Μια πόλη που κοιμάται στους δρόμους: Πάνω από 20.000 οι άστεγοι

[Alejandro Papas]

Πρωτοφανείς διαστάσεις έχει πάρει το φαινόμενο των αστέγων στην Αθήνα και τα άλλα αστικά κέντρα. Σε 20.000 υπολογίζονται σήμερα οι άνθρωποι που κοιμούνται στον δρόμο, σε εγκαταλειμμένα σπίτια ή σε άδειες αποθήκες. Πολύ περισσότεροι βρίσκονται μόλις ένα βήμα πριν την τραγική αυτή κατάσταση. Νοικοκύρηδες, μόλις χτες, φτάνουν στην απόλυτη εξαθλίωση λόγω της κλιμακούμενης ανεργίας, των ανύπαρκτων ή συρρικνωμένων εισοδημάτων.



Είναι ο Παναγιώτης, ο Λεωνίδας, ο Λάμπρος. Ανθρωποι του μεροκάματου. Κάποιοι με σπουδές, άλλοι με οικογένεια. Ελληνες “νοικοκυραίοι” που έμεναν στο νοίκι, ή πλήρωναν στεγαστικό. Η κρίση και η ανεργία τούς χτύπησε αλύπητα. Σήμερα είναι οι “νεο-άστεγοι”. Η νέα γενιά του δρόμου…
“Ποτέ δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι θα καταντήσω έτσι. Εχω κλάψει πολύ. Ειδικά στην αρχή, όταν κοιμόμουν σε παγκάκι στο Σύνταγμα. Είδες πώς τα φέρνει η ζωή”; Συναντάμε τον 47χρονο Λεωνίδα στον ξενώνα αστέγων της ΜΚΟ “Κλίμακα”. Πριν απολυθεί, δούλευε στην οικοδομή σε συνεργείο 60 ατόμων. “Μείναμε όλοι χωρίς δουλειά”. Εφτασε να μην μπορεί να πληρώσει το νοίκι του, 280 ευρώ για ένα δυάρι στην Καλλιθέα. Οι γονείς του έχουν πεθάνει. Δεν έχει παντρευτεί και δεν έχει κάνει οικογένεια. “Ευτυχώς τελικά. Το να βρεθείς άστεγος με αυτή την κρίση δεν είναι δύσκολο. Αν ζεις μόνο με το μεροκάματο και το χάσεις, τι θα κάνεις;”.



Ο Λεωνίδας έχει δίκιο. Οι εκτιμήσεις των εμπλεκόμενων φορέων είναι αποθαρρυντικές. Ο δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων και πρόεδρος του Ιδρύματος Αστέγων, Γιώργος Αποστολόπουλος, κάνει λόγο για αύξηση 15% των αστέγων και των πεινασμένων σε σχέση με πέρσι και ενδείξεις για μεγαλύτερο κύμα τους τελευταίους μήνες, ενώ αυξάνεται το ενδιαφέρον για το Κοινωνικό Παντοπωλείο.

Η ΜΚΟ “Κλίμακα” λέει πως η αυξητική τάση του πληθυσμού των αστέγων κυμαίνεται από 20% ως 25%. Οι άνθρωποι της “Κλίμακας”, που ασχολούνται πολλά χρόνια με τους άστεγους, εκτιμούν πως σε όλη την Ελλάδα οι άνθρωποι που κοιμούνται στον δρόμο, σε αποθήκες, εγκαταλελειμμένα κτίρια, ξενώνες κ.λπ. είναι περίπου 20.000, ενώ πολλοί περισσότεροι κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους. Ολοι, πάντως, οι εμπλεκόμενοι συμφωνούν πως εκτός από ποσοτική η διαφορά πια είναι και ποιοτική.
Το προφίλ των νέων αστέγων αλλάζει. Ανθρωποι που μέχρι χθες κάλυπταν έστω και οριακά τις ανάγκες τους, εξαιτίας της κρίσης βρέθηκαν ξαφνικά στον δρόμο

Το προφίλ τους
“Αλλάζει το προφίλ των ανθρώπων που διαβιούν στον δρόμο ή σε ακατάλληλες συνθήκες στέγασης. Ανθρωποι που μέχρι τώρα μπορούσαν, έστω και με δυσκολία, να καλύψουν τις καθημερινές ανάγκες βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση λόγω ανεργίας, χαμηλών ή ανύπαρκτων εισοδημάτων και αδυναμία στήριξης από την οικογένεια. Πρόκειται για άτομα παραγωγικών ηλικιών, νέοι με μισθούς 500 ευρώ, άνθρωποι που έχασαν τη δουλειά τους λίγο πριν από τη σύνταξη.



