Λαϊκή Παράδοση

Αρκτούρος

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Αρκτούρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 868 μηνύματα.
Καλημέρα.

Ανοίγω αυτό το θέμα, γιατί πάντα είχα μια αγάπη για την απλότητα του καθημερινού απλού και παλιού λαού, τα περασμένα, τις τέχνες που δημιούργησαν με τα ελάχιστα μέσα που είχαν στη διάθεσή τους, για τα ιδανικά που "σβήστηκαν" από τον πολιτισμό και για πολλά άλλα στοιχεία που με μια λέξη απαρτίζουν την "Παράδοση" του λαού μας.

Το post αυτό καμιά διάθεση δεν έχει να περάσει ιδέες παλαιών αρχών. Άλλο η Παράδοση και άλλο οι ιδέες που δημιουργήθηκαν τις περασμένες δεκαετίες και τις περισσότερες φορές σχετίζονται με την έννοια "Παράδοση", η οποία συμβολίζει την καθημερινή απλή ζωή του παλιού ελληνικού λαού, η οποία αρχίζει να αλλάζει μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου και η Παραδοσιακή ζωή είναι πλέον παρελθόν. Η Παράδοση πλέον περιορίζεται μόνο στην έννοιά της λέξης της και σιγά σιγά αρχίζουν οι μελέτες πάνω σ'αυτή.

Και φυσικά καταλήγουμε στο σήμερα, να έχουμε ένα μεγάλο υλικό στα χέρια μας ως λαός, μεγάλο μέρος του οποίου σίγουρα παραμένει αναξιοποίητο, γιατί η Παράδοση πάντα φέρνει σε όλους μας μια γεύση αγκαρίας και βαρεμάρας και όλα τα συναφή. Και φυσικά για να αξιοποιηθεί το υλικό αυτό χρειάζονται χρήματα. Χρήματα που το κράτος μας δεν διαθέτει.
Τι κρίμα...
:mad:



Ας παραθέσουμε λοιπόν εδώ, όσοι θέλουμε και έχουμε όρεξη, υλικό που έχουμε ή links ή ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να φανεί χρήσιμο σε μια τέτοια συλλογή.


Καλή αρχή και μακάρι να υπάρξει ενδιαφέρον.


ΥΓ: Εννοείται δεκτές οι όποιες συζητήσεις γύρω από το θέμα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

suspiria

Διάσημο μέλος

Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, στο θέμα θέλεις να γράψουμε/βρούμε/δώσουμε διάφορα παραδοσιακά έθιμα του ελληνικού λαού; :hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Αρκτούρος

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Αρκτούρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 868 μηνύματα.
Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, στο θέμα θέλεις να γράψουμε/βρούμε/δώσουμε διάφορα παραδοσιακά έθιμα του ελληνικού λαού; :hmm:

Σωστά κατάλαβες. Αυτός είναι ο σκοπός αυτού του θέματος. Να γίνει μια συλλογή από υλικό που αφορά τις παραδόσεις του κάθε ξεχωριστού τόπου αυτής της χώρας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Αρκτούρος

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Αρκτούρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 868 μηνύματα.
Παραθέτω μια περιγραφή της περιοχής Ρουμλουκίου στη Μακεδονία, για να δώσω εν καιρώ διάφορα έθιμα του τόπου αυτού.

Για όσους ενδιαφέρονται.
Ευχαριστώ.

