Η γνώμη σας για την αυτοκτονία

Guest 990498 · 27-05-09

Αρχική Δημοσίευση από Άγγελος:
εγω περασα καταθλιψη,μπηκα στην κολαση και βγηκα ...αλλα στιγμη δεν σκεφτηκα να αφαιρεσω τη ζωη μου(σκεφτηκα μες στην απελπισια μου να παρω χαπια για να πεσω σε κωμα και να ξυπνησω μετα απο κατι χρονια χωρις τις δυσαρεστες -εφιαλτικες σκεψεις,δεν το εκανα..αλλα δεν ήθελα να τελειωσω τη ζωη μου..μονο να αποδρασω απο την κολαση στο κεφαλι μου.. ...ξερω πως ειναι ο πατος ,το μηδεν..

λογω ιδεοψυχαναγκαστικης διαταραχης-όπως ειπε ο γιατρος-το μυαλο βομβαρδιζοταν με όλες τις πιθανες αρνητικες σκεψεις..απολυτη καταρρευση-για 2 χρονια ημουν στον πατο πραγματικα-

η κολαση και ο παραδεισος ειναι στο μυαλο μας..
η παραιτηση και αυτοκτονια ειναι και θεμα χαρακτηρα...

για το

αλλά, γυναίκα;

Great Chaos · 27-05-09

Αρχική Δημοσίευση από epote:
Δεν εχεις περασει ποτε καταθλιψη και στο απευχομαι αλλα μην το αντιμετοπιζεις με τον τυπικο τροπο "αντε ρε ξυπνα συνελθε". Ο καταθληπτικος το ξερει αυτο ΘΕΛΕΙ να συνελθει αλλα δεν μπορει. Δεν ειναι θεμα επιβολης η αυτοκυριαρχιας, ειναι θεμα νευροχημιας. Η καταθλιψη αρχικα ειναι μια σωματικη παθηση, πως μπορεις να ΕΠΙΒΑΛΕΙΣ στον εαυτο σου να σου αρεσουν πραγματα που δεν σου αρεσουν?

[...]

Η καταθλιψη δεν ειναι καποιος που καθεται και μιζιεραζει ολη τη μερα και του φταινε ολα, αυτο ειναι θυμος και δυσφορια (που μπορει να οδηγησουν σε καταθληψη).

Ναι, γενικά δεν έχεις άδικο σ' αυτά που γράφεις. Η λέξη "κατάθλιψη" έχει σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιηθεί όχι για να περιγράψει την ψυχολογική πάθηση, αλλά μάλλον ως υπερβολή (κατά το "είμαι πτώμα", λέμε "έχω πάθει κατάθλιψη"). Απλά θέτεις από μόνος σου, κάτι που θα ήθελα να θίξω κι εγώ.

Η νευροχημεία, όταν διαταραχτεί, μπορεί πράγματι να προκαλέσει συμπτώματα κατάθλιψης. Τι είναι αυτό που διαταράσσει τη νευροχημεία όμως; Ο εγκέφαλός μας βρίσκεται σε μια συνεχή αλληλεπίδραση του "hardware" με το "software" και το δεύτερο είναι δυνατόν να επηρεάσει με αρνητικό ή με θετικό τρόπο το πρώτο, όπως αυτονόητο είναι πως ισχύει και το αντίστροφο. Εγώ μάλλον ήθελα να επικεντρωθώ στο λανθασμένο τρόπο σκέψης, ο οποίος είναι ικανός να παράγει αρχικά βαθιά θλίψη και κατόπιν να επηρεάσει τη χημεία του εγκεφάλου και να προκαλέσει τελικά την κλινική μορφή που αποκαλούμε κατάθλιψη.

