Μοναξιά

[Jack of Spades]

Φίλες;

Η απάντηση στο 0:21 (όχι μόνο για τη φίλη μας εδώ, γενικότερα):

 

[glayki]

Εντάξει χρονιάρες μέρες ας μη ματαιωνουμε τον κόσμο. Εξάλλου δεν είμαστε μέσα στις ψυχές τους να ξέρουμε αν και πόσο υποφέρουν.
Προσωπική μου άποψη οι άνθρωποι μένουν μέχρι το σημείο που γίνεται αβάσταχτο για αυτούς( μιλάω ως γυναίκα και συνυπογιζοντας το οικονομικό κόστος.. Γιατί ας μη γελιόμαστε ,αν οι άνθρωποι μπορούσαν μόνοι τους να στηρίξουν διαβίωση δική τους και τέκνων, οι μισοί γάμοι θα διαλύονταν).

Κατά τα αλλά μια ακόμη συνηθισμένη μέρα με τα μεγάλα ή μικρά προβλήματα μας . Και αν με ρωτάτε ΟΧΙ ...προτιμάω την ηρεμία μου και ας είναι πιο περιορισμένη οικονομικά από το να έχω μια καθημερινή γάγγραινα στο σπίτι.

 

[Jack of Spades]

Εντάξει χρονιάρες μέρες ας μη ματαιωνουμε τον κόσμο. Εξάλλου δεν είμαστε μέσα στις ψυχές τους να ξέρουμε αν και πόσο υποφέρουν.

Καλά τώρα, μεταξύ μας, έχεις γνωρίσει εσύ κάνα παντρεμένο ζευγάρι (ακόμη και λίγων) ετών που σ' έχει πείσει ότι είναι ευτυχισμένο;

Εγώ όχι, το βλέπω στα ματάκια τους τα βασανισμένα που κοιτάνε δεξιά κι αριστερά, το βλέπω στις κοιλίτσες τους που 'χουν γίνει σαν το σάκο του Αη Βασίλη ανήμερα Χριστουγέννων κ.λπ.

Προσωπική μου άποψη οι άνθρωποι μένουν μέχρι το σημείο που γίνεται αβάσταχτο για αυτούς( μιλάω ως γυναίκα και συνυπογιζοντας το οικονομικό κόστος.. Γιατί ας μη γελιόμαστε ,αν οι άνθρωποι μπορούσαν μόνοι τους να στηρίξουν διαβίωση δική τους και τέκνων, οι μισοί γάμοι θα διαλύονταν).

Οι μισοί (και παραπάνω) γάμοι διαλύονται ήδη, μάλλον αναφέρεσαι στους άλλους μισούς...

 

[glayki]

Καλά τώρα, μεταξύ μας, έχεις γνωρίσει εσύ κάνα παντρεμένο ζευγάρι (ακόμη και λίγων) ετών που σ' έχει πείσει ότι είναι ευτυχισμένο;

Εγώ όχι, το βλέπω στα ματάκια τους τα βασανισμένα που κοιτάνε δεξιά κι αριστερά, το βλέπω στις κοιλίτσες τους που 'χουν γίνει σαν το σάκο του Αη Βασίλη ανήμερα Χριστουγέννων κ.λπ.

Οι μισοί (και παραπάνω) γάμοι διαλύονται ήδη, μάλλον αναφέρεσαι στους άλλους μισούς...

Ξέρω πως είναι αφελές ως φαντασίωση, αλλά θέλω να πιστεύω πως υπάρχουν ζευγάρια( έστω ελάχιστα)που είναι καλά και μετά από χρόνια συμβίωσης. Από τα υπόλοιπα τα περισσότερα μένουν λόγω οικονομικών εξαρτήσεων και βολεματος.