Σύντομη γεωγραφική, ιστορική και εθνολογική κατατόπιση για το Ρουμλούκι
Ηπεριοχή, στην οποία ζούμε, ονομαζόταν καθ' όλη την διάρκεια της τουρκοκρατίας "Ρουμλούκι", προσωνυμία που της προσέδωσαν οι πρώτοι Οθωμανοί κατακτητές, για το ανόθευτο και αμιγές του ντόπιου Ελληνικού πληθυσμού της. Προέρ*χεται δε από το Τουρκικό Ρουμ, που θα πει Έλληνας-Ρωμιός και σημαίνει τη χώρα που κατοικείται από Έλληνες Χριστιανούς Ορθοδόξους, όπως και το Ρούμελη, Ρωμυλία. Το Ρουμλούκι αποτελεί μέρος της μεγάλης προσχωσιγενούς πεδιάδας της Θεσ/νίκης, που δημιουργήθηκε από τις συνεχείς προσχώσεις των ποταμών Αξιού, Λουδία και Αλιάκμονα, Τα φυσικά όρια του μέχρι και τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας ήταν από ανατολάς ο ποταμός Λουδίας με τις εκβολές του, από δυσμάς οι πρόποδες του Βερμίου (τα όρια της πόλεως της Βέροιας), νότια τα βόρεια υψίπεδα των Πιερίων και βόρεια η λίμνη των Γιαννιτσών.
Μόνιμη εγκατάσταση ανθρώπων στην περιοχή παρατηρείται ήδη από τους νεολιθικούς χρόνους, όπως φαίνεται από τον ανακαλυφθέντα παραθαλάσσιο, τότε, νεολιθικό οικισμό, στα όριά της στην Τούμπα της Νέας Νικομήδειας (Μπρανιάτες),που χρονολογείται γύρω στα 6300 π.Χ. και αποτελεί έναν από τους παλαιότερους οργανωμένους οικισμούς στην Ευρώπη. Η παρουσία οικισμών συνεχίζεται και κατά την εποχή του σιδήρου όπως μας δείχνουν οι τάφοι της πρώιμης εποχής του σιδήρου, που ανακαλύφθηκαν στο προϊστορικό νεκροταφείο της Βεργίνας (Μπάρμπες-Κούτλες).
Αργότερα, αποτελούσε τμήμα της Ομηρικής Ημαθίας γης, της "Ερατεινής Ημαθίας" όπως την χαρακτηρίζει ο Όμηρος και πιο ύστερα της Βοττιαίας και όταν εκδιώχτηκαν από το έθνος των Μακεδόνων οι Βοττιαίοι, τον πυρήνα του Μακεδονικού κράτους με την ιερή τους πρωτεύουσα τις Αιγές, ενώ ταυτόχρονα αναπτύχθηκε μία από τις παλαιότερες πόλεις των Μακεδόνων Βασιλέων, η 'Αλωρος, στην οποία εκτρέφονταν τα άλογα του περίφημου Μακεδονικού ιππικού.
Κατά την Ρωμαιοκρατία, αποτελούσε τμήμα ρωμαϊκής επαρχίας και την περιοχή διέσχισε κατά την περιοδεία του στην Ευρώπη ο Απόστολος Παύλος, πηγαίνοντας από την Θεσ/νίκη στην Βέροια διά μέσου της Εγνατίας οδού (παλαιά Βεροιόστρατα).
Στην συνέχεια, ήταν τμήμα του δεύτερου θέματος της Μακεδονίας υπό την σκιά και την επιρροή δύο σημαντικότατων πόλεων, της αρχαιότερης Μακεδονικής, της Βέροιας και της συμβασιλεύουσας Θεσ/νίκης, γνωρίζοντας όλα τα στίφη των φυλών και των εθνών που επέδραμαν εναντίων τους.
Τον 14ο αιώνα κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους και αποτέλεσε κτήμα (βακούφι) του Γαζη Έβρενός Μπέη, του κατακτητή της Μακεδονίας, στους απογόνους του οποίου διαμοιράστηκε και κληρονομούνταν ως τσιφλίκια μέχρι και τους τελευταίους χρόνους της Τουρκοκρατίας.
Οι κάτοικοι του Ρουμλουκιού, βρίσκοντας κάθε φορά καταφύγιο στις φυσικές κρυψώνες του ή στα γύρω κάστρα (Βέροια, Θεσ/νίκη και Κολυνδρό), διατήρησαν την ελληνικότητά τους, δεχόμενοι ελάχιστες γλωσσικές και πολιτισμικές επιρροές. Από τους πρώτους αιώνες της οθωμανικής κατοχής, επέδειξαν οργανωμένη ένοπλη αντίσταση και βέβαια συμμετείχαν σε όλες τις γενικές επαναστάσεις των Ελλήνων, με αποκορύφωμα το 1822, οπότε μετά την καταστροφή της Νάουσας, γνώρισαν και τα Ρουμλουκιώτικα χωριά το ολοκαύτωμά τους με την συνολική πυρπόληση τους από ατάκτους και τακτικούς Τούρκους, Τουρκαλβανούς, Τουρκόγυφτους και Αλβανούς νομάδες (Γκέκηδες), και αργότερα το 1878 κατά την επανάσταση στα Πιέρια.
