Οικογένεια και μέλος με ψυχικό νόσημα

[Mercury]

Η αποψη του Φοκου(και δεν ειναι μονο του Φοκου αλλα αρκετα μεγαλης μεριδας του πληθυσμου) ειναι οτι ο καθενας μεγαλωνει την οικογενεια του οπως γουσταρει. Και εαν καποιος προσπαθησει να επεμβει θα λαβει την χαρακτηριστικη απαντηση "Δεν θα μου πεις εσυ πως θα μεγαλωσω τα παιδια μου" στην καλυτερη, στην χειροτερη θα λαβει απαντησεις στα "γαλλικα". Και εαν αυτος που μιλαει ειναι και παιδι της οικογενειας θα του απαντησουν :"Οταν μεγαλωσεις και κανεις δικη σου οικογενεια κανε οτι σκατα θελεις". Λες και οι γονεις ειναι ο παπας και εχουν το αλαθητο.
Υπαρχουν καποια ορια...
Νομιζουμε οτι επειδη τα παιδια ειναι βιολογικη μας συνεχεια μας ανηκουν κιολας....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Γι αυτον το λογο υπαρχουν νομοι οπου μεσω αυτων προστατευονται τα δικαιωματα του παιδιου.
Μια καταγγελια αρκει.
Οι γονεις που δινουν τετοιου ειδους απαντησεις ειναι αλαζονες και πλεον ακαταλληλοι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MurdereSs]

ούτε η αδερφή φταίει...ξέρω αρκετούς που έχουν ψυχολογικά αλλά δεν προσπάθησαν ποτέ να σκοτώσουν κάποιον επειδή απλά παίρνουν ΑΓΑΠΗ................
οι μόνοι υπεύθυνοι είναι οι γονείς που δε μπορούν να προστατεύσουν κανένα από τα 2 παιδιά........
και γω προσωπικά αν κάποιος από την οικογένεια είχε πρόβλημα τέτοιου είδους δε θα ήθελα να πάει σε ίδρυμα θα προτιμούσα να έμενε σπίτι ακόμα και αν αυτό συνεπαγόταν παραπάνω δουλεία για τα υπόλοιπα μέλη αλλά αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι όλοι οι υπόλοιποι θα ήμασταν καλά ψυχολογικά....

Δεν είναι καθόλου εύκολο να μπορέσεις να στείλεις ένα άτομο από την οικογένειά σου σε ίδρυμα. Όμως, κρατώντας το στο σπίτι το μόνο που κάνεις είναι κακό σε αυτόν και τους γύρω του. Δεν μπορείς σε καμία περίπτωση να γνωρίσεις τι ακριβώς χρειάζεται και πότε, ή το πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει. Άλλωστε, το να τον στείλεις σε ίδρυμα, δεν σημαίνει ότι δεν θα τον ξαναδείς. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μένουν εκεί για λίγους μήνες, μέσα στους οποίους επιτρέπονται συνεχείς επισκέψεις, και ακολουθούν την κατάλληλη θεραπεία και παρακολούθηση από τους υπεύθυνους ιατρούς.. Που ξέρουν ακριβώς πώς θα φερθούν στο κάθε άτομο ξεχωριστά και πώς θα το κάνουν να παίρνει τα φάρμακά του, ώστε να γυρίσει πίσω στην οικογένειά του, σχεδόν υγιές..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[granita]

ούτε η αδερφή φταίει...ξέρω αρκετούς που έχουν ψυχολογικά αλλά δεν προσπάθησαν ποτέ να σκοτώσουν κάποιον επειδή απλά παίρνουν ΑΓΑΠΗ................
οι μόνοι υπεύθυνοι είναι οι γονείς που δε μπορούν να προστατεύσουν κανένα από τα 2 παιδιά........
και γω προσωπικά αν κάποιος από την οικογένεια είχε πρόβλημα τέτοιου είδους δε θα ήθελα να πάει σε ίδρυμα θα προτιμούσα να έμενε σπίτι ακόμα και αν αυτό συνεπαγόταν παραπάνω δουλεία για τα υπόλοιπα μέλη αλλά αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι όλοι οι υπόλοιποι θα ήμασταν καλά ψυχολογικά....

Ρε συ θα έπαιρνες την ευθύνη ως γονιός να κρατήσεις το παιδί σου στο σπίτι από τη στιγμή που δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να βελτιωθεί η κατάστασή του;; Ίσα-ίσα θα είναι πιο επώδυνο να τη βλέπουν να χειροτερεύει μέρα με τη μέρα...δεν αντιλέγω στο ότι ίσως στο ίδρυμα δεν θα έχει τη θαλπωρή της οικογενείας της, απλά κάποια στιγμή κι αν όχι από τώρα, θα γίνει πραγματικά επιίνδυνη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adespoto]

Το αν θα αποφασίσει να πάει ένας γονιός το παιδί του στο γιατρό ή όχι, θεωρώ οτι δεν είναι δικό του θέμα.. Τα παιδιά δεν ανήκουν στους γονείς τους, όπως και κανένας άνθρωπος δεν ανήκει σε κάποιον άλλον. Αν δηλαδή μια μάνα έχει ένα παιδί που έχει πνευμονία και το αφήνει έτσι είναι δικαίωμά της;; Συμβαίνει συχνά, όχι μόνο στη χώρα μας, οι γονείς να θεωρούν οτι μόνο εκείνοι μπορούν να αποφασίσουν για τα παιδιά τους, αλλά αυτό μπορεί να οδηγήσει σε τραγικές καταστάσεις (όπως η συγκεκριμένη), όταν οι γονείς είναι ακατάλληλοι. Προφανώς στην κοινωνία που ζούμε, και ιδιαίτερα την εποχή αυτή που όποια υποτιπώδης κρατική μέριμνα υπήρχε εξαφανίζεται, είναι πολύ δύσκολο να "βρεθούν" αυτοί οι γονείς.. Παρ' όλα αυτα οι συγκεκριμένοι έχουν βρεθεί, από εκεί και έπειτα θα πρέπει να αναζητηθεί λύση. Εγώ θα έκανα τα πάντα για να μην βασανίζονται έτσι δύο αθώες ψυχές (τα παιδιά), στο χέρι σας είναι αφού ξέρετε το πρόβλημα να προσπαθήσετε με κάθε τρόπο να βοηθήσετε τη φίλη σας.
Και πέρα από αυτό να είστε κοντά της. Αν καταφέρει να βγει απ'αυτό θα βγει σίγουρα πολύ πιο δυνατή και αυτό είναι κάτι θετικό...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fockos]

Σεβαστο?! Τι ειναι αυτα που λες παιδι μου?!
Εχεις ιδεα τη σημαινει να εχεις στο οικογενειακο σου περιβαλλον ατομο με ψυχικες διαταραχες? Το κακο που μπορει να προκαλεσει στους αλλους σε ολα τα επιπεδα, αλλα και στον ιδιο του τον εαυτο?!
Απαραδεκτοι και κατακριταιοι οι γονεις που παρατουν σε ενα διαμερισμα το ανηλικο παιδι τους, το οποιο δεν εχει κανενα λογο να φυγει απο το σπιτι του...
Δεν υπαρχει " διωχνω" το ενα ή το αλλο...Το ενα παιδι χρηζει ψυχιατρικης παρακολουθησης και αγωγης οπου ειναι αναγκαιο, ακομα και εαν το "¨οπου" σημαινει καποια κλινικη και το αλλο να μεινει εκει που ειναι.

φυσικά και ξέρω καλύτερα από σένα (και πιστεύω καλύτερα από την πλειοψηφία εδώ μέσα ). Όπως ξέρω ότι ο εγκλεισμός ενός ατόμου σε ψυχιατρείο μόνο κακό θα κάνει στο ασθενή. Αυτό που λέω είναι ότι η οικογένεια έχει ένα άτομο που είναι ασθενής και πρέπει να αντιμετωπίζεται με υπομονή. Οι γονείς επέλεξαν να μην παραδώσουν το παιδί στο ψυχιατρείο (πράγμα που είναι σεβαστό και εγώ αυτό θα κανα στην θέση τους). Το ότι μεταφέραν το άλλο κορίτσι σε ένα σπίτι μόνο του (πράγμα που δε το πιστεύω ότι η κατάσταση έχει έτσι ακριβώς ) φυσικά και δε συμφωνώ αλλά ίσως να το κάνανε για προστασία του ίδιου του κοριτσιού και όχι τιμωρία αλλά προφανώς υπήρχαν αψιμαχίες μεταξύ των 2 κοριτσιών στο σπίτι και η κατάσταση ήταν επικίνδυνη.

Σε αυτές τις περιπτώσεις όταν υπήρχε αψιμαχία έπρεπε η υγιης κόρη να κάνει υποχόρηση έτσι ίσως δε θα υπήρχε αυτή η κατάσταση τώρα. Σε καμία περίπτωση δε μπορώ να κατηγορήσω την αρρωστη κόρη.

Και λυπαμαι που το λεω, αλλα ειμαι σιγουρη 100% πως και οι γονεις και η κοπελα εχουν ψυχολογικα προβληματα λογω της καταστασης που βιωνουν με τη διαταραγμενη κορη.
Ελπιζω ειλικρινα μεσα απο την καρδια μου να απευθυνθει καποιος σε καποια υπηρεσια που θα μπορεσει υπευθυνα να επιληφθει επι του θεματος. Οσο γινεται πιο συντομα...

Στην ψυχιατρική δεν υπάρχει πότέ 100%.
Η εύκολη λύση όταν δε μπορείς να βρεις πιο είναι το πρόβλημα είναι να βγάλεις κάποιον τρελό

Κοίτα να δεις! Είναι εντελώς ΠΑΡΑΛΟΓΟ και ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ, να έχεις επικίνδυνο ασθενές ψυχιατρικά άτομο στο σπίτι σου και να μην το στέλνεις σε ειδικούς. Αυτό το άτομο, όχι μόνο έχει ανάγκη την ψυχιατρική παρακολούθηση από ειδικούς γιατρούς και τα φάρμακα, αλλά αν έχει επιχειρήσει να σκοτώσει κι όλας την αδερφή της, χρειάζεται επιγόντως νοσηλεία σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Σε αυτή την περίπτωση δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ σεβαστή η ηλίθια απόφαση των γονιών να την κρατούν στο σπίτι και μάλιστα να διώχνουν και το άλλο τους παιδί από εκεί. Οι γονείς έχουν εξίσου σοβαρό πρόβλημα που δεν αναγνωρίζουν και δεν κατανοούν τη σοβαρότητα της κατάστασης. Εγώ θα πρότεινα να εξηγήσετε την κατάσταση σε κάποιον ειδικό, ο οποίος θα επιχειρήσει να πλησιάσει πρώτ'απ'όλα τους γονείς και να τους δώσει να καταλάβουν τι πρέπει να κάνουν και πόσο επικίνδυνη και ανεύθυνη είναι η παρούσα στάση τους.. Γιατί κι αυτοί κάποιο πρόβλημα θα το έχουν. Και μιλάω εκ πείρας αυτή τη στιγμή. Δεν παίζεις με άτομα που έχουν ψυχολογικά...

το χειρότερο για το κορίτσι ειναι να το κλείσουν μέσα σε ένα υποτίθεται ίδρυμα το καλύτερο είναι να προσαρμόσουν της ζωής του πάνω στις ανάγκες του κοριτσιού αυτό φυσικά είναι και το πιο δύσκολο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mercury]

φυσικά και ξέρω καλύτερα από σένα (και πιστεύω καλύτερα από την πλειοψηφία εδώ μέσα ). Όπως ξέρω ότι ο εγκλεισμός ενός ατόμου σε ψυχιατρείο μόνο κακό θα κάνει στο ασθενή. Αυτό που λέω είναι ότι η οικογένεια έχει ένα άτομο που είναι ασθενής και πρέπει να αντιμετωπίζεται με υπομονή. Οι γονείς επέλεξαν να μην παραδώσουν το παιδί στο ψυχιατρείο (πράγμα που είναι σεβαστό και εγώ αυτό θα κανα στην θέση τους)

Ειλικρινα, το μονο που εχεις να προτεινεις σαν λυση ειναι υπομονη??? Οταν καποιος ειναι αρρωστος τον πας στον γιατρο,δεν του διχνεις υπομονη περιμενοντας να θεραπευτει ως δια μαγειας απο καποια ανωτερη δυναμη. Δεν ειναι λυση το τρελαδικο αλλα δεν ειναι λυση και το να μην κανεις τιποτα για την κατασταση. Συμβουλεψου εναν ειδικο, μαθε πως πρεπει να συμπεριφερεσαι απεναντι του, τι φαρμακευτικη αγωγη υπαρχει, και χιλια δυο αλλα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις όταν υπήρχε αψιμαχία έπρεπε η υγιης κόρη να κάνει υποχόρηση έτσι ίσως δε θα υπήρχε αυτή η κατάσταση τώρα. Σε καμία περίπτωση δε μπορώ να κατηγορήσω την αρρωστη κόρη.

Εχεις δει πολλους λογικους εφηβους?? Οποιοσδηποτε να ηταν στην θεση της θα αντιδρουσε με τον ιδιο τροπο. Υπαιτιοι ειναι οι γονεις...Οχι τα παιδια.

Στην ψυχιατρική δεν υπάρχει πότέ 100%.
Η εύκολη λύση όταν δε μπορείς να βρεις πιο είναι το πρόβλημα είναι να βγάλεις κάποιον τρελό

Βγαζουμε δηλαδη ακυρη μια επιστημη επειδη δεν υπαρχει 100% προγνωση και αποτελεσμα. Το ιδιο ισχυει και στην ιατρικη. τι σημαινει, οτι δεν πρεπει να πηγαινουμε σε γιατρους?? Και το προβλημα ειναι αυτο που λες: Ειναι τρελος ο αλλος, με τον ενα η με τον αλλον τροπο. Αν δεν το δεχεσαι τοτε εθελοτυφλεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fockos]

Ειλικρινα, το μονο που εχεις να προτεινεις σαν λυση ειναι υπομονη??? Οταν καποιος ειναι αρρωστος τον πας στον γιατρο,δεν του διχνεις υπομονη περιμενοντας να θεραπευτει ως δια μαγειας απο καποια ανωτερη δυναμη. Δεν ειναι λυση το τρελαδικο αλλα δεν ειναι λυση και το να μην κανεις τιποτα για την κατασταση. Συμβουλεψου εναν ειδικο, μαθε πως πρεπει να συμπεριφερεσαι απεναντι του, τι φαρμακευτικη αγωγη υπαρχει, και χιλια δυο αλλα.

Όχι λύση δεν είναι μόνο υπομονή αλλά απαιτείται και αυτή. Το πρόβλημα θα λυθεί μόνο με ομαδική ψυχοθεραπεία με συμμετοχή όλων των μελών της οικογένειας. Όσο αφορά τα χάπια στις περισσότερες δε προσφέρουν ίαση απλά κρύβουν τα συμπτώματα για αυτό πρέπει να προχωράμε όταν έχουν εξαντλήση καθε άλλη λύση.

Το να κλείσουνε ένα κορίτσι σε ένα ίδρυμα (θα το καταστρέψει και ψυχικά και σωματικά) εξάλλου η σύγχρονη ψυχιατρική είναι αρνητική στα κλειστά τμήματα. Το εύκολο για την οικογένεια είναι να στείλει το κορίτσι στο ίδρυμα το δύσκολο αλλά το καλύτερο για την ασθενή να προσαρμόσει την ζωή της στο πρόβλημα.

Εχεις δει πολλους λογικους εφηβους?? Οποιοσδηποτε να ηταν στην θεση της θα αντιδρουσε με τον ιδιο τροπο. Υπαιτιοι ειναι οι γονεις...Οχι τα παιδια.