Επιμηθέας · 27-05-09

Αρχική Δημοσίευση από epote:
Το ιδιο συμβαινει στην καταθλιψη, κανεις οτι κανεις γιατι ετσι πρεπει και γιατι πρεπει να ζησεις αλλα δεν βρισκεις απολαυση σε αυτο. Δεν ερωτευεσαι γιατι ολοι σου φαινονται αδιαφοροι, δεν βρισκεις απολαυση στο σεξ, δεν βρισκεις απολαυση στη δουλεια σου, το μονο που μπορεις αβιαστα να κανεις ειναι να καθεσαι σε ενα κρεβατι ολη μερα γιατι δεν απαιτει κοπο και ετσι και αλλιος το ιδιο "απολαυστικο" ειναι με ολα τα αλλα.

Είμαι της άποψης ότι η δουλειά και το σεξ έχουν θεραπευτική δράση.
Εκτός και άν είναι ήδη προβληματικά,οπότε συντελούν κι αυτά στην κατάθλιψη.

Himela · 27-05-09

Αρχική Δημοσίευση από epote:
Δεν εχεις περασει ποτε καταθλιψη και στο απευχομαι αλλα μην το αντιμετοπιζεις με τον τυπικο τροπο "αντε ρε ξυπνα συνελθε". Ο καταθληπτικος το ξερει αυτο ΘΕΛΕΙ να συνελθει αλλα δεν μπορει. Δεν ειναι θεμα επιβολης η αυτοκυριαρχιας, ειναι θεμα νευροχημιας. Η καταθλιψη αρχικα ειναι μια σωματικη παθηση, πως μπορεις να ΕΠΙΒΑΛΕΙΣ στον εαυτο σου να σου αρεσουν πραγματα που δεν σου αρεσουν?

Σκεψου το ως εξις, αν σου ελεγαν να φας αχυρα γιατι μονο ετσι θα ζησεις θα το εκανες? Ναι θα το εκανες, αλλα αυτο δεν σημαινει οτι θα το απολαμβανες, η οτι θα μπορουσες καποια στιγμη στο μελλον να το απολαυσεις. Δεν ειναι οτι τα αχυρα εχουν κακη γευση, απλα αδιαφορη...

Το ιδιο συμβαινει στην καταθλιψη, κανεις οτι κανεις γιατι ετσι πρεπει και γιατι πρεπει να ζησεις αλλα δεν βρισκεις απολαυση σε αυτο. Δεν ερωτευεσαι γιατι ολοι σου φαινονται αδιαφοροι, δεν βρισκεις απολαυση στο σεξ, δεν βρισκεις απολαυση στη δουλεια σου, το μονο που μπορεις αβιαστα να κανεις ειναι να καθεσαι σε ενα κρεβατι ολη μερα γιατι δεν απαιτει κοπο και ετσι και αλλιος το ιδιο "απολαυστικο" ειναι με ολα τα αλλα.

Η καταθλιψη δεν ειναι καποιος που καθεται και μιζιεραζει ολη τη μερα και του φταινε ολα, αυτο ειναι θυμος και δυσφορια (που μπορει να οδηγησουν σε καταθληψη).

Έχω περάσει κάποια άσχημα γεγονότα στη ζωή μου από δικά μου λάθη κι έφτασα πολύ κοντά στον απόλυτο πάτο, κάποια φορά τον ακούμπησα κιόλας. Κάποιες φορές είπα να το τελειώσω, αλλά πάντα σκεφτόμουν τους αγαπημένους μου ανθρώπους και δεν το έκανα. Παρ' όλα αυτά, αν και ξέρω πώς είναι στον πάτο, θα σου πω οτι όλα στη ζωή είναι μια ιδέα. Η ζωή είναι μια ρόδα και γυρίζει, πότε θα είσαι στην κορυφή, πότε στη μέση και θα προσπαθείς να φτάσεις την κορυφή, πότε στη μέση και θα κατρακυλάς προς τον πάτο. Η ιδέα είναι πως δεν θα υπήρχε ευτυχία αν δεν υπήρχε δυστυχία, επιτυχία χωρίς αποτυχία, ικανοποίηση χωρίς απογοήτευση. Γι' αυτό το λόγο όλα πρέπει να τα περιμένεις από τη ζωή. Και να μη σταματήσεις να ελπίζεις. Γι' αυτό το λόγο δεν μπορώ να δεχτώ οτι κάποιος μπορεί να εγκαταλείψει τον εαυτό του και να πάθει κατάθλιψη. Για μένα είναι όλα μια ιδέα: αν σκεφτείς οτι δεν ευχαριστιέσαι τίποτα, δεν ευχαριστιέσαι τίποτα. Αν σκεφτείς οτι θα πας μια εκδρομή και θα περάσεις ωραία, αυτό θα γίνει. Ίσως τα απλοποιώ, αλλά έχω πέσει πολύ χαμηλά κι έχω ανέβει ξανά. Για μένα ο καταθλιπτικός είναι αυτός που δε θέλει να προσπαθήσει. Και στη ζωή τίποτα δε γίνεται χωρίς προσπάθεια.

Άγγελος · 27-05-09

για το αλλά, γυναίκα;

τι θελεις να πεις?
εγω απλα λεω οτι περασα καταθλιψη αλλα δεν σκεφτηκα να αφαιρεσω τη ζωη μου...
αρα παιζει ρολο και ο χαρακτηρας του ατομου ,στο θεμα της αυτοκτονιας..
ισως παιζει ρολο οτι δεν ήμουν ποτε καταθλιπτικο-πεσσιμιστικο ατομο..και η καταθλιψη ήρθε απο σποντα και οχι απο ενδογενη θλιψη ...
υπαρχουν ατομα επιρρεπη στην καταθλιψη ,που μπορουν πιο ευκολα να τα δουν όλα μαυρα..
ενας ψυχιατρος ειχε πει στην τηλεοραση,,οτι καταθλιψη παθαινουν δυο κατηγοριες ανθρωπων γενικα..

οι καταθλιπτικοι ανθρωποι και οι ψειρες...

εγω αναγνωρισα τον εαυτο μου στη 2η κατηγορια σιγουρα και με τιποτα στην πρωτη..

Η ιδέα είναι πως δεν θα υπήρχε ευτυχία αν δεν υπήρχε δυστυχία, επιτυχία χωρίς αποτυχία, ικανοποίηση χωρίς απογοήτευση. Γι' αυτό το λόγο όλα πρέπει να τα περιμένεις από τη ζωή. Και να μη σταματήσεις να ελπίζεις.

συμφωνω απολυτα και με αυτο και με τα υπολοιπα που λες απολυτως..

η ευτυχια δεν θα ειχε αξια χωρις τη δυστυχια..

Isiliel · 27-05-09

Αρχική Δημοσίευση από Himela:
Η ζωή είναι μια ρόδα και γυρίζει, πότε θα είσαι στην κορυφή, πότε στη μέση και θα προσπαθείς να φτάσεις την κορυφή, πότε στη μέση και θα κατρακυλάς προς τον πάτο. Η ιδέα είναι πως δεν θα υπήρχε ευτυχία αν δεν υπήρχε δυστυχία, επιτυχία χωρίς αποτυχία, ικανοποίηση χωρίς απογοήτευση. Γι' αυτό το λόγο όλα πρέπει να τα περιμένεις από τη ζωή. Και να μη σταματήσεις να ελπίζεις.

Ο συμβολισμός της ζωής σαν μια ρόδα που γυρίζει, είναι κοινός σε διάφορες φιλοσοφίες. Δεν είναι τυχαίο που υπάρχει και στις Ταρώ, στον Τροχό της Τύχης και η "συμβουλή" που μας δίνει η κάρτα είναι να μην αφεθούμε να γίνουμε έρμαια αυτού του στροβιλισμού, αλλά να εστιάσουμε στο κέντρο του Τροχού που "μένει ακίνητος", ...δεν έχει πάτο και κορφή. Εκεί, στο κέντρο βρίσκεται συμβολικά η ελπίδα. Ναι, όλα είναι μέσα στο μυαλό μας και πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν είμαστε οι σκέψεις μας. Γι' αυτό και μπορούμε να αλλάζουμε τις σκέψεις μας ώστε να ζούμε με ισορροπία.

