μπορώ να κρίνω τη συνολική ποιότητα του συγκεκριμένου βιβλίου, αφού δεν το έχω καν ξεφυλλίσει.

Θα ήθελα ωστόσο να καταθέσω προς συζήτηση τον προβληματισμό που μου δημιουργήθηκε, διαβάζοντας αυτήν την ιστορία. Δεν είναι κατά τη γνώμη σας θεμιτό, να υπάρχουν ταινίες "ακατάλληλες για ανηλίκους"; Κάτι τέτοιο πιστεύετε πως αποτελεί λογοκρισία της τέχνης; Αν το δεχόμαστε αυτό για τις ταινίες, γιατί δεν θα πρέπει να το δεχόμαστε αντίστοιχα και για ένα βιβλίο;

Θα σας φαινόταν σωστό και προοδευτικό να υπάρχουν τα βιβλία του Μαρκήσιου ντε Σαντ και του Κόμη Μάζοχ ή αυτά της Ξαβιέρα Χολάντερ (Η Ευτυχισμένη Πόρνη) στις βιβλιοθήκες των σχολείων;

Σε τελική ανάλυση, έχει δικαίωμα το κράτος να παρεμβαίνει στον τρόπο με τον οποίο οι γονείς διαπαιδαγωγούν τα τέκνα τους σε τόσο ευαίσθητα θέματα όπως η ηθική και η σεξουαλικότητα;

Προσωπικά θεωρώ ότι ορθώς το βιβλίο είχε αποσυρθεί, ελπίζοντας να μη χαρακτηριστώ ως οπαδός, λάτρης ή ομοϊδεάτης του αξιότιμου κυρίου Πλεύρη. Λυπάμαι που δεν είμαι τόσο προοδευτικός όσο υποδηλώνει το χαοτικό μου νικ, ή όσο θα ήθελα κι εγώ ο ίδιος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ophelia]

Οκ, βασικά να πω και εγώ ότι το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει και συνεπώς, δεν μπορώ να έχω πλήρη και ολοκληρωμένη άποψη επ'αυτού...

Από αυτά που διάβασα δεν μου φάνηκε κάτι σοκαριστικό ή χυδαίο σε τέτοιο βαθμό ωστε να δικαιολογεί τον όλο χαμό που έχει γίνει. Η υπόθεση του πιο πολύ σε ταινία του Οικονομίδη με παραπέμπει -ξέρετε, μια δυσλειτουργική οικογένεια στην Αθήνα, καύσωνας, μιζέρια, φωνές, βρισιές, κλπ. Νταξ, τώρα για τις βρισιές, τι να πώ...αρκεί κάποιος να πάει να παίξει ποδόσφαιρο λ.χ με δεκάχρονα για να δει πόοοοσο πολυ βρίζουν -και δεν εννοώ τύπου: είσαι βλάκας ή φάε σκ@τά αλλά χοντρά μπινελίκια, χριστοπαναγίες, μάνες κλπ. Εεε, σε αυτό γενικά οι γονείς το έχουν χάσει το παιχνίδι αφού πάνε και παρκάρουν τα παιδιά τους μπροστά από μια ανοιχτή τηλεόραση από όπου ακούγονται και προβάλλονται τα μύρια όσα...

Για να μην βγω και οφφ τόπικ, εγώ γενικά πιστεύω ότι τέτοια βιβλία θα έπρεπε να είναι στην διάθεση του οποιουδήποτε, ακόμα και αν μιλάμε για μικρά παιδιά -το πολύ πολύ και να το διαβάσουν να μην καταλάβουν τίποτα και να το κλείσουν. Αυτό το πράγμα το είχα πάθει όταν πήρα να διαβάσω το trainsporting στην έκτη δημοτικού, αν δεν κάνω λάθος. Ε, όταν το είχα πρωτοδιαβάσει πέρα από την βασική πλοκή δεν είχα καταλάβει και πολλά -χώρια ότι είχα σοκαριστεί τόσο πολύ από τις βρισιές που αφού το είχα ξεφυλλίσει και είχε πάρει το μάτι μου κάτι εξαλοσύνες το είχα αφήσει στο ράφι για κανα δυο μήνες μέχρι να το αρχίσω!! Μετά από κανένα χρόνο όμως που είδα π.χ έναν τοξικομανή στον δρόμο, μπόρεσα να συνδιάσω και κυρίως να συνειδητοποιήσω τα όσα είχα διαβάσει.

