Η ειρήνη και ο πόλεμος μέσα μας

[Guest 298675]

Τι γίνεται όταν ο πόλεμος μέσα μας επηρεάζει σε έναν βαθμό και τους γύρω μας?
Τι γίνεται με την σύγκρουση των συναισθηματων και αυτή την τεράστια απόσταση μεταξύ των δύο πόλων ειρήνης και πολέμου?
Πως βρίσκεις το κουράγιο να αντέξεις αυτά τα δύο βάρη προς τον εαυτό και προς τον άλλον και να βρεις δημιουργικό ίσως τρόπο να μετουσιωσεις αυτή την κατασταση σε κάτι ελπιδοφόρο και θεραπευτικό?
Ποτε θα έρθει η ημέρα που τα βηματάκια που κάνεις και η αποδοχή όλου αυτού θα φέρουν εσωτερική ειρηνη και όχι μόνο στιγμές ειρηνης?Θα έρθει άραγε ποτέ?
Έχετε βίωσει κάτι αντίστοιχο, και αν ναι θα μου άρεσε ν ακούσω το αφήγημα της ιστορίας..

 

[Agaphbou]

Νομίζω λίγο πολύ όλοι μας έχουμε νιώσει κάποια στιγμή στη ζωή μας την εσωτερική σύγκρουση που περιγράφεις, καθώς τα πρέπει και τα θέλω δε συμβαδίζουν πάντα. Ωστόσο εγώ δεν το είδα ποτέ σαν βάρος, αλλά σαν θέμα προς διερεύνηση. Γιατί νιώθω όπως νιώθω; Τι έχει μεγαλύτερη σημασία για μένα; Τι μπορώ να κάνω για να ηρεμήσω;

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι στην ιδέα του πώς θα έπρεπε να είναι η ζωή τους κυνηγώντας μια επίπλαστη τελειότητα που υποτίθεται ότι θα τους κάνει ευτυχισμένους. Ζούμε στην εποχή που τρέχουμε σε ειδικούς για να λύσουμε τα υπαρξιακά μας και να φτάσουμε στην αυτοπραγμάτωση τη στιγμή που δεν ικανοποιούμε ούτε τις βασικές μας ανάγκες με βάση την πυραμίδα των αναγκών (καλή διατροφή, σεξουαλική και σωματική εκτόνωση, ύπνος, ξεκούραση). Έχουμε αναγάγει την ευτυχία σ' ένα τόσο πολύπλοκο και απαιτητικό πρότυπο ζωής που, αν η δουλειά σου δεν είναι σχετική με τον μεταπτυχιακό σου τίτλο σπουδών, αισθάνεσαι αποτυχημένος. Αν μείνεις στην επαρχία και δεν πας σε μια μεγάλη πόλη ή στο εξωτερικό, νιώθεις βλάχος χωρίς φιλοδοξίες. Αν δεν αποκτήσεις πρώτα οικονομική άνεση, αποφεύγεις να κάνεις παιδιά. Αν το παιδί δεν μπορεί να πηγαίνει φροντιστήρια, να έχει playstation, καινούργια ρούχα και παπούτσια κάθε σεζόν, μια νταντά να το φροντίζει, δωρεάν σπίτι απ' τους γονείς για να σπουδάζει και να βγαίνει για ποτό με τους φίλους του, θεωρείται προτιμότερο να μη γεννηθεί καν. Αν το σώμα σου δεν είναι εντός των επιθυμητών ορίων κιλών, ποσοστού λίπους και αναλογιών, νιώθεις άσχημος. Κι ακόμη κι όταν προσέχεις το σώμα σου και την εμφάνισή σου, μετριέσαι εμμονικά για να συντηρηθείς μέσα στα επιθυμητά πλαίσια.

Ταυτόχρονα η καθημερινότητα της πλειοψηφίας των ανθρώπων είναι τόσο τρομακτικά ρηχή. Διαμαρτύρεσαι στον σερβιτόρο που ο φρέντο εσπρέσο σου ήρθε με καλαμάκι του φραπέ κι όχι με ίσιο. Θεωρείς διασκέδαση το ν' ασχολείσαι με το πώς βάφτισε η Kylie Jenner το παιδί της και το να βλέπεις Big Brother. Τρελαίνεσαι με το αγόρι σου επειδή πάτησε λαικ στο ίνσταγκραμ στον κώλο της Emrata και δε σχολίασε τα καινούργια σου νύχια. Έχεις κάνει φύλλο και φτερό όλα τα outlet για να μπορείς να κυκλοφορείς κι εσύ με backpack MCM τη στιγμή που κοστίζει όσο όλος ο μισθός σου. Βγαίνεις για ποτό με τις φίλες σου στο in στέκι της πόλης, έχεις ξοδέψει 3 ώρες προετοιμασίας, φτάνεις στο μαγαζί, προσπαθείς να πείσεις το παιδί στην είσοδο να σε βάλει σε καλή θέση στο μπαρ κι όχι σε κανά σταντ δίπλα στις σκάλες για την τουαλέτα, βγάζεις 8 στόρυ με τις φίλες σου να τραγουδάτε ό,τι στίχο με σπόντα για πρώην υπάρχει, πίνεις κερασμένα σφηνάκια από τον κάθε τυχαίο που ψάχνει τρόπο να μπει στο βρακί σου και γυρνάς σπίτι άυπνη, πιωμένη, μόνη κι αναρωτιέσαι τι σου φταίει.

Αν δεν είσαι σε θέση να απολαύσεις τα βασικά, απλά πράγματα της ζωής και δεν μπορείς να αποδεχτείς το γεγονός ότι θα υπάρχουν εμπόδια, δυσκολίες, βαρετές μέρες, καυγάδες κι αποτυχίες, δε θα βρεις ποτέ αυτή την ειρήνη μέσα σου. Δε χρειάζεσαι μια τέλεια ζωή αλλά μια γεμάτη ζωή, εστιασμένη στην ποιότητα και την ουσία. Μια ζωή στην οποία έχεις τον έλεγχο, θέτεις όρια, κάνεις συνειδητές επιλογές, παρατηρείς τον εαυτό σου, τι σε ευχαριστεί, πού νιώθεις ωραία, τι σε κρατάει πίσω, τι σε ενοχλεί, τι σε φοβίζει.

