Η ζωή στο νησί

[fashionista]

Και τι δε θα έδινα να ήμουν στη θέση σου... Δεν αγαπώ τις μεγαλουπόλεις. Η Αθήνα με έχει κουράσει (παρότι η περιοχή που μένω δεν είναι και τόσο πυκνοκατοικημένη). Πάντα λάτρευα την ηρεμία που αποπνέει το νησί, το χωριό... Δεν είμαι και καθόλου της νυχτερινής ζωής και του γενικότερου ξεφαντώματος, οπότε καταλαβαίνεις. Μόνο το Θέατρο απολαμβάνω εδώ και τις πολλές επιλογές σε Μουσικές Σκηνές. Κίνηση, γρήγοροι ρυθμοί ζωής, αποπνικτική ατμόσφαιρα, αποξένωση... Δε μου πολυταιριάζουν

Σίγουρα και το νησί έχει τα μειονεκτήματά του (όπως καθετί άλλωστε). Λίγο ο αδιάκριτος κόσμος και το κουτσομπολιό, λίγο η υγρασία/καιρός...
Αλλά νομίζω θα βοηθούσε να προσπαθήσεις να δεις τα θετικά της τωρινής κατάστασης. Που από ότι κατάλαβα είναι και άκρως προσωρινή! Έχεις το χρόνο να χαλαρώσεις λίγο και να απολαύσεις μία διαφορετική κατάσταση. Γαλήνη και ψυχική νηνεμία. Δεν είναι και λίγο. Νομίζω τέτοιες συνθήκες ευνοούν και την εσωτερική ψυχική ανασύνθεση, την αυτογνωσία. Δες το λίγο πιο θετικά. Για λίγο είναι άλλωστε. Και από όλα στη ζωή μας πάντα κερδίζουμε και κάτι.

Το ξερω μωρε εχεις δικιο,αλλα εδω και 10 μερες βρεχει ασταματητα και δεν μπορω να βγω πουθενα ασε που εχει απογορευτικο στα πλοια και ειναι αδεια τα souper market

Φέτος περνάω κι εγώ τον πρώτο μου χειμώνα στο νησί.Πέρασα σε σχολή της Μυτιλήνης και μιας και δεν ήταν απ'τις πρώτες μου επιλογές, είχαν πολλούς ενδοιασμούς μέχρι να αποφασίσω ότι τελικά θα εγκατασταθώ.
Σκεφτόμουν ακριβώς αυτό το πράγμα...Ότι θα είμαι αποκλεισμένη σε ένα νησί, δεν θα μπορούσα να πάρω ένα λεωφορείο και να βρεθώ σπίτι μου και ο μόνος τρόπος για να φύγω θα ήταν το αεροπλάνο(που κοστίζει αρκετά) και το πλοίο.
Το νησί είναι πανέμορφο(δεν μπορώ να πω το αντίθετο).Πολλές φορές κάθομαι στην παραλιακή και χαζεύω τη θέα.Παρ'όλα αυτά μου φαίνεται λίγο χωριό.Κλειστή κοινωνία, όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, ακόμα και στην πανεπιστημιακή κοινότητα ό,τι κι αν κάνεις θα μαθευτεί.Επίσης, οι επιλογές σε διασκέδαση είναι περιορισμένες.Ας μην μιλήσω για τη βροχή καλύτερα...Έχει μια βδομάδα που βρέχει ακατάπαυστα.Έχουμε μουλιάσει.
Ώρες ώρες δηλαδή αναρωτιέμαι γιατί ήρθα εδώ... Αλλά γενικά νομίζω πως έχω προσαρμοστει αρκετά.
Περιμένω να φτιάξει ο καιρός, να έρθει η Άνοιξη για να νιώσει ότι είμαι σε νησί!

εγω ειμαι τελειοφητη στην Μυτιληνη υπομονη εχεις ακομη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[faeton]

Είσαστε ακομα νέοι. Οι πιο μεγάλοι και στις πόλεις και στα νησιά στο σπίτι μέσα περνάνε με την τηλεοραση και τον υπολογιστ'η.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[KeepDreaming!]

εγω ειμαι τελειοφητη στην Μυτιληνη υπομονη εχεις ακομη

Ααα σε ποια σχολή;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DarthFederer]

Παντα παιζει ρολο σε ποιο νησι μενεις, ας πουμε ειναι βλακωδες να βαζουμε στην συζητηση την Κρητη οταν αναφερονται νησια των Κυκλαδων ή καποια απο τα Δωδεκανησα. Με την ιδια λογικη να βαλουμε και στη συζητηση την Κυπρο ή τη Βρετανια. Νησια ειναι κι αυτα. Σημασια εχει το μερος που μενεις να σου παρεχει καποιες βασικες παροχες (σχολεια, νοσοκομεια, αεροδρομιο κλπ) ωστε να μη μενεις ξεκρεμαστος. Και δυστυχως αυτη τη στιγμη τα περισσοτερα Ελληνικα Νησια δεν εχουν αυτες τις υποδομες. Το μονο νησι πλην Κρητης που νομιζω τα καλυπτει αυτα ειναι η Ροδος. Ναι δεν διαφωνω οτι σε καποιους αρεσουν οι χαλαροι ρυθμοι αλλα να μην αυτοεξοριστεις κιολας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερινύς]

