Καριέρα vs μητρότητα

[love_angel]

...Ναι! και η αγορά εργασίας θα σου κάνει welcome party γιατί θα σε έχει επιθυμήσει τρελλά κι απίστευτα και θα σου κάνει δώρο τα ένσημα που θα έχεις χάσει σε κουτί με ρόζ κορδέλα!




(Τίποτα δεν κάνεις για να το βάλεις πάνω από κάτι άλλο. Όλες οι επιλογές (υποτίθεται) συντελούν στην ισορροπημένη ανάπτυξη ενός ανθρώπου που όταν γεράσει θα μπορεί να χαμογελάει στον εαυτό του και στους γύρω του.
Και η δουλειά δε σημαίνει αυτομάτως καριέρα, σημαίνει και βιοπορισμό, επικοινωνία, δημιουργικότητα (στις καλές περιπτώσεις)

μα ποτε κατεκρινα εγω γυναικες που εργαζονται για βιοποριστικους λογους?!
ουτε καν εκεινες που το κανουν για θεμα καριερας δεν εκρινα... απλα ειπα τι θεωρω εγω καλυτερο οταν δε τιθεται θεμα χρηματων.

Και αυτό με τις υποχωρήσεις, επιμένω, θα πρέπει να αφορά και στους δύο γονείς, δεν κάνεις ένα παιδί για να πάρεις το παράσημο της μάνας-κουράγιο, κά-νε-τε ένα παιδί για να φτιάξετε έναν άνθρωπο και για να είναι στο τέλος όλοι κι εσείς και αυτό ευτυχισμένοι)

πολυ σωστα δενε ιπα το αντιθετο... χρειαζονται και οι 2 γονεις για να μεγαλωσουν σωστα τα παιδια, αλλα συνηθως η γυναικα ειναια υτη που παιρνει το μεγαλυτερο ποσοστο ''ευθηνης''

Sorry για την αρχή του μηνύματος, πραγματικά δεν ήθελα να σε ειρωνευτώ, αλλά με χωρίζουν κάποιες χιλιάδες ένσημα από το ρομαντισμό που αποπνέει η ανάρτηση σου...

its ok
δε τιθεται ζητημα ειρωνιας... αυτο ειναι γλυκολογα σε σχεση με οτι εχω ακουσει

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό προήλθε από το θέμα Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή οικογένεια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[WhiteDrum]

Σε προσωπικό επίπεδο τώρα, εσύ σκέφτεσαι καθόλου στο μέλλον πώς θα τα καταφέρνεις αν αναλαμβάνεις μόνη σου όλες τις δουλειές του σπιτιού και την φροντίδα των παιδιών ενώ όλη την υπόλοιπη μέρα έχεις κουραστεί απίστευτα, σε έχουν μαλλιοτραβήξει-πρήξει οι προϊστάμενοί σου, φοβάσαι μην απολυθείς, έχεις οικονομικές υποχρεώσεις κτλ , πώς θα τα κατάφερνες; Αν ο σύζυγός σου προσφερόταν να σε διευκολύνει θα του έλεγες "Μα σε παρακαλώ Τάκη*!Αυτά είναι γυνεκείες δουλειές! " ή "Όχι Μήτσο μου! Εγώ πρέπει να διαβάσω το παιδί!"

*τυχαία ονόματα

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό προήλθε από το θέμα Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή οικογένεια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[love_angel]

Σε προσωπικό επίπεδο τώρα, εσύ σκέφτεσαι καθόλου στο μέλλον πώς θα τα καταφέρνεις αν αναλαμβάνεις μόνη σου όλες τις δουλειές του σπιτιού και την φροντίδα των παιδιών ενώ όλη την υπόλοιπη μέρα έχεις κουραστεί απίστευτα, σε έχουν μαλλιοτραβήξει-πρήξει οι προϊστάμενοί σου, φοβάσαι μην απολυθείς, έχεις οικονομικές υποχρεώσεις κτλ , πώς θα τα κατάφερνες; Αν ο σύζυγός σου προσφερόταν να σε διευκολύνει θα του έλεγες "Μα σε παρακαλώ Τάκη*!Αυτά είναι γυνεκείες δουλειές! " ή "Όχι Μήτσο μου! Εγώ πρέπει να διαβάσω το παιδί!"