 

[Guest 528707]

Τι γίνεται όταν ο πόλεμος μέσα μας επηρεάζει σε έναν βαθμό και τους γύρω μας?
Τι γίνεται με την σύγκρουση των συναισθηματων και αυτή την τεράστια απόσταση μεταξύ των δύο πόλων ειρήνης και πολέμου?
Πως βρίσκεις το κουράγιο να αντέξεις αυτά τα δύο βάρη προς τον εαυτό και προς τον άλλον και να βρεις δημιουργικό ίσως τρόπο να μετουσιωσεις αυτή την κατασταση σε κάτι ελπιδοφόρο και θεραπευτικό?
Ποτε θα έρθει η ημέρα που τα βηματάκια που κάνεις και η αποδοχή όλου αυτού θα φέρουν εσωτερική ειρηνη και όχι μόνο στιγμές ειρηνης?Θα έρθει άραγε ποτέ?
Έχετε βίωσει κάτι αντίστοιχο, και αν ναι θα μου άρεσε ν ακούσω το αφήγημα της ιστορίας..

Απλα ακολουθωντας τα βασικα βηματα που επιβάλλεται πλεον να ακολουθει ο καθε ανθρωπος για να μπορεσει να φτασει μια μερα (αγνωστη πια για τον καθενα )οπου θα απολαμβανει την ηρεμια ,αρχικα μεσα του και επειτα στο περιβαλλον που εχει επιλεξει να κινειται και να ζει πλεον ,αδιαφορώντας για τις επιρροές των γυρων του

Αρχικη προυποθεση εινα η αποδοχη αυτου ,οτι οντως αναγνωριζεις αυτο τον πολεμο μεσα σου και πρεπει να τον κατευνάσεις
Επειτα προπομπος αυτου για να εχεις ενα σωστο αποτελεσμα ειναι ειναι η γνωση ,αυτη που θα σε οδηγήσει στο ασφαλεστερο και λιγοτερο επωδυνο αποτελεσμα για εσενα ..
Η σωστη επιλογη ανθρωπων που θα σου δειξουν αρχικά τα βηματα και επειτα την διαδρομη αυτη θα την κανεις μονος σου .
Επειτα ο τροπος που θα γινει αναλογα τα πιστευω σου ...
Μπορεις να επιλεξεις τον διαλογισμο ,την επαφη με την φυση ,με τα ιεαρα και γενικα επιλογες πολλες ,αρκει αυτη η επιλογη σου να ειναι προτεραιότητα δικη σου και οχι στερεοτυπο της κοινωνια μας

Μαθαινεις μετεπειτα να διαλεγεις τους ανθρωπους που θα συναναστρεφεσαι ,ανθρωπους που θα σε κανουν να βγαζεις αβιαστα το χαμογελο σου
Αληθινο χαμογελο ,πηγαίο !Ανταξιο με την ψυχη που θα καβουλας !
Μαθε να ζεις να τολμας και να ελπιζεις ακομα και οταν ερχονται αναποδιες ..Μεσα απο αυτες θα βρεις αυτο που κουμπωνει επανω σου χωρις να φοβασαι μια ενδεχομενη κριτική για την επιλογη σου ή μια ενδεχομενη απόρριψη απο ενα κοινωνικο συνολο ..

Προχωρας παρακατω και φτιαχνεις το δικο σου ,μονο μεσα σε αυτο θα εισπρατεις τους καρπους αυτης της πολυ δυσκολης προσπαθειας..
Αυτοματα με ολο αυτο αποκτας και ηγετικες ικανοτητες ..

Να μην ξεχνας μονο να κανεις αυτα τα βηματακια σιγα σιγα ...ενα την φορα και να μενεις για αρκετο διαστημα σε αυτο ..Μην βιαζεσαι να προχωρας ,να δειχνεις στον ευατο σου πως πριν προχωρησεις στο επομενο, το δεδομενο πλεον εχει εντρυφήσει για τα καλα μεσα σου ..Τοσο δυνατα οπου ενα ενδεχόμενο πισω γυρισμα να μην σε φερει αυτοματα στο αρχικο σκαλί ,αλλα σε εκεινο που το εχεις καθιερώσει πλεον πολυ καλα .

 

[Guest 896561]

Τι γίνεται όταν ο πόλεμος μέσα μας επηρεάζει σε έναν βαθμό και τους γύρω μας?

O «πόλεμος μέσα μας» και οτιδήποτε λαμβάνει χώρα μέσα μας αναπόφευκτα θα επηρεάσει και τους γύρω μας. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να το εμποδίσεις αυτό. Βασικά, δεν χρειάζεται κιόλας, εκτός κι αν οι αντιδράσεις σου προς τους άλλους είναι υπερβολικές.

Τι γίνεται με την σύγκρουση των συναισθηματων και αυτή την τεράστια απόσταση μεταξύ των δύο πόλων ειρήνης και πολέμου?

Απολύτως φυσιολογικό κι αυτό. Είναι η λεγόμενη δυαδικότητα του ανθρώπου. Ο κάθε άνθρωπος έχει δύο «πόλους», όπως τους περιγράφεις, έναν αρσενικό και έναν θηλυκό (δεν πάω με την έννοια του φύλου εδώ). Οι πυθαγόρειοι το έλεγαν «τα ζεύγη των αντιθέτων» (άρρεν-θήλυ, φως-σκότος, περιττό-άρτιο, αγαθό-κακό), οι Ταοϊστές το είπαν Γιν-Γιανγκ (που δεν σημαίνει απλώς καλό-κακό, είναι κάτι πολύ πιο βαθύ), ενώ άλλοι το είπαν Ήλιος-Σελήνη. Εν ολίγοις, απώτερος σκοπός του κάθε ανθρώπου είναι να φέρει σε αρμονία αυτούς τους δύο πόλους, για να επέλθει η ζητούμενη ισορροπία.

Πως βρίσκεις το κουράγιο να αντέξεις αυτά τα δύο βάρη προς τον εαυτό και προς τον άλλον και να βρεις δημιουργικό ίσως τρόπο να μετουσιωσεις αυτή την κατασταση σε κάτι ελπιδοφόρο και θεραπευτικό?