Κατά την εποχή του Μακεδονικού Αγώνα, άπαντες οι Ρουμλουκιώτες συμμετείχαν ενεργά σ' αυτόν, αναδεικνύοντας και αρκετούς ντόπιους ομαδάρχες και καπεταναίους και η περιοχή του Ρουμλουκιού είχε καταστεί λόγω της νευραλγικής γεωστρατηγικής της θέσεως και των προτερημάτων που παρείχε η εδαφική της μορφολογία, το Κέντρο της Εθνικής προσπάθειας στον χώρο της Κεντρικής Μακεδονίας. Ο ιδιόμορφος δε αμφίβιος Αγώνας που διεξάγονταν στο Ρουμλούκι και στην γειτονική λίμνη των Γιαννιτσών, έχει γλαφυρότατα περιγραφεί στο θρυλικό πλέον έργο της Πηνελόπης Δέλτα "Στα μυστικά του Βάλτου".
Εκκλησιαστικώς το Ρουμλούκι ήταν διαιρεμένο και τα χωριά του ανήκαν σε τρεις Επισκοπές και Μητροπόλεις. Ορισμένα απ' αυτά υπάγονταν στην Επισκοπή Κίτρους, άλλα στην Μητρόπολη Βεροίας και Ναούσης και το μεγαλύτερο τμήμα τους στην Επισκοπή Καμπανίας ή Καστρίου, η ύπαρξη της οποίας ανάγεται τουλάχιστον στον 10ο μ.χ. αιώνα. Μέσα στα φυσικά όρια του, λειτουργούσαν τρεις Μονές, η Μονή του Αγίου Αθανασίου Σφήνιτσας και η Μονή των Αγίων Πάντων (πλησίον των Παλατιτσίων), που πυρπολήθηκαν κατά τις εθνικές επαναστάσεις, η πρώτη του 1822 και η δεύτερη του 1878, καθώς και η παραλίμνια Μονή των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού παρά το χωριό Νησί, που επέδειξε ιδιαίτερη δράση κατά την εποχή του Μακεδονικού Αγώνα και ήταν η μοναδική της Επισκοπής Καμπανιάς, με πλούσια θρησκευτική, εκπαιδευτική και εθνική προσφορά σε όλη την περιφέρεια. Σήμερα, οι δύο πρώτες ανήκουν πλέον στην Μητρόπολη Βέροιας, Ναούσης και Καμπανιάς, ενώ η τελευταία έχει καταργηθεί το 1930 και μία νέα ιδρύθηκε, αυτή της Αγίας Κυριακής πλησίον ταυ χωριού Λουτρός. Το σύνολο σχεδόν των Ρουμλουκιώτικων χωριών ανήκουν σήμερα στην Μητρόπολη Βέροιας, Ναούσης και Καμπανίας, καθώς το 1930 η Επισκοπή Καμπανίας ενσωματώθηκε στην άνω Μητρόπολη και δύο μόνο απ' αυτά, η Μεγάλη Γέφυρα ( πρώην Μυλοβός) και το Λιβάδι ( πρώην Βούλτιστα) υπάγονται στην Μητρόπολη Κατερίνης και Κίτρους.
Το κύριο γνώρισμα των 50 περίπου μικρών και μεγάλων Ρωμαίικων χωριών, που απάρτιζαν το Ρουμλούκι και ήσαν διασκορπισμένα απ' άκρη σ' άκρη στον απέραντο κάμπο και στα βόρεια υψίπεδα των Πιερίων, ήταν η ίδια λαλιά, η ίδια ενδυμασία και τα κοινά ήθη και έθιμα. Ο σημαντικότερος όμως συνδετικός τους κρίκος, που τα ξεχώριζε μάλιστα από τις γειτονικές ή τις άλλες περιοχές του Ελλαδικού χώρου, ήταν η γυναικεία παραδοσιακή φορεσιά με τον ιδιόμορφο κεφαλόδεσμο της, που παρουσιάζει καταπληκτική ομοιότητα με το αρχαίο Ομηρικό και Μακεδονικό κράνος. Στο σύνολο της δε, θεωρείται από τις αρχαιότερες Ελληνικές ενδυμασίες και έχει καθιερωθεί να ονομάζεται ως η στολή του Γιδά (Αλεξάνδρεια) και να εκπροσωπεί τον γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό.
Τα χωριά που αποτελούσαν το παλαιό Ρουμλούκι, αρκετά εκ των οποίων έχουν μετανομαστεί ή δεν υφίστανται σήμερα, ήταν τα εξής: Νιχώρι, Σχοινάς, Γιδάς, Καψόχωρα, Παλιοχώρι, Λιανοβέργι, Πλατύ, Τρίκαλα, Τσινάφορο, Κλειδί, Καρυά, Κάλλιανη, Αηδονοχώρι, Καλύβια Κλειδίου, Μεγάλο Αλάμπουρο, Μικρό Αλάμπουρο, Κορυφή, Φουρς, Τσατάλ Τσιφλίκ, Νιοχωρόπουλο, Παλιόχωρα, Νησέλι, Νησελούδι, Γκριτζιάλι, Σφήνιτσα, Καλύβια Σφηνίτσης, Σερμιλί, Μυλοβός, Τρίχλιαβος, Πρόδρομος, Μελίκη, Νιόκαστρο. Βούλτιστα, Μπάρμπες, Κούτλες, Παλατίτσια, Άμμος, Μέση, Γεράκι, Σάδενα, Μαυραγγέλι, Καταφύγι. Νησί, Ρέσινα, Τριχοβίστα, Καβάσιλα, Σταυρός, Σκυλίτσι, Μικρογούζι, Λουτρός, Χολεβάς, Παναγιά, Ρετζέπος, Επισκοπή, Ποζιαρίτες, Ραψομανίκη, Ξεχασμένη, Κουλούρα και Διαβατός. Απ' αυτά δεν υφίστανται τα παρακάτω: Καρυά, Κάλλιανη, Αηδονοχώρι, Φούρς, Τσατάλ Τσιφλίκ, Σφήνιτσα, Σερμιλί, Καλύβια Σφηνίτσης, Καλύβια Κλειδιού, Γεράκι, Σάδενα, Μαυραγγέλι, Καταφύγι, Χολεβάς, Παναγιά και Ρετζέπος. Οι κάτοικοί τους μετοίκησαν σε γειτονικά μεγαλύτερα χωριά, όπως για παράδειγμα από το Φούρς και το Τσατάλ Τσιφλίκ στην Κορυφή, από τον Χολεβά, την Παναγιά και το Ρετζέπο στον Λουτρό, από την Καρυά, την Κάλλιανη και τα Καλύβια Κλειδίου στο Κλειδί, την Κουλακιά (Χαλάστρα) και την Γιαννιτσίδα (Κύμινα), από το Καταφύγι στον Σχοινά, το Νησί και τον Γιδά, ή ενώθηκαν δημιουργώντας νέους μεγάλους οικισμούς όπως από τις Μπάρμπες και τις Κούτλες την Βεργίνα και από τα Καλύβια Σφηνίτσης, την Σφήνιτσα και το Σερμιλί την Κυψέλη (Νεοχώρι το πρώτο της όνομα). Αλλαγή τέλος των ονομάτων τους έγινε το 1926 στα εξής επτά χωριά: Μυλοβός, Γκριτζιάλι, Βούλτιστα, Μικρογούζι, Ποζιαρίτες, Τριχοβίστα, Ρέσινα, που μετονομάστηκαν αντίστοιχα σε Μεγάλη Γέφυρα, Αγκαθιά, Λιβάδι, Μακροχώρι, Κεφαλοχώρι, Καμποχώρι και Βρυσάκι, ενώ ο Γιδάς το 1953 ονομάστηκε Αλεξάνδρεια.
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, δημιουργήθηκαν και στο Ρουμλοΰκι ορισμένα νέα χωριά από πρόσφυγες, όπως ο Άραχος, ο Νέος Πρόδρομος, το Καλοχώρι και η Αγία Τριάδα (αρχικά από Τσερκέζους μουσουλμάνους αντικεμαλιστές από την Μικρά Ασία), ενώ σε αρκετά από τα υπάρχοντα εγκαταστάθηκαν προσφυγικές οικογένειες από την Μικρά Ασία (περιοχές Σμύρνης, Μανγησίας, Τσανάκαλε, Προύσας, Αδάνων και Καπαδοκίας), τον Πόντο και την Ανατολική και Βόρεια Θράκη. Αργότερα, προστέθηκαν σ' αυτούς κάτοικοι από άλλες περιοχές του Ελλαδικού χώρου, κυρίως δε των ορεινών της Μακεδονίας, είτε διότι αποκαταστάθηκαν γεωργικά με γεωργικούς κλήρους που τους παραχωρήθηκαν στην αποξηραμένη λίμνη των Γιαννιτσών, όπως για παράδειγμα από τον Κολυνδρό, την Φυτειά, το Δάσκιο, το Μελισσοχώρι (Μπάλτζα), την Νέα Σάντα, την Γουμένισσα και το Κιλκίς και μεταξύ αυτών Βλάχοι και Σαρακατσάνοι που πούλησαν τα κοπάδια τους και αγόρασαν κτήματα, είτε άλλοι μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο προς αναζήτηση εργασίας στον εύφορο κάμπο του Ρουμλουκιού, προερχόμενοι κυρίως από τα χωριά των Γρεβενών, της Κοζάνης, των Σερβίων, του Βελβεντού, της Βλάστης, του Βοΐου, της Σιάτιστας, της Ελασσώνας, της Φλώρινας, της Καστοριάς, επαναπατρισθέντες πολιτικοί πρόσφυγες από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και οικονομικοί μετανάστες από την Γερμανία και το Βέλγιο και τέλος Ελληνοπόντιοι από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και αθίγγανοι προερχόμενοι από την Ρουμανία. Βέβαια, στον ντόπιο πληθυσμό πρέπει να αναφερθούν και οι Ηπειρώτες ιδιοκτήτες των μοναδικών εμπορικών καταστημάτων (χάνια βακούφικα) στα Ρουμλουκιώτικα χωριά, οι Καστοριανοί μυλωνάδες και οι Τουρκόγυφτοι κολίγοι στα τσιφλίκια των Οθωμανών μπέηδων, που προϋπήρχαν στην περιοχή της απελευθέρωσης από τον Τουρκικό ζυγό το 1912.
Αποτέλεσμα της εγκατάστασης όλης αυτής της πανσπερμίας των φυλών στο Ρουμλούκι, ήταν η αλλοίωση σε σημαντικό βαθμό της αρχικής και μέχρι την δεκαετία του 1920 ομοιογένειας του ντόπιου πληθυσμού του, πιο πολύ στην πόλη της Αλεξάνδρειας και λιγότερο στα χωριά.
Σήμερα το Ρουμλούκι, με το μωσαϊκό των ανθρώπων που το κατοικούν και συμβιώνουν αρμονικά, αφού παλαιότερα πέρασε από τον Μεγάλο Νομό της Θεσσαλονίκης, ανήκει διοικητικά στον Νομό Ημαθίας και αποτελεί μία από τις πλέον προσφορότερες εν δυνάμει αναπτυσσόμενες περιοχές της Ελλάδος, με ευοίωνες για το μέλλον της προοπτικές και ρυθμούς ανάπτυξης.