*τυχαία ονόματα

οχι δε θα αρνηθώ τη βοηθεια του...
αλλο το να κανει μικροδουλειες και αλλο το να το χουμε συστημα και να κανει εκεινος τις δουλειες σε καθημερινη βαση. επισης στη μορφωη του παιδιου ποτε ειπα εγω οτι ειναι αποκλειστικα ευθυνη της μητερας?

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό προήλθε από το θέμα Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή οικογένεια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Η μητρότητα, ως καριέρα; Νομίζω πως ήδη ήρθε ο καιρός, μίας τέτοιας οπτικής του θέματος. Μία τέτοια οπτική, για μία όντως ουμανιστική πολιτική, θεωρώ ότι είναι πλέον καιρός να μπει ως βασική προγραμματική αρχή από ένα πραγματικά προοδευτικό κίνημα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moonlight]

νωευς το ποστ σου μου θυμησε αποσπασμα απο πολιτικη συζητηση... δεν καταλαβα τιποτα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Η μητρότητα, ως καριέρα; Νομίζω πως ήδη ήρθε ο καιρός, μίας τέτοιας οπτικής του θέματος.

Να πληρώνεται η γυναίκα κάθε φορά που θα κάνει παιδί και να παίρνει προαγωγή στο δεύτερο ; Τί είδους καριέρα μπορεί να γίνει με την μητρότητα ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moonlight]

γιατι καλε υπογεννητικοτητα εχουμε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[backup]

μήπως να το πιάσουμε από αλλού το θέμα?
Η καριέρα σταματάει όταν η γυναίκα παντρεύεται!!!!
Εφόσον εργάζεται, μετά τον γάμο το πιο πιθανό είναι να χάσει την θέση εργασίας της (αυτό μόνο στην Ελλάδα το συνάντησα!!!) και εφόσον χάσει την θέση εργασίας.....πιάνει πάτω! Κανένας εργοδότης -δυστυχώς- δεν επιθυμεί να προσλάβει μια φρεσκοπαντρεμένη, καθώς "φοβάται" τον ερχομό ενός παιδιού!!!
Οπότε λοιπόν, δεν παντρευόμαστε, δεν κάνουμε παιδιά!!! Απλά εργαζόμαστε, χτίζουμε την καριέρα μας και κάποια στιγμή πέρνουμε φόρα και πηδάμε από τον 5ο όροφο!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Μπορει να συνυπαρξει η λεγομενη καριερα αραγε με τη μητροτητα?

Καταρχας οταν λεμε καριερα τι ακριβως εννοουμε? Προτεραιοτητα μου ειναι η εργασια μου, ειμαι επιτυχημενος σε αυτο που κανω, εχω ξεχωρισει και τα οικονομικα οφελη ειναι περαν του ικανοποιητικου? Εγω καπως ετσι αντιλαμβανομαι ατον ορο αυτο...
Ειναι δυνατον καποιος να το πετυχει αυτο δουλευοντας το 8ωρο ημερισιως ή οχι?
Και εαν οχι, με το να λειπουν οι γονεις απο το σπιτι απο τις 9 το πρωι μεχρι τις 9 το βραδυ, οπως συνηθως κανουν εκεινοι που επιλεγουν να κανουν "καριερα", μπορει να θεωρηθει οτι ετσι μεγαλωνουν οι ιδιοι τα παιδια τους?