Αυτή είναι μία απάντηση που θα δώσεις εσύ στον εαυτό σου, μιας και ο κάθε άνθρωπος έχει να διανύσει το δικό του ταξίδι και χαράσσει το δικό του μονοπάτι. Κι εσύ βρίσκεσαι ξεκάθαρα σε ένα τέτοιο, εικάζω κιόλας πως είσαι στην αρχή του. Μην σε αποκαρδιώνει αυτό, πάντως, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν φθάνουν καν στην αρχή και πολλοί από αυτούς που το κάνουν, μένουν εκεί.

Και η αρχή αυτού του ταξιδιού είναι η σε βάθος και αυθεντική συνειδητοποίηση του Σωκρατικού ρητού «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα», μιας και η γνώση -η πραγματική γνώση και όχι η συλλογή πληροφοριών- έρχεται μέσα από την παρατήρηση. Πρώτα του εαυτού και μετά του κόσμου. Άλλωστε, όπως είπε και ο Ερμής ο Τρισμέγιστος:
As within, so without.
As above, so below
As the universe, so the soul...

... αλλά και ο Σιντάρτα Γκαουτάμα (Βούδας): Δεν χρειαζόμαστε περισσότερες γνώσεις αλλά περισσότερη σοφία. Και η σοφία απορρέει από την παρατήρηση.

Όπως και να έχει, καλές αναζητήσεις.
[automerge]1649097625[/automerge]

Ζούμε στην εποχή που τρέχουμε σε ειδικούς για να λύσουμε τα υπαρξιακά μας και να φτάσουμε στην αυτοπραγμάτωση τη στιγμή που δεν ικανοποιούμε ούτε τις βασικές μας ανάγκες με βάση την πυραμίδα των αναγκών (καλή διατροφή, σεξουαλική και σωματική εκτόνωση, ύπνος, ξεκούραση).

Όσο θα είμαστε υλιστικά και καταναλωτικά όργια, που το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η κάλυψη των υλικών αναγκών, το αν θα φανεί ο τάδε μυς ή αν μας θέλει ο Νίκος ή Μαίρη και δεν προβληματιζόμαστε από που πηγάζει η δυστυχία μας ( έλα ντε, από που; ), τόσο μετά θα τρέχουμε να λύσουμε τα υπαρξιακά μας. Και αυτό ισχύει για όσους δεν έχουν ζαβλακωθεί/αυτοματοποιηθεί σε τέτοιον βαθμό, ώστε τουλάχιστον να μπορούν να βιώνουν υπαρξιακές κρίσεις.

 

[dum dum boy]

κάποιοι άνθρωποι προσαρμόζονται σε αυτή τη ζωή και βρίσκουν ειρήνη, άλλοι όχι και βιώνουν συγκρούσεις. νομίζω ότι όσο και να το ψάξουμε, συμπτώματα θα καταλήξουμε να περιγράφουμε. είναι σίγουρα κάτι βαθύτερο και τελικά ίσως απλό. κάποιες χημείες στον εγκέφαλο, σε αυτό το σκοτεινό ακόμα κουτί που μας ορίζει.

προσωπικά ζορίζομαι πολύ. το φαντασιακό μου απέχει πολύ από το εφικτό, απ΄ όσα έχω κατορθώσει να έχω σε αυτή τη ζωή. και δεν μιλάω για υλικά αγαθά. μιλάω για ανθρώπους, συναισθήματα, αγάπη και αποδοχή προς τον εαυτό μου. θεωρώ ότι είμαι κακή επιρροή και καλά θα κάνω να το πάρω απόφαση και να αποσυρθώ.

άλλοι άνθρωποι, απλά το κάνουν. αυτό που θέλουν. το ζουν. το προσπαθούν. εγώ το φαντασιώνομαι.

έχουν μιλήσει πολλοί για όλα αυτά. η ζωή είναι μια τραγωδία για πολλούς. τι παραπάνω να πω. ίσως κάποια στιγμή με την βοήθεια τις επιστήμης, της ιατρικής, της νευρολογίας και ψυχιατρικής να είναι εφικτό να σε ρυθμίζουν και να βρίσκεις γαλήνη κι ευτυχία, σε μια ζωή που γενικότερα δεν έχει νόημα και καλείσαι ο ίδιος να βρεις κάποιο για να πορευτείς.

υπάρχουν και κάποιοι που προσπαθούν να αλλάξουν τον κόσμο, για να τους χωράει, αλλά αυτό φοβάμαι ότι θα αργήσει πολύ.

 

[dum dum boy]

δεν είμαι εμμονικά δυστυχής, ούτε με θεωρώ υποδεέστερο.
είναι αυτή η φύση μου είναι που μου βάνει τρικλοποδιές.
είναι πέρα από τις συνειδητές δυνατότητές μου.
είναι hardcoded στο dna μου. κάπως έτσι.

 

[Ariana2018]

Μία μικρή διόρθωση ο πόλεμος μέσα μας δεν επηρεάζει σε ενα βαθμο τους γύρω μας Επηρεάζει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό τους γύρω μας και τις σχέσεις μας μαζί τους.
Προσωπικά οδευω στα 40 και στις φάσεις της ζωής μου συνέβαινε αυτό που περιγράφεις το άφησα απλώς να εκφραστεί τίποτα περισσότερο Τίποτα λιγότερο. δεν έχω καταπίεσει ποτέ τον εαυτό μου και όσες φορές Προσπάθησα να το κάνω ήταν πολύ μάταιο.
Άσε τον εαυτό σου ελεύθερο και κάποια στιγμή θα έρθει αυτό και θα καταλαγιάσει παράλληλα να διαβάζεις να φιλοσοφείς να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν

 

[Agaphbou]

