Η μεγαλύτερη χυλόπιτα που έχετε φάει/ρίξει;

[christinelle]

H μεγαλύτερη που έχω ρίξει παίρνει πολλή ανάλυση και εξήγηση, οπότε θα σας πω την δεύτερη σε σειρά. Δούλευα σε μια καφετέρια που την προτιμούσαν σε καθημερινή βάση καθηγητές της ΑΣΟΕΕ, όχι επειδή ήταν καλή, αλλά επειδή ήταν κοντά. Ημουν ένα χρόνο εκεί, οπότε είχα μάθει διάφορες λεπτομέρειες (κοινώς πιπεράτα κουτσομπολιά) για αρκετούς επιφανείς καθηγητές που αν γίνονταν γνωστά θα τους κόστιζαν πολλούς πόντους από το κύρος τους. Ηταν μερικοί γκομενιάρηδες και προς εμένα, αλλά σχετικά αθώα πράγματα (κομπλιμέντα και ελαφρά υπονοούμενα τα οποία απλά αγνοούσα). Ηταν ένας όμως παραπάνω από τους υπόλοιπους, που είχα πει στη συνάδελφο να ασχολείται μαζί του γιατί με έκανε να νιώθω άβολα. Ομως ο τύπος είχε μάθει τις βάρδιές μου και πλέον δεν μπορούσα να γλιτώσω ούτε έτσι. Προσπαθούσα λοιπόν να τον αγνοώ μέχρι που έγινε το φοβερό.
Κοιμόμουν μια μέρα ωραία και καλά, ώσπου με ξυπνάει το κουδούνι. Πάω στην θυροτηλεόραση και τι να δω? Ο καθηγητής με καφέ και κρουασάν έξω από το σπίτι μου! Δεν ξέρω ποιός του είπε που μένω, πάντως το έμαθε εύκολα προφανώς. Μες τη νύστα, ρωτάω από το θυροτηλέφωνο "ποιος είναι?" (και καλά δεν κατάλαβα). Μες την χαρά ο τύπος λέει "σου έφερα πρωινό!". Πωπω, μπλέξαμε...Του λέω ότι κοιμάμαι, τον ευχαριστώ και να το πάει στην καφετέρια για μετά. Οοοοχι, μα θα κρυώσει και σε παρακαλώ ανοιξέ μου να ανέβω. Δεν ήξερα τι να κάνω και με τα πολλά φοράω μια γιαγιαδίστικη ρόμπα και κατεβαίνω κάτω αναμαλλιασμένη γιατί και καλά δεν δουλεύει το κουμπάκι. Παίρνω το πρωινό και τον διώχνω κακήν κακώς γιατί νυστάζω πάρα πολύ και δεν μπορώ να μιλήσω άλλο.
Τελικά δεν θυμάμαι αν το έφαγα γιατί νόμιζα ότι μπορεί να έχει τίποτα roofie μέσα. Πολύ σύντομα άλλαξα δουλειά για άλλο λόγο, αλλά με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Πριν χρόνια, ήταν τόσο μεγάλη που δεν θέλω να το συζητήσω, δεν είχα κοιμηθεί όλο το βράδυ....
Μετά από καιρό έμαθα από έναν φίλο μου, ότι την ίδια προσβολή είχε φάει όχι μόνο εκείνος, αλλά το συνήθιζε με όλους.
Το αποτέλεσμα, απ' ό,τι ξέρω, έχει μείνει μόνη μέσα στον στριμμένο της χαρακτήρα, χωρίς φίλους, χωρίς κανέναν άνθρωπο κοντά της.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alejandro Papas]

το καλοκαιρι λοιπον κανω βαρδια στα επειγοντα στο νοσοκομειο στην Ροδο και σκαει μυτη καινουργια νοσηλευτρια. Ωραια κοπελα, καστανομαλλα με ωραιο προσωπακι και πολυ καλος χαρακτηρας! Απο την αρχη αρχισαμε να μιλαμε και να εχουμε μια πολυ καλη επικοινωνια. 20 εγω 23 αυτη λεω δεν μπορει ισως εχω καμια ελπιδα

σε μια φαση λοιπον της ζηταω το τηλεφωνο της μπας για να βγαιναμε για κανα ποτο αν ειναι. Και εκει ερχεται η φοβερη απαντηση '' Θελω η σχεση μας να μεινει μονο εντος του νοσοκομειου''

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[touvlo]

Ωραίες παλιές ιστορίες....
Έχω ρίξει: όταν πρωτοήρθα Γερμανία, βρήκε την ευκαιρία κάποιος πολύ μεγαλύτερος, με προϊστάμενη θέση στο πανεπιστήμιο, που ήθελα να κάνω το μεταπτυχιακό. Πολύ πρόστυχη ιστορία! Μου την έπεσε την ημέρα που ήταν deathline για μένα. Και τότε πήρα ανάποδες, γιατί δεν αντέχω την προστυχιά και τον εκβιασμό και του φώναξα σαν τρελή, σίγουρη βέβαια, πως τα μαζεύω και φεύγω. Και τι δεν του είπα με τα κουτσά γερμανικά μου. Αλλά το σεβάστηκε και υπόγραψε την εγγραφή μου.

Έχω φάει: Από έναν συμφοιτητή μου, που τον τράβηξα πάνω στο χορό, τον πήρα πολύ κολλητά και αυτός μετά το χορό δε μου ξαναμίλησε, με απέφευγε, δηλ ούτε στο ίδιο λεωφορείο με μένα δεν έμπαινε