Μετά τον θάνατο, τι;

[Rempeskes]

Ναι, έχω πεθάνει και έχω γυρίσει και ας μη με πιστέψει κανένας.....

Στη θέση σου, δε θα γύρνουσα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Skeftomilos]

Σας έχω καλά νέα. Μία φορά μόνο πρόκειται να πεθάνετε, μην ανησυχείτε! Δε θα είστε υποχρεωμένοι να πήζετε μια αιωνιότητα στον Παράδεισο. Ρύζι, μέλι ουρί, ρύζι, μέλι, ουρί, τι πλήξη είναι αυτή; Ούτε ένα σοκολατάκι, μία μπυρίτσα, ένα κοκορετσάκι, τίποτα βρε αδελφέ; Ευτυχώς όχι, το μέλλον δε σας επιφυλάσσει τέτοια δεινά. Μια ψυχή που είναι να βγει ... δε θα βγει, αλλά θα μείνει να κάνει παρέα στο σώμα όταν θα το σκεπάζει η κρύα γη.

Η ψυχή δεν είναι μία οντότητα που μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητα από το υλικό σώμα. Στην πραγματικότητα λέγοντας ψυχή δεν εννοούμε τίποτα άλλο παρά το προϊόν της λειτουργίας του εγκεφάλου, του πιο καλά προστατευμένου οργάνου του σώματός μας. Και του πιο παρεξηγημένου επίσης. Ήταν το μόνο τμήμα του σώματος που πετούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, όταν ταρίχευαν τους νεκρούς για να τους εξασφαλίσουν αιώνια ζωή. Ενώ ο Αριστοτέλης πίστευε ότι η λειτουργία του εγκεφάλου ήταν να ψύχει το αίμα. Αντίθετα οι σύγχρονες προσπάθειες της επιστήμης για αιωνιότητα μέσω της κρυογονικής, εστιάζουν αποκλειστικά στον εγκέφαλο. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε εκατοντάδες κομμένα ανθρώπινα κεφάλια βρίσκονται κατεψυγμένα σε εγκαταστάσεις κρυογονικής, περιμένοντας τη μέρα που προηγμένες νανοτεχνολογίες κυτταρικής ανάπλασης θα επαναφέρουν τους κοιμισμένους ιδιοκτήτες τους στη ζωή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dare-Devil]

Επειδή είμαι άτομο με έντονες υπαρξιακές ανησυχίες,περνάω μια ζωή διερωτώμενη για τα πάντα (απο το τι θα φορέσω σήμερα,γιατί πολλαπλασιάζονται οι λακούβες στο δρόμο κ.α.)θα ήθελα τις απόψεις σας για ένα θέμα που συζητώ περίπου απο τα 12 μου και οι απαντήσεις ποικίλουν.Τι πιστεύετε εσείς;Υπάρχει ζωή μετά θάνατον;Πιστεύετε στη μετεμψύχωση,μετανσάρκωση;Κουβαλάμε και πληρώνουμε τα κρίματα μας απο προηγούμενες ζωές;Η ψυχή μας είναι άφθαρτη ή όλα τελειώνουν με το θάνατο; Θέλω τις προσωπικές απόψεις όλων όπου κι αν στηρίζονται γι αυτό ακριβώς δεν το κάνω και ψηφοφορία.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αλλά μόνο να υποθέτουμε.Εγώ υποθέτω πως η ζωή συνεχίζεται.Από το θάνατό μας και μετά διαβαίνουμε ένα νέο μονοπάτι σε κάποια άλλη διάσταση

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Skeftomilos]

Αν φεύγουμε από τον τετραδιάστατο χωροχρόνο και πηγαίνουμε σε ένα γραμμικό μονοδιάστατο υπο-υπο-υπο-σύμπαν, αυτό ισοδυναμεί με την απόλυτη υποβάθμιση της εμπειρίας του να είναι κάποιος ζωντανός, δε συμφωνείτε;

Η φρασεολογία των θεωριών της αιώνιας ζωής με προβληματίζει σε ορισμένα σημεία:

- Η ζωή μας συνεχίζεται.
- Η ψυχή μας πάει στον Παράδεισο.

