Ο Ρόλος της Ομορφιάς στη Ζωή μας

[Rempeskes]

Nα γίνω σπαστικός ακόμα μια φορά?

Κάθομαι και παρακολουθώ το θέμα, χαζεύοντας τους -ομολογουμένως ωραίους- ανθρώπους που ποστάρουν οι απανταχού ρουβίτσες , αρσενικές κ θηλυκές. Και κάποια στιγμή τόση ομορφιά μου έκατσε στο στομάχι, πως να το εξηγήσω??

Δηλαδή, όλοι είμαστε φαν του μους σοκολά, μαν αν φας ένα ταψί σε πέντε λεπτά, μάλλον θα αρρωστήσεις.

Και με αφορμή τη σκέψη αυτή, κάθομαι και σκέφτομαι πως όλοι μας συμφωνούμε πως η ομορφιά δεν είναι το παν, μα όταν μας πετάνε τους κοιλιακούς στο πρόσωπο μας τρέχουν τα σάλια προσπερνώ το πόσο υποκριτές είμαστε - και πρέπει να είμαστε, αν η κοινωνία μας είναι να δουλέψει - και στέκομαι στο εξής.

Ας πούμε ότι κάποιος απλός, καθημερινός άνθρωπος μπλέκει με ένα ζούπερ μοντέλο.
Τι μπορεί να περιμένει από αυτή τη σχέση, εκτός από καλό σεχς? Που δεν αμφιβάλλω πως έχει σημασία και πως ο έρωτας είναι το αλατοπίπερο της ζωής κλπ κλπ, μα συνήθως για τόσο ωραίους ανθρώπους, οι υπόλοιποι είμαστε στη καλύτερη ένας αριθμός τηλεφώνου σε μια ατζέντα (το οποίο είναι σαφώς καλύτερο από το μέτρημα με το κεφάλι ). Εννοώ πως, όσο πιο ωραίος είναι κανείς τόσο πιο πολύ ψωνίζεται, και από τέτοιον άνθρωπο δεν έχεις πολλά να περιμένεις - ή μάλλον δεν έχεις τίποτα. Δεν πρόκειται ποτέ να ξενυχτήσει δίπλα σου αν αρρωστήσεις, δε θα σου προσφέρει μια παρηγοριά όταν πελαγώνεις, δεν θα ασχοληθεί με τίποτα περισσότερο από την υποχρέωση που έχεις εσύ να τον λατρεύεις επειδή... είναι ωραίος.
Μα αυτά δεν πειράζουν πολύ, τα κάνουν και οι λιγότερο ωραίοι Ας μείνω στο εξής:
Το ξέρω πως είμαστε όλοι ομορφόπαιδα στο στέκι και δε μειώνω κανέναν.
Μα με το να βλέπουμε τους μοντέλους και να κάνουμε σα παλαβά, μειώνουμε πάνω από όλα τις δικές μας προσπάθειές να ξεχωρίσουμε και να επιτύχουμε - εκτός αν αυτό ήταν στο μόντελινγκ, οπότε πάω πάσο. Και για να γίνω πιο δηκτικός, όσο ακούω τους όμορφους ανθρώπους να ανοιγουν το στόμα στη τβ, τόσο πείθομαι ότι η ομορφιά τους δεν ήταν ακριβώς δώρο, μα φρένο στην εξέλιξή τους - όχι ως επαγγελματίες, μα ως κοινωνοί του θαύματος που είναι η ζωή.
Χώρια που, αν το καπρίτσιο της μοίρας τους στερήσει κάποτε την ομορφιά, δεν θα μείνει τίποτα να τους κρατήσει όρθιους.

Υγ. Δε λέω πως είναι κακό να είσαι ωραίος. Λέω πως είναι κακό να μην έχεις και ένα προσόν ακόμα για καβάτζα

Υγ2. Διάβασα κάπου πως, υποσυνείδητα, κάνουμε όλοι διακρίσεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, απέναντι στους ανθρώπους που θεωρούμε ασχημότερους από μας. Δεν είναι μεγάλη κακία αυτό, και μόνος υπεύθυνος ο πολιτισμός της Εικόνας και των μοντέλων?

