Θα κάνατε σοβαρή σχέση με κάποιον που θα είχε παιδιά;

[Oralee]

Προσοχή όχι ένα παιδί, αλλά παιδιά. Θα το σκεφτόσασταν αλήθεια; Θα άλλαζε η απάντησή σας αν εσείς είχατε ήδη δικά σας παιδιά ή όχι; Θα άλλαζε αν εκείνος είχε την επιμέλεια;

Δεν έχει καποιο νόημα το τόπικ αυτό, είμαι απλά περίεργη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

ναι

από τότε που έκανα παιδί, είμαι πλέον σίγουρη και για την απάντηση που σου δίνω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Ναι, ακόμη κι αν τα είχε μόνο εκείνος; Κάτω απο οποιεσδήποτε συνθήκες; Θα εξακολουθούσες να είχες ως μοναδικό κριτήριο την ποιότητα της σχέσης σας και την ένταση του πάθους σας και δεν θα το σκεφτόσουν λεπτό παραπάνω;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Δεν ξερω, πραγματικα... Δεν μπορω να μπω σε αυτην την θεση...
Φανταζομαι οτι δεν θα ητανε τοσο ευκολο να το δεχτω και να ειμαι ενταξη με αυτο, και να αγαπησω και τα παιδια, αλλα υπαρχουν και αλλα πραγματα που ειμουν καθετος οτι δεν θα τα δεχομουν ποτε, οποτε γιατι οχι και αυτο... Αλλωστε δεν ειναι κατι το κακο, ισα-ισα. Το μονο προβλημα ειναι οτι πολυ πιθανων αυτα τα παιδια να μην μπορουσα να τα νιωσω δικα μου, και αυτο θα δημιουργουσε και προβλημα στην σχεση μου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

ναι

από τότε που έκανα παιδί, είμαι πλέον σίγουρη και για την απάντηση που σου δίνω

Mε ποια εννοια "απο τοτε που εκανα παιδι" ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Mε ποια εννοια "απο τοτε που εκανα παιδι" ;

με την έννοια του ότι ανακάλυψα πως είναι να έχεις παιδί
πως αισθάνεσαι, πόση σημασία έχει και πόσο πιο καλός άνθρωπος γίνεσαι άθελα σου
πόσο η ζωή σου αποκτάει νόημα και πόσο εγωιστής παύεις να είσαι

ανακάλυψα ότι αν πάθω κάτι θα ήθελα κάποια γυναίκα να αγαπήσει το παιδί/παιδιά μου στο πλάι του άντρα μου και να τους αγαπήσει και να μην είναι μόνοι τους για πάντα επειδή ο άντρας μου έχει παιδί/ά
ναι θα το ήθελα αυτό... να είναι ευτυχισμένοι και χωρίς εμένα

με την έννοια του ότι όταν κάνεις παιδί, πλέον μαθαίνεις κάτι που πιθανά σου διέφευγε...
ίσως ακουστεί πολύ "ρομαντικό" αλλά αν έχεις λίγο φιλότιμο και συνείδηση, συνειδητοποιείς ότι τα παιδιά δεν σου ανήκουν... ανήκουν σε όλο τον κόσμο κι όλοι έχουμε "ευθύνη" για αυτά και για την ευτυχία τους

επίσης έμαθα ότι γονιός δεν γίνεσαι επειδή πόνεσες και γέννησες... γονιός γίνεσαι επειδή ξενύχτησες κι έκλαψες για τον πόνο κάποιου άλλου μικρού ανθρώπου που δεν μπορείς να κάνεις και κάτι για να του τον πάρεις
Γονιός γίνεσαι καθημερινά επειδή προσπαθείς να κάνεις το καλύτερο σε κάποιους μικρότερους σου και προστατευόμενους σου


ελπίζω να σας κάλυψα
Και Ντινάκι... ναι, θα είχα σαν μοναδικό κριτήριο μόνο τη σχέση μας και τίποτα άλλο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Θα έκανα σοβαρή σχέση με κάποιον με παιδιά, αλλά όχι σχέση της πλάκας. Πιστεύω πως υπάρχουν δεδομένες δυσκολίες στην σχέση με γονιό (δεν είσαι η προτεραιότητά του, πρέπει να μοχθήσεις για να σε αγαπήσει το παιδί, κυρίως αν είσαι του ίδιου φύλου με αυτό) και ο λόγος να τις αντιμετωπίσεις είναι αποκλειστικά το ότι σε ενδιαφέρει πολύ αυτός ο άνθρωπος.