Παντα παιζει ρολο σε ποιο νησι μενεις, ας πουμε ειναι βλακωδες να βαζουμε στην συζητηση την Κρητη οταν αναφερονται νησια των Κυκλαδων ή καποια απο τα Δωδεκανησα. Με την ιδια λογικη να βαλουμε και στη συζητηση την Κυπρο ή τη Βρετανια. Νησια ειναι κι αυτα. Σημασια εχει το μερος που μενεις να σου παρεχει καποιες βασικες παροχες (σχολεια, νοσοκομεια, αεροδρομιο κλπ) ωστε να μη μενεις ξεκρεμαστος. Και δυστυχως αυτη τη στιγμη τα περισσοτερα Ελληνικα Νησια δεν εχουν αυτες τις υποδομες. Το μονο νησι πλην Κρητης που νομιζω τα καλυπτει αυτα ειναι η Ροδος. Ναι δεν διαφωνω οτι σε καποιους αρεσουν οι χαλαροι ρυθμοι αλλα να μην αυτοεξοριστεις κιολας

Τις βασικές παροχές που ορίζεις εσύ (σχολεία+νοσοκομεία+αεροδρόμιο), τις παρέχουν και τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου (Μυτιλήνη, Χίος, Σάμος, για την Λήμνο δεν είμαι σίγουρη ότι έχει αεροδρόμιο), από τις Κυκλάδες η Σύρος και από τα Επτάνησα η Κέρκυρα σίγουρα. Για Σποράδες δεν ξέρω αλλά με το δελφίνι είσαι σε 2 ώρες Βόλο. Και τα νησιά του Αργοσαρωνικού 3 σκατούλες είναι, αλλά είσαι στην Αθήνα in no time.

Καμία σύγκριση προφανώς με Κρήτη, η Κρήτη από μόνη της σαν κρατίδιο είναι, όλα τα έχει, αλλά δεν είναι όλα τα νησιά Καστελόριζο και Αντικύθηρα. Εξαρτάται τι ψάχνεις. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να με φανταστώ από την Θεσσαλονίκη που μένω 21 χρόνια και τα έχω όλα στα πόδια μου σε ένα νησί, οποιοδήποτε, ακόμα και την Κρήτη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[GiorgosAsi]

Εγω εχω ζησει και σε νησι και αθηνα,και θα ελεγα οτι ειναι ωραιο να μενεις σε νησι μεχρι πρωτη γυμνασιου.Οι εικονες απο το νησι και η δυνατοτητα του να παιζεις κοντα στη φυση και στη θαλασσα ειναι εικονες που σου μενουν και περνας πολυ καλυτερα αποτι στην πολη σιγουρα.Στα νησια τα πραγματ αειναι διαφορετικα και πολυ πιο ανεμελα και χωρις κινδυνους,πειτα κατα το γυμνασιο χρειαζεσαι αλλα πραγματα,προσαρμοζεσαι στο διαβασμα και στη δουλεια της πολης και εχεις τα νησια για διακοπες το καλοκαιρι.Τωρα η κρητη ειναι ιδιαιτερο νησι με αλλα τοπικιστικα προτυπα,ασε που ειναι γεματη οπλα και τα παιδια μεγαλωνουν σαν οπλαρχηγοι και αρματολοι

Υγ Η λημνος εχει αεροδρομιο και εχει και το μεγαλυτερο πολεμικο αεροδρομιο στα βαλκανια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[KeepDreaming!]

Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να με φανταστώ από την Θεσσαλονίκη που μένω 21 χρόνια και τα έχω όλα στα πόδια μου σε ένα νησί, οποιοδήποτε, ακόμα και την Κρήτη.

Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ που ζούσα Θεσσαλονίκη και ξαφνικά βρέθηκα στη Μυτιλήνη, έχω πάθει ένα σοκ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mάιρα]

Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ που ζούσα Θεσσαλονίκη και ξαφνικά βρέθηκα στη Μυτιλήνη, έχω πάθει ένα σοκ!

Πιο μεγάλη αλλαγή δεν θα μπορούσες να κάνεις, ίσως να σου κακοφαίνεται λιγάκι. Από εκεί που είχες πάρα πολλές επιλογές τώρα είσαι αρκετά περιορισμένη. Ενώ αν ήσουν από νησί και πέρναγες Θεσσαλονίκη θα ήταν το τέλειο πιστεύω. Ελπίζω να περάσω σε κάποια πόλη και όχι σε νησί, δεν θα το αντέξω, και πολύ άντεξα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stavri_]

Ενώ αν ήσουν από νησί και πέρναγες Θεσσαλονίκη θα ήταν το τέλειο πιστεύω.