Και γενικά, αφού δίνουμε στα παιδιά τόσες ανεξέλεγκτες πηγές πληροφοριών (βλ. ιντερνετ) δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς μπορεί να σόκαρε τόσο πολύ κάποιους που να το θεώρησαν τόσο ακατάλληλο!!Στο φινάλε φινάλε αφού θα τα μάθουν που θα τα μάθουν, καλύτερα αυτό να γίνει μέσω ενός λογοτεχνικού βιβλίου. Είναι σαν να συγκρίνουμε το ''Ξύπνημα της άνοιξης'' του Βέντεκιντ με μια κοινή τσόντα γιατί και τα δύο έχουν σκανδαλιστικό περιεχόμενο...

Βασικά, με όλα αυτά που έχω ακούσει ψήνομαι να το διαβάσω οπότε θα επιστρέψω εν καιρό με πιο συγκεκριμένα και εύστοχα σχόλια!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dimitral]

"... Η παιδική λογοτεχνία αναφέρεται στις αγνές παιδικές ψυχές που ο Θεάνθρωπος Χριστός ανέδειξε σε πρότυπο για τους ενληλικες με τη θεϊκή ρήση του 'εάν δεν γίνετε σαν παιδιά, βασιλεία Θεού δεν θα κληρονομήσετε'.

τα σχολια ειναι περιτα.....εχω πει τις αποψεις μου κι αλλου μην ξαναλεμε τα ιδια .για καθε λαλακια που θελουμε να πουμε επικαλουμαστε τον θεανθρωπο.......αλλα 'ντ' αλλα κουτρουβαλα της παρασκευης το γαλα.....

το βιβλιο δεν το εχω διαβασει,δεν μπορω να εχω αποψη.ειμαι ομως κατα οποιουδηποτε ειδους λογοκρισιας,κι αν ειναι να θελουμε να κανουμε κατι για να διαφυλαξουμε τα παιδια τοτε ας διορθωσουμε τα σχολικα βιβλια,ας φτιαξουμε ενα εκπαιδευτικο συστημα που να διευρυνει τους πνευματικους οριζοντες των μαθητων,ωστε να ειναι ικανοι να κρινουν απο μονοι τους τα λογοτεχνικα κειμενα και μετα ας μπουμε στην διαδικασια της λογοκρισιας.

αλλα ,ωστοσο εμενα κατι μου βρωμαει εδω.τετοια καψα ο τυπος για το βιβλιο;δηλαδη ολα τα αλλα που κυκλοφορουν στις βιβλιοθηκες ειναι οκ......και τα προγραμματα στην t.v. κ.τ.λ.....ολα ειναι οκ και μονο αυτο το βιβλιο καταστρεφει το μαθητικο σωμα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Τα σχόλιά σας (περί λογοκρισίας):

Και επειδή ο λόγος περί λογοκρισίας, θα σας θυμίσω ορισμένους στίχους ενός έργου με τίτλο:
“Ψ*λιάς ήτοι διάφοροι ποιήσεις”.

Το έργον εξεδόθη εν Κ@#λουπόλει εκ του Τυπογραφείου “Ο Πρίαπος”, οδός Φαλλού 3, 1878,
καθότι εγώ ο Πέος Πριαπίδης, τυγχάνω Καθηγητής εν τω Π**τσικώ Πανεπιστημίω Κα#λουπόλεως και Επτανήσου.

ΕΜΒΑΤΗΡΙΟΝ

Ξυπνάτε με τη σάλπιγγα
ξυπνάτε με τʼ αηδόνι,
τρέξτε, χαρείτε τη ζωή
ο π**τσος πάντα το πρωί
γεμίζει και τεντώνει.

Ξυπνάτε ξυπνάτε
η σάλπιγξ ηχεί
τον π**τσον στο χέρι
και βήμα ταχύ.
[...]

[*Τα αποσπασματα εκ της ανατυπώσεως εις το Τυπογραφείον "Ο Πρίαπος" [="Κείμενα", υπό Φιλίππου Βλάχου, 1984].

Καλό ξημέρωμα , ω φίλοι

Υ.Γ. Χαλεπόν μεν, ναι το Σιώ,
γυναίκας εσθʼ υπνών
άνευ ψ*λάς μόνας

Αριστοφάνης, Λυσιστράτη.

Άραγε θα λογοκριθώ αγκαζέ με τον Αριστοφάνη;

Πάντως πρόσφατο ποστ με 11 χαϊκού, λογοκρίθηκε εις το διηνεκές.
Κοινώς έφαγε φούντο.