Ποτέ φταίχτης δεν είναι μόνος ένας. Σαφώς το μεγαλύτερο μερίδιο το έχουν οι γονείς

Βγαζουμε δηλαδη ακυρη μια επιστημη επειδη δεν υπαρχει 100% προγνωση και αποτελεσμα. Το ιδιο ισχυει και στην ιατρικη. τι σημαινει, οτι δεν πρεπει να πηγαινουμε σε γιατρους?? Και το προβλημα ειναι αυτο που λες: Ειναι τρελος ο αλλος, με τον ενα η με τον αλλον τροπο. Αν δεν το δεχεσαι τοτε εθελοτυφλεις.

Πάλι άλλα λέω αλλά απαντΑτε!!!! (Γενικά).

Τίποτα στην ψυχιατρική και γενικότερα στην ιατρική δεν είναι 100%.
Σε κανένα βιβλίο ιατρικής δεν σου λέει ότι μια ασθένεια συνδέεται 100% αν παρουσιάζει κάποια συμπτώματα και εδώ παίζει ρόλο η διαφοροδιάγνωση.

Όταν βγάζεις κάποιο τρελό πρέπει να έχεις αποκλίσει προηγουμένως όλες τις άλλες πιθανότητες για αυτον τον λόγο ένας ψυχίατρος (που έχει γνώσεις γενικής ιατρικής) είναι πιο κατάλληλος από έναν ψυχολόγο ο οποίος δε μπορεί να κάνει διαφοροδιάγνωση και εκ των πραγμάτων βλέπει μονόπλευρα ένα περιστατικό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mercury]

Τωρα μπορω να πω οτι συμφωνω μαζι σου. Ωστοσο εχω μια ενσταση. Τα φαρμακα στην ψυχιατρικη δεν προσφερουν θεραπεια αλλα απαλυνουν καπως τα συμπτωματα. Πχ ενας που εχει διπολικη διαταραχη(μανιοκαταθλιπτικος) παιρνει λιθιο οχι για να γιατρευτει καθως αυτο ειναι αδυνατο αλλα για να σταθεροποιητε η διαθεση του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fockos]

Τωρα μπορω να πω οτι συμφωνω μαζι σου. Ωστοσο εχω μια ενσταση. Τα φαρμακα στην ψυχιατρικη δεν προσφερουν θεραπεια αλλα απαλυνουν καπως τα συμπτωματα. Πχ ενας που εχει διπολικη διαταραχη(μανιοκαταθλιπτικος) παιρνει λιθιο οχι για να γιατρευτει καθως αυτο ειναι αδυνατο αλλα για να σταθεροποιητε η διαθεση του.

Αυτό ακριβώς λέω και εγώ στην τρίτη γραμμή μου στο προηγούμενο ποστ

Όσο αφορά τα χάπια στις περισσότερες δε προσφέρουν ίαση απλά κρύβουν τα συμπτώματα για αυτό πρέπει να προχωράμε όταν έχουν εξαντλήσει καθε άλλη λύση.

.

Κακά τα ψέματα οι περισσότεροι ψυχίατροι στην Ελλάδα χαπακώνουν με το καλημέρα (για αυτό δε συμφωνω με τον εγκλεισμό της κοπέλας) ενώ οι ψυχολόγοι προσεγγίζουν αρχικά (μπορει΄και μετά) πολυ πιο σωστά την κατάσταση για αυτό είμαι υπέρ μιας ομαδικης ψυχοθεραπείας της οικογένειας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[epote]

Η εύκολη λύση όταν δε μπορείς να βρεις πιο είναι το πρόβλημα είναι να βγάλεις κάποιον τρελό

Το τρελος ειναι κλινικος ορος?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mercury]

Το τρελος ειναι κλινικος ορος?

Νομιζω οτι το "τρελος" σαν ορος περιγραφει αρκετες ψυχιατρικες περιπτωσεις, απο σχιζοφρενεια και αλτζχαιμερ, μεχρι μεχρι διπολικη διαταραχη και ανοια.

Το τρελος ηταν ορος που τον χρησιμοποιουσαν οι παπουδες και οι γιαγιαδες μας επειδη δεν γνωριζαν. Το θεωρω υποτιμητικο να χαρακτιριζεις καποιον "τρελο".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[epote]

Νομιζω οτι το "τρελος" σαν ορος περιγραφει αρκετες ψυχιατρικες περιπτωσεις

Ειρωνικος ημουν δεν εχω γνωρισει ψυχιατρο που να πει καποιον τρελο για να τον ξεφορτωθει. Οσο περιεργο και αν ακουγεται η συντριπτικη πλειωψηφια των ψυχιατρων θελει να βοηθησει (εχουν και αυτοι τα θεματα τους).

Τα φαρμακα στην ψυχιατρικη δεν προσφερουν θεραπεια αλλα απαλυνουν καπως τα συμπτωματα. Πχ ενας που εχει διπολικη διαταραχη(μανιοκαταθλιπτικος) παιρνει λιθιο οχι για να γιατρευτει%2

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DreamsRevenge]

Σημείωση Συντάκτη:
Οι παρακάτω αναρτήσεις μεταφέρθηκαν από το θέμα "Την έδιωξαν από το σπίτι" σε αυτό ελπίζοντας σε μια ακόμα ευρύτερη συζήτηση πάνω στο θέμα - ταμπού της ύπαρξης μέλους με ψυχικό νόσημα σε μια οικογένεια και πώς το αντιμετωπίζει αυτή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[epistaths]

Άλλο σχιζοφρένεια, άλλο διαταραχή, άλλο ψυχολογικό, άλλο νευριάζω, άλλο άγχος κλπ. Τη σημερινή εποχή λίγο πολύ όλοι αγχωνόμαστε. Τώρα εάν κάποιος παράγχόνεται, παρανευριάζει κλπ, λόγο των καιρικών συνθηκών, η το περιβάλλον που ζεί, δεν είναι ντροπή να γίνει μια επίσκεψη σε έναν ειδικό. Απο εκεί και πέρα εάν κάποιο άτομο έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα, όπως κάποια σοβαρή διαταραχή... Πρέπει η οικογένεια του πρώτη να κάνει κάποιες ενέργειες ώστε να ακολουθήσει κάποια θεραπεία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rootbreaker]

Προφανως ειναι συνεχεια απο αλλο τοπικ το συγκεκριμενο;
Επειδη ο τιτλος και μονο μου φαινεται συγκεκριμενο θεμα,θα απαντησω με βαση τον τιτλο.
Τι συμβαινει λοιπον οταν σε μια οικογενεια υπαρχει μελος με ψυχικο νοσημα;Αλλαζουν ολα,οι σχεσεις διαταρρασονται,χανεται η ισορροπια στις περισσοτερες περιπτωσεις.Εκει που υποτιθεται ειναι μια οικογενεια ευτυχισμενη,βλεπεις σκυμμενα κεφαλια,κλαμματα,που επηρεαζουν τοσο την καθημερινοτητα οσο και τη συμπεριφορα ολων.
Υπαρχει τροπος παρεμβασης.Οταν το μελος με το ψυχικο νοσημα βλεπει ακραιες καταστασεις μεσα στην οικογενεια,με αφορμη την κατασταση του,θα θελησει να αντιδρασει.Γενικα απο ψυχολογια δεν ξερω,αλλα αλλο τοσο θα διογκωνεται η ασχημη συμπεριφορα του.Θελει πολυ καλη συνεργασια γονεων και λοιπων μελων με τον ψυχολογο/ψυχιατρο και ναι θα βοηθουσε ολοκληρη η οικογενεια να βρεθει σ ενα γιατρο μαζι.Ακομα,η υπερβολικη προσοχη στο μελος με το ψυχικο νοσημα εις βαρος των αλλων,και οταν γινεται απροκαλυπτα,βλαπτει επισης τις σχεσεις μεταξυ των μελων τις οικογενειας.Πανω απ ολα θελει συζητηση κουβεντα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.