Η αντικοινωνικότητα του βολέματος

[Tsipouro]

Όλοι μας τους έχουμε δει... Άτομα τα οποία έχουν συνήθως μια μεγάλη οικονομική άνεση, που δεν έχουν κοπιάσει για τίποτα στην υποτυπώδη ζωή τους... Που βγαίνουν κάθε πρωί για καφέ και κάθε βράδυ στα μπουζούκια, που κοιτάνε τη πάρτη τους και αντιμετωπίζουν τους άλλους σαν αντικείμενα, τα οποία χρησιμοποιούν για να κάνουν παρέα, sex, να τους ειρωνεύονται και να τους βρίζουν, να βγάζουν πάνω τους τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειές τους, να αδιαφορούν πλήρως για το αν θα τα χάσουν όλα κάποια στιγμή και να μη προσπαθούν να κάνουν απολύτως τίποτα για το μέλλον τους. Δεν τους ενδιαφέρει βασικά το μέλλον. Τα μόνα θέματα που συζητούν με τους "φίλους" τους είναι αυτοκίνητα, μόδα, γκόμενες. Δεν μπορούν να ασχληθούν με κάτι σοβαρό. λόγω του υπανάπτυκτου μυαλού τους...

Κάποιοι θα τους πουν μάγκες, καυλάντηδες (αν είναι έτσι οι καυλάντηδες, τι να πουν και οι καυλάντηδες δηλαδή...). Κάποιοι άλλοι όμως θα τους πουν κουραμπιέδες, μηδενικά, ανύπαρκτους.

Από την άλλη, τα επίσης γνωστά άτομα, που μέσα στη μετριότητά τους νομίζουν ότι βολεύτηκαν. Άτομα χωρίς στόχους και φιλοδοξίες. Άτομα που νομίζουν ότι βολεύτηκαν επειδή έτυχε να βρουν μια θέση ταμία ή λογιστή. Άτομα που ζουν σε ένα μικρό διαμέρισμα και λένε "καλά είμαι εδώ". Όλοι τους έιχαν τις ευκαιρίες τους να προχωρήσουν πολλά βήματα παραπάνω, αλλά δεν το έκαναν. Μου φαίνονται και αυτοί ανύπαρκτοι, ίσως όχι σαν τους παραπάνω, αλλά δεν ξεφεύγουν και αυτοί από αυτόν το χαρακτηρισμό.


Υπάρχω = προσφέρω. Στον εαυτό μου, στα πρόσωπα που αγαπώ, σε όσους έχουν ανάγκη αυτό που μπορώ να δώσω, ακόμα και σε όσους έχουν την εντύπωση ότι δε θα με χρειαστούν ποτέ. Πολλοί είναι αυτοί που σκέφτονται μόνο το κοπιαστικό στοιχείο της προσφοράς, σε κάθε μορφή της: εργασία πνευματική ή χειρωνακτική, ενασχολήση με τις τέχνες, εθελοντισμός, αγνοώντας την ευχαρίστηση που μπορεί να τους δώσει η δημιουργία και η προσφορά της στους άλλους. Τίποτα όμως στη ζωή δεν αποκτάται χωρίς κόπο, χωρίς αγώνα. Και όσο εύκολο είναι το να αποκτήσεις κάτι, τόσο εύκολο είναι το να το χάσεις.

Υπάρχω = έχω αναγνωρισιμότητα μέσα από αυτή την προσφορά. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αγωνίζομαι με μοναδικό σκοπό να αναδειχτώ μέσα στη μάζα. Πρωταρχικός στόχος της κάθε προσπάθειας είναι η προσωπική ικανοποίηση και η προσφορά στο σύνολο. Ο καθένας όμως θα μπορεί να βασιστεί πάνω μου.

Υπάρχω = προσπαθώ καθημερινά για το καλύτερο δυνατό, χωρίς να χρησιμοποιώ ανήθικα μέσα. Μπορείς να ανελιχθείς στη δουλειά σου με το να την πέφτεις στον διευθυντή σου. Μπορείς όμως να γίνεις και μέσω αδιάκοπης προσπάθειας να κάνεις τη δουλειά σου όσο το δυνατόν καλύτερα. Σαφώς με τον πρώτο τρόπο γίνεσαι άμεσα και ξεκούραστα, ενώ με τον δεύτερο θα κοπιάσεις για πολύ καιρό. Μπορείς να διαλέξεις όποιον από τους δύο σου φαίνεται καλύτερος. Όμως αυτός που θα διαλέξει τον δεύτερο, είναι αυτός που πραγματικά αξίζει να φτάσει εκεί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με το ποστ σου, αλλά θεωρώ πως είσαι πολύ σκληρός και απόλυτος. Κατανοώ πόσο αδιανόητες σου φαίνονται αυτές οι περιπτώσεις, και μένα μου κάνουν πάντα φοβερή εντύπωση, αλλά σκέψου πως ειδικά για την 2η περίπτωση ατόμων που περιγράφεις, αυτοί απλά δεν μπορούν να κάνουν άλλιως..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stratos7]