Σχέση χαλαρή δεν θα έκανα. Όσο κι αν φαίνεται ευκολότερη δε νομίζω πως 1 γονιός μπορεί να καλύψει τις ανάγκες αυτού του στυλ σχέσης (σεξάκι και χαβαλές) όσο εύκολα θα το κάνει 1 τελείως free τύπος. Οι υποχρεώσεις είναι πολλές και το τρελό βράδυ που περιμένεις πιθανώς να ακυρωθεί λόγω έκτακτων αναγκών.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fielda]

Είναι λίγο δύσκολο να απαντήσω από τη στιγμή που δε μου έχει τύχει να γνωρίσω κάποιον με παιδί και δε γνωρίζω πώς είναι να έχεις παιδί. Δε βρίσκομαι δηλαδή σε καμία από τις δύο πλευρές. Παρόλα αυτά όμως θεωρώ ότι πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη μιας τέτοιας σχέσης παίζει και το πόσο διατεθημένος είναι ο άλλος να κάνει ένα τόσο σημαντικό βήμα και να με γνωρίσει στο παιδί του. Επίσης, μεγάλη σημασία έχει και η ηλικία του παιδιού. Αν είναι πολύ μικρό για παράδειγμα, ενδεχομένως δεν καταλαβαίνει πολλά πράγματα εκτός του ότι εγώ στην ουσία είμαι μία ξένη και όχι η μαμά του. Αν πάλι είναι μεγάλο τότε τα προβλήματα μπορεί να είναι πολλά, να μη θέλει το ίδιο το παιδί να πάρει κάποια άλλη τη θέση της μαμάς του και να υπάρχει πολύ αρνητικό κλίμα.

Το κυριότερο λοιπόν είναι πώς θα το χειριστεί ο άλλος για να γίνει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα για το παιδί γιατί αυτό είναι που έχει περισσότερη σημασία. Όσον αφορά εμένα, δε νομίζω ότι θα με προβλημάτιζε ιδιαίτερα αν είχε παιδί ο άλλος. Περισσότερο θα με ένοιαζε πώς είναι απέναντί μου και τι σχέση θα είχα εγώ με αυτό το παιδί για να μπορέσω να προχωρήσω σε κάτι πιο σοβαρό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

Σε αυτήν την ηλικία (σχεδόν) το αποκλείω.
Στα 30 μου αν ένιωθα πως αυτός ο άνθρωπος είναι για 'μένα και πως νιώθω πολλά γιαυτόν, δε νομίζω το γεγονός αυτό να με εμπόδιζε να τον δω σοβαρά.

Το μόνο σίγουρο είναι πως θα λάτρευα τα παιδιά του και θα έκανα τα πάντα για να με δεχτούν, παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες εφόσον το αξίζει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Phoebe]

Ναι, νομίζω πως θα έκανα και επειδή έχω ζήσει μέσα σε μια τέτοια ''οικογένεια'' θα προσπαθούσα να αποφύγω και τα λάθη που ίσως να έγιναν σε εμένα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Ειμαι παιδι χωρισμενων γονιών και συνεπως γνωριζω πολυ καλα την ψυχολογια των παιδιών σε τετοιες περιπτωσεις και θεωρω πως μπορω ανετα να τα αντιμετωπισω και να τα κανω να αισθάνονται καλά. Ειχα παντα κατα νου πως αν μου προεκυπτε συντροφος με ενα παιδι απο προηγουμενη σχεση/γαμο, αυτο δεν θα με εμποδιζε ουδόλως να προχωρησω μαζι του σε οτιδηποτε. Προβληματιζομαι μονο για την περιπτωση που υπάρχουν περισσοτερα παιδιά, ειδικά αν μιλαμε και για μια περιπτωση που η μανα ειναι ανύπαρκτη.