Ας μην γελιόμαστε, το διαδίκτυο δεν είναι και ο "παράδεισος". Κι αυτό πιάνει και τους διαχειριστές απανταχού (κι όχι μόνο δώ πέρα).

Υ.Γ.2
Μπρε μπρε μπρε του μπουρανί
και της παπαδιάς το μν*…

Έχει κανείς τα δημοτικά του Πασσόβ με εκείνο το:
Γ**ώ τη μάνα σου τη νια πούχει δεκαοχτώ μ**νιά…

Από τα γαμοτράγουδα του Φιλιππόβλαχου Τυπογραφείο Κέιμενα 1985.

Ανασκουμπώσου τούρκια
και γδύσου ντερβισάτα
και κάτσε στο πα***ρι μου
και μέτρα κολωνάτα.

( Ζάκυνθος)

Στη Βιβλιοθήκη της Βουλής με αριθμό 2090 το 1974, ο Φίλιππος Βλάχος καταθέτει τα Πριάπεια, Δημοτική Ανθολογία του Μιχαήλ Λελέκου, έκδοση της Συντεχνίας. Στη μνήμη του:

Τες μεγάλες αποκριές (μέστην επικαιρότητα )
στέκονται οι ψ*λές ορθές
γιεμ και το μεγάλο πάσκα
στέκουν τα μ**νιά και χάσκα.

...και κάτι στερνό:

Κάποτε το (δήθεν) χυδαίο είναι οδηγός για το γραπτό κάποτε είναι εμπόδιο.
Δεν υπάρχει εγγυητής γραπτών ούτε ονομάτων (εμπειρίκος/σωτηροπούλου κουλουπου).

Εγώ αγαπώ να υπενθυμίζω:

Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία
(Οδυσσέας Ελύτης από τη ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ)

Για την "μπινελικοποίηση" της γραφής δεν μπορείς να πριονίζεις το κλαδί που σε στηρίζει αιώνια, χωρίς βέβαια την αίσθηση του περιττού που στεφανώνει τη παρουσία του γράφοντος σε μια ανούσια δημοσιότητα...

..γιατί τότε το κριτήριο έχει μετατοπιστεί ανεπανόρθωτα προς τη φορά της παρακμής κι η αγάπη της ποίησης λ.χ. μετατρέπεται σιγά σιγά στη διαχείρηση μιας παθολογίας όπως το "πόσο πρέπει να βρίζω"...

Στα περι Εμπειρίκου,

είναι αναγκαίο να χαμηλώνει το ενδιαφέρον για το όνομα και να αυξάνεται στο δυνατόν το ενδιαφέρον για το κείμενο… Δύσκολο, αλλά σιγά σιγά φαίνεται ως ο μόνος δρόμος που δεν δηλητηριάζει τη καθημερινή επιδίωξη της επαφής με την ευαισθησία μας.

Το γιατί στις δεκάδες των θεσμισμένων χώρων, δεν αναπτύχθηκε στα χρόνια μας ένας προβληματισμός γύρω από αυτό, είναι γιατί οι ως τώρα θεσμοί, περιοδικά, ένθετα κ.λ.π. διαχειρίζονται τη σκιά της παρακμής της γενικότερης του λόγου σε έναν τόπο που ξύπνησε τα τέρατά του…

Δεν είναι υποχρεωτικό ο ποιητής να είναι κοινωνικός αναλυτής της δημοσιότητας της εποχής του, αλλά δεν μπορεί και να προσποιείται ότι αγνοεί τους μηχανισμούς που φέρνουν ή δε φέρνουν κάθε φορά τα ονόματα των άλλων ή και το δικό του στον αφρό…

Το αίσχος δεν είναι ότι μας έχουν βάλει στην ουρά μπροστά στο γκισέ… το έσχατο αίσχος είναι ότι μαλώνουμε για τον αριθμό πρόσβασής μας ενώ θα έπρεπε συνολικά να απέχουμε από αυτή την αθλιότητα, τη συνεχούμενη λογοκρισία από ηλιθίους.

Πράγμα που δεν γίνεται. Οι ποιητές σπανίως έχουν το μοναχικό ήθος. Εδώ δεν το έχουν πια οι μοναχοί…
Οπότε υποκύπτουν στη γενικευμένη παράνοια και γράφουν με το ζύγι...
Μη και θιγούν φορουμοοικογένειες...