Χρειαζονται τα παιδια την παρουσια και τη φροντιδα των γονεων? Και ποσο? Το μονο σιγουρο ειναι οτι η μητερα που λειπει απο το σπιτι για το χρονικο διαστημα που προαναφερθηκε, θα βλεπει το παιδι της για καμμια ωρα πριν φυγει για δουλεια και για καμμια ωρα μετα. Αρκει?

Σημασια εχει τι ειδους μητερα θελουμε να ειμαστε...
Μπορουμε να ειμαστε η μητερα που εργαζεται γιατι νοιωθει την αναγκη να δημιουργησει, να ασχοληθει με αυτο που αγαπαει, να συνεισφερει στα εξοδα που εχει μια οικογενεια, αλλα και η μητερα που θα ακολουθησει ενα δυσκολο δρομο που λεγεται "καριερα" οπου θελοντας και μη αυτος ο δρομος να πρεπει να ειναι και η προτεραιοτητα της, εαν θελει να τον διαβει επιτυχως.

Προσωπικα, οταν και εαν αποφασισω να αποκτησω παιδια, θα προσπαθησω να υπαρχει μια ισορροπια. Αλλωστε δεν ειμαι υπερ των τρελλων ωραριων και δε βλεπω την εργασια ως καριερα. Θα προτιμησω να εργαζομαι παραλληλα, αλλα εαν χρειαστει κατα τα πρωτα χρονια της ζωης των να αφησω την εργασια μου, ειτε να μειωσω το ωραριο μου αισθητα, θα το κανω...

Παντως επειδη εχω δουλεψει με γυναικες καριερας, ειλικρινα...ουσιαστικος γονεας και καριερα δε συνδυαζονται, οσο και να το επιθυμουμε. Τουλαχιστον ετσι οπως εγω εννοω την καριερα.
Εαν παλι θεωρει καποιος οτι προτιμαει να του μεγαλωσουν τα παιδια καποιοι αλλοι, ειτε συγγενεις στην καλυτερη των περιπτωσεων ειτε επαγγελματιες, μεγεια του και χαρα του. Ειναι θεμα προσωπικων επιλογων και θεωριων.

Τώρα για τα 10ωρα (τα 8ωρα είναι το νόμιμο έτσι?) και τα 12ωρα μη σου πω, ναι, ξέρω γυναίκες που το κάνουν, και έχουν παιδιά που μαθαίνουν να πατάνε στα πόδια τους, να είναι αυτόνομα, να περνάνε ποιοτικό χρόνο με τους γονείς τους και να βρίσκονται σε επαφή με πολλές πραγματικότητες πέρα από αυτή του σπιτιού τους.

Συγγνωμη, αλλα ποιος ειναι ακριβως ο ποιοτικος χρονος, οταν μια γυναικα (αλλα και ενας πατερας - δεν ξεχωριζω κανεναν απο τους δυο σε αυτο το θεμα) φευγει στις 8:30 το πρωι (στην καλυτερη των περιπτωσεων) για να βρισκεται στην εργασια της στις 9 και σχολαει μετα απο 12 ωρες και βρισκεται παλι σπιτι της στις 9:30 το βραδυ? Πως ακριβως θα ασχοληθεις, εστω και ποιοτικα, για παραδειγμα με ενα διχρονο παιδι? Για να μην αναφερθω, ακομα και στον εφηβο...
Ρομαντικο Dreamsrevenge ειναι να πιστευει κανεις , οτι μπορει και ειναι ευκολο να συνδυασει με επιτυχια την "καριερα" και τη μητροτητα. Η απολυτη ισορροπια που πολυ θα θελαμε αναμεσα σε αυτα τα δυο που συζητουνται στο θεμα μας, δυστυχως, δε γινεται να υπαρξει. Καποιος ή κατι θα ερθει σε δευτερη μοιρα...Αυτος ειναι ρεαλισμος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ariana2018]

Πιστεύετε ότι η καριέρα με τη μητρότητα συγκρούονται στις γυναίκες?