Τελικά εμείς είμαστε το σώμα μας ή η ψυχή μας; Κι αν είμαστε ψυχές γιατί λέμε ότι έχουμε ψυχή; Οι ψυχές έχουν ψυχή;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Τελικά εμείς είμαστε το σώμα μας ή η ψυχή μας; Κι αν είμαστε ψυχές γιατί λέμε ότι έχουμε ψυχή; Οι ψυχές έχουν ψυχή;

δεν το είχα σκεφτεί πότε έτσι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kleftra]

Τελικά εμείς είμαστε το σώμα μας ή η ψυχή μας; Κι αν είμαστε ψυχές γιατί λέμε ότι έχουμε ψυχή; Οι ψυχές έχουν ψυχή;

Συνήθως όταν λέμε την φράση "έχω ψυχή" εννοούμε ότι περικλείεται μέσα στο σώμα μας όπως πχ.λέμε έχω χέρια,πόδια (βέβαια κανείς δεν αναρωτιέται τι θα γίνει το πόδι του μετά θάνατον-η βιολογία μας την έλυσε αυτή την απορία ). Απλά νομίζω ότι το ερώτημα σου αν οι ψυχές έχουν ψυχή είναι κάπως άτοπο, την στιγμή που κάποιος ξεστομίζει "έχω ψυχή" δεν μιλάει ως κάτι άυλο αλλά σαν άνθρωπος με υλική υπόσταση,με σάρκα,οστά και ψυχή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Συνήθως όταν λέμε την φράση "έχω ψυχή" εννοούμε ότι περικλείεται μέσα στο σώμα μας

Αρά εμείς δεν ήμαστε ψυχή Απλώς είναι "εξάρτημα" μας, αρά δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνο με την ψυχή αρά με τον θάνατο γίνομαστε ψωφίμια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kleftra]

Αρά εμείς δεν ήμαστε ψυχή Απλώς είναι "εξάρτημα" μας, αρά δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνο με την ψυχή αρά με τον θάνατο γίνομαστε ψωφίμια

Όχι δεν το γράφω καθόλου ετσί,απλώς τη στιγμή που το λέμε δεν έχουμε στο μυαλό μας ότι είμαστε ψυχή αλλά ότι αποτελούμαστε απο το σώμα και την ψυχή μας, το υλικό και το άυλο εκείνη τη στιγμή συνυπάρχουν και εμείς αυτή την έκφραση δεν την χρησιμοποιούμε για να αποδείξουμε την ιδιότητα μας αλλά για να υποδηλώσουμε ότι υποφέρουμε,λυπόμαστε κ.τ.λ. δλδ δεν έχει κυριολεκτική έννοια δεν δηλώνουμε έχω ψυχή όπως πληροφορούμε κάποιον ότι πχ έχω κόκκινα μαλλιά είναι μεταφορά οπότε δεν μπορούμε να καταληγουμε στο συνειρμό "αν εμείς που ήμαστε ψυχές λέμε πως έχουμε ψυχή τότε και οι ψυχές έχουν ψυχή" μου θυμίζει το αντίστοιχο : το μπουζούκι είναι όργανο,ο αστυνομικός είναι όργανο άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Skeftomilos]

Καμιά αντίρρηση ότι υλικό και άυλο συνυπάρχουν, αλλά εμείς με πιο από τις δύο ουσίες ταυτιζόμαστε; Ποια είναι η ιδιοκτησιακή σχέση που υφίσταται ανάμεσά τους;

- Είμαι σώμα και έχω ψυχή.
- Είμαι ψυχή και έχω σώμα.
- Είμαι άψυχο σώμα.
- Είμαι ασώματη ψυχή.

Αν είμαστε ψυχές τι μας εμποδίζει να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως τέτοιες;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kleftra]

Καμιά αντίρρηση ότι υλικό και άυλο συνυπάρχουν, αλλά εμείς με πιο από τις δύο ουσίες ταυτιζόμαστε; Ποια είναι η ιδιοκτησιακή σχέση που υφίσταται ανάμεσά τους;

- Είμαι σώμα και έχω ψυχή.
- Είμαι ψυχή και έχω σώμα.
- Είμαι άψυχο σώμα.
- Είμαι ασώματη ψυχή.

Αν είμαστε ψυχές τι μας εμποδίζει να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως τέτοιες;

Προσωπικά πιστεύω ότι δεν μπορούμε να διαχώρισουμε τι απο τα δύο είμαστε όσο βρισκόμαστε εν ζωή είμαστε και τα δύο ταυτόχρονα δλδ άνθρωποι που αποτελούνται απο σώμα και ψυχή,όχι σώμα που περικλείει την ψυχή ούτε ψυχή που περιβάλλεται απο σώμα.Αυτά (για μένα πάντα) ισχύουν όσο βρισκόμαστε εν ζωή,μετά θάνατον πιστεύω ότι οι δύο υποστάσεις μας διαχωρίζονται,το σώμα μας αποσυντίθεται ενώ η ψυχή μας εξακολουθεί να υπάρχει(για το "που" πηγαίνει υπάρχουν διάφορες θεωρίες δεν ξέρω με βεβαιότητα το που πιστεύω όμως ότι εξακολουθεί να υπάρχει).
Ουσιαστικά ως ψυχή και μονό μπορούμε να νοηθούμε μόνο μετα θάνατον.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Skeftomilos]

