Μέχρι πού επηρεάζει η κοινωνία την ανατροφή του παιδιού σας;

[Subject to change]

Βλέπω σε πάρα πολλά θέματα να αναφέρεται συχνότατα το επιχείρημα "η γνώμη μου είναι αυτή, αλλά στο παιδί μου δεν θα την εφαρμόσω γιατί φοβάμαι ότι θα το κοροιδεύουν στο σχολείο".
Το επιχείρημα αυτό έχει χρησιμοποιηθεί και κατά της μη-βάφτισης στο σχετικό θέμα ("θα κοροιδεύουν το παιδί στο σχολείο αν δεν έχει βαφτιστεί"), και κατά της υιοθέτησης παιδιών από ομοφυλόφιλους ("θα κοροιδεύουν το παιδί στο σχολείο αν έχει ομοφυλόφιλους γονείς"), και σε αρκετά άλλα θέματα που δεν μου ρχονται τώρα (πλιζ μην επικεντρωθείτε στα παραδείγματα που ανέφερα, το θέμα είναι πιο γενικό).

Αναρωτιέμαι αλήθεια, μέχρι ποιό σημείο θα μπορούσατε να διαφοροποιηθείτε από την κοινωνία στην ανατροφή του παιδιού σας; Πόσο ζυγίζετε το "να μην το κοροιδεύουν στο σχολείο" σε σχέση με τις δικές σας αρχές (όταν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ των δύο) και σε ποιές περιπτώσεις έχει προτεραιότητα το πρώτο και σε ποιές το δεύτερο για σας; Θα βάζατε ποτέ σε δεύτερη μοίρα τη γνώμη της κοινωνίας για το παιδί σας, ώστε να μην καταπατήσετε τις αρχές σας, ρισκάροντας να το "κοροιδεύουν στο σχολείο";

Τέλος, μαζί με την άποψη σας, αναφέρετε και αν εσάς τους ίδιους τους "κοροίδευαν τα παιδιά στο σχολείο", μιας και θεωρώ ότι παίζει ρόλο στη διαμόρφωση άποψης για το θέμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kleftra]

Bασικά εγώ τυχαίνει να το χρησιμοποιώ αυτό ως επιχείρημα αλλά όχι με την όρο να μην το κοροιδεύουν.Εξάλλου τα παιδιά πάντα βρίσκουν αφορμή για πειράγματα είτε για το βάρος,την ομορφιά,την εξυπνάδα, τις επιδόσεις στα αθλήματα κ.α. (και μεταξύ μας αυτά ξεκινούν το πείραγμα δεν υπερτερούν απο τα "θύματα" τους σε τίποτε περισσότερο απο το θράσσος).
Δεν θα ήθελα να το απομονώσουν, να το κάνουν να αισθάνεται "προβληματικό" για μια δική ΜΟΥ όμως επιλογή κι όχι για ένα δικο του γνώρισμα και μάλιστα για ένα είδος επιλογής που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το κοινωνικο κατεστημένο.
Δεν ξέρω αν θα γίνω υπερπροστατευτική ως μάνα( εδώ που τα λέμε δεν ξέρω καν αν θα γίνω μάνα) αλλά αν ανατρέξω στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης σου με σιγουριά θα πω ότι ως παιδί, εφήβη αλλά κι ενήλικη ένοιωθα και δρούσα διαφορετικά απο τα τετριμμένα λόγω χαρακτήρα κι επιλογών, ήμουν κάτι σαν το "μαύρο πρόβατο" ακόμη και για την οικογενειά μου.Όμως ήταν τα όσα έκανα συνειδητά κι είχα απόλυτα το θάρρος να υπερασπιστώ τις κινήσεις μου.Ποτέ δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να νοιώσει περιθωριοποιημένος ή λίγος ακόμη και στις πιο ευαίσθητες στιγμές μου.
Γονιδιακά οι απόγονοι μου() έχουν πολλές πιθανότητες να μου μοιάζουν σε αυτό το ζήτημα.