Σε σύγκριση με τον παραδοσιακό πληθυσμό των αστέγων έχουν μέτριο ως υψηλό μορφωτικό επίπεδο, δεν παρουσιάζουν προβλήματα ψυχικής υγείας, εξαρτήσεις ή προβλήματα παραβατικότητας”, σημειώνουν οι ειδικοί της “Κλίμακας”. Αλλά και ο κ. Αποστολόπουλος βλέπει στο Ιδρυμα Αστέγων νέους και ανθρώπους που ήταν κάποτε επιχειρηματίες να ζουν στην εξαθλίωση. “Εμφανίζονται με καμπαρντίνες, ακόμη και με λάπτοπ στο χέρι και ζητούν φαγητό και στέγη”…

Το ίδιο νυχτερινό σκηνικό. Μια κουβέρτα, ένα πρόχειρο στρωσίδι και μια γωνία σε έναν δρόμο για χιλιάδες ανθρώπων πού δεν έχουν που να στεγαστούν
Αυτό που θυμούνται οι νεο-άστεγοι είναι η πρώτη νύχτα στον δρόμο. Ο Λεωνίδας γύριζε σαν τρελός. “Μετά από πολλές ημέρες αϋπνίας, με πήρε ο ύπνος σε ένα παγκάκι στο Σύνταγμα. Οταν άνοιξα τα μάτια μου, ο κόσμος με κοιτούσε. Μου ήρθε μια ντροπή”…

Οι δρόμοι της απελπισίας
Εκαναν κρεβάτι τους το παγκάκι και το αυτοκίνητο

Οι ιστορίες των “νεο-αστέγων” μοιάζουν μεταξύ τους. Είναι ιστορίες ανεργίας, από ανθρώπους που εξαθλιώθηκαν μαζί με την κατάρρευση της οικοδομής και των άλλων παραγωγικών κλάδων της ελληνικής οικονομίας.
Ο Παναγιώτης περιγράφει την πρώτη του νύχτα στον δρόμο. Μία λέξη: φόβος
Ο 55χρονος Λάμπρος ήταν εργολάβος οικοδομικών εργασιών. Είχε σπίτι στο Κερατσίνι, αλλά το πούλησε για να σώσει τη γυναίκα του, που έπασχε από καρκίνο. Τα τελευταία 11 χρόνια μένανε στο νοίκι, σε ένα τεσσάρι στη Νίκαια. Από το 2008 οι δουλειές μειώθηκαν σημαντικά. Το 2009 η γυναίκα του κατέληξε και ο ίδιος δυσκολευόταν ήδη να πληρώσει τα 600 ευρώ του ενοικίου. Πέρσι τον Νοέμβρη νοίκιασε μια γκαρσονιέρα με 150 ευρώ.

“Ούτε αυτά δεν μπορούσα να πληρώσω. Εφτασα να μην έχω λεφτά ούτε για καφέ”. Από τον περασμένο Φλεβάρη είναι άστεγος. Στην αρχή κοιμόταν στο αυτοκίνητό του. “Ντρεπόμουνα τον κόσμο στη γειτονιά και πάρκαρα σε απόμερα μέρη, όπως στο δάσος Χαϊδαρίου. Αλλά φοβήθηκα. Βρήκα ένα στενό στο Μεταξουργείο και έμεινα εκεί δυο μήνες. Σηκωνόμουν στις έξι το πρωί για να μη με βλέπουν”. Τον συναντάμε στον ξενώνα της “Κλίμακας”. “Εβλεπα τους αστέγους και τους λυπόμουν. Δεν το φανταζόμουν ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα πως θα βρεθώ κι εγώ στον δρόμο”…

Βρήκα ένα στενό στο Μεταξουργείο και έμεινα εκεί δύο μήνες. Σηκωνόμουν στις έξι το πρωί για να μη με βλέπουν, διηγείται ο Λάμπρος
Ο 46χρονος Γιάννης κοιμάται σε ένα Αουντι, που μένει παρκαρισμένο στην Κωνσταντινουπόλεως. “Εχω φοβηθεί πολλές φορές. Ερχονται διάφοροι, κλωτσάνε τις πόρτες”. Μέχρι πέρσι νοίκιαζε τριάρι στον Κολωνό. Δούλευε ως ηλεκτρολόγος σε συνεργεία που έπαιρναν μεγάλα έργα και αργότερα ως οδηγός. Από το 2008 είναι στην ανεργία.