Εδώ η πηγή, η οποία δεν λειτουργεί. Το αρχείο το βρήκα στο google σε μορφή αποθηκευμένου αρχείου και το κατέβασα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
Στο χωριό μου, κάθε Πάσχα, έκαιγαν τον Εβραίο (μέχρι τον β' ππ)! :clapup:

Βέβαια μετά, με τον μαρασμό της εποχής, κάπως ηρέμησαν,
και έκαιγαν τον Αράπη. :worry:

Και αυτό βέβαια έπαυσε πριν γεννηθώ. Παρ' όλα αυτά, μια χρονιά θυμάμαι έκαψαν τον... Ιούδα, το οποίο έχει δύο τινές προεκτάσεις:

α) η δικαιοσύνη αργεί, αλλά βρίσκει τον ένοχο.
β) κάποιος πρέπει να καεί κάθε πάσχα :redface:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Αρκτούρος

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Αρκτούρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 868 μηνύματα.
Για κάψιμο κάποιου/κάτι την περίοδο του Πάσχα πρώτη φορά ακούω. Εδώ καίνε τις Απόκριες έναν ψεύτικο καρνάβαλλο, εδώ και χρόνια.

Αν θέλεις, μπορείς να μας πεις από που είσαι, στο περίπου, εντάξει. Για να συζητάμε καλύτερα για τοπικά έθιμα. Αν δεν θέλεις, δεν πειράζει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
Ποιός καρνάβαλος μωρέ? Το κάψιμο είναι παλαιότατο έθιμο, μη βλέπεις που οι συμπατριώτες μου τουφεκίζουν κιόλας... :redface:




σου πμ την τοποθεσία.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Αρκτούρος

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Αρκτούρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 868 μηνύματα.
Όλα τα αυτά Ρεμπεσκέ που αφορούν έκφραση "μίσους" προς άλλους λαούς, δεν αποτελούν μέρος της καλλιτεχνικής χροιάς της παράδοσης του κάθε τόπου, αλλά κοινωνικά/χρονικά απωθημένα.
Σαφώς όμως κατατάσσονται στην παράδοση. Αυτά όμως που για πάντα θα μείνουν ζωντανά είναι ο,τιδήποτε έχει σχέση με την τέχνη που δημιούργησαν οι άνθρωποι τα χρόνια εκείνα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Phoebe

Διακεκριμένο μέλος

Η Κομπάρσα α αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 36 ετών, επαγγέλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει απο Νότιος Αμερική (Αμερική). Έχει γράψει 7,312 μηνύματα.
Για κάψιμο κάποιου/κάτι την περίοδο του Πάσχα πρώτη φορά ακούω. Εδώ καίνε τις Απόκριες έναν ψεύτικο καρνάβαλλο, εδώ και χρόνια.

Εμείς στο χωριο μου στην Καλαμάτα καίμε κάθε χρόνο το Πάσχα τον Ιούδα! Και όχι μόνο στο χωρίο μου αλλά σε όλη την Καλαμάτα ;)!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Αρκτούρος

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Αρκτούρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 868 μηνύματα.
Φοίβη, γνωρίζεις αν καίνε τον Ιούδα ως μορφή εξιλέωσης από κάποιο κακό (για να πάνε καλά οι σοδειές για παράδειγμα) ή είναι απόλυτη μορφή έκφρασης μίσους και τίποτα παραπάνω που έχει μείνει από τα παλιά χρόνια;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Phoebe

Διακεκριμένο μέλος

Η Κομπάρσα α αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 36 ετών, επαγγέλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει απο Νότιος Αμερική (Αμερική). Έχει γράψει 7,312 μηνύματα.
Τι να σου πω! Θα σε γελάσω! Θα ρωτησω την μαμά μου και θα σου απαντησω το απογευμα ;)!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Αρκτούρος

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Αρκτούρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 868 μηνύματα.
Ευχαριστώ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Ας μην βλέπουμε την παράδοση με τα σημερινά γυαλιά του νεωτερίστικου πολιτικώς ορθού προοδευτισμού των Δαμανάκηδων (φτου!!!) αυτού του τόπου. Η πυρά από την αρχαιότητα συμβολίζει την κάθαρση και τον εξαγνισμό. Το τελετουργικό είναι πανίσχυρο. Αν πάτε στη Φλώρινα στις 23 Δεκεμβρίου (σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα) θα καταλάβετε τι εννοώ, χωρίς μάλιστα εκεί να καίνε κανέναν. Στην περίπτωση μάλιστα αυτήν, η πυρά συμβολίζει και τη φώτιση, κατά τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, στο χειμερινό ηλιοστάσιο. Το ότι κάποιον καίνε, Ιούδα, Εβραίο, Καρνάβαλο ή άλλον, έχει επίσης την έννοια της καθάρσιας τελετής του "Αποδιοπομπαίου Τράγου" ή του "Καθάρματος", αυτού δηλαδή που η κοινωνία θυσίαζε για να του φορτώσει τις αμαρτίες της, με την ελπίδα να απαλλαγεί από αυτές. Ας μην ξεχνούμε ότι και ο Ιησούς, συμβολικά, έπαιξε τον ίδιο ακριβώς ρόλο. Μερικά πράγματα διαθέτουν συμβολισμούς που κατάγονται από το συλλογικό μας υποσυνείδητο και απλά αλλάζουν μορφές με το χρόνο.

Μάλιστα, πιστεύω ότι η συνέχιση τέτοιων τελετουργικών στη σύγχρονη εποχή, τονίζει την καταγωγή μας από τους Έλληνες, περισσότερο από κάθε αμφιβόλου αξιοπιστίας τεστ DNA. Μοιραζόμαστε το ίδιο συλλογικό υποσυνείδητο με αυτούς, συνεπώς είμαστε απόγονοί τους, άσχετα με τη γενετική μας ταυτότητα. Για το τελευταίο θα πω, ότι υπάρχει η φυσική τάση κάθε πληθυσμού να εισάγει νέα γονίδια εντός του, με σκοπό τη διατήρηση της γενετικής του ευρωστίας. Συνεπώς είναι φυσικό για έναν λαό να έχει εισάγει νέα γονίδια μέσα σε τόσες χιλιάδες χρόνια. Το ότι διατήρησε τη γλώσσα και την παράδοσή του όμως, είναι αδιάψευστος μάρτυρας της καταγωγής του. Προτιμώ να βλέπω τον όρο "Ελληνισμό" ως πολιτιστικό κεκτημένο κι όχι ως γενετικό προσδιορισμό, αφού κάτι τέτοιο υποκρύπτει φασιστικές νοοτροπίες.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

evouli

Διάσημο μέλος

Η evouli αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 42 ετών. Έχει γράψει 3,396 μηνύματα.
Αν πάτε στη Φλώρινα στις 23 Δεκεμβρίου (σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα) θα καταλάβετε τι εννοώ, χωρίς μάλιστα εκεί να καίνε κανέναν.

πηγα περυσι.. πραγματικα απιστευτο θεαμα.. πιστευω θα παω και φετος και νομιζω θα πηγαινω και καθε χρονο.. :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
πηγα περυσι.. πραγματικα απιστευτο θεαμα.. πιστευω θα παω και φετος και νομιζω θα πηγαινω και καθε χρονο.. :)


Σώπα ρε φιλενάδα, ήμουνα κι εγώ εκεί. Λες να συναντηθήκαμε και να μην το ξέρουμε;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

evouli

Διάσημο μέλος

Η evouli αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 42 ετών. Έχει γράψει 3,396 μηνύματα.
Σώπα ρε φιλενάδα, ήμουνα κι εγώ εκεί. Λες να συναντηθήκαμε και να μην το ξέρουμε;

σε ποια μερια καθοσουν; εγω εκει κοντα που ηταν ο καραμανλης απ'οτι ειδα στις ειδησεις :hehe: :hehe:
αλλα πισω πισω γιατι μπροστα εκαιγε πολυ... :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Phoebe

Διακεκριμένο μέλος

Η Κομπάρσα α αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 36 ετών, επαγγέλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει απο Νότιος Αμερική (Αμερική). Έχει γράψει 7,312 μηνύματα.
@ Αρκτούρος: Τον Ιουδα δεν τον καίνε για καμια μορφη εξιλέωσης! Το κάνουν ουσιαστικα για να τον '' τιμωρησουν''!