Ο καταθλιπτικός άνθρωπος όμως δε μπορεί να το εφαρμόσει αυτό και εκεί βρίσκεται μάλλον το πρόβλημα.

Έχω όμως την εντύπωση πως δε χρειάζεται να είναι κανείς καταθλιπτικός για να οδηγηθεί στην αυτοκτονία. Ίσα-ίσα, μια απότομη αλλαγή της μοίρας, μια ξαφνική αποτυχία, μπορεί πιο εύκολα να οπλίσει το χέρι του αυτόχειρα, ευκολότερα από μια χρόνια κατάσταση όπως είναι η κατάθλιψη.

Στο ευρύτερο οικογενειακό μου περιβάλλον, έχουμε μια περίπτωση αυτοκτονίας ηλικιωμένου ατόμου που στο σημείωμα που άφησε, έγραψε ότι δε θέλει να επιβαρύνει την αγαπημένη του γυναίκα με τη φροντίδα του, αφού δε μπορούσε πια να φροντίζει μόνος του τον εαυτό του.
Δεν ήταν καταθλιπτικός και δεν είχε δείξει σημάδια κατάθλιψης μέχρι τη στιγμή που έβαλε τέλος στη ζωή του.

epote · 28-05-09

Ο εγκέφαλός μας βρίσκεται σε μια συνεχή αλληλεπίδραση του "hardware" με το "software" και το δεύτερο είναι δυνατόν να επηρεάσει με αρνητικό ή με θετικό τρόπο το πρώτο, όπως αυτονόητο είναι πως ισχύει και το αντίστροφο. Εγώ μάλλον ήθελα να επικεντρωθώ στο λανθασμένο τρόπο σκέψης, ο οποίος είναι ικανός να παράγει αρχικά βαθιά θλίψη και κατόπιν να επηρεάσει τη χημεία του εγκεφάλου και να προκαλέσει τελικά την κλινική μορφή που αποκαλούμε κατάθλιψη.

Ναι φυσικα εξου αποδιδουν (κατα τι...) γνωσιακες/συμπεριφορικες προσεγγισεις. Απλα εξαρτατε και τη βαρυτητα της καταστασης, ειναι διαφορετικο η καταθληψη που εχεις επειδη χωρισες με τη γκομενα σου και διαφορετικο η καταθλιψη που εχει ενας διπολικος. Υπαρχουν τραγικες καταστασεις στην βιβλιογραφια, ειχα την "τυχη" να παρακολουθησω απο σχετικα κοντα μελετες σε καταθλιπτικους (οντως βεβαια και εγω ενας απο αυτους) και η ουσια ειναι η εξις:

Οταν ΦΤΑΣΕΙΣ στο σημειο της καταθληψης δεν μπορεις να "πεισεις" τον εαυτο σου να βγει απο αυτην. Ναι αν αλαξεις τις γνωσιακες δομες που προκαλεσαν την αλαγη στην νευρωχημια σου θα τα καταφερεις αλλα δεν μπορεις να τις αλαξεις γιατι η τρυπα στην οποια εχεις πεσει ειναι πολυ βαθεια και χρειαζεται πολυ προσπαθεια, πολυ βοηθεια και ενδεχομενος φαρμακευτικη υποστηριξη.

Αυτο που με εξοργιζει ειναι το εξις:

Για μένα ο καταθλιπτικός είναι αυτός που δε θέλει να προσπαθήσει. Και στη ζωή τίποτα δε γίνεται χωρίς προσπάθεια.