“Ο παπάς της ενορίας μας είχε γράψει πολύτεκνους και παίρναμε πέντε μερίδες φαγητό από το συσσίτιο. Τρώγαμε τις τρεις το μεσημέρι και τις δυο το βράδυ”. Η γυναίκα του, λέει, τον εγκατέλειψε μαζί με τον γιο του τον Οκτώβριο του 2008, “επειδή δεν έφερνα χρήματα στο σπίτι”. Πήγε σε εκκλησία στα Σεπόλια και ζήτησε βοήθεια. Ντρέπονταν στη δική του γειτονιά. Οι πιστοί έκαναν έρανο και πλήρωσε τα νοίκια που χρωστούσε. Στρίμωξε τα πράγματα και τη μοτοσικλέτα του ανάμεσα σε τέσσερα κόντρα πλακέ, στην πυλωτή ενός φίλου του και βγήκε στον δρόμο.

Το να βρεθείς άστεγος με αυτή την κρίση δεν είναι δύσκολο. Αν ζεις μόνο με το μεροκάματο και το χάσεις, τι θα κάνεις;, λέει ο Λεωνίδας
“Στον δρόμο γνώρισα ανθρώπους που μου πρότειναν να μπουκάρουμε σε μαγαζιά, να μου δώσουν όπλο, ναρκωτικά. Δεν είχα ποτέ τέτοιες συναναστροφές. Ημουν οικογενειάρχης. Εγώ δουλειά ζητάω. Δεν είμαι κλέφτης”…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Από το Λονδίνο στους δρόμους της Αθήνας

Ο 45χρονος Παναγιώτης έχει σπουδάσει Διεθνείς Σχέσεις και Ευρωπαϊκές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο Hertfordshire στο Λονδίνο. Γύρισε στην Ελλάδα και αδυνατώντας να βρει θέση στο αντικείμενό του, δούλευε ως μάγειρας και αργότερα ως πωλητής σε εταιρεία ηλεκτρικών ειδών. Το 2006 πήρε ένα σπίτι 70 τ.μ. στα Ανω Πατήσια με δάνειο. Το 2008 έχασε τη δουλειά του. “Εκτός από 4ωρα σε τηλεφωνικά κέντρα, δεν έβρισκα τίποτε άλλο”.

Οι δόσεις του δανείου άρχισαν να καθυστερούν. Κάποια στιγμή σταμάτησε και το επίδομα ανεργίας. Στις αρχές του 2010, έπειτα από πολλές απλήρωτες δόσεις, η τράπεζα του πήρε το σπίτι. “Το πρώτο διάστημα κοιμόμουν σε φίλους και μετά σε ένα εγκαταλελειμμένο στα Ανω Πατήσια”. Οι γονείς του έχουν πεθάνει. Τα δύο αδέλφια του έχουν τις οικογένειές τους και τα δικά τους οικονομικά προβλήματα. Πώς ήταν η πρώτη νύχτα του στον δρόμο; “Γεμάτη φόβο. Δεν πρόκειται ποτέ να την ξεχάσω”. Σήμερα κοιμάται σε ξενώνα αστέγων. “Το να κοιμάσαι στον δρόμο είναι σαν ζωντανός θάνατος. Γίνεσαι άγριο θηρίο”.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ
https://www.ksm.gr/μια-πόλη-που-κοιμάται-στους-δρόμους-πά/

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mercury]

Πραγματικα θλιβερη κατασταση....Να θελεις να δουλεψεις και η ιδια η κοινωνια να σε αναγκαζει να γινεις κλεφτης για να επιζησεις.....Τους ευχομαι γρηγορα να ξεφυγουν απο αυτην την συμφορα...Βεβαια δεν ξερω ποιος ακουει τις ευχες μου..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