Είναι εύκολο να λέμε έξω απ' τον χορό ότι η κατάθλιψη, η αγχώδης διαταραχή και τα συναφή αντιμετωπίζονται όπως π.χ. το αδυνάτισμα, με πειθαρχία και θέληση, αλλά δεν είναι τόσο απλό. Η κατάθλιψη και γενικότερα οι περισσότερες ψυχικές διαταραχές σπάνια αποτελούν απόρροια μόνο περιβαλλοντικών παραγόντων. Τις περισσότερες φορές είναι συνδυασμός μαζί με κάποια γενετική προδιάθεση, νευρολογικούς παράγοντες, ορμονικές διαταραχές ή κάποιο άλλο πρόβλημα υγείας, σωματικό. Η πολύ μεγάλη ευφυΐα επίσης μπορεί να οδηγήσει ευκολότερα σε κατάθλιψη, για πολλούς λόγους (καλύτερη αντίληψη της σκοτεινής πλευράς της πραγματικότητας, overthinking που εκτινάζει το άγχος, μοναξιά γιατί βρίσκεις πολύ δύσκολα ανθρώπους με το ίδιο επίπεδο σκέψης και αντίληψης, αίσθηση ότι δε σε καταλαβαίνει κανείς κι ότι ο κόσμος είναι βαρετός, υπερβολική ενασχόληση με πνευματικά ζητήματα που οδηγεί σε παραμέληση των υπόλοιπων τομέων όπως σωματική υγεία κι ευεξία, κοινωνικές συναναστροφές κ.ό.κ.).

 

[Guest 528707]

Θα πω μονο για αυτο γιατι το ζω πλεον μεσο της σχολης και την διαμαχη που εχει ξεσπασει αναμεσα σε ψυχολογους και σε ανθρωπους που εχουν ΜΟΝΟ τον τιτλο για να κοουτσαρουν ανθρωπους χωρις κανενα αλλο υποβαθρο ..

Η σχολη που ειμαι εχω πει εναι ιδωτικη ,αλλωστε πλεον υπαρχουν παρα πολλες ..τυχαινει πλεον στο επιπεδο που ειμαι να ειναι μαζι μου και ψυχολογοι οι οποιοι στην ταμπελα εξω απο το γραφειο τους θελουν να βαλουν απλα και το life coacho ...
Ναι ειναι μια μοδα της εποχης η οποια ομως εχει παρει τοσο μεγαλη διασταση γιατι μεσα απο αυτο παρα πολλοι ανθρωπου εχουν δει τεραστια διαφορα στην ζωη τους ..
Δεν ειναι τυχαιο και καθολου προς υποβαθμιση εκτος και αν εξυπητετει αλλους σκοπους ...
Αλλωστε επειδη εζησα και τις δυο πλευρες γνωριζω πολυ καλα πως οταν εχεις ενα προβλημα και ψαχνεις απεγνωσμανα καποιον να σε βοηθησει, θες να βρεις οποιοδηποτε να κουμπωνει επανω σου ,τωρα αν αυτος ειναι μονο coach ή και ψυχολογος μαζι (που για εμενα ειναι ποιο καλη η δευτερη επιλογη ) ειναι καθαρα θεμα προσωπικης επιλογης του καθενος και κανενας εξ αυτων δεν εχει το δικαιωμα να κρινει την επιλογη του εκαστοτε ανθρωπου ΕΦΟΣΟΝ τον βλεπει να εχει εξελιξη ...

Οποτε ...
Η διαφωνια των πανεπηστημιακων ψυχολογων με ολο αυτο ειναι η υπαρξη πλεον ανθρωπων που δηλωνουν επαγγελματιες ΑΛΛΑ εχουν τελειωσει ΜΟΝΟ μια ιδιωτικη σχολη ,εχουν παρακολουθησει και καποια αλλα σεμιναρια που τους δινει το δικαιωμα αυτου ...
Και εχουν εν μέρη δικιο ,αλλωστε το δικαιολογησα και πιο πανω ...
Δεν μπορει εγω οταν καταφερω και ολοκληρώσω ολο αυτο τον κυκλο που σας πληροφορω ειναι πολυ δαπανηρός οικονομικα (δεν τον κανει ο αλλος για χαβαλε )να παω και να ανοιξω ενα γραφειο και να αναλαβω κοσμο οσο και αν αυτα τα χαρτια μου δινουν το δικαιωμα...

Δεν θα το κανω γιατι ηδη εχω μια δουλεια και ολο αυτο το κανω για αλλο λογο ..

Απλα δεν εχουμε πλεον το διακιωμα να υποτιμουμε ανθρωπους που θα το ακολουθησουν επαγγελματικα ΟΤΑΝ βλεπουμε πελατες τους να τους αλλαζουν την ζωη προς το καλυτερο ..

Ας πεταξουμε λιγο αυτο το κομπλεξ απο πανω μας και ας μαθουμε να αναγνωριζουμε ανθρωπους συμφωνα με αυτο που προσφερουν σε αυτους που τους εχουν πραγματικη αναγκη και οχισυμφωνα με το πτυχιο τους ..

Ενα θα πω ,οταν μετα το χειρουργειο μου ηταν ανγκαια η κατασταση μου να δω ψυχολογο ,ο πρωτος που επισκέφτηκα ηταν απο τους καλυτερους και μαλιστα σε μεγαλη πολη ..
Επισκεψη 150 την πρωτη φορα και μετα τα 100αρια πηγαιναν συννεφο ...
Αποτελεσμα ?
μηδεν εις το πηλίκον ...αυτος ο ανθρωπος δεν κουμπωσε μαζι μου ...μπορει να ηταν ο καλυτερος ,αλλα εγω αισθανομουν οτι ακολουθουσε μαζι μου ενα μοτιβο οπως σε ολες τις αλλες περιπτωσεις που μπορει να ειχε και διαχειριζοταν για μετατραυματικο σοκ και τιποτε παραπανω ..
Καθε φορα μου ελεγε για τις κρισεις πανικου ,ολα στο μυαλο σου ειναι ξεχνα τα ..
Αυτο και μονο καταλαβα οτι ηταν μια φουσκα ειδικα οταν πηγα στον επομενο και πραγματικα ειπα τι στο καλο βρηκαν ολοι αυτοι και πηγαινουν στον προηγουμενο ...ηταν πολυ ποιο νεος ,ειχε και την ειδικοτητα του coach και φυσικα τα χρηματα που εδινα ηταν τα μισα και καμια φορα δεν μου επαιρνε μετα απο τον πρωτο χρονο που απλα του εκανα ενα τηλεφωνο να τον ρωτησω κατι και μου ελεγε εκεινος να παω απο το γραφειο ...