Η ένσταση μου όμως εφάπτεται στο ότι εγώ κληθηκα να υπερασπιστώ τις δικές μου επιλογές (ή για κάποιους "λάθη") κι όταν κάποιες απο αυτές άρχισαν να έχουν επίπτωση άθελα μου σε δικούς μου ανθρώπους ειλικρινά δεν το άντεξα και είμαι σίγουρη πως στα παιδιά μου που θα τα αγαπώ ακόμη περισσότερο το να τα υποβάλλω στην διαδικασία να "απολογούνται" εξαιτίας μου θα με τσακίσει.

Ελπίζω να σε κάλυψα και να μην σε μπέρδεψα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

"Για να μην το κοροιδεύουν στο σχολείο". Ακούγεται το συγκεκριμένο επιχείρημα πολύ επιφανειακό και σίγουρα αναξιόπιστο. Ωστόσο, ας δούμε τι πραγματικά εκφράζει. Είναι δήλωση της ανάγκης μας να γινόμαστε αποδεκτοί. Όλοι, κάθε στιγμή, ως ολοκληρωμένες προσωπικότητες, επιλέγουμε, κρίνουμε και δρούμε. Και δεν υπάρχει επιλογή ή κρίση ή δράση που να γίνεται από όλους κατανοητή. Γίνεται δεκτή πιο εύκολα, πιο ανώδυνα όταν είναι παγιωμένη στο "κοινωνικό κατεστημένο". Δεν μας επηρεάζει το γεγονός αυτό. Τις αποφάσεις μας τις παίρνουμε συνειδητά και βασισμένοι σε άλλα, πιο στέρεα, δικά μας και των αρχών μας, κίνητρα. Για να φτάσουμε, όμως, σε αυτό το σημείο, για να αποκτήσουμε αυτήν την ευχέρεια, διαμορφώσαμε πρώτα τις προσωπικότητές μας. Ακολουθήσαμε την πεπατημένη, και ξεφύγαμε όταν το ζητήσαμε. Νιώσαμε και αποσυνάγωγοι. Αν, όμως, δεν νιώθαμε και αποδεκτοί, θα είχαμε την αυτοπεποίθηση να τολμήσουμε "το δικό μας"; K αν δεν την είχαμε, θα εξελισσόμασταν σωστά;

Eδώ ακριβώς έρχεται αυτό που πιστεύω. Προκειμένου να αναπτυχθούν τα παιδιά μας σωστά, να είναι έτοιμα να δράσουν με συλλογική συνείδηση και να βρουν τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στο "εγώ" (Τις τάσεις, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους) και στο "εμείς" (Το συλλογικό μισό τους), είναι απαραίτητο να αισθανθούν αποδεκτά. Και είναι πιο απαραίτητο την περίοδο ακριβώς που αναζητούν, που ψάχνουν να διαμορφωθούν. Την περίοδο που κοινωνικοποιούνται, που έρχονται σε επαφή με άλλα άτομα, που έχουν ανάγκη να πάρουν το έναυσμα της "αποκόλλησης" από το στενό κλοιό της οικογένειας. Μόνο έτσι θα γίνουν ικανά να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να "πρωτοτυπήσουν" αργότερα.

