Οι ποιητικές μας σκέψεις!

[Isiliel]

~Omitted ~

...our love story is recorded
in the appendices
of your life's log book.

...our passion, forgotten
in a brief footnote
written by hand.

...our memories, like words,
scattered here and there,
without sense or sentences.

Every page marked
with our intimate moments,
is torn and blown away
by the wind of oblivion.

...my name never adorned the title
of any chapter.
...my scent is now evaporated.

You managed to turn the page,
but I still linger
on your most beloved phrase:

"I adore you."






...πονάει απόψε πάλι εκείνη η παλιά πληγή...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[xristinaki]

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ

Πειραζει που οταν χαμηλωνουν τα φωτα ονειρευομαι?? Πειραζει που μεσα απ τους ισκιους,βρισκω το ουρανιο τοξο,πολεμαω με δρακους, και τους νικαω για σενα?? Πειραζει που ακολουθω τις πεταλουδες, σε μονοπατια του ουρανου, και απο εκει στελνω μηνυματα σε αγαπημενους??Πειραζει που για μενα ολα εχουν ψυχη, κι ας ειναι κρεμασμενα με κλωστη??Πειραζει που μαζευω μικρες, μικρες στιγμουλες?? Πειραζει που περιμενω με ανυπομονησια, ολα οσα θελω ν ερθουν?? Πειραζει που οσο δυνατος κ αν φαινομαι, ερχονται στιγμες που νιωθω αδυναμος και πληγωμενος?? Και οταν εχω δικιο, θελω ολοι να μ ακουνε, και κανω οτι ειναι δυνατο γι αυτο. Πειραζει??...ομως, οταν κανω λαθη..δεν ειναι αναγκη να μιλατε ολοι μαζι...κανενας δεν ειναι τελειος.... ουτε εγω...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[modkay]

Το συγκεκριμένο ποίημα το έγραψα μετά από μία αποτυχία σε ένα μάθημα στις πανελλαδικές..

The sun will show up again after the storm

The storm grows

Suddenly all my enthusiasm​

Retreats, gives place to sorrow​

And leaves me stranded and unhealed​

From someone I must borrow​

All hopes, all fears and all beliefs​

In vain all of my effort goes​

To touch my dream I wonʼt feel ease​

I feel inside like no one knows​

And now the others glow in joy​

Mercy drops not upon me​

And now the people call and say:​

ʽIs that not what he wanted?ʼ

​

The storm resides

But after all the fuss and bass​

A visit of pure calmness​

Repels the heavy sadness​

And fills the soul with hope​

The current view is doubtable​

Before the results come​

I got the right to believe​

Iʼm not a piece of scum​

Of course what counts from every view​

Is everyoneʼs supportness​

That sheds some light into the dark​

Of fear thatʼs caused by warners​

And lets the shine of your heart​

Be viewed by every victim​

Who thought that it should be enough​

And gave up at beginning

​

The rainbow shows up
Praised be my friends! Regroup! Retrack!

Collect yourself and warm up​

The final lap is on its way​

It wonʼt be a so long run​

Accept this challenge​

Feel the breeze of upcoming delusion​

And wrink yourself in vigorousness​

Of victoryʼs defusion​

The sun will shine for all of us​

The fog and rain is sheer past​

Inside you must now burn​

The heat of hopes for future​

And if the waves of despair​

Come back and blow you down again​

Just throw a haze up to the sun​

Heʼs source of trust for everyone​

His force and yours will melt in one​

And powerful will you then be​

You path is now under the sun​

To victory you shall believe!​

© 2006, Mod Coffee​

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[The Stand]

Βγήκε έξω στο μπαλκόνι βυθισμένος στις σκέψεις του.Κοίταξε την ανατολή του ηλίου.Τότε μόνο κατάλαβε πως η ανατολή του ηλίου στην καθαρή σιωπή του πρωϊνού είναι η απόλυτη λύτρωση.Χάρη σ'αυτήν πρώτη φορά ένιωθε τόσο γεμάτος.Έτσι απαλλαγμένος από κάθε φόβο και ενδοιασμό κατάλαβε πως η ζωή δεν είναι μόνο πόνος και θλίψη αλλά έχει και τις καλές τις στιγμές και δεν αξίζει να χαραμίζεται σε ανόητες λύπες.Με αυτήν την σκέψη,συνέχισε.Συνέχισε πιο δυνατός από ποτέ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

The Road Not Taken
Robert Frost

Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adespoto]

Αυτό το είχα γράψει πριν αρκετά χρόνια αλλά κατάφερα να το θυμηθώ:

Δώσε μου μια στάλα φως,
βαρέθηκα να ζω μες στο σκοτάδι.
Για δες, είναι ο κόσμος σκοτεινός,
άγγελοι κολυμπούν μες στο ποτάμι.

Δείξε μου ένα θεό που να πονά,
τα μάτια του γελούν όταν σε βλέπουν.
Δες το φεγγάρι, στα μάτια σε κοιτά
και σου στέλνει αστέρια για να σε προσέχουν.

Στείλε μου μια πνοή ζωής,
δυο σύννεφα σε κρύβουν και δε βλέπω.
Κοίτα μέσα στα μάτια της ψυχής,
ένα μπουκέτο δάκρυα για σένα έχω αφημένο.

Και ύστερα άσε με να σε κοιτώ.
Θέλω να βλέπω βαθιά στα μάτια σου,
αναμνήσεις που τις έχεις φυλαχτό
και θάρρος να μαζεύεις τα κομμάτια σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

όμορφο βρε αδέσποτο....
μου θύμησες ότι κάποτε έγραφα κι εγω

γράφω λοιπόν ένα που θυμάμαι αν και πιστεύω ότι ο τρόπος που είναι γραμμένο είναι πολύ παιδικός


όχι συμπόνια για τους καταραμένους
όχι άλλα δάκρυα για αυτούς
συχνά βρίσκεις στο δρόμο σου θλιμένους
τους ξέρεις όμως σαν περαστικούς

Ο ήλιος δίπλα τους συνέχεια λάμπει
μα αυτοί κοιτάζουν χαμηλά
είναι αγνωστοι για αυτους οι κάμποι
τα όμορφα ψηλά βουνα

Αυτοί δεν θέλουν τη ζωή να ζήσουν
δεν ξέρουν όνειρο τι πάει να πει
τη δίψα τους μόνο να σβήσουν
για δόξα χρήματα και προκοπή

Αυτούς μακρυα σου πρέπει να κρατήσεις
αν θέλεις να είσαι νικητής
τη λίγη τη ζωή σου να τη ζήσεις
και είμαι σίγουρη .... πως θα με θυμηθείς!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Giovanna]

darkness covers my lonely soul, no one to feed the dying light...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Giovanna]

Τίποτα στον κόσμο δε τον νιάζει
παρα μόνο το μυαλό του ανοιχτό να μένει
μέσα στην αδράνεια τρομάζει ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη
κόβει το κορμί του κ το θάβει
σε νερό κ σε φωτιά να χωριστεί.
.............................................
Οι ψυχές κ οι αγάπες σιαμαίες αυταπάτες
όμοιες σαν άσπρα πλήκτρα
σα φωτάκια μες τη νύχτα
βρίσκουν σώματα παρθένα στη συνηθεια πουλημένα
με φιλιά τα έξαγνίζουν
τους χαρίζονται.
................................

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[The Stand]

Η ζωή είναι ένας τροχός στο οποίο κανείς δεν μπορεί να σταθεί για πολύ.Και πάντα,στο τέλος,επιστρέφει στο ίδιο σημείο.

Τα δάκρυα είναι η τελευταία άμυνα μας.Το μαλακό όπλο που παραλύει,που μεταβάλλει την καλοσύνη και την τρυφερότητα σε μοιραίες ρωγμές στην πανοπλία του ανθρώπου.

Είναι ωραίο στην καθαρή σιωπή του πρωινού να σκέφτεσαι πως η παιδική ηλικία έχει τα δικά της γλυκά μυστικά,και επιβεβαιώνει την θνητότητα,και αυτή η θνητότητα καθορίζει το θάρρος και την αγάπη.Να σκέφτεσαι πως αυτός που κοιτάζει μπροστά,πρέπει να κοιτάζει και πίσω,και πως κάθε ζωή έχει την δική της απομίμηση αθανασίας.Έναν τροχό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[zanin]

stand by me
oohh stand by me....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moysys]

Άναψε φως στα <σκοτεινά >

Άναψε φως στά… σκοτεινά .
Στο μαύρο δώσε χρώμα .
Και φτιάξε εσύ τον πίνακα .
Όσο διαρκεί το γιόμα .

Ζωγράφισε τους πόνους σου ,
παρέα με τα αστέρια .
Ζωγράφισε και τις χαρές,
με τα δικά σου χέρια .

Κάποτε θα έρθει δειλινό.
Η πλάση θα θολώσει .
Μα ο δικός σου πίνακας,
εσένα θα λυτρώσει ..

Θα είναι η ταυτότητα ,
για εσένα στους αιώνες .
Παιάνες θα δημιουργείς ,
θα κτίζεις Παρθενώνες .

Να φοβηθείς τον θάνατο,
αν ζεις μέσα στον δόλο .
Σκοτάδια θα έχεις συντροφιά .
Χωρίς ουράνιο θόλο .

ΜΟΥΣΥΣ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moysys]

ΑΝΘΟΥΛΑ

Ανθούλα σε φωνάζουνε ματάκια μου μελένια .
Μα εμένα εμαράζωσε του έρωτα η έγνοια .

Μες στην καρδιά μου άνθισες , εκεί έχεις ριζώσει .
και έχασα ο δυστυχής , και λογική και γνώση .

Καβάλησα το άλογο , σαν άλλος Δον Κιχώτης.
Και πανοπλία φόρεσα ,έγινα πια ιππότης .

Την Δουλτσινέα τώρα πια γυρεύω στα καντούνια ,
σε λίγο ακόμα θα το δεις , θα μου φορούν κουδούνια .

Εμπρός μου ο Ερωτόκριτος δεν πιάνει ούτε γρόσι ,
ανθούλα κουζουλάθηκα , κάποιος να στο δηλώσει .

Μια Αρετούσα σύγχρονη είσαι στα όνειρα μου ,
που ο Ψηλορείτης δάκρυζε σαν σέβλεπε σιμά μου .


Στον έρωτα μου λύγισε το ολόγιομο φεγγάρι ,
η πούλια και ο αυγερινός με πήρανε χαμπάρι .

Η πούλια λέει στην καρδιά , σου στέλνει ραβασάκι ,
και ο αυγερινός στα χείλη σου , ολόδροσο φιλάκι. .

Τα πήραν από μένανε σαν είδανε πώς λιώνω
Να με γιατρέψουν θέλανε ,να διώξουν κάθε πόνο.

Το φεγγαράκι ,μού έταξε γλυκιά ζεστή γωνίτσα ,
Να γίνει το λημέρι μας , του έρωτα φωλίτσα .

Ο ήλιος μου ορκίστηκε , πώς δεν θα ξημερώσει.
Σαν με φιλήσεις μοναχά , ο κόσμος θα γλιτώσει .

MOYSYS / ΜΩΥΣΗΣ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moysys]

Τύμπανα πολέμου

Πολλά τα τύμπανα στην γη, πολέμου, που χτυπάνε.
μα έχουμε κλειστά τα αυτιά, και δεν μας ακουμπάνε.

Έχουμε μάθει στη βολή, καθένας τον χαβά του
αφού ακόμα δεν βαρούν τι πόρτα τι δικιά του.

Βρε δεν βαριέσαι αδερφέ λέει, στα απ αυτά του.
και κάθε ένας από μας, ελπίζει στην υγειά του.
moysys

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Αυτο που εγραψα στην υπογραφη μου. Μου ηρθε μεσα σε λιγα δευτερα οταν σκευτομουν τι υπογραφη να βαλω μια και ειχα βαρεθει την παλια

Σας βαρέθηκα όλους!Δώστε μου ένα f-16 να φύγω, και όπου τελειώσουν τα καύσιμα να πεθάνω, με τον τρόπο που μου αρέσει και που περιμένω! Η θάλασσα να γίνει η κατοικία μου και ο ουρανός η θέα και το όνειρο μου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moysys]

Αυτο που εγραψα στην υπογραφη μου. Μου ηρθε μεσα σε λιγα δευτερα οταν σκευτομουν τι υπογραφη να βαλω μια και ειχα βαρεθει την παλια

Σας βαρέθηκα όλους!Δώστε μου ένα f-16 να φύγω, και όπου τελειώσουν τα καύσιμα να πεθάνω, με τον τρόπο που μου αρέσει και που περιμένω! Η θάλασσα να γίνει η κατοικία μου και ο ουρανός η θέα και το όνειρο μου...

Μας βαρέθηκες εε? Και πώς έγινε αυτό ?από μακριά ?

Εγώ θα σου δώσω μια συμβουλή αν και μόνο από εσένα εξαρτάτε η χαρά σου και η λύπη, η βαρεμάρα και η αυτοκαταστροφική σου διάθεση .

Όλα είναι βαρετά , ακόμα και η μεγαλύτερη ευτυχία κάποτε καταντά βαρετή ,πρέπει να ανανεώνετε , και αυτό είναι ‘’κομμάτι ‘’δύσκολο σήμερα , ααχαχα.

Στο αφιερώνω
=====================
Άναψε φως στα <σκοτεινά >

Άναψε φως στά… σκοτεινά .
Στο μαύρο δώσε χρώμα .
Και φτιάξε εσύ τον πίνακα .
Όσο διαρκεί το γιόμα .

Ζωγράφισε τους πόνους σου ,
παρέα με τα αστέρια .
Ζωγράφισε και τις χαρές,
με τα δικά σου χέρια .

Κάποτε θα έρθει δειλινό.
Η πλάση θα θολώσει .
Μα ο δικός σου πίνακας,
εσένα θα λυτρώσει ..

Θα είναι η ταυτότητα ,
για εσένα στους αιώνες .
Παιάνες θα δημιουργείς ,
θα κτίζεις Παρθενώνες .

Να φοβηθείς τον θάνατο,
αν ζεις μέσα στον δόλο .
Σκοτάδια θα έχεις συντροφιά .
Χωρίς ουράνιο θόλο .

ΜΟΥΣΥΣ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Δεν αναφερετε ουτε σε εσας στο στεκι ουτε στην καθημερινοτιτα μου, στην γενικοτερη κατασταση σε διαφορα θεματα ετσι οπως ειναι σημερα, πχ πολιτικη, πολεμος στο Ιρακ, πετρελεο, οπως ειναι η σχεσης, η αγαπη για το χρημα, ο ψευτικος ευατος και η συμπεριφορα του περισσοτεροι κοσμου κ.α. Δεν ειναι κατι που αλλαζοντας συνιθιες η οτιδηποτε αλλο θα γλιτωσω απο αυτο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moysys]

Δεν αναφερετε ουτε σε εσας στο στεκι ουτε στην καθημερινοτιτα μου, στην γενικοτερη κατασταση σε διαφορα θεματα ετσι οπως ειναι σημερα, πχ πολιτικη, πολεμος στο Ιρακ, πετρελεο, οπως ειναι η σχεσης, η αγαπη για το χρημα, ο ψευτικος ευατος και η συμπεριφορα του περισσοτεροι κοσμου κ.α. Δεν ειναι κατι που αλλαζοντας συνιθιες η οτιδηποτε αλλο θα γλιτωσω απο αυτο.

Το κατάλαβα , εκείνο που δεν κατάλαβα είναι αν αυτά τα συναισθήματα είναι όντως τόσο βασανιστικά και έντονα σε εσένα ?

Και αυτός είναι ο λόγος που σου αφιέρωσα το ποιηματάκι μου .
=================
....Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε...
αφού η ιστορία σας ανήκει,σαρώστε την λοιπόν αν επιμένετε...
Μένω μονάχος, στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται...
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δεν θα μ΄έχετε....

Αυτό δεν είναι δικό μου , αλλά μου αρέσει

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Αυτην την στιγμη ειμαι σε μια φαση που οντως εχω βαρεθει να βλεπω αυτην την κατασταση και κανενας να μην κανεις τπτ για να την αλλαξη, και το χοιροτερο ειναι οτι οι περισσοτεροι δεν καταλαβενουν καν τι τους γινετε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moysys]

Αυτην την στιγμη ειμαι σε μια φαση που οντως εχω βαρεθει να βλεπω αυτην την κατασταση και κανενας να μην κανεις τπτ για να την αλλαξη, και το χοιροτερο ειναι οτι οι περισσοτεροι δεν καταλαβενουν καν τι τους γινετε

Κοίτα τριγύρω σου , κάτι θα βρεις που να σου αρέσει , όσο είναι ακόμα νωρίς .
Διαφορετικά δημιούργησε εσύ κάτι το όμορφο , κάτι το ωραίο που να σε εκφράζει και ασχολήσου με αυτό .


Η ζωή είναι , ότι όμορφο βλέπουν τα μάτια σου
Η ζωή είναι , ότι όμορφο ακούν τα αφτιά σου .
Μα το σπουδαιότερο , ότι όμορφο νιώθεις στην καρδιά σου .
Μα… αν δεν τα νιώθεις όλα αυτά , η ζωή , είναι μακριά σου

Μωυσης

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.