Μη το λες... Η συνήθεια είναι μεγάλο πράγμα! Όπως από Θεσσαλονίκη, θα δυσκολευτεί κάποιος να βρεθεί σε νησί/χωριό, το ίδιο θα συμβεί και αν από το νησί κληθεί να "μετακομίσει" σε μεγαλούπολη!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Παρακολουθώ το θέμα και θα μου επιτρέψετε να πω ότι κάποιες απόψεις τις βρίσκω από υπερβολικές ως περίεργες. Το ξεκαθαρίζω από την αρχή, ότι γεννήθηκα, μεγάλωσα, ζω και σπουδάζω στην Αθήνα, οπότε δεν αποκλείεται να κάνω λάθος, όμως θα μου επιτρέψετε να γράψω την άποψή μου.
Πιστεύω ότι το να αλλάξω τόπο διαμονής μετά από τόσα χρόνια συνήθειας, σίγουρα δεν είναι σαν να αλλάζεις κανάλι στην τηλεόραση. Δε νομίζω όμως ότι είναι θέμα "μεγαλύτερου" ή "μικρότερου" μέρους. Πιθανόν μέχρι το τέλος της χρονιάς να βρίσκομαι στο εξωτερικό και προφανώς αυτό μου δημιουργεί σκέψεις. Θεωρώ ότι όταν "φεύγεις", το πιο μεγάλο πρόβλημα είναι αν έχεις κάποια σχέση και την αφήνεις πίσω.
Θα προσπαθήσω να σκεφτώ το πώς θα αντιδρούσα αν δεν είχα σχέση και έπρεπε να πάω να σπουδάσω σε κάποιο όχι μεγάλο νησί. Νομίζω ότι δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα και πολύ γρήγορα θα προσαρμοζόμουν. Ένα καινούργιο ξεκίνημα σε έναν άλλο τόπο, θα μου έδινε φτερά και η αλλαγή τρόπου ζωής θα μου ήταν ευχάριστη. Σίγουρα ο ρυθμός ζωής θα ήταν πιο ήρεμος. Προφανώς δεν θα ήμουνα ναυαγός σε ερημονήσι, θα υπήρχαν εκεί και άλλοι φοιτητές και φοιτήτριες σαν κι εμένα, οπότε δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να δημιουργήσω παρέες, φιλίες ή και σχέσεις.
Ποια είναι αυτά που θα μου έλειπαν σε σχέση με τη μεγάλη πόλη; Δε νομίζω η διασκέδαση, καθώς παντού όπου υπάρχουν σχολές, κάποιοι έχουν φροντίσει για αυτό. Ας μην είχα 200 μπαράκια να διαλέξω, τα 3 θα μου έφταναν, ας υπήρχε μόνο ένα κλαμπ, ας μην είχε σκυλάδικο (ειδικά για το τελευταίο, συγνώμη αλλά ...χέστηκα). Δεν θα υπήρχε κινηματογράφος; Λες και δεν υπάρχει τρόπος να δει κάποιος ακόμα και τις καινούργιες ταινίες στον υπολογιστή του. Θέατρα; Αλήθεια, αυτοί που τα επικαλούνται, πόσες φορές το χρόνο τα επισκέπτονται; Αν ήθελα πολύ κάτι τέτοιο, στις διακοπές θα ήμουνα στη μεγαλούπολη. Τι άλλο θα μου έλειπε; Οι βόλτες; Οι μαζώξεις στα φοιτητικά σπίτια; Ούτε ο καιρός θα ήταν πρόβλημα. Τι θα με πείραζε αν βρέχει; Ευτυχώς υπάρχουν οι ομπρέλες και τα αδιάβροχα. Πού τη βλέπουν κάποιοι την απομόνωση, όταν υπάρχει η καλή παρέα; Όσο για την "κλειστή κοινωνία", ποιος νοιάζεται; Από όσο ξέρω, στα μικρά μέρη οι φοιτητές έχουν τη δική τους κοινωνία και την κυρά-Κατίνα την έχουν γραμμένη στα απόκρυφα βιβλία τους.
Θα το πω ξανά, ίσως και να κάνω λάθος, καθώς δεν έχω ζήσει παρόμοια εμπειρία. Όμως είμαι σίγουρος ότι εκείνο που δεν θα έκανα, θα ήταν το να γκρινιάζω και να κλαίγομαι.

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stavri_]

(1) κάποιες απόψεις τις βρίσκω από υπερβολικές ως περίεργες.
(2) Θεωρώ ότι όταν "φεύγεις", το πιο μεγάλο πρόβλημα είναι αν έχεις κάποια σχέση και την αφήνεις πίσω.
(3) Νομίζω ότι δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα και πολύ γρήγορα θα προσαρμοζόμουν. Ένα καινούργιο ξεκίνημα σε έναν άλλο τόπο, θα μου έδινε φτερά και η αλλαγή τρόπου ζωής θα μου ήταν ευχάριστη. δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να δημιουργήσω παρέες, φιλίες ή και σχέσεις.
(4) Θέατρα; Αλήθεια, αυτοί που τα επικαλούνται, πόσες φορές το χρόνο τα επισκέπτονται;
(5) Τι άλλο θα μου έλειπε; Οι βόλτες; Οι μαζώξεις στα φοιτητικά σπίτια; Πού τη βλέπουν κάποιοι την απομόνωση, όταν υπάρχει η καλή παρέα;

Φίλτατε Δία, διάβασα με ενδιαφέρον την απάντησή σου στο συγκεκριμένο νήμα. Έχοντας επιλέξει κάποια σημεία αυτής (τα έχω αριθμήσει κιόλας, για να διευκολύνω λιγάκι και εμένα και τον αναγνώστη), θα ήθελα να εκφράσω και τη δική μου άποψη/"αντίλογο" για τα συγκεκριμένα χωρία.

