Κρατάτε κακία στους ανθρώπους;

[rakels]

Δε βρήκα κάτι αντίστοιχο κι έτσι άνοιξα νέο θέμα! (Εάν υπάρχει, συγνώμη εκ των προτέρων, τι να πω)
Λοιπόν.. Με αφορμή τη συζήτησή μου με μια κοπέλα, σας ρωτώ, κρατάτε κακία στους ανθρώπους?
Εάν δηλαδή κάποιος σας έχει πληγώσει ή πειράξει ή οτιδήποτε, θα το θυμάστε και θα του το 'χτυπάτε' κάθε φορά που τον βλέπετε?
Ξεχνάτε ή προσπερνάτε?
Εν τέλει, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να προσπεράσετε κάποια γεγονότα?
Για να δούμε!

Υ.γ.: Θα παραθέσω την άποψή μου αργότερα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[morphine]

Αυτη η γκρινια του passive-aggresive με πληγωσες-και-στο-χτυπαω-αιωνιως ειναι οτι πιο ψυχοφθορο και για τις 2 πλευρες. Οι ειλικρινεις και ισορροπημενες σχεσεις δε βασιζονται σε τετοιες συμπεριφορες. Το σωστο, οταν καποιος σε στεναχωρει/πληγωνει, ειναι να του λες τι ειναι αυτο που σε πειραξε και να το συζητατε. Αν δε μπορει να βρεθει καποιος τροπος να ξεπεραστει αυτη η κατασταση, απλα απομακρυνεσαι και παιρνει ο καθενας το δρομο του..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[elena]

μμ..ας πω κ εγώ
νομίζω το ''κακία'' είναι πολύ βαριά λέξη.. κακία για μένα είναι να θες να κάνεις τον άλλον να νιώσει άσχημα και να χαίρεσαι με αυτό ή να θες να εκδικηθείς ίσως-να ανταποδόσεις το κακό-, δλδ να βράζεις από μέσα σου ρε παιδί μου..
προσωπικά δεν νιώθω έτσι ή προσπαθώ να μην νιώθω..εάν έχω πληγωθεί πολύ άσχημα από τη συμπεριφορά κάποιου θα προτιμήσω να απομακρυνθώ για λίγο διάστημα ,αν όχι για πάντα, μέχρι να ηρεμίσει ο άλλος παρά να του το ''χτυπάω''..
νομίζω όμως ότι όταν πληγωθούμε πολύ δεν ξεχνάμε ποτέ ακόμα κ αν δεν διακόψουμε σχέσεις ή ακόμα και αν δεν του το ''χτυπήσουμε ποτέ'' κ το προσπεράσουμε..κάτι θα έχει σπάσει μέσα μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prinCess.]

Μχμ.
Γενικά πιστεύω ότι είμαι πολύ καλός άνθρωπος, και ψιλοδύσκολα θα φερθώ άσχημα σε κάποιον, οπότε αν ο άλλος κάνει κάτι που θα με ενοχλήσει/πληγώσει/γουατέβερ, αρκεί μια συγγνώμη και μια συμπεριφορά που θα με κάνει να πεισθώ ότι όντως το εννοεί, και τα' χω ξεχάσει, σχεδόν, όλα. Κακίες δε κρατάω γενικά, ανάλογα τη περίπτωση όμως. Άλλο να σου τελειώνει ο άλλος το παγωτό, κι άλλο του' χεις δώσει δανεικά και να μη στα' χει γυρίσει ποτέ.


