Αρχική Forum
Νέα Δημοσίευση
Προσωπικές Συζητήσεις
Πολυμέσα - Gallery
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
Chat and Fun
iSchool
palio_melos
Διάσημο μέλος
Ο palio_melos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλλεται Δημοσιογράφος και μας γράφει από Φινλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3.354 μηνύματα.
Δεν χρείαζεται το Ρίτα-Ριτάκι, άμα πάμε πιο πίσω έχουμε και άλλα από concerning έως ξεκάθαρα φιλο-παιδοφιλικά παραδείγματα.
Ξέρουμε ωστόσο όλοι ότι δεν πολυέχει νόημα να αντιπαραβάλλουμε την κοινωνική κατακραυγή που θα έτρωγε το Χ έργο/δημιούργημα (ή ορθότερα την έλλειψη της) την Υ περασμένη εποχή, κι αυτήν που θα φάει το Ζ έργο/δημιούργημα σήμερα. Γιατί πολύ απλά όσο περίεργο ή λάθος και να φαίνεται σε κάποιον κόσμο, και τα σκεπτικά/οι αντιλήψεις/τα γούστα στην τελική ενός ανθρώπου ως μονάδα αλλάζουν με τα χρόνια, και της κοινωνίας συλλογικά.
Κατά τ' άλλα, προσωπικά, δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με τους στίχους που αράδιασε ο light. Ή και το ύφος που γενικότερα περιλούζει αυτό το υποειδός μουσικής/ραπ και ενδεχομένως θα επηρεάσει ένα άτομο που βρίσκεται σε μία ηλικία που πλάθεται.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση τοποθετήθηκαν οι ίδιοι οι θιγόμενοι, αρκεί.
Ο light από τη μεριά του θα μπορούσε είτε να υπερασπιστεί το έργο του και να το αφήσει as is (χοντρικά όπως πράττει δηλαδή ο Σεφερλής) επωμιζόμενος το όποιο κόστος, είτε ξανασκεφτεί το έργο του, να μετάνιωσε για το στίχο και να το αποσύρει, είτε να το αποσύρει φοβούμενος το πόσο θα επηρεάσει την εικόνα/πωλήσεις του. Το γιατί εντέλει έπραξε έτσι, μόνο αυτός το ξερει.
Οποιοδήποτε δημιούργημα παρουσιάζεται δημόσια έρχεται πακέτο με την κριτική του κοινού που νομοτελειακά θα ακουμπήσει και τον ίδιο τον δημιουργό ή/και αυτόν που το ερμηνεύει. Όλοι οι δημιουργοί ήταν, είναι, και θα είναι πάντοτε αντιμέτωποι με αυτό. Το αν θα λυγίσουν ή θα κωφεύουν στις διάφορες αντιδράσεις είναι επιλόγη τους. Όπως τις περισσότερες φορές, συνειδητή επιλογή τους είναι και το αν θα παρουσιάσουν κάτι που φαίνεται ότι μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις. Το κοινό κρίνει και καλώς κάνει που κρίνει.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, το κοινό δεν κρίνει μόνο σήμερα, πάντα έκρινε. Πάντα όποτε κάποιος κατανάλωνε την όποια τέχνη μοιραζόταν την άποψή του, είτε άμεσα με το υπόλοιπο εν δυνάμει καταναλωτικό κοινό είτε έμμεσα με την μελλοντική μη κατανάλωση των έργων του εκάστοτε δημιουργού. Μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι το κοινό έγινε ξαφνικά φιλόμουσο απλά επειδή ενημερωνόμαστε όλοι πιο άμεσα για τη γνώμη του κάθε ικανοποιημένου ή δυσαρεστημένου καταναλωτή.
Και όχι, αυτή η αμεσοτήτα και η ελευθερία έκφρασης της γνώμης του κοινού επί οποιουδήποτε έργου, δεν αποτελεί λογοκρισία. Ο Βαγγέλης ή και ένα εκατομμύριο Βαγγέληδες που μπορεί να διαδίδουν ότι διαφωνούν με το κάθε έργο δεν είναι λογοκρισία, λογοκρισία είναι οι Νίκοι που θα βανδαλίσουν/κατεβάσουν το έργο ώστε να μην είναι διαθέσιμο στο κοινό ή το κράτος αν εκείνο πράξει έτσι.
Και πιθανότατα δεν θα φέρει και τη λογοκρισία ούτε θα "βλάψει" τις τέχνες. Οι τέχνες υπήρχαν πριν από εμάς, θα υπάρχουν μετά από εμάς, και θα επάφιενται πάντα στο θάρρος του δημιουργού και στην ικανότητά του να συνδεθεί με την ποσότητα και την ποιότητα κοινού που θέλει. Αν αυτό δεν του είναι αριθμητικά αρκετό ή ποιοτικά αταίριαστο, αυτό δεν αποτελεί λάθος του κοινού, αλλά του δημιουργού.