Υγ3. Ρε σεις, τι γυναικάρα που είναι αυτή η τζέσικα άλμπα
Κόντεψε να μου φύγει το πληκτρολόγιο από τα χέρια!!!!
...!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[borat]

@rempeskes:

Kαι πάνω που έλεγα πως έχεις χάσει τον οίστρο σου.

πς01: από τη στιγμή που γεννιόμαστε μαθαίνουμε να χωρίζουμε τους ανθρώπους σε χοντρούς-αδύνατους, ψηλούς-κοντούς, χαζούς-έξυπνους, ιδιαίτερους-συμβατικούς. Εκεί είναι το θέμα.

πς02: το μπούστο της Σάλμα Χάγιεκ δε το είδες;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[katerina_s]

Rempeske πιθανοτατα εχεις δικιο σε αυτα που λες αλλα.....αυτους τους τυπους εδω περα τους βαζουμε μονο για να τους θαυμασουμε. Αυτο και μονο και τιποτα αλλο. Για μενα δεν σημαινει κατι αλλο. Το οτι θα θαυμασω τους κοιλιακους ενος τυπου (ή το οτι θα θαυμασεις εσυ τα οπισθια της Alba) δεν σημαινει οτι θα τον δω και στον υπνο μου....οτι θα τον ερωτευτω. Δεν περιμενω κατι αλλο.Αν συμβει αυτο σε ατομο καποιας ηλικιας υπαρχει προβλημα!!!"Επιτρεπεται" αυτο στους εφηβους αλλα οχι σε ανθρωπους που ξερουν τι συμβαινει! Δεν νομιζω οτι θα συναντησω ποτε καποιο απο τα μωρα () που θαυμαζω στις φωτο! Γι'αυτο το λεμε και οφθαλμολουτρο!!!!
Δεν χρειαζεται να υπαρχει καποιος αλλος σκοπος δηλαδη πλην την ευχαριστηση του ματιου!!!
Επιπλεον, πρεπει να ξερουμε ολοι οτι οι φωτογραφιες αυτες ειναι ολες επεξεργασμενες με το photoshop και ελαχιστα ανταποκρινονται στην αληθεια! Εχουν δει τα ματια μου τις τελευταιες μερες τα απιστευτα....Kοιταξτε αυτο για παραδειγμα :https://orfni.blogspot.com/2008/02/photoshop.html

Α και που εισαι! Για αυτα που λες για εμας τους κοινους θνητους και τις τηλεφωνικες ατζεντες των ωραιων.....Αν με γνωρισει ο Αιβαζης θα τη χωρισει την Κορινθιου!!! Αν κι εγω δεν θα το θελω...κριμα να ειναι μονη της με ενα παιδι στην αγκαλια!!!! Και τωρα γελαστε!!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Κάθομαι και παρακολουθώ το θέμα, χαζεύοντας τους -ομολογουμένως ωραίους- ανθρώπους που ποστάρουν οι απανταχού ρουβίτσες , αρσενικές κ θηλυκές. Και κάποια στιγμή τόση ομορφιά μου έκατσε στο στομάχι, πως να το εξηγήσω??

Όποιος διατηρεί την ικανότητα να βλέπει την ομορφιά, δεν γερνάει ποτέ...
Frantz Kafka, 1883-1924.
Στα μη γηρατειά περιλαμβάνεται και το στομάχι...

Ας πούμε ότι κάποιος απλός, καθημερινός άνθρωπος μπλέκει με ένα ζούπερ μοντέλο.
Τι μπορεί να περιμένει από αυτή τη σχέση, εκτός από καλό σεχς? Που δεν αμφιβάλλω πως έχει σημασία και πως ο έρωτας είναι το αλατοπίπερο της ζωής κλπ κλπ, μα συνήθως για τόσο ωραίους ανθρώπους, οι υπόλοιποι είμαστε στη καλύτερη ένας αριθμός τηλεφώνου σε μια ατζέντα (το οποίο είναι σαφώς καλύτερο από το μέτρημα με το κεφάλι ).

Δηλαδή οι όμορφοι άνθρωποι όταν μπλέκουν με λιγότερο όμορφους, κάνουν περιστασιακό σεξ, μόνο; Without the feeling; Λες και η ομορφιά τους μπαίνει εμπόδιο στο να νιώσουν κάτι παραπάνω από μια διείσδυση και το γιούπι του οργασμού;
Τι πλήρης απαξίωση, των ωραίων;
Μιλάς για στατιστική, μάλλον. Τα μαθηματικά μπλέκουν στον λογισμό σου. Και δε μιλάμε για καμιά ποσοτική μεταβλητή. Πώς να μετρήσεις την ομορφιά ή την ασχήμια;
Το μόνο που μπορείς να πείς, σε μια άτυπη συγκριτική των δύο, είναι ότι η ασχήμια υπερέχει της ομορφιάς σε ένα σημείο: διαρκεί...

Εννοώ πως, όσο πιο ωραίος είναι κανείς τόσο πιο πολύ ψωνίζεται, και από τέτοιον άνθρωπο δεν έχεις πολλά να περιμένεις - ή μάλλον δεν έχεις τίποτα. Δεν πρόκειται ποτέ να ξενυχτήσει δίπλα σου αν αρρωστήσεις, δε θα σου προσφέρει μια παρηγοριά όταν πελαγώνεις, δεν θα ασχοληθεί με τίποτα περισσότερο από την υποχρέωση που έχεις εσύ να τον λατρεύεις επειδή... είναι ωραίος.

Έχω κουραστεί από όλες αυτές τις ανοησίες ότι η ομορφιά είναι επιδερμική. Αυτό είναι ήδη αρκετά βαθιά. Δηλαδή τι θές; Ένα αξιολάτρευτο πάγκρεας;
Αφού παραδέχεσαι ότι μας νοιάζουν και οι κοιλιακοί και όλα τα σωματικά χαρίσματα, γιατί να μη μας νοιάζουν; Επειδή ένας όμορφος θα΄χει συνοδευτικά και έναν ναρκισσισμό και μια αναισθησία με τους κοινούς θνητούς;
Το να αρέσει κάποιος δεν είναι απαραίτητα αποτέλεσμα ομορφιάς. Αλλά όποιος αρέσει είναι όμορφος στα μάτια αυτού που αρέσει.
Η ομορφιά έρχεται από μέσα: μέσα από μπουκαλάκια, βαζάκια, φιαλίδια και σωληνάρια.
Και δεν είναι ταυτόσημες έννοιες "ομορφιά" και "υπερεγώ"...
Όλοι όπως παραδέχτηκες είμαστε όμορφοι. Μα σύμφωνα με τη "φιδοθεωρία σου", είμαστε και κατα κανόνα εγωμανή όντα που δε θα πρέπει οι άλλοι να περιμένουν και πολλά από εμάς, ή μάλλον δε θα πρέπει τίποτα να περιμένουν..δε πρόκειται να ξενυχτήσουμε ποτέ δίπλα στους άρρωστους ανθρώπους μας (ακριβώς λόγω ότι γεννηθήκαμε όμορφοι και στη πορεία ομορφύναμε ακόμα περισσότερο!), δε θα προσφέρουμε καμία παρηγοριά όταν βλέπουμε τους άλλους να πελαγώνουν, δε θα ασχοληθούμε με τίποτα περισσότερο από την υποχρέωση που έχουν οι άλλοι απέναντι μας να μας λατρεύουν επειδή...είμαστε ωραίοι...
Και όχι...δεν είμαστε έτσι επειδή είμαστε ωραίοι. Η ομορφιά δεν αίρει το νοιάξιμο...Μη σκιάζεσαι...Δεν είμαστε έτσι, είμαστε δεν είμαστε ωραίοι.
Μια παροιμία λέει: Τα ωραία φτερά κάνουν ωραία πουλιά. Είμαστε ταγμένοι να είμαστε όμορφοι...να έχουμε όμορφες σκέψεις, να φροντίζουμε την ομορφιά μας...γιατί έτσι υπολογίζουμε τον εαυτό μας και έχουμε και credit να μας υπολογίζουν κιόλας...
Άρα όχι μόνο οι ωραίοι δεν νοιάζονται αλλά το ότι είναι ωραίοι είναι αφορμή και αιτία μαζί για να νοιάζονται...
Οι άνθρωποι που αφήνονται στη μοίρα τους είναι οι άνθρωποι που δεν τους νοιάζει ούτε ο εαυτός τους αλλά ούτε και η γνώμη των άλλων.
Ακόμη κι αυτοί όμως έχουν μια καρδιά που ραγίζει...
"Θαύμα ιδέσθαι" οφείλουμε να γίνουμε...

[...]

Μα με το να βλέπουμε τους μοντέλους και να κάνουμε σα παλαβά, μειώνουμε πάνω από όλα τις δικές μας προσπάθειές να ξεχωρίσουμε και να επιτύχουμε - εκτός αν αυτό ήταν στο μόντελινγκ, οπότε πάω πάσο. Και για να γίνω πιο δηκτικός, όσο ακούω τους όμορφους ανθρώπους να ανοιγουν το στόμα στη τβ, τόσο πείθομαι ότι η ομορφιά τους δεν ήταν ακριβώς δώρο, μα φρένο στην εξέλιξή τους - όχι ως επαγγελματίες, μα ως κοινωνοί του θαύματος που είναι η ζωή.

Όταν δουλεύω σ'ένα πρόβλημα, δεν ασχολούμαι ποτέ με το αισθητικό μέρος. Σκέφτομαι μόνο πώς θα λύσω το πρόβλημα. Όταν τελειώσω όμως, αν η λύση δεν είναι ωραία, ξέρω ότι είναι λάθος..
Richard Buckminster Fuller, 1895-1983, Αμερικανός εφευρέτης

Ο θαυμασμός του αισθητικά ωραίου δε μπορεί ποτέ να είναι λάθος. Λάθος είναι να το κρύψεις. Γιατί τότε διακατέχεσαι από μικροκομπλεξικό syndrome. Ο χαριεντισμός που σχετίζεται με μικροθαυμασμούς δεν βλέπω πως μπορεί να συνδεθεί με εξελικτική επιβράδυνση και υποτίμηση του θαύματος της ζωής; Π@π@ροστομίες... με τη καλή έννοια

Υγ. Δε λέω πως είναι κακό να είσαι ωραίος. Λέω πως είναι κακό να μην έχεις και ένα προσόν ακόμα για καβάτζα

Αν είσαι όμορφος τίποτα δε σε σταματά να καταφέρεις και άλλα...για τους περισσότερους θεωρείται "το άκοπο άνοιγμα μιας πόρτας".

Υγ2. Διάβασα κάπου πως, υποσυνείδητα, κάνουμε όλοι διακρίσεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, απέναντι στους ανθρώπους που θεωρούμε ασχημότερους από μας. Δεν είναι μεγάλη κακία αυτό, και μόνος υπεύθυνος ο πολιτισμός της Εικόνας και των μοντέλων?

Πάντως δεν είναι υπεύθυνη κανενός η ομορφιά...λολ χ λολ...Αλλά ποιός είναι τελικά υπεύθυνος; Πάντα είναι ο ίδιος, γνωστός. Αλλά το πρόβλημα παραμένει...οι διακρίσεις δεν σχετίζονται με την εικόνα. Ο ήχος τα φταίει όλα. (DolbySurround)




Υ.Γ. Μου θύμισες μια συμμαθήτρια στο Λύκειο, μ'όλα αυτά περί ομορφιάς. Ήταν τόσο άσχημη που, όταν έκανε γκριμάτσες, ομόρφαινε...

Υ.Γ.2 Χέρι κάτασπρο κι αφράτο και ποδάρι αμυγδαλάτο. Μια παροιμιώδης έκφραση του οφθαλμόλουτρου για μένανενενε..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.