Καπερναούμ (2018)

Eileen

Τιμώμενο Μέλος

Η Athena (1/3 ΜΕΤΣ) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 7,414 μηνύματα.
Υπόθεση: Η ταινία αφορά ένα νέο παιδί, τον Ζέιν, ο οποίος φεύγει από το καταπιεστικό και καθ' όλα ακατάλληλο σπίτι του. Έτσι γνωρίζει την Ραχήλ, μία παράνομη μετανάστρια από την Αιθιοπία, που δουλεύει σαν καθαρίστρια και αποφασίζει να βοηθήσει τον Ζέιν, ζητώντας του να κρατάει τον γιο της, Γιόνας, όσο εκείνη είναι στη δουλειά. Αυτή η ισορροπία αναταρράσσεται, όταν η Ραχήλ συλλαμβάνεται από τις αρχές και ο Ζέιν αναγκάζεται να επιστρέψει στους δρόμους, παίρνοντας μαζί του τον μικρό Γιόνας.



Η ταινία, για κάποιο λόγο, έχει προωθηθεί στα μέσα χρησιμοποιώντας τις αρχικές σκηνές τις, όπου ο Ζέιν βρίσκεται στο δικαστήριο και μηνύει τους γονείς του, που του έδωσαν ζωή. Δε μπορώ να καταλάβω αυτή την επιλογή, αφού μου φαίνεται πως είναι αρκετά παραπλανητική για το είδος της ταινίας που ακολουθεί. Δε θα δει ο θεατής σε καμία περίπτωση ένα δικαστικό δράμα, το οποίο μέσα από διάφορες αφηγήσεις θα μας δείχνει όλο και περισσότερες πτυχές στη ζωή της οικογένειας. Η ταινία έχει στο κέντρο της θεματικής της την ακραία φτώχεια, και πώς αυτή ωθεί τους ανθρώπους σε διάφορες καταστάσεις. Από το σπίτι του Ζέιν, μέχρι τους δρόμους, όπου τριγυρνάει βλέπουμε την σκιαγράφηση των προβλημάτων μιας κοινωνίας σε αναταρραχή.

Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ταινίας, μπήκα σε πειρασμό να κρίνω τις επιλογές τους, βάσει της δικής μου γνώσης και εμπειρίας, αλλά καταλαβαίνω εκ των υστέρων πόσο ανώφελο ήταν κάτι τέτοιο. Για τις τεχνικές λεπτομέρειες δε θα μιλήσω, ο Ζέιν έχει κάνει την ταινία δική του. Συγκλονιστικός.

Οι περισσότεροι ηθοποιοί της ταινίας είναι άνθρωποι, που η ζωή τους ήταν αρκετά ίδια με τον ρόλο που ενσάρκωναν. Ο Ζέιν για παράδειγμα προερχόταν από μια ακραία φτωχή οικογένεια προσφύγων, ενώ η Ραχήλ ήταν και η ίδια παράνομη μετανάστης. Δε ξέρω η επιλογή τους λοιπόν, έγινε στη βάση της ρεαλιστικότητας, ή είναι και αυτή άλλη μία λεπτή ειρωνεία για τον τρόπο που εισπράττουμε πράγματα εδώ, στον δυτικό κόσμο: βλέπουμε δηλαδή μία ταινία, προβληματιζόμαστε σε ένα βαθμό, (ίσως για να ικανοποιούμε την ματαιοδοξία της ευαισθησίας μας; ), ίσως να το σκεφτούμε για ένα διάστημα, αλλά συνεχίζουμε τη ζωή μας, χωρίς να έχουμε κάνει τίποτα απολύτως στο τέλος, ενώ αυτοί οι άνθρωποι θα προσπαθούν να συνεχίζουν τη ζωή τους. Στην πραγματικότητα, το μόνο που μας χωρίζει είναι η τύχη και η γεωγραφία.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Wrong

Δραστήριο μέλος

Η αβάπτιστη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 439 μηνύματα.
Στην πραγματικότητα, το μόνο που μας χωρίζει είναι η τύχη και η γεωγραφία.

Πόσο αληθινό αυτό.
Θέλω πάρα πολύ να τη δω την Καπερναούμ. Το χειμώνα την έπαιζε μόνο ένα σινεμά –και μόνο μεσημέρια– οπότε δεν μπόρεσα να πάω. Ελπίζω να την πετύχω σε κάποιο θερινό (αν και υπάρχουν και αρκετές επανεκδόσεις ταινιών, πχ. του Fellini, και σίγουρα και πολλές προβολές ταινιών της Varda –:inlove:– οπότε θα είναι δύσκολη η επιλογή).
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 2 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top