Νίκος Δήμου - Δικτυακός Διάλογος

[Isiliel]

Το παρακάτω κείμενο προέρχεται από το blog του ΝΔ και αναφέρει τις προσωπικές του σκέψεις περί δικτυακού διαλόγου:


Γηράσκω αεί..

Μαθαίνω λοιπόν τώρα από μέσα τι είναι τα blogs.

Ο δικτυακός διάλογος δεν ήταν κάτι καινούργιο για μένα – τα τελευταία χρόνια απαντούσα κάθε μέρα σε πολλά μηνύματα. Αλλά ο δημόσιος διάλογος είναι άλλο πράγμα. Έχει παγίδες και πειρασμούς. Η παρουσία του κοινού του δίνει μία θεατρικότητα. Περιμένεις άθελά σου, το χειροκρότημα. Πράγμα που μπορεί εύκολα να σε ψευτίσει.

Ένα αιχμηρό μήνυμα κάνει το κοινό να αναρωτιέται: τι θα κάνει τώρα; Θα απαντήσει; Θα σηκώσει το γάντι; Θα ξεκινήσει καυγά;

Προσπαθώ λοιπόν να καταλάβω, όχι θεωρητικά, αλλά μέσα από την πράξη, πώς πρέπει να είναι ένας σωστός διάλογος. Καταθέτω μερικές πρόχειρες σκέψεις. Και σας καλώ να συμβάλετε κι εσείς με τις απόψεις σας.

Πρώτα από όλα θεωρώ ότι πρέπει κανείς να επικεντρώνεται σε αυτό που λέγεται και όχι στο πρόσωπο που το λέει. Στην Ελλάδα αυτό είναι το κύριο πρόβλημα κάθε διαλόγου. «Ποιος το είπε;» Αν αυτός που το είπε είναι για μας αναξιόπιστος (καθότι Δεξιός, Αριστερός, Γαύρος, κλπ.) δεν εξετάζουμε καν το περιεχόμενο των λόγων του. Το απορρίπτουμε a priori.

Κανόνας πρώτος: Και ο τελευταίος μαλάκας μπορεί να έχει δίκιο.

Δεύτερο: δεν αμφισβητούμε την ειλικρίνεια του άλλου, εκτός αν έχουμε τρανταχτές αποδείξεις. Όπως στα δικαστήρια ο κατηγορούμενος είναι αθώος μέχρι να αποδειχθεί ένοχος, έτσι και στην συζήτηση.

Κανόνας δεύτερος: μαζί με το τεκμήριο της αθωότητας, υπάρχει και το τεκμήριο της ειλικρίνειας.

Τρίτο: Δεν αμφισβητούμε ποτέ τις προθέσεις του άλλου. Ίσως να μας λέει ψέματα, αλλά δεν θα μπορέσουμε ποτέ να το αποδείξουμε. Η συζήτηση περί των προθέσεων και των κινήτρων δεν έχει νόημα.

Κανόνας τρίτος: δεχόμαστε (έστω με επιφυλάξεις) τις ομολογίες περί των προθέσεων και αφήνουμε την ζωή να τις διαψεύσει. (Μπορεί να πάρει χρόνια).

Τέταρτο: μπορεί η ευγένεια να είναι ένα κατάλοιπο της (χαμένης) αστικής τάξης – αλλά, όπως έγραψε ο Μάρξ, ήταν μία σπουδαία τάξη. (Ουδείς έχει γράψει τόσο εγκωμιαστικά γι αυτήν). Η ευγένεια κάνει την ζωή πιο ανώδυνη. «Μα», θα πει κάποιος, «είναι συχνά υποκριτική». Ε, λοιπόν, προτιμώ την υποκρισία από την γαϊδουριά.

Κανόνας τέταρτος: μπορείς να είσαι αστός, χωρίς να είσαι κεφαλαιοκράτης.


Τέλος (πέμπτος κανόνας): ο καθένας στον διάλογο δικαιούται μία απάντηση. Εκτός αν προσβάλει τον άλλο – ο οποίος θα προτιμήσει να σιωπήσει, παρά να τσακωθεί.