Σόρρυ, αλλά και 'μένα μου φαίνεσαι πολύ απόλυτος.

Για την πρώτη ομάδα ατόμων, τους "καυλάντηδες" θα συμφωνήσω οτι καταντάνε παράσιτα καθώς δεν προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία τους και δεν έχουν στόχους να καλυτερέψουν την ζωή γιατί πολύ απλα τα βρήκαν όλα έτοιμα και δεν χρειάστηκε ποτέ να δουλέψουν.

Διαφωνώ όμως για την δεύτερη ομάδα. Δέν πιστεύω οτι μπορούμε να τους βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι. Το να πείς οτι κάποιος έχει βολευτεί επειδή δεν έχει στόχους και φιλοδοξίες ακούγεται υπερβολικό. Υπάρχουν πολλοί που θέλουν να αναδειχτούν, να προσφέρουν, να υπάρξουν αλλά δεν μπορούν. Είτε λόγο σωματικής ανικανότητας, ή νοηματικής ή και ψυχολογικής.

Σε κάθε τι που κάνουμε, υπάρχουν παράγοντες που μας προτρέπουν και άλλοι που μας αποτρέπουν. Άν στο τέλος υπερισχύσουν οι δεύτεροι, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν οι πρώτοι. (Λίγο μπερδεμένο, δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός)

ΥΓ. Το να πείς για κάποιον οτι δεν έχει στόχους και φιλοδοξίες είναι σκληρό. Τέτοιοι ανθρώποι, αν υπάρχουν, θα είναι σίγουρα πολύ δυστυχισμένοι και με το να τους λέμε οτι τους θεωρούμε "ανύπαρκτους" δεν βοηθάμε ούτε αυτούς, ούτε την κοινωνία μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Και βασικά είναι απλό: δεν είναι όλοι γεννημένοι πρωτοπόροι, δυναμικοί και ατρόμητοι. Αλλά όλοι χρειάζεται να υπάρχουν - η κοινωνία μας δεν θα μπορούσε καν να λειτουργήσει αν δεν υπήρχαν και όσοι έχουν νοοτροπία "υπαλλήλου" και δεν θέλουν/μπορούν να ανέλθουν επαγγελματικά ή οπουδήποτε αλλού πολύ ψηλά. Δεν είναι ανίκανοι, ούτε κακοί, είναι απλά διαφορετικοί.

Κι ακόμα και οι πολύ πλούσιοι που ποτέ δεν δούλεψαν, πέρα από το ότι δεν φέρουν εκείνοι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, αλλά οι γονείς τους (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν φέρουν και καθόλου ευθύνη), ακόμα κι αυτοί είναι χρήσιμοι διότι αποτελούν παράδειγμα για κάποιους άλλους για το πως δεν θέλουν να γίνουν..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

@Kajira, Stratos7: Σχετικά με την δεύτερη κατηγορία ατόμων, στη σχετική παράγραφο γράφω το εξής:

Όλοι τους έιχαν τις ευκαιρίες τους να προχωρήσουν πολλά βήματα παραπάνω, αλλά δεν το έκαναν.

Δεν τους βάζω όλους στο ίδιο τσουβάλι, βάζω αυτούς που ένω μπορούσαν το κάτι παραπάνω, αρκέστηκαν στη μετριότητα και τα λίγα τα θεώρησαν πολλά. Όταν κάποιος δεν προσφέρει γιατί δεν μπορεί λόγω σωματικού ή πνευματικού μειονεκτήματος ή προσωπικών προβλημάτων, σαφώς και δεν θα τον χαρακτηρίσω ως ανύπαρκτο. Στην τελική άνθρωποι είμαστε, shit happens.