Ναι συγκρούονται. Πάντα έχεις τύψεις και ενοχές είτε για το ένα είτε για το άλλο. Άμα κάνεις το ένα και δεν κάνεις το άλλο έχεις τύψεις Άμα κάνεις το άλλο και δεν κάνεις το ένα πάλι έχεις τύψεις. Όπως και να χει πάντα ανεπαρκής αισθάνεσαι. Και τα δύο να έχεις στη ζωή σου πάντα κάπου νιώθεις λίγη . Είναι η φύση της γυναίκας - μητέρας όσο δυνατή προσωπικότητα και αν είναι,ειναι στη φύση της η ανασφάλεια. Γιατί από αυτήν Εξαρτάται μία ζωή μπορεί και δύο ζωες μπορεί και Τρεις ζωές μπορεί Πολλές ζωές!
Κάπου πρέπει όμως να καταλήξεις. Εμείς οι γυναίκες πάντα προσπαθούμε να βρουμε αυτή την ισορροπία. Τελικά τι γίνεται? Μαθαίνεις να ζεις με όλα αυτά τα συναισθήματα τα αποδέχεσαι ότι υπάρχουν και προχωράς.

 

[Ariana2018]

Επανέρχομαι. Όσο μεγαλώνουν τα παιδια μου, μου φευγουν οι τυψεις που εργάζομαι

Καταρχάς έχω δική μου τσέπη και τους παιρνω όσα θέλουν (και μπορώ ε) θέλω να πω δε στερούνται, παιδοτοπους ζητάνε παιχνιδια ζητάνε, ταξιδια ζητάνε, ταμπλέτες δεν ξέρω γω τι τους τα παρεχω
Επίσης όλη μέρα σπίτι εγώ προσωπικα χάνομαι, παθαινω υστερίες, με βαριουνται κι αυτά μη νομίζετε με θέλουν όλη την ώρα πάνω από το κεφάλι τους. Αυτό το έχω δουλειά τώρα ασε με το χω ακουσει αρκετές φορές, γενικά όλοι θέλουμε τον χώρο κ τον χρόνο μας και να κάνουμε πραγματα που μας ευχαριστουν
Άλλωστε εγώ εργάζομαι λίγες ώρες οπότε περναμε χρόνο μαζί γενικά, οπότε ποιος ο λόγος να κάτσω σπίτι. Ασε που δεν έχω μάθει να ζητάω κι από τους άλλους οπότε πως τώρα σε αυτή την ηλικία ξαφνικά θα ζητήσω από τοναντρα μου να τα αναλάβει όλα; δε μου κάθεται. Οχι μια χαρά. Κ μεγαλώνοντας οντως νιώθω καλυτερα. Σα μωρα με είχαν ανάγκη πιο πολυ. Πιστευω κάπου στην εφηβεία αυτό θα επανέλθει. Θα βρουμε την ακρη

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 9 Ιανουαρίου 2022

Ναι συγκρούονται. Πάντα έχεις τύψεις και ενοχές είτε για το ένα είτε για το άλλο. Άμα κάνεις το ένα και δεν κάνεις το άλλο έχεις τύψεις Άμα κάνεις το άλλο και δεν κάνεις το ένα πάλι έχεις τύψεις. Όπως και να χει πάντα ανεπαρκής αισθάνεσαι. Και τα δύο να έχεις στη ζωή σου πάντα κάπου νιώθεις λίγη . Είναι η φύση της γυναίκας - μητέρας όσο δυνατή προσωπικότητα και αν είναι,ειναι στη φύση της η ανασφάλεια. Γιατί από αυτήν Εξαρτάται μία ζωή μπορεί και δύο ζωες μπορεί και Τρεις ζωές μπορεί Πολλές ζωές!
Κάπου πρέπει όμως να καταλήξεις. Εμείς οι γυναίκες πάντα προσπαθούμε να βρουμε αυτή την ισορροπία. Τελικά τι γίνεται? Μαθαίνεις να ζεις με όλα αυτά τα συναισθήματα τα αποδέχεσαι ότι υπάρχουν και προχωράς.