 

[Υδροχόος]

Καλά τώρα, μεταξύ μας, έχεις γνωρίσει εσύ κάνα παντρεμένο ζευγάρι (ακόμη και λίγων) ετών που σ' έχει πείσει ότι είναι ευτυχισμένο;

Εγώ όχι, το βλέπω στα ματάκια τους τα βασανισμένα που κοιτάνε δεξιά κι αριστερά, το βλέπω στις κοιλίτσες τους που 'χουν γίνει σαν το σάκο του Αη Βασίλη ανήμερα Χριστουγέννων κ.λπ.

Οι μισοί (και παραπάνω) γάμοι διαλύονται ήδη, μάλλον αναφέρεσαι στους άλλους μισούς...

Νομίζω ότι υπερβάλλεις...

Υπάρχουν ακόμα ζευγάρια που είναι μαζί (και ευτυχώς...). Δεν ξέρω τί εννοείς σαν λες ευτυχισμένα (τραλαλί, τραλαλό, όλη την ώρα...). Δεν ξέρω πως ακριβώς ορίζεις την ευτυχία. Πώς την έχεις στο μυαλό σου. Η ευτυχία υπάρχει τη στιγμή που την βιώνουμε. Δεν είναι μια συνεχής κατάσταση. Κάτι τέτοιο δεν είναι ρεαλιστικό. Αλλάζουν τα συναισθήματά μας (κι αυτό είναι υγιές...). Αρκεί το πρόσημο να είναι θετικό...

Αυτό που ανέκαθεν μ΄ ενοχλούσε (και δεν το λέω για σένα, αν και το έχω διακρίνει, κάποιες φορές, στα λεγόμενά σου...), είναι η τάση όσοι/όσες χωρίζουν να νομίζουν ότι όλα γύρω διαλύονται ή θα διαλυθούν. Κάτι σαν...επειδή έτυχε σ΄ εμάς, θα τύχει σε όλους. Είμαι σίγουρη ότι δεν είναι έτσι. Και ευτυχώς, δηλαδή...

 

[Jack of Spades]

Υπάρχουν ακόμα ζευγάρια που είναι μαζί (και ευτυχώς...). Δεν ξέρω τί εννοείς σαν λες ευτυχισμένα (τραλαλί, τραλαλό, όλη την ώρα...). Δεν ξέρω πως ακριβώς ορίζεις την ευτυχία. Πώς την έχεις στο μυαλό σου. Η ευτυχία υπάρχει τη στιγμή που την βιώνουμε. Δεν είναι μια συνεχής κατάσταση. Κάτι τέτοιο δεν είναι ρεαλιστικό. Αλλάζουν τα συναισθήματά μας (κι αυτό είναι υγιές...). Αρκεί το πρόσημο να είναι θετικό...

Να σου πω τι εννοώ μ' ένα παράδειγμα: είδα ένα story στο Instagram πριν λίγη ώρα μ' έναν φίλο γύρω στα 40 που 'χει μπλέξει με μια ό,τι να 'ναι που τον έχει σφίξει σα μέγγενη εδώ και λίγα χρόνια...έπρεπε να δεις την απόλυτη εναλλαγή της έκφρασης του προσώπου του, από το «δεν αντέχω άλλο, πάρτε με από 'δω να μην τη βλέπω» στο forced χαμόγελο μόλις αντιλήφθηκε ότι τον παίρνει η κάμερα!

Από κάτι τέτοιες λεπτομέρειες καταλαβαίνεις πως περνάει ο κάθε άνθρωπος στη σχέση του, από τις εκφράσεις, από τη γλώσσα του σώματος, από τη σωματική κατάσταση π.χ. κοιλιές που φουσκώνουν, μαλλιά που ασπρίζουν ή/και πέφτουν, πρόσωπα που «σπάνε» υπέρ του δέοντος και άλλα...ε, προσωπικά MONO τέτοια βλέπω στον ευρύτερο κοινωνικό μου κύκλο, αν εσείς βλέπετε κάτι άλλο μπράβο σας!