αυτου του ειδους οι *επικυνδηνες* βλακειες που εχουν ωθησει ανθρωπους στην καταστροφη προερχονται απο τραγικη αμαθεια και εξαντλητικα κακο ναρκισισμο. Και το λεω αυτο γιατι εχω δει αδελφες και γονεις να αντιμετοπιζουν ετσι γυναικες που εχασαν συζηγο και παιδι. Αντρες που εχασαν τους κοπους ολης τους της ζωης και πρεπει να ερθουν αντιμετοποι με την οικογενεια τους. Ανθρωπους που για τον ενα η τον αλλο λογο μπηκαν σε μια τροχια καταβυθησης ενα μικρο ασημαντο βημα καθε φορα μεχρι που εφτασαν σε ενα τελμα απο το οποιο τιποτα δεν μπορουσε να τους βγαλει.

οι ανθρωποι αυτοι χρειαζονται βοηθεια, κατανοηση, υποστηριξη, λογικη και συστηματα αναφορας. Δεν χρειαζονται "κυρηγματα" απο αλλους που "περασαν και αυτοι τα ιδια".

Isiliel · 28-05-09

Ναι, συμφωνώ μαζί σου epote και αυτή η παρανόηση από τον πολύ κόσμο, πιστεύω ότι οφείλεται στην ευκολία με την οποία χρησιμοποιούμε τη λέξη κατάθλιψη στην καθημερινότητά μας, ξεχνώντας ότι πρόκειται για μια πολύ σοβαρή νόσο.
Άκουγα μια μέρα δύο νέα κορίτσια στο τρένο να συζητούν μεταξύ τους λέγοντας:
"Άστα έχω πάθει μια κατάθλιψη άλλο πράμα."
Πρέπει κάποτε να διαχωρίσουμε στο κεφάλι μας και στην καθημερινότητά μας, τη θλίψη απ' την κατάθλιψη.

Να προτείνω όμως να χρησιμοποιήσουμε το σχετικό θέμα για περαιτέρω συζήτηση περί κατάθλιψης;

evi_zoi · 18-02-11

To μονο που μου μένει πλέον είναι να αυτοκτονήσω....Ετσι κ αλλιώς νεκρή είμαι.....

Άγγελος · 18-02-11

σοβαρα μιλας? :confused:

Isiliel · 18-02-11

Αρχική Δημοσίευση από evi_zoi:
To μονο που μου μένει πλέον είναι να αυτοκτονήσω....Ετσι κ αλλιώς νεκρή είμαι.....

Εύη-Ζωή και μόνο που το μοιράστηκες μαζί μας, σημαίνει για μένα πως κάπου μέσα σου υπάρχει μια σπίθα για ζωή.
Κανέναν δεν αφήνει ασυγκίνητο μια τέτοια δήλωση, ειδικά από ένα τόσο νέο κορίτσι με ένα τόσο ελπιδοφόρο και όμορφο όνομα!
Γιατί νιώθεις έτσι Εύη-Ζωή; Θα ήθελες να το μοιραστείς μαζί μας;

iJohnnyCash · 18 Φεβρουαρίου 2011

Αρχική Δημοσίευση από evi_zoi:
To μονο που μου μένει πλέον είναι να αυτοκτονήσω....Ετσι κ αλλιώς νεκρή είμαι.....