Πέμπτη, Ιανουάριος 05, 2006

Μια που όλους μας αφορά, αφού καθημερινά χρησιμοποιούμε τον δικτυακό διάλογο, ποιές είναι οι δικές σας σκέψεις πάνω στο κείμενο, αλλά και στο θέμα γενικότερα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Λογικες σκεψεις που ερχονται στον μεσο λογικο ανθρωπο αν ασχοληθει με τους διαδυκτιακους διαλογους. Πολυ συχνα τα ξεχναμε ομως. Απο τα πρωτα χρονια των τσατ και φορουμ στο διαδυκτιο, μεσα απο την εμπειρια, την απλη λογικη και τους στοιχειωδεις τροπους καλης συμπεριφορας, εχουν διαπιστωθει αυτα που λεει εδω ο ΝΔ.

Ο συναισθηματισμος μας, η ιδεα ακροατηριου, και η προκαταληψη μας ("ποιος το λεει, οχι τι λεει"...αυτο πρεπει να το χω παραπονεθει καμια 50αρια φορες στο ίντερνετ ), ειναι πολυ συχνα δυστυχως. Ειμαστε και θερμοαιμοι καπως..

Μια αλλη σκεψη που παντα κανω ειναι οτι , ειδικα οταν δεν προκειται για αμεσο γρηγορο τσατ, προσωπικά ειμαι πιο αυστηρος με το κειμενο, διοτι υπαρχει το περιθωριο του 1.να γραψεις με την ησυχια σου, 2.να διαβασεις τι εγραψες 3.να διορθωσεις τι εγραψες . Ετσι, καποιες δικαιολογιες που ισχυουν στον προφορικο λογο, δεν ειναι και πολυ αποδεκτες στο γραπτο. Δεν ειναι στομα να περασει μια σκεψη αστραπιαια και να μας ξεφυγει. Για να κατσεις να γραψεις τις σκεψεις σου και να τις διαβαζεις, σημαινει οτι το σκεφτηκες και λιγο , δε πανε τα χερακια μονα τους σα δαιμονισμενος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Μια αλλη σκεψη που παντα κανω ειναι οτι , ειδικα οταν δεν προκειται για αμεσο γρηγορο τσατ, προσωπικά ειμαι πιο αυστηρος με το κειμενο, διοτι υπαρχει το περιθωριο του 1.να γραψεις με την ησυχια σου, 2.να διαβασεις τι εγραψες 3.να διορθωσεις τι εγραψες . Ετσι, καποιες δικαιολογιες που ισχυουν στον προφορικο λογο, δεν ειναι και πολυ αποδεκτες στο γραπτο. Δεν ειναι στομα να περασει μια σκεψη αστραπιαια και να μας ξεφυγει. Για να κατσεις να γραψεις τις σκεψεις σου και να τις διαβαζεις, σημαινει οτι το σκεφτηκες και λιγο , δε πανε τα χερακια μονα τους σα δαιμονισμενος

Καλα κανεις και εισαι προσωπικα πιο αυστηρος...γιατι σε μενα δεν ισχυουν αυτα που εγραψες...
Γραφω γρηγορα, δε διαβαζω τι εχω γραψει και οταν θα τυχει να διορθωσω κατι, θα ειναι αφου ηδη το εχω στειλει...
Αρα οσον αφορα σε εμενα ο γραπτος λογος σε ενα φορουμ ή ο,τιδηποτε εχει να κανει με το νετ ειναι σαν τον προφορικο....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Διαφωνώ σε όλα. Ο Δήμου όπως πάντα είναι τόσο θεωρητικός...

Στη ζωή λοιπόν, όχι του γραφείου του αλλά έξω (γκετ α λαιφ)

Κανόνας πρώτος: Και ο τελευταίος μαλάκας μπορεί να έχει δίκιο.

Ο τελευταίος μαλάκας δεν έχει ποτέ δίκιο. Γι'αυτό είναι ο τελευταίος μαλάκας. Οσο αρχίζει να έχει δίκιο γίνεται ο προτελευταίος μαλάκας, ο νιοστός μαλάκας μέχρι που παύει να είναι μαλάκας

Κανόνας δεύτερος: μαζί με το τεκμήριο της αθωότητας, υπάρχει και το τεκμήριο της ειλικρίνειας.

Οποιοσδήποτε είναι ένοχος μεχρι αποδείξεως του εναντίον. Επαληθεύεται, στην σημερινή κοινωνία, συχνότερα και με μεγαλύτερη ακρίβεια. Είναι ευθύνη του καθενα με τα λόγια και τις πράξεις του να αποδείξει (και μάλιστα γρήγορα) το αντίθετο. Γιατί ζούμε σε έναν πολύ επικίνδνο κόσμο στον οποιο ακριβώς η πιο συνηθισμένη παγίδα είναι συχνότατα η καλή πίστη

Κανόνας τρίτος: δεχόμαστε (έστω με επιφυλάξεις) τις ομολογίες περί των προθέσεων και αφήνουμε την ζωή να τις διαψεύσει. (Μπορεί να πάρει χρόνια).

Ποιά ζωή μωρέ σε έναν διαδικτυακό διάλογο που δεν βλέπεις ποτέ τον άλλον; Τα λόγια του είναι οι πράξεις του και αποκαλύπτουν και τις προθέσεις του.

Κανόνας τέταρτος: μπορείς να είσαι αστός, χωρίς να είσαι κεφαλαιοκράτης.

Μπορεί. Και λοιπόν; Η υποκριτής θα είναι κάποιος η γαιδούρι; Πολύ περιεργη άποψη για κάποιον που θέλει να πουλάει και σαν φιλόσοφος. Ισιος δρόμος δεν υπάρχει ;

Τέλος (πέμπτος κανόνας): ο καθένας στον διάλογο δικαιούται μία απάντηση. Εκτός αν προσβάλει τον άλλο – ο οποίος θα προτιμήσει να σιωπήσει, παρά να τσακωθεί.

Οι βλακείες δεν δικαιούνται απάντηση, όσες παίρνουν απάντηση είναι μάλλον απο άλλους βλάκες. Οσο για την προσβολη ποιος θα την κρίνει; Οπως και το που τελειώνει μια έντονη (αλλα καρποφόρα) αντιπαράθεση και αρχίζει ο καυγάς....

Θεωρητικός πάντα και μεγαλόστομος, όλο φιγούρα ο Δήμου πουλάει ότι είναι σκεπτόμενος, τόσο πολύ μάλιστα που είναι σε θέση να βάζει κανόνες για μία ζωή στην οποία όπως δείχνουν τα γραπτά του τουλάχιστον, δεν έχει τριφτεί καθόλου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Ο τελευταίος μαλάκας δεν έχει ποτέ δίκιο.

Καλυτερα να κοιτας τι λεει και να μη τον αδικησεις, παρα να την πατησεις απο "τον τελευταιο μαλακα" ομως....Στο κατω κατω η ολη εννοια της σκεψης αυτης, ειναι να αποφευγουμε την προκαταληψη και τους συναισθηματισμους.

Οποιοσδήποτε είναι ένοχος μεχρι αποδείξεως του εναντίον. Επαληθεύεται, στην σημερινή κοινωνία, συχνότερα και με μεγαλύτερη ακρίβεια. Είναι ευθύνη του καθενα με τα λόγια και τις πράξεις του να αποδείξει (και μάλιστα γρήγορα) το αντίθετο. Γιατί ζούμε σε έναν πολύ επικίνδνο κόσμο στον οποιο ακριβώς η πιο συνηθισμένη παγίδα είναι συχνότατα η καλή πίστη

Εκεινος λεει τι θα ηταν καλυτερο να συμβαινει. Εσυ λες τι εχει καταντησει να συμβαινει. Καλη πιστη δεν υπαρχει ακριβως επειδη ο κοσμος εχει ξεφυγει και αυτο εχει ως αποτελεσμα να μην υπαρχει εμπιστοσυνη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Για το θέμα του τελευταίου "μ@λ@κ@" έχω να παρατηρήσω το εξής:

Ο κος Δήμου πριν προσπαθήσει να προσεγγίσει τον κατά πάγια άποψή του μ@λ@κ@ Έλληνα, μιλώντας του στη γλώσσα του, (κάπως όπως ο Χριστόδουλος με το "Σας πάω"), διευκρίνισε ότι θεωρούμε συνήθως το συνομιλητή αναξιόπιστο με βάση τη γνώμη που έχουμε εμείς γι' αυτόν. Στην πραγματικότητα ο τελευταίος μ@λ@κ@ς δεν υπάρχει, πλην κινδυνεύουμε να προσεγγίσουμε εμείς τη θέση του κάθε φορά που θεωρούμε ότι ο συνομιλητής μας είναι ακριβώς αυτό.

Αναφερόμενος στην άποψη του Buggs, θα ήθελα να πω πως το να αρχίζεις έναν διάλογο πιστεύοντας ότι ο συνομιλητής σου είναι εκ των προτέρων ανειλικρινής και μάλιστα ότι εσύ κατέχεις τη μαγική συνταγή για να μαντέψεις τις προθέσεις του, μόνο σε διάλογο δεν καταλήγει. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, κανείς δεν μπορεί να αποδείξει τίποτα για τον πολύ απλό λόγο, ότι όσες αποδείξεις κι αν εμφανίσει, ο προκατειλημμένος αδυνατεί να τις δεχτεί.

Αυτό που μου έκανε όμως μεγαλύτερη εντύπωση από την παραπάνω ενδιαφέρουσα άποψη του Buggs, είναι πως ενώ από τη μια πλευρά, μας λέει ότι κανείς δε μπορεί να αποδείξει την προσβολή, από την άλλη ισχυρίζεται ότι μπορούν στα σίγουρα να αποδεικνύονται οι προθέσεις.

Θα συμφωνήσω ωστόσο, ότι πράγματι κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει με ευκολία τα όρια ενός έντονου αλλά γόνιμου διαλόγου, από έναν καυγά. Κι αυτό αποτελεί συνεχή αιτία τριβών μέσα στο στέκι.

Θα συμφωνήσω επίσης ότι τα γραπτά του κου Δήμου, δίνουν πολύ συχνά την εντύπωση ενός ανθρώπου που κοιτάει τη ζωή μες απ' τις γρίλιες του σκονισμένου γραφείου του.
Θα παρατηρήσω όμως, ότι τουλάχιστον αυτός, μέσα στην αστική του νιρβάνα έχει την ελευθεριότητα να χρησιμοποιεί τη λέξη "μαλάκας" χωρίς πιπέρι στο στόμα, ενώ εμείς εδώ δεν την έχουμε. Οπότε μην τον υποτιμάμε τον κο Δήμου, ούτε να τον κατηγορούμε αβασάνιστα για αστική νοοτροπία, πριν κοιτάξουμε όλοι καλύτερα το πρόσωπό μας στον καθρέφτη.

Υ.γ. Αν κατάλαβα καλά το επιχείρημα, αν ο Buggs δε μου απαντήσει θα σημαίνει ότι θεωρεί το ποστ μου βλακεία. Αν πάλι μου απαντήσει μπορώ να το εκλάβω ότι πάλι θεωρεί το ποστ μου βλακεία αλλά και ότι ο ίδιος είναι βλάκας που μου απαντάει. Ρε μήπως πρέπει να αρχίσω από τώρα τις αναφορές; Δε μας τα λες καλά ρε Buggs.

(Καλά ντε, μη βαράτε, πλάκα κάνω)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Υ.γ. Αν κατάλαβα καλά το επιχείρημα, αν ο Buggs δε μου απαντήσει θα σημαίνει ότι θεωρεί το ποστ μου βλακεία. Αν πάλι μου απαντήσει μπορώ να το εκλάβω ότι πάλι θεωρεί το ποστ μου βλακεία αλλά και ότι ο ίδιος είναι βλάκας που μου απαντάει. Ρε μήπως πρέπει να αρχίσω από τώρα τις αναφορές; Δε μας τα λες καλά ρε Buggs.

(Καλά ντε, μη βαράτε, πλάκα κάνω)

Ρε Χαος, έλεος, όλη μέρα έγραφα χθές, γιατί είχα κέφι. Κάποια στιγμή πήγα να παίξω με τα παιδιά μου και να κοιμηθώ και θα μου το φορτώσεις; Μόλις το είδα πρωί πρωί, θα απαντήσω, αν είναι δυνατόν να θεωρώ ότι γράφεις βλακείες, γράφεις πολλά σ'αυτό συμφωνούν πιστεύω όλοι, αλλα όχι βλακείες.

Αναφερόμενος στην άποψη του Buggs, θα ήθελα να πω πως το να αρχίζεις έναν διάλογο πιστεύοντας ότι ο συνομιλητής σου είναι εκ των προτέρων ανειλικρινής και μάλιστα ότι εσύ κατέχεις τη μαγική συνταγή για να μαντέψεις τις προθέσεις του, μόνο σε διάλογο δεν καταλήγει. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, κανείς δεν μπορεί να αποδείξει τίποτα για τον πολύ απλό λόγο, ότι όσες αποδείξεις κι αν εμφανίσει, ο προκατειλημμένος αδυνατεί να τις δεχτεί.

Συγκρίνουμε τις δυο θέσεις που ο Δήμου εμφάνισε σαν αρχική τοποθέτηση. Και το "ο καθένας είναι αθώος μέχρις αποδείξεως του εναντίον" είναι μια προκατάληψη, που μπορει να σε τυφλώσει. Στη έρημο λοιπόν είναι σωστή προκατάληψη να λές ότι "την γάμησα άν δεν βρώ νερό μέχρις αποδείξεως του εναντίον" σε ευαισθητοποιεί καλύτερα απέναντι στην κατάσταση. Ετσι και η πάλαι ποτέ στερεότυπη ρηση, στην σημερινή εποχή, είναι σαν να λές το ίδιο στον Αμαζόνιο, όπου φυσικά πρέπει να προσέξεις άλλα πράγματα.

Αυτό που μου έκανε όμως μεγαλύτερη εντύπωση από την παραπάνω ενδιαφέρουσα άποψη του Buggs, είναι πως ενώ από τη μια πλευρά, μας λέει ότι κανείς δε μπορεί να αποδείξει την προσβολή, από την άλλη ισχυρίζεται ότι μπορούν στα σίγουρα να αποδεικνύονται οι προθέσεις.

Ενα παράδειγμα. Γραφεις κάτι και εγώ σε λέω βλάκα. Είναι προσβολή; Οχι αν ο λόγος για τον οποίο σε είπα, είναι βλακώδης. Τοτε είμαι εγώ βλάκας που σε είπα. Ομως η πρόθεσή μου να σε προσβάλλω είναι προφανής.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[@nt¤wnis|~|¤e]

Κατ’ αρχάς νομίζω πως η έκβαση ενός διαδικτυακού διαλόγου επηρεάζεται από ποικίλους παράγοντες οι οποίοι είναι πολύ συχνά ασαφείς. Δεν είναι σαφή τα κίνητρα συμμετοχής ενός μέλους όπως δεν είναι σαφές και το πόσο σημαντική είναι γι’ αυτό η συμμετοχή του σε ένα διαδικτυακό διάλογο. Τα κίνητρα ποικίλουν: Μπορεί να είναι κίνητρα αυτοέκφρασης, μοιράσματος απόψεων και εμπλουτισμού σκέψεων, κίνητρα επικοινωνίας… Όλα αυτά εν μέρει. Κάποιος άλλος μπορεί απλώς να θέλει να σπάσει πλάκα, χωρίς να ενδιαφέρεται να συμμετάσχει μακροπρόθεσμα σε κανένα διάλογο…κτλ…

Ένα άλλο ερώτημα που προκύπτει είναι εάν σε ένα διάλογο πρέπει να εκφράζουμε πάντα οτιδήποτε σκεφτόμαστε. Βέβαια, είθισται να λέμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα την άποψή του. Ναι, αλλά αυτό το "ελεύθερα"… υπόκειται ενίοτε σε υποκειμενικούς περιορισμούς. Το τι θα πεις, το πότε θα το πεις, αλλά και το πώς θα το πεις εξαρτάται από σένα. Τα κίνητρα συμμετοχής, οι γνώσεις, η ικανότητα επικοινωνίας των μελών είναι βασικοί παράγοντες που καθορίζουν την τροπή που θα πάρει μια συζήτηση. Οι παράγοντες αυτοί δεν είναι ούτε απόλυτα προσδιορίσιμοι ούτε γνωστοί εξ αρχής. Και οι όποιοι κανονισμοί έχουν ισχύ μέχρι ενός σημείου. Από κει και πέρα το πόσο θετική ή αρνητική θα είναι η έκβαση της συζήτησης εξαρτάται καθαρά απ’ τα ίδια τα μέλη και απ’ τις πρωτοβουλίες που θα κρίνουν ότι πρέπει να πάρουν μερικές φορές.