Ωχ καλά. Σήμερα νιώθω κάπως αλλιώς μπορεί σε κανα δυο χρόνια να αλλάξω παλι. Είναι γιατί κουράζομαι τελευταία κ ειδικά το πιο μικρό μου έχει βγει παρα πολυ ζωηρό κ με έχει κυριολεκτικά ξεκανει. Βέβαια τώρα που θα αρχίσουν τα σχολεία παλι θα μου λείπουν. Τι να πεις

 

[Guest 528707]

Ωχ καλά. Σήμερα νιώθω κάπως αλλιώς μπορεί σε κανα δυο χρόνια να αλλάξω παλι. Είναι γιατί κουράζομαι τελευταία κ ειδικά το πιο μικρό μου έχει βγει παρα πολυ ζωηρό κ με έχει κυριολεκτικά ξεκανει. Βέβαια τώρα που θα αρχίσουν τα σχολεία παλι θα μου λείπουν. Τι να πεις

Καλημέρα και καλώς μας ξαναρθες !!!

Περνώντας από τη φάση σου ένα θα σου πω, κάθε φορά ανάλογα με την ψυχολογική κατάσταση που θα είσαι θα νιωθεις και διαφορετικά!
Άλλες φορές αφόρητες τύψεις που δεν είσαι κοντά τους γιατί πρεπει να πας στην δουλειά,ειδικά όταν είναι άρρωστα και άλλες φορές να πνιγεσαι μέσα στο σπίτι από δουλειές και παράλληλες δραστηριότητες των παιδιών και να θες να ανοίξεις την πόρτα και να μείνεις έστω μια ωρίτσα μόνη σου !

Μεγαλώνοντας πλέον τα δικα μου και φεύγοντας τελειως από τα χέρια μου για ένα πράγμα δεν μετάνιωσα, για τον χρόνο που επέλεξα να σταματήσω τα πάντα και να μείνω μαζί τους .Όπως και για τα ξενύχτια που έκανα και ας λυποθυμουσα στην κυριολεξία από την αϋπνία για να τελειώσω παράλληλα και την σχολή μου !
Αυτά τα χρόνια δεν ξαναγυρνανε πίσω και οι τότε στιγμές δεν μπορείς να τις ξαναεχεις ποτέ άλλοτε, γι αυτό όσο κουρασμένη και να είσαι να μην ξεχνάς να τις απολαμβάνεις μαζί τους !
Μεγαλώνοντας τα παιδιά νομίζουμε ότι θα ξεκουραστουμε λιγάκι αλλά θέλω να σε προετοιμάσω πως όσο μεγαλώνουν αυτα τόσο μεγαλώνουν και οι απαιτήσεις τους που φτάνεις σε σημείο να μην προλαβαίνεις ούτε να καθίσεις να φας .
Δεν ξέρεις πόσες φορές έλεγα τι καλά που ειδασταν μικρά
Πίστεψε με όμως σήμερα πλεον λέω χαλάλι όλα αυτά,θα τα ξανάκουσα άνετα αν ερχόταν ακόμα ένα χωρίς να γκρινιάζω αυτή τη φορά, γιατί πλέον ο ελεύθερος χρόνος ξαναεπεστρεψε !

Όλα γίνονται και δουλειές και σπουδές και έξοδοι, τα πάντα παράλληλα με τα παιδιά!
Θέληση να υπάρχει και επιθυμία για πραγματική ζωή!

Μην χάνεις λεπτό από το κάθε τους νεο ξεκίνημα μόνο αυτό να έχεις στόχο στην ζωή σου .
Είναι πολύ σημαντικό και για εκείνα αλλά και για εσένα, να ξέρεις πως έκανες ότι καλύτερο μπορούσες σαν μανούλα ασχέτως αν η ζωή τους βγάλει σε άλλο δρόμο!