Spiros Antono · 18-02-11

η ζωη ειναι σαν το χωραφι για να βγαλει καρπους ο γεωργος πρεπει να σπειρει καλους σπορους να το ποτιζει να διωχνει τα ζιζανια και γενικα να το φροντισει και αν παλι δεν εχει το αποτελεσμα που θελει δεν το εγαταλοιπει αλλα προσπαθει και επιμενει και ελπιζει οτι του χρονου θα ειναι καλυτερα ετσι και εσυ πρεπει να διωξεις τα ζιζανια και τα βλαβερατησ ζωης σου και να την ποτισης με νεα ενδιαφεροντα και στοχους δεν εχει σημασια ποσο μικρος ειναι ο στοχος αρκει να υπαρχει οι στεναχωριες ειναι το πιπερι στην ζωη και οι χαρες το αλατι χρειαζονται και τα δυο και μην ακους διαφορους πεσιμιστες ανοιξε τα παραθυρα του σπιτιου σου και της ψυχης σου και παρε μια βαθια ανασα και δες την ζωη θετικα γιατι ειναι πολιτιμη και τιποτα και κανενας δεν πρεπει να το αλλαξει αυτο
με λενε σπυρο και περιμενω καλυτερη διαθεση απο σενα και αν θες κουβεντα εδω θα ειμαι

Rainbow Blues · 18-02-11

Αρχική Δημοσίευση από evi_zoi:
To μονο που μου μένει πλέον είναι να αυτοκτονήσω....Ετσι κ αλλιώς νεκρή είμαι.....

Το έχω πει κι εγώ αυτό... στο παρελθόν...

Οτι κατεβαίνει ανεβαίνει και οτι ανεβαίνει κατεβαίνει... Αν νομιζεις πως έχεις πιάσει πάτο τότε υπάρχει μόνο ένας δρόμος, προς τα επάνω (και όχι δεν εννοώ τον παράδεισο).

Τί εννοείς το μόνο που σου μένει?? Κοίτα γύρο σου, σίγουρα θα βρεις και κάτι ακόμα που σου μένει... Ενας φίλος, ένας συγγενής...

Ξεκίνα ένα νέο χόμπυ... Κάνε καινούριες παρέες (εγώ αυτό έκανα)...

MissKit · 18-02-11

Να προσθέσω; Άλλαξε μουσικά ακούσματα. Πολλές φορές μας προκαλούν μεγάλη θλίψη κι όσο κι αν μας εκφράζουν, τελικά κάνουν κακό. Δεν απαλύνουν τον πόνο. Τον εντείνουν.

Όπως κι αν έχει, να ξέρεις πως πολλοί άνθρωποι έχουν βρεθεί στη θέση σου, να πουν κάτι τόσο τραγικό. Μη σε παίρνει από κάτω. Ζήσε ακόμη και μέσα από τα άσχημα. Αύριο θα είναι μια άλλη ημέρα, αξίζει να δεις την ανατολή και κάθε ανατολή.

soulitsa@xd · 18-02-11

Όταν δεν σου μένουν περιθώρια ζωής η λύση δεν είναι η αυτοκτονία αλλά ένα καλό χτύπημα στο κεφάλι για να ξεχάσεις αυτά που σε βασανίζουν και ένα ήρεμο μέρος για να συνέλθεις ευχάριστα...

SICX · 18-02-11

οχι πως θελω να σε ενθαρυνω, προς θεου, αλλα.......οσο να ναι.....ΘΕΛΕΙ ΚΑΡΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΙΣΗΤΗ ΥΠΑΡΞΗ...ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ! το λεω για αυτους που κανουν 762986798 αποπειρες και παντα καταληγουν σε καποιο νοσοκομειο.....το να μην θελεις να ζησεις και να το επιλεξεις, ειναι μια αποφαση που ακομα και οι σοφοτεροι ανθρωποι δν μπορουν να παρουν...γενικα δν ειναι για τα ανθρωπινα μετρα!

Teoulaki · 18-02-11

τωρα παω γυμνασειο.....οταν ημουν στη τριτη ταξη του δημοτικου ηθελα απεγνωσμενα να αυτοκτονησω.......... εχω διαβασει ενα βιβλιο και ειναι συμπτωμα της καταθληψης αυτο....Βασικα μισουσα τον εαυτο μου και ηθελα να αυτοκτονησω αλλα φοβομουν κι επειδη φοβομουν με μισουσα πιο πολυ............ειναι απλα ενας κυκλος τελικα ολο αυτο μου περασε χωρις να το μαθει κανενας γνωστος μου(για 3 χρονια) εκτος απο τη κολλητη μου(που της το ειπα στν πεμπτη η εκτη ταξη) που με βοηθησε..........μου ελεγε πως αν πεθανω ,θα υπαρχουν πολλα ατομα που θα στεναχωρηθουν και πως η ζωη ειναι ωραια....επισης πιστευω πως ειναι πολυ καλο να βαλεις ενα στοχο στη ζωη σου για να αποφυγεις κατι....πολυ τραγικο...