Ολα αυτα για ενα ¨ασθενη ¨παιζουν πολυ σημαντικο ρολο ...πολλοι εχουν παρει τρομερη απογοητευση απο ψυχολογους καταρτισμενους υποτιθεται και αλλοι τοσοι εχουν ξαναπαρει πισω την ζωη τους απο life coacho μονο ..
Γι αυτο σεβασμο στον οποιοδηποτε προσφέρει τετοια βοηθεια γιατι τον επαγγελματια δεν τον κανει μονο το πτυχιο αλλα και σε τι βαθμο σαν ανθρωπος μπορει να συναισθανθει αυτων που εχει απεναντι του.

 

[Samael]

Εν έτη 2022 έχει κάνει η μύγα κώλο και θεωρείται σοβαρό επάγγελμα το οτιδήποτε πλέον.
Δεν λέω στα πλαίσια της απελευθέρωσης της αγοράς και της εκδημοκράτισης μέσων και υπηρεσιών έχει μια αξία όλο αυτό. Απο την άλλη όμως...Με τι κόστος ; Οι απατεώνες είναι πάρα πολλοί, και η ποιότητα των υπηρεσιών έχει πέσει κατά μέσο όρο.
[automerge]1649148318[/automerge]

Ολα αυτα για ενα ¨ασθενη ¨παιζουν πολυ σημαντικο ρολο ...πολλοι εχουν παρει τρομερη απογοητευση απο ψυχολογους καταρτισμενους υποτιθεται και αλλοι τοσοι εχουν ξαναπαρει πισω την ζωη τους απο life coacho μονο ..
Γι αυτο σεβασμο στον οποιοδηποτε προσφέρει τετοια βοηθεια γιατι τον επαγγελματια δεν τον κανει μονο το πτυχιο αλλα και σε τι βαθμο σαν ανθρωπος μπορει να συναισθανθει αυτων που εχει απεναντι του.

Νομίζω οτι είναι κάπου στην μέση οι απαιτήσεις.
Το να έχεις θέληση να βοηθήσεις είναι πολύ σημαντικό αλλά δεν αναιρεί σαφώς την απαίτηση του να έχει κάποιος μια α εκπαίδευση, και ιδανικά και πιστοποίηση. Για να ξέρει τουλάχιστον στοιχειωδώς τι του γίνεται,να μπορεί να συζητήσει σοβαρά και λογικά και φυσικά να είναι σε θέση να ψάξει ότι χρειαστεί και να κατανοήσει φαινόμενα και καταστάσεις.

Απο την άλλη ,το να έχει κανείς μια α εκπαίδευση, και ιδανικά πιστοποίηση, δεν σημαίνει οτι αρκούν εαν βλέπει τους πελάτες του σαν κρέας που κουβαλάει χρήμα.

 

[Guest 528707]

Απο την άλλη ,το να έχει κανείς μια α εκπαίδευση, και ιδανικά πιστοποίηση, δεν σημαίνει οτι αρκούν εαν βλέπει τους πελάτες του σαν κρέας που κουβαλάει χρήμα.

Κρατα αυτο γιατι το εχω ζησει απο πανεπιστημιακους γιατρους μεχρι και ψυχολογους και αυτο ακριβως ειναι που με κανει να υποστηριζω μεχρι και την τελευταια λεξη ολα αυτα που ειπα ..

Χρημα οχι αστεια για να ακους και να βλεπεις την εκμετάλλευση και μονο ...τραγικο απλα

Επειτα στην δικη μου δουλεια εδω και 20 χρονια εχω εναν ανθρωπο ο οποιος ειναι τελειοφοιτος εξαταξιου ,αν αυτο σου λεει κατι και σε ενα χρονο βγαινει στην συνταξη ..
Αυτος ο ανθρωπος αυτη την στιγμη και τα τελευταια 10 χρονια εκπαιιδευει ανθρωπους που εχουν τελειωσει πανεπιστήμια και μαλιστα εχουν κανει και μεταπτυχιακα ..Η εξυπναδα του ,η ευγενεια του ,το ηθος του και ο απολυτως συγχρονισμος του στα αντανακλαστικα που απαιτει η δικη μας η δουλεια δεν τα εχει ΚΑΝΕΝΑΣ απο αυτους ..

Αλλο ενα χειροπιαστο παραδειγμα για εμενα

Σιγουρα δεν αναιρει ολα αυτα που ειπες ,απλα εγω εχω αλλεργία πλεον στους ανθρωπους που εχεουν καθαρα την προσωπικη αναγκη να υποβαθμιζουν αλλους για να αναδεικνυουν την δικη τους ¨αξια "
Γι αυτους και μονο η συγκεκριμενη απαντηση !
Οποτε ας αφήσουμε και λιγο χωρο και γι αυτη την μύγα ολοι εμεις που κανουμε κορνιζα τα πτυχια μας αλλα σε ολα τα αλλα εχουμε πιασει πατο !

 

[Samael]

Κρατα αυτο γιατι το εχω ζησει απο πανεπιστημιακους γιατρους μεχρι και ψυχολογους και αυτο ακριβως ειναι που με κανει να υποστηριζω μεχρι και την τελευταια λεξη ολα αυτα που ειπα ..

Χρημα οχι αστεια για να ακους και να βλεπεις την εκμετάλλευση και μονο ...τραγικο απλα

Επειτα στην δικη μου δουλεια εδω και 20 χρονια εχω εναν ανθρωπο ο οποιος ειναι τελειοφοιτος εξαταξιου ,αν αυτο σου λεει κατι και σε ενα χρονο βγαινει στην συνταξη ..
Αυτος ο ανθρωπος αυτη την στιγμη και τα τελευταια 10 χρονια εκπαιιδευει ανθρωπους που εχουν τελειωσει πανεπιστήμια και μαλιστα εχουν κανει και μεταπτυχιακα ..Η εξυπναδα του ,η ευγενεια του ,το ηθος του και ο απολυτως συγχρονισμος του στα αντανακλαστικα που απαιτει η δικη μας η δουλεια δεν τα εχει ΚΑΝΕΝΑΣ απο αυτους ..