H κατάσταση τα τελευταία χρόνια έχει καταντήσει τραγική.
Το θέμα δεν αφορά πλέον μόνο τους μετανάστες της νέας γενιάς, δηλαδή ανθρώπους ασιατικής κυρίως προέλευσης που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να αφομοιωθούν στην ελληνική κοινωνία, αλλά πλέον μιλάμε για γηγενείς, στην πλειοψηφία τους άνεργοι, ναρκομανείς και για ανθρώπους μεγάλης ηλικίας.
"Φιλοξενούνται" σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, που το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς τα έχει μετατρέψει σε άδεια κελύφη και είναι τόσα πολλά στο κέντρο της Αθήνας σήμερα.
Συμμετέχω σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα που σαν στόχο έχει την αναβάθμιση του κέντρου (μέρος του η περιβόητη πεζοδρόμηση της οδού Πανεπιστημίου) με διάφορα μέσα και το πιο σημαντικό τη δημιουργία κοινωνικών κατοικιών βραχείας και μέσης διαμονής, αλλά και κοινωνικών κατοικιών με χαμηλό ενοίκιο.
Όλοι οι φορείς συμφωνούν. Παρουσιάσαμε τη μελέτη μας στο δημοτικό συμβούλιο και έγνεφαν καταφατικά το κεφάλι με ύφος συμπαράστασης όταν τους τονίζαμε τα προβλήματα. Ο δήμαρχος σχεδόν συγκινημένος. Λίγες μέρες μετά μάθαμε ότι ξήλωσε τα παγκάκια στην Κλαυθμώνος για να μην κοιμούνται εκεί οι άστεγοι. Άλλωστε η Κλαυθμώνος βρίσκεται σε ένα δρόμο βιτρίνα. Ας πάνε να κοιμηθούν παρακάτω. Στην πλατεία Βάθης ας πούμε. Εκεί δεν κοιτάμε, δεν περνούν πλέον από εκεί οι τουρίστες. Δεν πλησιάζει κανένας Έλληνας εκεί. Εκεί να πάνε οι άστεγοι. Στον δρόμο..

Δεν ξέρω τι θα γίνει. Δεν ξέρω αν υλοποιηθεί ποτέ, το κατά τα άλλα ρεαλιστικό μας πρόγραμμα, όμως θα το παλέψουμε. Είμαστε τρελοί οι αρχιτέκτονες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Σπυρακος (^^)]

Έτσι θα είναι πάντα.Όποιος κατέχει την εξουσία δεν του καίγεται καρφάκι για αυτούς που θέλουν να ζήσουν κανονικά!Αν όλοι αυτοί οι άπληστοι δεν κλέβανε συνεχώς όλοι θα είμασταν πλούσιοι!!Γιατι ολοι ανθρωποι ειμαστε..ΟΛΟΙ!!Οι ταξικες διαφορες,τα οικονομικα προβληματα ,ολα αυτα ειναι απο αυτους που γεννηθηκαν για να τα εχουν ΟΛΑ!!Να μην σταματανε πουθενα..να χρησιμοποιουν μη θεμιτα μεσα για να παιρνουν και να παινρουν καιν να παινρουν!!!!Και ενοοειται πως υπαρχουν παντα ΑΥΤΟΙ που πληρωνουν τα δικα ΤΟΥΣ παραπτωματα!!Κανενας αστεγος δεν ειναι αυτος υπευθυνος για την κατασταση του!Οι περισσοτεροι ανθρωποι μενουν παντα σε μετρια οικονομικη κατασταση,πολλοι στο περιθωριο!!Γιατι ομως;Γιατι δεν υπαρχει ενα κομμα,ενας ανθρωπος που να πει..οτι ολοι οι ανθρωποι πρεπει να εχουν τα ιδια!Και οταν γινει αυτο θα δειτε ελαχιστους φτωχους,οι οποιοι πραγματικα θα ειναι τεμπεληδες!!Αλλα οπως και το τραγουδι που ανεβασα μαζι με αυτα τα λογια...καληνυχτα σας..αυτος ο κοσμος ποτε δεν θα αλλαξει!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnny15]