katalinos · 18-02-11

Αρχική Δημοσίευση από Teoulaki:
τοταν ημουν στη τριτη ταξη του δημοτικου ηθελα απεγνωσμενα να αυτοκτονησω.......... εχω διαβασει ενα βιβλιο και ειναι συμπτωμα της καταθληψης αυτο....

γαμώτο
νόμιζα ότι ήταν σύμπτωμα αισιοδοξίας

katerina_farm · 18-02-11

Αρχική Δημοσίευση από evi_zoi:
To μονο που μου μένει πλέον είναι να αυτοκτονήσω....Ετσι κ αλλιώς νεκρή είμαι.....

Eλπιζω καλη μου να μην το εννωεις πραγματικα δεν ξερω τι ζεις η την δεν ζεις και σε οδηγουν σε αυτες τις σκεψεις και θα ηταν παραλογο να σου πω λογια παρηγοριας (γιατι μαλλον δεν θα σε βοηθουσαν σε τιποτα ).Θα σου πω μονο πως εννιωσα εγω για μια βδομαδα εξω απο την πορτα μιας εντατικης παρακαλωντας να ζησει ενας αγαπημενος ανθρωπος μου που εκανε αποπειρα αυτοκτονιας.
Στην αρχη εννιωθα πονο απιστευτο πονο γιατι δεν πιστευα οτι απο την μια στιγμη στην αλλη θα τον χασω, δεν μπορουσα να ανασανω καλα καλα δεν μπορουσα να κλαψω δεν αντεχα να μου μιλα κανεις δεν αντεχα την σιωπη της αναμονης αλλα ουτε και τα κλαματα των υπολοιπων.
Μετα απο λιγο ενιωθα απιστευτο θυμο πως μπορεσε να μου το κανει αυτο?πως τολμησε να μην μου μιλησει γιατι με προδωσε ετσι γιατι δεν μου ειπε γιατι τι εφταιξε τι?πως εγκατελειψε ετσι τους δικους του ανθρωπους γιατι γιατι γιατι ενα γιατι ρε γαμοτο .
Μετα περασα στις τυψεις που ειμουν εγω που υποτιθεται τον αγαπουσα πολυ γιατι δεν ειδα γιατι δεν ειμουν πιο κοντα γιατι δεν προλαβα γιατι καμια φορα δεν σηκωνα το τηλεφωνω γιατι δεν πηγα πιο νωρις στο σπιτι του γιατι δεν ακουγα τι πραγματικα ελεγε γιατι δεν εβλεπα οτι εβλεπε .
Μετα εννιωθα ανημπορη αχρηστη δεν ειμουν ικανη να παρηγορησω κανεναν οτι προσευχη ηξερα την ειπα και απλα κοιταγα ενα τοιχο .Ουτε στον χειροτερο εχθρο μου δεν ευχομαι να περασει τετοιο πραγμα
και ελπιζω να εχεις εναν ανθρωπο που να αγαπας και να μην θελεις να του δωσεις τοσο πονο τετοια απογνωση και πανω απο ολα να αγαπας εσενα και να μην ξαναπερασει απο το μυαλο σου κατι τετοιο.

Η γνώμη σας για την αυτοκτονία

Guest 990498

Επισκέπτης

Περιβόητο μέλος

Δραστήριο μέλος

Συντονίστρια

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος

e-steki.gr Founder

Νεοφερμένο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Διάσημο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Δραστήριο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος