Οι ποιητικές μας σκέψεις!

[Valder]

Θέλω να στο πω, θέλω να το ξέρεις,
ο φόβος σου να γίνει ηρεμία,
μονάχα εσύ, την ευτυχία μπορείς να φέρεις,
γιατί στην καρδιά μου είσαι μοναδική, είσαι η μια...

Όλα οσα πάντα ήθελα, μες τη ζωή να ζήσω,
ολα τα όνειρα και οι στιγμές, στη σκέψη μου φτιαγμένα,
είσαι εσυ και μόνο εσυ, ποτέ μου δε θα σ' αφήσω,
γιατί το ξέρει κι ο Θεος, πως μάγεψες εμένα...

Είναι τα μάγια ισχυρά, ποτέ τους ας μη σπάσουν,
για θα πεθάνω μάτια μου, λεπτό δε θα αντέξω,
σώμα ψυχή μου και καρδιά, το βλέμμα σου σαν χάσουν,
δάκρυα και αίμα θα κλάψω, τη Γη όλη θα βρέξω...

(Δεν είναι ποίημα, είναι οι σκέψεις μου μαζεμένες σε μια παρέα ομοιοκαταληξίας. Μην ψάχνετε στίχους, μέτρα και συλλαβές, εδω υπάρχουν μόνο αισθήματα!... Για εκείνη )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[bunny217]

ρε Valder είναι υπέροχα αυτά που γράφεις με συγκινεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anjelinio]

Πρώτη εικόνα.

Προχωρώντας προς την πόρτα που έβλεπε προς την παραλία, άρχισα να καταλαβαίνω …

Λιόγερμα στην έρημη παραλία, πορτοκαλί-κόκκινος ουρανός ως εκεί που φτάνει το μάτι. Δίπλα ένα σωρό τουριστάκια παίζαν beach volley, κόντρα στο φεγγάρι που έβγαινε χωρίς βιασύνες βάφοντας στη θάλασσα μια ασημιά ρίγα καθώς το φώς την έκανε σιγά σιγά για ύπνο.

“Μα γιατί δεν το έχω ξαναδεί αυτό ποτέ ως τώρα; Σχεδον 30 χρόνια έρχομαι εδω πέρα .. “. Η έκπληξη … έκ-πληξη, ως η απόδραση απ’την πλήξη.

Πόσες φορές άραγε πέρασα απο κάπου χωρίς να δώ πραγματικά; Πόσα πράγματα δεν έχω καν αντιληφθεί τριγύρω μου; Γιατί;

Εικόνα Δεύτερη.

Είμαι πάνω απο τον κόλπο, στη βεράντα του δανεικού μας σπιτιού, που ανήκει στην Ελένη. Τέσσερα βυζανιάρικα γατιά χορεύουν γύρω απ’τα πόδια μου - αλήθεια, ποτέ δεν ήξερα οτι όσο τα γατιά ακόμη βυζαίνουν έχουν γαλάζια μάτια !

Το σαλονάκι της Ελένης είναι ευρύχωρο, λιτό. Παντού υπάρχουν βιβλία, CD και DVD. Βάζω το Kind of Blue του Miles Davis, και επιστρέφω στη βεράντα δίχως να χορταίνω τη γαλήνη της στιγμής. Το χρώμα, το γλυκό απόγευμα.

Η Μαρίνα ξύπνησε και φόρεσε ένα γαλάζιο φόρεμα πάνω απ’το γαλάζιο μαγιώ της. Μαυρισμένοι ώμοι, καστανόξανθα μαλλιά και γαλάζια μάτια, πακέτο με ένα γλυκό χαμόγελο πάνω απο μάτια σκεφτικά. Ο πολύς καιρός εδώ, σχεδόν το μισό καλοκαίρι την ηρέμησαν λίγο, ξεχάστηκε, “τα’φτιαξε με τον ήλιο” … χαμογελώ όταν θυμάμαι το στίχο, και κοκκινίζει ελαφρά όταν της το λέω. Είναι η παρέα μου, αυτός με τον οποίο θα μοιραστώ τη στιγμή. Άραγε, χάνεται κάτι απ’τη στιγμή που παρατηρείς μόνος σου; Αξίζει κάτι περισσότερο όταν το μοιραστείς με κάποιον άλλο; Νομίζω ναι, όσο κι αν αδικεί αυτό τη στιγμή μου…

“Πάμε;”
“Πού να πάμε λές;”
“Δεν ξέρω… ” (χαμογελάει … )
“Φύγαμε”

Εικόνα τρίτη.

Το Πόρτο Κάγιο είναι ένα μικροσκοπικό λιμανάκι. Έτσι όπως το βλέπω απ’την άλλη άκρη του κολπίσκου απο ψηλά, θαρρείς πως δε γίνεται να το ξερουν πάνω απο μια φούχτα ανθρώπους, ίσα-ίσα οι τρείς οικογένειες που κρατάνε τα 2 ταβερνάκια και το κοινοτικό γραφείο.

Η πέτρα στη Μάνη χάνει το χρώμα της απ’τον ήλιο. Όλα φαίνονται άσπρα τριγύρω, τριγύρω απ’το βαθύ γαλάζιο στον κολπίσκο. Μου φαινόταν παράξενο όταν αγόρασα ένα δίσκο με τίτλο “Πόρτο Κάγιο” … ποιός και γιατί αναρωτιόμουν, αλλά όχι πλέον.

Ακούω το ομώνυμο τραγούδι γράφοντας αυτό το κείμενο, και βλέπω την εικόνα πάλι. Το κύμα έσκαγε στα βράχια, αιωνόβια και ψηλά διακόσια μέτρα, κάτω απ’το δρόμο που οδηγούσα.

“Μα πως ζούσαν εδώ άνθρωποι … ” είχα μονολογήσει περνώντας απ’τη Βάθια. “Δεν υπάρχει τίποτα εκτός απο πέτρα … πως ζούσαν;”

“Με τρελλή θέα … ” απάντησε το Μαρινάκι χαζεύοντας ενα τεράστιο κύμα απο κάτω μας να τσακώνεται έντονα με την πλαγιά του βράχου, πεισμωμένο και επίμονο.

Κρατάει χίλια χρόνια αυτή η βεντέτα, και κανείς δεν κάνει πίσω. Στο τέλος όμως πάντα κερδίζει η θάλασσα, όπως με κέρδισε κι εμένα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[simboy]

Ax γράφετε πολύ ωραία
Και είναι τόσο συγκινητικό όταν άντρες το φύλο τολμούν να μιλήσουν ευαίσθητα για τις κοπελιές τους σε μια εποχή που όλα μοιάζουν μια ξεπέτα φθηνή χωρίς ουσία
Σας παραθέτω τη δική μου μαυρίλα :p

Μου λείπεις
Ετσι απλά
Κοιτάζω γύρω μου δεν σε βρίσκω
Κοιτάζω μέσα μου είσαι πάντα εκεί
Με αγαπάς πιο πολύ από πριν
Με νοιάζεσαι πιο πολύ από πάντα
Δεν μπορείς όμως να μου μιλήσεις
Δεν μπορείς να με αγγίξεις
Η Μοναξιά του αγγίγματος
η μοναξιά της αφής
Η απομόνωση της κραυγής που δεν ακούς
Μπορεί να ουρλιάξω και να με ακούσουν τα πτηνά του ουρανού
και τα θηρία της γης
Εσύ όμως δεν θα γνωρίζω αν με ακούς
Ισως να ακούς και τους ψιθύρους μου
ίσως ακόμα και αυτές μου τις ενδόμυχες σκέψεις
Οπως και να'χει ..... νιώθω μια αλλόκοτη ανυπεράσπιστη ερημιά

Μπορώ να κλαίω ώρες
μπορώ να γελάω μπροστά στους άλλους μερόνυχτα
Το πρωί δεν θα μου τηλεφωνήσεις όπως θα πηγαίνεις για δουλειές
Κανένα πρωί δεν θα είναι ίδιο πια ξανά με τα πρωινά της ._

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[simboy]

Κάποτε έπιασα κουβέντα με την καρδιά μου. Μ έπιασε λοιπόν και μου είπε:
"κάποτε φιλαράκο μου θα κρατήσω μέσα μου τα εξής: κάτι Βέβαιο, κάτι Ισχυρό, κάτι Καταπληκτικό, κάτι Υπέροχο... Αν μπορείς να τα βρείς, μη τα αφήσεις ποτέ"
Τελικά δεν έλεγε ψέμματα

Ας στο καλό σου την ώρα που διάβαζα το ποιήμα σου βούτηξα το χέρι μου μες στο φλυτζάνι του καφέ νομίζοντας πως πιάνω το χερούλι της κούπας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Covenant]

Συγχαρητηρια για ολους σας,υπεροχα ποιηματα/στιχοι που παραθεσατε!

Εγω προσωπικα ποτε δεν ειχα κλιση στην ποιηση αλλα παντα προτιμησουσα μα εκφραζω τα προσωπικα μου ποιηματα για αυτην,ανοιγοντας την καρδια μου μπροστα της.

Τα θερμα μου συγχαρητηρια στον Valder ο οποιος δημιουργησε πολυ ομορφα λογια (εστω κ αν δεν ειναι ποιημα) για την κοπελα που εχει στην καρδια του και αυτο αποδεικνυει οτι υπαρχουν ακομα ρομαντικοι αντρες (ευτυχως και εγω ενας απο αυτους ειμαι) που δινουν τον πραγματικο τους ευατο στην κοπελα που εχουν αισθηματα για αυτην.

Πιστευω οτι ειναι πολυ τυχερη η κοπελα σου και χαιρομαι δεοντως που υπαρχουν ακομα ελαχιστες τετοιες κοπελες που εκτιμουν τετοιες δοσεις ρομαντισμου απο το ανδρικο φυλο!

Ελπιζω να της τα εχεις πει/δωσει αυτα τα λογια που μας αναφερεις,οχι μονο να τα ποσταρεις σε εμας
Δειξε της οτι ειναι κατι ξεχωριστο στην ζωη σου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ines]

6.ΑΝΤΙ-ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ.

Τον Χρειαζομαι τον υπνο
η σκεψη σου με εξαντλει
Να γινω Πυθια για λιγο;
Η ματια σου με ενοχλει.

Θα μασαω φυλλα δαφνης
Καθισμνενη στο σκαμνι
Θα σ’εχω ασφαλως ξεχασει
Μα δε θα’σαι εκει για να το δεις.

θα πλεουν γυρω μου καπνοι,
Ονειρα,και REM,για παντα.
Μα θα’χουν εσενα αναμεσα τους
Κι εγω θα πνιγομαι στο κλαμα.

Παλι θα με πιασει η ζηλια
Οπως πριν και οπως παντα
Θα χαρω στη μαυρη μοιρα
Θα γελασω με τα δακρυα.

Θα πνιγω με τις χορδες μου.
Στραγγαλιζουν τη φωνη μου.
Τωρα μιλαω στον εαυτο μου
Και καγχαζω με τη λυπη μου.

Ο αγγελος μου νιωθει χαλια
Ενοχα με αγκαλιαζει.
Χωρις να το πιστευει λεει
Πως ο κομπος δεν κραταει.

γραμμενο σε εποχη συναισθηματικης ασταθειας....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ines]

υπαρχουν ακομα ρομαντικοι αντρες (ευτυχως και εγω ενας απο αυτους ειμαι) που δινουν τον πραγματικο τους ευατο στην κοπελα που εχουν αισθηματα για αυτην.

Πιστευω οτι ειναι πολυ τυχερη η κοπελα σου και χαιρομαι δεοντως που υπαρχουν ακομα ελαχιστες τετοιες κοπελες που εκτιμουν τετοιες δοσεις ρομαντισμου απο το ανδρικο φυλο!

αγαπη μου υπαρχει μεγαλη ζητηση για συναισθημα τωρα τελευταια!!!
(εχω εκνευρισει ολο μα ολο το στεκι με τα αγαπη και αγαπουλα? im sorry!!! αλλα δεν παιζει να αλλαξω εκτος κι αν μου το ζητησει κανενας..)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Valder]

Που το ξεθάψατε ρε παιδιά; Αυτά τα έγραφα το καλοκαίρι για κάποια παλιά παρουσία στη ζωή μου. Ευτυχώς όμως εδω και πολύ καιρό είναι μόνο ...απουσία και αυτά έχουν περάσει καθώς σοβάρεψα στις επιλογές μου!


ΥΓ: Τώρα υπάρχει μόνο ο Μπάμπης στη ζωή μου!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[emufear]

Απίστευτο πόσα έχουν αλλάξει από τότε.. κορυφαίο thread..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Covenant]

Ναι αλλα τα ιδια υπεροχα ατομα που αποτυπωσαν τα αισθηματα τους σε ενα ποστ τοτε για μια αγνωστη (προς ολους μας) παραμενουν....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[emufear]

Thanks man

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Valder]

Φχαριστώ ρε Κόβεναντ, για τα καλά σου λόγια
υπέροχο που μ' έβγαλες, κι οχι απ' τα λαμόγια.
Ευθύς αμέσως δε εγω, ποιήμα θε να σου γράψω
για τα θαυμάσια λόγια σου που μ' έκαναν να κλάψω.
Όμως η ώρα προχωρεί, κι η νύχτα είναι πεσμένη
κι εγω θα παω να ονειρευτώ, την όμορφη Ελένη!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Covenant]

Φχαριστώ ρε Κόβεναντ, για τα καλά σου λόγια
υπέροχο που μ' έβγαλες, κι οχι απ' τα λαμόγια.
Ευθύς αμέσως δε εγω, ποιήμα θε να σου γράψω
για τα θαυμάσια λόγια σου που μ' έκαναν να κλάψω.
Όμως η ώρα προχωρεί, κι η νύχτα είναι πεσμένη
κι εγω θα παω να ονειρευτώ, την όμορφη Ελένη!