(1) Είναι λογικό (όχι ίσως απόλυτα σωστό, αλλά λογικό) να θεωρούμε συχνά οτιδήποτε δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ή είναι "μακριά" από το χαρακτήρα μας και τη γενικότερη νοοτροπία μας, ως υπερβολικό/περίεργο. Και αυτό συμβαίνει δυστυχώς παντού, σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Συνήθως (αν όχι πάντα), καθετί το οποίο δεν αγγίζει βιωματικές μας εμπειρίες ή δεν συνάδει με τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας μας, γίνεται πολύ δύσκολα αντιληπτό σε μας, από την άποψη του ότι αυτό φαίνεται στα μάτια μας τουλάχιστον ως παράξενο ή και ιδιαίτερο τρόπον τινά. Και όπως είπα, είναι λογικό. Γιατί, πώς μπορείς να εξηγήσεις μία συμπεριφορά/αντίδραση/σκέψη/πεποίθηση όταν αυτή απέχει χιλιόμετρα από την αντίστοιχη δική σου;; Η αλήθεια είναι ότι δε μπορείς εύκολα να την εξηγήσεις, γιατί πολύ απλά δεν είναι καθόλου εύκολο να "δικαιολογήσεις" κάτι το οποίο δε μπορείς σε καμία περίπτωση να νιώσεις, ή να ταυτιστείς μαζί του.
Οπότε καταλαβαίνω γιατί κάποια πράγματα/απόψεις που εκφράστηκαν νωρίτερα, σου φαίνονται ίσως υπερβολικά. Λογικό λοιπόν, εφόσον καλώς ή κακώς το "ξένο" προς εμάς, χιλιάδες χρόνια τώρα,ταυτίζεται με το περίεργο,όπως λες.

(2)(εδώ εξηγώ που διαφωνώ, με βάση το ότι η "σχέση" στην οποία αναφέρεσαι είναι ερωτική, αν κατάλαβα ορθώς- που νομίζω αυτό εννοείς)
Αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό και άπτεται στην ισχύ της σχέσης στην οποία αναφέρεσαι. Θέλω να πω, ότι για πολλούς όντως, η ύπαρξη μίας σοβαρής ερωτικής σχέσης είναι το ύψιστο κώλυμα σε μία ενδεχόμενη "μετακίνηση". Όμως, παρ' όλα αυτά, και πάλι υπάρχουν πολλοί που "πιο μεγάλο τους πρόβλημα όταν φεύγουν" δεν είναι η ερωτική σχέση που ίσως υπάρχει και μένει πίσω, αλλά είναι γι' αυτούς ο προσωρινός αποχωρισμός πχ κάποιου μέλους της οικογένειας (γονέας, αδερφός/ή) ή κάποιου αδελφικού/κολλητού φίλου-φίλης. Και αυτό οφείλεται όχι απλά στο "δέσιμο" που μπορεί να έχεις με αυτούς (γιατί και στη σχέση εννοείται πως αυτό το δέσιμο υπάρχει), αλλά στο ότι οι προτεραιότητες του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικές. Για κάποιον η "αρχή και το τέλος" του (με μία βέβαια υπερβολικότητα αυτή η έκφραση), μπορεί να μην είναι ο έρωτας του, αλλά κάποιος στενός συγγενής του. Και αυτό δεν έχει να κάνει πάντα με το θέμα της αδυναμίας "ανεξαρτητοποίησης" από την οικογένεια που ίσως εκεί πάει το μυαλό πολλών. Έχει να κάνει με βιώματα και χαρακτήρα.

Ακόμα, δεν είναι καν απαραίτητο πως μία σχέση (οποιασδήποτε φύσης αυτή τη φορά), είναι πάντα το μεγαλύτερο θέμα που προκύπτει. Μπορεί πχ το "πρόβλημα" να ταυτίζεται με την υγεία σου. Δηλαδή, η μετακίνηση σε άλλη πόλη, να δυσχεραίνει κάπως τον "έλεγχό" της ή τη διαδικασία του ελέγχου της!

(3)Και κάπου Εδώ έγκειται και η μεγάλη <<διαφωνία>> μου!
Θα ακουστεί κάπως κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια! ΤΑ ΠΑΝΤΑ έχουν να κάνουν με την προσωπικότητα του καθενός. (ίσως και τη γενετική του προδιάθεση σε κάποιες περιπτώσεις) Οι αλλαγές που αναφέρεις φερειπήν, μπορεί για σένα (όπως και για πολλούς άλλους) να είναι κάτι ευπρόσδεκτο στη ζωή και ευκόλως διαχειρίσιμο! Μπορεί να είναι κάτι το αναζωογονητικό και η δημιουργία νέων κοινωνικών επαφών, να είναι μία υπέροχη πρόκληση,άκρως ποθητή πολλές φορές! ΌΜΩΣ, έλα που δεν είναι για όλους έτσι! Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται ακόμη και διαφορετική οδοντόκρεμα να χρησιμοποιήσουν. Δυσκολεύονται ακόμη και αν πχ πρέπει να αλλάξουν κάτι επουσιώδες για τους άλλους. Πόσο μάλλον για ένα νέο ξεκίνημα ζωής! Για νέες φιλίες, σχέσεις κλπ. Ξέρω πως αυτά που γράφω, μπορεί ακόμα και αδιανόητα να μοιάζουν σε κάποιον που σκέφτεται όπως περιγράφεις. Και το κατανοώ απόλυτα! Πάρα πολλοί άνθρωποι, όχι μόνο δε βρίσκουν πχ αναζωογονητική μία αλλαγή, αλλά αντίθετα ιδιαίτερα στρεσσογόνα!
Οπότε, (ξέρω ότι σου φαίνεται πολύ δύσκολο και ίσως καθόλου πιστευτό) αλλά προσπάθησε να φανταστείς τον εαυτό σου να "τρομοκρατείται" μόνο και μόνο στην ιδέα μιας τέτοιας αλλαγής στην καθημερινότητά σου και θα διαπιστώσεις πως τότε αυτό που τώρα σου φαίνεται "προσπελάσιμο" , θα μοιάζει "ακατόρθωτο"!