Αλλο ενα χειροπιαστο παραδειγμα για εμενα

Σιγουρα δεν αναιρει ολα αυτα που ειπες ,απλα εγω εχω αλλεργία πλεον στους ανθρωπους που εχεουν καθαρα την προσωπικη αναγκη να υποβαθμιζουν αλλους για να αναδεικνυουν την δικη τους ¨αξια "
Γι αυτους και μονο η συγκεκριμενη απαντηση !
Οποτε ας αφήσουμε και λιγο χωρο και γι αυτη την μύγα ολοι εμεις που κανουμε κορνιζα τα πτυχια μας αλλα σε ολα τα αλλα εχουμε πιασει πατο !

Αντιλαμβάνομαι τι λες και πράγματι, ειδικά στην Ελλάδα έχουμε ένα θέμα """ακαδημαϊκότητας""" και μια αποχή απο την πραγματικότητα και την πράξη. Όπως η κάθε μύγα δηλώνει το οποιοδήποτε επάγγελμα, έχεις και άλλες μύγες που επειδή έκαναν ένα μάστερ ή πήραν ένα πτυχίο, θεωρούν οτι ξέρουν τα πάντα.

Ειδικά για την ψυχολογία που είναι στο πεδίο της θεωρητικής, φαντάζομαι πέφτει αρκετή περιττή ακαδημαϊκότητα(όπως σε πολλά αντικείμενα βέβαια). Κανονικά θα έπρεπε να δίνει κάποιος για να περνάει Έκθεση,φιλοσοφία,χημεία και βιολογία. Αυτό το προφίλ πιστεύω θα ήταν πολύ πιο σωστό σαν background.

Ωστόσο το life coaching είναι ιδιάζουσα περίπτωση. Οι άνθρωποι που λες μπορούν να εξυπηρετηθούν απο έναν life coach, διότι πιθανότατα τα προβλήματα τους δεν είναι σε επίπεδο να χρειάζονται ψυχολόγο. Ειδάλλως θα πήγαιναν σε έναν πιστεύω καθώς με αισιόδοξα λόγια δεν θα λυνόταν το πρόβλημα. Προσοχή όμως, το οτι θα πας σε έναν ψυχολόγο δεν σημαίνει οτι θα σου λύσει όλα σου τα προβλήματα. Είναι ψυχολόγος, όχι μάγος. Γνωρίζουμε ελάχιστα για την λειτουργία του εγκεφάλου, αλλά και άλλων οργάνων που σχετίζονται με αυτό(π.χ. έντερο,γεννητικά όργανα κτλπ). Επομένως το να πας ένα βήμα πιο πάνω σε επίπεδο αφαίρεσης φαίνεται ολίγον μάταιο εαν δεν μπορείς να εξηγήσεις τα πράγματα στο πιο στοιχειώδες επίπεδο. Και επί της ουσίας ναι, είναι λίγο μάταιο. Όμως οι ψυχολόγοι αυτά τα βλέπουν ως ένα black box και εστιάζουν στο task at hand. Ερμηνεύουν κυρίως ότι αφορά το κοινωνικό υπόστρωμα και σε άλλες περιπτώσεις που υπάρχει και πρόβλημα στο απο κάτω επίπεδο, γίνεται συνεργασία και με έναν ψυχίατρο. Είναι απόλυτα λογικό λοιπόν να μην μπορούν να λύσουν το κάθε πρόβλημα γιατί όπως σε όλες τις επιστήμες, η γνώση μας δεν είναι πλήρης.

...εαν είναι όμως να εμπιστευτείς έναν τυχαίο που δηλώνει life coach, εννοείται οτι είναι προτιμότερος ένας ψυχολόγος. Όπως είπα δεν είναι σίγουρο οτι θα σου λύσει το πρόβλημα. Μπορεί να μην λύνεται καν εδώ που τα λέμε. Σίγουρα όμως θα είναι απο τους ανθρώπους με τις περισσότερες πιθανότητες να σε βοηθήσουν ή να μην κάνουν περαιτέρω ζημιά.

Για εμένα δεν τίθεται λοιπόν ζήτημα υποβάθμισης των ψυχολόγων ή του life coaching. Διότι δεν μπορούν να συγκριθούν. Ο ένας είναι life guru. Του άλλου δεν είναι αυτός ο σκοπός. Κάποιος που χρειάζεται έναν μπούσουλα για να κάνει την ζωή του όπως θέλει, δεν σημαίνει οτι έχει ανάγκη απο ψυχολόγο. Μπορεί να πάρει συμβουλές απο την μάνα του,τον πατέρα του,την γιαγιά του, τους φίλους του,την θεία του,έναν life coach...δεν έχει σημασία. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν ο δεύτερος πάει να κάνει την δουλειά του πρώτου. Και κυρίως όταν καταχρηστικά λέει οτι είναι ψυχολόγος.

Τώρα απο εκεί και πέρα,δεν μας διαλέγει ο ψυχολόγος, εμείς τον διαλέγουμε. Και εαν δεν μας κάνει,τον αλλάζουμε απλούστατα. Και καλοί που ενδιαφέρονται υπάρχουν, και κακοί που κοιτάνε να μας φάνε τα λεφτά υπάρχουν και απο όλα,σε κάθε επαγγελματικό χώρο. Απλά στην Ελλάδα ο ρόλος της ψυχικής υγείας δεν αντιμετωπίζεται με την ίδια σοβαρότητα που αντιμετωπίζονται άλλα επαγγέλματα(π.χ. νομικά ζητήματα, μηχανική και ιατρική ζητήματα κτλπ.). Με αποτέλεσμα να έχει κανείς το ελεύθερο στην ουσία να είσαι όσο καραγκιόζης θέλει με φαινομενικά μηδέν συνέπειες για το κοινωνικό σύνολο, και πρακτικά μηδενικές για τον ίδιο. Αυτό δεν σημαίνει οτι είναι το επάγγελμα προβληματικό, αλλά οι άνθρωποι που το ασκούν και η νοοτροπία τους.