ΥΓ. Το να πείς για κάποιον οτι δεν έχει στόχους και φιλοδοξίες είναι σκληρό. Τέτοιοι ανθρώποι, αν υπάρχουν, θα είναι σίγουρα πολύ δυστυχισμένοι και με το να τους λέμε οτι τους θεωρούμε "ανύπαρκτους" δεν βοηθάμε ούτε αυτούς, ούτε την κοινωνία μας.

Ίσως να έχεις δίκιο. Όμως όσες τέτοιες περιπτώσεις έχω γνωρίσει, όλοι τους ήταν απόλυτα ικανοποιημένοι με την μετριότητά τους (δεν θα ήθελα να χρησιμοποιήσω πάλι τον όρο "ανυπαρξία"). Ίσως η ζωή να μου δώσει ένα αντιπαράδειγμα, τόσο ισχυρό που να με κάνει να ξανασκεφτώ την άποψή μου.

Σχετικά με την πρώτη κατηγορία, απλά δεν αλλάζω γνώμη. Ήταν, είναι και θα είναι ανύπαρκτοι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ]

Στέλνω αγωνιστικό χαιρετισμό στους τύπους της πρώτης κατηγορίας (γκόμενες - λεφτά - φεράρι).
Είναι τυχαίο ρε παίδες ότι όλοι όσοι το φυσάνε το χρήμα κάνουν τέτοια ζωή; Είναι το αυτονόητο. Αυτό θα έκανε ο οποιοσδήποτε στη θέση τους. Ηθικά δεν είναι ό,τι καλύτερο αλλά μάλλον δεν μας παίρνει να τους τη λέμε και απόλυτα.
Μετά τα 50 βέβαια το ρίχνουν σε ηλίθιες αγαθοεργίες (φόρεμα της τάδε θα δημοπραττηθεί και μέρος των εσόδων θα δοθεί στο σύλλογο εκδιωχθέντων βουλευτών "η Στέλλα η τραγουδιάρα")

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

...όσες τέτοιες περιπτώσεις έχω γνωρίσει, όλοι τους ήταν απόλυτα ικανοποιημένοι με την μετριότητά τους (δεν θα ήθελα να χρησιμοποιήσω πάλι τον όρο "ανυπαρξία"). Ίσως η ζωή να μου δώσει ένα αντιπαράδειγμα, τόσο ισχυρό που να με κάνει να ξανασκεφτώ την άποψή μου.

Τσίπουρο, θα μπορούσες να καθορίσεις μετριότητα please;


( Πώς είναι define στα ελληνικά?)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Τσίπουρο, θα μπορούσες να καθορίσεις μετριότητα please;

Mediocrity. Όταν κάποιος προσφέρει πολύ λιγότερα από όσα μπορεί να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο και στον εαυτό του. Όταν κάποιος δεν βάζει στόχους ή βάζει απλούστατους και υποτυπώδεις στόχους που ανατανακλούν την έλλειψη αυτοπεποίθησης. Όταν κάποιος βολεύεται με τα λίγα και δεν έχει φιλοδοξίες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Mediocrity. Όταν κάποιος προσφέρει πολύ λιγότερα από όσα μπορεί να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο και στον εαυτό του. Όταν κάποιος δεν βάζει στόχους ή βάζει απλούστατους και υποτυπώδεις στόχους που ανατανακλούν την έλλειψη αυτοπεποίθησης. Όταν κάποιος βολεύεται με τα λίγα και δεν έχει φιλοδοξίες.

Ποιος καθορίζει πόσο πρέπει να προσφέρουμε για να μην χαρακτηριστούμε
μέτριοι?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Ποιος καθορίζει πόσο πρέπει να προσφέρουμε για να μην είμαστε μέτριοι?

Αν έχεις χρόνο και διάθεση, ξαναδιάβασε το αρχικό post μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Για μένα το κείμενο του Τσίπουρου έχει έντονη τη γεύση της νεόπλουτης κοινωνίας της Ελλάδας, στο πρώτο μέρος.
Το δεύτερο μέρος, για τη μετριότητα και το συμβιβασμό, είναι όντως λίγο διφορούμενο... αλλά μόνο καλό κάνει το να έχουμε όνειρα. Μόνο καλό κάνει να μας ενδιαφέρει να προσφέρουμε στους γύρω μας... Ίσως είναι εδώ πιο έντονη η χροία της -και πάλι- ελληνικής μικροαστικής καθημερινότητας, αλλά είναι ένα φαινόμενο τόσο περίπλοκο και τόσο πολύπλευρα δεμένο με διάφορα αρνητικά της κατάστασης σήμερα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[negative]

...... Όταν κάποιος δεν βάζει στόχους ή βάζει απλούστατους και υποτυπώδεις στόχους που ανατανακλούν την έλλειψη αυτοπεποίθησης. Όταν κάποιος βολεύεται με τα λίγα και δεν έχει φιλοδοξίες.

Είναι κακό κάποιος να μην βάζει ''υψηλούς στόχους''...να αρκείτε στα λίγα? Αυτά τελικά μπορεί να τον κάνουν ευτυχή..και δεν το θεωρώ και τόσο εύκολο τελικά , τον ολιγαρκή..Δεν νομίζω ότι μπορούμε έτσι εύκολα να ορίσουμε ποιοι είναι οι υψηλοί και ποιοι οι χαμηλοί στόχοι.Διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και στα βιώματα του.Η έλλειψη αυτοπεποίθησης τελικά μπορεί να σε οδηγήσει σε φιλοδοξίες και στόχους που αδυνατείς να ολοκληρώσεις γιατί δεν μπορείς απλά να σε εκτιμήσεις εσένα και τις δυνατότητες σου( υπερεκτίμηση)......

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Αν έχεις χρόνο και διάθεση, ξαναδιάβασε το αρχικό post μου.

Ευχαρίστως. Αν και υπονοείς ότι δεν κατάλαβα το κείμενο και το θέμα της συζήτησης, θα κάνω άλλη μια προσπάθεια να σου πω αυτό που σκέπτομαι.

Από την άλλη, τα επίσης γνωστά άτομα, που μέσα στη μετριότητά τους νομίζουν ότι βολεύτηκαν. Άτομα χωρίς στόχους και φιλοδοξίες. Άτομα που νομίζουν ότι βολεύτηκαν επειδή έτυχε να βρουν μια θέση ταμία ή λογιστή. Άτομα που ζουν σε ένα μικρό διαμέρισμα και λένε "καλά είμαι εδώ". Όλοι τους είχαν τις ευκαιρίες τους να προχωρήσουν πολλά βήματα παραπάνω, αλλά δεν το έκαναν. Μου φαίνονται και αυτοί ανύπαρκτοι, ίσως όχι σαν τους παραπάνω, αλλά δεν ξεφεύγουν και αυτοί από αυτόν το χαρακτηρισμό.

Δεν έχει τίποτα κακό στο να ζεις μέσα σε ένα μικρό σπίτι αν αυτό το σπίτι χωραει εσένα και τον κόσμο σου.
Το παράδειγμα που ζήτησες:
Το να προχωρήσω πολλά βήματα παραπάνω σε οικονομικό επίπεδο είναι μια φιλοδοξία που δεν είχα ποτέ, ενώ είχα δυνατότητα. Επέλεξα στόχους όπως να μην καίω το παστίτσιο, να μην χρωστάω στο μπακάλη, να μην λείπω ποτέ από το σπίτι αν με χρειάζονται… δηλώνω λοιπόν μια ανύπαρκτη ύπαρξη (sic).

Αυτό που ήθελα να σου πω και δεν ξέρω κατά πόσο το πέτυχα… είναι να μην υποτιμάς καμία ύπαρξη. Ακόμα και η πιο ασήμαντη έχει την σημαντικότητα της.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stratos7]

@ Tsipouro

Δηλαδή όσοι είναι υπερβολικά φιλόδοξοι και κάνουν τα πάντα για να πετύχουν τους στόχους τους, "υπάρχουν" (ή αξίζει) να "υπάρχουν" περισσότερο απο άλλους;

Πού σταματάει η μετριότητα και ξεκινά η φιλοδοξία; Με ποιά κριτήρια;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Δηλαδή όσοι είναι υπερβολικά φιλόδοξοι και κάνουν τα πάντα για να πετύχουν τους στόχους τους, "υπάρχουν" (ή αξίζει) να "υπάρχουν" περισσότερο απο άλλους;

Ε, όχι και τα πάντα...

Υπάρχω = προσπαθώ καθημερινά για το καλύτερο δυνατό, χωρίς να χρησιμοποιώ ανήθικα μέσα. Μπορείς να ανελιχθείς στη δουλειά σου με το να την πέφτεις στον διευθυντή σου. Μπορείς όμως να γίνεις και μέσω αδιάκοπης προσπάθειας να κάνεις τη δουλειά σου όσο το δυνατόν καλύτερα. Σαφώς με τον πρώτο τρόπο γίνεσαι άμεσα και ξεκούραστα, ενώ με τον δεύτερο θα κοπιάσεις για πολύ καιρό. Μπορείς να διαλέξεις όποιον από τους δύο σου φαίνεται καλύτερος. Όμως αυτός που θα διαλέξει τον δεύτερο, είναι αυτός που πραγματικά αξίζει να φτάσει εκεί.