Στο σχολείο, δεν είχα ιδιαίτερα προβλήματα. Αν και είναι αναπόφευκτο το να μην σε κοροιδέψουν, έστω και για ασημαντότητες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Εντάξει, δεν θα έκανα κάτι στο παιδί μου ακραίο. Ας πούμε δεν θα το μυούσα από μικρό στις θρησκευτικές μου απόψεις επειδή τα παιδιά τα μεταφέρουν περίεργα και όντως μπορεί κάποιος να τα κοροϊδεύσει. Πολύ πιθανώς όμως να μην το βαφτίσω και δε νομίζω κανείς να γελάσει, εκτός από κάποιες θρησκόληπτες θειάδες δε νομίζω να ασχοληθεί καν κάποιος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Δεν θα ήθελα να απομονώσουν το παιδί μου για μια δική μου επιλογή. Τώρα, κάποια πράγματα που θεωρώ ότι είναι σωστά, όσο ακραία κι αν είναι, θα μου άρεσε το να τα ενστερνιστεί το παιδί μου, σε καμία περίπτωση δε θα το υποχρέωνα, αλλά θα του έκανα μερικές νύξεις πάνω σε αυτά ή ίσως και μια ουσιαστικότερη συζήτηση (θα εξαρτηθεί από την έως τότε διαμόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού) και από 'κει και πέρα επιλογή του είναι
το αν θα ενστερνιστεί αυτή την επιλογή/άποψή μου ή όχι.
Το σίγουρο είναι ότι θα μάθω στο παιδί μου να υπερασπίζεται μέχρι τέλους τις απόψεις του, όπως επίσης και σωστή αυτοάμυνα για να μπορεί να τις υπερασπιστεί αποτελεσματικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

χμμμ... σε γενικές γραμμές συμφωνώ με την Kleftra.

Από εκεί και πέρα. Παράδειγμα... δεν καίγομαι να βαφτίσω το παιδί μου. Αλλά δεν μου δημιουργεί και πρόβλημα το να το κάνω (δηλαδή δεν υπερβαίνει ενοχλητικά τις αρχές μου πχ). Αν λοιπόν έχω να διαλέξω ανάμεσα στο να κάνω κάτι που δεν με ενοχλεί και δεν θεωρώ ότι με κάνει "κάτι άλλο" από αυτό που είμαι δεν βρίσκω το λόγο να δημιουργήσω πρόβλημα στο δικό μου παιδί. Έτσι το βλέπω στην παρούσα φάση τουλ (άάάάάάάάμα κανω ποτέ παιδί το ξανασυζητάμε).

Στο σχολείο δεν θυμάμαι να είχα πέσει θύμα κοροϊδίας περισσότερο από άλλα παιδιά. Στα συνηθισμένα πλαίσια δλδ... το δικό μου "κουσούρι" που στις μικρές ηλικίες "προκαλούσε" ήταν κάτι αντιαισθητικά τερατώδη γυαλιά λόγω αυξημένης μυωπίας από μικρή ηλικία. Ε, ευτυχώς το κατάλαβα νωρίς ότι "there's nothing i can do" και σταμάτησε να με ενοχλεί. Από εκεί και πέρα δεν θεωρώ ότι "ξέφυγα" ποτέ από τα ... αναμενόμενα για τα σχολικά χρόνια ("bullying" στα δικά μου χρόνια και στα δικά μου σχολεία δεν υπήρχε έντονο ποτέ)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Ένα είναι σίγουρο. Οτι και να λέει κάποιος, δεν είναι δυνατόν να είναι επαναστάτης άν δεν έχει παιδιά και δεν έχει τολμήσει να εφαρμόσει τις επαναστατικές του ιδέες, στην ανατροφή τους.

Το να διαφοροποιηθεί κάπόιος απο κάθε ρεύμα και άπόψη, μονος του, είναι πανεύκολο, πέραν του ότι σαφέστατα οδηγεί σε ψυχική ηρεμία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kleftra]

Το να διαφοροποιηθεί κάπόιος απο κάθε ρεύμα και άπόψη, μονος του, είναι πανεύκολο, πέραν του ότι σαφέστατα οδηγεί σε ψυχική ηρεμία

Πανεύκολο????
Αλήθεια?Μόνο αν εννοείς ως διαφοροποίηση το "βάφω τα μάλλια μου κόκκινα ενώ είναι η χρονιά του καστανού" ή "φοράω σκουλαρίκι κι οδηγώ μηχανή και το παίζω επαναστάτης" δλδ διαφοροποίηση του κ.λου.
Όταν πας πραγματι ενάντια σε "πάγιες" κοινωνικές απόψεις μπορεί ακόμη κι αυτοί που ίσως πουν "γράψε τους όλους και κάνε ότι γουστάρεις" εύκολα να ρθει καιρός που θα σε κατακρίνουν.
Όσο για την ψυχική ηρεμία, ναι εν καιρώ οδηγεί, όταν συνειδητοποιείς πως καλύτερα να τα χεις καλά με τον εαυτό σου παρά με όλους τους άλλους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Πανεύκολο????
Αλήθεια?Μόνο αν εννοείς ως διαφοροποίηση το "βάφω τα μάλλια μου κόκκινα ενώ είναι η χρονιά του καστανού" ή "φοράω σκουλαρίκι κι οδηγώ μηχανή και το παίζω επαναστάτης" δλδ διαφοροποίηση του κ.λου.

Εννοώ "γράφω τους παντες και τα πάντα στ'απαυτά μου"

Όσο για την ψυχική ηρεμία, ναι εν καιρώ οδηγεί, όταν συνειδητοποιείς πως καλύτερα να τα χεις καλά με τον εαυτό σου παρά με όλους τους άλλους.

... το οποίο αποδίδει μεγάλη ψυχική ηρεμία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vkey]

Συγνώμη που επεμβαίνω αλλά μιλάμε για παιδιά....
Το τι "επαναστάσεις" και τι προοδευτικές ιδέες ή μη έχουμε εμείς δεν μπορούμε να τις συγκρίνουμε με τα παιδιά και το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο καλούνται να συμμετάσχουν π.χ. σχολείο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ΓΙΩΡΓΟΣ-34]

στην θεωρια ολοι κανουμε οτι μας αρεσει και γραφουμε στα π@π@Ρia μας την κοινωνια και τα πρεπει.......

τωρα ομως στην πραξη ειμαστε ολοι μας κατευθυνομενα προβατακια και υπακουμε στα οποια πρεπει της κοινωνιας μας......

οσον αφορα τα παιδια σιγουρα οπως και οι μεγαλοι αντιγραφουν το περιβαλλον και αυτο την σημερινη εποχη δεν ειναι μονο η οικογενεια ...
πολυ σημαντικο ρολο στην ανακαταταξη των πολιτισμικων μας στοιχειων παιζει η τηλεοραση...χα χα χα...
πριν 150 χρονια θα επαιρνα τους 7 γυιους μου και θα πηγαινα στο χωραφι ενω η κυρα μου θα εμενε στο σπιτι με τις 7 κορασιδες να φτιαχνουν πιτες....τοτε επαιζε ρολο η οικογενεια [ηταν ολος ο κοσμος και ολα τα ερεθισματα τα επαιρνες απο αυτην]........

υ.γ. για να ελευθερωθουμε θα πρεπει να σκοτωνουμε 72 [πρεπει] την μερα.....[και σε 200 χρονακια maybe we have a half of freedom...]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Σίγουρα μία μητέρα και ένας πατέρας μπορούν να έχουν μία ισχυρή προσωπικότητα ώστε να αγνοήσουν τα συντηρητικά (αν το θέσουμε έτσι) σχόλια της κοινωνίας. Μπορούν επίσης για μία "επιλογή" τους, η οποία συσχετίζεται με το παιδί, να είναι συνειδητοποιημένοι και να έχουν την επιχειρηματολογία να την υποστηρίξουν.

Το παιδί όμως που θα είναι στο σχολείο , και που δεν θα είναι απλά στη θεωρία "θα του μάθω να", και θα ακούει τα οποιαδήποτε "καθυστερημένα" σχόλια συμμαθητών και συμμαθητριών, ή ακόμα και δασκάλων/καθηγητών, πόσο ισχυρή προσωπικότητα μπορεί να έχει ώστε να μην επηρεαστεί η ψυχολογία του;

Και πόση θεωρία χωράει όταν βλέπεις στα ματάκια του ότι νιώθει μειονεκτικά σε σχέση με τα άλλα παιδάκια για μία διαφορετικότητα που έχει λόγω των γονέων του;

Σίγουρα οι γονείς έχουν κάποια "πιστεύω" και αναμφισβήτητα θέλουν να τα "περάσουν" και στα παιδιά τους όμως νομίζω ότι πάντα πρέπει να σκέφτονται μέχρι ποιο σημείο αυτό θα επηρεάσει το ίδιο το παιδί τους όταν θα βρεθεί σε επικοινωνία με τον κοινωνικό περίγυρο. Αν το παιδί αρχίσει να νιώθει μειονεκτικά, λόγω χλευασμού, θα επηρεαστεί γενικώς η ψυχολογία του και θα καταστραφεί και η σχέση με τους γονείς, οι οποίοι θα είναι ο λόγος για τον οποίο θα τον κοροϊδεύουν ( "Οι γονείς του δεν είναι χριστιανοί" , "Η μαμά του δεν του παίρνει παιχνίδια" κτλ)

Ωστόσο ένας γονέας μπορεί να βοηθήσει το παιδί του ώστε να αποκτήσει μία ισχυρή προσωπικότητα και κριτική ικανότητα ώστε στη συνέχεια να μην εξαρτάται από τον άτυπο κοινωνικό έλεγχο. Ήτοι δεν είναι ανάγκη ένας γονέας να περάσει συγκεκριμένα "πιστεύω" στο παιδί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

Εμενα προσωπικα με κοροιδευαν πολυ και μου κανανε ψυχολογικο πολεμο (δε με παιζανε πχ)στο δημοτικο και κυριως στο γυμνασιο...Μιλαμε για κολαση..Εγω δεν ήθελα να σηκωσω χερι ,τα "καλοπαιδα" το εκμεταλλευονταν,και όταν έλεγα στους καθηγητες για τον συνεχη πολεμο νευρων,αυτοι γελαγανε και δεν έκαναν τιποτα....Δεν έμπαινα στις κλικες και είχα μονο έναν φιλο( αρκετα καθυστερημενο νοητικα καπως ,αλλα πολυ τιμιο ,καλοσυνατο και ντομπρο παιδι,)..


Στο λυκειο που ωριμασαν τα παιδια ήταν πολυ λιγοτερες οι ενοχλησεις...Οποιοσδηποτε διαφερει απο το μεσο όρο...(στην εξυπναδα,στη συμπεριφορα κλπ )βγαζει ζηλια και εχθροτητα απο άλλα παιδια ίσως και φοβο...Όσο ωριμαζουν βεβαια,(στο πανεπιστημιο πχ)τετοια φαινομενα σχεδον εξαλειφονται..Και μια χαρα παιδι να είσαι ,ιδιοφυια ,και με διαμαντι χαρακτηρα...αν δεν μπαινεις σε καποιες ομαδες παρεες και δεν κανεις ότι και οι άλλοι-πχ μπαρακια ,καφετεριες,μαγκιες, κλπ αποτελεις στοχο...Εμενα με κοροιδευαν για τα παντα(στο γυμνασιο ειδικα) απο το πως μιλουσα(είχα σχετικα με τα άλλα παιδια χοντρη φωνη )πως γελουσα ,πως περπαταγα ,δεν χρειαζονταν λογο ,φτανει που υπηρχα !...



Αν οι καθηγητες δεν επιβαλουν την ταξη σε τετοιες περιπτωσεις(bullying όπως εγινε της μοδας ο όρος τελευταια..))μπορουν να υπαρξουν και τραγικα αποτελεσματα-παιδια έχουν αυτοκτονησει!Εμενα μου κανανε κυριως ψυχολογικο πολεμο ,γιατι δεν τους έπαιρνε αλλιως...,αλλα δεν είναι όλοι εύσωμοι ,υπαρχουν και πιο ευαισθητα σωματικα παιδια...)