Παρακολουθώ τα της λογοκρισίας, καιρό τώρα...
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την παραδοχή ότι το κατʼ αξίαν στην ποίηση σπανίζει και δεν είναι εξαρτώμενο από το υβρεολόγιο. Θα έχουμε λιγότερες προσωπικές απογοητεύσεις…

Και κυρίως αν θέλουμε το κατʼ αξίαν να κάνουμε τον κόπο να το βάλουμε κριτήριο όχι μόνο της παρουσίας μας, αλλά και της παρουσίας των άλλων…

Όχι αθλιότητες συγκρούσεων στο φέικ γκισεδάκι της φήμης. Γιατί αυτό είναι που το διατηρεί. Ενώ το ζητούμενο είναι να σπάσει…

Επι του παρόντος, αυτά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jesse_james]

'

Εγώ είμαι υπέρ της λογοκρισίας από τα αρμόδια όργανα.

Δεν μπορούμε όλοι να χειρουργούμε, να σχεδιάζουμε οικίες, να φτιάχνουμε μηχανές.

Έκαστος στο είδος του.

Έτσι και στο συγκεκριμένο θέμα, αυτοί που έχουν την ανάλογη επιστημονική κατάρτιση είναι υπεύθυνοι για την όποια απόφαση.

Καμία λογοκρισία;

Ο Χίτλερ και οι ασπάζοντες την φιλοσοφία του, επικαλούνται πως εκτελούσαν
Θεάρεστο έργο.

Γιατί να μην υπάρχει και το "Ο Αγών μου" ( Mein Kampf )
στις σχολικές βιβλιοθήκες;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[QsLv]

'Ο Χίτλερ και οι ασπάζοντες την φιλοσοφία του, επικαλούνται πως εκτελούσαν
Θεάρεστο έργο.

Γιατί να μην υπάρχει και το "Ο Αγών μου" ( Mein Kampf )
στις σχολικές βιβλιοθήκες;

Διάβασα τη Νανά του Ζολά
στην ώριμη ηλικία των 12

και τον Αγώνα του Χίτλερ
στα 17,
αναπτύσσοντας έτσι την
κριτική μου ικανότητα.


Το οτι θα διαβάσει το αθώο αγνό αμόλυντο παιδάκι
πράγματα που αποκκλίνουν τοιουτοτρόπως
δε σημαίνει οτι θα τα παρεξηγήσει

εκτός αν βέβαια
δεν έχει λάβει την κατάλληλη παιδεία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_daemon_]

Κάθε πράγμα στον καιρό του και το πελαγίσιο ψάρι τον...αύγουστο! Μη .... εντελώς!
Εκτός βέβαια κι αν υπέργηρος εγκέφαλος ασφυκτιά σε...εφηβική κάρα, με τα νευρικά κέντρα να παίζουν συγχορδίες μουσικό-λυτρωτικών φθόγγων

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Obscura]

Προσωπικά θεωρώ ότι ορθώς το βιβλίο είχε αποσυρθεί, ελπίζοντας να μη χαρακτηριστώ ως οπαδός, λάτρης ή ομοϊδεάτης του αξιότιμου κυρίου Πλεύρη. Λυπάμαι που δεν είμαι τόσο προοδευτικός όσο υποδηλώνει το χαοτικό μου νικ, ή όσο θα ήθελα κι εγώ ο ίδιος...

Φαίνεται πως οι μη έχοντες τέκνα συνηθίζουμε να κρίνουμε με βάση το πώς ήμαστε εμείς οι ίδιοι στις τρυφερές ηλικίες και γνωρίζοντας καλύτερα από τον καθένα τον εαυτό μας τείνουμε να μην είμαστε τόσο αυστηροί. Για πολλά ζητήματα παρεμφερή έχει τύχει να πω, "σιγά, εγώ που έκανα ή δεν έκανα αυτό έπαθα τίποτα;". Όταν όμως κρίνεις βάζοντας όχι πλέον τον εαυτό σου αλλά το παιδί σου στη θέση του κάθε παιδιού, αλλάζει δραματικά η οπτική σου κάτι που ακόμη αδυνατώ να αντιληφθώ σε όλο του το εύρος.