-όλα αυτά φυσικά, μόνο αν τυχαίνει και γίνεται κάτι, αν είναι τρόπος ζωής του χ,ψ να κάνει μαλακίες συνέχεια, άντε γεια, αλλού κορόιδα-

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[~Lös~]

πάρα πολύ ωραίο θέμα

όχι,δεν κρατάω ποτέ κακία.
έχω όμως πίκρα/θυμό για κάποιο διάστημα(μεγαλο πολλες φορες),αλλά είναι θέμα χρόνου μέχρι να περάσει και σαφώς δεν έχω εκδικητικές διαθέσεις.και ασχημα μπορει να μιλαω στον αλλον ανταποδιδοντας,αλλα καθαρα απο πικρα,οχι επειδη μ'αρεσει να προσβαλλω. το βρισκω πια υπερβολικα ψυχοφθορο..ωστοσο,τη γνωμη οτι ειναι ατομο προς αποφυγη θα την εχω,δεν αλλαζει αυτο.
πολλές φορές είχα ..θυμώσει με τον εαυτό μου που έκανε σαν να ξέχασε κάποια πράγματα.
Τελικά κακώς.
το μονο που κανω πια ειναι να κραταω αποστασεις,οχι ομως κακια. εννοω,παιρνω τα μετρα μου οσον αφορα καποια ατομα που δε μου καναν και το μεγαλυτερο καλο,οπωσδηποτε τα διωχνω απ τη ζωη μου,αλλα θα παραδεχτω και θα αναγνωρισω θετικα τους στοιχεια,θα πω μια καλημερα,ενα γεια,τι κανεις,δε θα γυρισω την πλατη...αλλα μεχρι ΕΚΕΙ!
απο κει και περα ειναι λαθος νομιζω να τα ξαναβαζεις στη ζωη σου,ΕΙΔΙΚΑ οταν ξερεις οτι θα ξανακανουν τα ιδια.
ειναι μεγαλη λεξη κι αισθημα η κακια,δε μπορεις να την κρατησεις ετσι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[φρι]

κρατάτε κακία στους ανθρώπους?

Kαμιά φορά,όταν ξέρω ότι φταίει ο άλλος..

Εάν δηλαδή κάποιος σας έχει πληγώσει ή πειράξει ή οτιδήποτε, θα το θυμάστε και θα του το 'χτυπάτε' κάθε φορά που τον βλέπετε?

ε μικρές σποντίτσες καλό είναι αλλά με μέτρο..άμα έχει καταλάβει το λάθος του όμως και έχει επανορθώσει,δεν υπάρχει λόγος να κρατάω κακία..

Ξεχνάτε ή προσπερνάτε?

??

Εν τέλει, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να προσπεράσετε κάποια γεγονότα?

εύκολο..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Loreley]

Εγώ είμαι του στυλ "συγχωρώ αλλά δεν ξεχνώ"...
Όταν ο άλλος καταλάβει το λάθος του και μου ζητήσει συγνώμη, τότε το θέμα λίγει εκεί. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως έχω ξεχάσει τι έχει συμβεί.
Όταν κάποιος όμως φταίει και δεν το παραδέχεται, πόσο μάλλον όταν βγαίνει και από πάνω, τότε απλά σταματάω να έχω οποιαδήποτε σχέση με το άτομο αυτό.
Για παράδειγμα, ένα συγγενικό μου πρόσωπο έφταιξε κάπου, δεν ζήτησε συγνώμη, αλλά εγώ προσπάθησα να το συζητήσουμε. Και τότε πάλι αυτό το άτομο δεν παραδεχόταν τίποτα και πούλαγε τρέλα. Οπότε τώρα δεν έχουμε σχέσεις. Δεν εύχομαι να πάθει κάτι, αλλά μια κακία πάντα θα την έχω. Ίσως βέβαια δεν νιώθω κακία, ίσως θυμό. Και νομίζω πως δικαιολογήται η στάση μου,γιατί το θέμα δεν ήταν μια απλή διαφωνία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Akatanomasty]