Είμαι παλι λιγο εκτος θεματος..Αλλα θα μπορουσε να γινει ξεχωρο θεμα για τη βια στα σχολεια...Να πουμε τις εμπειριες μας..Τι λετε?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

.....πόσο ισχυρή προσωπικότητα μπορεί να έχει ώστε να μην επηρεαστεί η ψυχολογία του; Και πόση θεωρία χωράει όταν βλέπεις στα ματάκια του ότι νιώθει μειονεκτικά σε σχέση με τα άλλα παιδάκια για μία διαφορετικότητα που έχει λόγω των γονέων του;

Εξαρτάται θα έλεγα με την διαφορετικοτητα που του έχουν ενσταλλαξει. Γιατί η επιτυχία π.χ. ειναι μια κλασσική μορφή διαφορετικότητας: ελάχιστοι την κατακτούν και ολοι οι υπόλοιποι την φθονούν. Αν απο την οικογένεια του το παιδί το έχει μάθει αυτό, θα κανει με λιγότερους ενδοιασμούς τις επιλογές του πρός αυτήν.

Δ'υσκολα δηλαδη θα προτιμήσει,νομίζω, να γίνει κι αυτος ένας μ@λ@κας, για να τον κανουν παρέα οι άλλοι λουζερ με τις μ@λακίες τους, κι ας τον κριτικαρουν όσο θέλουνε αυτοί. Προφανώς ενα παιδί πρέπει να ξέρει τις κατηγορίες, τα ποστοστά,απο μικρό

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

Γιατί η επιτυχία π.χ. ειναι μια κλασσική μορφή διαφορετικότητας: ελάχιστοι την κατακτούν και ολοι οι υπόλοιποι την φθονούν.

Τι ενοούμε επιτυχια?Την οικονομικη επιτυχια-και αυτη αλλα μονη της δεν φτανει..) ?Δεν νομιζω....Για τον καθε άνθρωπο είναι κατι διαφορετικο...Και δεν φαινεται η επιτυχια παντα προς τα έξω...Το να βρεις πχ το πραγματικα το έταιρο σου ημισυ είναι ουσιαστικη επιτυχια...Επιτυχια είναι ο άνθρωπος να γινεται όσο το δυνατο καλυτερος σε σωμα και ψυχη ή να παει την κοινωνια ένα -όσο μικρο και να ναι-βημα μπροστα..... μεχρι να πεθανει.(απολυτη επιτυχια ,όπως και ευτυχια δεν υπαρχει,μονο ποσοστα αυτης..και το 100% και το 0% είναι εκτος...Παντα τεινουμε προς το καλυτερο αλλα δεν θα το φτασουμε μονο όταν γινουμε θεοι,δηλαδη ΠΟΤΕ)Σπανια η επιτυχια και η ευτυχια είναι αυτη που φαινεται...Οι περισσοτεροι διασημοι "επιτυχημενοι" έχουν διαλυμένους γαμους και παιρνουν τα χαπια με τη χουφτα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Κάθε επιτυχία έχει αντίπαλους την θλιβερή πλειοψηφία. Μπορεί οι εφημερίδες ή ο απόηχος να εκθειάζει τον επιτυχημένο, οικονομικά, πνευματικά, αθλητικά, ερωτικά όμως η μαζα θα κουτσομπολεύει κατ'ιδίαν με μικροπρέπεια και φθόνο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

Αυτα είναι τα κακα νοσηρα ενστικτα , οι αδυναμιες του ανθρωπινου μυαλου και του χαρακτηρα..Η ζηλια...Παντα τα καταπολεμαμε αλλα ποτε δεν θα τα εξαφανισουμε τελειως...Το τελειο είναι μονο στο μυαλο μας...(και στη βιβλο)Άγιος να είσαι αν ο άλλος έχει αδυναμο και κομπλεξικο χαρακτηρα,κατι θα βρει για να ζηλεψει απο σενα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Εξαρτάται θα έλεγα με την διαφορετικοτητα που του έχουν ενσταλλαξει. Γιατί η επιτυχία π.χ. ειναι μια κλασσική μορφή διαφορετικότητας: ελάχιστοι την κατακτούν και ολοι οι υπόλοιποι την φθονούν. Αν απο την οικογένεια του το παιδί το έχει μάθει αυτό, θα κανει με λιγότερους ενδοιασμούς τις επιλογές του πρός αυτήν.