Καπιταλισμός, "ελεύθερη αγορά", επιχειρήσεις, "δημοκρατία". Αυτή είναι η κοινωνία που φτιάξαμε όντας άνθρωποι χωρίς μυαλό, με καθημερινή προπαγάνδα, με εγωισμό, κοιτάζοντας μόνο τον εαυτό μας, εμείς οι ίδιοι καταντήσαμε έτσι για το κέφι κάποιων... Δεν λέω ότι φταίμε εξολοκλήρου, είναι δύσκολο να πολεμήσεις αυτό που δεν φαίνεται, αλλά έχουμε μερίδιο ευθύνης. Το θέμα είναι πότε θα καταλάβουμε τι γίνεται και πότε ο καθένας θα αναλάβει τις ευθύνες του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Όμως τα πράγματα θα αλλάξουν μόνο όταν κάποιος από μας πάρει κάποιον απ'αυτούς σπίτι του. Γιατί αυτό θα'πρεπε να'ναι Οικογένεια, ή Εκκλησία ή ακόμα και Αριστερά. Άμα με καποιο τρόπο δεν συμμετέχουμε στη λύση του προβλήματος ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[gregory nub]

Οι δόσεις του δανείου άρχισαν να καθυστερούν. Κάποια στιγμή σταμάτησε και το επίδομα ανεργίας. Στις αρχές του 2010, έπειτα από πολλές απλήρωτες δόσεις, η τράπεζα του πήρε το σπίτι. “Το πρώτο διάστημα κοιμόμουν σε φίλους και μετά σε ένα εγκαταλελειμμένο στα Ανω Πατήσια”. Οι γονείς του έχουν πεθάνει. Τα δύο αδέλφια του έχουν τις οικογένειές τους και τα δικά τους οικονομικά προβλήματα. Πώς ήταν η πρώτη νύχτα του στον δρόμο; “Γεμάτη φόβο. Δεν πρόκειται ποτέ να την ξεχάσω”. Σήμερα κοιμάται σε ξενώνα αστέγων. “Το να κοιμάσαι στον δρόμο είναι σαν ζωντανός θάνατος. Γίνεσαι άγριο θηρίο”.

Μονο εγω το βρισκω απιστευτο που εχει 2 αδερφια και δεν του εχουν στρωσει καν στο πατωμα τους να κοιμαται;
Αθλιοι ειναι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Υδροχόος]

Αυτά είναι...

Spoiler

 

[American Economist]

Αυτά είναι...

Spoiler

View attachment 135099

Καλημέρα,

Αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που έβλεπα στην Πατησίων κάθε απόγευμα που γύρναγα από το μεταπτυχιακό μου στο ΟΠΑ. Μιλάμε για άστεγους, χρήστες ουσιών που έκαναν χρηση δημόσια, άτομα από χώρες της Αφρικής-Ασίας να παίζουν ξύλο μέσα στη μεση του δρόμου κτλ. Γενικά μαύρο χάλι, δεν θα εμένα για κανένα λόγο στο κέντρο της Αθήνας καθώς από θέμα ασφάλειας είσαι στο μηδέν.

 

[Υδροχόος]

Καλημέρα,

Αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που έβλεπα στην Πατησίων κάθε απόγευμα που γύρναγα από το μεταπτυχιακό μου στο ΟΠΑ. Μιλάμε για άστεγους, χρήστες ουσιών που έκαναν χρηση δημόσια, άτομα από χώρες της Αφρικής-Ασίας να παίζουν ξύλο μέσα στη μεση του δρόμου κτλ. Γενικά μαύρο χάλι, δεν θα εμένα για κανένα λόγο στο κέντρο της Αθήνας καθώς από θέμα ασφάλειας είσαι στο μηδέν.

Ό,τι έβλεπες, έβλεπα. Σ' αυτά τα μέρη κινούμαι καθημερινά εδώ και πολλά χρόνια...

Το θέμα δεν είμαστε μόνο εμείς, Φώτη. Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι που έτσι ζουν. Σαν τα σκυλιά...

 

[Poirot]

Μιλάμε για άστεγους, χρήστες ουσιών που έκαναν χρηση δημόσια

Αυτά τα βλέπεις και στην Πανεπιστημίου, στην καρδιά της λεγόμενης Αθηναϊκής Τριλογίας, ανάμεσα στα Προπύλαια και την Ακαδημία Αθηνών. Είναι φοβερό το πως συμβαίνει αυτό σε τόσο κεντρικά σημεία.