(4) Νομίζω για κάποιον που δε βγαίνει σε εβδομαδιαία βάση και που η εξωτερική ψυχαγωγία του άπτεται σε λίγες πηγές, όπως το Θέατρο, το να πηγαίνει πχ σε παραστάσεις 5-8 φορές το χρόνο (χειμώνα ουσιαστικά), είναι ένας σημαντικός αριθμός επισκέψεων! Τώρα για κάποιον που κάθε Σάββατο πχ, πηγαίνει σε club ή σε κάτι παρεμφερές, το 5-8 φορές το χρόνο, σαν έξοδος σίγουρα μοιάζει στα μάτια του υπερβολικά μικρός αριθμός, ίσως και μηδαμινός (που αντιστοιχεί στα πλαίσια "εξόδου" του για έναν μήνα πχ)
Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι ΌΛΑ είναι σχετικά (όπως στη φυσική καλή ώρα ).

(5) Εν συνεχεία, ομοίως, αν κάποιος ψυχικά δε καλύπτεται από τις εκάστοτε πχ μαζώξεις, ένα είναι βέβαιο. Ότι αυτές, υπάρχουν δεν υπάρχουν στον ικανοποιητικό για πολλούς βαθμό, δεν πρόκειται να είναι αυτές που θα του λείψουν! Η απομόνωση, δεν ταυτίζεται πάντα με την έλλειψη παρέας. Μπορεί να είναι "εσωτερική". Οπότε άλλα είναι αυτά που θα λείψουν σε αυτόν τον άνθρωπο. Οι βόλτες είναι μία μικρή παράμετρος.


Και συνοψίζοντας: Ίσως αυτά που γράφω, να πιστεύουν πολλοί (όσοι δηλαδή σκέφτονται διαφορετικά, όπως ανέλυσα και στο (1) ) , ότι είναι too much, ή ότι απευθύνονται/αφορούν πολύ μικρή μερίδα/μειοψηφία ατόμων!
ΑΜ ΔΕ! Είναι αυτό που λέγαμε και στο νήμα της εσωστρέφειας πχ, ότι επειδή δεν υπάρχουν καλούπια και επειδή δεν είμαστε όλοι ίδιοι, αντιλαμβανόμαστε ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικά πολλά πράγματα, έχοντας έτσι εκ διαμέτρου αντίθετη αντιμετώπιση αυτών.

Επομένως, (και το λέω/υπενθυμίζω και στον εαυτό μου αυτό γιατί το κάνω συχνά αυτό το λάθος), δεν πρέπει να κρίνουμε εξ ιδίων τα αλλότρια! Επειδή ακριβώς, είναι δύσκολο να μπούμε στη θέση του άλλου, πρέπει να είμαστε πιο διαλλακτικοί (πάει και σε μένα αυτό ) γιατί δε μπορούμε να ξέρουμε πως κάτι που για μας είναι εύκολο, για κάποιον άλλο μπορεί να είναι σχεδόν μη υλοποιήσιμο και το αντίστροφο! ΌΛΑ είναι σχετικά. Γι αυτό ίσως σου φαίνεται παράδοξο που κάποιοι εκφράζονται με απαισιοδοξία/δυσκολία για το συγκεκριμένο θέμα, που είναι και λογικό στη τελική στα μάτια ενός πιο "εξωστρεφή" ανθρώπου (που φαντάζομαι πως είσαι) να εκλαμβάνεται ακόμα και ως μοιρολατρία!

Spoiler

Πωωω, με το που πάτησα "Προεπισκόπηση Μηνύματος", τότε διαπίστωσα τι "σεντόνι" έχω γράψει πάλι!
Ελπίζω μόνο μην κούρασα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alireza]