Δεν κατάλαβα τι γράφεις ακριβώς εδώ. Εξήγησε μου για να μην γράφω άλλα αντί άλλων.

Δ'υσκολα δηλαδη θα προτιμήσει,νομίζω, να γίνει κιο αυτος ένας μ@λ@κας, για να τον κανουν παρέα οι άλλοι λουζερ με τις μ@λακίες τους, κι ας τον κριτικαρουν όσο θέλουνε αυτοί. Προφανώς ενα παιδί πρέπει να ξέρει τις κατηγορίες, τα ποστοστά,απο μικρό

Δεν θα κρίνουμε την κάθε ιδέα. Δηλαδή δεν είναι απαραίτητο οτι οι γονείς μαθαίνουν τις σωστές απόψεις ενώ οι απόψεις της κοινωνίας είναι "λουζέρικες". Αν υποθέσουμε οτι η κοινωνία είναι δημοκρατική (υποθέσεις κάνουμε) και έρθει ένα παιδί στο σχολείο, όπου οι γονείς του είναι ναζί και του φοράνε t-shirt των SS, και τον κοροϊδέψουν τα άλλα παιδιά, σημαίνει πως το παιδί είναι το σωστό (επειδή είναι ο ένας και ο διαφορετικός) και τα παιδιά είναι οι λούζεροι (επειδή κοροϊδεύουν);

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Αυτοί που ξεχωρίζουν πρός τα πάνω, το προτιμάς σαν έκφραση; Ξεχωρίζω σημαίνει αυτόματα διαφέρω.

Ομως δεν πειράζει το παιδί αυτή η διαφορετικότητα άν οι γονείς του του δώσουν να καταλαβει ότι είναι απαραίτητο, αν θέλει να ξεχωρίσει, να αποδεχτεί ότι θα ανήκει σε μιά μικρή μειοψηφία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Αυτοί που ξεχωρίζουν πρός τα πάνω, το προτιμάς σαν έκφραση; Ξεχωρίζω σημαίνει αυτόματα διαφέρω.

Ομως δεν πειράζει το παιδί αυτή η διαφορετικότητα άν οι γονείς του του δώσουν να καταλαβει ότι είναι απαραίτητο, αν θέλει να ξεχωρίσει, να αποδεχτεί ότι θα ανήκει σε μιά μικρή μειοψηφία

Aπλά επειδή τα παιδιά στην ηλικία των 5 ή 6 ή και 12-15 δεν έχουν την συνείδηση ώστε να κατανοήσουν μία ιδέα αντιλαμβάνονται μόνο δύο διαφορετικά στρατόπεδα, το ένα των γονέων κ το άλλο των κακών συμμαθητών. Αν αποδέχονται τη διαφορετικότητα τους κατά πάσα πιθανότητα έχουν περάσει στο στρατόπεδο των γονέων και υποστηρίζουν την ανάλογη ιδεολογία. Τουλάχιστον από την εμπειρία μου αυτό έχω καταλάβει. Συνήθως τα παιδιά που για κάποιο λόγο έχουν κάτι διαφορετικό (παιδιά χωρισμένων γονέων, παιδιά που ήρθαν από άλλο μέρος, παιδιά αλλοδαπών, παιδιά που έχουν "χάσει" κάποιον γονέα/αδερφό/αδερφή) δημιουργούν το εξής "κόμπλεξ": Η οικογένεια είναι η αυθεντία και οι συμμαθητές πάντα έχουν άδικο, μιλάνε πάντα με πυγμή όταν αναφέρονται στην οικογένεια τους και στα πιστεύω της και αυτό τους μένει για όλη τους τη ζωή, όχι μόνο ως απάντηση στις κοροϊδίες των συμμαθητών.

Αναφέρω αυτά τα παραδείγματα γιατί αυτά γνωρίζω σίγουρα. Είναι άσχετα με το θέμα αλλά οι αντιδράσεις είναι σχεδόν ίδιες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.