Αυτό που ανέκαθεν μ΄ ενοχλούσε (και δεν το λέω για σένα, αν και το έχω διακρίνει, κάποιες φορές, στα λεγόμενά σου...), είναι η τάση όσοι/όσες χωρίζουν να νομίζουν ότι όλα γύρω διαλύονται ή θα διαλυθούν. Κάτι σαν...επειδή έτυχε σ΄ εμάς, θα τύχει σε όλους. Είμαι σίγουρη ότι δεν είναι έτσι. Και ευτυχώς, δηλαδή...

Ο χωρισμός δεν «τυχαίνει», είναι μια απόφαση που πολλοί θέλουν (ειδικά από μια πολύ συγκεκριμένη φάση του γάμου κι έπειτα) αλλά λίγοι έχουν τ' @@ να την πάρουν...

 

[Υδροχόος]

Να σου πω τι εννοώ μ' ένα παράδειγμα: είδα ένα story στο Instagram πριν λίγη ώρα μ' έναν φίλο γύρω στα 40 που 'χει μπλέξει με μια ό,τι να 'ναι που τον έχει σφίξει σα μέγγενη εδώ και λίγα χρόνια...έπρεπε να δεις την εναλλαγή της έκφρασης του προσώπου του, από το «δεν αντέχω άλλο, πάρτε με από 'δω να μην τη βλέπω» στο forced χαμόγελο μόλις αντιλήφθηκε ότι τον παίρνει η κάμερα!

Άρα ; Μιλάμε...για μια ό,τι να ΄ναι που τον είχε σφίξει σαν μέγγενη, όπως λες. Άρα τί ακριβώς συγκρίνουμε ; Δεν υπάρχει ευτυχία εδώ. Μα υπάρχει προσποίηση (άλλα νιώθω, άλλα λέω, κι άλλα εννοώ...)...

Από κάτι τέτοιες λεπτομέρειες καταλαβαίνεις πως περνάει ο κάθε άνθρωπος στη σχέση του, από τις εκφράσεις, από τη γλώσσα του σώματος, από τη σωματική κατάσταση (κοιλιές που φουσκώνουν, μαλλιά που ασπρίζουν, πρόσωπα που «σπάνε» υπέρ του δέοντος κ.α.)...ε, προσωπικά μόνο τέτοια βλέπω, αν εσείς βλέπετε κάτι άλλο μπράβο σας!

Μόνο τέτοια βλέπεις ; Τώρα αλήθεια ; Τόσο χάλια, δηλαδή ;

Ο χωρισμός δεν «τυχαίνει», είναι μια απόφαση που πολλοί θέλουν (ειδικά από μια πολύ συγκεκριμένη φάση του γάμου κι έπειτα) αλλά λίγοι έχουν τ' @@ να την πάρουν...

Δε θα διαφωνήσω σ΄ αυτό. Ναι, θέλει αρ@ίδια.

 

[Jack of Spades]

Άρα ; Μιλάμε...για μια ό,τι να ΄ναι που τον είχε σφίξει σαν μέγγενη, όπως λες. Άρα τί ακριβώς συγκρίνουμε ; Δεν υπάρχει ευτυχία εδώ. Μα υπάρχει προσποίηση (άλλα νιώθω, άλλα λέω, κι άλλα εννοώ...)...

Ο δικός μου ορισμός για την «ευτυχία» (αφού επιμένεις) είναι ο εξής:
Ευτυχισμένος/η είσαι όταν από τα 100 πράγματα που έχεις να κάνεις σε Χ χρονικές μονάδες, τουλάχιστον τα 90 απ' αυτά τα κάνεις γιατί «έτσι γουστάρεις» κι όχι γιατί «έτσι πρέπει»!
Υπ' αυτό το πρίσμα λοιπόν, πόσα ζευγάρια εκεί έξω μπορούν άραγε να χαρακτηριστούν «ευτυχισμένα»;Μάλλον ελάχιστα και όχι για μεγάλο χρονικό διάστημα!