Ξέρουμε ωστόσο όλοι ότι δεν πολυέχει νόημα να αντιπαραβάλλουμε την κοινωνική κατακραυγή που θα έτρωγε το Χ έργο/δημιούργημα (ή ορθότερα την έλλειψη της) την Υ περασμένη εποχή, κι αυτήν που θα φάει το Ζ έργο/δημιούργημα σήμερα. Γιατί πολύ απλά όσο περίεργο ή λάθος και να φαίνεται σε κάποιον κόσμο, και τα σκεπτικά/οι αντιλήψεις/τα γούστα στην τελική ενός ανθρώπου ως μονάδα αλλάζουν με τα χρόνια, και της κοινωνίας συλλογικά.
Κατά τ' άλλα, προσωπικά, δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με τους στίχους που αράδιασε ο light. Ή και το ύφος που γενικότερα περιλούζει αυτό το υποειδός μουσικής/ραπ και ενδεχομένως θα επηρεάσει ένα άτομο που βρίσκεται σε μία ηλικία που πλάθεται.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση τοποθετήθηκαν οι ίδιοι οι θιγόμενοι, αρκεί.
Ο light από τη μεριά του θα μπορούσε είτε να υπερασπιστεί το έργο του και να το αφήσει as is (χοντρικά όπως πράττει δηλαδή ο Σεφερλής) επωμιζόμενος το όποιο κόστος, είτε ξανασκεφτεί το έργο του, να μετάνιωσε για το στίχο και να το αποσύρει, είτε να το αποσύρει φοβούμενος το πόσο θα επηρεάσει την εικόνα/πωλήσεις του. Το γιατί εντέλει έπραξε έτσι, μόνο αυτός το ξερει.
Οποιοδήποτε δημιούργημα παρουσιάζεται δημόσια έρχεται πακέτο με την κριτική του κοινού που νομοτελειακά θα ακουμπήσει και τον ίδιο τον δημιουργό ή/και αυτόν που το ερμηνεύει. Όλοι οι δημιουργοί ήταν, είναι, και θα είναι πάντοτε αντιμέτωποι με αυτό. Το αν θα λυγίσουν ή θα κωφεύουν στις διάφορες αντιδράσεις είναι επιλόγη τους. Όπως τις περισσότερες φορές, συνειδητή επιλογή τους είναι και το αν θα παρουσιάσουν κάτι που φαίνεται ότι μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις. Το κοινό κρίνει και καλώς κάνει που κρίνει.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, το κοινό δεν κρίνει μόνο σήμερα, πάντα έκρινε. Πάντα όποτε κάποιος κατανάλωνε την όποια τέχνη μοιραζόταν την άποψή του, είτε άμεσα με το υπόλοιπο εν δυνάμει καταναλωτικό κοινό είτε έμμεσα με την μελλοντική μη κατανάλωση των έργων του εκάστοτε δημιουργού. Μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι το κοινό έγινε ξαφνικά φιλόμουσο απλά επειδή ενημερωνόμαστε όλοι πιο άμεσα για τη γνώμη του κάθε ικανοποιημένου ή δυσαρεστημένου καταναλωτή.
Και όχι, αυτή η αμεσοτήτα και η ελευθερία έκφρασης της γνώμης του κοινού επί οποιουδήποτε έργου, δεν αποτελεί λογοκρισία. Ο Βαγγέλης ή και ένα εκατομμύριο Βαγγέληδες που μπορεί να διαδίδουν ότι διαφωνούν με το κάθε έργο δεν είναι λογοκρισία, λογοκρισία είναι οι Νίκοι που θα βανδαλίσουν/κατεβάσουν το έργο ώστε να μην είναι διαθέσιμο στο κοινό ή το κράτος αν εκείνο πράξει έτσι.
Και πιθανότατα δεν θα φέρει και τη λογοκρισία ούτε θα "βλάψει" τις τέχνες. Οι τέχνες υπήρχαν πριν από εμάς, θα υπάρχουν μετά από εμάς, και θα επάφιενται πάντα στο θάρρος του δημιουργού και στην ικανότητά του να συνδεθεί με την ποσότητα και την ποιότητα κοινού που θέλει. Αν αυτό δεν του είναι αριθμητικά αρκετό ή ποιοτικά αταίριαστο, αυτό δεν αποτελεί λάθος του κοινού, αλλά του δημιουργού.