Great respect for a true mediterranean romantic guy!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[emufear]

Κορυφαίο Valder

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[weak and powerless]

κι η νύχτα είναι πεσμένη

νύχτα την λες εσύ τελικά;

πα να την πέσω κι εγώ, μαζί με τη... νύχτα .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[evelyn838]

Όπου κι αν πάω,
πάντα ονειρεύομαι την επόμενη διαδρομή.
Βρίσκω δρόμους, χάνω δρόμους, μα πάντα θέλω να δω λίγο παρακάτω.
Χρόνια έρχονται,όνειρα αλλάζουν μορφή,και αισθήματα αναζητούν τρόπο να εκφραστούν.
Ανεβαίνω σε γέρικα πλοία με περηφάνια.
"Κατά που φυσά ο άνεμος;" ρωτώ τον καπετάνιο.
"Ανατολικά" μ' απαντά."
Είναι σοφός ο άνεμος. Άστον να μας ταξιδέψει όπως ξέρει" του λέω και χαμογελώ.
Μεγάλα ταξίδια έχω κάνει,αλλά πάντα ζητώ καινούρια.
Ο άνεμος φυσά μόνο για μένα, κι εγώ τον ακολουθώ όπου μου πει.
Ξέρω ότι μ' αγαπά και ξέρει ότι τον αγαπώ.
Η αγάπη μας ένα γέρικο περήφανο πλοίο που τραβάει για την Ανατολή...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[crazyhelen]

Φχαριστώ ρε Κόβεναντ, για τα καλά σου λόγια
υπέροχο που μ' έβγαλες, κι οχι απ' τα λαμόγια.
Ευθύς αμέσως δε εγω, ποιήμα θε να σου γράψω
για τα θαυμάσια λόγια σου που μ' έκαναν να κλάψω.
Όμως η ώρα προχωρεί, κι η νύχτα είναι πεσμένη
κι εγω θα παω να ονειρευτώ, την όμορφη Ελένη!

Υποθέτω ότι εννοείς εμένα darling!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Valder]

Το ψέμα

Τρίτη 14 Φλεβάρη...το ψέμα...

Ξυπνώ το πρωί, μονάχος στο διπλό μου κρεβάτι, μπερδεμένος στα σεντόνια, μπερδεμένος στις σκέψεις, σκέψεις "κενές" ή υπερβολικά γεμάτες; Το κινητό στο πάτωμα, σκύβω να το αγγίξω, είναι η περιέργεια για την ώρα καθώς ρολόι δεν φοράω. Ο χρόνος έχει σταματήσει στο χθες και περιμένει το αύριο. Ξάφνου, δίχως να καταλάβω το γιατί, βάζω το κινητό στο διπλανό μαξιλάρι, τα αγκαλιάζω και ξανακοιμάμαι... Γιατί; Τι σήμαινε άραγε αυτή η κίνηση; Τι περιμένω να με ξυπνήσει για να ζήσω τη ζωή; Δεν είναι το μήνυμα που ακολούθησε απ' τον καλό μου φίλο... "Καλημέρα. Χρόνια πολλά η σημερινή". Κι αναρρωτιέμαι... η σημερινή τι; Είναι η ευστροφία που τον εγκατέλειψε σε αυτό το μήνυμα και δεν συμπλήρωσε κάτι παρακάτω ή μήπως είναι μια αναζήτηση με βαθύτερο νόημα... Αλήθεια πες μου φίλε μου, τι αναζητάς; Και η αλήθεια με κοιτά, στα μάτια με μανία... πατώ τα πόδια μου στο έδαφος και προχωρώ στο άδειο σπίτι.

Στο μπάνιο, νίπτω το πρόσωπο μου και σαν σκουπίζω τα νερά, το αντικρύζω στον καθρέπτη. Μου αποκρίνεται... "Μόνος!". Του απαντώ..."Σαν αδράξεις το ποτήρι με το κόκκινο καλό κρασί, διαπιστώνεις οτι κάποιο στόμα ξένο, το γεύεται ήδη..." Αυτό το κρασί είναι ο έρωτας, γεύση που την ποθείς κάθε μέρα, κόκκινο σα το αίμα που κυλά στις φλέβες σου και σου δίνει ζωή, είναι η αγνότητα και η πραγματική αλήθεια, που συχνά πυκνά είναι ντυμένη με τον πιο σκληρό κι απάνθρωπο μανδύα της αλήθειας της ζωής. Καμία αλήθεια δεν αξίζει το ψέμα! Καμία αλήθεια δεν αξίζει να ζει το ψέμα. Καμία αλήθεια δεν αξίζει να εορτάζεται απο ενα ψέμα...​

Τρίτη 14 Φλεβάρη... το ψέμα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[bunny217]

Έλα ρε αρχοντούλη γιατί σε παίρνει έτσι απο κάτω σήμερα??

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.