Όσο για το παράδειγμα που ανέφερα, η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως ένα 90% (και λίγο λέω) των δημοσιεύσεων ζευγαριών στα social που φαίνονται χαμογελαστοί, χαρούμενοι, γούτσου γούτσου κ.λπ. είναι ψεύτικες, είτε για τα μάτια του κόσμου, είτε για να ρίξει ο ένας στον άλλο στάχτη στα μάτια (ενώ παράλληλα π.χ. παίζει γκόμενος/α), είτε ακόμη και για να πείσει τον ίδιο του/της τον εαυτό ότι «όλα βαίνουν καλώς»!

Μόνο τέτοια βλέπεις ; Τώρα αλήθεια ; Τόσο χάλια, δηλαδή ;

Δυστυχώς...και δύο φίλους που είχα παντρεμένους και κάπως την πάλευαν, μόλις ήρθε το πρώτο παιδί τους πήρε η κάτω βόλτα κι αυτούς!

 

[Υδροχόος]

Ο δικός μου ορισμός για την «ευτυχία» (αφού επιμένεις) είναι ο εξής:
Ευτυχισμένος/η είσαι όταν από τα 100 πράγματα που έχεις να κάνεις σε Χ χρονικές μονάδες, τουλάχιστον τα 90 απ' αυτά τα κάνεις γιατί «έτσι γουστάρεις» κι όχι γιατί «έτσι πρέπει»!
Υπ' αυτό το πρίσμα λοιπόν, πόσα ζευγάρια εκεί έξω μπορούν άραγε να χαρακτηριστούν «ευτυχισμένα»;Μάλλον ελάχιστα και όχι για μεγάλο χρονικό διάστημα!

Δεν ξέρω, αλλά έχω την αίσθηση ότι έχεις μια περίεργη άποψη για την ευτυχία και τα ευτυχισμένα ζευγάρια. Ή ίσως εγώ δεν το καταλαβαίνω τόσο καλά...

Μπορείς να ικανοποιήσεις αυτές σου τις ανάγκες ή επιθυμίες (αυτά τα 100 πράγματα που λες...) και την ίδια στιγμή να ενδιαφέρεσαι και για τις επιθυμίες τής συντρόφου σου. Δε γίνεται να συμφωνείτε, όμως, στα πάντα. Τα ευτυχισμένα ζευγάρια το γνωρίζουν αυτό. Και το αποδέχονται. Και δεν προσπαθούν ν΄ αλλάξουν ο ένας τον άλλον...

Δυστυχώς...και δύο φίλους που είχα παντρεμένους και κάπως την πάλευαν, μόλις ήρθε το πρώτο παιδί τους πήρε η κάτω βόλτα κι αυτούς!

Η ζωή τού ζευγαριού δεν μπορεί να είναι πάντα παραμυθένια. Και τα ζευγάρια, ειδικά, που συνειδητά αποφασίζουν να κάνουν παιδιά και "τα βάζουν κάτω" τα πράγματα, θέλω να πιστεύω ότι γνωρίζουν ότι πολλά θ΄ αλλάξουν. Ειδικά τα ζευγάρια εκείνα που είναι πιο προσγειωμένα στην αρχή της σχέσης, αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη επιτυχία τη μετάβαση από το "τρελό πάθος" στην "αλήθεια της καθημερινότητας"...

 

[Jack of Spades]

Μπορείς να ικανοποιήσεις αυτές σου τις ανάγκες ή επιθυμίες (αυτά τα 100 πράγματα που λες...) και την ίδια στιγμή να ενδιαφέρεσαι και για τις επιθυμίες τής συντρόφου σου. Δε γίνεται να συμφωνείτε, όμως, στα πάντα. Τα ευτυχισμένα ζευγάρια το γνωρίζουν αυτό. Και το αποδέχονται. Και δεν προσπαθούν ν΄ αλλάξουν ο ένας τον άλλον...

Ακριβώς γι' αυτό αν π.χ. το να είσαι ευτυχισμένος μόνος σου είναι μια φορά δύσκολο, το να είσαι ευτυχισμένος μέσα σε μια σχέση κι εσύ κι ο άλλος άνθρωπος που 'ναι μαζί σου είναι 10 φορές πιο δύσκολο...