Δεν υπάρχει θέμα συζήτησης ρε παιδιά! Εγώ που μέχρι τώρα έμενα Λασίθι ήταν νέκρα το χειμώνα και το καλοκαίρι μόνο άξιζε λόγω παραλιών, τουριστών, κλίματος κλπ. Ίσως τα Χανιά και το Ηράκλειο να είναι περισσότερο κοσμοπολίτικα, γι αυτό άλλωστε έχει και πολλούς φοιτητές. Πάντως για χειμώνα το νησί δεν ενδείκνυται...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Συζητάμε την περίπτωση που κάποιος φοιτητής, από τη μεγάλη πόλη όπου έχει συνηθίσει, βρίσκεται ξαφνικά σε ένα μικρό ελληνικό νησί. Διάβασα για τα πολλά "αρνητικά", όπως περιορισμένες επιλογές διασκέδασης, νέκρα το χειμώνα, δεν υπάρχουν θέατρα, κρύο και ασταμάτητη βροχή, έλλειψη νυκτερινής ζωής, δυσκολία μετακινήσεων και άλλα πολλά.
Αλήθεια, έχετε σκεφτεί πόσες θα ήταν οι ομοιότητες για την περίπτωση που κάποιος πήγαινε να σπουδάσει σε κάποια πόλη της βόρειας Ευρώπης, για παράδειγμα στο Northampton? Είναι πόλη της Αγγλίας με 212.000 κατοίκους, που απέχει 100 km από το Λονδίνο και έχει πολύ καλό πανεπιστήμιο στο οποίο σπουδάζουν κάθε χρόνο περίπου 12.000 φοιτητές. (Το παράδειγμα τυχαίο, καθώς από εκεί έχω πληροφορίες, αλλά η κατάσταση είναι καρμπόν και σε πάρα πολλές άλλες πόλεις της Ευρώπης).
Πώς θα ήταν η ζωή ενός φοιτητή εκεί; Τα μαγαζιά, τα εστιατόρια και ο κινηματογράφος κλείνουν από τις 9 το βράδυ και στις 10 σταματά και η συγκοινωνία. Για διασκέδαση και νυκτερινή ζωή, διαρκές ...ξεφάντωμα: υπάρχουν κάποια λίγα bar, club, pub, τα οποία στις 11 κατεβάζουν ρολά. Για θέατρο πολύ χλωμό να υπάρχει. Ο καιρός είναι πάντα ...υπέροχος: το να φανεί ήλιος είναι σπάνιο φαινόμενο, κρύο και κρύο, βρέχει συνεχώς καρέκλες και συγχρόνως φυσάει δυνατά έτσι ώστε δεν μπορεί κάποιος ούτε να ανοίξει την ομπρέλα. Εκεί να δείτε νέκρα από νωρίς, κανένας δεν κυκλοφορεί αν δεν έχει σοβαρό λόγο και καλύτερα να μη συζητήσουμε για ...βόλτες. Πώς λοιπόν τη βγάζουν οι φοιτητές; Προφανώς αποκλειστικά στα σπίτια ή τις εστίες, όπου (όπως βλέπουμε και στις ταινίες) οργανώνουν αυτοσχέδια πάρτι.
Προφανώς τα κοινά σημεία είναι αρκετά. Νομίζω ότι το θέμα είναι καθαρά ψυχολογικό. Αλλιώς νοιώθει κάποιος όταν από Αθήνα ή Θεσσαλονίκη βρίσκεται στη Μυτιλήνη, οπότε και γκρινιάζει και πολύ πιο ωραία αν βρεθεί σε μια βρετανική κωμόπολη. Ή μήπως όχι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Anonyme]

Ποια είναι αυτά που θα μου έλειπαν σε σχέση με τη μεγάλη πόλη; Δε νομίζω η διασκέδαση, καθώς παντού όπου υπάρχουν σχολές, κάποιοι έχουν φροντίσει για αυτό. Ας μην είχα 200 μπαράκια να διαλέξω, τα 3 θα μου έφταναν, ας υπήρχε μόνο ένα κλαμπ, ας μην είχε σκυλάδικο (ειδικά για το τελευταίο, συγνώμη αλλά ...χέστηκα).

Κι αν δεν υπήρχαν τρια μπαράκια αλλά μόνο ένα; Προσωπικά δεν βγαίνω ούτε σε κλαμπ, ούτε σε τσιπουράδικα και, προφανώς, ούτε σε σκυλάδικα κι έχω και ορισμένες απαιτήσεις από τον χώρο που θα βγω (όσον αφορά τη μουσική και τη γενικότερη ατμόσφαιρα). Πόσες φορές να βγεις στο ίδιο μπαράκι σε τέσσερα χρόνια;

Δεν θα υπήρχε κινηματογράφος; Λες και δεν υπάρχει τρόπος να δει κάποιος ακόμα και τις καινούργιες ταινίες στον υπολογιστή του.

Μάλλον δεν έχεις σχέση με το άθλημα. Προσωπικά δεν πηγαίνω κινηματογράφο για τις καινούργιες, αλλά κυρίως για τις παλιές ταινίες και το λάπτοπ δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε για αστείο. Αλλά εδώ να πω ότι στις περισσότερες φοιτητουπόλεις υπάρχουν κινηματογραφικές λέσχες που οργανώνουν προβολές σε εβδομαδιαία βάση και διορθώνεται το πράγμα.

Θέατρα; Αλήθεια, αυτοί που τα επικαλούνται, πόσες φορές το χρόνο τα επισκέπτονται; Αν ήθελα πολύ κάτι τέτοιο, στις διακοπές θα ήμουνα στη μεγαλούπολη.

Ούτε με αυτό το άθλημα έχεις σχέση! Όσες φορές υπάρχει παράσταση που κινεί το ενδιαφέρον, δεν τις μετράω κιόλας. Πάντως στις διακοπές (π.χ. των Χριστουγέννων) έχω κατά νου Αθηναϊκό θέατρο που ανέβασε τις τιμές των εισιτηρίων, λόγω της μεγαλύτερης προσέλευσης κόσμου (έλεος).

Τι άλλο θα μου έλειπε; Οι βόλτες; Οι μαζώξεις στα φοιτητικά σπίτια; Ούτε ο καιρός θα ήταν πρόβλημα.