Κάποιες απόψεις τις δημοσιεύουμε και κάποιες άλλες μπορεί να τις κρατάμε για τον εαυτό μας εφόσον κρίνουμε ότι θα ενοχλήσουν το συνομιλητή. Ακόμα και αν είσαι «μάστορας» στη γλώσσα και την επικοινωνία, μπορείς άραγε και τις απόψεις σου να διατυπώσεις αυτούσιες και το συνομιλητή να μην ενοχλήσεις;; Όχι πάντα… Κι αν θεωρείς μια άποψη πολύ σημαντική, αλλά ταυτόχρονα ενοχλητική για τον άλλο, τότε τι θα κάνεις; Χώρια που πολλές φορές δεν υπάρχουν σαφή κριτήρια για το εάν και κατά πόσο μια άποψη θα ενοχλήσει τον άλλο. Συχνά ο καθένας έχει στα χέρια του ένα σύνολο σαφών και ασαφών δεδομένων και ισορροπεί όπως ξέρει και μπορεί…

Οι λέξεις είναι ένας άλλος καθοριστικός παράγοντας..
Οι λέξεις είναι συχνά ένας αδύναμος ήχος της σκέψης, ο οποίος ούτε καν αυτούσιος προσλαμβάνεται απ’ τους άλλους - φιλτράρεται μέσα απ’ τη δική τους αντίληψη. Κι επειδή κανένας δεν μπορεί να περάσει πίσω απ’ τους βολβούς των ματιών του άλλου για να βιώσει την εσωτερική του πραγματικότητα, ο μόνος τρόπος που έχει για να τον κρίνει και να τον αξιολογήσει είναι οι λέξεις. Έτσι μπορούν να υπάρξουν πολλές παρανοήσεις των γραπτών μας - άλλα να θες εσύ να πεις και άλλα να καταλάβει ο άλλος. Ένα μήνυμα, π.χ, που γράφεται βιαστικά ή εν θερμώ μπορεί κάλλιστα να σε φέρει σε πολύ δύσκολη θέση στο μέλλον ή ακόμα να χάσεις και το δίκιο σου. Και δεν υπάρχει κάποια σαφής και κοινή αίσθηση του τι καταλαβαίνει ο κάθε αναγνώστης από αυτό. Συνυπολογίζοντας τώρα ότι τα μηνύματα τίθενται σε κοινή θεά, μπορεί να συμβούν οι πιο απρόσμενες αλληλεπιδράσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[@nt¤wnis|~|¤e]

Θα ήθελα επίσης να προσθέσω τα ακόλουθα σχετικά με την αμφισβήτηση των προθέσεων:
Τα κακά κίνητρα είναι αθέμιτα, ωστόσο μια άστοχη, ατυχής ή και ανερμάτιστη διατύπωση της σκέψης μας, ακόμα κι όταν αυτή είναι καλοπροαίρετη, μπορεί να κάνει κακό. Έχω διαπιστώσει ότι πολλά προβλήματα που προκύπτουν σε έναν διάλογο δεν είναι μονάχα θέμα προθέσεων, αλλά και διατύπωσης θέσεων.

Το πόσο ηθελημένο ή αθέλητο μπορεί να είναι ένα οποιοδήποτε υπονοούμενο –προσβλητικό ή μη - δεν είναι εμφανές πάντα. Εάν κάποιο άτομο παίζει παιχνίδια πάνω σ’ αυτή τη λογική θέλοντας ίσως να κάνει επίδειξη ευφυΐας και αρέσκεται συνεχώς σε διατυπώσεις με πολυεπίπεδες αναγνώσεις και ενίοτε με ύποπτα υπονοούμενα που άλλοτε είναι εμφανή, άλλοτε όχι ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, τότε δεν γίνεται να αθωώνεται συνεχώς λόγω ασάφειας και έλλειψης αποδείξεων. Μοιραία κάποτε θα συναντήσει την επιφυλακτική στάση των άλλων οι οποίοι δεν θα έχουν και άδικο.