Ο Ιούδας είναι ένα ομοίωμα ανθρώπου, ο οποιος είναι γεμάτος σαΐτες! Οι σαΐτες είναι κύλνδροι με χοντρό χαρτόνι, το οποίο είναι γεμάτο με μπαρούτι και άλλο εκρηκτικό υλικό και το οποιο πέρνει αμέσως φωτια! Τις χρησιμοποιούσαν στην Τουρκοκρατία για να ''διασκεδάζουν'' τους Τούρκους! Αυτό ήταν μια πρόφαση! Στην πραγματικότητα με την λάμψη και τον μακρόσυρτο θόρυβο που εξέπεμπαν, τρόμαζαν το ιππικό των Τούρκων και το ανάγκαζαν σε οπισθοχώρηση.

Τώρα βέβαια ο σαϊτοπόλεμος, όπως λέγεται, τώρα είναι για διακέδαση και λαμβάνει μέρος την Δευτερα του Πάσχα! Δυστυχώς κάθε χρόνο υπαρχουν και ατυχήματα όπως καψίματα, ή τραυματισμοι, αν καμιά σαΐτα σκάσει στα χέρια των σαϊτολόγων. Επίσης, έχει συμβεί να ξεφύγει σαΐτα από τα χέρια σαϊτολόγου, δημιουργώντας μικρή αναστάτωση στον κόσμο που παρακολουθούσε το έθιμο. Υπάρχουν και φορές που άτομα έχουν χάσει το χέρι τους απο το σκασιμό της!:/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Αρκτούρος

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Αρκτούρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 868 μηνύματα.
Φοίβη, ευχαριστούμε για τις πληροφορίες. Όντως, μερικά έθιμα έχουν μια χροιά από όλη αυτή την κακία ενός πολέμου. Και είναι σίγουρα επικίνδυνα.

Μέγα Χάος, ευχαριστούμε επίσης κι εσένα που άφησες εδώ κάποιες ιδέες σου και για την πληροφορία που αφορά τη γιορτή στη Φλώρινα στις 23 του Δεκέμβρη. Νομίζω πως εκείνη την ημέρα θα είμαι εκεί..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
σε ποια μερια καθοσουν; εγω εκει κοντα που ηταν ο καραμανλης απ'οτι ειδα στις ειδησεις :hehe: :hehe:
αλλα πισω πισω γιατι μπροστα εκαιγε πολυ... :)


Εγώ καθόμουν από την αριστερή πλευρά της πυράς. Πέρασα χορεύοντας από τη διακεκαυμένη ζώνη, από αριστερά προς τα δεξιά (όπου φυσικά καθόταν ο Κωστάκης:P) ως ένα είδος μύησης του Πυρός. Κάηκαν μέχρι και οι βλεφαρίδες μου, όμως παρά τις αρχικές προβλέψεις των γιατρών της παρέας, δεν έπαθα το παραμικρό έγκαυμα. Η εκστατική μανία; Ποιος ξέρει. Πάντως, η πόλη εκείνη την περίοδο διακατέχεται από έναν ανεξέλεγτο ερωτισμό, στα μπαράκι τη νύχτα γίνεται χαμός. Γενικά οι Φλωρινιώτες αγαπούν το ξενύχτι, τη διασκέδαση και τους χαλαρούς ρυθμούς.

Στο τέλος του τριημέρου κατέληξα να τραγουδώ σε καρόκε το άσμα του Μητροπάνου "Αλλίμονο σ' αυτούς που δεν αγάπησαν", αγκαλιά με τοπικό τραγουδιστή επαρχιωτικών β' σκυλάδικων, ενώ οι άλλοι της παρέας ψήνανε μια ξανθιά να την πάρουμε τέσσερις. Αποχώρησα γιατί μου φανήκαμε πολλοί για μια γυναίκα. Οι άλλοι τρεις, απ' ότι έμαθα, το συνέχισαν το θέμα (όχι θα το άφηναν:P). Αφασία μιλάμε δικέ μου...:clapup:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Αρκτούρος

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Αρκτούρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 868 μηνύματα.
Ένα έθιμο από το Ρουμλούκι, που αναβιώνεται μέχρι σήμερα:

ΡΟΥΓΚΑΤΣΙΑ

Τα Ρουγκάτσια είναι ένα είδος καλάντων που μεσολαβούν από την παραμονή των Χριστουγέννων ως τα Θεοφάνια. Έπαιρναν μέρος άντρες με φουστανέλες και σπαθιά, ηλικίας μεταξύ είκοσι και τριάντα ετών και περιφέρονταν στα χωριά του Ρουμλουκίου (στα χωριά του κάμπου) χορεύοντας με τους ήχους των ζουρνάδων και του νταουλιού. Σε κάθε σπίτι που επισκέπτονταν χόρευαν τέσσερις χορούς που όλοι μαζί ονομάζονταν «Ρουγκατσιάρικοι χοροί».
Την οργάνωση του εθίμου αυτού την αποφάσιζε η Δημογεροντία του χωριού σε συνεργασία με την εκκλησιαστική επιτροπή. Τα χρήματα και τα γεννήματα που μάζευαν τα διέθεταν για να χτιστούν εκκλησίες, σχολεία και γενικά για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Τα παλικάρια πήγαιναν το πρωί στην εκκλησία ντυμένοι με τις φουστανέλες και μόλις τελείωνε η λειτουργία τους διάβαζε ο ιερέας ευχή και μετά ξεκινούσαν. Ο αρχηγός του μπουλουκιού λέγονταν καπετάνιος και έπρεπε να διακρίνεται για τις χορευτικές του ικανότητες. Κάθε φορά που έφταναν σε ένα σπίτι σταματούσαν έκαναν κύκλο και άρχιζαν να χορεύουν. Ο νοικοκύρης του σπιτιού είχε το δικαίωμα να υποδείξει ο ίδιος τον πρώτο χορευτή και στη συνέχεια να χορέψει αυτός και άλλα μέλη της οικογένειάς του. Ο καπετάνιος πήγαινε και σταύρωνε με την ξύλινη μαχαίρα του την είσοδο του σπιτιού και εύχονταν στον ιδιοκτήτη υγεία, χρόνια πολλά και του χρόνου. Δέχονταν στη συνέχεια κεράσματα, ρακί, κρασί, τυρί, βραστά αυγά και κομμάτια χοιρινού που ήταν άφθονο εκείνες τις μέρες. Η εξόρμηση αυτή κρατούσε ως το ηλιοβασίλεμα. Τότε μόνο σταματούσαν και μαζεύονταν στην πλατεία του χωριού για να ρυθμιστεί το θέμα της διανυκτέρευσης, αφού η περιπλάνηση γινόταν πολλές φορές και μακριά από τα χωριά τους. Έπρεπε να φιλοξενηθούν ανά δύο και ποτέ ένας ένας για να μην ματιαστούν. Το πρωί το νταούλι θα χτυπούσε πριν ξημερώσει ώστε να συνεχίσουν το έθιμο στο επόμενο χωριό. Δεν έπρεπε να συναντηθεί ένα μπουλούκι (Ρουγκάτσι) με άλλο. Αν γίνονταν αυτό τότε έπρεπε οι δύο καπεταναίοι να ξιφομαχήσουν και ο ένας να εξουδετερώσει τον άλλο. Τότε η ηττημένη ομάδα, σε ένδειξη υποταγής περνούσε σκυφτή κάτω από τις υψωμένες μαχαίρες των νικητών. Ανήμερα των Φώτων η ομάδα ολοκλήρωνε την περιήγηση της και επέστρεφε στο χωριό της όπου τους υποδέχονταν θριαμβευτικά. Έβγαινε όλο το χωριό έξω να τους υποδεχτεί πριν ακόμα φτάσουν. Οι φουστανελοφόροι σταματούσαν και έπαιρναν θέση για τον καθιερωμένο αγώνα δρόμου. Από την πλευρά του πλήθους υψώνονταν ένα μαντήλι σε ένα κοντάρι. Με το σύνθημα άρχιζαν να τρέχουν. Ο ταχύτερος και εκείνος που είχε περισσότερα αποθέματα αντοχής κέρδιζε το υψωμένο μαντήλι και ήταν ο νικητής.

Το έθιμο διακόπηκε με την κήρυξη του πολέμου του Σαράντα. Συνεχίστηκε όμως αργότερα και στις μέρες μας αναβιώνει από τους πολιτιστικούς συλλόγους του Ρουμλουκίου και τα έσοδα τους διατίθενται για τα λειτουργικά τους έξοδα, για τη διοργάνωση διαφόρων εκδηλώσεων και κυρίως για να θυμίζει σε όλους εμάς τις ρίζες μας.

ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Πηγή
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top