Αυτά, το υπογράφω, υπάρχουν και με το παραπάνω. Όπως και οι δυνατές φιλίες, οι αμέτρητες ώρες συζητήσεων σε λιμάνια, παραλίες, πλατείες, σπίτια. Είναι λογικό, όταν είσαι μακριά από την οικογένειά σου, οι άνθρωποι που γνωρίζεις γίνονται αυτόματα η νέα σου οικογένεια.

Spoiler

Αλήθεια, έχετε σκεφτεί πόσες θα ήταν οι ομοιότητες για την περίπτωση που κάποιος πήγαινε να σπουδάσει σε κάποια πόλη της βόρειας Ευρώπης, για παράδειγμα στο Northampton? Είναι πόλη της Αγγλίας με 212.000 κατοίκους, που απέχει 100 km από το Λονδίνο και έχει πολύ καλό πανεπιστήμιο στο οποίο σπουδάζουν κάθε χρόνο περίπου 12.000 φοιτητές. (Το παράδειγμα τυχαίο, καθώς από εκεί έχω πληροφορίες, αλλά η κατάσταση είναι καρμπόν και σε πάρα πολλές άλλες πόλεις της Ευρώπης).
Πώς θα ήταν η ζωή ενός φοιτητή εκεί; Τα μαγαζιά, τα εστιατόρια και ο κινηματογράφος κλείνουν από τις 9 το βράδυ και στις 10 σταματά και η συγκοινωνία. Για διασκέδαση και νυκτερινή ζωή, διαρκές ...ξεφάντωμα: υπάρχουν κάποια λίγα bar, club, pub, τα οποία στις 11 κατεβάζουν ρολά. Για θέατρο πολύ χλωμό να υπάρχει. Ο καιρός είναι πάντα ...υπέροχος: το να φανεί ήλιος είναι σπάνιο φαινόμενο, κρύο και κρύο, βρέχει συνεχώς καρέκλες και συγχρόνως φυσάει δυνατά έτσι ώστε δεν μπορεί κάποιος ούτε να ανοίξει την ομπρέλα. Εκεί να δείτε νέκρα από νωρίς, κανένας δεν κυκλοφορεί αν δεν έχει σοβαρό λόγο και καλύτερα να μη συζητήσουμε για ...βόλτες. Πώς λοιπόν τη βγάζουν οι φοιτητές; Προφανώς αποκλειστικά στα σπίτια ή τις εστίες, όπου (όπως βλέπουμε και στις ταινίες) οργανώνουν αυτοσχέδια πάρτι.
Προφανώς τα κοινά σημεία είναι αρκετά. Νομίζω ότι το θέμα είναι καθαρά ψυχολογικό. Αλλιώς νοιώθει κάποιος όταν από Αθήνα ή Θεσσαλονίκη βρίσκεται στη Μυτιλήνη, οπότε και γκρινιάζει και πολύ πιο ωραία αν βρεθεί σε μια βρετανική κωμόπολη. Ή μήπως όχι;

(Βάζω το μήνυμα σε spoiler λόγω μεγέθους)
Το θέμα είναι ψυχολογικό μόνο αν το άτομο που γκρινιάζει δεν ξέρει τι θέλει.
Μπορεί εκ του ασφαλούς (γιατί κι εγώ Αθήνα μεγάλωσα και ξέρω πόσο βρέχει) η κακοκαιρία να φαίνεται μικρό πρόβλημα που να αντιμετωπίζεται με ομπρέλα, αδιάβροχο και χαμόγελο, αλλά δεν είναι έτσι. Το να βρέχει τόσο πολύ (μπορεί και δύο ή τρεις εβδομάδες συνεχόμενα) δεν επηρεάζει μόνο την ψυχολογία του ατόμου, αλλά και αντικειμενικές καταστάσεις. Τα περισσότερα σπίτια στα νησιά και δη τα φοιτητικά είναι ερείπια με ό,τι αυτό συνεπάγεται, με μεγαλύτερο πρόβλημα τη μούχλα στους τοίχους. Συν του ότι δεν μπορείς να απλώσεις ρούχα γιατί δεν στεγνώνουν ποτέ, αντίθετα νομίζεις πως θα σαπίσουν.

Προσωπικά μισώ τη βροχή, σε οποιαδήποτε χώρα κι αν αυτή πέφτει. Κι αν με βάλεις να διαλέξω ανάμεσα σε σπουδές σε ελληνικό νησί / βόρεια Ευρώπη, δαγκωτό νησί, γιατί τουλάχιστον σε αποζημιώνει τους έξι μήνες που κάνει καλοκαίρι.

p.s. Όσο για το πώς τη βγάζουν οι φοιτητές, όταν το διαπιστώσεις ιδίοις όμμασι έλα να μας πεις, γιατί εγώ για Αγγλία έχω ακούσει τα χειρότερα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fashionista]