Αλλά είναι και αυτό που λέει η Υδροχοος, μερικά πρωινά που πάω εγώ στη σχολή μου να κάνω το μάθημα μου και τους βλέπω δεν είναι ότι τους φοβάμαι - δεν τους έχω δει ποτε επιθετικούς. Λυπάμαι για αυτούς τους ανθρώπους και πως έχουν καταλήξει να ζουν. Κάνω τη σύγκριση με το πως ζω εγώ και νιώθω άσχημα.

 

[American Economist]

Ό,τι έβλεπες, έβλεπα. Σ' αυτά τα μέρη κινούμαι καθημερινά εδώ και πολλά χρόνια...

Το θέμα δεν είμαστε μόνο εμείς, Φώτη. Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι που έτσι ζουν. Σαν τα σκυλιά...

Το ξέρω όμως το θέμα είναι ότι ο Δήμος Αθηναίων τα τελευταία 20 χρόνια έχει μπλέξει με πολύ χαμηλής ποιότητας administration με αποτέλεσμα κάθε χρόνο η κατάσταση να χειροτερεύει. Ευτυχώς εγώ αν και μένω στο Δήμο Αθηναίων είμαι σύνορα και η κατάσταση είναι αρκετά καλύτερη από θέμα ασφάλειας. Δεν θα σχολιάσω το γεγονός ότι οι περιοχές γύρω από την Ομόνοια εκτός απο εγκληματικοτητα δεν θυμίζουν Ελλάδα πλέον, ακόμα και τα μαγαζιά έχουν επιγραφές στα Αραβικά γεγονός που μόνο θλίψη σου προκαλεί.

Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι όλες οι μεγάλες πόλεις έχον προβλήματα με τους τοξικομανείς σε μερικά σημεία τους, δεν είναι μόνο στην Αθήνα. Όμως το θέμα είναι ότι οι τοπικές κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτα ώστε να λυθεί η έστω να μειωθεί το πρόβλημα αυτό.

Vancouver Canada

Frankfurt Germany

 

[Poirot]

Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι όλες οι μεγάλες πόλεις έχον προβλήματα με τους τοξικομανείς σε μερικά σημεία τους, δεν είναι μόνο στην Αθήνα. Όμως το θέμα είναι ότι οι τοπικές κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτα ώστε να λυθεί η έστω να μειωθεί το πρόβλημα αυτό.

Ναι, απλά σε εμάς είναι ακόμα και στα τουριστικά σημεία. Σε όσες άλλες χώρες έχω πάει - προφανώς στα τουριστικά τους σημεία - αυτό δεν το έχω δει. Πουθενά.

 

[American Economist]

Αυτά τα βλέπεις και στην Πανεπιστημίου, στην καρδιά της λεγόμενης Αθηναϊκής Τριλογίας, ανάμεσα στα Προπύλαια και την Ακαδημία Αθηνών. Είναι φοβερό το πως συμβαίνει αυτό σε τόσο κεντρικά σημεία.

Αλλά είναι και αυτό που λέει η Υδροχοος, μερικά πρωινά που πάω εγώ στη σχολή μου να κάνω το μάθημα μου και τους βλέπω δεν είναι ότι τους φοβάμαι - δεν τους έχω δει ποτε επιθετικούς. Λυπάμαι για αυτούς τους ανθρώπους και πως έχουν καταλήξει να ζουν. Κάνω τη σύγκριση με το πως ζω εγώ και νιώθω άσχημα.

Κοίτα υπάρχουν και μερικοί που είναι επιθετικοί, η μάλλον δεν ξέρουν τι κάνουν λόγω των ουσιών. Πριν λίγο καιρό ήμουν στα Starbucks στην Πανεπιστήμιου όπου εκεί γύρο τριγυρνούν αρκετοί τοξικομανείς. Ένας πήγε και ζήτησε χρήματα σε μια κοπέλα και επειδή εκείνη δεν του έδωσε σημασία άρχισε να την τραβάει. Ευτυχώς υπήρχε αστυνομία λίγο πιο δίπλα και παρενέβη.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 11 Ιουλίου 2024

Ναι, απλά σε εμάς είναι ακόμα και στα τουριστικά σημεία. Σε όσες άλλες χώρες έχω πάει - προφανώς στα τουριστικά τους σημεία - αυτό δεν το έχω δει. Πουθενά.