Εγώ είμαι του στυλ "συγχωρώ αλλά δεν ξεχνώ"...
Όταν ο άλλος καταλάβει το λάθος του και μου ζητήσει συγνώμη, τότε το θέμα λίγει εκεί. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως έχω ξεχάσει τι έχει συμβεί.
Όταν κάποιος όμως φταίει και δεν το παραδέχεται, πόσο μάλλον όταν βγαίνει και από πάνω, τότε απλά σταματάω να έχω οποιαδήποτε σχέση με το άτομο αυτό.
Για παράδειγμα, ένα συγγενικό μου πρόσωπο έφταιξε κάπου, δεν ζήτησε συγνώμη, αλλά εγώ προσπάθησα να το συζητήσουμε. Και τότε πάλι αυτό το άτομο δεν παραδεχόταν τίποτα και πούλαγε τρέλα. Οπότε τώρα δεν έχουμε σχέσεις. Δεν εύχομαι να πάθει κάτι, αλλά μια κακία πάντα θα την έχω. Ίσως βέβαια δεν νιώθω κακία, ίσως θυμό. Και νομίζω πως δικαιολογήται η στάση μου,γιατί το θέμα δεν ήταν μια απλή διαφωνία.

Συμφωνώ!Κι εγώ μπορεί να συγχωρώ (λεκτικά) κάποιον αλλά ακόμη και μετά από χρόνια δεν έχω ξεχάσει τι μου είπαν, και δε χάνω ευκαιρία να τους το θυμήσω....(εντάξει το ξέρω αυτό θεωρείται μικροψυχία...):[

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Itach1]

Πρέπει ο άλλος/άλλη να κάνει κάτι πολύ χοντρό για να κρατήσω αλλιώς με 2-3 μπύρες κερασμένες ξεχνιούνται όλα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gate4]

Μερικές φορές ναι αλλά δεν το κρατάω και μανιάτικο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dogie]

Συγχωρώ αλλά δε ξεχνώ.-

Κακία όχι δε κρατώ, θυμό και στεναχώρια έχω τις πρώτες μέρες...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[LiViNGtheLiFE]

damn it, πολύ κλισέ έχει καταντήσει το "συγχωρώ αλλά δεν ξεχνώ"...
Η υποτιθέμενη έννοια της συγχώρεσης είναι να είναι για σένα σαν να μην έχει γίνει, όχι απλώς να το παραβλέψεις.
Για μένα η συγχώρεση σημαίνει λήθη.


Δεν ξεχνώ, (ούτε συγχωρώ υπό τη παραπάνω έννοια) απλώς ίσως να μην εκδικούμαι ή τιμωρώ τον άλλο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[valeria..]

Καλά και εγώ συγχωρώ κάποιον ,όταν όμως μου κάνει κάτι που δεν είναι τόσο σοβαρό.
Αν κάποιος κάνει κάτι που θα με πειράξει μπορεί να κρατήσω μούτρα αλλά μετά θα πάω να το συζητήσω μαζί του/της
και να τον/την κάνω να καταλάβει ότι αυτό που έκανε με πείραξε και μετά θα τον/την συγχωρέσω.
Όταν όμως κάποιος μου κάνει κάτι σοβαρό δε θα τον/την συγχωρέσω μόνο και μόνο για να αισθανθεί αυτός/αυτή
καλύτερα. Σε αυτή τη περίπτωση προτιμώ να απομακρύνω αυτό τον άνθρωπο από τη ζωή μου,(γιατί όταν κάποιος
κάνει κάτι υπάρχουν πολλές πιθανότητες να το ξανακάνει,και εγώ δεν έχω όρεξη να χαλάω τη διάθεση μου για
..... του καθενός)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

damn it, πολύ κλισέ έχει καταντήσει το "συγχωρώ αλλά δεν ξεχνώ"...
Η υποτιθέμενη έννοια της συγχώρεσης είναι να είναι για σένα σαν να μην έχει γίνει, όχι απλώς να το παραβλέψεις.
Για μένα η συγχώρεση σημαίνει λήθη.


Δεν ξεχνώ, (ούτε συγχωρώ υπό τη παραπάνω έννοια) απλώς ίσως να μην εκδικούμαι ή τιμωρώ τον άλλο.