Δενμε πειραζει τοσο το να μη βγαινω ,εξαλλου εβγαινα πολυ στη Θεσσαλονικη αλλα με πειραζει η αδιακρισια των ανθρωπων εδω περα,εχω βαμμενα κοκκινα μαλλια που δυστηχως τραβαει την προσοχη.Περπαταω στο δρομο και γυριζουν ολα τα κεφαλια,σχολιαζουν θετικα και αρνητικα,μπορει να με δειξουν ακομη και με το δαχτυλο το οποιο με κανει να θελω να εξαφανιστω και να γινω αορατη οπως στη πολη μου.Σχολιαζουν τα παντα,ντυσιμο μαλλια, περπατημα,ομιλια απαγορευται να χορεψεις εξω γιατι δεν χορευει κανενας γιατι το θεωρουν κατι ασχημο οποτε αν το κανεις εισαι δεν ξερω και εγω τι.Οταν ηρθα στο νησι περιμενα οι ανθρωποι να ειναι ευχαριστοι ,ευγενικοι ,καλοσυνατοι κατι που συνηθιζεται στις μικρες κοινωνιες,δυστηχως δεν ειναι ετσι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 376555]

Τα τελευταία χρόνια μου έχει καρφωθεί να τα μαζέψω από τη πόλη και να μετακομίσω σε κάποιο νησί στην Ελλάδα. Μιας που ψάχνομαι ακόμα, θα ήθελα να ακούσω εμπειρίες από άλλους που το επιχείρησαν ή και μεγάλωσαν εκεί.

Έτυχε πρόσφατα να διαβάσω για νησί του Αιγαίου που φέρει πολύ ρατσιστικό κλίμα, σε όλο το νησί, και αυτό με έβαλε απ'το πουθενά σε σκέψεις, γιατί ναι μεν περιμένεις ένα ποσοστό "επαρχιώτικων" αντιλήψεων και κλειστές κοινωνίες αλλά όχι στο βαθμό που το διάβασα. Τώρα, δε θέλω να τσουβαλιάσω μέρη, αντιλαμβάνομαι ότι η μία παρατήρηση κάποιου μπορεί να διαφέρει εντελώς από τη πραγματικότητα, αλλά θα ήθελα να πάρω και μια γεύση από απόψεις άλλων που έχουν βρεθεί σε αυτή τη θέση για να ζύγισω λίγο καταστάσεις, τι να περιμένω. Εκτός των αντιλήψεων, θα βοηθούσε και η αναφορά σε πιο πρακτικά προβλήματα, όπως θέματα με ρεύμα και νερό, νοσοκομεία, μετακινήσεις, κλπ., ο,τι θεωρείτε άξιο αναφοράς. Ευχάριστω!

 

[touvlo]

Κάνε το! Εγώ αν είχα λιγότερες υποχρεώσεις, θα το έκανα.
Αν αγαπάς τη θάλασσα, δε θα είσαι απομονωμένη.
Η θάλασσα ενώνει, δεν χωρίζει.

 

[Nascentes morimur]

Αν και για μένα πλέον έχει γίνει ρουτίνα το να είμαι κάθε δέκα πέντε μέρες στο νησί μου ( λόγο θεμάτων υγείας των γονιών μου) σίγουρα αν μπορούσα να αφήσω την Αθήνα πίσω μου
μιας και το μόνο που με κρατάει είναι η δουλειά μου
γατιά παιδιά σύντροφο δεν έχω και ούτε στα σχέδια μου είναι θα έφευγα χθες.
Ακόμα και αν δεν ήμουν νησιωτοπούλα πάλι ο στόχος μου θα ήταν αυτός
Δεν είμαι παιδί της πόλης εγώ. Με κουράζουν οι άνθρωποι η φασαρία .
Οι ρυθμοί στο νησί είναι διαφορετικοί τελείως και οπως και να το κάνεις είναι ωραίο να ξυπνάς με τον ήχο της θάλασσας να χορταινει το μάτι σου φύση.
Που θα πάει όμως
κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό μιας και
είναι στα επόμενα σχέδια μου.

 

[Guest 376555]

Αυτούς τους ρυθμούς ψάχνω και γω. Δεν έχω καταλήξει ακόμα στο μέρος. Ψάχνω κάπου να μπορώ να ταιριάξω έστω με 2 ανθρώπους, να μπορώ να πάω για ένα χταποδάκι, ένα ουζακι. Να μην επικρατεί ο σκοταδισμός και όλα τα συμπραγκαλα που φέρνουν οι κλειστές κοινωνίες, αλλιώς κάθομαι και σπίτι μου. Να καταφέρω να ριζώσω για ένα διάστημα, βαριέμαι και μόνο στη σκέψη ότι θα κάνω λάθος επιλογή και θα πρέπει να το ξαναστησω από την αρχή κάπου αλλού

 

[Μαυρίκιος]

Αυτούς τους ρυθμούς ψάχνω και γω. Δεν έχω καταλήξει ακόμα στο μέρος. Ψάχνω κάπου να μπορώ να ταιριάξω έστω με 2 ανθρώπους, να μπορώ να πάω για ένα χταποδάκι, ένα ουζακι. Να μην επικρατεί ο σκοταδισμός και όλα τα συμπραγκαλα που φέρνουν οι κλειστές κοινωνίες, αλλιώς κάθομαι και σπίτι μου. Να καταφέρω να ριζώσω για ένα διάστημα, βαριέμαι και μόνο στη σκέψη ότι θα κάνω λάθος επιλογή και θα πρέπει να το ξαναστησω από την αρχή κάπου αλλού

Η επαρχεία έχει τον σκοταδισμό της και η Αθήνα με την σειρά της έχει τον σκοταδισμό των αυτοκινήτων που ξεσπάνε όλοι στο τιμόνι.