Κι αυτο γιατι ασχετα με το αν τα παιδια θα με συμπαθησουν ή όχι, μια τετοια περιπτωση ενεχει δυσκολιες που δεν ξερω αν μπορω να αντιμετωπίσω, συν το γεγονός πως ξαφνικα θα βρισκομουν με μια ετοιμη οικογενεια. Δεν ξερω αν μπορω να αναλάβω ενα τετοιο ρολο με τοσες ευθυνες και δεν ξερω ποσο θα επιβιωνε η ας θεωρήσουμε πολυ καλή σχεση που θα ειχα με εκεινον σε βαθος χρόνου με βάση ολες αυτες τις αντιξοοτητες.. εξ' ου και το ερωτημα του τοπικίου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

εξαρτάται....
είσαι απ τους ανθρώπους που αν πας να συζήσεις με κάποιον που έχει ήδη έτοιμο το σπίτι του, θα νοιώθεις φιλοξενούμενη?
αν ναι... τότε μάλλον δε θα ευδοκιμήσει η σχέση εύκολα

το αρχικό ερώτημα βασικά νομίζω είναι λάθος...
το ερώτημα δλδ που θέτεις στον εαυτό σου
Το ερώτημα κατά τη γνώμη μου, δεν είναι το αν μπορείς να μπεις σε μία σχέση με κάποιον με παιδιά... αλλά το κατά πόσο είσαι έτοιμη να κάνεις οικογένεια και κατά πόσο είσαι έτοιμη να έχεις παιδιά

κι αυτό γιατί, αν τελικά όντως αποφασίσεις να μπεις για τα καλά σε αυτή τη σχέση και να το προχωρήσεις, το θέμα είναι αν θες να έχεις παιδιά
γιατί θα τα πονέσεις, θα τα αγαπήσεις και θα τα νοιώσεις δικά σου παιδιά...
πολύ πιθανόν σε κάποια χρόνια αν κάνεις και δικό σου παιδί, να μην το ξεχωρίζεις και ποτέ απ τα υπάρχοντα παιδιά

άρα...
είσαι έτοιμη για να κάνεις οικογένεια με έναν άνθρωπο που περνάς τέλεια μαζί του?
είσαι έτοιμη να δεσμευτείς ψυχή και σώμα για "πάντα"?

αυτό είναι το ερώτημα που αναζητά απάντηση

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Μαρη θα με πνιξεις
Το οτι νιωθω πως καποιος σφιγγει μια θηλια στον λαιμο μου, αμα σκεφτω οικογενεια, μαλλον δεν ειναι πολυ καλο σημαδι ε;

Αν και δεν ειναι τοσο απλο. Γιατι κι αν ακομα θεωρουσαμε πως ειμαι ετοιμη να κανω οικογενεια, ειναι αλλο να ξεκινας σε μηδενικη βαση και σιγα σιγα να κανεις το πρωτο σου παιδι, να εγκλιματιζεσαι κλπ κλπ κλπ κι αλλο να εισαι ξαφνικα υπευθυνη για ενα ..στολο () και να νιωθεις πως θα πρεπει να τα φροντιζεις ολα. Κι εντελως ξαφνικα απο εκει που εβγαινες καθε βραδυ και λογαριασμο δεν εδινες, να πρεπει να βρεις ακρη για τα παιδια του πριν βγεις, να πρεπει να σκεφτεσαι τι θα φατε (ενω μονη σου ετρωγες και ομελετα), να πρεπει να σκεφτεσαι αν διαβασανε, αν αν πηγανε σχολειο, πως τα πηγανε κλπ κλπ κλπ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-sofia]

Είναι ένα πολύ δύσκολο ερώτημα.
Είναι πολλά τα πράγματα που πρέπει να σκεφτεις για να μπεις σε μια τέτοια σχέση.
Εγώ δεν θα το έκανα...(μεγαλη κουβέντα βεβαια)
Αλλά δεν είναι μονο τα παιδιά, είναι και η πρώην γυναίκα... που πρέπει να ξέρεις καλά την συμπεριφορά της και κατα πόσο είναι τα πράγματα ξεκαθαρίσμένα..
Είναι πολύ Δύσκολο γενικά. Αλλά άποψη μου να το αποφύγω... Αν πάω και ερωτευτώ τώρα δεν ξερω.. θα δω τι θα κάνω.. σε αυτη την περίπτωση....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Μαρη θα με πνιξεις
Το οτι νιωθω πως καποιος σφιγγει μια θηλια στον λαιμο μου, αμα σκεφτω οικογενεια, μαλλον δεν ειναι πολυ καλο σημαδι ε;