εσύ ποτέ δε ξεχνάς, μόνο συγχωρείς, και όταν ο άλλος ξεχνά, του την κοπανάς από πίσω για να ξανά θυμηθεί πόσο καλός ήσουν που τον συγχώρεσες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ψαραδέλλη]

Αν ο άλλος είναι πολύ σκατόψυχος, ναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 125423]

Εξαρτάται τι μου έχει κάνει ο άλλος. Αν είναι κάτι πολύ χοντρό σίγουρα δεν πρόκειται να το ξεχάσω και να τον συγχωρέσω. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αν με πείραξε πολύ αυτό που μου έκανε, μπορεί και να εκδικηθώ, αλλά πιο σπάνια, ανάλογα και με το ποιος το έκανε. Αν κάτι όμως δεν είναι και τόσο σοβαρό, τότε δεν κρατώ κακία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[grape]

νομιζω οτι εξαρταται καθε φορα...
συνηθως κακια οχιδεν κραταω,αλλα να τον αγνοησω μπορει και να το κανω....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[BLUE SEA]

Όχι, δεν κρατάω κακία, γιατί τα λάθη είναι ανθρώπινα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[τρελή φιλόσοφος]

κσκία......βαριά λέξη
εντάξει δεν είμαι τύπος που θα κρατήσει κακία (του τύπου ζητάω εκδίκηση,και τέτοια),αλλά δεν συγχωρώ εύκολα........το καθόλου θα ήταν υπερβολή οπότε λέω εύκολα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Όταν ήμουν μικρός μου είχανε κάνει δώρο ένα ελληνικό ποιμενικό κουτάβι. Πάντα το αγαπούσα πολύ αυτό το σκυλί. Είχα που λέτε ένα μακρινό ξάδερφο τρία χρόνια μεγαλύτερο και οι γονείς μας κάναν παρέα τότε οπότε ερχότανε συχνά σπίτι μου. Ως μεγαλύτερος αυτός ήταν πάντα καλύτερος σε όλα και εμένα με είχε του κλότσου και του μπάτσου. Όταν είδε λοιπόν το κουτάβι αποφάσισε πως έπρεπε να το εκπαιδεύσει οπότε άρχισε να του φωνάζει εντολές κάτσε τρέξε μίλα κτλ. Το κουτάβι φυσικά δεν είχε ιδέα τι του έλεγε και τον κοιτούσε περίεργα. Σε κάποια στιγμή νευρίασε και άρχισε να το κλωτσάει, το κουτάβι να κλαίει, εγώ να κλαίω αν δε τον έπαιρνε χαμπάρι ο πατέρας του το κουτάβι θα άφηνε τα κόκαλά του εκεί.

Τα χρόνια πέρασαν και το κουτάβι από πέντε κιλά έγινε σαράντα πέντε. Με το ξάδερφο αυτό είχαμε πολλά χρόνια να βρεθούμε από τότε μέχρι μια μέρα που παντρευόταν μια κοινή μας συγγενής και μετά το γάμο θα τους φιλοξενούσαμε σπίτι μας. Ο σκύλος μου ήτανε γενικά άκακος και δεν είχε πειράξει ποτέ κανέναν. Με το που είδε τον ξάδερφό μου μετά από οκτώ χρόνια άρχισε να γαβγίζει σαν λυσσασμένος. Από τη μανία του καταφέρνει να σπάσει την αλυσίδα του ορμάει και τον δαγκώνει στο χέρι σπάζοντας το και κάνοντας του τέσσερις μεγάλες τρύπες. Μετά από αυτό στείλανε το σκύλο για ευθανασία.

Από τότε αναρωτιέμαι αν έφταιγε πραγματικά ο σκύλος μου? Ένα μάθημα που μου έδωσε εκείνος ο σκύλος είναι πως δεν πρέπει να κάνεις κακό σε κανένα καθώς ακόμα και τα πιο αγαθά πλάσματα πολλές φορές δεν ξεχνούν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.