 

[Guest 528707]

Αντιλαμβάνομαι τι λες και πράγματι, ειδικά στην Ελλάδα έχουμε ένα θέμα """ακαδημαϊκότητας""" και μια αποχή απο την πραγματικότητα και την πράξη. Όπως η κάθε μύγα δηλώνει το οποιοδήποτε επάγγελμα, έχεις και άλλες μύγες που επειδή έκαναν ένα μάστερ ή πήραν ένα πτυχίο, θεωρούν οτι ξέρουν τα πάντα.

Ειδικά για την ψυχολογία που είναι στο πεδίο της θεωρητικής, φαντάζομαι πέφτει αρκετή περιττή ακαδημαϊκότητα(όπως σε πολλά αντικείμενα βέβαια). Κανονικά θα έπρεπε να δίνει κάποιος για να περνάει Έκθεση,φιλοσοφία,χημεία και βιολογία. Αυτό το προφίλ πιστεύω θα ήταν πολύ πιο σωστό σαν background.

Ωστόσο το life coaching είναι ιδιάζουσα περίπτωση. Οι άνθρωποι που λες μπορούν να εξυπηρετηθούν απο έναν life coach, διότι πιθανότατα τα προβλήματα τους δεν είναι σε επίπεδο να χρειάζονται ψυχολόγο. Ειδάλλως θα πήγαιναν σε έναν πιστεύω καθώς με αισιόδοξα λόγια δεν θα λυνόταν το πρόβλημα. Προσοχή όμως, το οτι θα πας σε έναν ψυχολόγο δεν σημαίνει οτι θα σου λύσει όλα σου τα προβλήματα. Είναι ψυχολόγος, όχι μάγος. Γνωρίζουμε ελάχιστα για την λειτουργία του εγκεφάλου, αλλά και άλλων οργάνων που σχετίζονται με αυτό(π.χ. έντερο,γεννητικά όργανα κτλπ). Επομένως το να πας ένα βήμα πιο πάνω σε επίπεδο αφαίρεσης φαίνεται ολίγον μάταιο εαν δεν μπορείς να εξηγήσεις τα πράγματα στο πιο στοιχειώδες επίπεδο. Και επί της ουσίας ναι, είναι λίγο μάταιο. Όμως οι ψυχολόγοι αυτά τα βλέπουν ως ένα black box και εστιάζουν στο task at hand. Ερμηνεύουν κυρίως ότι αφορά το κοινωνικό υπόστρωμα και σε άλλες περιπτώσεις που υπάρχει και πρόβλημα στο απο κάτω επίπεδο, γίνεται συνεργασία και με έναν ψυχίατρο. Είναι απόλυτα λογικό λοιπόν να μην μπορούν να λύσουν το κάθε πρόβλημα γιατί όπως σε όλες τις επιστήμες, η γνώση μας δεν είναι πλήρης.

...εαν είναι όμως να εμπιστευτείς έναν τυχαίο που δηλώνει life coach, εννοείται οτι είναι προτιμότερος ένας ψυχολόγος. Όπως είπα δεν είναι σίγουρο οτι θα σου λύσει το πρόβλημα. Μπορεί να μην λύνεται καν εδώ που τα λέμε. Σίγουρα όμως θα είναι απο τους ανθρώπους με τις περισσότερες πιθανότητες να σε βοηθήσουν ή να μην κάνουν περαιτέρω ζημιά.

Για εμένα δεν τίθεται λοιπόν ζήτημα υποβάθμισης των ψυχολόγων ή του life coaching. Διότι δεν μπορούν να συγκριθούν. Ο ένας είναι life guru. Του άλλου δεν είναι αυτός ο σκοπός. Κάποιος που χρειάζεται έναν μπούσουλα για να κάνει την ζωή του όπως θέλει, δεν σημαίνει οτι έχει ανάγκη απο ψυχολόγο. Μπορεί να πάρει συμβουλές απο την μάνα του,τον πατέρα του,την γιαγιά του, τους φίλους του,την θεία του,έναν life coach...δεν έχει σημασία. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν ο δεύτερος πάει να κάνει την δουλειά του πρώτου. Και κυρίως όταν καταχρηστικά λέει οτι είναι ψυχολόγος.

Τώρα απο εκεί και πέρα,δεν μας διαλέγει ο ψυχολόγος, εμείς τον διαλέγουμε. Και εαν δεν μας κάνει,τον αλλάζουμε απλούστατα. Και καλοί που ενδιαφέρονται υπάρχουν, και κακοί που κοιτάνε να μας φάνε τα λεφτά υπάρχουν και απο όλα,σε κάθε επαγγελματικό χώρο. Απλά στην Ελλάδα ο ρόλος της ψυχικής υγείας δεν αντιμετωπίζεται με την ίδια σοβαρότητα που αντιμετωπίζονται άλλα επαγγέλματα(π.χ. νομικά ζητήματα, μηχανική και ιατρική ζητήματα κτλπ.). Με αποτέλεσμα να έχει κανείς το ελεύθερο στην ουσία να είσαι όσο καραγκιόζης θέλει με φαινομενικά μηδέν συνέπειες για το κοινωνικό σύνολο, και πρακτικά μηδενικές για τον ίδιο. Αυτό δεν σημαίνει οτι είναι το επάγγελμα προβληματικό, αλλά οι άνθρωποι που το ασκούν και η νοοτροπία τους.

Συμφωνώ απόλυτα σε όλα αυτά που λες και για εμένα το να αποκτάς άδεια εξασκησεως επαγγελματος όσο αφορά τον τομέα της ψυχικής υγείας θα πρεπει να γίνει ακόμα ποιο απαίτιτικη.

Αλλωστε υπάρχουν πολυ ειδικές περιπτώσεις..
Μαζί μας έχουμε και διατροφολόγους, γυμναστες,φυσιοθεραπευτες και γενικά ανθρωπους που πέραν του αντικειμένου τους, επιβάλετε να ξέρουν πολύ παραπάνω πράγματα ώστε να μπορούν να βοηθήσουν ένα άτομο να πετύχει τον στόχο του..