Αν και δεν ειναι τοσο απλο. Γιατι κι αν ακομα θεωρουσαμε πως ειμαι ετοιμη να κανω οικογενεια, ειναι αλλο να ξεκινας σε μηδενικη βαση και σιγα σιγα να κανεις το πρωτο σου παιδι, να εγκλιματιζεσαι κλπ κλπ κλπ κι αλλο να εισαι ξαφνικα υπευθυνη για ενα ..στολο () και να νιωθεις πως θα πρεπει να τα φροντιζεις ολα. Κι εντελως ξαφνικα απο εκει που εβγαινες καθε βραδυ και λογαριασμο δεν εδινες, να πρεπει να βρεις ακρη για τα παιδια του πριν βγεις, να πρεπει να σκεφτεσαι τι θα φατε (ενω μονη σου ετρωγες και ομελετα), να πρεπει να σκεφτεσαι αν διαβασανε, αν αν πηγανε σχολειο, πως τα πηγανε κλπ κλπ κλπ.

ακριβώς όπως τα λες είναι η οικογένεια
αλλά καμία σχέση με το αν είναι μωρό το παιδί ή ξεπεταγμένοι πιτσιρικάδες όταν πρέπει να πάρεις την απόφαση για το αν είσαι έτοιμη να δεσμευτείς
έτσι πιστεύω δλδ

κι αν αυτό που σε σταματάει είναι ότι ενώ πρώτα έτρωγες μόνη σου ένα γιαούρτι, τώρα θα πρέπει να έχεις την ευθύνη του στόλου, τότε ναι.. δεν είσαι έτοιμη για κάτι περισσότερο

(αν και κακώς θεωρείς ότι τα παιδιά θα είναι δική σου ευθύνη το τι θα φάνε. Ναι μεν θα είναι ΚΑΙ δική σου, αλλά όχι ΜΟΝΟ δική σου)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Χμμ.....θεωρητικα πολυ θα το ηθελα να μπορω να μπω σε ενα σπιτι "ετοιμο", αλλα δεν ξερω κατα ποσο στην πραξη θα επαιρνα αποφαση αν το κανω...
Ξερω σιγουρα, πως μονο και μονο λογω της παρορμητικοτητας μου, θα προεβαινα σε σχεση, απο τη στιγμη που θα ημουν ερωτευμενη και ο αλλος με καλυπτε συναισθηματικα, αλλα ειλικρινα δεν μπορω να πω με βεβαιοτητα οτι θα προχωρουσα σε επισημοποιηση, γαμο και παιδια με αυτον τον ανθρωπο....
Νοιωθω οτι ειμαι πολυ εξω απο το χορο για να μπορω να πω με σιγουρια οτι θα εκανα αυτο ή το αλλο.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

για μένα πάντως θα έπαιζε πολύ μεγάλο ρόλο η ηλικία των παιδιών...η εφηβεία είναι δύσκολη περίοδος, δεν θα ήθελα να την περάσω χωρίς να ξέρω τα παιδιά από πολύ μικρά (0-10 ετών περίπου).
Ή αντίστοιχα, θα προτιμούσα τα παιδιά να έχουν τελιώσει το σχολείο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kleftra]

Αν η σχέση είχε περάσει κάποια στάδια και είχε δοκιμαστεί ναι.
Αν η σχέση ξεκινούσε εξαρχής συμπεριλαμβάνοντας εκείνον και τα παιδιά του όχι.

Τι θέλω να πω: Δεν θα ήθελα απο την αρχή της σχέσης να συμβιώνουμε ως οικογένεια, δεδομένου ότι κάπου αναφέρεις πως η μητέρα είναι ανύπαρκτη. Ως γνωστόν οι σχέσεις περνάνε το αρχικό στάδιο της "ανακάλυψης" του άλλου και μετά απο ένα εύλογο διάστημα που ποικίλει απο σχέση σε σχέση κατασταλάζεις στο πόσο σου κάνει ή όχι για να προχωρήσετε σε κάτι σοβαρότερο.
Στο διάστημα αυτό δεν θα ήθελα να έχω επαφές με τα παιδιά για τον απλούστατο λόγο ότι αν δεθούμε αμφότεροι και στην πορεία ανακαλύψω ότι δεν ταιριάζω με τον μπαμπά τους τι θα κάνω?Θα εξαφανιστώ έτσι απλά απο την ζωή τους όπως απο όσο έχω καταλάβει εξαφανίστηκε στην προκειμένη και η φυσική τους μητέρα?Κι αυτά θα πληγωθούν αλλά κι εγώ που κανένα δικαίωμα δεν θα έχω απο το νόμο να τα βλέπω.