Ξεφύλλισα το βιβλίο και διάβασα μερικές συζητήσεις. Μου φάνηκε παγερά αδιάφορο αλλά οπωσδήποτε θα άφηνε άναυδο έναν τυπικό δωδεκάχρονο που δεν έχει συνηθίσει "ηχηρό" λεξιλόγιο και γλαφυρές περιγραφές σεξουαλικού περιεχομένου στα αναγνώσματά του. Κρίνοντας με βάση τον εαυτό μου -μπορώ να κάνω κι αλλιώς;- θα πω ότι εμένα τουλάχιστον η πρόωρη έκθεσή μου σε "προηγμένο" ενθάρρυνε και διευκόλυνε αρκετά τη μετάβασή μου από την παιδική στην εφηβική ηλικία. Είναι όλα τα παιδιά αυτής της ηλικίας (υποθέτω για προεφηβεία/αρχές εφηβείας μιλάμε) ικανά να χειριστούν τέτοιο υλικό; Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιο ακραίο σενάριο, ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί δηλαδή; Υποψιάζομαι ότι πολλά έντυπα του βιβλίου μπορεί και να μάζευαν σκόνη στα ράφια των σχολικών βιβλιοθηκών ΑΝ ΔΕ γινόταν ο ντόρος, με δεδομένο ότι ο Χάρι Πότερ καίει καρδιές κατα αποκλειστικότητα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[woRmhole]

η περιφημη ταινια Φαρεναιτ, οπως και ολες οι μελλοντολογικες ταινιες, δειχνουν ενα μελλον χωρις βιβλια και χωρις τεχνες γενικοτερα μεσα σε ενα πλαισιο φασισμου και καταπιεσης. δεν ειναι τυχαιο πως ο κοσμος φοβαται τα βιβλια. γτ ενα βιβλιο, καλο ή κακο, στρατευμενο ή μη, ανοιγει το μυαλο. το κανει να κινειται. διαμορφωνει τον καθε ανθρωπο ολοκληρωτικα. τον βοηθα να γινει μια ανεξαρτητη και σκεπτομενη οντοτητα. αρκει βεβαια να υπαρχει προσβαση σε ολη τη γκαμα βιβλιων. γιατι ειναι η διανοηση του καθενος που θα κανει την φυσικη επιλογη.

το να πιστευει καποιος πως ενα βιβλιο θα οπλισει το χερι [αναλογη λογοκρισια οπως και στη μουσικη], ενα βιβλιο θα γεννησει ανωμαλες σεξουαλικες επιθυμιες [αν δεχθουμε πως τιθεται θεμα ομαλου-ανωμαλου], ενα βιβλιο θα διαφθειρει ειναι τουλαχιστον αφελες. τουλαχιστον οταν δεν υποκρυβονται φασιστικα πιστευω με τα πολυ συνηθη ρουχα της "δηθεν ηθικης", "δηθεν χριστιανοσυνης", "δηθεν προστασιας" και πανω απο ολα της "δηθεν αγαπης" για τα παιδια στη συγκεκριμενη περιπτωση.

ενα παιδι και ενας εφηβος δεν ειναι καθυστερημενοι ενηλικες οποτε ας παψουμε να τους φερομαστε ετσι. αντι ο γονιος και ο δικαστης και ο χι και ο ψι να ψαχνουν τις ζεβρες στα βιβλια, ας αναρωτηθουν κατα ποσο επηρεαζεται ενα παιδι απο ενα βιβλιο και ποσο απο βιωματα, απο εικονες γυρω του αδιαφοριας, βιας, απο εικονες κοινωνικης ανισοτητας, απο εικονες και λεξεις που ειναι απτες και παρουσες στο περιβαλλον, στην κοινωνια και στις αντιληψεις. και απο την αλλη ολος αυτος ο ψευτοπουριτανισμος και η ενοχη για το σεξ. αυτος ο απαισιος ψευτοπουριτανισμος της εποχης μας για "κακες λεξεις", "κακα βιβλια" και λοιπα κακα.

δυστυχως καμια Νανα του Ζολα δεν εκανε μια κοπελα πορνη. κανενα βιβλιο του Ελρου ή του Κινγκ δεν εκανε καποιον δολοφονο. κανενα Γυμνο Πτωμα της Π.Ζ.Μπραιτ δεν εκανε καποιον γκευ. καμια Ζουστιν του Ντε Σαντ δεν εκανε καποιον να θελει να τον δεσουν αναποδα και να τον βιαζουν καιγοντας τον. κανενα βιβλιο των Μπιτκιν δεν εκανε καποιον ναρκωμανη.

αυτα τα αποστειρωμενα ασυλα μπαγιατικης μισο-γνωσης ας αφησουν τουλαχιστον τους ελαχιστους αυτους δασκαλους που εχουν ορεξη να ανοιγουν τα μυαλα τα δικα μας, των παιδιων μας, των αδελφων μας. και να πολεμαμε, οσο κι αν διαφωνουμε, για την πληρη ελευθερια λογου και προσβασης στο λογο αυτο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.