Σωστο και αυτο αν και όταν είχα πάει Παρίσι πριν μερικα χρόνια σε μερικούς κεντρικούς δρόμους έβλεπες σκηνές με άστεγους μετανάστες ενώ η πόλη ήταν σε πολύ κακή κατάσταση από θέμα Καθαριότητας. Βέβαια μιλάω για 6.5 χρόνια πριν, δεν ξέρω αν τώρα έχει αλλάξει η κατάσταση.

 

[Poirot]

Σωστο και αυτο αν και όταν είχα πάει Παρίσι πριν μερικα χρόνια σε μερικούς κεντρικούς δρόμους έβλεπες σκηνές με άστεγους μετανάστες ενώ η πόλη ήταν σε πολύ κακή κατάσταση από θέμα Καθαριότητας. Βέβαια μιλάω για 6.5 χρόνια πριν, δεν ξέρω αν τώρα έχει αλλάξει η κατάσταση.

Κοιτα άστεγους είχα δει κι εγώ αλλά πολύ λιγότερους και σε καμία περίπτωση δεν είδα να κάνουν χρήση σε κοινή θεα. Από καθαριότητα εντάξει, μέτρια μου είχε φανεί.

Βιέννη έχεις πάει; Εκεί είναι όνειρο

 

[Grand Duchess]

ανάμεσα στα Προπύλαια και την Ακαδημία Αθηνών. Είναι φοβερό το πως συμβαίνει αυτό σε τόσο κεντρικά σημεία.

Εκεί τουλάχιστον μόνο κοιμούνται αυτοί από αυτά που παίρνουν.
Στην Πατησίων ειναι πιο wild τα πράγματα

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 11 Ιουλίου 2024

Βιέννη έχεις πάει; Εκεί είναι όνειρο

Η Αυστρία δεν αφήνει τυχαίους να μπουν μέσα στη χώρα και είναι η πιο δύσκολη στην απόκτηση υπηκοότητας.
Ο λόγος που είναι παράδεισος είναι γιατί και αυτοί και οι Ελβετοί κράτησαν το μπιχι ψηλά (οι Αυστριακοί περισσότερο).
Πολύ θα ήθελα να πάω Βιέννη Χριστούγεννα. Η καρδιά του νότιου ευρωπαϊκού πολιτισμού.

 

[Υδροχόος]

Αλλά είναι και αυτό που λέει η Υδροχοος, μερικά πρωινά που πάω εγώ στη σχολή μου να κάνω το μάθημα μου και τους βλέπω δεν είναι ότι τους φοβάμαι - δεν τους έχω δει ποτε επιθετικούς. Λυπάμαι για αυτούς τους ανθρώπους και πως έχουν καταλήξει να ζουν. Κάνω τη σύγκριση με το πως ζω εγώ και νιώθω άσχημα.

Αυτό. Αυτό ακριβώς αισθάνομαι κι εγώ. Από καθαρή τύχη δεν είμαι στη θέση τους...

 

[Poirot]

Η Αυστρία δεν αφήνει τυχαίους να μπουν μέσα στη χώρα και είναι η πιο δύσκολη στην απόκτηση υπηκοότητας.
Ο λόγος που είναι παράδεισος είναι γιατί και αυτοί και οι Ελβετοί κράτησαν το μπιχι ψηλά.
Πολύ θα ήθελα να πάω Βιέννη Χριστούγεννα. Η καρδιά του νότιου ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Εγώ πήγα πέρυσι μέσα Αυγούστου, δεν είχε το γιορτινό κλίμα αλλά και πάλι ήταν εξαιρετική. Ενώ έχω αγάπη για τη Γαλλία και λάτρεψα το Παρίσι, στη Βιέννη έφυγα με την αίσθηση ότι θα έμενα άνετα εκεί. Καθαριότητα, οργάνωση και ασφάλεια. Και το σημαντικότερο, αισθανόμουν ασφαλής ακόμη και το βράδυ. Μακάρι να αξιωθώ να πάω και Χριστούγεννα, κι εγώ το θέλω πολύ. Πήγα και για λίγες μέρες επειδή ήταν σε πακέτο με άλλες πρωτεύουσες της Κεντρικής Ευρώπης και θέλω να ξαναπάω να την απολαύσω μερικές μέρες.

