Μήπως είστε συνεξαρτημένος;

[teacher_40]

αν είμαι λέει;;;;;;;;........

 

[Joji]

ΝΑΙ. ΦΕΤΟΣ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΞΑΡΤΗΣΗ

 

[teacher_40]

Νόμιζα ότι έχω την ιδανική οικογένεια. Δεμένοι, αγαπημένοι. Τελικά αποδείχθηκε ότι η μαμά μου με την υπερπροστασία της (απόλυτα δικαιολογημένη από όσα έχει περάσει) μου ψαλίδισε την αυτοπεποίθηση. Ποτέ δε μας παίνευε, ποτέ δε μας έλεγε μπράβο, δεν ήμασταν κάτι ιδιαίτεριο, συνηθισμένα παιδιά, τα ξαδέρφια μας ήταν καλύτερα, οι άλλοι θα μας κορόιδευαν, οι άντρες θα μας πρόδιδαν...έτσι κι έγινε. Η ίδια μια ζωή έτρεχε να τους ευχαριστήσει όλους κι εμάς κι εγώ κάνω το ίδιο. Παντρεύτηκα, έκανα παιδί κι έτρεχε να μας βοηθήσει. Της έλεγα το παρακάνεις, μας βολεύεις πολύ....δεν άκουγε. Μέσα σε αυτά πολύ άγχος. Εκείνη είναι αυτοδίδακτη γιατρός....ξέρει όλα τα φάρμακα και τις παρενέργειές τους. της λες πονάω εδώ και βγάζει διάγνωση. Αδερφή μανιοκαταθλιπτική. Πολύ άγχος κι εκεί. Προσέξτε μην κλέψουν το παιδί στο σουπερ μάρκετ, προσέξτε στο ταξίδι. Κάνει γκουχ η μικρή, μαμά κι αδερφή μίλα με τον παιδίατρο. Γιατί έκανε πυρετό; ο σύζυγος δεν έχει τίποτα (δεν ξέρει καν πόσο έχει). Ο ίδιος με πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας που δεν έδινε συμπτώματα και βρέθηκε τυχαία. Αποτέλεσμα; Εγώ άγχος στα κόκκινα. Σε βαθμό να μη μπορώ να μείνω μόνη με το παιδί στο σπίτι. Πήγα σε ειδικό, είμαι καλύτερα, δεν έχει φύγει, το ξέρω....παραφυλά...αλλά παλεύω. Κάποια στιγμή ανακάλυψα μηνύματα σε άλλη γυναίκα. Έφυγα. Ήξερε όμως ότι δε θελω να χωρίσουμε και με διεκδίκησε πίσω με τον τρόπο που ήξερε: δημιουργώντας μου τύψεις. θέλω να τον ξαναεμπιστευτώ. Αλλά φοβάμαι τόσο πολύ. Ξέρω ότι δε θα γίνει το ίδιο. Του ζήτησα να κάνει κι εκείνος ψυχοθεραπεία, πάει, έχει καταλάβει τα δικά του λάθη....και εγώ πια είμαι πιο δυνατή. Αν ξανασυμβεί δε θα μπω στα ίδια παιχνίδια. Παρόλα αυτά φοβάμαι. Ότι αν χαλαρώσω θα ξανατσακιστώ.