Εδώ πλέον γιατροι ανεξάρτητος ειδικότητας έχουν πάρει και τον ρόλο του ψυχολόγου εφόσον πολλές παθήσεις οφείλονται εκεί..
Όπως πολυ σωστά ανέφερες και εσύ μια ειδικότητα που έχει άμεση σχέση με όλο αυτό είναι του γαστρεντερολογου ..
Στομάχι και έντερο (δεύτερος εγκέφαλος του ανθρώπου) είναι άμεσα συνδεδεμένα με αυτά..

Πας εκεί και αφού σου κάνει όλες τις εξετάσεις σου λέει ένα άγχος σου πετάει και αγχολυτικα ή αντιλαταθκιπτικα στο τραπέζι και δεν σου λέει, ΠΡΙΝ από την χρήση αυτών να πας σε ένα ψυχολογο να σου μάθει να διαχειριζεσαι το σωματοποιημεβο άγχος σου πριν γίνεις εξαρτημένος από αυτά...

Άλλο παράδειγμα?
Πόσο σημαντικό είναι για ενα διατροφολόγο που έχει να διαχειριστεί μια περίπτωση ενός νέου παιδιού που θέλει να παλέψει παράλληλα με την απώλεια κιλών αλλά και με την αποδοχή όλης αυτής της εικόνας του να το πετύχει?
Δύο επιστήμες παράλληλες πλέον.....
Ειδικα σε θέματα διατροφής επιβάλετε πλέον να έχουν τέτοιες γνώσεις.
Δεν τις προσφέρουν όμως στο βαθμό που θα είναι αρκετός ώστε τα στόμα αυτά να έχουν επιθυμητό αποτέλεσμα με συχνό φαινόμενο να απογοητευονται και να τα παρατάνε ..
Οπότε τι καλυτερό να διαλέξεις ένα διατροφολόγο ο οποίος ξέρεις ότι έχει παρακολουθήσει και τέτοια μαθήματα..

Μην μπερδευομαστε όπως είπες και εσύ, οι ψυχολόγοι και γενικά οι σύμβουλοι υγείας δεν είναι γκουρού...δεν θα σου δώσουν τις μαγικές λύσεις, απλά θα σου δείξουν πως να διαχειροζεσαι τις σκέψεις σου σε τέτοιο βαθμό που να μην σε κρατάνε πίσω από την οποιαδήποτε προσπάθεια..
Κανένας επαγγελματίας όσο καταρτισμεβος και να είναι δεν μπορεί να το κάνει αυτό αν δεν το έχει διδαχθεί...

Έπειτα οι φυσικό θεραπευτές, ειδικά αυτοί που εργάζονται στον τομέα της αποκατάστασης..
Ναι ,σε βαριές περιπτώσεις υπάρχει ειδικό τιμ που πλαισιώνει το άτομο αλλά μην ξεχνάμε πως για την Ελλάδα κάτι τέτοιο οσο αφορά το κόστος είναι απλησίαστο για πολλές περιπτώσεις...

Μπορώ να καθίσω μέχρι αύριο να λέω τι δυσκολίες συνάντησα εγώ μέχρι να βρω το κατάλληλο τιμ που θα με βοηθήσει στην ιστορία μου ..
Ακόμα και ο φυσιοθεραπευτης μου είχε να διαχειριστεί εκτός από την αποκατάσταση μου, εμένα ,ένα ιδιαιτερο τότε άτομο, που όταν πήγα εκεί το πρώτο πράγμα που του είπα ειναι οτι θα συνεργαστώ μαζί του αρκεί να ΜΗΝ με ακουμπήσει στο σημείο που έχω χειρουργηθει..
Τώρα που το λέω απλά γελάω, τότε του το έλεγα έκλαιγα από τον φόβο μου ...

Αν αυτος ο άνθρωπος δεν ήταν καταρτισμενος παράλληλα και στο ψυχολογικό κομμάτι θα μου έλεγε βρε κοπελιά πλάκα μας κάνεις?
Πως θα σου κανω θεραπεία χωρίς να σε αγγίξω?

Και όμως οι πρωτες απαντήσεις που μου έδωσε ,ο τρόπος που με προσέγγισε,με αγκάλιασε και μου είπε πως θα κάνει ότι πρεπει ,αλλά αρχικά θα πρεπει να μου πάρει τον φόβο και η πρώτη επαφή με το σώμα μου ήταν αρκετή για εμένα να μην πάθω άλλη μια κρίση πανικού από τον φόβο μου γιατί καποιος με αγγίζει σε εκείνο το σημείο οπότε εμένα αυτόματα θα αρχίσουν να παραλύουν τα πόδια μου ,να χάνω τις αισθήσεις και να λυποθυμω..


Τελοσπαντων είναι πολυ δυνατές οι καταστάσεις οι οποίες έχω ζήσει παραλληλα και με άλλα άτομα που τύχαινε να συναντώ στους χώρους όπου βρισκόμουν συστηματικά για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, που με κάνει να πιστεύω πως οποιοσδήποτε επαγγελματίας υγείας θα πρέπει πριν ακόμα του δώθει η άδεια εξασκησεως επαγγελματος να παρακολουθεί σεμινάρια life coaches ...
Όχι να διαβάζουν ένα δύο βιβλία και να λένε εγώ ξέρω..
Γιατί αυτοι είναι η χειρότερη μάστιγα για εμένα..
Άνθρωποι οι οποίοι απλά διάβασαν βιβλία από μόνοι τους ,χωρίς καμια συναίσθηση και αντίληψη τι σημαίνει κρίση πανικού και σψματοπιηση αυτού ή τι σημαίνει να φοβάσαι να κάνεις ένα βήμα μόνη σου και θέλουν να το παίξουν ψυχολόγοι...

Νομίζω γινόμαστε αντιληπτοί και οι δύο οτι συμφωνούμε αλλά κάπου εγώ θα έλεγα το βλέπω και λίγο ποιο συναισθηματικά και ίσως γίνομαι λιγάκι περισσότερο "σκληρη" σε όλο αυτό εφόσον δεν το βλέπω καθαρα και μόνο σαν επάγγελμα οτιδηποτε έχει να κάνει με την ψυχική υγεία.