Εάν τώρα βιαζόμαστε εξ αρχής να καταλογίσουμε κακές προθέσεις και κίνητρα σε κάποιον, χωρίς να είμαστε βέβαιοι ότι τον χαρακτηρίζουν, τότε στην περίπτωση που πράγματι κάνουμε λάθος μπορεί να χειροτερέψουμε τα πράγματα προκαλώντας με τη στάση μας τον «φερόμενο ως δράστη». Χώρια δηλαδή που αν αυτός με τον καιρό αποδείξει ότι δεν είναι έτσι όπως τον φανταζόμασταν τότε ενδέχεται να νιώσουμε αρκετά άβολα, γιατί θα πρέπει να διαψεύσουμε τους εαυτούς μας παίρνοντας πίσω τους προηγούμενους άδικους χαρακτηρισμούς μας. Εάν δεν αντέχουμε κάτι τέτοιο τότε ενδέχεται η συνεχιζόμενη αρνητική στάση μας να προκαλέσει συμπεριφορές που θα μας οδηγήσουν ακόμα και σε αυτοεκπληρούμενες προφητείες που πιθανόν να μην ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Όπως και να’ χει δεν αμφισβητούμε τις προθέσεις του άλλου, ωστόσο ο καθένας έχει δικαίωμα να κρατήσει μια επιφυλακτική – αλλά καλύτερα όχι εχθρική - στάση απέναντί του μέχρι να σιγουρευτεί γι’ αυτόν. Ίσως και έτσι να πρέπει δηλαδή, γιατί απ’ ό, τι κατάλαβα όταν τα δεδομένα είναι ασαφή και η κατάσταση περίεργη τότε είναι καλύτερα να μην επεμβαίνεις και πολύ. Δυστυχώς καμιά φορά μπορεί να μην είναι εμφανές το πότε πρέπει να επεμβαίνεις και πότε να αφήνεις τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους, αλλά τελικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αν δεν είσαι σίγουρος τότε είναι καλύτερα να μην απαντάς και να μην αγγίζεις τίποτα ιδιαίτερα όταν οι ζέστες έχουν σφίξει για τα καλά.

Όσον αφορά στην έκβαση ενός διαλόγου θα έλεγα πως υπάρχει ακόμα ένας σημαντικός παράγοντας που θα τον διατυπώσω εν είδει ευχής

Καλή τύχη…

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Αν και θα προτιμουσα πιο λακωνικη τοποθετηση, συμφωνω με οσα λες και σε ευχαριστω που τα ειπες, οπότε δε χρειαζεται να τα πω εγω Θα σχολιασω ενα πραγμα γιατι εμεινε σαν ερωτημα :

Κι αν θεωρείς μια άποψη πολύ σημαντική, αλλά ταυτόχρονα ενοχλητική για τον άλλο, τότε τι θα κάνεις;

Για μενα η απαντηση ειναι κατα κανονα μία : η ελευθερια εκφρασης ειναι υψιστο αγαθο και αλί και τριςαλί αν το χασουμε κι αυτο. Το δικαιωμα σου να πεις τη γνωμη σου οποια κι αν ειναι, ειναι πολυ σημαντικοτερο, απο τις ευαισθησίες αυτων που ακουνε που ισως προσβληθουνε (εκτός πια αν παρεκτρεπεσαι πολυ και γινεσαι καφρος).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Το δικαιωμα σου να πεις τη γνωμη σου οποια κι αν ειναι, ειναι πολυ σημαντικοτερο, απο τις ευαισθησίες αυτων που ακουνε που ισως προσβληθουνε (εκτός πια αν παρεκτρεπεσαι πολυ και γινεσαι καφρος).