Το να προχωρήσω πολλά βήματα παραπάνω σε οικονομικό επίπεδο είναι μια φιλοδοξία που δεν είχα ποτέ, ενώ είχα δυνατότητα. Επέλεξα στόχους όπως να μην καίω το παστίτσιο, να μην χρωστάω στο μπακάλη, να μην λείπω ποτέ από το σπίτι αν με χρειάζονται… δηλώνω λοιπόν μια ανύπαρκτη ύπαρξη (sic).

Προσφέρεις. Υπεραγαπάς την οικογένεια σου και κάνεις το καλύτερο δυνατό γι αυτούς (αυτό κατάλαβα από το post σου). Οπότε μόνο ανύπαρκτη δεν είσαι.

Υπάρχω = προσφέρω. Στον εαυτό μου, στα πρόσωπα που αγαπώ, σε όσους έχουν ανάγκη αυτό που μπορώ να δώσω, ακόμα και σε όσους έχουν την εντύπωση ότι δε θα με χρειαστούν ποτέ.

Είναι κακό κάποιος να μην βάζει ''υψηλούς στόχους''...να αρκείτε στα λίγα? Αυτά τελικά μπορεί να τον κάνουν ευτυχή..και δεν το θεωρώ και τόσο εύκολο τελικά , τον ολιγαρκή..Δεν νομίζω ότι μπορούμε έτσι εύκολα να ορίσουμε ποιοι είναι οι υψηλοί και ποιοι οι χαμηλοί στόχοι.Διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και στα βιώματα του.Η έλλειψη αυτοπεποίθησης τελικά μπορεί να σε οδηγήσει σε φιλοδοξίες και στόχους που αδυνατείς να ολοκληρώσεις γιατί δεν μπορείς απλά να σε εκτιμήσεις εσένα και τις δυνατότητες σου( υπερεκτίμηση)......

Το κόλπο είναι να κινείσαι σύμφωνα με τις δυνατότητές σου, τις οποίες όμως χρησιμοποιείς στο τέρμα. Ούτε τις υπερεκτιμάς, γιατί αυτό οδηγεί συχνά στο να συλλαμβάνουμε πρακτικά ανέφικτους στόχους και να αναλώνουμε το χρόνο μας στην προσπάθεια να τους υλοποιήσουμε, ούτε τις υποτιμάς, που σημαίνει ότι ακόμα δεν έχεις καταλάβει τη δύναμή σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[negative]

Δεν υπάρχει πουθενά.... ''κόλπο''..η ιστορία είναι αλλού και ονομάζεται αυτογνωσία ....η οποία δεν νομίζω ότι κατακτιέται ποτέ ολοκληρωτικά ή εύκολα και πόσο μάλιστα όταν κάποιος είναι τόσο νέος.Καλό θα είναι να είμαστε ποιο μετρημένοι σε τέτοια θέματα και να συγκεντρωνόσαστε περισσότερο στον εαυτό μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Palladin]

Δεν τους βάζω όλους στο ίδιο τσουβάλι, βάζω αυτούς που ένω μπορούσαν το κάτι παραπάνω, αρκέστηκαν στη μετριότητα και τα λίγα τα θεώρησαν πολλά.
...
Ίσως να έχεις δίκιο. Όμως όσες τέτοιες περιπτώσεις έχω γνωρίσει, όλοι τους ήταν απόλυτα ικανοποιημένοι με την μετριότητά τους (δεν θα ήθελα να χρησιμοποιήσω πάλι τον όρο "ανυπαρξία"). Ίσως η ζωή να μου δώσει ένα αντιπαράδειγμα, τόσο ισχυρό που να με κάνει να ξανασκεφτώ την άποψή μου.

Mediocrity. Όταν κάποιος προσφέρει πολύ λιγότερα από όσα μπορεί να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο και στον εαυτό του. Όταν κάποιος δεν βάζει στόχους ή βάζει απλούστατους και υποτυπώδεις στόχους που ανατανακλούν την έλλειψη αυτοπεποίθησης. Όταν κάποιος βολεύεται με τα λίγα και δεν έχει φιλοδοξίες.