Αυτό. Αυτό ακριβώς αισθάνομαι κι εγώ. Από καθαρή τύχη δεν είμαι στη θέση τους...

Ναι, σκέφτεσαι ότι εσύ προχωράς και οι άλλοι μένουν στάσιμοι σε μία αυτοκαταστροφική θέση. Κάθε μέρα στο ίδιο σημείο, στην ίδια κατάσταση... μέχρι να; Κάποιοι καταφέρνουν να βγουν από αυτό, αλλά που καταλήγουν οι περισσότεροι; Δεν είναι ότι μπορούμε να κάνουμε και κάτι, θα έπρεπε το Κράτος να φροντίζει για αυτούς τους ανθρώπους. Ναι, και για να μη βρίσκονται σε κοινή θέα, αλλά και για να τους προστατεύσει. Δεν είναι λύση να τους συλλάβει. Να τους βοηθήσει πρέπει.

 

[Grand Duchess]

Αυτά τα βλέπεις και στην Πανεπιστημίου, στην καρδιά της λεγόμενης Αθηναϊκής Τριλογίας, ανάμεσα στα Προπύλαια και την Ακαδημία Αθηνών. Είναι φοβερό το πως συμβαίνει αυτό σε τόσο κεντρικά σημεία.

Αλλά είναι και αυτό που λέει η Υδροχοος, μερικά πρωινά που πάω εγώ στη σχολή μου να κάνω το μάθημα μου και τους βλέπω δεν είναι ότι τους φοβάμαι - δεν τους έχω δει ποτε επιθετικούς. Λυπάμαι για αυτούς τους ανθρώπους και πως έχουν καταλήξει να ζουν. Κάνω τη σύγκριση με το πως ζω εγώ και νιώθω άσχημα.

Εδώ να πούμε ότι δυστυχώς στους άστεγους, οποια δουλειά γίνεται από το ΚΕΘΕΑ πάει στον κάδο γιατί η χώρα μας δεν έχει (παρά τις τρεις σχολές στην Ελλάδα) να στείλει σοβαρά κοινωνικούς λειτουργούς να ελέγξουν τους ανθρώπους αυτούς μετά την έξοδο τους από την δομή.

Ένας άστεγος δυστυχώς ξαναπαίρνει εύκολα αυτόν τον δρόμο για διάφορους λόγους.
Δεν υπάρχει σωστό σύστημα επανένταξης αυτών των ατόμων.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 11 Ιουλίου 2024

Βιέννη έφυγα με την αίσθηση ότι θα έμενα άνετα εκεί

Σου προτείνω να πας και σε άλλες πολλές της Αυστρίας γιατί οι ίδιοι λένε ότι είναι πλέον λίγο πολύ touristy.
Innsbruck, περιοχή tyrol, και την άνοιξη είναι όμορφα αν δεν αντέχεις το κρύο που έχουν τον χειμώνα.

 

[Poirot]

Εδώ να πούμε ότι δυστυχώς στους άστεγους, οποια δουλειά γίνεται από το ΚΕΘΕΑ πάει στον κάδο γιατί η χώρα μας δεν έχει (παρά τις τρεις σχολές στην Ελλάδα) να στείλει σοβαρά κοινωνικούς λειτουργούς να ελέγξουν τους ανθρώπους αυτούς μετά την έξοδο τους από την δομή.

Ένας άστεγος δυστυχώς ξαναπαίρνει εύκολα αυτόν τον δρόμο για διάφορους λόγους.
Δεν υπάρχει σωστό σύστημα επανένταξης αυτών των ατόμων.

Κλασική Ελλάδα. Κάνουμε κάτι για το φαίνεσθαι και ούτε που μας νοιάζει που θα καταλήξει...

Σου προτείνω να πας και σε άλλες πολλές της Αυστρίας γιατί οι ίδιοι λένε ότι είναι πλέον λίγο πολύ touristy.
Innsbruck, περιοχή tyrol, και την άνοιξη είναι όμορφα αν δεν αντέχεις το κρύο που έχουν τον χειμώνα.

Α, πολύ ωραία, θα τα ψάξω και αν είναι θα τα βάλω στη bucket list Vielen Dank!