Κι αυτό κανόνας είναι, έτσι οπως το έθεσες. Αρα η ελευθερία της άποψης είναι πάντα σχετική με το περιβάλλον μέσα στο οποίο εκφράζεις αυτή την αποψη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Και τι θελεις να πεις με αυτο ; Οτι υπαρχει περιβαλλον οπου το να υπαρχει λογοκρισια και καταπιεση της εκφρασης ειναι προτιμοτερο, επειδη καποιοι εχουν προσωπικά προβληματα και ευαισθησιες και δε θελουν να θιχτουν ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Θέλω να πώ ότι λογοκρισία και καταπίεση της έκφρασης υπάρχει έτσι κι αλλιώς αφού, για κάθε κοινωνική επιτυχία, είναι απαραίτητη η συμμετοχή μεγάλου πλήθους ανθρώπων, και η συνεργασία τους σε δεδομένο μοντέλο σκεψης και προοπτικής, το οποίο σημαινει κανόνες. Κανόνες = λογοκρισία

Αν ήσουν Εβραίος θα μιλούσες ποτέ στο συνέδριο του Γ Ραιχ για τα ανθρώπίνα δικαιώματα; Αντίστοιχα οι Ναζί έβλεπαν ότι ο κόσμος δεν καταλάβαινε, "λογόκρινε" το όραμα τους, του εξευγενισμού ολόκληρου του ανθρωπινου είδους .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Δηλαδη μια κοινωνια δε μπορει να λειτουργησει χωρις λογοκρισια και καταπιεση της εκφρασης ; Το οτι μια κοινωνια χρειαζεται και καποιους κανονες ειναι πολυ γενικο και δε καταλαβα πως το συνδεεις συγκεκριμενα με την ελευθερια εκφρασης. Και στο κατω κατω, αν χρειαζονται καποια ορια, τουλαχιστον ας ειναι στο μινιμουμ της καταπιεσης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Ας πούμε μερικούς στοιχειώδεις κανόνες (που δεν είναι στοιχειώδεις αλλα άβυσσος) τί ειναι καλό και τι κακό. Ποιός το ορίζει; Για τους Ναζι ήταν καλό να κανουν τους Εβραίους σαπούνι, για τους Εβραίους προφανώς υπο αυτές τις συνθήκες ήταν καλό να κάνουν τους Ναζί σαπούνι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Τα παραλες πιστευω και τα ισοπεδωνεις. Με αυτο το σκεπτικο δεν ειναι κακο να παρει κι ο καθενας μας απο ενα πιστολι και να σκοτωνουμε γιατι "θα ειναι καλο για μας" για τον Χ λογο που θα σκεφτουμε...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Η ελευθερια του καθενα απο εμας, σταματαει εκει που αρχιζει του αλλου....
Και μην μπερδευουμε την ελευθερια λογου και εκφρασης με τη ασυδοσια...
Τα ορια σε προστατευουν απο την ασυδοσια....αυτο δε σημαινει οτι ειναι λογοκρισια...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Αυτό που λεω είναι ότι η επίγνωση της αναγκαιότητας κανόνων όπως και λογοκρισίας, κάνει τους πάντες πιο συνεργάσιμους, και ετσι βοηθάει στην τελική επίτευξη κάποιου αποτελέσματος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Αναγκαιοτητα κανονων, συμφωνω. Αναγκαιοτητα λογοκρισιας, τσου. (δεδομενου οτι λογοκρισια ειναι μια υπερβολικη κατασταση).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Μα τι νοημα έχει να λέω, π.χ. σε ένα φόρουμ (για να επιστρέψουμε και στο θέμα) οτι οι βλακείες δεν δικαιούνται απάντησης (κανόνας) και να μπαίνει ενας βλάκας και να κάνει τρείς και τέσσερις και πέντε φορές τηνίδια ερώτηση εκβιάζοντας το θέμα να "κρεμάει" και ετσι αποσπώντας την προσοχή του κοινού απο αυτό;

Υ.Γ. Ποσο μαλλον οταν αυτό ειναι κάτι που μπορεί κάλλιστα να συμβαίνει σκοπίμως, ο βλάκας δηλαδη να μήν είναι καθόλου βλάκας αλλά να καλύπτεται ακριβώς απο την έλλειψη λογοκρισίας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.