Η ζωή τού ζευγαριού δεν μπορεί να είναι πάντα παραμυθένια. Και τα ζευγάρια, ειδικά, που συνειδητά αποφασίζουν να κάνουν παιδιά και "τα βάζουν κάτω" τα πράγματα, θέλω να πιστεύω ότι γνωρίζουν ότι πολλά θ΄ αλλάξουν. Ειδικά τα ζευγάρια εκείνα που είναι πιο προσγειωμένα στην αρχή της σχέσης, αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη επιτυχία τη μετάβαση από το "τρελό πάθος" στην "αλήθεια της καθημερινότητας"...

Εσύ «θέλεις να πιστεύεις» αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική, στις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις τα ζευγάρια είτε είναι παντελώς ανοργάνωτα σχετικά με το πλάνο, την προετοιμασία κ.λπ. για την έλευση ενός παιδιού είτε (ακόμη χειρότερα) ο ερχομός ενός παιδιού αποτελεί απλά ένα ακόμη «εργαλείο» στα χέρια της μιας πλευράς για να κρατήσει «δεμένη» την άλλη πλευρά στη σχέση ή στο γάμο...

 

[Υδροχόος]

Εσύ «θέλεις να πιστεύεις» αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική, στις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις τα ζευγάρια είτε είναι παντελώς ανοργάνωτα σχετικά με το πλάνο, την προετοιμασία κ.λπ. για την έλευση ενός παιδιού είτε (ακόμη χειρότερα) ο ερχομός ενός παιδιού αποτελεί απλά ένα ακόμη «εργαλείο» στα χέρια του ενός μέρους για να κρατήσει «δεμένη» την άλλη πλευρά στη σχέση ή στο γάμο...

Eδώ πάμε αλλού...Μιλάμε για μια κακή επιλογή συντρόφου αρχικά. Δε γίνονται μπαμ κι έξω, κάτι τέτοια, μα προοδευτικά...

Θέλω να πω ότι αν το ο ερχομός ενός παιδιού φτάσει ν΄ αποτελεί "εργαλείο" στα χέρια τού ενός (για να "κρατήσει δεμένη" την άλλη πλευρά...), τότε μιλάμε για τελείως λάθος επιλογή συντρόφου. Και άρα, αδυναμία τής άλλης πλευράς να "το δει" σε αρχικό στάδιο...

 

[Jack of Spades]

Eδώ πάμε αλλού...Μιλάμε για μια κακή επιλογή συντρόφου αρχικά. Δε γίνονται μπαμ κι έξω, κάτι τέτοια, μα προοδευτικά...

Θέλω να πω ότι αν το ο ερχομός ενός παιδιού φτάσει ν΄ αποτελεί "εργαλείο" στα χέρια τού ενός (για να "κρατήσει δεμένη" την άλλη πλευρά...), τότε μιλάμε για τελείως λάθος επιλογή συντρόφου. Και άρα, αδυναμία τής άλλης πλευράς να "το δει" σε αρχικό στάδιο...

Πάρα πολλοί άνθρωποι (κι ειδικά οι γυναίκες) είναι «μανούλες» στο covert manipulation, χαμπάρι δεν παίρνεις πριν να 'ναι αργά...

 

[Υδροχόος]

Πάρα πολλοί άνθρωποι (κι ειδικά οι γυναίκες) είναι «μανούλες» στο covert manipulation, χαμπάρι δεν παίρνεις πριν να 'ναι αργά...

Δε διαφωνώ. Αλλά ξαναλέω...Οι άνθρωποι που αναφέρεις τα "σημάδια" τα έχουν δείξει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Από εκεί και πέρα, το μερίδιο ευθύνης το φέρει και η άλλη πλευρά. Που αδυνατεί (ή δε θέλει, για τους χ, ψ, λόγους...) να "τα δει" σε πρώτο στάδιο...