Εύλογη η απάντηση αλλά αν αρνούμαστε να ταυτιστούμε με την ψυχή μας στη ζωή πώς μπορούμε να ταυτιστούμε μαζί της στο θάνατο; Ασφαλώς και δεν ξέρουμε που πάει η ψυχή μας μετά το θάνατο, αλλά αν εμείς δεν είμαστε η ψυχή μας τι σημασία έχει; Τελικά ποιον αφορά το φαινόμενο του θανάτου;

- Το σώμα μου είναι νεκρό. Εγώ είμαι ζωντανός.
- Εγώ πέθανα μαζί με το σώμα μου, η ψυχή μου παρέμεινε ζωντανή.
- Το σώμα μου πέθανε, η ψυχή μου παρέμεινε ζωντανή. Εγώ είμαι ένας ζωντανός-νεκρός.

Όμως ο θάνατος δεν καραδοκεί μόνο στο κοντινό μας μέλλον αλλά στοιχειώνει και το κοντινό μας παρελθόν. Ήμασταν νεκροί ή ζωντανοί πριν γεννηθούμε;

- Η ψυχή μου, το σώμα μου κι εγώ, ήμασταν νεκροί και οι τρεις.
- Εγώ ήμουν ζωντανός. Η ψυχή και το σώμα μου νεκρά. Τα συνάντησα για πρώτη φορά τη στιγμή που γεννήθηκα.
- Η ψυχή μου ζούσε από πάντα. Το σώμα μου βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Εγώ ποτέ πριν δεν υπήρξα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[crazyhelen]

Ασφαλώς και δεν ξέρουμε που πάει η ψυχή μας μετά το θάνατο, αλλά αν εμείς δεν είμαστε η ψυχή μας τι σημασία έχει; Τελικά ποιον αφορά το φαινόμενο του θανάτου;

Ίσως θα γίνω πολύ πεζή με αυτή την απάντηση, αλλά τελικά πιστεύω ότι το φαινόμενο του θανάτου τελικά αφορά μόνο αυτούς που μένουν.

Ίσως προσπαθώντας να "γλυκάνουμε" την έννοια του θανάτου (ότι η ψυχή δεν χάνεται, ότι το πνεύμα ζει μπλα μπλα μπλα) προσπαθούμε να τον φοβόμαστε λιγότερο και να παραπλανήσουμε τους εαυτούς μας ότι τίποτα δεν τελειώνει πεθαίνοντας, έτσι ώστε να μην πελαγώσουμε εν ζωή με το σκεπτικό ότι τελικά όλα είναι μάταια!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kleftra]

Εύλογη η απάντηση αλλά αν αρνούμαστε να ταυτιστούμε με την ψυχή μας στη ζωή πώς μπορούμε να ταυτιστούμε μαζί της στο θάνατο; Ασφαλώς και δεν ξέρουμε που πάει η ψυχή μας μετά το θάνατο, αλλά αν εμείς δεν είμαστε η ψυχή μας τι σημασία έχει; Τελικά ποιον αφορά το φαινόμενο του θανάτου;

- Το σώμα μου είναι νεκρό. Εγώ είμαι ζωντανός.
- Εγώ πέθανα μαζί με το σώμα μου, η ψυχή μου παρέμεινε ζωντανή.
- Το σώμα μου πέθανε, η ψυχή μου παρέμεινε ζωντανή. Εγώ είμαι ένας ζωντανός-νεκρός.

Όμως ο θάνατος δεν καραδοκεί μόνο στο κοντινό μας μέλλον αλλά στοιχειώνει και το κοντινό μας παρελθόν. Ήμασταν νεκροί ή ζωντανοί πριν γεννηθούμε;