Κάπου γράφεις πως φοβάσαι την ευθύνη μιας οικογένειας,δεν υπάρχει λόγος.Έχεις συνηθίσει να είσαι μόνη σου κι ανεξάρτητη, το ίδιο κι εγώ που έχω ζήσει για μεγάλα διαστήματα μόνη.Ακόμη κι όταν κάποια σχέση μου σοβαρεύει κάπως κι ο άλλος δειλά δειλά μετακομίζει στο διαμέρισμα μου στην αρχή παθαίνω πανικό, μετά όμως μου αρέσει και συνηθίζω να μοιράζομαι μαζί του την καθημερινότητα μου χωρίς να νοιώθω πως ασφυκτιώ.
Το ίδιο θα συμβεί και με τα παιδιά,οι άνθρωποι είναι οντα που προσαρμόζονται εύκολα, θα δεις που θα πιάσεις τον εαυτό σου να ανησυχεί για το τι θα φάνε και αν είναι καλά και θα σου φαίνεται ό,τι πιο φυσιολογικό αυτή η αντιδραση κι όχι καταναγκασμός.
Την γνώμη μου την έχω ξαναγράψει, γονιός δεν είναι αυτός που γεννά αλλά αυτός που μεγαλώνει ένα παιδί.

Για να συνοψίσω, για μένα πρωτίστως έχει σημασία προτού μπεις στην ζωή των παιδιών να είσαι κατασταλλαγμένη και σίγουρη ότι θέλεις τον πατέρα κι ότι θα εξακολουθήσεις να τον θέλεις κι αφού περάσει το στάδιο του έρωτα, δεν μπορείς εκ των υστέρων να πεις στα παιδιά "συγγνώμη έκανα λάθος".Το οφείλεις να ξέρεις τι ζητάς πρώτα στον εαυτό σου και μετά σε εκείνα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Αχμμμ, εννοειται δεν μπαινω σε κανενός την ζωή, ειπαμε το εχω δει το έργο

Απλά ..δεν νομιζω πως μπορώ, όσο κι αν πιθανόν να ήθελα. Μου φαινεται τεράστια ευθύνη, προτιμώ νομιζω να μεινει η σχέση "α-σόβαρη" και σε γκομενικό επίπεδο, παρά να ρισκάρω ετσι.

(που θα παει, ολα περνανε καποτε)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kleftra]

Μου φαινεται τεράστια ευθύνη

Αυτό κυρίες και κύριοι γράφτηκε απο κάποια που αύριο μεθαύριο θα εκπροσωπεί συλλογικά κι ατομικά συμφέροντα εναντίον του δημοσίου.............θα κρατήσω το quote για να σε εκθέσω στο μέλλον

Σοβαρά τώρα για ευθυνόφοβη δεν σε έχω και προφανώς δεν είσαι, το αντίθετο νομίζω ότι η υπευθυνότητα σου είναι αυτή που σε βάζει σε σκέψεις, αν ήσουν ανευθυνή θα έλεγες απλά ένα "πάμε κι ό,τι γίνει".Το γεγονός και μόνο ότι έχεις ήδη αρχίσει να σκέφτεσαι αυτά τα παιδιά χωρίς καν να έχεις εμπλακεί στην ζωή τους (ναι,ναι υποθετικό ήταν το τόπικ) δείχνει ότι μια χαρά μπορείς να αναλάβεις τέτοια ευθύνη.

προτιμώ νομιζω να μεινει η σχέση "α-σόβαρη" και σε γκομενικό επίπεδο, παρά να ρισκάρω ετσι.

Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο αυτό είναι στο χέρι σου βέβαια (ναι,ναι υποθετικό ήταν το τόπικ)

Υ.Γ.Πάντως αν μια στο εκατομμύριο το έργο που βλέπεις τώρα έχει τον ίδιο πρωταγωνιστή με το προηγούμενο, τότε αυτό κάτι πάει να πει έτσι?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.