Η μετριότητα είναι μια χαρά κατάσταση, εφ'οσον κάποιον τον ικανοποιεί και δεν ζει παρασιτικά εις βάρος των άλλων. Δεν είναι όλοι υποχρεωμένοι να έχουν τις σούπερ καριέρες και να φτάνουν συνεχώς στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους για να αποδείξουν στους άλλους ότι δεν είναι ανύπαρκτοι (έλεος, αυτος ο χαρακτηρισμός είναι χειρότερος και απ'το παράσιτο!).

Ξέρω πολύ καλά τι δυνατότητες έχω, και τι ποσοστό αυτών χρησιμοποιώ. Ναι, έχω δυνατότητα να δουλεύω 12 ώρες τη μέρα. Όμως επιλέγω να δουλέυω λιγότερες, και να περνάω περισσότερο χρόνο με φίλους, με την οικογένειά μου, ή κάνοντας πράγματα για εμένα, όπως να δω μια ταινία, και δεν πρόκειται να απολογηθώ γι'αυτό.

Και ναι, είμαι ικανοποιημένη με την μετριότητά μου, δεν είμαι καθόλου φιλόδοξη και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν.

Και επίσης γνωρίζω ένα σωρό περιπτώσεις "διακεκριμένων και καταξιωμένων" που η προσωπική τους ζωή είναι χάλια. Προτιμώ λοιπόν την μετριότητα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Νομίζω ότι το "περισσότερο" η "λιγότερο" είναι πολύ σχετικές έννοιες. Όπως έχω καταλάβει τον Τσίπουρο, δεν εντάσσεσαι στην κατηγορια που ονομάζει "μέτριοι" άνθρωποι...
Κι εγώ πιστεύω ότι δεν πρέπει και δε γίνεται να είμαστε όλοι καριερίστες. Αλλα είναι μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο προσπαθώ για μια καλύτερη ποιότητα ζωής και το συμβιβάζομαι και αφυπνίζομαι.

Φοβάμαι να αναφερθούν παραδείγματα εδώ μέσα, αλλα για να δούμε. Για μένα ένας άνθρωπος που έχει ψιλικατζίδικο και γυρνάει το απόγευμα στο διαμέρισμα του και ένα πιάτο φακές, αλλα απολαμβάνει τι ζωή του, εκτιμάει ο,τι έχει, δεν είναι μίζερος.
Κοινώς, δεν έχει να κάνει με το πόσες ώρες δουλεύει ο καθένας ούτε τι δουλειά κάνει, αλλα με το ποσο αγκαλιάζει τι ζωή του με έναν μη εγωιστικό τρόπο.

Ναὶ ἀγαπημένη μου,
ἐμεῖς γι᾿ αὐτὰ τὰ λίγα κι ἁπλὰ πράγματα πολεμᾶμε
γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ χοῦμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνὶ
ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ
ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι.
Γιὰ νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν
ἕνα τραγούδι ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε

Τάσος Λειβαδίτης, Αὐτὸ τὸ ἀστέρι εἶναι γιὰ ὅλους μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Eνας άνθρωπος που έχει ψιλικατζίδικο και γυρνάει το απόγευμα στο διαμέρισμα του και ένα πιάτο φακές, αλλα απολαμβάνει τι ζωή του, εκτιμάει ο,τι έχει, δεν είναι μίζερος.

Όντως, αρκεί να του αρέσουν αυτά τα δύο γιατί αλλιώς έρχεται σε αντίθεση με το

[..] είναι μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο προσπαθώ για μια καλύτερη ποιότητα ζωής και το συμβιβάζομαι και αφυπνίζομαι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

Υπάρχω =

Kαι όσο υπάρχεις, θα υπάρχω... εφυγε τρακ οβ δα ντέη.


Τσίπ, σοβαρέψ. Ο καλός Θεούλης φρόντισε για όλους.
Λέει πχ, έχουμε τον Τσιπ. Θα τον έχουμε να μοχθεί καθημερινά, μα θα τον κάνουμε έξυπνο κ όμορφο για ανταπόδοση. Από την άλλη, τον Ζαχόπουλο θα τον κάνουμε ΓΓ στο πολιτισμού, να δει κ αυτός μια άσπρη μέρα


Μην είσαι απόλυτος...
Ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό, υπαρκτοί-ανύπαρκτοι
υποφέρουμε όλοι το ίδιο
και καθένας την παλεύει όπως μπορεί και όπως πιστεύει καλύτερα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.