- Η ψυχή μου, το σώμα μου κι εγώ, ήμασταν νεκροί και οι τρεις.
- Εγώ ήμουν ζωντανός. Η ψυχή και το σώμα μου νεκρά. Τα συνάντησα για πρώτη φορά τη στιγμή που γεννήθηκα.
- Η ψυχή μου ζούσε από πάντα. Το σώμα μου βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Εγώ ποτέ πριν δεν υπήρξα.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί παίζεις με τις λέξεις,ουσιαστικά αναπαράγεις την προηγούμενη ερώτηση σου.Νομίζω ότι σου εξηγώ γιατί δεν πιστεύω ότι μπορούμε να ταυτιστούμε μόνο με την ψυχή μας όσο είμαστε εν ζωή.Μόνο μετά το θάνατο όπου το σώμα μας δεν υπάρχει πια έχουμε καθαρά και μόνο άυλη υπόσταση,τότε είμαστε μόνο ψυχή.
Ωστόσο δεν μπορώ να μην σου αναγνωρίσω ότι θέτεις ένα εύλογο ερώτημα: Ποιον αληθεια αφορά ο θάνατος.
Πιστεύω ότι είναι φόβος.Φόβος για το άγνωστο.Θα επανέλθω.......(αυτή η διακοπή είναι ο φόβος της απόλυσης)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kleftra]

.....επανέρχομαι(χωρίς διακοπή ελπίζω ) για το τι θα μας συμβεί μετά,για το μόνο σκέλος της ανθρώπινης ύπαρξης για το οποίο η επιστημη δεν μπορεί να δωσει μια σαφή απάντηση.Η μόνη κατάσταση που μας εξισώνει όλους και κανείς παρά τα πλούτη ή τις γνώσεις του δεν μπόρεσε να νικήσει ο θάνατος.Δεν είναι τυχαίο ότι ένα απο τα ελάχιστα κοινά χαρακτηριστικά όλων των θρησκειών είναι ότι η ανώτατη μορφή τους (Θεός,Αλλάχ κτλ) είναι αιώνια και αθάνατη.

Ακόμη περισσότερο μου αρέσει το δεύτερο ερώτημα που θέτεις "Ήμασταν νεκροί ή ζωντανοί πριν γεννηθούμε;"
Κι ενώ η ίδια προηγουμένως σου γράφω ότι η ψυχή μας διαχωρίζεται κι εξακολουθεί μετά θάνατον εδώ δεν μπορώ να απαντήσω (ακριβώς αυτό είναι και το νόημα του εν λόγω ποστ).Την ίδια απορία έχω:πρωτογεννιέται η ψυχή μας μαζί με ένα και μοναδικό σώμα που της αντιστοιχεί ή προυπάρχει εναλλάσοντας σώματα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Βασικα ολα αυτα με την ενεργια ειναι και ψιλομουφα... Η ενεργια του σωματος και η μαζα του σωματος μετατρεπετε σε λιπασμα, για αυτο ειμαστε συγουρη. τωρα η ψυχη ειναι ενα πολυ περιπλοκω πραγμα για να το μελετισω εγω πρωσοπικα αλλα πιστευω πως δεν συνεχιζει να υπαρχει μετα τον θανατο. Αλλωστε απο την στιγμη που παραδεισως και κολαση για εμενα συμενει μπουρδες, απλα ενας τροπος της θρησκειας να ωμορφοποιησει τον θανατο. Και απο την στηγμη που δεν πιστευω στα φαντασματα δεν πιστευω και στην ζωη μετα θανατο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

Πες τα ρε Κρόνος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Skeftomilos]

Ελπίζω να φάνηκαν κάπως οι δυσκολίες που θέτει η θεωρία του δυϊσμού σώματος και ψυχής. Αν όχι, υπάρχει και το πρόβλημα του συγχρονισμού και αλληλεπίδρασης των δύο ουσιών. Ας υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή αισθάνθηκα τρυφερότητα προς τη σύντροφό μου και της έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο. Αν κοιτάξουμε αυτό το γεγονός με το πρίσμα του δυισμού, θα σκεφτούμε μάλλον ότι η ψυχή είναι αυτή που αισθάνθηκε τρυφερότητα, και το σώμα είναι αυτό που πλησίασε και φίλησε. Οπότε προκύπτει το ζήτημα της επικοινωνίας ψυχής και σώματος. Με πιο τρόπο προκάλεσε η ψυχική επιθυμία τη σωματική αντίδραση; Το σώμα είναι υλικό και υπακούει στους νόμους της φύσης. Η ψυχή είναι άυλη και υπακούει στους νόμους της μεταφυσικής. Πιθανές εξηγήσεις:

α) Η ψυχή με κάποιο τρόπο προκάλεσε υλικές μεταβολές στο σώμα.
β) Η ψυχή και το σώμα ζουν δύο παράλληλες ζωές που με κάποιο τρόπο παραμένουν συνεχώς συγχρονισμένες.

Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε να κάνουμε είτε με μία τερατώδη σύμπτωση, είτε με παραδοχή ύπαρξης ενός αόρατου μαγικού πλέγματος που απλώνεται πάνω στην καθημερινότητά μας και τη διέπει στο έπακρο.

Στην πρώτη περίπτωση ανοίγεται πεδίο λαμπρό στην επιστήμη να εντοπίσει αυτές τις υλικές μεταβολές που προκαλεί η ψυχή στο σώμα, μεταβολές ανεξήγητες με βάση τους γνωστούς φυσικούς νόμους. Από τη μελέτη αυτών των μεταβολών θα προκύψει η επιστήμη της Πειραματικής Ψυχοφυσικής, που ύστερα από μακρόχρονες συστηματικές καταγραφές θα καταλήξει στη διατύπωση των νόμων που διέπουν τη λειτουργία της ψυχής.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Ελπίζω να φάνηκαν κάπως οι δυσκολίες που θέτει η θεωρία του δυϊσμού σώματος και ψυχής. Αν όχι, υπάρχει και το πρόβλημα του συγχρονισμού και αλληλεπίδρασης των δύο ουσιών. Ας υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή αισθάνθηκα τρυφερότητα προς τη σύντροφό μου και της έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο. Αν κοιτάξουμε αυτό το γεγονός με το πρίσμα του δυισμού, θα σκεφτούμε μάλλον ότι η ψυχή είναι αυτή που αισθάνθηκε τρυφερότητα, και το σώμα είναι αυτό που πλησίασε και φίλησε. Οπότε προκύπτει το ζήτημα της επικοινωνίας ψυχής και σώματος. Με πιο τρόπο προκάλεσε η ψυχική επιθυμία τη σωματική αντίδραση; Το σώμα είναι υλικό και υπακούει στους νόμους της φύσης. Η ψυχή είναι άυλη και υπακούει στους νόμους της μεταφυσικής. Πιθανές εξηγήσεις:

α) Η ψυχή με κάποιο τρόπο προκάλεσε υλικές μεταβολές στο σώμα.
β) Η ψυχή και το σώμα ζουν δύο παράλληλες ζωές που με κάποιο τρόπο παραμένουν συνεχώς συγχρονισμένες.

Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε να κάνουμε είτε με μία τερατώδη σύμπτωση, είτε με παραδοχή ύπαρξης ενός αόρατου μαγικού πλέγματος που απλώνεται πάνω στην καθημερινότητά μας και τη διέπει στο έπακρο.

Στην πρώτη περίπτωση ανοίγεται πεδίο λαμπρό στην επιστήμη να εντοπίσει αυτές τις υλικές μεταβολές που προκαλεί η ψυχή στο σώμα, μεταβολές ανεξήγητες με βάση τους γνωστούς φυσικούς νόμους. Από τη μελέτη αυτών των μεταβολών θα προκύψει η επιστήμη της Πειραματικής Ψυχοφυσικής, που ύστερα από μακρόχρονες συστηματικές καταγραφές θα καταλήξει στη διατύπωση των νόμων που διέπουν τη λειτουργία της ψυχής.

Πολύ καλό το αρχικό ερώτημα όπως επίσης και η απάντηση...
Ομως γιατί υποθέτεις ότι το σώμα μας υπάκουει στην ψυχή; Μπορεί απλώς η ψυχή να αισθάνθηκε οτι θέλει να φιλήσει και απλώς "εμείς" πήγαμε και φιλήσαμε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Skeftomilos]

Αν δεν υπακούει στην ψυχή σε ποιον υπακούει; Έχει το σώμα δική του σκέψη; Δε μπορώ να φανταστώ ότι θα μπορούσε να επαναστατήσει από την τυραννία της ψυχής και να χαράξει τη δική του πορεία...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-stekoumenos]

Άν μου απαντήσεις "πριν τη γέννηση τι?" θα σου απαντήσω κι εγώ μετά τον θάνατο τι...Πιστεύω οτι γέννηση και θάνατος είναι εντελώς ανάλογα φαινόμενα και εμείς συνειδητοποιούμε το ενδιαμέσο τους....Δεν ξέρω τι συμβαίνει (σε οτι αφορά τη συνειδητότητα μας) προ της γεννήσεως ή μετά του θανάτου...αλλά αν λάβω υπόψη μου την γενικότερη συμμετρία που παρουσιάζει το σύμπαν θα μπορούσε κάλλιστα ο θάνατος να είναι μια γέννηση (σε άλλον κόσμο ή σε άλλη φάση) και η γέννηση να είναι θάνατος για κάποια πρώτερη κατάσταση....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.